หัวข้อ: เพราะ...เป็นเอก : อวดปกและบล็อคหน้า 1 เชิญชมความงาม อิ้อิ้

[jejiiee]

เป็นเอกงานดีมาก ชอบจริงๆ ฉากบอกรักต่อหน้าพยานเป็นร้อย 55555555 เรื่องนี้แตกต่างจากเรื่องที่เราเคยอ่านเลย ชอบโทนนี้ ดูเป็นสีแบบเขียวน้ำทะเล สบาย อบอุ่น หม่นๆ นิดหน่อย เป็นกำลังใจให้นะจ้ะ

[wikawee]

ทำไมฉันรู้สึกว่า พวกเธอสองคนน่ารัก ร่างพังกันทีเดียว  ฮ่าๆๆๆๆๆ

[kawisara]

ถ้าเป็นเอกจะตลกหน้าตายแบบนี้






เต็งหนึ่งก็ได้แต่วิ่งตามไม่ทันอะดิ






บร้าาาา เล่นมาจีบกันแบบนี้ เต็งหนึ่งก็เขินอะดิ

[Pittabird]

อ่านไปยิ้มไป. งานการไม่ต้องทำ. มีความสุขจัง

[วัวพันปี]

ละมุนหัวใจ เยื่อใยที่เหนียวแน่น

[Ryoooo]

พูดเลยว่าอ่านตอนเค้าขอทางกันสองรอบวนอ่าน
เพราะฉันฟินมากกกก อ่านไปอมยิ้มแก้มแตก
โอ๊ยสองคนนี้มันน่ารัก
เค้าเขินอ่าาาาาา
เป็นนิยายฟิวกู๊ดสำหรับเค้ามากๆ
เฝ้ารอการอัพอย่างจดจ่อ ชอบมากๆๆๆๆๆ
เป็นเอกซึนแต่น่ารัก เต็งหนึ่งเขินน่าหยิก
ลงตัวมากพูดเลยยย

[B52]

หลงรักเข้าไปอีก

[twinmonkey0311]

แล้วเต็งหนึ่งมันจะวิ่งไหวมั้นเนี่ย ขาอ่อนแน่ๆ

[dekying kukkig]

  หยุดหลายวันเข้ามาปาเข้าไป 4 ตอน แต่ตอนสุดท้ายนี่มันคืองานหาพยานร่วมซินะ เรามาเป็นพยานร่วมอีกคน

[My_yunho]

เขินจนไปไม่เปนเลยนะหนึ่ง555

[stickyyrice]

5555 ถูกจีบ

[แป้งข้าวหมาก]

ชอบอ่ะ ชอบๆ  น่ารัก

[lizzii]

ว๊ายยยย อยากอยู่ในเหตุการณ์

[littlegirlfriend]

ชอบคู่นี้ ชอบแบบไม่พูดมากจะทำไรคือทำเลยยยย

 

[yoome]

รออ่านตอนต่อไปค่ะ 

[bambooiihallo]

ขอบคุณทุกคนมากค่าาาา

[Autonomyz]

อ่านมาถึงตอนนี้เพิ่งได้รู้สักทีว่าเอกเป็นฝ่ายไหนนนนนนน
คิดมาตั้งแต่ตอนแรก เอ๊ะ รุก รับ 55555

[sirin_chadada]

เป็นเอกเนี่ยมีความคิดแปลกๆตลอดเลยนะ (สำหรับเป็นเอกตรรกะพวกนั้นคงไม่แปลก แต่สำหรับเรานี่คือ...เอิ่ม คิดงี้หรอกเรอะ)
น่ารักมุ้งมิ้งดีนะคะ แบบว่าแต่ละตอนนี่ฟินกระจาย

[nunda]

หยุดไปหลายวัน กลับมาอ่าน 2 ตอนรวดเลย อิอิ
อ่านได้เรื่อยๆ ชอบการเขียนแบบนี้เหมือนกันค่ะ
เห็นเหมือนกับหลายๆคนที่บอกว่าตรรกะของเป็นเอกแปลกๆ 555

[TONG]

คือเป็นเอกน่ารักวายวอด มาดักกันแบบนี้ก็ดังกระหึ่มมหาลัยแน่ๆ

[My_yunho]

ทำดีมากเป็นเอก555

เราต้องประกาศให้โลกรู้

[bambooiihallo]

ตอนที่ 5



เป็นเอกขมวดคิ้วดันหัวอีกฝ่ายลงมาพิงไหล่แล้วใช้แขนล็อคคอไว้ หลังจากหัวกระเด้งไปชนกระจกแท็กซี่อยู่สามรอบ วันนี้เต็งหนึ่งมีเรียนเช้าและเป็นวิชาที่ขาดไม่ได้ ทั้งๆที่เขาเรียนบ่ายก็ต้องพามันมาเรียน… รับผิดชอบปัญหาร่วมกันเพราะดันไปทำมันไม่ได้นอน



“หนึ่ง”



“ฮืออ ง่วงง ขออีกนิด”



ตาสวยกลอกไปมาก่อนจะหิ้วปีกคนหลับออกมาจากแท็กซี่ เวลาหกโมงสี่สิบหน้าคณะวิศวะยังไม่มีใคร … คณะที่ได้มาบ้างเวลาต้องมาหาไอ้คนหน้าดุ



พามานั่งที่ม้าหินข้างคณะได้ก็แทบหมดแรง ร่างกายก็ใช่ว่าจะดีกว่า…



ดึงเป้คอนเวิร์สออกมาเปิดหยิบกาแฟกระป๋องกับแซนวิชเซเว่นออกมาวาง รออีกคนหายงัวเงียจะได้กินก่อนขึ้นเรียน ส่วนเขาคงกลับไปนอนต่อเพราะใส่มาแค่ชุดธรรมดา



“โอยย ง่วงว่ะ”



มือเลื่อนกาแฟกระป๋องให้ อีกฝ่ายก็เปิดดื่มทันที พร้อมรับแซนวิชที่แกะแล้วเข้าปาก



“มึงเรียนบ่ายไม่ใช่หรอ”



“อือ”



“เลยทำมึงลำบากเลย”



คิ้วขมวดเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าลำบาก … เต็งหนึ่งเป็นโรคประสาทชอบคิดว่าเขาบอบบาง



“…”



“เดี๋ยวกูขึ้นเรียนแล้ว มึงก็ไปนอน หาข้าวกิน กินยาแก้ปวดด้วย เค๊?”



ไม่ตอบแค่พยักหน้า



“แม่งต้องวิ่งอีกเย็นนี้ มึงหาข้าวกินไปก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอ”



“เดี๋ยวรอ”



“ยังจะดื้อ บอกว่าไม่ต้องรอ มันดึก”



“เสือก”



“เออกูเสือก มึงจะทำไม”



มาอีกแล้วหน้าตาอยากเอาชนะ … แต่สุดท้ายเต็งหนึ่งก็ยอมแพ้ตลอด



“รัก”



เป็นเอกชอบ.. ชอบเวลาเต็งหนึ่งหลุด ทำหน้าเก้อ.. แล้วเริ่มเขินแบบตอนนี้



“ห่า อีกสิบนาทีเรียน กูไปละ มึงกลับไปเลย”



“อือ”




ตาคมมองส่งร่างสูงผิวซีดที่วันนี่มันดูซีดกว่าเก่าเพราะเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินและรองเท้าแตะ … ถึงรองเท้าแตะมันจะเป็นของวาเลนติโน่คู่ละเป็นหมื่นก็เถอะ



“แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม สวีทแต่เช้า เฮ้ออออออ”



“เราจะเข้ามาทักก็กลัวจะขัดโลกสีชมพูเค้าเนอะแมทเนอะ”



คู่ซี้ปากหมา



“ไอ้เหี้ยเลิกพูด ขึ้นเรียนโว้ย”



“ไหนพึ่งจีบกันมาส่งกันได้วะ”



“เรื่องของกูน่าก็อต”



ซอยเท้าเดินหนีแต่เพื่อนฝรั่งขายาวก็เดินตามมาล็อคคอ



“เฮ้ย แต่มันดูแลมึงดีนะ … น่อวจะมีผัวละเพื่อนกู”



“ผัวเหี้ยไรล่ะ”



ยกขาถีบเพื่อนไปที แต่ลืมว่ามีมารอีกตัว



“ไหนตอนชนแก้วบอกมันหยิ่ง หึหึ ตอแหลจริงไอ้เชี่ยหนึ่ง”



“โวะพวกมึงนี่น่ารำคาญ ไปไกลๆกูเลย”



“เขินก็บอก ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก”



เพื่อนเหี้ย….
































แล้วก็ถึงเวลาวิ่งอีกครั้ง ก็มีไอ้พวกรุ่นน้องใจกล้าทำสายตาล้อเลียนจนต้องเก๊กหน้าดุกลับไปมันถึงรีบก้มหน้า แม่งเสียชื่อชิบหาย



“เห็นพี่คุณโดนจีบก็กล้าแซวใช่มั้ย เดี๋ยวนี้กล้าแล้วใช่มั้ย หา!!”



พี่จอมมึงจะพูดทำเหี้ยไร….



“ก้มหน้าลงไป!! ตลกหรอคุณ ยิ้มทำไมหา!!”



เออ ค่อยโอเคหน่อย



“พี่คุณจะมีแฟนก็เรื่องของเขา เข้าใจมั้ย!!”



กูย้ายออกจากทวีปนี้ทันมั้ย?



“ไอ้หนึ่ง เก็บหน้าหน่อย แดงไปถึงไปส้นตีนแล้วมั้งมึง”



พิชเดินมากระซิบแซว แต่คนถูกแซวแทบจะกัดลิ้นตาย




วันนี้ด้วยความทรงสารน้องถูกแซวพิชเลยมาวิ่งนำเป็นเพื่อน เพราะดูวันนี้ผู้ชมจะเยอะกว่าเดิม นี่ละน้าคนดังของมหาลัย ยิ่งผ่านคณะรัฐศาสตร์ไอ้ตัวต้นเรื่องอีกคนยืนกอดอกยืนบันไดขั้นสูงสุดกอดอกมองมาเลย



“อร้ายยยยยย พี่หนึ่งสบตาเป็นเอกหน่อยค่า !!!!!!!!!!”



แม่ยกก็ทำงานดีจริงๆ พิชได้แต่ยิ้มขำเพราะรุ่นน้องเขานี่แทบจะมุดดินลงไปแล้ว เข้มแข็งสู้อีกฝ่ายไม่ได้จริงๆยืนนิ่งเป็นตอม่อสะพาน



“อยากขึ้นไปหามันมั้ยล่ะ”



“พี่พิชชชชชช ไม่แซวดิ โอ้ยแม่งเอ้ย”



เต็งหนึ่งเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะทนไม่ไหวแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง



“เฮ้ยน้องเป็นลม!!!”



ขบวนชะงักเพราะน้องผู้หญิงที่วิ่งตรงกลางแถวหน้าสุดเป็นลม



“ผมดูเอง พี่พิชวิ่งต่อเลย”



เต็งหนึ่งบอกพิชก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหา น้องดันใส่กระโปรงนักศึกษามาไม่ยอมเปลี่ยนเป็นชุดวอร์มร่างสูงจึงถอดเสื้อคลุมว้ากคลุมเอวน้องก่อนจะรีบช้อนตัวอุ้มขึ้นเข้าข้างทาง ให้ขบวนใหญ่ได้ไปต่อ



“พยาบาล!!! น้องเป็นลม!!!”



กว่ากลุ่มพยาบาลจะวิ่งมา ดีที่น้องมีสติแค่หน้ามืด หลังจากปฐมพยาบาลเบื้องต้นเรียบร้อยก็ปล่อยให้สตาฟพยาบาลดูแลต่อ ตัวเองออกมายืนมองห่างๆเพราะไม่ได้อบรมพยาบาลมา



สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีผ้าเย็นๆซับเบาๆที่ขมับ



“…”



ไอ้คนหน้าตายมันเอาผ้าเช็ดหน้าไปชุบน้ำมา…



“ไอ้ห่า มึงนี่นะ คนอยู่เยอะแยะ”



“…”



ไม่ตอบ แต่แค่ยัดผ้าเช็ดหน้าใส่มือ เลยเช็ดคอเองเลยเพราะเหงื่อเต็มไปหมด



“เดี๋ยวกูวิ่งต่อ เลิกเรียนก็กลับได้แล้วไม่ต้องรอ”



“เดี๋ยวไปรับ”



“ขับมาหรอมึง”



“อือ”



“เดี๋ยวกลับบีทีเอสเอง ไม่ต้องรอ ไปกินข้าวไป”



มันไม่ตอบแต่แค่ยืนกอดทำหน้าตาย วันนี้มันใส่เสื้อนิสิตแขนยาวพับแขน กางเกงยีนส์นูดี้สีเข้มกับรองเท้าสนีกเกอร์วาเลนติโน่รุ่นล่าสุด… และนาฬิกาโรเลกซ์รุ่นพิเศษสลักชื่อ… AKAKORN … ชื่อพ่อ นาฬิกาพ่อ



“ไม่ได้ถาม”



“หะ?”



“แต่สั่ง”



ตรรกะเป็นเอก … บอกว่าจะมารับคือจะไป ไม่ใช่คำถาม แต่เป็นประโยคคำสั่ง จะมารับคือต้องรอห้ามหายหน้าไปไหน แล้วเต็งหนึ่งผู้ยอมแพ้มาทั้งชีวิตก็ได้แต่พยักหน้า รับเสื้อคลุมว้ากคืนมาจากรุ่นน้องแล้วเริ่มวิ่งต่อ พร้อมกำผ้าเช็ดหน้าเปียกๆมาด้วย



สุดท้ายแฟนเพจ ‘First Love’ ก็ได้ภาพเต็งหนึ่งทำหน้าเครียดให้เป็นเอกซับเหงื่อให้ไปลง…







วิ่งเสร็จต่อด้วยประชุมก็เตรียมแยกย้าย บ้างก็ไปกินข้าวกันต่อ บ้างก็ขอตัวกลับเลย เต็งหนึ่งเป็นอีกคนที่ขอตัวกลับ ก็เดินลากเท้ามาทางคณะรัฐศาสตร์ แต่เดินมาไม่ไกลก็เจอไอ้คนตัวซีดนั่งเช็ดล้อบิ๊กไบท์รออยู่ใต้เสาไฟต้นหนึ่ง เลยเดินไปนั่งขัดสมาธิลงข้างๆ คนตัวซีดหันมามองเล็กน้อยแล้วหันไปเช็ดต่อเพราะใกล้เสร็จแล้วก่อนจะชะงักเมื่อคนมาใหม่เอนหัวลงมาพิงไหล่ หน้าคมเข้มวันนี้ดูเหนื่อยล้า.. จึงลดผ้าลง.. ล้อไม่สะอาดวันเดียวไม่เป็นไร แต่อีกคนต้องพักผ่อนแล้ว



“กลับ”



“เสร็จแล้วหรอ”



“อือ”



“หิวข้าวจัง กินไรกันดี”



“สั่งไว้แล้ว”



“อ่าวหรอ อือๆ”



ตาเริ่มปรือเพราะง่วง … เป็นเอกยัดหมวกกันน็อคใส่หัวอีกฝ่ายเพราะกลัวมันจะล้มตกลงไปข้างทาง



“เฮ้ยมึงขับ มึงใส่ดิ เดี๋ยวตำรวจก็เรียกหรอก”



“…”



เต็งหนึ่งได้แต่กลอกตาเพราะมันไม่ตอบแต่ใส่ถุงมือแทน เอาเป็นว่าเข้าใจตรงกันว่าเป็น ‘ประโยคคำสั่ง’ แต่โชคดีที่วันนี้ไม่มีตั้งด่าน บิ๊กไบท์คันใหญ่เลยมาจอดในห้องกระจกได้สำเร็จ



เต็งหนึ่งสะลึมสะลือเดินตามเป็นเอกไปจนถึงห้องก็เดินเข้าครัวอันดับแรก … สั่งไว้แล้ว .. ชุดอาหารญี่ปุ่นอุ่นเรียบร้อยกับซูชิเซ็ตใหญ่สองเซ็ต… แม่บ้านคอนโดที่จ้างไว้เป็นคนดูแลให้หมดตั้งแต่อาหารมาส่งแล้วอุ่นรอให้เรียบร้อยตามเวลาที่แจ้งไว้



สองร่างนั่งลงข้างกันฝ่ายหนึ่งนั่งพิงไหล่อีกคนอ้าปากรอให้ป้อน…



เวลาตีหนึ่งกว่า…ไม่มีใครพูดอะไร



แค่กินช้าๆ…ไปเรื่อยๆ…



นิ้วเรียวซีดยกขึ้นเช็ดเม็ดข้าวที่ติดมุมปากอีกฝ่ายออก…ก่อนจะได้รับจุ้บเบาๆที่ปลายนิ้วเป็นการขอบคุณ
















วันนี้มีเรียนบ่าย สลับกับอีกคนที่เรียนเช้า… เต็งหนึ่งเลยมานอนอ่านการ์ตูนเล่น…การ์ตูนเล่มละเกือบ 400 ของไอ้บ้าเป็นเอก อ่านก็ไม่ออกมีแต่ A B C วิศวะงงแดก สุดท้ายก็เบื่อเลยหยิบมือถือถ่ายรูปตัวเองทำหน้าตลกส่งไปหาอีกคนแทน



TengNeung’s 1 : (ส่งรูป) เบื่อว่ะ



   PenAke’s 1 : ไปสระผม



   ตอบก็ช้ายังจะมาเสือกเรื่องหัวเขาอีก



   TengNeung’s 1 : เที่ยงนี้แดกข้าวกัน



   PenAke’s 1 :  ?



   TengNeung’s 1 : อยากกินผัดซีอิ๊วเพลิน



   ร้านชื่อเพลิน อยู่ห่างจากมหาลัยประมาณสิบนาที



   PenAke’s 1 : อือ



   TengNeung’s 1 : เจอกันเที่ยงเลย



   ขึ้นว่าอ่านแต่ไม่ตอบ … เป็นเอกสไตล์
 




   เที่ยงตรงไม่ขาดไม่เกินบิ๊กไบท์สีดำเงาวับขับเข้ามาจอดหน้าร้าน ร้านเล็กๆที่อยู่ในซอย ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักถ้าไม่ใช่คนท้องถิ่นหรือนักศึกษาที่เรียนที่นี่



   ร่างสูงผิวซีดถือหมวกเดินเข้าไปในร้าน คนนั่งเต็มร้านและส่วนมากเป็นนักศึกษาที่เดียวกันเกือบหมด ตาสวยเดินเข้าไปในนั่งโต๊ะตัวสุดท้ายที่ว่าง คิ้วขมวดเล็กน้อยเมื่อโต๊ะมันติดกันไปหมด ก้มหัวให้เล็กน้อยเมื่อโต๊ะข้างๆส่งยิ้มมาให้



   “รับอะไรดีคะ”



   “สักครู่ครับ รอเพื่อน”



   พนักงานยิ้มรับและกลับไปที่เคาน์เตอร์ ปกติเป็นเอกไม่กินร้านแบบนี้เพราะร้านมันเล็ก เขาไม่ชอบนั่งติดกับใคร ไม่ชอบให้ใครมอง… แต่ไอ้คนชวนมันอยากกินและดันมาสาย



   เที่ยวสิบห้าเวสป้าสีสนิมก็เข้ามาจอดคู่กับบิ๊กไบท์คันใหญ่ แต่ไม่ถือหมวกกันน็อคเข้ามาเหมือนคนแรกเพราะราคาคนละเรื่องแขวนทิ้งไว้ที่รถก็ไม่กลัวหาย เดินเสยผมหมาดชื้นระต้นคอเข้ามานั่งลงตรงข้ามเป็นเอก



   “โทษทีรถติด”



   “อือ”



   “พี่ครับ รับออเดอร์ด้วย”



   พนักงานคนเดิมเดินกลับมา … สองหนุ่ม สองสไตล์นั่งตรงข้ามกัน… ความแตกต่างที่อยู่ด้วยกันแล้วลงตัวอย่างบอกไม่ถูก



   “รับอะไรดีคะ”



   “เอาผัดซีอิ๊วกุ้งสองที่ครับ จานนึงไม่เอาคะน้าแต่ช่วยใส่แครอทมาแทนนะครับ แล้วก็น้ำฝรั่งสอง … อืม… เอาทอดมันปลาด้วยครับขอไม่ค่อยชุ่มน้ำมันนะครับ แค่นี้ครับ”



   เป็นเอกไม่กินคะน้าแต่ชอบกินแครอทกับทอดมันปลา



   ตาดุหันมาสบตาคนตรงข้ามที่มองมา ไม่มีคำพูดอะไรก็แค่สบตากันก่อนเต็งหนึ่งจะหยิบมือถือขึ้นมาคุยกับเพื่อนเรื่องโปรเจคต่อ ส่วนเป็นเอกก็หยิบมือถือขึ้นมาเชคเอกสารออนไลน์ของบริษัท



….ต่างคนต่างอยู่ในมุมของตัวเอง…



… แต่ปลายรองเท้าผ้าใบคู่เก่า…กับ…รองเท้าหนังราคาเป็นหมื่นเสียดสีกันไปมา…



















“พี่หนึ่ง ! พี่หนึ่งคะ !”



เสียงใสตะโกนเรียกทำให้เจ้าของชื่อที่กำลังเดินขึ้นอาคารเรียนรวมหันไปมองรวมถึงกลุ่มเพื่อนที่เดินมาด้วยกัน ทุกคนมีคำถามในแววตาว่าผู้หญิงหน้าตาน่ารักที่เดินมานี่เป็นใคร



“ครับ”



“คือ .. ชื่อหยกค่ะ มาจากชมรมอาสา ถ้าพี่หนึ่งไม่รังเกียจช่วยเป็นนายแบบประชาสัมพันธ์รับบริจาคของชมรมหน่อยได้มั้ยคะ”



“หือ นายแบบ?”



“แค่ทำโปสเตอร์เชิญชวนอ่ะค่ะ ถ่ายแค่รูปสองรูปได้มั้ยคะ ปีนี้ชมรมอาสาจะไปพัฒนาโรงเรียนในชนบทค่ะ พี่หนึ่งดูลุคลุยๆชมรมเลยให้
หยกลองมาถาม”



น้องหยกยิ้มโชว์เหล็กดัดฟันสีฟ้าน่ารัก ตากลมโตดูประหม่าแต่ก็รีบยัดใบรายละเอียดโครงการใส่มือเต็งหนึ่ง ก่อนยกมือไหว้กระพริบตาปริบๆเป็นเชิงขอร้อง



… น่ารัก… คำนิยามที่แวบเข้ามาในหัว



“เอ้า ช่วยน้องเค้าหน่อย ได้บุญนะมึง”



สก๊อตตบไหล่ลงมาเบาๆ เรียกสายตาคมให้กลับมาจากสภาวะดึงดูดของดวงตาใส….



“อื้อหือ ชะงักเลยหรอเพื่อน หลงเสน่ห์น้อง… หยก ใช่มั้ยครับ”



“เพ้อเจ้อละเชี่ยก๊อต กูแค่คิดอยู่เว่ย”



“งั้นพี่หนึ่งเก็บไปคิดก่อนก็ได้ค่ะ แต่ขอคำตอบไวๆนะคะ ต้องเริ่มถ่ายอาทิตย์นี้แล้ว เฟสบุ๊คกับไลน์หยกเขียนไว้ในใบรายละเอียดแล้วนะคะ ขอบคุณมากนะคะ พี่ๆช่วยเชียร์พี่หนึ่งให้ยอมมาถ่ายให้ด้วยนะคะ แหะๆ ขอบคุณค่า”



สาวน้อยตัวเล็กยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มน่ารักอีกครั้งก่อนจะก้มหน้าหงุดๆเดินออกไป



“โอ้โหมองตามยันน้องเข้าเดินหายไปในฝูงชน นี่มันตกหลุมรักชัดๆ น่อววว เต็งหนึ่งของเราโดนสาวน้อยแอทแทคกระแทกหัวใจ”



“เอ้อออ ก็น่ารักดี ไปๆเรียนๆ”



“มีลุ้นว่ะแมท เอาไงเชียร์คนหล่อหรือเชียร์คนสวยดีวะ เห้อ เพื่อนกูเสน่ห์แรง”



คนถูกแซวส่ายหัวเอือมระอา ไอ้พวกผีเจาะปากมาพูด แมทก็ใช่จะเงียบทำมาพูดเป็นเชิงสถิติว่าเปอร์เซ็นน้องหยกหรือเป็นเอกจะมีโอกาสชนะมากกว่ากัน …



สุดท้ายด้วยแรงยุ แรงเชียร์ของทั้งเพื่อนและรุ่นพี่ (สก๊อตปากหมาเอาไปกระจ่ายข่าวว่ามีสาวมาจีบ) ก็เลยได้กดเสิร์ชไอดีไลน์จากลายมือน่ารักบนกระดาษ



ไม่นานก็ปรากฏชื่อไลน์ Yoknoygloyjai <3 พร้อมดิสเพลย์รูปผู้หญิงหน้ารักยิ้มโชว์เหล็กดัดฟันขึ้นกลางจอ



“เฮ้ยๆนี่มันน้องหยกดาวบริหารปีนี้นี่หว่า เชรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงเจ๋งมากไอ้หนึ่ง ขวัญใจผู้ชายหลายคณะเลยนะเว่ย”



“เอ้าคนนี้หรอพี่จอม แหมมม กูละอิจฉามึงจริงๆเพื่อนเกลอ”



คนถูกแซวได้แต่กุมขมับ เพราะไม่ได้จะแอดไปแต่แรกแต่ไอ้พวกแม่งนี่แหละยุเอง แซวเอง ชงเอง มโนเอง



“กูไม่ได้คิดอะไรเลย พวกมึงนี่เงียบไปดิ๊กูจะได้ไลน์บอกน้องเขาว่ากูโอเค”



“เออพิมพ์เร็ว อยากเห็นแมสเสจคนน่ารัก”



แมทรีบยื่นหน้าเข้ามา




TengNeung’s 1 : สวัสดีครับ พี่หนึ่งนะ



“เชรดดด พิมพ์หล่อมาก”



สก๊อตได้รับคำว่า ‘K’ กลับไปเบาๆ



   Yoknoygloyjai <3 : สวัสดีค่า (สติกเกอร์ตัวการ์ตูนน่ารักถือลูกโป่ง)



Yoknoygloyjai <3 : ตกลงพี่หนึ่งยอมช่วยชมรมหยกแล้วใช่ม้อยยยย คึคึ



   TengNeung’s 1 : อ่า.. วันไหนครับ กี่โมง



   Yoknoygloyjai <3 : วันมะรืนนี้ค่ะ พี่หนึ่งว่างกี่โมงคะ เพราะจะไปยืมสตูดิโอของศิลปกรรมถ่ายแบบค่า



   TengNeung’s 1 : ช่วยบ่ายสามได้มั้ย พี่เลิกเรียนบ่ายสองครึ่ง



   Yoknoygloyjai <3 : โอเคค่า ขอบคุณนะคะ (สติกเกอร์กระต่ายถือป้าย thank you)



   TengNeung’s 1 : ยินดีครับ (สติกเกอร์กระต่ายยิ้ม)



   “โอ้โหหหหหห หล่อ ดูดี มีชาติตระกูล ออร่าสุภาพบุรุษพุ่งทะลุหน้าจอกระแทกหน้ากูเลยว่ะแมท เชรด ทีตอนคุยกับเพื่อนมีแต่คำเหี้ยๆ”



   “เฮ้อนีละน้า สองมารตรฐาน ผู้หญิงอย่างนึง เพื่อนอย่างนึง”



   “โอ้ยยยแต่กูอิจฉาโว้ย กูเป็นรุ่นพี่มึงแท้ๆทำไมน้องหยกไม่มาหาพี่จอมบ้าง ฮืออออ”



   “เลิกแซวมันได้แล้ว หน้าแดงยันตีนแล้วน่ะ ไปๆเตรียมตัววิ่ง”



   พิชเข้ามาแยกหลังจากเต็งหนึ่งหูแดงไปถึงคอ ไอ้เด็กนี่ก็หน้าดุชิบหายดันเขินง่ายยิ่งกว่าผู้หญิง แล้วตกลงน้องมันชอบผู้หญิงหรือว่าชอบผู้ชาย?




    วันนี้พิชก็มาวิ่งนำพร้อมเต็งหนึ่งเหมือนเดิมผ่านรัฐศาสตร์เหมือนเดิมแต่วันนี้ไอ้หล่อเบอร์สองไม่อยู่ แต่วิ่งได้แค่ครึ่งทางก็ต้องต้อนน้องเข้าไปหอประชุมมหาลัยแทนเพราะฝนเริ่มตกปรอยๆ กว่าจะเกณฑ์น้องเข้าไปจนหมดบรรดาว้ากก็ตัวเปียกโชกแต่ก็ยังต้องปฏิบัติหน้าที่ต่อ วิ่งไม่ได้ก็เข้าระเบียบแทนจนกระทั่งฝนหยุดก็เริ่มเช็คชื่อแล้วปล่อยน้องกลับ แต่กว่าจะชัวร์ว่าน้องกลับจนหมดก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มกว่า



   “ไปๆวันนี้ไม่ต้องประชุม ไปอาบน้ำกันด้วยพวกมึงเดี๋ยวไม่สบาย”



   เต็งหนึ่งยกมือไหว้รุ่นพี่ก่อนจะเดินออกมากับเพื่อน ฝนยังคงปรอยๆมีนักศึกษาหลายคนยังนั่งรอบริเวณรอบหอประชุมแม้จะห้าทุ่มครึ่งแล้ว



   “พวกมึงกลับดีๆล่ะ กูไปก่อน”



   สก๊อตโบกมือลาก่อนจะแยกไปทางรถเบนซ์ที่มาจอดรอไม่ไกลด้วยทะเบียนพิเศษเฉพาะรถจากสถานทูต



   “ดูมันทำตัวสถุลซะกูเกือบลืมว่าพ่อมันยิ่งใหญ่”



   แมทบ่นเบาๆก่อนจะแยกไปอีกทางที่จอดฟีโน่ตัวเองไว้ เหลือแต่เต็งหนึ่งที่ไม่อยากตัวเปียกตากฝนกลับ เลยนั่งเล่นมือถือรอเวลา



TengNeung’s 1 : เอกอี้เอ้กเอ้กกกกกกกกก



ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็ได้รับข้อความตอบกลับ



   PenAke’s 1 :  …



TengNeung’s 1 : กลับห้องยัง??



   PenAke’s 1 : ยัง



TengNeung’s 1 : ไม่กลับวะดึกแล้ว มึงอยู่ไหน



   PenAke’s 1 : บ้านเบียร์



   เบียร์.. สมองเต็งหนึ่งปรากฏภาพเพื่อนตัวเตี้ยหน้าตี๋ของไอ้เอก ที่ช่วงนึงไปโดนใครเอามีดกรีดหน้ามาไม่รู้ไอ้เอกมันบอกแค่นั้น



TengNeung’s 1 : ไปทำไรล่ะ?



   PenAke’s 1 : กินสุกี้



 TengNeung’s 1 : ค้างปะ หรือกลับ?



   PenAke’s 1 : กลับ



TengNeung’s 1 : กลับดีๆฝนมันตกถนนมันลื่น



   PenAke’s 1 : กลับยัง?



 TengNeung’s 1 : ยังเลย รอฝนหยุด



   PenAke’s 1 : อยู่ไหน?



TengNeung’s 1 : หอประชุมกลาง



   “พี่หนึ่ง หวัดดีค่า !!”



   เสียงสดใสทำให้ตาคมละจากหน้าจอขึ้นมอง …น้องหยกคนเดิมกับเมื่อตอนกลางวัน



   “อ้าว ดึกแล้วไม่กลับหรอครับ”



   “ชมรมหยกนัดประชุมแผนงานค่ะที่ห้องประชุมเล็กชั้นบน พึ่งเสร็จเดินลงมาก็เจอพี่หนึ่งเลย โหห ตัวเปียกเชียว อ้ะ แปปนะคะ”



   สาวน้อยตาโตก้มหน้าหาบางอย่างในกระเป๋าก่อนจะส่งผ้าเช็ดหน้าลายกระต่ายน้อยสีชมพูให้เต็งหนึ่ง



   “เฮ้ยไม่เป็นไร”



   “รับไปค่ะ หยกยังไม่ได้ใช้นะผืนนี้ เช็ดหน้าหน่อยนะคะเดี๋ยวเป็นหวัด”



   “อ่า.. ขอบคุณครับ”



   มือหนายกขึ้นเกาท้ายทอยแก้เก้อด้วยทำตัวไม่ถูกกับความสดใสที่อยู่ข้างหน้า.. วิศวะมีแต่ผู้ชายกับผู้หญิงถึกจะไปหาสาวๆน่ารักแบบนี้ก็ยากเต็มที่



   “แล้วกลับยังไงครับ”



   “แทกซี่ค่ะ เวลานี้คงต้องแทกซี่ แต่คงรอฝนหยุดก่อน พี่หนึ่งละคะกลับยังไง”



   สาวน้อยเดินมานั่งลงข้างๆ



   “ขับมอไซต์กลับ พี่รอฝนหยุดเหมือนกัน เราอยู่หอหรือกลับบ้านล่ะ”



   “หยกอยู่หอค่ะ แถวซอย… ไม่ไกลเลยเนอะ”



   ….ไม่ไกลจากหอไอ้แมท…ไม่ไกลเท่าไหร่



   “งั้นไว้ฝนหยุดพี่ไปส่งแล้วกัน นั่งแทกซี่ดึกๆมันอันตราย นั่งมอไซต์ได้มั้ยล่ะเรา?”



   ตากลมโตกระพริบปริบๆก่อนจะเริ่มยิ้มกว้างโชว์เหล็กสีฟ้าสวยอีกครั้ง… เหมือนดอกไม้กำลังบาน…เต็งหนึ่งคิด



   “ได้ค่ะ งั้นหยกคงต้องรบกวนพี่หนึ่งแล้ว ขอบคุณมากนะคะ”



   ตาคมหลุบลงเพราะหน้าเริ่มร้อนผ่าว…



   “อื้อไม่เป็นไร”



   …เที่ยงคืนกว่า… เวสป้าสีสนิมก็มีคนซ้อนเป็นผู้หญิงครั้งแรก…
 



--------------------------------------------------------------------------

-.....- คิดถึงเป็นเอกของเค้ากันมั้ยยยยยยยย

[BlueCherries]

เต็งหนึ่งคะ นอกใจเป็นเอกนี่ศพไม่สวยนะคะ บอกเลย

 

[Malila]

ไม่เอามาม่านะะะ  เอานางไปเก็บบบบ

[lizzii]

แน่ะ มีสาวซ้อนท้าย ระวังคืนนี้โดนจัดหนักนะ ฮ่าๆ

[Autonomyz]

 :katai3:เรื่องจะแดงงานจะงอกเพราะอาการตกหลุมกระทันหันนะคะเต็งหนึ่ง

[วัวพันปี]

นางมาเพื่อออออออ

[Mouse2U]

เต็งหนึ่งจะหวั่นไหวง่ายเกินไปแล้วนะคะ ลืมไปหรือเปล่าว่ากำลังคุยกับเป็นเอกอยู่น่ะ ก้มลงมองโทรศัพท์ในมือบ้างก็ได้..

[bambooiihallo]

เรื่องนี้ไม่มีแม่ยกเต็งหนึ่งกันเลยทีเดียว

[AfternoonTea]

แง่มมมมมมาอ่านสองตอนรวด ทำไม ตอน4กับ5มันอารมณ์ต่างกันงี้

ความหวานละมุนฟิลกู๊ดนี่ตอนสี่ได้ใจไปเต็มๆเลย อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก

ตอนห้านี่ฮืออออชอบตอนไปกินผัดซีอิ๊วมากเลยยย น่ารักต่างคนต่างมีที่ว่างให้กันและกัน

แต่ตอนจบ คิดว่าเต็งหนึ่งน่าจะหลงไปชั่ววูบอ่ะ เพราะไม่งั้นหึหึ