ตอนที่ 26
“น้องเอก นั่งลง”
“บ๊อก!”
“ไม่ใช่แบบนั้น ปะป๊าบอกให้นั่งลง นั่งแบบนี้ๆ”
มือหนากดตูดลูกหมาให้แหมะลงกับพื้น
“อ่ะ จำไว้นะน้องเอก”
“บ๊อก!”
เพล้ง!!!!
คนหมดความอดทนปาแก้วไวน์ลงกับพื้น พ่อหมากับลูกหมาเบิกตากว้าง
“พอได้ยัง?”
“อะไรวะ กูจะสอนลูกกู แล้วปาแก้วทำไม? เสียดายของ”
“รวย เสือกไรด้วย”
“เออ กูมันเสือก”
สงครามเย็น….ดำเนินแบบนี้มาสามวัน …
สามวันที่เป็นเอกต้องทนฟังชื่อ ‘น้องเอก’ เพราะไอ้พ่อหมามันงอน
ตาคมจ้องเขม็งไปที่นัยน์ตาสวยก่อนจะหลุบตาลงอุ้มลูกหมาตัวอ้วนขึ้น
“ไปกันน้องเอก ปะป๊าพาไปวิ่ง”
“หนึ่ง”
“อะไรอีก?”
“นี่เราทะเลาะกันแค่เรื่องหมา?”
“ตั้งเรื่องหมาต่างหาก”
นัยน์ตาสวยไหววูบเมื่อคนที่ยอมให้เสมอหันมาทำหน้าอ่อนใจปนผิดหวัง
….เป็นเอกไม่เข้าใจ
“เอก มึงใจเย็นๆ”
นทีส่ายหัวเมื่อเพื่อนสนิทที่ไม่ค่อยจะเมา กินเหล้าไม่ต่างกับน้ำ
“เบียร์ปล่อยมันเมาไปเหอะ”
ไอ้เบียร์หน้าตี๋นั่งหน้าเครียด
“ได้ไงวะหมู”
“เออน่า มันเครียด มาเอกมาชนกับกูก็ได้”
“ก็เมาให้สุดไปเลย ไม่เช้าไม่ต้องเลิก”
นทีผสมโรง…
เหล้าราคาแพงที่เพื่อนหน้านิ่งหิ้วมาสองกลมกำลังจะหมด….ดื่มคนเดียว…แถมเพียวทุกแก้ว
ห่วง…จนต้องเรียกไอ้หมูกับไอ้เบียร์มารวมผล
พี่หมอก็มาส่งเบียร์ก่อนจะกลับไป หมูก็มากับมอไซต์พ่อ
“แล้วนี่พี่มึงไปไหน?”
นทีถาม
“ตายห่าไปละ”
“ทะเลาะกันมาหรอ”
เบียร์ถาม
“มันกวนตีน”
“ไหนกวนตีนยังไง”
เพื่อนไม่ค่อยพูด…เริ่มพูด
“เห็นหมาดีกว่า”
“หมาไหน?”
“ชื่อน้องเอก”
กำแก้วแน่นจนข้อมือขาวซีด
เพล้ง!!
แตกละเอียด…
“เฮ้ยๆ เอาผ้าพันแผลมา เอาขวดเหล้าออกไปเลย”
นทีรีบสั่งไอ้หมูเอาเหล้าออก ส่วนเบียร์รีบไปเอาผ้าพันแผลในตู้ ห้องนทีมีครบ…
“มึงน้า…ไม่คุยกับพี่หนึ่งดีๆวะ มานี่เอามือมาทำแผล”
“นที…”
“เออกูเอง”
“หนึ่ง…”
เลิกคิ้ว เมื่อเพื่อนเริ่มทำหน้า…หน้าอ้อน? ไอ้เอกเนี่ยนะอ้อน
“เอ่อ เฮียแกทำไม”
“กอดหน่อย…”
“ห้ะ?”
“กอด…”
“เฮ้ยๆ ช่วยกูด้วยไอ้เอกจะปล้ำกู”
ร้องลั่นเมื่อเพื่อนเริ่มล้วง
“เฮ้ยๆไอ้เอกปล่อย”
“เชี่ยยย ใจเย็นนนน”
เบียร์กับหมูง้างเพื่อนออกจากตัวนที กดลงกับพื้นห้องจนคนเมาหลับ…
“เหี้ยน่ากลัวสัส”
นทีบ่นก่อนจะหยิบมือถือโทรหาตัวต้นเหตุ
“โหล เฮียโว้ยทะเลาะไรกันมันเกือบปล้ำผมเนี่ย”
“ฝากมันด้วย แม่งบ้า”
“เอ้า ตกลงเรื่องมันยังไง?”
“แม่ง…ไม่โตสักที ครั้งนี้ต้องให้มันโตได้ละ”
“มันทำไร?”
“มันซื้อหมามาแล้วโบ้ยให้กู”
“มันบอกเฮียสนใจหมามากกว่ามัน”
“มันเอาแต่ใจเกินไปแล้ว! นี่ชีวิตนึงเลยนะ มันจะไปโบ้ยให้คนอื่นได้ไง แม่งไม่รู้คุณค่า”
กุมขมับ….
“ก็บอกมันดีๆดิ”
“แม่งเกือบปาแก้วไวน์ใส่กู ขอโกรธก่อน”
“แม่งเมาเกือบปล้ำผม”
“…ห้ะ?”
“มันเรียกแต่ชื่อเฮีย…”
“เหอะ…”
“พี่มึง..โกรธน่ะได้ แต่พี่มึงก็รู้ว่าเอกมันไม่มีใครนอกจากพี่มึงแล้วนะ ขนาดพวกผมมันยังไม่คุยด้วยทุกเรื่อง”
“เฮ้อ…กูก็คงหงุดหงิดเกินไป ช่วงนี้แม่งเครียดๆว่ะ”
“มารับมันดีมั้ย? ค่อยๆบอกมัน งี้แหละธรรมดา เวลางานสุมๆก็หงุดหงิด”
“ขอบใจมาก เดี๋ยวกูขับไปรับเลยแล้วกัน”
“ไหงบทจะดีก็รีบจังวะ?”
“เดี๋ยวเช้ามามันงอแงอีก ลำบากพวกมึง กูชินแล้ว”
ตัดสาย…
“กลัวคนดูแลเมียไม่ดีอ่ะดิ”
ส่ายหัวปลง…ดูก็รู้ละว่าตกลงใครผัวใครเมีย แม่งอ้อนให้กอดขนาดนั้น
“พวกมึงเดี๋ยวพี่มึงมารับไอ้เอก”
“ตกลงเค้าจะดีกันปะ?”
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เรียกพี่หมอมึงมามรับได้แล้วไป ส่วนหมูมึงนอนนี่แหละ พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับ”
“ขอบคุณมากนะ ขอโทษทีที่รบกวนนะครับพี่หมอ”
ยกมือไหว้คุณหมอกรที่ช่วยแบกร่างคนเมามายัดใส่รถ
“ดีๆล่ะ”
“ขอบใจมากทุกคน ไปละ”
“คุยกันดีๆนะพี่มึง เดี๋ยวบิ๊กไบท์ไอ้เอกผมขับไปคืนให้พรุ่งนี้”
“ฝากด้วยนะนที”
“เชเบ”
หนึ่งส่ายหัวเมื่อขึ้นรถมานั่งข้างคนเมาหลับสนิทแถมเมาไม่รู้เรื่องจนต้องแบกลงมา … โกรธแต่ก็รู้สึกว่าตัวเองทำเกินไป
“เฮ้อ กูจะเอายังไงกับมึงดีนะ”
“บ๊อก!”
“เจ๋ง! อย่าเห่าดิเดี๋ยวหม่าม๊าตื่น”
หมา…ที่แกล้งเรียก ‘น้องเอก’ ไปอย่างงั้น จริงๆชื่อเจ๋ง…แถมยอมให้อีกคนมีเอี่ยวเป็นแม่หมา
“บ๊อก!”
หมาอ้วนพยายามจะปีนมานั่งข้างหน้า พอถูกยัดใส่เบาะกระเตงมาด้วย
“เจ๋งนั่งดีๆ เดี๋ยวก็ถึงแล้ว”
“บ๊อก!”
ส่ายหัวด้วยความอ่อนใจ ต้องยอมจอดข้างทางหันไปอุ้มไอ้เจ๋งหมาอ้วนมานั่งตัก แต่ไอ้เจ๋งก็ไม่ยอมนั่งดีๆดันตะเกียกตะกายไปอยู่บนตักหม่าม๊า…ที่ทิ้งมันตั้งแต่มันฉี่ใส่บ้าน!
“ไอ้เอกมันดีกว่ากูยังไงห้ะ!!!”
ไอ้เจ๋งไม่สนใจนอนขดตัวบนตักของเป็นเอก
ทั้งฉุนทั้งขำ…แต่ก็ขับรถกลับคอนโดในที่สุด
สงสัยต้องแอบดู…ว่าไอ้คนบอกไม่รับผิดชอบลูกมันนี่แอบเล่นกับลูกยังไง หมามันจะอยากอยู่กับคนที่มันไม่คุ้นเคยได้ยังไงล่ะ?
“นี่…”
หมาน้อยลิ้นห้อยมองกระดูกในมือหมาม๊าที่พึ่งสร่างเมา ผมสีเทาชี้ฟูไม่เป็นทรง…โทรไปลาป่วยที่ทำงานและฝากเพื่อนแจ้งอาจารย์ว่าป่วยเรียบร้อยเพราะสภาพคงไปไม่ไหว
“มากิน…”
“บ๊อก!”
“เก่ง…”
ยกมือลูบหัวหมาเบาๆ ไม่กล้าเรียกชื่อเพราะกระดากปากที่จะเรียก ‘น้องเอก’
แปลกใจที่ตื่นมาอยู่บนเตียงตัวเอง…ทั้งตัวมีแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว…ออกจากห้องมาก็เจอหมานั่งทำหน้าหิวอยู่หน้าประตู ก็เลยต้องหยิบขนมหมารูปกระดูกมาให้มันกิน
เต็งหนึ่งไม่รู้…ว่าเวลาตัวเองกลับดึกๆดื่นๆคนที่ดูแลลูกมันก็คนนี้นี่แหละ…
“จำใจหรอกนะ..”
“บ๊อก!”
“เอาอีกหรอ ลิ้นห้อยเชียว”
เห็นหมาอ้วนลิ้นห้อยแล้วก็อดยิ้มมุมปากไม่ได้…ตลกดี
สุดท้ายก็เดินกลับเข้าไปในห้องหยิบมือถือออกมาเซลฟี่คู่หมาตัวเอง พร้อมอัพลงอินสตาแกรมที่ไม่ได้อัพเดทมาครึ่งปี
อยากให้รักหมามากใช่มั้ย ได้!!!
รูปผู้ชายในชุดบ๊อกเซอร์ตัวเดียวนั่งขัดสมาธิบนพื้นไม้มีหมาอ้วนอยู่ในอ้อมแขนกำลังมองหน้ากันถูกเผยไพร่ไปตามแฟนเพจด้วยความไวเหนือแสง
“เฮ้ยหนึ่ง แฟนมึงอ่อยว่ะ”
“อ่อยไรวะ?”
งงเต๊ก…จนฝรั่งส่งมือถือให้ดู
คิ้วเข้มขมวดแน่น…ใครใช้ให้แม่งโชว์ท่อนบนกับขายาวๆให้ชาวบ้านเค้าดูวะ!!! ไม่แก้ผ้าไปเลยล่ะสัส!!!
“ขาวสาสสสส”
“เชี่ยห้ามดู”
“ห้ามกูได้ห้ามคนอีกเป็นหมื่นไม่ได้นะสัส ไลค์กันโคตรไว ขนาดผัวมึงหัวฟูแค่ทำหน้านิ่งจ้องหน้าหมา ยอมใจเลยว่ะ”
“โวะ!”
“มึงก็เอาบ้างดิหนึ่ง หึหึ”
แมทยักคิ้วกวนก่อนจะไปวุ่นวายกับล้อฟอร์มูล่าต่อ คนอารมณ์เสียที่เมียโดนเห็นเรือนร่างเลยถือไขควงไปจัดการส่วนตัวเองต่อ
ทำไรไม่ได้! รูปมันแพร่ไปแล้ว!
หงุดหงิดโว้ย!!!
“เฮ้ยมาอีกรูปแล้วว่ะ คราวนี้แม่งยิ้มออกกล้องด้วย เฮ้ยผัวมึงยิ้มแล้วหน้าตาน่ารักว่ะหนึ่ง”
“เชี่ยเขวี้ยงไขควงใส่กูทำเหี้ยไรเนี่ย!!!”
แมทโวยลั่น… เงยหน้ามาอีกทีเต็งหนึ่งก็ลุกออกไปแล้ว…
“บ้านแตกแน่สัส”
ฝรั่งคอนเฟิร์ม
“ห่า หัวกู เจ็บโว้ย!!!”
==================================
-.- สงสารใครดี
ขอโทษที่หายไปสิบวันเต็มๆนะคะ ติดสอบวิชาที่ยากที่สุด บวกกับช่วงนี้งานเยอะมากกกก T_T รักทุกคนน้า
ปล. ลุงหมอกับน้องหมา วางแผง 15 นี้นะคะ เย้
หัวข้อ: เพราะ...เป็นเอก : อวดปกและบล็อคหน้า 1 เชิญชมความงาม อิ้อิ้ (อ่าน 709011 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก