◣♥◥ อาณาเขตรักที่10►►ค้างคืนและความสุข
“...พี่คุณ”เด็กหนุ่มนามว่าปิณชาน์เรียกชื่อของคนที่นอนอยู่บนเตียงในห้องรับแขกของตัวเองเบาๆแล้วนั่งลงบนเตียงโดยพยายามระวังไม่ให้คนบนเตียงตื่นขึ้นมา
พี่คุณนอนหลับตาพริ้มอย่างน่ารักแถมยังกอดหมอนข้างแน่นจนผมอยากจะไปเป็นหมอนข้างแทนซะจริงๆเลย...ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตี2แล้วแต่ผมก็ยังนอนไม่หลับสักที...จะให้นอนก็คงไม่ได้หรอกก็ห้องข้างๆดันมีพี่คุณนอนอยู่นี่นา
มันเหมือนกับเป็นความฝัน..แถมเป็นฝันแบบซ้ำซ้อนด้วย
ตั้งแต่ตอนเช้า...ไม่สิ...ต้องเรียกว่าตอนสาย...ที่ผมไปทำงานในสภาพที่เปียกปอนตอนแรกนึกว่าพี่คุณจะเรียกผมเข้าไปบ่นที่มาสายแต่ความจริงกลับไม่ใช่เลย...พี่เขาเช็ดหัวให้ผม...จำได้ว่าพวกเราอยู่ใกล้กันมากจนผมได้กลิ่นหอมอ่อนๆที่มาจากพี่คุณ สายตาที่พี่เขามองมาด้วยความห่วงใยและถ้อยคำที่ตะโกนขึ้นมาอย่างหมดความอดทนทำให้ผมเผลอคว้าตัวพี่คุณเข้ามากอดไว้แล้วซุกหัวเข้ากับต้นคอขาวของพี่เขา
มันยิ่งกว่ามีความสุขอีก
แล้วยิ่งตอนขากลับที่พี่คุณให้ผมนั่งรถมาด้วยมันทำให้หัวใจผมพองโตยิ่งพี่คุณทำแบบนี้กับผมมันก็ยิ่งทำให้ผมคิดนะว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ
เป็นคนเดียวที่ได้เห็นท่าทางน่ารักๆอย่างตอนเขินหรืออาย...
เป็นคนเดียวที่เห็นสายตาที่สั่นระริกด้วยความสุขและตื่นเต้นเมื่อผมจะทำขนมบานอฟฟี่ให้
ความจริงผมรู้อยู่แล้วว่าพี่คุณชอบกินขนมชนิดนี้มากเพราะผมเคยแอบฟังตอนที่พี่เขากำลังเล่นกับสุนัขทั้ง4ตัวของผมพร้อมกับพูดระบายความในใจออกมา...รู้สึกว่าคำพูดในตอนนั้น...
‘ออมทั่มๆ...ฟังพี่คุณหน่อยนะรู้ไหมว่าวันนี้พี่คุณน่ะไปต่อแถวรอซื้อบานอฟฟี่มาล่ะแต่พอถึงคิวพี่นะคนขายดันบอกว่าหมดซะงั้นพี่นี่อยากร้องไห้สุดๆเลย...บานอฟฟี่เป็นขนมที่พี่คุณชอบมากที่สุดเลยล่ะ...ถ้ามีใครทำให้กินนะพี่คุณคงรักตายเลย!’
นั่นคือประโยคของพี่คุณที่ทำให้ผมต้องไปหาสูตรและลองฝึกทำจนตอนนี้เรียกว่าโปรแล้วครับ...แต่ไม่รู้ว่าพี่คุณจะจำสิ่งที่ตัวเองพูดไว้ได้รึเปล่านะ
“ผมทำให้พี่กินแล้วนะ...ตอนนี้พี่รักผมขึ้นมาบ้างรึยัง?”ผมเอ่ยเบาๆแล้วใช้มือข้างนึงเกลี่ยเส้นผมสีดำสนิทของพี่คุณเบาๆ
กว่าจะทำให้พี่คุณยอมค้างได้นี่ก็เหนื่อยใช่เลย...แต่ยังไงผลที่ออกมามันก็มีแต่คุ้มกับคุ้มแถมผมยังได้กำไรจากการกอดพี่คุณตั้ง2ครั้งในวันนี้...จะให้อดใจได้ยังไงล่ะในเมื่อพี่คุณเล่นพูดเสียงหวานแถมยังส่งยิ้มกว้างมาให้ผมอีกด้วย...
ครั้งแรกที่พี่คุณยิ้มให้ผม
เวลาที่พี่คุณยิ้มผมไม่อยากให้ใครเห็นเลย...ใบหน้าที่ดูคมๆแกมดุดันนั่นแต่พอยิ้มแล้วกลับดูดีมาก...สำหรับผมคงต้องบอกว่าพี่คุณยิ้มสวยมาก
ไม่ใช่แค่ปากที่ยิ้มแต่สายตาของพี่เขาก็เต็มไปด้วยความสุขทำให้ผมเผลอกระโจนใส่เข้าเต็มแรงแถมยังใช้ปลายจมูกตัวเองไซร้ต้นคอของพี่คุณเล่นด้วย
ผมน่ะได้กำไรแบบเกินคุ้มก็ครั้งนี้แหละครับ!
ตอนแรกพี่คุณไม่ยอมค้างที่นี่เห็นบอกว่าถ้าไม่ได้นอนบนเตียงตัวเองจะนอนไม่หลับแถมไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนรวมทั้งเหตุผลอีกมากมายนานับประการ...ผมปล่อยให้พี่คุณพูดออกมาตามใจเพราะผมมีวิธีที่ทำให้พี่คุณต้องนอนค้างกับผมที่นี่อยู่แล้ว
ผมพูดแค่ประโยคเดียวก็ทำให้พี่คุณต้องจำยอมนอนค้างที่บ้านหลังนี้เลยล่ะ...
‘ถ้าพี่คุณค้างพรุ่งนี้ผมจะทำบานอฟฟี่ให้กินอีก...แต่ถ้าพี่ปฏิเสธผมก็จะทับพี่ต่อไปแบบนี้แหละแล้วก็จะกอดพี่แน่นๆเลยด้วย’
‘...ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์!...ถ้าจะให้ค้างก็รีบไปหาชุดนอนมาให้พี่เดี่ยวนี้เลย!!’
ก็ตามนั้นแหละครับ
หลังจากที่แยกย้ายกันเข้าห้องนอนแล้วผมก็ดันนอนไม่หลับ...พลิกตัวไปมาอยู่นั่นแหละก็เลยตัดสินใจมาหาพี่คุณในห้องนอนที่อยู่ข้างๆแต่พอเข้ามาพี่คุณก็นอนหลับสนิทเรียบร้อยแล้ว
“พี่จะรับผิดชอบยังไงถ้าผมนอนไม่หลับทั้งคืนครับเนี่ย?”เด็กหนุ่มถามเบาๆด้วยน้ำเสียงที่ไม่จริงจังนัก...ทุกครั้งที่อยู่กับพี่คุณผมรู้สึกมีความสุขจนเผลอยิ้มออกมาบ่อยๆ
จริงๆผมก็เป็นคนเฮฮานะแต่ก็ไม่ได้ยิ้มบ่อยขนาดนั้นแล้วยิ่งเรื่องของพ่อแม่ทำให้ผมไม่ค่อยยิ้มออกมามากเท่าเดิมแต่พอได้อยู่ข้างๆพี่คุณ...มันเหมือนกับพี่เขามีพลังงานบางอย่างที่อบอุ่นจนผมรู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆ
ผมสบายใจเมื่อพี่คุณลูบหัวผมและผมอยากให้พี่เขาลูบบ่อยๆด้วย
“...ฟรี้~...”เสียงกรนเบาๆของพี่คุณดังขึ้นพร้อมกับพลิกตัวมานอนหงาย
“คิก!...พี่นี่มันน่ารักเกินไปแล้วนะ...ขอผมนอนด้วยได้ไหมครับ?”ผมก้มลงไปกระซิบถามพี่คุณเบาๆที่ใบหูขาวก่อนจะขโมยหอมแก้มของพี่คุณทีนึงด้วยความหมันเขี้ยว
“...อื้ออ~...”พี่คุณครางในคอเบาๆแล้วพลิกตัวกลับไปเหมือนเดิม...คงจะรำคาญที่ผมหอมแก้มแน่ๆเลย...แต่ไม่เป็นไรผมได้คำตอบที่ต้องการมาแล้วนี่นะ
“พี่อนุญาตแล้วนะ”ผมพึมพำเบาๆก่อนจะนอนลงบนเตียงแล้วกอดพี่คุณจากทางด้านหลัง
“....ฝันดีครับ”ผมกระซิบเบาๆก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วซุกหน้าลงที่เส้นผมแสนนุ่มของพี่คุณก่อนที่สติจะค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ
.....................................................
.............................
......
.
“เฮ้ย!...”
หื้อ?...อะไร?
รู้สึกเหมือนมีใครตะโกนอะไรอยู่เลย
แถมเสียงยังคุ้นๆ
“...ทำไมถึงมาอยู่นี่ได้ล่ะ?”เสียงของพี่คุณที่ดังขึ้นอีกครั้งทำให้สติผมกลับเข้าร่างแต่ยังไม่ยอมลืมตา...ไหนๆก็มีโอกาสแล้วขอใช้ให้คุ้มหน่อยละกัน
“...อื้ออ~...”ผมแกล้งครางออกมาเบาๆแล้วใช้แขนปัดๆไปทั่วเตียงจนเจอพี่คุณที่อยู่ข้างๆผมก็เลยจัดการ...
หมับ!
ผมคว้าหมับเข้าที่ตัวของพี่คุณ...เท่าที่ลองลูบๆดูน่าจะเป็นที่เอว
เอวพี่คุณบางจริงๆเลย
“เฮ้ยย!!...นี่ละเมอใช่ไหมเนี่ย?...บ้าเอ้ย!”พี่คุณพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เริ่มหงุดหงิด...แต่ผมว่ามันดูเหมือนพี่เขากำลังเขินงั้นแหละ
ผมว่าเริ่มจะแยกได้แล้วนะระหว่างที่พี่คุณโกรธจริงๆหรือแค่เขินอาย...ถ้าพี่คุณเขินหรืออายเมื่อไหร่จะพูดเสียงดังจนแทบตะโกนใบหน้าก็เริ่มขึ้นสีอย่างช้าๆ...ปกติพี่คุณเป็นคนผิวขาวอยู่แล้วเพราะงั้นเวลาที่เขินหรืออายมากๆจะแสดงออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจนเลยล่ะ
“...ฟรี้~...”ผมแกล้งกรนเล็กน้อยแล้วกอดเอวพี่คุณแน่นขึ้น
อยากอยู่แบบนี้ตลอดไปเลย
อยากให้พี่คุณย้ายมาอยู่กับผมจัง
ถ้าเป็นแบบนั้นผมคงจะได้กอดพี่เขาทุกๆวัน...
อ่า...แค่คิดก็สุขสุดๆ
แต่พี่คุณคงไม่ยอมมาง่ายๆแน่นอน
“ฮึ้ย!...แล้วหัวใจจะเต้นแรงหาอะไรเนี่ย?”ประโยคพึมพำอย่างหัวเสียของพี่คุณทำให้ผมใจเต้นขึ้นมาอย่างไม่เป็นจังหวะ...ที่พี่คุณพูดเมื่อกี๊
พี่คุณบอกว่าใจเต้นเหรอ?
เพราะผมกอดพี่เขาเลยใจเต้นใช่ไหม?
แบบนี้แปลว่าผมมีความหวังใช่ไหม?
หรือที่ใจเต้นอาจเป็นเพราะตกใจที่ถูกผู้ชายกอดรึเปล่านะ?
ยิ่งคิดแบบนั้นก็ยิ่งเศร้า
“...”ผมยังคงแกล้งหลับต่อไปโดยที่ในหัวคิดแต่เรื่องของพี่คุณแถมยังเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีซะด้วย...
ถ้าพี่คุณเกิดรู้ว่าผมคิดกับตัวเองในแง่ไหนผมคงโดนเกลียดแน่ๆ
ถึงตอนนั้นผมจะยังเข้าไปทักทายพี่คุณได้เหมือนเดิมไหมหรือว่าต้องคอยมองอยู่ห่างๆ
ฝุบ!
“...หลับเป็นเด็กเลยแฮะ...อ้อ!...ก็เป็นเด็กอยู่นี่นา”พี่คุณพึมพำกับตัวเองเบาๆหลังจากที่ใช้มือข้างนึงลูบเส้นผมบนหัวผมเบาๆ
“...”ผมไม่อยากบอกหรอกนะว่าความกังวลที่มีมันหายไปหมดเพียงแค่ได้รับสัมผัสของพี่คุณเท่านั้น...ผมชอบให้พี่เขาลูบหัวแบบนี้
ถึงจะถูกมองว่าเป็นสุนัขหรือยังไงก็ช่าง
ถ้าได้อยู่แบบนี้...จะในฐานะอะไรก็ได้
“นอนสบายเลยนะ...คิก!”พี่คุณบอกเบาๆก่อนจะขยี้หัวผมแรกขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ตามมา
ดูเหมือนว่าพี่คุณจะอารมณ์ดีขึ้นมาแล้ว
“...อื้ออ~...พี่คุณ”ผมลองละเมอเรียกชื่อพี่คุณออกไปบ้าง...อยากรู้จังว่าจะมีปฏิกริยายังไงกลับมา
“...ฮื้อ?...เมื่อกี๊?...ชื่อเราเหรอ?...”พี่คุณพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมึนงงและตกใจ
ผมละอยากเห็นหน้าพี่เขาในตอนนี้จังเลย...จะเป็นยังไงนะ?
“...พี่คุณ~...”ผมลองครางชื่อพี่เขาเบาๆอีกครั้งและซุกหน้าเข้าที่หน้าท้องของพี่คุณอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย!...ทำอะไรเนี่ย?...แล้วเมื่อกี๊?...เดี๋ยวนะ...หรือว่า...”พี่คุณพึมพำเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
โป๊ก!!
“โอ้ย.!..”ผมสะดุ้งขึ้นทันทีที่ถูกพี่คุณเคาะหัวจนเจ็บไปหมด
“อะ...ไอ้เด็กบ้า!...ไอ้เด็กลามก!!...มาละเมอชื่อคนอื่นแบบนี้ก็มีแค่อย่างเดียว!...ไอ้เด็กโรคจิต!!!”สารพัตคำด่าที่ถูกส่งมาจากพี่คุณพร้อมกับมือที่ชี้มาที่ผมอย่างสั่นๆใบหน้าขาวตอนนี้กลับขึ้นเป็นสีแดงจัดอย่างน่าสัมผัสจริงๆ
ท่าทางแบบนั้นรู้เลยว่าพี่คุณคิดอะไรอยู่
คงคิดว่าผมฝันถึงพี่เขาแบบลามกๆละสิ
แบบนี้...น่าแกล้งชะมัดเลย
“งั้นพี่ช่วยมาเปลี่ยนจากความฝันเป็นความจริงดีไหมครับ?”ผมเอ่ยถามเสียงเจ้าเล่ห์ก่อนจะ...
หมับ!
ตุบ!
“เฮ้ยย!...ปล่อยนะ!...ไอ้เด็กโรคจิต!!”พี่คุณตะโกนลั่นพร้อมกับพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดผม
ผมคว้าหมับเข้าที่แขนของพี่คุณก่อนจะออกแรงดึงให้พี่เขาล้มลงไปบนเตียงพร้อมกับขยับตัวเองให้ขึ้นคร่อมพี่คุณอย่างรวดเร็ว...สภาพของพี่คุณที่นอนแผ่ราบกับเตียงโดยที่เสื้อยืดสีขาวถกขึ้นมาจนเห็นหน้าท้องเรียบเนียนขาวๆ...สายตาที่สั่นระริกอาจจะเพราะความตื่นเต้นไม่ก็เขินอยู่ ใบหน้าที่ขึ้นสีจัดแถมริมฝีปากบางก็พ่นคำด่าออกไม่หยุดแต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร...ตรงกันข้ามผมกลับมองว่ามันเป็นความน่ารักของพี่คุณ
เอื้อก!
“...”ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบากเมื่อเผลอจ้องที่หน้าท้องขาวเรียบเนียนของพี่คุณ
น่าเลียสุดๆแต่ถ้าผมทำคงรู้ชะตาตัวเองได้เลยล่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“จะ..จ้องอะไรห๊ะไอ้เด็กลามก!!”พี่คุณตะโกนขึ้นทันทีที่มองตามสายตาของผมที่จ้องหน้าท้องของตนเองอยู่...พี่คุณพยายามดันผมออกไปนะแต่ผมไม่ยอมง่ายๆหรอก
“...จ้องหน้าท้องพี่ครับ”ผมตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ในเมื่อพี่เขาถามผมก็จะตอบให้
ผมชอบเวลาที่พี่คุณแก้มแดงเพราะผม...มันน่ารักมากเลยล่ะ
“คะ...ใครให้พูดออกมาเล่า!!”พี่คุณตะหวาดลั่นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำกว่าเดิม
“ก็พี่ถามนี่นา”ผมตอบกลับไปอย่างใสซื่อแล้วเอียงคอเล็กน้อย
“เห็นอยู่แล้วไม่ต้องบอกซ้ำก็ได้!!!”พี่คุณตะโกนใส่ผมอีกครั้งนึง
“ฮะฮะฮะ...”ผมหัวเราะเบาๆกับท่าทางของพี่คุณที่ดูเหมือนจะโกรธแต่ก็อาย
เหมือนกับอารมณ์กำลังสับสนวุ่นวายไปหมดน่ะ
“หยุดหัวเราะเลยนะ!...แล้วลุกออกไปด้วย!!”
“ถ้าผมลุกแล้วจะได้อะไรครับ?”ผมถามกลับพี่คุณแล้วจ้องหน้าพี่เขาอย่างต้องการคำตอบ
เรื่องอะไรผมจะยอมเสียเปรียบล่ะถึงตอนนี้ผมจะได้เปรียบเต็มๆก็เถอะ...แต่โอกาสแบบนี้ใช่ว่าจะมีบ่อยๆและมีได้ง่ายๆเพราะงั้นผมก็ควรจะคว้าโอกาสนั้นไว้ให้มากที่สุด
“...เด็กเจ้าเล่ห์...”พี่คุณจ้องผมเม็งพร้อมกับพึมพำเบาๆแต่ผมได้ยินคำพูดนั่นอย่างชัดเจนเลยล่ะ
“ก็พี่น่ารัก”ผมสวนกับไปพร้อมกับยักคิ้วให้ข้างนึง
“ไอ้เด็กบ้า!!...ไม่ได้น่ารักซักหน่อย!!”พี่คุณตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงโกรธๆ
“ครับๆ...ไม่น่ารักก็ได้ครับและสรุปจะตอบคำถามได้รึยังครับ?...แต่ถ้าอยากอยู่แบบนี้ทั้งวันผมก็ไม่ว่าอะไรนะ”ผมแกล้งก้มลงกระซิบถามที่ข้างหูของพี่คุณเบาๆ
ผมสังเกตนะว่าพี่คุณสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปอีกข้างนึง...แบบนี้ก็เสร็จผมสิครับ เปิดโอกาสขนาดนี้ถ้าไม่คว้าไว้ก็ดูจะโง่เกินไปหน่อยนะครับ
ฟอดดด~
“เฮ้ย!...ทำบ้าอะไรน่ะ?!”พี่คุณสะดุ้งทันทีเมื่อผมหอมแก้มของพี่เขาจนเกิดเสียงดัง...
นุ่มเหมือนแก้มเด็กเลย
อยากจะฟัดๆๆๆๆให้ซ้ำไปข้างนึงเลยจริงๆ
“อ้าว...เห็นพี่หันแก้มมาให้นึกว่าจะให้หอม...ไม่ใช่เหรอครับ?”ผมตีหน้าซื่อแล้วถามกลับไปอย่างคนที่ไม่รู้เรื่อง
ผมไม่รู้เรื่องนะก็พี่มายั่วผมก่อนทำไมล่ะ?
“อะ...ไอ้เด็กจิตไม่ปกติ!!...ใครหันแก้มให้กันเล่า!!”พี่คุณตะโกนขึ้นอีกครั้งนึงแล้วจ้องผมหยั่งกับจะฆ่างั้นแหละ
บอกเลยว่าผมไม่กลัวพี่คุณเลยสักนิดเดียว
แต่ถ้าแกล้งมากกว่านี้คงไม่ดีสักเท่าไหร่
ยังไงตอนนี้ผมก็ได้กำไรแบบคุ้มเกินคุ้มแล้วด้วย...วันนี้จะยอมปล่อยไปก่อนก็ได้แต่ถ้ายังมายั่วกันแบบนี้อีกคราวหน้าเตรียมตัวลางานไว้ได้เลยครับพี่คุณ
“โอเคๆ...ผมยอมแพ้แล้ว...พี่ไปอาบน้ำเถอะครับเดี๋ยวผมจะลงไปทำมื้อเช้าเตรียมไว้ให้”ผมบอกพี่คุณก่อนจะลุกขึ้นยืนที่ข้างๆเตียงพร้อมกับชูมือทั้งสองข้างขึ้นเพื่อให้พี่คุณรู้ว่าผมยอมแพ้จริงๆนะ
“...ชิ...ฝากไว้ก่อนเถอะ”พี่คุณพึมพำเบาๆก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า...พี่เขาหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าชุดนึงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ...ก่อนที่จะปิดประตูพี่คุณก็จ้องมาที่ผมด้วยสายตาอาฆาตรก่อนจะปิดประตูดังปัง!
“ฮะฮะฮะ...อยู่กับพี่แล้วผมมีความสุขชะมัดเลย”ผมพึมพำด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุขเบาๆก่อนจะลงมาข้างล่าง
หงิ๋งงง~
หงิ๋งงง~
โฮ่ง!
โฮ่ง!
“ไงน้องๆ...อรุณสวัสดิ์ครับผม”ผมกล่าวทักทายสุนัขทั้ง4ตัวที่วิ่งมาต้อนรับผมที่พึ่งลงมาจากชั้น2อย่างพร้อมเพียง...ผมเล่นกับพวกมันนิดหน่อยก่อนจะเดินเข้าไปเตรียมมื้อเช้าในครัว...
“ทำอะไรดีนะ?”ผมพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับเปิดตู้เย็นดูว่าภายในมีอะไรบ้าง
มื้อเช้าไม่ควรจะทำอะไรที่มันหนักจนเกินไป...
สุดท้ายผมก็เลือกที่จะทำแซนวิซใส่แฮม...ทูน่า..ชีสและผักอีกหลายชนิด...แต่ผมก็กลัวว่าพี่คุณจะไม่อิ่มเลยทอดไข่ดาวกับไส้กรอกเพิ่มให้ด้วย...พอผมจัดวางจานเรียบร้อยพี่คุณก็ลงมาพร้อมกับอุทานเสียงดังเมื่อเหล่าน้องๆของผมวิ่งเข้าไปกระโดดใส่พี่เขาจนเกือบล้มแต่พี่เขาก็ไม่ได้เรียกให้ผมช่วยหรืออะไรแถมยังหัวเราะอย่างมีความแล้วกอดสุนัขทั้ง4ตัวของผมก่อนจะจูบเบาๆที่หน้าผากของพวกมันแต่ละตัว
“...”บอกตรงๆเลยครับ....
ตอนนี้ผมโครตอิจฉาสุนัขตัวเองเลย!!
พวกมันได้รับสิทธิอะไรพี่คุณถึงได้รับจูบแบบนั้นเล่า!
แล้วผมล่ะ...จูบหน้าผากผมมั่งได้ไหมครับ?
“เสร็จแล้วเหรอ?...อุตส่ารีบอาบจะได้ลงมาช่วยทำแท้ๆ”พี่คุณเดินมาหาผมที่โต๊ะแล้วมองดูจานใบใหญ่2จานที่มีแซนวิซ ไส้กรอกและไข่ดาววางไว้
“...ไม่เป็นไรครับ...พี่คุณจะเอาเครื่องดื่มอะไรครับ?...กาแฟ...โกโก้หรือพวกน้ำส้ม”ผมถามพี่คุณเสียงอ่อย...ตอนนี้ผมยังอยู่ในอารมณ์อิจฉาอยู่ครับถึงมันจะเปลี่ยนเป็นน้อยใจแล้วก็ตาม
“บัตเตอร์”
ตึก! ตัก! ตึก! ตัก!
หัวใจผมกระตุกพร้อมกับเต้นถี่รัวเมื่อถูกพี่คุณเรียกชื่อเล่น...วันนี้พี่คุณพึ่งเรียกชื่อเล่นผมเป็นครั้งแรกแถมยังเดินมาใกล้ๆผมอีกด้วย
“...ครับ?”
ทำไมเสียงผมถึงสั่นแบบนี้ล่ะ?
“เป็นอะไร?”พี่คุณถามก่อนจะเอียงคอเล็กน้อยอย่างน่ารัก
“ครับ?”
เป็นอะไร?...คืออะไรครับ?
“ทำหน้าเหมือนน้อยใจอะไรอยู่เลย”พี่คุณถามต่อ
“...”ผมจ้องพี่คุณเขม็งเมื่อได้ยินสิ่งที่พี่เขาพูด...ทำไมพี่คุณถึงรู้ละว่าผมน้อยใจอยู่?
นี่ผมแสดงออกมาเกินไปงั้นเหรอ?
“บัตเตอร์...บอกพี่มาก่อนที่พี่จะโกรธ”พี่คุณพูดขึ้นเบาๆก่อนที่มองหน้าและส่งสายตามาอย่างแน่วแน่จนผมต้องพูดความจริงออกไป
“ผม...ผมแค่น้อยใจที่...ที่พี่คุณสนใจน้องๆมากกว่าผมแถมยัง...จูบหน้าผากด้วย”ผมพยายามเรียบเรียงคำพูดและเอ่ยมันออกไปอย่างยากลำบาก
“หื้อ?...คิก!...เหตุผลไร้สาระสุดๆเลยบัตเตอร์”พี่คุณพยายามกลั้นหัวเราะแล้วพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ...ถ้าจะกลั้นขำขนาดนั้นก็หัวเราะออกมาตรงๆเถอะครับ
แล้วผมไร้สาระตรงไหนกัน!!
ผมอิจฉานะ...อิจฉามากๆจนตาผมจะลุกไหม้ไปด้วยไฟแห่งความริษยาแล้ว!
“ผมไม่ขำนะครับ...”ผมก้มหน้าลงไปพร้อมกับพึมพำด้วยเสียงเศร้าๆ
ก็รู้ตัวว่าพี่คุณคงจะไม่เข้าใจผมไปซะทุกอย่างหรอก
แต่ผมไม่อยากให้พี่เขาหัวเราะในสิ่งที่มันทำให้ผมกำลังจะเป็นบ้าแบบนี้
ถึงแม้มันจะไร้สาระจริงๆก็เถอะ
มีใครบ้างล่ะที่อิจฉาสุนัขตัวเองน่ะ...
บ้าบอ!
ฝุบ!
“...ถ้าทำให้เหมือนกันก็โอเคใช่ไหม?”พี่คุณพึมพำเบาๆพร้อมกับวางมือลงบนหัวผมแล้วลูบเบาๆ
“พี่คุณ”ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่คุณที่อยู่ในระยะประชิด
จุ๊บ!
“...”ผมเบิกตากว้างเมื่อสัมผัสได้ถึงริมฝีปากนุ่มๆของพี่คุณที่ประทับลงมาที่หน้าผากผมเบาๆก่อนจะผละออกไป
“หมาขี้อิจฉาเอ้ย!!”พี่คุณพูดขึ้นก่อนจะยักคิ้วข้างนึงส่งให้ผม
“...พี่คุณ...อ่า...ขอบคุณครับ”ผมยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
“เออน่า!...แค่ครั้งนี้เท่านั้นแหละ...ไปชงโกโก้มาให้เลยด้วย!”พี่คุณบอกผมเสียงห้วนก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้
ผมยิ้มกับท่าทางเขินๆของพี่คุณ...ผมรู้ว่าพี่เขาเขินก็เขินทีไรก็มักจะพูดเสียงดังแถมเสียงแข็งๆห้วนๆแบบนี้แหละ...ใช้เวลาไม่นานผมก็ชงโกโก้มาสองแก้วก่อนจะลงมือกินอาหารเช้าตรงหน้า
หลังจากที่กินมื้อเช้าเสร็จผมก็เข้าครัวไปทำของหวานซึ่งก็คือบานอฟฟี่ของโปรดพี่คุณ...พอผมยกออกไปให้ที่โซฟาเท่านั้นแหละพี่เขามองมาที่ผมด้วยสายตาที่เป็นประกายทันที
พวกเราใช้เวลาเกือบทั้งวันไปกับการเล่นกับสุนัขแสนน่ารักของผมทั้ง4ตัว...พี่คุณก็ดูมีความสุขมากที่ได้เล่นกับพวกมันพอๆกับที่พวกมันมีความสุขมากเวลาที่พี่คุณเล่นด้วย...
มีคนบอกว่าสุนัขก็เหมือนเจ้าของ...
ถ้าเจ้าของชอบใครพวกมันก็จะชอบด้วย...แต่ก็ไม่ใช่กับทุกคนอย่างที่บอกไปว่าพวกมันค่อนข้างหยิ่งกับเพื่อนๆของผมทุกคนแต่พอเป็นพี่คุณกลับแตกต่างอย่างชัดเลย...อาณาเขตที่มีแต่ผมและพวกมันตอนนี้กลับมีอีกคนที่พวกเรายอมให้เข้ามาอยู่ภายในอาณาเขตนี้ด้วยกันอย่างไม่มีข้อแม้...คนคนนั้นคือพี่คุณ
พี่คุณขอตัวกลับบ้านไปตอนบ่อย3กว่า...ถึงผมอยากจะรั้งแต่ก็ไม่มีอะไรให้รั้งแล้วล่ะก็เลยต้องปล่อยให้พี่คุณกลับไปแต่ยังไงวันนี้ผมก็มีความสุขสุดๆเลย
ยิ่งได้อยู่ด้วยกันทั้งวันทำให้ความรู้สึกผมชัดเจนแล้ว
ผมชอบพี่คุณ
และอยากให้พี่คุณมาอยู่กับผมที่นี่...ในบ้านหลังนี้
“พี่คุณ...เจอกันครั้งหน้าผมรุกแล้วนะเตรียมตัวไว้ให้ดีๆนะครับ!”
...
สวัสดีคะ
มาอัพต่อแล้วนะ
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาแต่งนิยายเลยคะ...ใกล้ได้เวลาเปิดเทมอเข้าไปทุกทีต้องจัดตารางลงวิชาเรียนอีก
เรื่องเครียดๆปล่อยมันไปละกันเนอะ
ตอนนี้ให้บัตเตอร์มาเป็นคนบรรยายเลยดูทั้งน่ารักและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเลยเนอะ
ความสัมพันธุ์ค่อยๆคีบหน้าแล้วคะ
รอดูไปว่าพี่คุณวัยทองจะรู้ใจตัวเองเมื่อไหร่และยังไง
คอยติดตามไปพร้อมๆกันน้าาา
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
