(ต่อค่ะ)"หน้าระรื่นนะมึง หายไปไหนมาไอ้อุ่น เมื่อวานกูไปหาที่ห้องก็ไม่อยู่ มาวันนี้หน้าระรื่นแล้วนะ" เสียงทักทายของโก้ดังขึ้นทันทีที่นายอาทิตย์เดินยิ้มกว้างมาแต่ไกลให้สาวๆ มองกันเพลิน
"จะไปอยู่ไหนได้ เมื่อคืนก่อนแม่งออกไปหาพี่ไอ แล้วก็หายไปเลย ติดต่อไม่ได้ เป็นไงบ้างละมึง" กอล์ฟว่า
"เป็นไงห่าไร มึงพูดถึงพี่ไอกูดีๆ นะมึง ไม่อย่างนั้นจะโดน" นายอุ่นชี้หน้าเพื่อนทันทีให้เพื่อนอีกสามคนพร้อมใจกันร้องด่าใส่กับท่าทางปกป้องไอดินแบบโอเวอร์
"แล้วมันยังไงละมึง" แชมป์ถามอีกรอบหลังจากที่ยังไม่ได้คำตอบสักที
"ก็... ไม่ยังไง เมื่อคืนก่อนกูไปนอนห้องพี่ไอเขาเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย แล้วเมื่อวานไม่มีเรียนไงกูก็เลยไปนู้นมานี่" อุ่นพูดทั้งๆ ที่ใบหน้ายังคงปรากฏไปด้วยรอยยิ้มจนเพื่อนๆ ชักจะไม่แน่ใจว่าไอ้ที่บอกว่า ‘ไม่มีอะไรสักหน่อย’ น่ะ มันจริงสักแค่ไหนกัน
"กูไม่เชื่อ!" เพื่อนทั้งสามคนร้องออกมาพร้อมกัน
"อ้าว! พูดเรื่องจริงมึงก็ไม่เชื่ออีก ตกลงจะเอายังไง ต้องให้กูบอกหรอว่าเมื่อคืนก่อนกูได้นอนกอดพี่ไอ พี่ไองี้ตัวอย่างหอม นิ่มอีกตั้งหากมึงถึงจะเชื่อกูน่ะห๊ะ"
"เออ! กูเชื่อ!"
นายอาทิตย์อยากจะไล่เตะเพื่อเรียงตัว พูดความจริงก็ไม่เชื่อ พอพูดอะไรที่มันสัปดนหน่อยละพร้อมใจกันเชื่อ นี่พวกมันเห็นว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่?! แต่ว่า...เมื่อเช้าวันนั้นตื่นมาก็นอนกอดพี่ไออยู่นี่หว่า นิ่มด้วย หอมด้วยเหมือนที่บอกพวกมันไปนั้นแหละ แบบนี้ก็แสดงว่าพูดความไปออกไปนินา
"นั่นไง! มึงทำสัปดนกับพี่ไอจริงๆ ด้วยไอ้เชี่ยอุ่น หน้ามึงเคลิ้มมากเลย!" โก้ร้องพร้อมกับยกมือขึ้นชี้หน้านายอาทิตย์ที่หน้าชักจะเคลิ้มตามคำพูดของเพื่อน
"กูเปล่า!"
"อย่ามาโกหก มึงทำอะไรพี่ไอของกูวะ" คราวนี้เป็นกอล์ฟที่ร้องขึ้นทำเอานายอาทิตย์หันมองเพื่อนตาขวางกับคำพูดของเพื่อน
"พี่ไอของกูโว้ย ไม่ใช่ของมึงอย่ามามั่วไอ้กอล์ฟ กูจองพี่ไอไว้แล้ว" พูดไปแล้วก็แทบอยากจะตบปากตัวเองเพราะตอนนี้เพื่อนทั้งสามคนกำลังยิ้มเจ้าเล่ห์มองหน้านายอาทิตย์แล้วร้อง ฮั่นแหน่ะ ฮั่นหน่อ อะไรของมันก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ นายอาทิตย์เผลอปล่อยไก่ออกไปอีกแล้ว
"หึหึหึ ยังไงมึง ยังไง ไม่เคลียร์กูไม่ปล่อยมึงขึ้นเรียนแน่ๆ ไอ้อุ่น"
แล้วนั่นแหละ… สุดท้ายก็ต้องยอมเปิดปากเล่าทุกอย่างให้ฟังว่าคุยอะไรกับพี่ไอบ้างและบอกพี่ไอว่าจะจีบ บอกไปหมดเรื่องอย่างยกเว้นก็แต่เหตุการณ์ตอนตื่นนอนที่นายอาทิตย์ของเก็บไว้ฟินตัวคนเดียว หลังจากที่ทุกคนฟังจบฝ่ามือสวยๆ ก็ถูกประเคนใส่อุ่นคนละทีสองที ข้อหาว่า… ทำตัวน่าหมั่นไส้เกินเหตุ
"กูนะมองพี่ไอมาตั้งแต่ปีหนึ่ง แม่งเอ้ย… มาแย่งพี่ไอกูซะงั้นอะ" แชมป์บ่นอย่างไม่จริงจังมากนักเพราะยังมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าอยู่
"กว่าจะรู้ตัวว่าชอบพี่ไอนะมึง ไม่รอให้เรียนจบไปก่อนเลยล่ะ กูสังเกตมานานละตั้งแต่ปีหนึ่ง เอาแต่คอยตามพี่ไอต้อยๆ อย่างกับลูกหมา กว่าจะมารู้ว่าไอ้ที่ตามเขาไปทั่ว อ้อนเขาไปเรื่อย อ่อยเขาไม่หยุดเนี่ยเพราะชอบเขา พวกกูนี่ลุ้นจนเลิกลุ้นไปแล้วไอ้ฟาย!" โก้ว่าพร้อมกับเขกหัวอุ่นอีกรอบ
พวกเขาสามคนมองมานานแล้วตั้งแต่นายอาทิตย์ได้รู้จักกับพี่ไอดินเจ้าของร้านหนังสือกาแฟ ก็เห็นมันเทียวเข้าเทียวออกร้านนั้นเป็นว่าเล่น เจอหน้าพี่ไอก็เข้าไปอ่อยไปคุยตลอดจนทั้งสามคนคิดว่ามันต้องชอบพี่ไอแน่ๆ แต่เพื่อนที่ดีก็เลยแค่มองอยู่เฉยๆ ไม่ได้พูดอะไรแต่รอจนแล้วจนรอด รอเป็นเดือน เป็นปีก็ยังไม่มีข่าวดีจากเพื่อนสักทีว่าได้คบกับไอดินรึยัง จนพวกเขาลงความเห็นกันว่านายอาทิตย์มันคงซื่อกับความรู้สึกตัวเอง ไม่ก็เป็นพวกความรู้สึกช้า แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะช้าไปเกือบสามปี
"เอ่อน่า...พวกมึงก็! ตอนนี้กูรู้แล้วไงเนี่ย กูกำลังจะเริ่มจีบพี่ไอแล้ว"
"เอ่อ พวกกูจะรอดูว่ามึงจะมีน้ำยาขนาดไหน"
แต่ก่อนที่จะได้พูด แซว หรืออะไรกันต่อก็เป็นอันต้องแยกย้ายเพราะได้เวลาขึ้นเรียนแล้ว วันนี้ทั้งสี่คนไม่ได้เรียนด้วยกันเพราะลงเรียนวิชานอกคณะคนละตัวกัน มีแค่กอล์ฟกับอุ่นที่ไปลงวิชาประวัติศาสตร์ตะวันตกด้วยกันจึงแยกกันไปสองคนแล้วนัดเจอกันหลังเลิกเรียนที่ร้านหนังสือกาแฟเหมือนเคย
หลังจากออกจากห้องเรียนพร้อมการบ้านที่ให้จับคู่กันทำรายการประวัติศาสตร์แล้วทั้งกอล์ฟและอุ่นก็ตรงไปยังร้านหนังสือกาแฟกันทันที แชมป์กับโก้ยังมาไม่ถึงทั้งสองคนจึงตัดสินใจว่าจะหาข้อมูลมาทำรายการกันก่อนเพราะที่ร้านของไอดินมีหนังสือเยอะแทบจะมีทุกอย่างเหมือนในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยเลยทีเดียว หัวข้อที่ทั้งสองคนได้คือประวัติศาสตร์ยุโรป สมัยฟื้นฟูศิลปะวิทยาการ ช่วงยุคเรอเนซองส์
ในขณะที่กอล์ฟกำลังหาข้อมูลอยู่ที่ตู้หนังสือตู้หนึ่งแทนที่คู่ทำรายงานอย่างอุ่นจะอยู่ เจ้าตัวกลับเดินเลี้ยวไปยังหนังสือเกี่ยวกับแพทย์เสียอย่างนั้น อุ่นค่อยๆ เดินดูหนังสือทีละเล่มอย่างใจเย็น ดึงหนังสือออกจากชั้นมาเปิดดูแล้วก็เก็บเข้าชั้นแบบนั้นไล่ไปเรื่อยๆ ร่างสูงขยับตัวลงนั่งบนพื้นเพื่อที่จะได้หยิบหนังสือที่ชั้นล่างได้ถนัด ริมฝีปากยกเป็นรอยยิ้มเมื่อดึงหนังสือเล่มหนึ่งออกมาแล้วเจอกระดาษโพสอิทติดเอาไว้บนปก แต่กระดาษแผ่นนั้นว่างเปล่าไม่มีอะไรเขียนอยู่ เขาจึงเปิดไล่ไปทีละหน้า ทีละหน้าจนกระทั่งเจอกระดาษโพสอิทสีเดียวกันติดอยู่หน้ากระดาษด้านในของหนังสือ อุ่นเอนตัวพิงกับตู้หนังสือพร้อมกับอ่านข้อความบนกระดาษนั้นไปด้วย
‘ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความตั้งใจ เพราะคุณตั้งใจถึงได้ทำข้อสอบได้ ดีใจด้วยนะคุณคนอ่านหนังสือ ... จาก หนังสือ’ข้อความธรรมดาๆ แต่ทำให้นายอาทิตย์ยิ้มกว้างได้ไม่ยาก ถ้าหากพี่ไอดินคือความสุขของนายอาทิตย์ คุณหนังสือก็คงเป็น...ความสบายใจ
"ถ้าคุณหนังสือกับพี่ไอเป็นคนๆ เดียวกันก็คงดีสินะ" อุ่นพูดยิ้มๆ เอากระดาษโพสอิทนั้นติดใส่สมุดของตัวเอง เมื่อกลับถึงห้องก็จะเอาไปติดรวมไปกับแผ่นอื่นๆ เขาเก็บหนังสือเล่มนั้นเข้าชั้นเหมือนเดิมก่อนจะเดินกลับไปช่วยกอล์ฟเลือกหนังสือสำหรับทำรายงานต่อ
เมื่อเดินกลับลงมาที่ชั้นล่างนายอาทิตย์ก็แทบจะพุ่งเข้าไปที่โต๊ะที่แชมป์และโก้นั่งอยู่ ก็จะไม่ให้พุ่งเข้าไปได้ยังไงในเมื่อพี่ไอดินของนายอาทิตย์นั่งอยู่ด้วยนะสิ
"ไง...โกลเด้น" ไอดินทักเจ้าโกลเด้นที่วิ่งเข้ามาหาให้คนอื่นๆ ได้เลิกคิ้วมองอย่างสงสัยผิดกับคนถูกเรียกที่ยกยิ้มแล้วถือวิสาสะนั่งลงข้างๆ ไอดินทันที
"โกลเด้น? อะไรคือโกลเด้นอะพี่ไอ" กอล์ฟที่เดินตามมานั่งร้องถาม
ไอดินยิ้มนิดๆ ยกมือขึ้นลูบผมของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วเอ่ยตอบ "นี่ไงโกลเด้น.. โกลเด้น รีทรีฟเวอร์น่ะ รู้จักไหม พี่ว่าเหมือนมากเลยนะ"
เท่านั้นแหละทั้งแชมป์ โก้และกอล์ฟก็เปล่งเสียงหัวเราะออกมาทันที ผิดกับคนที่พึ่งจะรู้และเข้าใจความหมายของคำว่า
‘โกลเด้น’ไอ้เราก็นึกว่าเป็นชื่อเรียกเหมือนเรียกคนรักซะอีก ที่ไหนได้... นี่มันหมาชัดๆอุ่นทำหน้ายู่ "พี่ไออะ... ทำไมเปรียบผมเป็นหมาละ"
"กูว่ากูรู้นะว่าทำไม ฮ่ะๆๆๆ" โก้พูดพร้อมกับหัวเราะไปด้วยก่อนจะหันไปยกนิ้วโป้งให้ไอดินเป็นเชิงถูกใจ "พี่ไอโคตรเก่งอะ เปรียบเทียบซะโคตรเหมือนเลยพี่ ฮ่ะๆๆๆ โอ๊ยยย กูฮาว่ะ"
"โกลเด้น รีทรีฟเวอร์น่ารักออก" ไอดินพูดยิ้มๆ มือข้างหนึ่งยกขึ้นท้าวคางตัวเองไว้กับโต๊ะพร้อมกับหันมองหน้าเจ้าโกลเด้นตัวโตที่กำลังทำหน้ายุ่ง
ไอดินแอคแทค...
นายอาทิตย์หมดโจมตีแบบหมดสภาพ"พี่ชอบโกลเด้นนะ อุ่นไม่ชอบหรือ พี่ว่ามันน่ารักดี ที่บ้านพี่ก็เลี้ยงเอาไว้นะ ตัวโตๆ ขนนุ่มๆ น่ารักน่ากอดเลย" บอกอุ่นทีว่าพี่ไอดินไม่ได้กำลังอ่อยเจ้านายอาทิตย์คนนี้ใช่ไหม แค่นี้ก็จะตายแล้วนะ ยิ่งมาพูดเสียงนุ่มๆ น่าฟัง พร้อมกับยิ้มนิดๆ อีก นายอาทิตย์อยากจะหน้ามืดตามัวลากพี่ไอดินเข้าห้องเสียจริงๆ เลย
เอาวะ... หมาก็หมา ขอแค่พี่ไอชอบ จะหมานอก หมาไทย หมาใน หมาขี้เรื้อนไอ้อุ่นก็ยอมดังนั้นคนที่ยอมเป็นหมาก็จัดการกอดแขนของไอดินหมับแล้วถูหน้าตัวเองกับแขนของไอดินทำท่าทำทางอย่างกับเจ้าโกลเด้นที่บ้านของไอดินเสียจริงๆ ใครจะว่า ใครจะแซววินาทีนี้นายอาทิตย์ไม่สนใจแล้ว ขอแค่พี่ไอดินชอบและหัวเราะก็พอ
"ท่าทางมึงจะโคฟเวอร์เป็นหมาบ่อยเนอะ เหมื้อนเหมือน" แชมป์เห็นแล้วก็อดที่จะพูดไม่ได้ บอกเลยว่าหมั่นไส้กับท่าทางของเพื่อนรักมากๆ
แน่นอนว่า... อุ่นไม่สนใจกับคำพูดของเพื่อนเลยสักนิดเดียว...
.
.
.
.
ตอนนี้ก็เกือบหนึ่งทุ่มแล้วแต่นายอาทิตย์ยังคงนั่งอ่านหนังสืออยู่บนชั้นสองของร้านหนังสือกาแฟ ส่วนเพื่อนๆ นั้นกลับกันไปตั้งนานแล้ว ร่างสูงเอนหลังพิงกระจกขาข้างหนึ่งยกชันขึ้นโดยมีหนังสือเล่นไม่หนามากนักวางเอาไว้บนหน้าขา ท่าทางที่ดูสบายๆ แต่ก็กลับได้รับความสนใจจากสาวๆ มาก วันนี้บนชั้นสองดูท่าจะมีสาวๆ เยอะกว่าวันอื่น นั่นก็เพราะคนที่นั่งอ่านหนังสือแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวนั่นแหละ เจ้าตัวรู้เพียงแค่ว่า... รอพี่ไอเลิกงาน แค่นั้น
คนที่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือเงยหน้าขึ้นอย่างนึกอะไรขึ้นได้ หันไปหยิบกระดาษโพสอิทที่พกติดตัวไว้เสมอในกระเป๋าออกมาก่อนจะเขียนข้อความลงไปบนนั้น
‘วันนี้ผมไม่มีเรื่องที่จะขอบคุณอะไร แต่ผมอยากจะบอกกับคุณหนังสือว่า... วันนี้ผมมีความสุขมากๆ เลยครับ ผมแค่อยากแบ่งปันความสุขของผมให้กับคุณหนังสือ ... จาก ผมคนอ่านหนังสือ’อุ่นไม่รู้หรอกว่าใครคือคนที่อ่านและตอบโพสอิทเขาทุกๆ วัน ชายหนุ่มรู้แค่ว่าคงจะเป็นหนึ่งในพนักงานของร้านหนังสือกาแฟนี้นี่แหละ เพราะหลายครั้งที่เอาหนังสือมาคืนโดยติดกระดาษโพสอิทเอาไว้ที่ปก จะไม่มีทางเป็นคนอื่นได้เลยเพราะหนังสือที่พึ่งคืนนั้นจะต้องผ่านการเช็คของพนักงานในร้านก่อนที่จะเอาไปเก็บ กระดาษโพสอิทนั้นคงไม่มีทางถูกปล่อยทิ้งไว้ให้คนอื่นมาเจอแน่นอน
"สักวันเราคงได้รู้จักกันนะครับคุณหนังสือ"
กระดาษโพสอิทที่เขียนเสร็จแล้วถูกสอดเอาไว้ในหนังสือเล่มที่เจ้าตัวกำลังอ่านอยู่ ซึ่งพอใกล้ได้เวลาร้านปิดอุ่นก็เดินเอาหนังสือเล่มนั้นไปวางไว้บนโต๊ะสำหรับคืนหนังสือก่อนจะลงไปที่ชั้นล่างเพื่อรอไอดิน
รออยู่ไม่นานคนที่รอก็เดินออกมาจากร้าน ไอดินเลิกคิ้วขึ้นมองเมื่อเห็นเจ้าโกลเด้นตัวโตยืนรออยู่
"ไม่กลับอีก พรุ่งนี้ไม่มีเรียนรึยังไงกัน" ไอดินร้องทักเจ้าคนที่ยืนพิงกระจกหน้าร้านอยู่
"มีครับ แต่อยากมารอส่งพี่ไอก่อนนินา" หันมายิ้มกว้างใส่ไอดิน
"กลับไปนอนได้แล้ว เป็นเด็กเป็นเล็ก"
คนที่ถูกหาว่าเป็นเด็กเดินเข้ามาใกล้ ส่วนสูงที่เกือบจะใกล้เคียงกันแต่ดูๆ ไปแล้วอุ่นสูงกว่าอยู่หลายเซนฯ แต่ขนาดตัวนั้นต่างกันอย่างชัดเจน "ถ้าเป็นเด็กจริง... ทำแบบนี้ไม่ได้นะ" นิ้วชี้กับนิ้วกลางของนายอาทิตย์ยกขึ้นแนบริมฝีปากตัวเองก่อนจะเอาไปแนบลงกับริมฝีปากสีสวยของไอดินพร้อมกับยักคิ้วข้างเดียวให้
"หึ... " ไอดินได้แต่ยิ้มขำ "โอเค... ไม่เด็กก็ไม่เด็ก แต่ถึงจะไม่เด็กแต่ก็กลับไปได้แล้ว"
"ครับผม รับทราบครับ!" มีการยกมือขึ้นตะเบะเหมือนทหารอีกตั้งหาก "กลับห้องดีๆ นะครับพี่ไอ แล้วก็... ฝันดีนะครับ ฝันถึงเจ้าโกลเด้นตัวนี้ด้วยนะ"
"เดี๋ยว!"
ไอดินร้องเรียกคนที่กำลังจะเดินไปอีกทางให้หันกลับไปมา อุ่นเดินย้อนกลับมาหาอีกรอบ
"ครั...!!!”ยังไม่ทันที่จะได้พูดหรือได้ถามเจ้าโกลเด้นก็ต้องตาโตเพราะอยู่ๆ ไอดินก็ยกนิ้วชี้ขึ้นแนบปากตัวเองแล้วเอามาทาบกับแก้มของอุ่นพร้อมกับรอยยิ้มที่อุ่นคิดว่า... เป็นรอยยิ้มที่สวยที่สุดที่เคยเห็นมา
"วันนี้โหวตให้หนึ่งคะแนนนะเจ้าโกลเด้น"♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
TBC************************************************
เจ้าโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ตัวโตตตตต อยากจะกอดบ้างอะ อิจฉาพี่ไอเบาๆ ฮ่ะๆๆๆ อุ่นน่ารักอะ เป็นหมาก็ยอมขอแค่พี่ไอยิ้มแล้วก็หัวเราะ โหยยยย น่ารักจริงๆ เลยคนอะไร บรรยากาศมันฟรุ้งฟริ้ง(?)มากค่ะ เรื่องนี้ดูท่าแล้วจะไม่ยาวเท่าไหร่เพราะไม่มีดราม่าค่ะ มีแต่ฉากฟินๆ อบอุ่นๆ ให้ยิ้มแก้มแตกกันอย่างเดียวตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบเรื่องเลยค่ะ อิอิ
สนุกไม่สนุกยังไงคอมเมนต์บอกกันด้วยนะคะ แล้วเจอกันต่อหน้าค่ะ
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
