หัวข้อ: Queen^2 ตามล่าหารุกแท้

[ranaways]

สวยไม่กลัวแล้วนะสมันนี้อ่ะ

เค้ากลัว ซอง กันทั้งน๊านนนนนนนนนนนนนนนน

อ่านหนังสือเยอะๆ ทำความเข้าใจ ก้อจะทำข้อสอบได้นะคับ

น้องแทน

[thomaskung]

มีอะไรก็ค่อยๆ ทำไปละกันเน้อ
อย่าเครียดอย่ากังวลอะไรมาก
อะไรจะเกิดมันก็ย่อมเกิด
 

[sarin]

69....สู้.สู้..ครับ...
ตั้งสมาธิ..เคลียร์งาน..อ่านหนังสือสอบ
ตัดเรื่องต่างๆ ทิ้งไป...
มุ่งมั่น...ทำให้สำเร็จ...
แล้วค่อยเฮ.ฮา..ปาร์ตี้ค้าบ...อิ.อิ.
ปล... :m31:ช่วยเติมไฟอ่ะค้าบ.. .สู้..สู้
ปล.2...ถูกต้องล่ะค้าบ ...ภาพของทั่นฟานก๊อกซ์อ่ะค้าบ...

[tawada_j]

พี่ไม่พูดไรมากนะน้องชาย....แต่เชื่อว่าเรื่องที่เราเจอ มันคงจะสอนอะไรเราได้ไม่มากก็น้อย จริงป่ะ??? 


อ่านหนังสือสอบเยอะๆ ล่ะ สู้ ๆนะ



สอบเสร็จก็รีบมาต่อนะ พี่สาวรออยู่   

[yibsee2009]

    ตั้งใจทำข้อสอบนะคับ เอาใจช่วย   
 
           แจสซี่นี่เขาเก่งนะคับ   ผมละยอมเลย   

[ไอ้หัวแห้ว]

 


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

พี่ณะ ค้าบบบบบ...


ผมเพิ่งตามอ่านนะ อ่านอยู่สองวัน (มะวานเน็ตหมด เลยไม่ได้อ่านต่อ ถึงหน้าประมาณสามสิบมั๊ง)

อ่านมาตั้งนาน เพิ่งรู้ตอนหน้า(สักประมาณยี่สิบมั๊ง แต่กลางๆ ละ)
ว่าเป็นเรื่องที่พี่ณะแต่ง   ก็ว่าแระ ทำไมชื่อคุ้นๆ จัง เหมือนเคยรู้เคยเห็นมาก่อน
(สงสัยเห็นมาจาก หวังเทวา หุหุ)

 

สนุกๆ มากครับ
อ่านแล้วฮาก๊ากเลย ... ฮ่าๆ
แล้วก็ "หื่น" ได้อีก...หื่นเหมือนตัวจริงเลยน้า กร๊ากๆๆ

 

เอ้อ จะบอกว่าเหมือนพี่ณะบอกไว้แหละ

ผมว่า สองตอนหลังสุด นี่ มัน "แห้งๆ" ยังไงไม่รู้
ไม่สมกับเป็น พี่ณะ แต่งเลยน้า...คงเหมือนพี่ณะบอกแหละ มันบ่งบอกถึงอารมณ์คนเขียนจริงๆ


อย่าเครียดนะค้าบ...น้องเป็นห่วงนะ อิอิ

 


เอ้อ....แอบเห็นตอนพี่ณะตอบคำถามป๊ะป๋า...
เด๋วผมจะบอก "เฮียพี" ให้น้า...รับรองเฮียพียิ้มแก้มปริแน่ๆ


แล้วเด็กศิลปากรที่ตอบคำถาม นี่ หมายถึงผมป่ะหว่า?
ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นค้าบ

 




OgaRyu นะฮะ




ปล. แอบเห็น "พี่โก้" ด้วย
สวสดีครับ พี่โก้ เข้ามาในนี้ด้วยเหรอครับเนี้ย อิอิ

[wan]

 :L2:เป็นกำลังใจให้นะครับ

ถูกต้องแล้ว น้องแทน ในชีวิตจริงคนเรามักเจออะไรที่หนักหนา สาหัสอยู่แล้ว แต่มันก็เป็นของจริง

ที่หลีกเลี่ยงมิได้  เพียงแต่ว่าเราจะเอามาคิดแก้ไขหรือไม่อย่างไรก็เท่านั้น  เป็นกำลังใจให้ สู้ต่อไป

และทำในสิ่งที่ถูกต้องก็เท่านั้น  ผลของมันก็จะออกมาให้เราชื่นใจ สบายอุรา จะช้าหรือเร็วก็สุดแล้วแต่

รออ่านต่ออยู่นะครับ สมองโล่ง ปรอดโปร่งแล้วก็มาต่อนะครับ 

[Kirimanjaro]

เอ้อ....แอบเห็นตอนพี่ณะตอบคำถามป๊ะป๋า...
เด๋วผมจะบอก "เฮียพี" ให้น้า...รับรองเฮียพียิ้มแก้มปริแน่ๆ


แล้วเด็กศิลปากรที่ตอบคำถาม นี่ หมายถึงผมป่ะหว่า?
ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นค้าบ

 




OgaRyu นะฮะ




ปล. แอบเห็น "พี่โก้" ด้วย
สวสดีครับ พี่โก้ เข้ามาในนี้ด้วยเหรอครับเนี้ย อิอิ

เด็กศิลปากรเหรอ  คิดก่อน ๆ   มีหลายคนจำไม่ได้

อ่ะย้อเย่น  ก็มีน้องหรั่งคนเดียวล่ะฮะ     พี่จะมีใครที่ไหนได้  อิอิ

ดีใจ ๆ เจอน้องหรั่ง

ส่วนป๊ะป๋านี่ใครอ่ะ??  แต่อย่าเอาไปบอกเฮียพีเลย  เฮียแกไม่สะทกสะท้านหรอก  ก็พี่เล่นตามจีบมาตั้งสองสามปียังไม่สำเร็จ  เฮ้อ...

เฮ้ย  แต่ว่าพี่โก้อ่ะคนไหนนะน้องหรั่ง   แสดงตัวหน่อยครับพี่โก้  ยู้ฮู

[tonsai_2520]

อุ้ยส์ . . . ได้จิ้มเจ้าของกระทู้อีกแร่ะ         :กอด1
อิอิอิอิ

[totoken]

อ่านเรื่องนี้รวดเดียวตั้งแต่สองทุ่มยันตีห้า โอ๊ย ลาป่วยเพิ่งตื่นตอนทุ่มครึ่งนะเนี่ย ชอบจังเลยเรื่องนี้ครบรส ติดตามตอนต่อไปอยู่นะครับ

[mackerel]

พี่คีเพิ่งตอบแฟนๆถึงหน้า 44



เลยไม่เจอกันซะที

เพราะมาที่หน้า 48

[shutta]

รอ รอ รอ
เป็นกำลังใจให้เธอกับ

[→Yakuza★]

เม้นครั้งแรกของเรื่องนี้เลย ~* อ่านเรื่องนี้นานพอสมควร อยากเม้นใจจะขาดแต่คอมที่บ้านมีปัญหาในการล็อคอิน ไม่รู้แก้ไง
ตอนนี้มีโอกาสไปเล่นคอมเครื่องอื่นๆเลยมาเม้นให้ >w<
"พี่แทน" เป็นคนที่ดีคนนึงเลยน่ะ...คิดว่า เป็นคนที่มีความคิดที่ส่วนมากก็ไม่ไปทำร้ายใคร ยังไงโลหนี้ก็ไม่ได้มีคนที่เลวที่สุดกับดีที่สุดหรอก
เพราะงั้นเราเลยคิดว่าพี่แทนก็เป็นคนที่ดี และไม่ได้ไร้ค่า ด้วย เป็นคนที่นิสัยน่ารักจริงๆ น่ะเนี่ย
ถึงพฤติกรรมที่แสดงออก ทางสังคมมันเห็นว่าไม่ดี แต่เราคิดว่ามันก็น่าจะมีเหตุผลน่ะ
เราก็ชอบที่จะทำให้คนรอบข้างมีความสุข แม้ในตอนนั้นความรู้สึกของเราจะทุกข์ก็ตาม
เสียงหัวเราะเป็นสิ่งที่ดีน่ะ สิ่งที่คุณทำให้เรามีความสุข เราก็อยากที่จะให้ความสุขตอบแทนคุณเหมือนกัน

ถ้ารู้สึกเศร้าใจ การพัก ก็ไม่ได้ผิด ถ้าทำเรื่องอะไรแล้วสบายใจก็ทำไปเถอะถ้ามันไม่ได้ทำร้ายใคร และทำร้ายคุณ
 คนเราเกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียว อย่าต้องรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ทำทีหลัง

ตอนนี้ก็.........ขอให้คุณมีความสุข แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดีน่ะ

ปล. ปรัชญา เป็นสิ่งที่เราชอบมากอย่างนึงน่ะ แต่ดันไปชอบ ศิลปะ กับ ดนตรี มากกว่า 
ปล. อีกที่  พี่กายน่ารักมาก~   

[คุณหมาหยอกไก่]

 
เพิ่งสอบหรอคับ
ผมสอบเสดเมื่อวานนี้เอง อิอิ
ยังไงก็สู้ๆนะครับ
ถ้าเราไม่ท้อในการทำการดี ก็จะได้รับสิ่งดีตอบแทนในเวลาที่สมควร
เราสามารถผจญกับทุกสิ่งได้นา
ท้อได้ แต่อย่าถอย อิอิ
สู้ๆคับ 

[Ferfa]

ตัวเราเป็นคนกำหนดเอง

ยังไงมันต้องผ่านไปแน่ แต่ว่าเมื่อไหร่

สู้ๆๆนะค่ะ

 

[tmarch]

สู้ๆๆก๊าบๆ

รออ่านต่อไป

[BEta-K]

มาให้กำลังใจในช่วงสอบ 

[Clear eyes]

ขอให้สอบแล้วได้แอปเปิ้ล(A) ได้กล้วย(B) กลับมาแทนหมากะแมวนะ
สอบเสร็จเมื่อไหร่อย่าลืมคนทางนี้นะคะ
 

[titansyui]

อาฮิ อาฮิ  ตามอ่านถึงหน้า 22 แระ  มันส์ดีแฮะเรื่องนี้
หุหุ โรคจิตนิดส์ ๆ 
จะเร่งอ่านให้ทันแย้วนะก๊ะ  ฟิ้ววววววววววววววววววววววว   

[sego]

ดีคับ น้องณะ / น้องหรั่ง

ไม่นึกว่าจะเจอน้องหรั่ง ที่นี่ด้วย 

ไม่ใช่ผมคนเดียวที่(ตาม)อ่านเรื่องนี้ เพื่อนๆ ที่ถนนนักเขียนหลายคนก็เป็นนักอ่านเงาอยู่คับ
เห็นว่ามีการส่ง link หลังไมค์เรื่องนี้  ผมก็รู้จักเว็บเล้าเป็ดเพราะได้รับหลังไมค์เหมือนกัน

โชค A ในการสอบนะคับ

โก้



 

[titansyui]

อ่านตอนแรก ๆ กะออกแนว ฮา ๆ  แต่ว่า.....อ่านไปอ่านมา 
อร๊ายยยยยยยยยยยยย เรื่องมันเศ้รา     
เหนบ่นๆ  ว่าเครียดๆ  เป็นกำลังใจให้นะคะ   สู้ ๆ  (ในทุกๆ เรื่อง)

[ไอ้หัวแห้ว]

ดีคับ น้องณะ / น้องหรั่ง

ไม่นึกว่าจะเจอน้องหรั่ง ที่นี่ด้วย 

ไม่ใช่ผมคนเดียวที่(ตาม)อ่านเรื่องนี้ เพื่อนๆ ที่ถนนนักเขียนหลายคนก็เป็นนักอ่านเงาอยู่คับ
เห็นว่ามีการส่ง link หลังไมค์เรื่องนี้  ผมก็รู้จักเว็บเล้าเป็ดเพราะได้รับหลังไมค์เหมือนกัน

โชค A ในการสอบนะคับ

โก้



 

ผมอยู่ที่นี่นานแล้วพี่โก้ อิอิ

แหม...มีการแอบอ่าน ส่งกันทางหลังไมค์ด้วยแฮะ
หุหุ

 


ขอบคุณครับพี่โก้



อ้อ....พี่ณะ AB อ้ะ ถึงตอนไหนแล้วอ้ะ

[Ferfa]

 

สอบเป็นไงบ้างค่ะ

[Kirimanjaro]

วันนี้สอบวิชาแรกครับ (แต่ก็ยังแอบมาอัพ)
เดี๋ยวอัพเสร็จจะไปอ่านหนังสือเตรียมสอบต่อครับ 
มีเวลาอีกสองชั่วโมงก่อนสอบ  และยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย  แหะแหะ















ผมออกมาจากห้องน้ำ  ไอ้ทีมมองผมปราดหนึ่งแล้วพูดกับกายที่ยืนรออยู่ด้วยกัน

   “ไปเถอะ”

ผมรีบวิ่งตามเข้าไปในลิฟต์  นิสิตคณะอื่นเดินอัดเข้ามาจนแน่นไปหมด  ทีมยื่นมือไปกดชั้นหก

คนส่วนใหญ่ลงที่ชั้นสี่  ประตูค่อย ๆ เลื่อนปิดและเราก็เหลือเพียงแค่สามคน  กายยืนอยู่กลางลิฟต์  มองประตูนิ่ง  ส่วนทีมยืนพิงผนังฝั่งตรงข้ามกับผม  ไม่มีใครพูดอะไรจนประตูเปิดที่ชั้นหก  ผมเดินตามไปที่ห้อง  ข้างในเสียงพูดคุยกันเซ็งแซ่  ดูท่าอาจารย์จะยังไม่มา  ใครคนหนึ่งต่อยหมัดเข้าที่บ่าซ้ายของผม

   “พี่แทนแม่งเกรียนว่ะ”

   “เกรียนอะไร”  ผมถาม

   “กิ๊กกะเด็กวิศวะไง  เขารู้กันหมดแล้ว”

   “ธรรมดา  พี่แกมีผัวหลายคน  หว่านไว้หลายคณะ”  ไอ้แสบเสนอหน้ามาก็วอนตีน  ผมต่อยหลังมันเบา ๆ ทีนึง  หมั่นไส้จะแสนรู้มากไปแล้ว

ผมยิ้ม ๆ แล้วถามกลับ  “สนใจอยากกิ๊กกะพี่บ้างมั้ยล่ะครับชอคโก้”

ชอคโก้ยักไหล่ “ชอคโก้ไม่สนผู้ชายสักหน่อย”

ไอ้แสบสะกิดผมเมื่อชอคโก้เดินจากไป  “อีชอคโก้มันแอบพี่  ผมรู้”

   “แล้วไปยุ่งไรกับเขาล่ะวะ  หรือแกก็เป็นหือไอ้แสบ”

   “ผมยังชอบผู้หญิงอยู่นะพี่”

ทีมขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้  “ระหว่างที่พี่ไม่อยู่นะ  ทีมจะบอกให้ว่ามีอะไร”

   “อะไรไม่อยู่ตอนไหน  กูงง”  ผมทำหน้ามึน ๆ  ไอ้ทีมตวัดตาค้อนแบบที่ไม่เข้ากับหน้าเถื่อน ๆ โหด ๆ 

   “ก็ไอ้ช่วงที่พี่ใช้เวลาประทับตาตามซอกคอนี่ไงล่ะ”  พูดไม่พูดเปล่าเอามือจี้เข้ามาเหมือนจับผิดด้วย  ผมใจหายวาบรีบรวบคอเสื้อปิด

   “ยุงมันกัด  ที่นี่ยุงชุมจะตายห่า”

ทีมทำหน้าไม่เชื่อ  ผมหยุดนิดหนึ่งแล้วพูดต่อ  “ว่าแต่เห็นชัดมากเลยเหรอวะ”

   “ไม่เป็นไรหรอกพี่  ไม่ต้องกังวล  คนเคยน่ะถึงจะรู้  แต่ไอ้พวกนั้นน่ะไม่รู้หรอก”  มันชี้ไปทางกลุ่มพวกผู้ชายในภาคที่สุมหัวคุยเรื่องอะไรสักอย่าง  น้องป๊อดประธานเอกหนุ่มแว่นร่างเพรียวเห็นก็เลยลุกเดินเข้ามาหา

   “มีไรป่าวทีม”

   “ป๊อด  มึงมาดูรอยที่คอพี่แทนนี่มา”

   “ไม่ต้องดูดซ้ำนะ  แดงอยู่แล้ว”

   “ดูครับพี่ดู  ไม่ใช่ดูด”  ไอ้ทีมสยบมุกแล้วดึงมือผมออก  ไอ้น้องป๊อดยื่นหน้ามาใกล้ ๆ แล้วศึกษาอย่างระมัดระวัง  ก่อนจะถอยออกไปแล้วดันแว่น

   “นี่มันรอยอะไรน่ะ”

   “รอยดูดคอไง  ไม่รู้เหรอ”  ผมหันขวับ  น้องกายโผล่มาเมื่อไหร่ไม่รู้

   “โห  ไอ้กายไม่ค่อยเลยนะ”  ไอ้แสบแซว

กายทำหน้านิ่ง  “ศึกษาเอาจากวีซีดีได้ถมเถไป  แล้วพี่ไปได้รอยพวกนี้มาได้ยังไงครับนี่”

ผมทำปากพะงาบ ๆ เหมือนปลาหมอ  แต่ไอ้ทีมซึ่งคงจะรู้อยู่แล้วรีบตัดบท

   “หมั่นไส้ว่ะคนมีเจ้าของ”

   “ง่ะ  บอกแล้วไงว่ายุงกัด”

   “เชื่อตายล่ะ  ทีหลังนะพี่ถ้ามีรอยขึ้นอีก  ตอนที่มันยังแดง ๆ ใหม่ ๆ  เอาเหรียญบาทหรือเหรียญอะไรก็ได้ขูดตรงรอย”

   “ไล่เลือดเหรอ”

   “ใช่  เดี๋ยวก็หาย”

   “พูดยังกับเคยทำมาก่อน”

ไอ้ทีมส่งสายตากวนตีน  “หือพี่  ทีมก็ไม่ใช่น้อย ๆ นะ”

   “สรุปว่านี่คุยเรื่องอะไรกันอยู่”  น้องป๊อดถามหน้างง ๆ

   “ไอ้ทีมกะพี่แทนมันคุยเรื่องผู้ชาย”  ไอ้แสบสวนขึ้นมา  ทำเอาผมลิ้นไก่ค้างเลย  แต่ว่าก็ชักจะชินล่ะ

   “นี่ไอ้แสบ  ถ้ามึงไม่อยากฟังน่ะก็ไสหัวไปไกล ๆ ก็ได้นะ  กูอนุญาต”  ทีมด่ามันไปคำนึง

   “แล้วไหนทีมจะเล่าเรื่องอะไร”  ผมลากกลับประเด็นเก่า

ทีมโบกมือไล่เพื่อน  “สลายโต๋ไปก่อน  กูจะคุยกับพี่แทนสองต่อสอง”

   “อื้อหือ  แล้วเรียกเรามาทำไมเนี่ย”  น้องป๊อดบ่นก่อนจะถอยกลับไปงง ๆ  ไอ้แสบรีรออยู่พักหนึ่ง  ผมเลยแกล้งเหยียบเท้ามัน

   “อ๋อ  สาว ๆ เค้าจะคุยกัน  ไม่ฟังก็ได้วะ”  ไม่วายทิ้งท้ายนะครับเราะร้ายสมชื่อไอ้เชี่ยแสบ

หลังจากแน่ใจว่าทุกคนรวมทั้งน้องกายพ้นรัศมีรับฟังบทสนทนา

   “เดี๋ยวนี้เค้าชักสาวขึ้นทุกวันนะ”  ทีมขึ้นต้น  ผมหันซ้ายแลขวาแล้วยื่นหน้าเข้ามาถามเสียงเบา

   “ใครวะ”

   “คนที่พี่ก็รู้ว่าใครนั่นแหละ  ทีมว่าเค้าเป็นตั้งแต่แรกแล้ว”

   “เฮ้ย  แต่ว่าเจ้าตัวก็บอกว่าไม่ใช่นิ  เห็นว่าไปคั่วกับสาวเอกจีนอยู่ด้วย”

   “มันจีบตามไอ้กาย  จีบไว้บังหน้า”  น้องทีมบอก  ผมเองก็พอรู้ว่าช่วงนี้น้องกายกำลังเทียวไล้เทียวขื่อสาวเอกจีนคนหนึ่ง  และก็รู้เช่นกันว่าคนที่ผมก็รู้ว่าใครก็กำลังกุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ กับสาวเอกนั้นเช่นเดียวกัน

   “อย่าพูดอย่างงั้นเลยว่ะทีม  บางทีมันอาจจะไม่เป็นก็ได้”

   “แต่พฤติกรรมมันใช่อ่ะพี่  ดูท่าเดินท่าอะไรเค้าสิ  สุด ๆ”

   “ไม่ทันสังเกตว่ะ  แต่ก็อาจจะเป็นแค่ท่าทางก็ได้นะ”

   “ไม่ใช่ท่าทางอย่างเดียว”  ทีมเล่าต่อ  “แต่ช่วงที่พี่ไม่อยู่อ่ะ  ไอ้ช๊อกมันตามมาไอ้กายตลอดเลย  แบบยังกับตัวติดกัน  แล้วพอทีมชวนกายไปไหนนะ  มันตาเขียวปั๊ดยังกับจงอางหวงไข่”

   “ขนาดนั้นเลยเหรอ”

   “ทีมก็เลยเตือน ๆ ไอ้กาย”

   “แล้วมันเชื่อมั้ยล่ะ”

   “น่าจะเชื่ออยู่นะ  ไอ้กายมันเฉย ๆ กับไอ้ชอคโก้มากขึ้น  พี่แทนก็รู้นี่ว่าไอ้กายมันเป็นคนไม่ค่อยพูด  บางทีอาจจะมีเรื่องมากกว่านี้ก็ได้”

ผมกลืนน้ำลายลงคอ  ชนักยังปักหลังอยู่  ดูท่าว่าเรื่องในคืนนั้นแม้แต่เพื่อนที่สนิทที่สุดของกายอย่างไอ้ทีมก็คงไม่ได้รับรู้

   “พี่ก็เหมือนกัน  อย่าไปทำอะไรไอ้กายมันเข้าล่ะ  ยังไงมันก็น้องนะ”

ผมอิดเอื้อนเล็กน้อย  “แล้วถ้า..เอ่อ..ทำไปแล้วล่ะ”

   “อะไรนะ!”

ไอ้เชี่ยทีมตะโกนซะดัง  ทั้งห้องหันมามองเราเป็นสายตาเดียวกัน

   “เฮ้ย ๆ  แค่สมมุติเฉย ๆ  อย่าซีเรียสดิ”  ผมกลับลำทันที

มันลดระดับเสียงลงตามปกติ  “พี่ก็มีตั้งหลายคน  ทีมขอเพื่อนไว้สักคน  พี่คงไม่ทำให้ทีมผิดหวังนะ”

   “ทีม..”  ผมพูดเบา ๆ เมื่อคนอื่นหันกลับไปสนใจกิจธุระและวงสนทนาของแต่ละคนกันเรียบร้อยแล้ว  “..กูไม่เคยทำอะไรให้ใครฟรี ๆ  มึงรู้ใช่มั้ย”

   “พี่อยากได้อะไร”

   “อย่างที่มึงเคยให้น่ะ  ได้ป่ะ”

ไอ้ทีมพยักหน้า  ผมแค่ขอเล่น ๆ เผื่อฟลุ๊ค 


..

แม่งฟลุ๊คโว้ย










เราเรียนเสร็จก็แยกย้ายกันกลับหอ  ผมกลับจักรยาน  ส่วนไอ้ทีมก็กลับกับกลุ่มน้องกายน้องป๊อด  ผมขึ้นห้องและนอนแผ่อยู่กับเตียง  กำลังคิดว่าเย็นนี้จะออกไปดอทเออีกมั้ย  ประตูห้องที่ไม่ค่อยได้ล็อกของผมก็เปิดออกมา  ทีมยืนอยู่หน้าห้อง

เขาก้าวเข้ามาช้า ๆ ขณะที่ผมยันตัวลุกขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง

   “ว่าไง”

   “พี่แทน”  เขาพูดแค่นั้นก็ชะงัก  แล้วนั่งลงกับเตียงฝั่งตรงข้าม  ระหว่างเรามีเก้าอี้ที่เลื่อนออกมาจากโต๊ะคอมกั้นเอาไว้

   “จะชวนไปทานข้าวเหรอ  ไปดิหิวพอดี”

   “เปล่า”  ไอ้ทีมดูอัดอั้น  “พี่แทนพูดจริงหรือเปล่าเรื่องไอ้กาย”

   “อ๋อ  เรื่องนั้นนี่เอง  แล้วนี่ก็แปลว่า..”  ผมเข้าใจอะไรบางอย่างวาบขึ้นมารวมทั้งจุดประสงค์ที่ทีมมาหาผม  “ทำไมมึงถึงแคร์ไอ้กายขนาดนี้วะ”

   “มันเป็นเพื่อนทีม  เพื่อนที่สนิทที่สุด  พี่เข้าใจหรือเปล่า”

ผมยักไหล่  “ไม่เข้าใจ  ทำไม”  ผมก้มหน้าลงเคาะหน้าผากตนเองเบา ๆ ก่อนจะเงยขึ้นสบตากับคนตรงหน้าอีก  “ต่อให้เป็นเพื่อนที่กูรักที่สุด  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ากูจะยอมพลีกายให้ใครเพื่อมัน  กูอยากรู้จริง ๆ ว่ะ  ...มึงชอบไอ้กายใช่มั้ย”

ใบหน้าของทีมเหมือนถูกแช่แข็ง  เขาไม่แสดงปฏิกิริยาตอบรับหรือปฏิเสธ  ผมยกกำปั้นขึ้นเคาะหน้าผากของตนอีกครั้ง  หลับตาแล้วพูดต่อ

   “ยิ่งไปกว่านั้น  คำถามสำคัญ  ทำไมมึงถึงคิดว่ากูจะเป็นภัยคุกคามขนาดนั้นวะทีม  มันไม่มีความจำเป็นเลยที่มึงจะมาขอร้องกู  เรื่องอย่างนี้มันตบมือข้างเดียวไม่ดังอยู่แล้ว  ไอ้กายมันก็ไม่ใช่เกย์  ไม่เห็นจะน่าห่วง”

ผมลืมตาขึ้นมา  ทีมยังจ้องมองผมอยู่  เราเงียบกันไปครู่ใหญ่  ฝ่ายตรงข้ามถอนหายใจและพูดช้า ๆ

   “ไอ้กายบอกว่าพี่เป็นคนมีเสน่ห์  ทีมคิดว่าใช่  พี่แทนมีบางอย่างที่ดึงดูดคนรอบตัว”

ผมหัวเราะในคอ  “หึหึ  แม้แต่กับชายแท้น่ะเหรอ”

   “พี่แทนเคยบอกทีม  ว่าคนทุกคนมีทั้งด้านที่ชอบเพศตรงข้ามอยู่ในตัว  และด้านที่ชอบเพศเดียวกันอยู่ในตัว  สุดแท้แต่ว่าจะแสดงด้านไหนเด่นกว่ากัน”

ผมสะอึกเมื่อถูกย้อน   หายใจยาวแล้วเอนหลังถอยกลับไปข้างหลัง  ผมเงยมองเพดานพักหนึ่งแล้วกลับไปมองอีกคน

   “มานั่งตรงนี้ซิ”  ผมตบพื้นบนเตียงข้างตัว  เขาลังเลอยู่หน่อยก่อนจะยอมลุกมาทิ้งตัวนั่งจนเตียงยวบ  ผมยกมือขึ้นจับข้างหัวเขาและลูบเรือนผมนั้นเบา ๆ

   “มึงไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้  ไอ้กายมันเป็นเพื่อนมึงคนเดียวเหรอ  มันก็เป็นเพื่อนกูเหมือนกัน  กูไม่ทำอะไรมันหรอก..ถ้าสถานการณ์ไม่พาไปนะ”

ไอ้ทีมดูตัวแข็ง ๆ เมื่อถูกผมสัมผัส

   “มึงเป็นคนที่น่ารักมาก”  ผมกระซิบเข้าที่ข้างหู  มือก็ยังลูบไล้สอดแทรกเข้าไปในเส้นผมนุ่มของมัน  “กูชอบมึงมานานแล้วเหมือนกัน”

   “เฮ้ย”  ไอ้ทีมร้อง

   “กูโกหก  ฮ่าๆๆๆ”  ผมหัวเราะแล้วผลักมันออกไป  จากนั้นลุกขึ้นยืนตรงหน้า  “กูว่ามึงรีบกลับห้องดีกว่านะทีม  ถ้ายังไม่อยากโดนปล้ำ”

ไอ้ทีมดูลังเล

   “กลับไปซี่  ชู่ว ๆ”  ผมโบกมือไล่  ไอ้ทีมมองผมอีกทีด้วยแววตาแปลกใจ  ก่อนจะออกไปจากห้อง

ผมหัวเราะหลังจากที่ไอ้ทีมปิดประตูและออกไปจากห้อง  หัวเราะดังและยาว  จนหยุดกึก  และพูดพอได้ยินถึงระเบียงนอกห้อง

   “แอบฟังคนอื่นคุยกัน  เสียมารยาท”

   “หึ  อุตส่าห์รอดูคนเล่นบทพระเอก”  เจ้าของรอยยิ้มเย็นชาเดินออกมาจากระเบียง

   “บทพระเอกก็ยังดีกว่าบทวายร้ายที่ชอบปีนข้ามระเบียงตึกเข้าห้องคนอื่น  ใช่ไหมวะ  แบด”

ไอ้แบดเสยผม  “ก็คงงั้น  แต่ช่วงนี้คมแฝกกำลังดัง  พระเอกมันก็ต้องบู๊ ๆ ลุย ๆ อย่างนี้แหละ”

   “แปลว่าแต่ก่อนมึงตามกระแสเรื่องสวรรค์เบี่ยงใช่มั้ยวะเนี่ย”

   “ฮ่าๆๆๆ”  แบดหัวเราะก่อนทำหน้าจริงจัง  “กูไม่ขำ”

   “มึงไม่อยากรู้เหรอว่ากูรู้ได้ไงว่ามึงมา”

   “มึงคงเป็นเฮอคูลล์ ปัวโรต์กลับชาติมาเกิดมั้ง”  มันพูดไม่ยี่หระ

   “มีใครบางคนให้ไอเดียโฉด  ๆ กับกู”  ผมอธิบายโดยไม่สนใจว่าจะมีใครต้องการฟังหรือเปล่า  ”ว่าห้องข้าง ๆ มีหนุ่มหล่อ  กูน่าจะลองปีนข้ามห้องไปลักหลับมัน”

แบดเลิกคิ้ว  “แล้วตัวจริงหล่อมั้ยล่ะ”

ผมมองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า  ทำใจแข็งพูด  “หล่อ..ตรงไหน”

ไอ้แบดทำหน้ายักษ์

ผมรีบตัดรำคาญก่อนที่ความซวยจะมาเยือน  “เอ้า ๆ  หล่อก็หล่อ  มึงหล่อโคตรพ่อโคตรแม่เลยว่ะ  พอใจยัง”

   “สรุปว่ากูก็คือหนุ่มหล่อห้องข้าง ๆ ถูกป่ะ”

   “อืม”  ผมพยักหน้า

แบดยิ้มอย่างพอใจ  “เอ  แล้วเมื่อกี้ได้ยินแผนชั่วของใครที่ว่าจะลักหลับกูวะ”

   “นั่นมัน..”  ผมพูดต่อไม่ได้เพราะถูกมือแกร่งของไอ้แบดบีบคางเอาไว้

   “ไม่ต้องแก้ตัว  คนชั่วต้องโดนลงโทษ  กูจะพามึงไปที่คุกหลังมอ  และจะให้ผู้คุมเอาแส้โบยเสียให้เข็ด”

และหลังจากนั้นก็คือการต่อธุระที่ยังค้างคาไว้ตั้งแต่หัววันให้สำเร็จลุล่วง










ผมนอนลืมตาอยู่ใต้ผ้าห่ม  ผ้าผืนหนาก็ยังไม่อุ่นเท่าอ้อมแขนที่โอบกระชับ  ในความมืดผมได้ยินเสียงครางเบา ๆ ของเครื่องปรับอากาศ  ผมมองแขนที่พาดผมอยู่  และนึกเปรียบเทียบกับท่อนแขนของใครบางคนโดยไม่รู้ตัว

   ‘อย่าซีเรียสอะไรกับผมมาก  มันก็แค่ขำ ๆ’
   ‘ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าคนไปที่แบบนั้นไปหาอะไร  อย่ามาหวังอะไรกับผมมากนักเลย’
   ‘พี่แทน  จั๊ดไม่จูบใครง่าย ๆ หรอกนะ  เมื่อเราจูบใครน่ะ  มันก็หมายความว่าเราได้ผูกพันกับคนคนนั้นมากแล้ว’

   “นอนไม่หลับเหรอ”

จู่ ๆ คนข้าง ๆ ก็พลิกตัวตะแคงหา  ยกมือออกจากอกเปลือยของผมและถาม

   “หือ  เปล่านี่”

   “อย่าโกหก  เห็นแสงไฟสะท้อนจากตาอยู่  คิดมากเรื่องอะไร”

ผมยิ้มให้เขาฝ่าความมืด  “อย่ารู้เลย  เรื่องไร้สาระน่ะ”

แบดรวบมือผมไว้ในอุ้งมือของเขาแล้วบีบเบา ๆ

   “สำหรับกู  ทุกเรื่องของมึงไม่ใช่เรื่องไร้สาระ”

ผมบีบมือของเขาตอบ  รับรู้ได้ถึงความอุ่นที่แผ่ซ่านเขามาจนถึงก้อนเนื้อที่เต้นตุบ ๆ ในอกซ้าย

   “แบด..มึงเชื่อป่ะว่ากูเคยมีแฟน”

แบดหัวเราะ  “ฮ่า ๆ  เจ้าชู้อย่างมึงเนี่ยนะ  มีเป็นร้อยแล้วมั้ง”

   “มึงอย่ากวนดิ  ถึงกูจะมีอะไรกับใครง่าย ๆ แต่กูไม่เคยเรียกใครว่าแฟนง่าย ๆ หรอกนะ”

แบดยิ้ม  มือของเขาคลายออกจากมือผม  แล้วเปลี่ยนไปเล่นผมของผมเบา ๆ

   “กูรู้  มึงน่ะท้าทายดี  ตั้งแต่กูเห็นแววตาของมึงวันแรก  กูก็ตัดสินใจแล้วว่าวันนี้จะต้องมี”

   “โอ้โห  ขนาดนั้นเชียวพ่อยอดชาย”  ผมว่า

มันไม่สนใจคำประชด  “กูเคยอ่านงานของอธากา  มีอยู่ตอนหนึ่งจี๊ดมาก  มันเล่าว่ามีหมาขี้เรื้อนอยู่ตัวหนึ่ง  นอนอาบแดดอยู่บนถนน  และคุ้ยหาของกินตามขยะไปเรื่อย”

   “ช่างเป็นชีวิตที่ร่าเริงและเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวาอะไรอย่างนี้” 

   “ก็คงงั้น  ในเรื่องบอกว่าแววตาของหมาตัวนั้นมีความสุขมาก  มันเพลิดเพลินกับโลก  โลกมีของกิน  มีที่ให้มันผึ่งแดด  มีหมาตัวเมียร่าน ๆ ที่ไม่สนใจขี้เรื้อนบนตัวมัน  แต่แล้วรถก็ชนมัน”

ผมนิ่งอั้น

   “มันไม่ทันได้ร้อง  มันเดินเซไปสองสามก้าวแล้วก็มองด้วยแววตาที่เหมือนจะบอกว่า  โอ้..นี่หรือคือโลกที่ฉันไว้ใจ  แล้วมันก็ล้มลงตาย”

   “จบแล้วเหรอ”  ผมถามเมื่อแบดเงียบไปพักหนึ่ง

   “จบแล้ว”

   “แล้วมันหมายความว่าไง”

   “เราสองคนคือหมาขี้เรื้อนตัวนั้น”

   “ดี”  ผมบอก  “งั้นรอบต่อไปเอาท่าด๊อกกี้ล่ะกัน”

ไอ้แบดเขกหัวผม  แต่มือผมซุกเข้าใต้ผ้าห่มไปจับแบดน้อยแล้ว  มันอ่อนตัวได้สักพักก็เริ่มชูคอขนฟ่องเหมือนแมวที่กำลังโกรธจัด  ไอ้แบดทำเสียงคำรามในคออย่างไม่พอใจ  ก่อนจะพลิกตัวจับผมกดคว่ำลงเบื้องล่างแทน








ปล. สวัสดีครับน้องเนย  ^ ^

[maabbdo]

อ่านไปอ่านมา เเบดก็น่ารักดีนะ

ว่าเเต่จั๊ดนี่หรือคือเเฟนเก่าเเทน

 

[marchmenlo]

อิ ๆ ๆ หื่นใด้ใจอีกตามเคย

[[€]ŝĊörŦ]

และแล้วก็อิหรอบเดิม - -"

อ่านตอนนี้ยังกะศึกษาปรัชญากลายๆ ชอบกล

          

[kit]

ขอบคุณนะคะ คุณ Kirimanjaro ขอบคุณนะคะ คุณ Xeroz

[oaw_eang]

เรื่องราวกำลังคลี่คลายหรอเนี้ย 

[pongsj]

ถ้าทีมรู้ว่า กายไม่รอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี้จะเป็นไงเนี่ย