เอาของขวัญมาฝากครับ
เออกูผิด 2...ตอนพิเศษ ปีใหม่ 2009 “ โจ๊กตกลงเอาไงมึง กูจะกลับบ้านกูนะ ”
“ อืม ”
“ อืมเชี้ยอะไร มึงอ่ะต้องไปบ้านกู ”
“ เอ้ามึงกูก็มีบ้านมีแม่เป็นของตัวเองนะโว๊ยไอ้ปลาบึก ”
“ อ้าว นี่แปลว่าปีใหม่นี้ต่างคนต่างไปเหรอไง ”
“ ทำไม มึงจะให้กูแยกร่างไปเหรอไง ไอ้โมมันยังไม่งอแงเลยแล้วมึงจะมางอแงทำไม ไม่อายน้องมันเหรอไง ”
“ ก็กูอยากให้มึงไปบ้านกูนี่หน่า น่านะไปเถอะนะกูบอกแม่ไปแล้วว่ากูจะพามึงไปด้วยอ่ะ ป่านนี้แม่กูเตรียมล้มวัวล้มควายให้แล้วมั้งมึง ” พูดไปก็เดินเก็บของไปเรื่อย
“ ขนาดนั้นเชียวไอ้เวอร์ ”
“ ไม่เวอร์นะโว๊ยแม่กูเอาจริง ”
“ แล้วมึงจะให้กูบอกแม่กูว่าอย่างไง ในเมื่อแม่กูก็อยากให้กูกลับบ้านเหมือนกัน แล้วอีกอย่างแม่กูก็บอกให้กูพามึงกลับไปด้วย ”
“ เฮ้ออออ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้วะเนี้ย ”
เสียงถอดถอนใจของไอ้ปลาบึกดังขึ้นเมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 2008 คืนนั้นเราสองคนมานั่งปรึกษาว่าจะเอาอย่างไงกันดีกับปีใหม่นี้ ปีนี้ไอ้โมไม่ได้อยู่ร่วมฉลองกับเราสองคนครับ เพราะว่าพ่อมันพามันกับแม่หอบหิ้วกันไปรับลมหนาวกันทางภาคเหนือแล้วครับ จะเหลือก็เราสองหนุ่มที่ยังไม่รู้ว่าจะเอาไงกับชีวิตดี ไอ้ปลาบึกก็นะมันดันโทรไปบอกแม่มันว่าจะกลับบ้านไปพร้อมกับผมครับ ส่วนผมเองก็มีแม่ที่โทรมาถามตั้งแต่วันที่ 28 แล้วว่าจะกลับไปหาในวันปีใหม่ใช่ไหม เป็นทางเลือกที่ยากลำบากเอาซะจริงๆ เลยครับปีนี้ แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์จะเห็นใจคนดีๆ อย่างผมอยู่บ้าง
กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงงงง “ ครับแม่ ” แม่ผมครับโทรมาหาเอาตอนสี่ทุ่มของวันที่ 30 พอดิบพอดี
“ ไงลูกรัก ”
“ ครับแม่ที่รัก ”
“ ปีใหม่นี้ ”
“ ครับบบบ ผมรู้แล้วครับแม่ ย้ำบ่อยจัง ”
“ รู้อะไร แม่ยังไม่ได้บอกอะไรแกเลยซักคำ ”
“ ก็เดี๋ยวแม่ก็ต้องบอกว่าจะมาถึงกี่โมง ปลาบึกจะมาไหมผมฟังมาจะ 50 รอบได้แล้วมั้งแม่ เอาน่าไงผมก็จะแยกร่างไปหาให้ได้ล่ะน่า ”
“ ไอ้บ้า ”
“ อุ๊ย ” ผมถอนหูออกจากมือถือตัวเองแถบไม่ทันเมื่อแม่ส่งเสียงมาอวยพรตอนสิ้นปี
“ แม่จะโทรมาบอกว่าลูกไม่ต้องมาแล้วนะ ”
“ อ้าว ไหงงั้นอ่ะแม่ ” ทำเสียงให้ดูเหมือนอยากจะไปใจจะขาดไว้ครับ แม้ในใจจะดีใจก็ตาม...แต่ไม่ได้ไม่รักแม่ไม่รักครอบครัวนะครับ แต่ว่านานแล้วที่ผมไม่ได้ไปบ้านไอ้ปลาบึกเลย
“ ก็ลูกตาหมายที่เค้าไปเปิดร้านอาหารอยู่ที่เชียงใหม่นะ เค้ามารับพ่อแม่เค้าไปเที่ยวทางโน้น ”
“ แม่อย่าบอกนะว่าแม่กับพ่อจะไปด้วยอ่ะ ”
“ จะเหลือเหรอ ”
“ แม่อ่ะ ทำไมจะไปกับเค้าง่ายๆ อย่างงั้นเล่า เห็นลูกคนอื่นดีกว่าลูกตัวเองเหรอไง ”
“ ถ้าเป็นช่วงอื่นแม่จะบอกไม่ใช่ แต่ช่วงนี้ดอกไม้ที่ดอยตุงกำลังงามเค้าเอารูปมาให้ดูนะส๊วยยยสวย 555+ ที่สำคัญมีบ้านพักฟรี มีที่อยู่ที่กินฟรีแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ นะโว๊ย ”
“ แม่ก็เลยจะไปกับเค้าว่างั้น ”
“ เอาน่านานๆ ไปที เอางี้เราก็ไปบ้านปลาบึกสิไปเที่ยวบ้านแม่ยายแล้วอย่าลืมฝากสวัสดีแทนพ่อกับแม่ด้วยนะ อ้อๆ อย่าลืมซื้อของไปฝากเค้าด้วยล่ะ ไปหาผู้หลักผู้ใหญ่อ่ะให้มันรู้จักความไว้บ้าง อ้อๆ แล้วขากลับเอาของดีโคราชมาฝากแม่ด้วยนะ555+ ”
“ โหไม่มีอ่ะเรื่องจะห่วงลูกตัวเอง ”
“ เออๆ แค่นี้นะเดี๋ยวแม่จะไปเก็บของก่อนพรุ่งนี้จะออกเดินทางแต่เช้า ”
“ แล้วแม่จะกลับบ้านวันไหนอ่ะ ไอ้จ๊ากไปด้วยไหมแม่ ”
“ แม่คงกลับวันที่ 8 อ่ะ ไอ้จ๊ากเหรอเอามันไปทำไม ให้มันอยู่เฝ้าเห่าคนเดินไปเดินมาที่บ้านนั่นแหละดีแล้ว ”
“ เหอะๆ รักลูกมากกกก ”
“ งั้นแค่นี้นะ ดูแลตัวเองดีๆ นะลูก ”
“ ครับ โจ๊กรักแม่นะ ”
“ แม่ก็รักลูก...โม ลูกปลาบึกจ้า ”
“ แม่อ่ะ ขอซักช่วงได้ไหมเนี้ย ”
“ 555+ ”
เฮ้อออสบายใจแล้วสิเรา ^0^
“ ใครโทรมาวะโจ๊ก ”
“ แม่ ”
“ เหรอแม่ว่าไงบ้าง ”
“ ก็ไม่ว่าอะไร ”
“ งั้นตกลงกูต้องกลับบ้านคนเดียวใช่ปะ ” ไอ้ปลาบึกทำหน้าหงอยแดกเหมือนลูกหมาโดนทอดทิ้ง
“ แม่ทิ้งกูไปเที่ยวคนนึงแระ นี่มึงก็จะมาทิ้งกูอีกคนหรอไง ”
“ ห๊าาา นี่แปลว่า ”
“ ก็เออดิ ”
“ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ” ดูมันดีใจมากครับเหมือนถูกหวยแม่งวิ่งซะรอบบ้าน
“ ดีใจหูตั้งเชียวนะมึง ”
“ ดีใจสิเหรอว่ามึงไม่ดีใจ นี่เท่ากับว่าปีใหม่นี่เราจะได้อยู่ด้วยกันสองคน สองคนเท่านั้นนะ ^ ^ ”
“ อืมมม ^^ ”
“ งั้นกูจะโทรไปบอกเพื่อนให้เอาตั๋วไปฝากไว้ที่เคาเตอร์ พรุ่งนี้เราไปรับตั๋วแล้วก็ขึ้นรถได้เลย ”
“ อืมม ”
“ เย้ๆๆๆๆ ”
โชคดีมากครับที่มันมีเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัว ว่าแล้วก็โทรไปออดอ้อนให้เพื่อนมันกักเก็บตั๋วไว้ถึงสองใบ(แม่งเลว คนอื่นเค้าเข้าคิวมากว่าจะได้) การไปเที่ยวบ้านไอ้ปลาบึกครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งที่ 3 ครับ น่าเสียดายที่ผมเล่าข้ามครั้งที่ 1 กับ 2 มาแต่ไม่เป็นไรเอาไว้จะทยอยเล่าให้ฟังแล้วกันเนอะ (ถ้ามีโอกาสนะ)
“ โจ๊กปีนี้กูจะซื้ออะไรเป็นของขวัญให้แม่กูดี ”
“ แล้วแต่มึงดิ ”
“ ได้ไง แม่กูก็เหมือนแม่มึงนะไอ้โจ๊ก ให้ความสำคัญกันหน่อยไม่ได้เหรอไงวะมึง แม่งพึ่งเชี้ยไรไม่ได้เลยผัวกู ”
“ เอ้า มาลงที่กูซะงั้น ”
“ หุบปากเลยนะมึง ”
“ เออกูผิด ” แม่งเข้าชื่อเรื่องตัวเองทู๊กกที (ขอบใจนะที่มึงตั้งให้นะไอ้ปลาบึกแม่งมองเห็นอนาคตเหรอไงวะมึง)
“ มึงอ่ะไม่ผิดหรอก กูผิดเองแม่งเอ๊ยยยย สมัยก่อนกูคงกินผักบุ้งน้อยไปหน่อย ”
“ เกี่ยวไรกับผักบุ้งวะ ”
“ เกี่ยวดิ ก็ที่สายตากูมองเห็นกงจักรเป็นสองดอกจิกอยู่เนี้ยก็เพราะกินอาหารบำรุงสายตามาน้อยไปหน่อย ”
“ -*- สาดดดดดดด ไอ้เชี้ยยยย ”
“ 555+ ”
“ ปลาบึก ”
“ หืมม ”
“ ถึงวันนี้แล้วมึงยังรู้สึกดีๆ กับกูอยู่เหรอเปล่าวะ ” พูดไปก็เดินไปลูบตูดมันดูว่าใส่กางเกงในเหรอเปล่า (จริงๆ มีแผน เหอะๆ)
“ พูดอะไรอย่างนั้น ”
“ ก็ที่ผ่านๆ มากูยังทำตัวไม่ดีกับมึงไว้เยอะนี่หว่า ” ว้าววววทางสะดวก โล่งโปร่ง สบายยยยย
“ รู้แล้วก็ทำให้มันดีขึ้นดิวะ แต่จะว่าไปกูเองก็ทำเรื่องผิดกับมึงไว้เหมือนกัน แม้จะเป็นเรื่องเดียวแต่ก็เป็นเรื่องใหญ่มากบอกตรงๆ ทุกวันนี้กูก็ยังเสียใจอยู่ไม่หายเลยวะ ”
“ ช่างมันเถอะมึงก็อย่าเก็บเอามาเป็นอารมณ์เลย ” ว่าแล้วก็ลากมือเลื้อยๆ ไล้ๆ ไซ้ๆ ไต่ๆ
“ นั่น ดู นี่มึงทำเชี้ยไรเนี้ย เห็นไหมว่ากูเก็บของอยู่อ่ะ ”
“ ก็เก็บไปดิใครว่าอะไร ”
“ งั้นมึงก็เอามือของมึงออกไปก่อนดิสาดดด ”
“ สยิวอะดิ แม่งมีขนลุกด้วย อยากรุ้จักอย่างอื่นจะลุกตามขนเหรอเปล่าน๊าาา ^0^ ” ป๊าดน้ำลายซักเล็กน้อยครับ อิอิ
“ ไอ้โจ๊ก อย่ามาลวนลาม ไปๆ ชิ้วๆ กูจะเรียบเก็บของเดี๋ยวดึกไปกว่านี้ ”
“ ของอะไว้เก็บที่หลังก็ได้ มามะมาเก็บอย่างอื่นกันก่อนดีกว่า ”
“ เก็บไรของมึง ” ไอ้บึกทำหน้าแดงครับ
“ นั่นสินะ ”
“ หนีๆ กูจะรีบเก็บของ ”
“ อุ๊ยของหล่น ” ผมแกล้งปัดมือไปโดนกองเสื้อที่ไอ้ปลาบึกพับตั้งเอาไว้
“ นั่น มึงนี่นะกูยิ่งรีบๆ อยู่ ” ไอ้ปลาบึกเดินมาก้มลงเก็บของที่ผมทำตก
“ อุ๊ย ชน ” ผมแกล้งชนกล่องของฝากจนหล่นลงพื้นอีกครั้ง แผนการณ์บางอย่างเริ่มต้นขึ้นจากท่าทางการเก็บของของมันนั่นเอง
“ ไอ้โจ๊ก ไอ้สาดนี่ ”
“ ปลาบึก ”
“ อะไร ”
“ มึงมาดูนี่ดิ ”
“ อะไร ”
“ นั่นไง ดูดิอะไรตก เก็บเร็วววว ^^ ” ไอ้ปลาบึกหันมาจ้องหน้าผมนิดนึงก่อนจะตอบว่า...
“ อุ๊ยยย สบู่ตก ”
แล้วความเร้าร้อนของสองเราก็เริ่มต้นขึ้น....
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1508444 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก