~~เออกูผิด 2...ตอนที่ 28~~ (กลับบ้านเรารักรออยู่ 10)“ จะไปเที่ยววววววววววววว ไม่เอาโมไม่เฝ้าบ้าน โมจาไปปปปปปปปปป ”
“ มึงจะแหกปากทำไมเนี้ยไอ้โม ”
“ พี่โจ๊กไม่ยอมให้โมไปเที่ยวอ่ะพี่จ๊าก ”
“ อ้าวไอ้โจ๊ก นี่มึงจะขังมันไว้ไม่ให้ไปเห็นเดือนเห็นตะวันไม่ได้นะโว๊ย ไหนๆ ก็มาเที่ยวทั้งทีพามันไปด้วยดิวะ ”
“ โมเป็นเมียมึงต้องแต่เมื่อไหร่วะไอ้จ๊าก เข้าอกเข้าใจกันดีเหรอเกินนะ ” ผมอดที่จะประชดมันไม่ได้
“ ดูมึงพูดเข้ากูเอาจริงแล้วมึงจะหนาวไอ้โจ๊กน้องร๊ากกกกก 555+ ”
“ โมล่ะ อยากไปอยู่กับมันไหม ” ผมจ้องหน้าไอ้โม เราต่างคนต่างนิ่งเหมือนดูเชิงกันอยู่ ผมสงกระแสจิตไปถามมันว่า (ว่าไงตอบดิแน่จริงเอาให้รู้กันไปเลย เจ้าตัวก็ยืนอยู่ตรงนี้แล้วนี่เค้าจะได้รู้ซักทีว่าโมแคร์ใครกันแน่ระหว่างพี่กับน้อง)
“ อยาก พอใจไหม ”
“ จริงดิ ” ผมถามย้ำอีกครั้งพร้อมทำสีหน้าสลดและหดหู่เพิ่มเติมอีกนิดหน่อย
“ ถามทำไมให้เจ็บใจตัวเองเล่นเนี้ย พี่ก็รู้ว่าผมรักพี่แค่ไหน โอ๋ๆ พี่โจ๊กสุดที่รักของโม ” ไอ้โมเดินเข้ามากอดผมไว้ก่อนจะจุ๊บซ้ายขวาให้ไอ้จ๊ากได้ตะลึง
“ เหอะๆ นี่พวกมึงไม่อายกูก็หัดอายผีสางนางไม้บ้างนะโว๊ย ”
“ แล้วมึงหน้าแดงทำไมไอ้จ๊าก ฮันแน่มีแอบคิดไม่ดีแน่เลยกูว่า ใช่ไหมๆ บอกกูมาเดี๋ยวนี้นะ ”
“ พี่โจ๊กปากดีเดี๋ยวเหอะไปแซวคนอื่นเค้าไม่ดีไม่เอาไม่พูด ” ไอ้โมโบกนิ้วชี้ไปมาจีบปากจีบคอพูดเลียนแบบจตุรงค์
“ อ้าวเฮ้ยหนุ่มๆ ทั้งหลายพร้อมยังจะไปกันแล้วโว๊ย ” แม่ผมนักเลงโคตรๆ
“ ไอ้บึกไปไหนโม ”
“ อยู่ข้างล่างแล้วมั้งพี่เห็นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จตั้งนานแล้วนี่ ”
“ ไอ้บึก ไอ้บึกโว๊ยยยยย ” แล้วทุกคนก็ออกตามหาไอ้ปลาบึก
“ ไม่ต้องหามันหรอกโน่นอยู่หน้าบ้านช่วยพ่อเตรียมของขึ้นรถอยู่ ”
“ อ้าว แล้วแม่ไม่เห็นแต่งตัวอ่ะไม่ไปด้วยกันเหรอ ”
“ ไปก่อนเดี๋ยวแม่ตามไปรอน้ามึงมาเอาของที่ฝากไว้ก่อน ” แม่กระซิบกระซาบเหมือนกลัวพ่อผมได้ยินและล่วงรู้ความในว่าแม่จะแอบไปเล่นไพ่
“ ปลาบึกโว๊ยยยยยย ” ผมวิ่งถลาหน้าบานออกมายืนหน้าบ้านพร้อมตั้งท่าจูจุ๊บเมียตัวเองแต่...
“ อ้าวไอ้โจ๊ก นี่มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี้ย ”
“ ไอ้ศักดิ์ ”
“ เออกูเอง แหมไปอยู่กรุงเทพน ซะนานหล่อขึ้นนี่หว่า นี่มึงเจอไอ้เดย์เหรอยัง นี่ถ้ามันรู้ว่ามึงกลับมาเที่ยวบ้านมันดีใจตายห่าเลยนะเนี้ย เดี๋ยวกูโทรไปบอกมันดีกว่า ”
“ ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวกูจะออกไปวัดช่วยพ่อกูขายหนู ”
“ อ้าวดีเลยเดี๋ยวกูบอกมันตามไปกินเหล้ากับมึงที่วัดเลยดีกว่า ”
“ มึงล่ะมาไงไปไงวะ ”
“ กูพึ่งกลับมาจากตัดอ้อยวะ เหนื่อยชิหายค่าแรงแม่งก็ให้นิดเดียว ปีหน้ากูว่าจะเข้ากรุงเทพฯ ไปทำงานเหมือนมึงบ้างดีกว่า แล้วมึงล่ะเป็นไงบ้างวะ รวยแล้วดิมึงงั้นเลี้ยงเหล้าเพื่อนหน่อยดิวะ ”
“ ก็เอาซิ ”
“ โจ๊ก ” ไอ้บึกเดินมาเสนอหน้ายืนข้างผม
“ ศักดิ์นี่ปลาบึกแฟนกู ”
“ ห๊าาาาาา ” ไอ้ศักดิ์ยืนตะลึงกับคำพูดผมหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจแต่ดูจากอาการที่จ้องไอ้บึกผมว่ามันตะลึงกับอย่างหลังมากกว่า
“ ส่วนนี่ไอ้โมก็แฟนกูอีกคน ” ไอ้โมเดินถือเสื้อกันหนาวออกมาพร้อมไอ้จ๊าก
“ สาด มึงอ่ามาอำกู ” สายตาไอ้ศักดิ์เปลี่ยนเป้าหมายไปมองหน้ากับขาขาวๆ ไอ้โมทันที
“ สวัสดีครับ ^^ ผมโมครับ ”
“ น้องเป็นแฟนมันจริงอ่ะ ”
“ ครับ ^^ ”
“ แม่งโลกนี้ไม่ยุติธรรมกับกูเลย ” ไอ้ศักดิ์เดินสบัดหัวออกไปยืนยิ้มอยู่ข้างรั้วบ้านผมก่อนที่จะล้วงมือไปควานหามือถือเพื่อกดไปหาไอ้เดย์
ลางร้ายกำลังมาเยือน....
“ ไหนมึงว่าจะกลับมาเดือนหน้าไม่ใช่เหรอวะไอ้ศักดิ์ ” ไอ้จ๊ากจ้องหน้าผมก่อนจะละสายตาแล้วหันไปถามไอ้ศักดิ์แทน
“ เชี้ยบ้านมีงานวัดให้เที่ยวทั้งทีกูจะพลาดได้ไง จริงปะไอ้โจ๊ก ” สายตากับท่าทางที่มันส่งมาให้ผมเหมือนถามแบบหาเรื่องซะมากกว่า
“ มึงไม่ต้องไปถามความเห็นมัน แล้วนี่มึงเอาไอ้เดย์ไปทิ้งไว้ไหนซะล่ะ ทุกทีเห็นตัวติดกันเป็นปลิง ”
“ อ้าวเฮ้ยไอ้จ๊าก ปลิงนะเค้าเอาไว้เปรียบเทียบกับสิ่งที่ไม่ดีนะโว๊ย นีีมึงอย่ามาพูดหมาๆ ”
“ ทำตัวอย่างมึงก็เหมาะกับพวกปลิงแล้วนี่ ”
“ ไอ้จ๊ากมึง ”
“ พอๆ พวกมึงจะกัดกันทำไมกูขี้เกียจเดินเข้าไปเอาน้ำร้อนออกมาสาด ” ผมเข้าขวางกลางพวกมัน
“ สาดนี่กูฝากไว้ก่อนเถอะ ”
“ กูเห็นมึงฝากอย่างนี้มากี่ทีแล้วไม่เห็นมาเอาคืนซักที หรือว่ากลัว ”
“ ไอ้จ๊าก ไอ้สัด ” หมัดเน้นๆ พุ่งตรงเข้าหาหน้าไอ้จ๊ากทันทีแต่
“ เฮ้ยกูขอ ” ไอ้บึกครับมันคว้าข้อมือไอ้ศักดิ์ไว้ได้ทันก่อนที่หมัดจะหลุดไปกระแทกหน้าไอ้จ๊าก
“ อ้อ นี่พวกมึงคิดจะรุมกูใช่ไหม ได้มึงเข้ามาเลย ” ไอ้ศักดิ์พับแขนเสื้อรอ
“ มึงเข้าใจอะไรผิดเหรอเปล่าไอ้ศักดิ์ ยังไม่มีใครเค้าคิดจะทำอย่างนั้นเลย อีกอย่างนี่ก็บ้านกูมึงเข้ามามีเรื่องในบ้านกูแถมยังหาเรื่องพวกกูก่อนอีกนะไอ้ศักดิ์ ” ผมพยายามพูดด้วยเหตุผลอย่างที่สุด
“ ก็ไอ้จ๊ากมันเริ่มก่อน ”
“ แต่มึีงจะต่อยมันก่อนจะไอ้ศักดิ์ ” ไอ้บึกครับพูดเหมือนรู้จักไอ้ศักดิ์มานานแรมปี
“ กูว่ามึงกลับไปก่อนไอ้ศักดิ์ ไว้ใจเย็นลงกว่านี้ค่อยมาใหม่เดี๋ยวกูเลี้ยงเหล้ามึงเอง ”
“ เออก็ได้ มึงสัญญาแล้วนะ พาน้องโมไปด้วยนะ ” พอได้ยินคำว่าเลี้ยงเหล้าอาการบ้าของมันก็สงบลงทันทีครับแต่อาการอื่นก็เข้ามาแทนทีมันเหมือนกัน
“ ขอบคุณครับแต่โมคงไม่ไปเพราะโมไม่ชอบพวกขี้เหล้า ”
“ แหมพูดเหมือนแฟนตัวเองไม่กินงั้นแหละ ”
“ ไปกินเหล้ากับไปให้เหล้ากินมันต่างกันครับ^^ ”
“ โหปากดี ”
“ อย่างอื่นก็ดีนะ จะลองไหม ^^ ” รอยยิ้มกวนติงถูกจัดส่งไปให้เป็นระยะๆ
“ แหม๋ พูดอย่างนี้พี่ชักจะอยากลองขึ้นมาแล้วสิ ”
“ แต่โมว่าพี่เก็บปากไว้กินเหล้าก่อนดีกว่าไหมครับ ผมกลัวว่าพี่จะกินเหล้าไม่อร่อยนะครับ^^ ”
“ พูดงี้หมายความว่าไงวะ ”
“ ก็หมายความว่า ”
“ พอๆ มึงกลับไปก่อนเดี๋ยวพ่อกูจะออกมาแระเดี๋ยวมึงก็ได้โดนด่าอีกรอบ ”
“ เอองั้นกูไปก่อนนะแล้วเจอกัน ” แล้วมันก็ขี่มอไซร์คู่ใจจากไป
“ มึงน่าจะปล่อยให้กูฟัดมัน ”
“ พอเถอะวะไอ้จ๊าก แค่นี้ถ้าพ่อรู้ก็มีหวังโดนด่ากันหูตูบแล้ว ”
“ ว่าแต่นั่นเพื่อนมึงจริงๆ เหรอวะโจ๊ก ” ไอ้บึกเดินเข้ามาจับและขยับคอเสื้อให้ผม
“ อืม เพื่อนสมัยเรียน ”
“ เพื่อนหมาๆ อย่างมันมึงไปนับรวมทำไมวะ ขนาดกูยังไม่อยากจะคบเลย ”
“ มึงก็นะไอ้จ๊าก ช่างแม่งเถอะอย่าเก็บมาใส่ใจมากมายเลย ”
“ ให้มันจริงเถอะมึง ไม่ใช่พอเจอ...แล้วพูดอีกอย่างหนึ่ง ”
“ ไอ้จ๊ากไอ้แม่เ็_็ด ” ผมรีบตะคุบตัวไอ้จ๊ากไม่ให้พูดอะไรต่อไปมากกว่านี้
“ อะไรเจออะไร ” ไอ้โมหันควับไปกระชากคอเสื้อไอ้จ๊ากทันที
“ เป็นเชี้ยไรเนี้ยมึง ปล่อย ”
“ ก็บอกมาก่อนดิว่าไอ้ที่เห่ามาเมื่อกี้มันแปลเป็นภาษามนุษย์ว่าอะไร ”
“ เฮ้ยไอ้โม นี่มึงจะมีเรื่องกับกูให้ได้เลยใช่ปะ ”
“ เออ ถ้าไม่บอกมาเดี๋ยวนี้ล่ะก็มีเรื่องแน่ๆ ”
“ โมใจเย็นๆ ” ผมช่วยแกะมือไอ้โมออกจากคอเสื้อไอ้จ๊าก
“ มึงมาเคลียร์กับกูดีกว่าไอ้โจ๊ก บอกมานะว่าไอ้ที่ไอ้จ๊ากพูดหมายความว่าไง ” ไอ้บึกขยำคอเสื้อผมก่อนจะเหวี่ยงตัวผมไอนั่งลงที่แคร่ ตูดผมยังไม่ทันได้สัมพัสแคร่ไม้ได้ทั้งใบไอ้จ๊ากก็กระเด็นมานั่งทับผมเพราะแรงเหวี่ยงไอ้โม
“ เฮ้ย ไม่แรงเยอะชิหายเลยเมียมึง ”
“ ก็กูบอกแล้วว่าอย่าพูด มึงนี่มันหาเรื่องแท้ๆ ” ผมหันไปต่อว่าไอ้จ๊ากทันที
“ ทั้งคู่แหละ ถ้าวันนี้โมไม่ได้คำตอบที่กระจ่างรับรองเลือดหัวสีจางๆ ได้ทะลักออกมานองพื้นบ้านแน่ๆ ”
“ โห /โห ” ผมกับไอ้จ๊ากมองหน้าสบตาทางหาออกกันสุดชีวิต
“ ว่าไงมึง ใครจะเป็นคนตอบว่าไอ้ที่จ๊ากพูดนะหมายความว่าไง ไอ้โจ๊ก ” ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อไอ้บึกหันมาตวาดเสียงดังใส่
“ กูตอบเอง ”
“ ไอ้จ๊าก พูดดีๆ นะมึงไอ้สองตัวนี้แม่งเอาจริงนะโว้ย ” ผมกระซิบเบาๆ แบบไม่กล้าขยับปาก
“ กูรู้แล้ว ” ไอ้จ๊ากตอบกลับมาด้วยอาการไม่กล้าขยับปากเช่นกัน
“ เร็วๆ ” ผมกับไอ้จ๊ากสะดุ้งเฮือกเมื่อไอ้โมหันมาตวาดด้วยอาการนักเลง
“ คะ คะ คือว่า ” โหมึงฉะฉานสมเป็นพี่กูมั๊กมาก
หัวข้อ: ~~เออกูผิด 3 ...ตอนที่ 57~~ รวมตัวแก๊งรั่วไหล2 13.12.13 (อ่าน 1512579 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก