My brother lโหดร้ายพี่ชายข้างบ้าน l 18+ บทที่1 ตอน2 ความลับและปลาหมึก
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: My brother lโหดร้ายพี่ชายข้างบ้าน l 18+ บทที่1 ตอน2 ความลับและปลาหมึก  (อ่าน 3534 ครั้ง)

ออฟไลน์ face38485

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


*****************************************************************************************
               โปรย
             
               สองปีแล้วที่หนึ่งนายไม่ได้กลับมาที่บ้านหลังนี้ เขาไม่อยากกลับมาอย่างเด็ดขาดว่างไม่เพราะเหตุการณ์บีบบังคับจึงทำให้เขาต้องกับมาอาศัยอยู่บ้านกับแม่ ถึงความทรงจำดีที่นี้จะมีมากมายแต่เขาก็ไม่ต้องการสร้างความเจ็บปวดให้ตัวเองอีกครั่งหนึ่งได้อย่างแน่นอน ความลับของบ้านหลังหลัง พวกบ้านตละกลูผลไม้ ความลับที่แสนผิดศีลธรรมพวกนั้นเขาไม่ต้องการยุ่งเกี่ยว เขาตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าเป็นตายอย่างไร ถึงแม้นว่าเขาจะอาศัยที่บ้าน เขาก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนั้น แต่ไงมาวันแรกเขาก็ต้องมายุ่งเกี่ยวซะแล้ว ความลับที่น่าอายของเขาถูกเขาคนนั้นปกปิดไว้พร้อมกับยื่นข้อเสนอที่แสนน่าอายให้ เขาเกลียดบ้านหลังนั้นเหลือเกิน ใครก็ได้ช่วยหนึ่งนายด้วยเถอะครับ

 

 

ปล.

เป็นการนำนิยาย Yaoi ฉาก Nc รุนแรง มาทำการเขียนใหม่ ให้นุ่มนวลและอ่อนโยนมากขึ้นเหรอ และพล็อตเปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อยนิดๆ การลงนิยายจะพยายามลงทุกสัปดาห์ เพื่อเป็นไม่ลงแดงของนักอ่านและนักเขียน โชคดีมีชัย โชคชัยมีนมข้น

 



 มันคือความลับของผมเอง
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-07-2017 20:26:09 โดย face38485 »

ออฟไลน์ face38485

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
   
   
  หนึ่งนาย เด็กหนุ่มโรงเรียนกางเกงน้ำเงิน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ หกทับสาม เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผู้มีนิสัยดีสุดขั้วรักโลกรักธรรมชาติ  เห็นใจต่อเพื่อนมนุษย์ มีน้ำใจต่อเด็กสตรีและคนพิการร่วมทั่งหมาจรจัดข้างๆบ้าน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็มีนิสัยที่คอยเก็บปกปิดไม่ให้ใครรู้และทำม่าย ทำม่าย ต้องเป็นเขาคนนั้นที่รู้ด้วย หนึ่งนายไม่เข้าจายยยย

ทางด้านครอบครัวของพืชผักผลไม้



พี่ใหญ่ หอมหัวใหญ่ ชายหนุ่มคนแรกของบ้าน พี่ชายคนโต อายุเกือบจะสามสิบอีกปีหน้าแล้ว เป็นนักเขียนนิยายผู้เงียบ เศร้าโศก เคร่งขรึมพูดน้อยต่อยหนัก เป็นคนที่ลึกลับเจ้าระเบียบและสามารถให้น้องๆพึงพาได้ตลอดเวลา เพราะเขาคือพี่ใหญ่ หอมหัวใหญ่ อะไรใหญ่ๆก็อยู่ที่เขา



พี่รอง บานาน่า หรือพี่กล้วย หรือที่ทุกคนชอบเรียกว่า พี่ก้วยยยยยหอม  ถึงแม้นไม่ใหญ่เท่าพี่หอมมมมมหัวใหญ่ แต่กล้วยไซต์ฝรั่งนี้ก็ไม่ด้อยไปกว่าใครเหมือนกัน ไม่ใหญ่เท่าแต่ก็หอมละว้า เขาคือลูกชายต่างพ่อ เขาทำงานเป็นพนังงานการบินของสายบินแห่งหนึ่ง มีนิสัยน่ารัก อ่อนโยน และขี้เล่น



พี่กลาง มะขามเปรี้ยว พี่มะขามนักศึกษาหนุ่มวิศวะร่างยักษ์ เพราะว่าเขาสูงตั่ง ร้อยเก้าสิบเซนต์กับขนาดตัวที่ใหญ่มากกกกกก และอีกอย่างเขานะเปี้ยวจี๊ดดดดจ๊าดแสบสะท้านจนเจ็บสะโพก มะขามนายนี้ไม่ใช่มะขามข้อ แต่เป็นมะขามฝักยาวเห็นแล้วต้องซี้ดดดดดดดดหาพริกเกลือจิ้มแทบไม่ทัน



น้องเล็ก ฝาแฝด มะกรูดมะนาวสองน้องชายคนเล็กของบ้าน รับฉายาว่า ฝาแฝดมหาประลัย สองหนุ่มผู้มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับหนึ่งนาย สองฝาแฝดผู้ร่าเริงซุกซน และเป็นสองฝาแฝดที่กลุ่มความลับของคนทั่งบ้าน และกลุ่มความลับของตัวเอง และอาจกลุ่มความลับของเพื่อนอย่าง หนึ่งนายก็เป็นได้

เนื่องจากแม่ของชายหนุ่มทั่งหลายเป็นคนที่สวยและรวยมากและเป็นหญิงสาวผู้ตามหารักแท้ ดั้งนั้นจึงไม่แปลกที่อยากจะบอกว่า พี่น้องที่กล่าวมาทั่งหมดเป็นพี่น้องต่างพ่อกันหมดนะขอรับ

ออฟไลน์ face38485

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
บทที่หนึ่ง ความลับของผมเมื่อช่วงหน้าร้อนตอนที่ 1 50%



บทที่หนึ่ง ความลับของผมเมื่อตอนหน้าร้อน

รถกลางเก่ากลางใหม่คันหนึ่งได้จอดที่หน้าบ้านหนึ่งหนึ่ง เป็นบ้านไม้สองชั้นทาสีน้ำชมพูดูล้อมลอมไปด้วยต้นไม้พันธ์ต่างๆ ยืนต้นดูเย็นและรมย์รื่น  ไม้เลื่อนดอกเล็บมือนางขึ้นตามรั่วบ้านจดถึงซุ่มประตูทางเข้าหน้าบานสีชมพูขาวแทรกออกมาจากใบหน้าครึมสีเขียวยิ่งขับเน้นให้บ้านไม้สีชมพูดูน่าอยู่ราวกับเป็นบ้านในนิยาย  ถัดไปเป็นบ้านปูนทรงยุโรปหลังใหญ่มาก หน้าบ้านเป็นสนามหน้าล้อมรั่วสูงใหญ่ แลเห็นความร่ำรวยฟุ้งออกมาจากลักษณะของบ้าน  แตกต่างจากบ้านสีนมสดของเขาอย่างสิ้นเชิง แต่ถ้าจะให้เลือกจะอยู่บ้านหลังใหญ่นั้นหนึ่งนายขอเลือกบ้านไม้สีชมพูหลังนี้จะดีกว่า

“หนึ่งนาย เหม่ออะไรลูกลงจากรถได้แล้ว แม่มีธุระนี้จะห้าโมงเย็นแล้ว เร็วๆหน่อย”เสียงเรียกคะยั้นคะยอดังมากจากหญิงสาวตัวสูงหน้าตาสวยขาเรียวยาวคนหนึ่ง นั้นคือแม่ของเขาเอง พิมพ์ประดับ แอร์โอสเตสของสายการบินการบินหนึ่ง ไม่ว่าจะผ่านไปนานจนหนึ่งนายอายุจะสิบเจ็ดปีแม่ของเขาก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป

“หนึ่งนายรีบขนของเร็ว”แม่พูดออกมาอีกรอบ หนึ่งนายขานรับพร้อมทั่งหอบสัมภาระสิ่งของต่างๆลงจากรถ แม่ของเขาที่วิ่งออกไปเปิดประตูหน้าบ้านรีบกลับมาแล้วเอารถจอดเข้าบ้าน หนึ่งนายเดินเข้าไปหยุดที่หน้าบ้าน พอดีกลับแม่ที่จอดรถเสร็จก็เดินตามหลังมา แล้วก็เปิดประตูพอเข้าถึงบ้านแม่เขาก็เริ่มจัดแจงอีกครั่ง

“ห้องของหนึ่งอยู่ห้องเดิมนะ นี้กุญแจ รีบเอาของไปเก็บเดียวแม่จะรีบไปแล้ว ส่วนเงินแม่นี้นะเอาบัตรของแม่ไปกดเอาหนึ่งมีเงินสดติดตัววอยู่ใช่ไหม”หนึ่งนายพยักหน้าแม่ของเขายิ้มแล้วดึงเขาไปกอด เขาพยายามที่ผลักออกแต่แม่ก็รัดแน่น แม่บอกเขาว่า

“แม่รักหนึ่งนะ แม่อยากอยู่กับหนึ่งนานๆหน่อย เดี่ยวแม่จะรีบกลับมานะไม่ต้อง อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”

“ได้ครับ”เขาตอบแม่ไปพร้อมพยักหน้า แม่เขายังคงรักเขาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

“แม่จะไปกี่วันครับ”เขาถามออกมา แม่คิดแล้วก็บอกว่าประมาณสัปดาห์กว่าๆ  เขาอุทานว่า

“โห้ นานขนานนั้นเชี่ยว แล้วผมจะอยู่คนเดียวได้ยังไงครับ”

“ก็พี่ข้างบ้านเราไง แม่บอกเขาแล้วล่ะ ว่าหนึ่งนายกลับมาอยู่บ้านแล้ว แม่วานให้พวกพี่ๆเขามาดูหนึ่งแล้วล่ะ เอาล่ะรีบเอาของไปเก็บ แม่ไปก่อนนะ ดูแลตัวเองดีๆด้วยล่ะ “แม่ของเขาว่า พร้อมกับหอมไปที่แก้มของขาที่หนึ่ง หนึ่งนายคิดจะเบี่ยงตัวหลบเสียงแม่หัวเราะแล้วบ่นออกมาว่า โตขนอายแม่แล้วจริงๆ

แม่ของเขาออกไปได้ไม่นานนัก หนึ่งนายที่ยืนตัวโดนๆพร้อมกับกระเป๋าเป๋ใบใหญ่ก็เดินขึ้นไปบนบ้านเพื่อที่จะทำธุระของตัวเองให้เสร็จ  เขาเริ่มจัดของในกระเป๋าไป ในขณะทีหัวก็ไล่คิดว่าทำไมตนถึงมาอยู่ที่นี้อีกครั่ง

เขาไม่คิดว่าจะกลับมาบ้านหลังนี้อีกตั่งแต่เหตุการณ์หน้าร้อนเมื่อสองปีที่แล้ว เขาก็ไม่คิดอยากจะกลับมาแม้บ้านหลังนี้จะเป็นบ้านของแม่เขา  เขาอาศัยอยู่กับยายตั่งแต่เกิดไม่เคยทราบไม่เคยรู้ว่าพ่อของเขาเป็นใคร และแม่ก็ไม่เคยคิดจะบอก ตั่งแต่ที่เขาจำความได้ แม่ก็ได้แวะมาเยี่ยมเขาตลอดจนเขาโตขึ้นก็ได้มาอยู่ที่บ้านหลังนี้ในช่วงปิดเทอม แต่แม่ไม่ค่อยมีเวลาว่างมากเพราะต้องไปทำงานแทบตลอดเวลา เขาเลยได้พี่ข้างบ้านทั่งหลายมาเป็นพี่เลี้ยงให้ ใช่แล้วล่ะ บ้านหลังใหญ่ๆข้างบ้านเขานั้นแหละ เขาจำได้ว่าบ้านหลังนั้นมีลูกชายทั่งหมดห้าคน

คนแรกมีชื่อว่าหอมใหญ่ เป็นพี่ชายคนโตของบ้าน เป็น พี่หอมใหญ่เป็นคนที่เขาชอบที่สุดในหมู่ตระกูลพี่น้องทั่งหมด เป็นคนที่เขาอยู่ด้วยและมีความสุข เพราะพี่เขาถึงแม้นจะเงียบไปน้อยพูดน้อย แต่เป็นคนที่ใจดี ไม่เคยด่าหรือว่าอะไรเขาเลยแม้แต่น้อย ดีจนเขาเกิดความรู้สึกดีๆด้วย

คนที่สอง พี่ร้องของบ้าน พี่เขาชื่อว่ากล้วยหอม คนๆนี้นานๆที่เขาถึงจะได้เจอ เพราะเคนได้ยินจากแม่มาว่าพี่เขาทำงานในสายการบินแห่งหนึ่งงานยุ่งจนไม่ค่อยได้กลับบ้านเป็นคนที่น่าคบหาคนหนึ่งเพราะพี่เขาเป็นคนที่อารมณ์ดีอยู่ด้วยและคุยสนุกชอบซื้อของฝากมาฝากเขาบ่อยๆ

ส่วนคนที่สามเป็นคนที่เขาเกลียดที่สุดไม่ล่ะ ไม่ถึงกับเกลียดก็ได้เพียงแค่ไม่ชอบเท่านั้น เขาคนนี้มีชื่อว่า มะขามเป็นน้องชายคนกลางของบ้านนี้ เป็นคนที่ตัวโตอย่างกับกอลิล่า และนิสัยป่าเถื่อนโหดร้าย ปากร้ายและใจดำเกินกว่าที่เขาจะรับได้ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรที่ไหนเมื่อเจอกับพี่ชายคนนี้เขาจะรีบหนีไปให้ไกลที่สุดและไม่อยากพบหน้ามากที่สุด

ส่วนสองคนที่สุดท้ายเป็นฝาแฝดอายุรุ่นเดียวประมาณเขา ชื่อมะนาวและมะกรูดเป็นฝาแฝดที่ออกจะน่ากลัวซักหน่อยเพราะเหมือนทั่งสองจะรู้ใจกันตลอดเวลา แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นเพื่อนที่เขาชอบเล่นด้วยเพราะมีเวลาว่างอยู่มาก ถึงแม้ว่าสองคนนี้จะชอบเล่นอะไรที่มันแพลงๆไปมากกว่าปกติก็ตาม

เมื่อแม่ไม่อยู่พี่ชายข้างบ้านเหล่านี้คล้อยเป็นเพื่อนบ้านและเพื่อนเล่นคอยดูแลเขา สร้างประสบการณ์ดีให้เขามากมาย ปีแรกๆเขาวนเวียนรอเวลาให้ปิดเทอมเพื่อที่จะได้มาที่บ้านแม่และได้มีเจอพวกพี่เขา แต่นั้นก็มีจุดประสงค์ จุดประสงค์ของเขา เป็นคนทีใจดีที่สุดคนนั้นแหละ พี่หอมหัวใหญ่ ไม่รู้ตั่งแต่ตอนไหนที่เขาเผลอใจแอบมีใจให้กับพี่ชายคนนี้ทั่งๆที่พี่เขาไม่ชอบพูดอะไรมากนัก แต่เขาชอบ ชอบในความเงียบ ชอบในการเดิน เขาชอบทุกอย่าง ทุกวันเวลาของการเรียนเขาเฝ้ารอปิดเทอมมาบ้านแม่ก็เพื่อพี่เขา

แต่แล้วเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อนก็ได้ทำลายมันลงไป ความลับของพี่หอมใหญ่ทำให้เขาเลือกที่จะปลีกตัวและไม่อยากกลับมาที่บ้านของแม่อีก ถึงแม้แม่จะบอกว่า พี่ๆที่ข้างบ้านบ่นคิดถึงอยากจะเจอหน้าแต่เขาก็อ้างตัวว่าปิดเทอมมีธุระให้ทำตลอด

ความลับที่ว่านั้นคือ

ในค่ำคืนหนึ่งในช่วงปิดเทอมหน้าร้อน เขาได้มาอาศัยอยู่กับแม่เหมือนอย่างปีที่แล้วและแม่ของเขาก็มีเหตุธุระต้องไปอีกครั่ง ครั่งนี้เขาไม่ได้นอนที่บ้านของตัวเอง เขาได้มานอนกลับสองฝาแฝดเพราะทนความคะยั้นคะยอของสอคนนั้นไม่ไหวจึงได้มานอนด้วย ในตอนดึกเขาได้เกิดอยากเข้าห้องน้ำ เส้นทางที่จะผ่านไปเข้าห้องน้ำจำเป็นที่จะต้องเดินผ่านห้องของของพี่หอม

ในตอนนั้นเหมือนว่าความอยากรู้อยากเห็นอยากลอง ความสนใจในตัวของพี่หอมใหญ่ทำให้เขามีความกล้า อยากเห็นจะหน้าพี่เขาตอนหลับ แต่เขาไม่นึกเลยว่าสิ่งที่เขาเห็นสิ่งที่เขาได้ยินจะทำให้เขาต้องทนและเจ็บปวดใจเขาหยุดที่ตรงหน้าห้องของพี่หอมใหญ่

เสียงแปลกดังออกมาจากห้องของพี่เขา คล้ายเสียงร้องไห้ครวญครางเขาไม่รู้ว่าเสียงนั้นคืออะไร แต่เข้าสนใจมันเป็นอย่างมาก เขาแอบบิดประตูและแง้มและแอบดู สิ่งที่ได้เห็น คือ

พี่หอมใหญ่ที่เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าติดกายใบหน้าแดงกล้ำเต็มไปด้วยสะท้อนกับแสงโคมไฟข้างหัวเตียง สีหน้าของพี่เขาคล้ายคนที่กำลังโกย พี่หอมใหญ่กำลังท่าถาโถมร่างกายไปข้างหน้าสวนกับไปมาเนื้อแผ่นหลังเคลื่อนไหวไปมาตามการเคลื่อนของพี่สะโพกแน่นนั้นกระทบไปกับร่างที่อยู่ข้างร่างจนสั้นเป็นระรอกเพราะความรุ่นแรง เขาแทบจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

แรกเริ่มมันคือความตื่นเต้น เขาอายุจนป่านนี้เขาย่อมต้องรู้แน่ว่าสิ่งที่พี่หอมใหญ่ทำนั้นคืออะไร มันคือการร่วมรักยังไงล่ะ เขาเคยเห็นมันผ่านมาจากสื่อต่าง แต่ไม่เคยคิดจะได้พบเจอเห็นกันเป็นๆอย่างนี้

 ร่างกายของเขาตื่นเต้นไปกับสิ่งที่เห็น ขนทุกส่วนในร่างกายคล้ายกับลุกชันขึ้นมาพร้อมกัน อารมณ์หวิวๆในช่องท้องคล้ายกับมีผีเสื้อนับร้อยตัวกระพือปีกพร้อมกันความเสียวซ่านแสดงออกผ่านร่างกายช่วงร่างของเขาแท่งร้อนในกายเขาเริ่มชูชันแต่ก็ถูกความเย็นเยียบจากเสียงร้องครวญครางใต้ร่างของพี่หอมใหญ่นั้นแหละมาหยุด

“พี่ปล่อยผมไปเถอะ ผมสัญญาจะไม่หนีอีกแล้ว”เสียงนั้นเขารู้ดี เขาจำได้ นั้นคือเสียงของพี่กล้วยหอม เสียงร้องไห้ปนเสียงครางกระเส่าของพี่เขาหยุดอารมณ์ทุกอย่างของเขาและทำให้เขาได้คิด

เขาเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ เสียงนั้นดังขึ้นมา แล้วนั้นคือพี่หอมใหญ่ใช่ไหม นั้นคือเขาจริงใช่ไหม เขารู้แน่ชัดว่าเป็นพี่เขาแน่มันหมายความว่ายังไงกันแน่

เพี้ย เพี้ย เสียงตบนั้นดึงสติของผมขึ้นมา เสียงร้องครางด้วยความเจ็บปวดของพี่กล้วยหอมดังขึ้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“แก กล้าทำอย่างนี้กับฉันเหรอไอ้ร่าน แกยังมีหน้ามาพูดให้ฉันปล่อยแกไปอีกอย่างนั้นเหรอหะ”เสียงตะคอกของพี่หอมใหญ่ดังสวนขึ้นดึงสติของผม

 ผมไม่สามารถช่วยอะไรได้ ไม่ทราบตั้งแต่ตอนนั้นไหนที่น้ำตาของผมไหลออกมา พี่ชายที่แสนดีใจดีของผมเขาคือคนนั้นจริงๆเหรอ ความรู้สึกดีๆที่ผมเฝ้าคิด ผมรู้แค่ว่าเช้าขึ้นมาผมก็กลับมานอนที่ห้องของสองฝาแฝดพอเช้ามาแม่เขาก็มาพอดีเขาขอให้แม่ไปส่งเขาบ้าน และนับแต่นั้นเขาก็ไม่กลับมาที่บ้านหลังนี้อีกเลย

ผ่านไปเกือบสองปีจนเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน ยายที่เลี้ยงเขาท่านได้เสียไปอย่างกะทันหัน  ใจจริงเขาอยากอยู่กับยายถึงแม้นจะไม่มียายแต่เขาก็อยากที่จะอยู่บ้านที่นั้น เขายืนกรานว่าจะอยู่แต่แม่ไม่เห็นด้วย แม่ยกเหตุผลต่างๆน่าๆ มาอ้างสุดท้ายเขาเลยได้กลับมาที่บ้านหลังนี้อีกครั่งหนึ่งจากที่จัดงานศพของคุณยายเสร็จทุกอย่าง

หนึ่งนายจัดเริ่มจัดของและเกือบที่จะเสร็จหมดทุกอย่างแล้ว ในห้องของเขาไม่มีอะไรมาก ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อสองปีก่อน เป็นห้องนอนที่ไม่เล็กไม่ใหญ่นัก ไร้การตกแต่ง แต่ให้ความสบายไม่รกหูรกตา แต่ที่เขาชอบที่สุดคงเป็นหน้าต่างไม้ที่หันไปทางบ้านของพวกตระกูลผลไม้  หน้าต่างไม้กับผ้าม่านลายลูกไม้โปร่งๆมองทะลุไปยังหน้าบ้านสามารถมองเห็นวิวทัศน์ได้เป็นอย่างดี ทุกๆอย่างที่นี้บอกได้ สงบ ร่มรื่น และสบาย

เขาล้มตัวลงนอนกับที่นอนขนาดกลาง ที่นอนนี้ก็ดีเหมือนกันหนานุ่นแถมหอมกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่นอ่อนๆ แม่ของเขาเองก็คงใส่ใจกับเขาเหมือนกันแหล่ะน่า แต่ที่นอนและหมอนข้างขาวๆนี้มันนุ่มจริง หนึ่งนายกอดรัดหมอนข้างจนจมเข้าไปในตัวสูดดมกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มเข้าไปเต็มๆปอด กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้จากน้ำยาปรับผ้านุ่มนี้ดีจริงๆ แถมยังนุ่ม นุ่มราวกับผิวคนเลยมันจะนุ่มเหมือนผิวของพี่หอมใหญ่หรือเปล่านะ

หนึ่งนายหลับตาลง ใช้มือดึงหมอนข้างเข้ามาสัมผัสกับร่างกายมันขึ้นจงใจใช้เจ้าหมอนข้างเบียดเสียดส่วนแกนกลางของตนเอง ยิ่งดันแน่นเท่าไรความรู้สึกเสียวซ่านก็แพร่กระจายจนใบหน้าของเด็กชายแดงกล้ำ ผิวของของตอนที่กำลังมีเซ็กซ์จะเป็นแบบนี้หรือเปล่านะ เขาใช้มือปลดกางเกงขาสั้นตัวออก พร้อมถอยร้นกางเกงในสีขาวของตัวเองลงจนถึงต้นขาขาวเนียน เผยเจ้าน้องชายขนาดพอเหมาะผิวขาวอมชมพูยังกับสีผิวพี่ชายมันออกมายลโลก

เกือบสองสัปดาห์แล้วที่เขาไม่ได้ปลดปล่อยออกมาเลย เพราะความเครียดต่างๆร่วมถึงปัญหาและการเดินทางอีกทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะต้องรีบจัดการก่อนที่เขาจะกลายเป็นบ้าไปซะก่อน

หนึ่งนายรีบใช้มือเรียวยาวของตัวเองจับไปเจ้าน้องชายอย่างอ่อนโยนมืออีกข้างก็ดันเข้าหมอนข้างสัมผัสให้เกิดความเสียดสีสร้างความเสียวซ่าน  ภาพเรานั้นยังคงอยู่ในความทรงจำอย่างกับเพิ่งเกิดขึ้นมาหยกๆ ภาพของพี่หอมใหญ่ที่กำลังโถมกายเข้ามาในตัวของเขาอย่างบ้าครั่ง ภาพใบหน้าเปื้อนเหงื่อยังคงติดตา เสียงกระทบและเสียงครางยังคงวนเวียนในความทรงจำอยู่เหมือนเดิมไม่ได้หายไปไหน คล้ายเพิ่งเกิดเมื่อไม่นานมานี้

“เร็วกว่านี้อีกครับ พี่ครับ”ภาพของพี่หอมหัวใหญ่ในคืนนั้นทำให้เขาครางออกมาอย่างมีความสุข ความสุขแล่นพรานไปทั่วทั่งร่างคล้ายกระแสไฟฟ้าช็อตเบาเสียวซ่านและชาๆ

พอยิ่งคิด ยิ่งนึก มือขาวเรียวยาวของเขาก็ยิ่งสาวและเริ่มจังหวะให้เร็วและและเริ่มความถี่ขึ้นเรื่อยๆความร้อนอัดแน่นอยู่ในแท่งเนื้อขนาดเหมาะมือนั้น ความเสียวซ่านสั้นกายให้ขนทุกส่วนตั้งชัน

หนึ่งนายหลงอยู่ในอารมณ์และไม่สามารถที่จะรับรู้ได้แม้แต่น้อยว่าตอนนี้ประตูที่ปิดไว้อย่างลวกๆตอนเข้ามานั้นได้เปิดขึ้นมาพร้อมกับร่างของชายคนหนึ่ง ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสวมแว่นตา ดูดีและน่าค้นหา ใบหน้าของเขาคนนั้นอยากจะทึ้งกับสิ่งที่เห็นแต่รักษาสีหน้าเก็บไว้เป็นปกติ เขาคนนั้นคือ คนที่หนึ่งนายตอนนี้กำลังคิดพี่หอมหัวใหญ่

หอมหัวใหญ่ใช้มือดันแว่นขึ้นเล็กน้อย กระแอมเสียงไม่เบานัก แต่ดูเหมือนว่าหนึ่งนายจะไม่ได้ยินเลยแม้นแต่น้อย ภาพยั่วราคะของหนึ่งนายปลุกความรู้สึกบางอย่างในตัวของเขา เขาหันตัวเบี่ยงหนีแต่ยังคงอยู่ในห้อง ตัดสินใจว่าค่อยเรียกเมื่อหนึ่งนายเสร็จกิจ

“อ่าหหหห์” ไม่นานหลังจากนั้นเสียงครางแผ่วต่ำด้วยน้ำเสียงใสๆนั้นก็ออกมา พร้อมกับน้ำสีขาวขุ่นที่อดกลั้นไว้เกือบสองสัปดาห์ก็ถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน หนึ่งนายหอบเหนื่อยความรู้สึกแผ่ซ่านไปทั่วทั่งร่างกายคล้ายร่องลอยอยู่ท่ามกลางปุยเมฆนุ่มนิ่ม เขาหันข้างซบหน้าลงกับหอมสีขาวใบใหญ่คิดว่าจะนอนสักหน่อยค่อยทำความสะอาดร่าง

“กระแอม”เสียงกระแอมนั้นดังขึ้น หนึ่งนายคิดว่าตัวเองหูแว่วในตอนแรก และก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเสียงที่คุ้นหูได้ได้ดังขึ้นมาอีกรอบ

“หนึ่งนาย”เสียงเรียกนั้นเป็นของพี่หอมหัวใหญ่แน่นอน เขาเด้งตัวลุกขึ้นนั่งย่างรวดเร็วมือดึงเอาผ้าห่มข้างกายมาปกปิดร่างกายที่เริ่มส่วนร่างที่เริ่มจะอ่อนตัวแล้ว สายตาส่อแวตกใจมองไปที่ผู้มาเยือนหน้าประตู ร่างนั้นเขายังจำได้ดี เพราะเมื่อกี้เขาเองกังคงนึกถึงตะกี้นี้

เสียงในลำคอหายไปหมด ได้แต่พ่นคำออกมาเออ อา

“พะ พี่”หอมใหญ่มองดูหนึ่งนายที่หน้าแดงกล้ำนั้นก็คิดว่าคงต้องอายอย่างแน่นอน เขาปั้นหน้าเข็มทำเป็นเรื่องปกติ ใช้เสียงเรียบอย่างที่เคยพูดกับหนึ่งนายคล้ายไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วบอกว่า

“เดียวพี่ไปรอข้างล่างแล้วกัน ทำธุระเสร็จแล้วค่อยตามลงมาก็ได้”หนึ่งนายพยักหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้และตอบออกไปด้วยคำสั้นๆว่า

“ครับ”

...



ขอโทษนักอ่านมาทีนี้ด้วยนะขอรับ ที่ไม่ได้อัพมานาน ห่างหายไปหลายเดือน แอบไปเติมพลังมา และอยู่ในช่วงสอบ เริ่มแรกเรื่องนี้แต่งไว้เพียงคิดว่าอย่างได้ฉากเอ็นซีแบบเน้นๆ ไม่สนใจบ้าอะไรหรอก แต่ทำใจร้ายแบบนั้นไม่ได้ ณ ตอนนี้ได้ร่างพลอตพร้อมก้บเขียนไปเรื่อยแล้วๆ จะพยายามลงให้ได้ตลอดๆไปนะขอรับ อย่าเพิ่งโกรธกันเลยนะ

 ขอบคุณและขอรับคำต่อว่าไว้ในทีนี้ด้วยนะขอรับ

ออฟไลน์ ashbyipcet

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 243
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
นั่งรอสวยๆ รออ่านนะค่ะ  :mew1:

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3095
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
แล้วใครจะเป็นพระเอกน้อ

ออฟไลน์ GuoJeng

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1268
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-1
หลายคนเลย รออ่านต่อ

ออฟไลน์ face38485

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 4
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
บทที่1 ความลับของผมเมื่อตอนหน้าร้อน  ความลับและปลาหมึก

                หนึ่งนายไม่รู้ว่าจะเก็บเอาความอับอายส่วนนี้เอาไว้ที่ไหน เขาไม่ทราบว่าจะต้องทำอย่างไร ข้อแก้ตัวอะไรสักอย่างไม่มีทุกอย่างนั้นพี่เขาเห็นและได้ยินกับตา เขาระแวงไปหมดแทบจะหมดทุกอย่างคิดถึงสายตาที่จะมองมาหลังจากนี้ พี่เขาจะคิดว่าเขาเป็นโรคจิตหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ความกังวลทำให้เขาปวดหัว

                แต่ความคิดหนึ่งก็ดังแทรกมา บอกว่าแล้วไงล่ะ หนึ่งนาย นายคิดจะไม่ติดต่อกับบ้านนั้นอีกแล้วไม่ใช่เหรอ เขาจะคิดอย่างไร มันก็เรื่องของเขา อีกอย่างเรื่องพวกนี้มันก็ธรรมดาจะตาย ใครๆเขาก็ทำกัน สู้เดินหน้า ลงไปทำหน้าตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนั้นยังจะดีกว่าซะอีก

                ความคิดของผมหยุดลงเมื่อเท้าของผมหยุดที่บันไดขั้นสุดท้าย พี่หอมหัวใหญ่ นั่งอยู่ที่โต๊ะทานอาหารในห้องครัว โต๊ะสีขาวปูผ้าใบลายลูกไม้ พี่เขานั่งนิ่งไม่ไหวติง สายตาจ้องมองผ่านกรอบเลนส์ไปยังหน้าต่างของนอกมือถือแก้วน้ำดืมไว้เฉยๆ

                หนึ่งนายก้าวเดินมาจนถึงข้างพี่เขาแล้วดึงเก้าอี้ออกอีกฝังตรงข้ามพร้อมทั่งนั่งลง เขาเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน

                “พี่มีอะไรหรือเปล่าครับ”เสียงของเขาออกจะสั้นห้วนและขาดพลังไปบาง แต่น้ำเสียงแสดงถึงความเหินห่างได้อย่างเห็นได้ชัด ผู้ที่นั่งเหม่อลอยหันหน้ามาทางหนึ่งนายแววตาออกจะแปลกใจนิดหน่อยแต่ก็ยิ้มแล้วใช้มือยีหัวเขา

                “ไม่มีไรหรอก คุณน้าฝากพี่ให้มาดูหนึ่งนะ เสร็จธุระแล้วใช่ไหม”ปลายเสียงคำถามนั้นล้อเลียนอยู่เล็กน้อย ใบหน้าของเขาแดงวาบขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาตอบกลับไปเสียงแข็งแต่ขาดเป็นห่วง

“มันก็เป็นเรื่องปกตินี้ครับ ใครๆเขาก็ทำกัน หรือว่าพี่ไม่ทำ”เขาแอบเหลือบตามองไปที่ใบหน้าอบอุ่นนั้นใบหน้านั้นยิ้มและกระแอมออกมาเสียงดัง

“เอาล่ะๆ พี่ไม่แกล้งเราแล้ว โตขึ้นมานิดหน่อยแกล้งนิดแกล้งหน่อยทำเป็นโกรธไปได้”เสียงหัวเราะนั้นดังขึ้น พร้อมกับการยีหัวด้วยความเอ็นดู หนึ่งนายเบี่ยงหลบแล้วพูดออกมา

“พี่มีอะไรหรือเปล่าครับ ผมจะต้องรีบไปจัดของให้เสร็จ”เขาโกหกออกไป เขาต้องแสดงท่าทีความเหินห่างให้มากกว่านี้ไม่อย่างนั้น ไม่อย่างนั้นหัวใจดวงนี้คงต้องเจ็บอีกเป็นแน่

“เอาล่ะ ไม่มีอะไรมากหรอก พวกเจ้ามะกรูดมะนาวอย่างเจอเราแทบแย่ ไม่คิดจะไปบ้านพี่หน่อยเหรอ วันแรกเพิ่งมาต้องมาอยู่คนเดียวอีก ไปนอนบ้านพี่ดีกว่าไหม”หอมใหญ่เอ่ยชวน หนึ่งนายกำลังจะเอ่ยปากปฏิเสธออกไปก็พอดี แต่เสียงวิ่งหน้าบ้านดังตึกๆและเสียงเปิดประตูดังขึ้นมาซะก่อน

“หนึ่ง หนึ่ง อยู่ที่ไหนมารึยัง”เสียงร้องตะโกนโหวกเหวกประสานเสียงกันดังขึ้นมาราวเสียงฟ้าถล่ม

คนที่ปรากฏตัว เป็นสองฝาแฝดอย่างไม่ต้องสงสัย สองหนุ่มวิ่งมาหน้าตาดูตื่นเต้น

“เห้ มาจริงด้วยๆ ดูซิมะนาว”มะกรูดเป็นคนพูดขึ้นมาก่อนจะวิ่งอ้อมมาถึงตัวเขาแล้วกอดซะแน่น หนึ่งนายไม่สามารถเบี่ยงตัวหลบเลยได้แต่ปล่อยให้กอด สองคนนี้กำลังทำให้เขารักษาท่าทีความห่างเหินพังไม่เป็นท่า

“ใช่แล้วล่ะ หนึ่งนายรู้ไหมพวกเราคิดหนึ่งนายขนาดไหน”คราวนี้มะนาวพูดกอดจะกอดคอเขาเพิ่ม สองคนไม่รู้เป็นบ้าอย่างไร พอหลังจากที่กอดมือทั่งสองคนนั้นก็ลูบไปทั่วทั่งตัว หนึ่งนายขึงตัวก่อนจะผลักทั่งสองคนออกแล้วบ่นว่า

“อย่าเพิ่งมาเล่นอย่างนี้ได้ไหม คนยิ่งเหนื่อยอยู่ด้วย”เขายืนตัวขึ้นทำใบหน้าให้เหมือนกับโกรธ มะนาวมะกรูดหัวเราะร่า

“อย่าทำหน้าตาโกรธอย่างนั้นสิ พวกเราแค่คิดถึงหนึ่งเท่านั้นเอง อ้าวพี่ไหนบอกว่าจะไปข้างนอกไงทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ได้หล่ะ”มะนาวเป็นคนพูด หอมหัวใหญ่นิ่งไปครู่หนึ่ง

“พี่ไปมาแล้วล่ะ พอดีกำลังจะกลับคุณน้าโทรมาบอกว่าหนึ่งนายมาแล้วเลยมาเยี่ยม”หอมใหญ่บอกพวกน้องๆไม่ได้หรอกว่าโกหกว่าตนจะมาหาหนึ่งนายแทนไปข้างนอก และบอกอีกไม่ได้เด็ดขาดว่าเขารู้ว่าหนึ่งนายจะมาวันนี้

“อืมๆ ไม่ใช่ว่าพี่รู้อยู่แล้วเรอะว่าหนึ่งจะมาวันนี้ เลยคิดจะไม่บอกเรา”มะกรูดว่า มองหอมใหญ่ด้วยแววตาสงสัย หอมใหญ่หัวเราะกลบเกลื่อนปฏิเสธออกไป

“บ้าอะไรพี่จะทำอย่างนั้นทำไม นี้พี่กำลังชวนหนึ่งนายไปอยู่บ้านเราอยู่เลย ใช่ไหมหนึ่งนาย”พี่หอมหัวใหญ่หันมาทางเขา หนึ่งนายถอนหายใจกำลังจะบอกปฏิเสธอีกรอบ เขาไม่ต้องการยุ่ง ไม่ต้องการยุ่งกับคนบ้านนี้เลยจริง

“ผมว่า ผมไม่”เสียงพูดของเขาถูกหยุดลงอีกครั่งเมื่อ พี่หอมหัวใหญ่พูดขึ้นมาก่อน

“หนึ่งนายบอกว่า ถ้าสองแผดชวนไปนอนด้วย หนึ่งนายก็จะไป”สองฝาแฝดหน้าตาเป็นกระกาย จ้องมาทางหนึ่งนายก่อนจะกระโดนกอด สองเสียงพูดอย่างกับยินดีอย่างมาก

“ไม่นึกเลยว่าจะมีแค่พวกเราที่คิดถึงหนึ่ง หนึ่งก็คิดถึงพวกเราเหมือนกันซินะ”มะนาวเป็นคนพูดก่อนจะหอมแก้มเขายกใหญ่

“ใช่ๆ เดี่ยววันนี้เราจะให้หนึ่งเล่นเกมใหม่ของพวกเราเลย จะให้หนึ่งชนะตลอดด้วย”

หนึ่งนายมองมาที่พี่หอมหัวใหญ่ด้วยแววตาอึ้งๆ สองฝาแฝดไม่สนใจไรแล้วนอกจากกอดและหอมเขา เขาจ้องไปที่พี่หอมหัวใหญ่ พี่หอมหัวใหญ่ขยิบตาให้เขาเล็กน้อย

พี่เขารู้อยู่แล้วเหรอว่าเขาต้องปฏิเสธ หนึ่งนายอารมณ์เสียเป็นที่สุด แต่ทำไมพี่หอมหัวใหญ่ต้องทำเหมือนมันเหมือนเดิมด้วยทั่งที่เขาแสดงท่าทีว่าต้องการเหินห่างแล้ว

                เป็นอันตกลงกันเรียบร้อยแล้วว่าหนึ่งนายจะมานอนที่บ้านของพวกตระกูลผลไม้ พี่หอมหัวใหญ่กลับไปแล้ว สองฝาแฝดอยู่บ้านเขาพักหนึ่งและบอกว่าเดี่ยวสักประมาณทุ่มหนึ่งหนึ่งนายจะตามไปที่บ้านหลังนั้น

หนึ่งนายอาบน้ำและพักผ่อนอีกเล็กน้อย เป็นเวลาเกือบสี่โมงเย็นแล้ว วันนี้ทั่งวันทั่งๆที่นั่งรถมาทั่งวันกลับต้องมาเจอคนที่ไม่อยากเจอแบบไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ออกจะกินแรงเขาไปมากหน่อย ไม่ใช่ไม่อยากเจอ อยากเจอมากๆแต่จิตใจของเขาขัดแย้งกันเกินไป ทุกครั่งที่มองหน้าพี่หอมหัวใหญ่มันทำให้เขานึกถึงเรื่องที่พบเห็นอยู่ตลอดเวลา  เขากำลังตัดสินใจว่าจะทำตัวให้ปกติเหมือนเดิมสมกับเป็นน้องชายข้างบ้านที่พวกพี่ๆนั้นให้ความเอ็นดูหรือจะแสดงท่าทีห่างเหินให้พวกเขาเหล่านั้นไม่มาใกล้เขาอีก เขาสับสนและคิดจนเหนื่อยออกเพลียและพลอยหลับไป

ในช่วงที่เขาหลับเขาได้ฝันอย่างหนึ่ง ในฝันของเขา เขาและสองฝาแฝดกำลังเดินเล่นริมทะเทพร้อมกับแม่และพี่หอมใหญ่และพี่กล้วย สองฝาแฝดบ่นอยากกินปลาหมึกเขาเลยเดินพาสองฝาแฝดไปซื้อพอหลังจากที่ซื้อแล้วสองฝาแฝดก็เดินหัวเราะและเดินมาหาเขาพร้อมถุงปลาหมึกถุงเล็กมาก

“ปลาหมึกตัวเล็กมากเลยเท่านิ้วก้อย”เขาคล้ายว่าจะพูดไป สองฝาแฝดหัวเราะ แล้วยืนปลาหมึกให้เขา

“อันนี้ให้หนึ่ง ส่วนอันนี้ให้พี่กล้วย พี่หอมใหญ่และคุณน้า”มีปลาหมึกทั่งหมดหกไม้ เขาคิดว่ามันหายไปไม้หนึ่งและถามไปว่า

“แล้วของพี่คนนั้นล่ะ”สองแฝดทำหน้างงและเอ่ยถาม

“ของใครอย่างนั้นเหรอ”เขาพยายามจะบอกว่าของพี่มะขามไง แต่เสียงของเขาไม่รู้ว่าหายไปไหน เขาแน่นหน้าอกพูดไม่ได้ สองฝาแฝดก็ได้แต่ถามเขาว่าใคร สุดท้ายเขาก็ตะโกนออกมาว่า

“มะขาม ไงมะขามของพี่มะขาม”สองฝาแฝดหัวเราะและชี้มาพร้อมกันที่ปลาหมึกในมือเขา

“นั้นไง หนึ่งกำลังถืออยู่นั้น”เขามองไปที่ปลาหมึกพร้อมปลาหมึกตัวเท่านิ่งเสียไม้อยู่กลายเป็นปลาหมึกสดและหันหน้ามาทางเขา ใบหน้าของปลาหมึกเริ่มเปลี่ยนไปกลายเป็นคนที่เขาคุ้นเคย ใบหน้าที่คล้ายกอลิลานั้น พี่มะขามเขาตกใจสุดขีดปล่อยปลาหมึกมะขามออกจากมือ เจ้าปลาหมึกหัวเราะร่าร่างกายของเจ้าปลาหมึกพี่มะขามเริ่มขยายร่างใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ขึ้นเรื่อยๆจนตัวสูงเท่าภูเขา

“ไม่นะ ไม่”เขาวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต แต่ดูท่าว่าจะไม่รอด เจ้าหมึกมะขามตัวโตเท่าตึกใช้หนวดของมันจับเขาไว้และพูดออกมา

“จะหนีไปไหน ไอ้เจ้ากระเปี๊ยก นายหนีฉันไม่พ้นหรอก”เขาดิ้นรนขัดขืนเมื่อเจ้าหนวดนั้น เริ่มใช้หนวดรัดเขาไว้แทบจะทั่งตัว

“ปล่อยนะ ปล่อย”เขาว่าเสียงดัง ไอ้เจ้านี้นอกจากกลายเป็นหมึกคนที่เขาไม่ชอบแล้วยังมาทำลามกใส่เขาอีก

“ไอ้เลว ปล่อยนะ พี่มะขาม”เขาร้องลั่นเมื่อรู้สึกว่า เมือกเหนียวข้นมาไล่วนอยู่ที่ปลายหน้าอกของเขา หนึ่งนายขยับดิ้นพล่านไปทั่งตัวจนมือของของเขาหลุดจากการเกาะกุมของเจ้าหมึกวายร้ายและได้สอยเอาหมักไปที่หนวดนั้นครั่งหนึ่ง

“โอ๊ยยย”เจ้าหมึกร้องลั่น หนึ่งนายหัวเรา และร้องด่ามันไปว่า ไอ้เจ้าหมึกลามก คราวนี้เจ้าหมึกนั้นหันหน้าคนที่เขาไม่ชอบหน้าที่สุดมา หน้าของพี่มะขามยิ้มส่อแววชั่วร้าย นั้นแหละเขาถึงรู้ว่าชะตาของเขาใกล้จะขาดแล้ว

เจ้าหมึกนั้นไม่พูดอะไร มันยิ้มและดึงตัวเขาเข้าไปใกล้ใบหน้าของพี่มะขามในระยะประชิด ทั่งเนื้อทั่วตัวของเขาคล้ายถูกเชือกรัดขยับไม่ได้ ใบหน้าของเขาค่อยๆใกล้ใบหน้าชั่วร้ายนั้นเรื่อยๆ เขาเบี่ยงตัวหลบแต่ถูกเจ้าหมึกลัดและใช้หนวดมันถูไถ่ไปตามร่างกาย และสุดท้ายใบหน้าของพี่มะขามก็อยู่ตรงกับระดับเดียวกันกับใบหน้าเขา ใบหน้านั้นยิ้มชั่วร้ายก่อนจู่โจมเข้าด้วยการจูบ เขานิ่งตกใจและอ่อนแรง เริ่มรู้สึกถึงความเหนียวหนืดและอะไรสักอย่างที่ดันเข้ามาในปากของเขา หนึ่งนายใช้แรงอันน้อยของตัวเองในการเบี่ยงแต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย จนสุดท้ายก็ปล่อยให้ไอ้หมึกชั่วร้ายทำตามใจ คล้ายกระแสไฟไหลทั่วร่าง โพงปากร้อนลุ่มและรู้สึกดี เขาหมดแรงต่อต้านเจ้าหมึกนี้แล้ว นานเท่าไรไม่รู้จนเจ้าหมึกนั้นถอนตัวออกจากเขา เขาเห็นมันยิ้มชั่วร้ายอีกครั่งและเขาก็เผลอหลับในความฝันอีก



----------------------------------------------------------------------------------------------

อะแฮ่ม อะแฮ่ม กล้วยหอมเองนะขอรับ

เรื่องกำเนิดเรื่องไปเรื่อยๆแล้ว วางพล็อตและก็เขียนไป ตอนหน้าก็อาจจะจับบทที่หนึ่งพอดี ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะขอรับ ขอความคิดเห็นเล็กๆเป็นกำลังให้กล้วยหอมหน่อยนะขอรับ เรื่องคำผิด อาจจมีมากมีน้อยกล้วยหอมขอโทษด้วยนะขอรับเพราะว่าแต่งสด เอาลงเลยตรวจทานไม่กี่รอบ แต่เดี่ยวกล้วยหอมจะมาแก้ไขให้ทีหลังนะ อาจเสียอารมณ์แต่อย่าโกรธกล้วยหอมเลยนะขอรับ รักทุกคนนะ

 

ออฟไลน์ ซีเนียร์

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด