ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
****************************************************************************************
... AGAPE ...
梦醒来 要记得我拥你入怀
ยามตื่นจากฝัน จำไว้ว่าฉันโอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน
陪你在 暖和着爱
ว่าฉันยังอยู่กับเธอ ทำให้เธออบอุ่นด้วยความรัก
ร่างของเด็กชายตัวน้อยสงบนิ่งไม่ไหวติง จนดูเหมือนเป็นเพียงตุ๊กตาที่ถูกจับวางบนเตียงนอนสีขาวสะอาดและถูกเชิดให้มีชีวิตด้วยสายระโยงระยางที่เชื่อมต่อกับถังออกซิเจนและถุงน้ำเกลือ
แก้มกลมๆ และริมฝีปากน้อยๆ ที่มักจะเป็นสีแดงด้วยเลือดฝาดอย่างคนสุขภาพดีกลับดูซีดเซียวลงจนน่าใจหาย
ราวกับเป็นร่างที่ไร้ซึ่งวิญญาณ ...
เพียงแต่เส้นกราฟสีเขียวที่ยังคงขยับขึ้นลงอย่างสม่ำเสมอบนจอมอร์นิเตอร์นั้น และเสียงสัญญาณชีพจอนที่ยังดังขึ้น ย้ำเตือนให้รู้ว่าก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของเขายังคงทำงานได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
หัวใจของเขายังคงเต้น ...
และแน่นอนว่าเขายังไม่ตาย เพียงแต่หลับใหลไปเป็นเวลาเดือนกว่าแล้วก็ดท่านั้น
ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะตื่นขึ้นมาเมื่อไร หรือจะตื่นขึ้นมาอีกหรือไม่
แต่คนรอก็ยังหล่อเลี้ยงชีวิตด้วยคำว่าความหวัง... เขาสวดภาพวนาต่อพระผู้เป็นเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า อ้อนวอนให้พระองอย่าเพิ่งพาเทวดาองค์นี้กลับสู่สรวงสวรรค์
และราวกลับว่าพระองค์ทรงได้ยิน เมื่อร่างที่นอนแน่นิ่งนั้นมีปฎิกริยาติสนองยามเมื่อใครบางคนเดินเข้ามาในห้องและบรรจงลูบไล้มืออุ่นๆลงบนแก้มที่เริ่มซูบตอบลงอย่างแผ่วเบา
มุมปากของของร่างนั้นค่อยยกขึ้นน้อยๆ บางเบาเชื่อช้า
"แม่ครับๆ น้องยิ้ม!"
คนเป็นพี่ดีใจจนรีบหันไปบอกข่าวดีกับมันมารดา
แต่เธอกลับทำเพียงแค่ยิ้ม แล้วบอกกับเขาว่า
"น้องคงกำลังฝันดี"
ฝันดีขนาดไหนกันนะ .... จะดีจนไม่อยากตื่นขึ้นมาอีกเลยหรือเปล่า
...
"ตื่นได้แล้ววววว ธาร!! ตื่นๆๆๆๆๆ"
เสียงใสเจื้อยแจ้วที่แสนคุ้นหู ดังเข้ามาในโสดประสาทของผมที่กำลังดำดิ่งอยู่ห้วงนิทรา
ให้รู้ตัวตื่นขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
"อื้ออออ..." ผมขยับกายบิดขี้เกียจไล่ความง่วง ก่อนจะหันไปมองนาฬิกาที่บอกเวลาว่าเช้าเกินไปกว่าที่จะตื่น จนต้องหันไปถามคนตัวเล็กที่นอนซุกอกผมอยู่อย่างสงสัย "นี่มันยังไม่สว่างเลยนะ รีบตื่นมาทำอะไรครับ"
"ก็พี่นอนไม่หลับนี่ ธารก็ต่องตื่นเป็นเพื่อนพี่สิ"
เสียงใสยังคงตอบอย่างเอาแต่ใจ จนทำให้ผมต้องยิ้มขำกับพฤติกรรมเด็กๆของคนเป็นพี่ ที่ดูท่าจะโตแต่ตัว
"ตื่นเต้นหรือ?"
"ตื่นเต้นสิ หรือธารไม่ตื่นเต้น? ไม่ตื่นเต้นงั๊นไม่แต่งดีไหมนะ?"
"คร๊าบบบบ ตื่นเต้นสิครับ งั๊นเรามาทำอะไรให้หายตื่นเต้นกันดีกว่า ...หึหึ"
ผมกดเสียงต่ำหยอกเย้าอีกฝ่ายก่อนก่อนที่จะพลิกตัวขึ้นคร่อมโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว
พี่ดรีมไม่เคยเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจนถึงตอนนี้
ทั้งนิสัยที่ออกจะเอาแต่ใจ พูดมาก ขี้โวยวาย และซนเหมือนเป็นเด็กตลอดเวลา ทั้งที่ตอนนี้ก็ 28 เข้าไปแล้ว
รวมถึงร่างกายที่แทบไม่โตขึ้นเลยด้วย
เราเจอกันครั้งแรกตอนที่ผมอายุได้เพียง 9 ขวบ ส่วนพี่ดรีมเป็นพี่ชายต่างพ่อที่อายุห่างกัน 5 ปี
พี่ดรีมในความรู้สึกแรกของเด็กชายตัวน้อยอย่างผม ช่างตัวโตและสูงใหญ่ เวลายืนคุยกันต้องแหงนหน้าจนปวดคอ
แต่ตอนนี้พี่ดรีมในวัย 28 ปี ยังสูงไม่เลยไหล่ผมที่อายุ 23 ปี เลยด้วยซ้ำ
ผมชอบเอาเรื่องส่วนสูงมาล้อเขาจนโดนงอนก็หลายครั้ง แต่จนตอนนี้ก็ยังทำอยู่
พี่ดรีมเป็นคนร่างเล็กมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมเองต่างหากที่โตเร็วจนอีกคนตามไม่ทัน
และตอนนี้ผมไม่ต้องแหงนหน้าคุยกับคนเป็นพี่ให้ปวดคอ
เพราะเปลี่ยนมาปวดเอว ... ที่ต้องก้มตัวคุยมากกว่า
ผมไม่แน่ใจนักว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ความสัมพันธ์แบบพี่น้องของเราทั้งสองถูกแทนที่ด้วยอะไรลึกล้ำมากกว่านั้น
รู้ตัวอีกที ผมในวัย 11 ขวบ ก็ยื่นแหวนพลาสติกโง่ๆสีแดงให้คนเป็นพี่พร้อมกับคำขอแต่งงาน
พี่ดรีมขำจนหงายหลังลงไปกับพื้นหญ้าญี่ปุ้นนุ่มๆในสวนหลังบ้านของเรา
ผมไม่รู้ว่ามันตลกอะไรหนักหนา
แต่ผมทั้งโกรธทั้งเสียใจจนปาแหวนนั้นทิ้งแล้ววิ่งหนีไปร้องไห้สะอึกสะอื้นในห้องนอนอยู่เป็นชั่วโมงๆ
ถ้าหากเขาได้รู้สักนิดว่าน้องชายคนนี้ตัดใจไม่กิน M&M สีแดงของโปรด เพื่อจะเก็บเงินไปหลอดเหรียญในตู้ Gachapon ที่ร้านขนมแถว รร. จนกว่าจะแหวนวงนี้มาขอเขาแต่งงาน และแน่นอนว่าต้องเป็นสีแดงเท่านั้นเพราะผมชอบพาวเวอร์เรนเจอร์สีแดง และผมอยากให้สิ่งที่ผมชอบที่สุดกับคนที่ผมรักที่สุด
แต่ความเจ็บปวดในวัยเด็กก็ถูกเยียวยาได้ง่ายดายนัก
เพียงแค่เย็นวันถัดมาหลังเลิกเรียน เขาซื้อ M&M ซองสีแดงที่ผมชอบกินจนตัวกลมมามาให้เสียหลายห่อ
และตอนนั้นเองผมก็มีความคิดที่จะขอเขาแต่งงานอีกสักครั้ง
และแล้วการขอแต่งงานครั้งที่ 2 ก็มาถึง
แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ความรักแบบเด็กๆ กับแหวนพลาสติกโง่ๆวงเดิม
ผมในวัย 23 ปี ยังคงชอบกิน M&M สีแดงเหมือนเคย
แต่ผมไม่จำเป็นต้องห้ามใจไม่ให้ซื้อมันอีกแล้ว เพราะผมมีงานทำ มีเงินเดือน ผมเก็บเล็กผสมน้อยจนพอที่จะซื้อแหวนแพลสทินั่มเรียบๆสักวง กับจัดงานแต่งงานเล็กๆสักงาน
ผมพูดคนเดียวอยู่หน้ากระจกมาสักพักใหญ่แล้ว ด้วยถ้อยคำเพียง 5 พยางค์ ที่ดูจะพูดยากเย็นกว่า 13 ปีก่อนหลายเท่า
ผมสูดหายเข้าลึกๆเรียกสติ ก่อนที่จะบังคับขาให้ก้าวไปให้มั่นคงที่สุดเท่าที่ขาสั่นๆจะอำนวย ตรงไปยังสวนหลังบ้าน ที่พี่ดรีมชอบให้มันเป็นห้องส่วนตัวอีกแห่ง พี่ดรีมไม่ชอบอุดอู้อยู่ในห้อง จึงมักจะเอาหนังสือที่ชอบมาอ่านเล่นที่นี่เสมอ
ภาพพี่ดรีมในชุดกางเกงขาสั้นสีน้ำเงินกับเสื้อนักเรียนสีขาวเมื่อ 13 ปีก่อนซ้อนทับขึ้นมาทำความทรงจำ วูบหนึ่งผมคิดจะหันหลังกลับ เพราะกลัวจะถูกปฏิเสธด้วยการหัวเราะจนหงายหลังอีก แต่บางอย่างในใจบอกให้ผมกล้าที่จะเดินหน้าไป
"พี่ดรีม"
"หื้ม?"
พี่ดรีมแค่ครางตอบรับในลำคอและยังคงก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อไป
"..."
ผมอ้ำอึ้ง พอเอาเข้าจริงผมกบับปอดแหกเกินจะกล้าพูด
"จะทำอะไรก็รีบทำ ก่อนพี่จะเปลี่ยนใจ"
พี่ดรีมยื่นมือข้างซ้ายออกมาแต่ตาก็ยังคงอยู่ที่หน้าหนังสือ ผมเริ่มจับต้นชนปลายไม่ถูก
"นับหนึ่งถึงสาม 1..."
ผมดึงสติตัวเองกลับมาได้ ก่อนที่จะลนลานหยิบแหวนในกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินขึ้นมา มาก่อนที่จะรีบสวมลงบนนิ้วเรียวๆที่มักจะฟาดลงบนหัวผมตอนที่ถูกขัดใจเสมอ
พี่ดรีมมองดูแหวนในมือตัวเองด้วยท่าทางผิดหวัง ก่อนจะพูดประโยคที่เขาให้ผมอดขำขึ้นมาไม่ได้
"อ่าว...นึกว่าจะได้แหวนสีแดงซะอีก"
พี่ดรีมโถมตัวที่ผมคิดว่ามันเบาเกินกว่าที่ผู้ชายอายุเท่านี้ควรจะมีลงบนตัวผมจนผมหงายหลังบนพื้นหญ้าญี่ปุ่นนุ่มๆในสวนหลังบ้าน ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเราทั้งสองคน
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ... AGAPE ... Part 2 (end) (อ่าน 4477 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก