หัวข้อ: ........ แทนทัพ ........ [จบ]

[JustWait]

สู้ๆค่ะทัพ5555

[Shadownights]

เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น ตัวเอกซวยสุดขั้ว ดีไหม?

[bulldog17]

เค้าจะได้กันเพราะเธอแหละยัยอิงงงงง

[gupalz]

มันต้องใช่ยัยอิงชัวๆ

[GlassesgirL]

สงสารทัพไทย เข้าเรียนวันแรกก็เจอหนักเลย
ถ้าเป็นฝีมืออิงจริงๆต่อไปทัพก็ต้องระวังตัวให้มากขึ้นนะ
ไม่รู้ว่าจะให้ใครมาทำอะไรทัพอีก จะแกล้งแรงแค่ไหนอีก
สู้ๆนะทัพไทย
ปล.ลุงเอี่ยมจะฝากฝังทัพไว้กับแทนรึเปล่า คึคึ
 

[badbadsumaru]

อิงแม่งน่ากลัวชิบ
โอ่ย พี่แทนไปหลงคงได้ไงเนี่ย
ทัพสู้ๆนะ 555555

[ekuto]

อยากอ่านต่อ

[windel]

คุยอะไรกันนนน //

[minneemint]

ติดตามเรื่องใหม่ของเค้ก แต่อย่าลืมเดือนเกี๊ยวเดือนนะ

[Chiffon_cake]

แทนทัพ ตอนที่ 4









   “คุณเทวนพเหรอ พ่อไอ้ทัพ?”
   “ใช่...เขาบอกให้เอาจดหมายนี่มาให้เอ็งตอนที่คุณหนูทัพกลับมาถึงไทยน่ะ”
   “…”
   “ถึงคุณเขาจะเสียไปแล้ว...แต่ก็ใช่ว่าเอ็งจะทำอะไรไม่ได้เลยนี่นา”
   “…”
   “อย่างน้อยก็ช่วยดูแลคุณหนูของเรา...เพื่อตอบแทนคุณคุณท่าน”













   “ตื่น”



   ใครมาปลุกผมฟะ ทำยังมีน้ำเสียงบ้าอำนาจใส่ทายาทหมื่นล้านอย่างผมอีก มีอย่างที่ไหนกัน จับตอนแม่งเลยดีมั้ย


   “เชี่ยนี่ นอนแล้วแม่งโคตรทุเรศ”


   นั่นไง...ปลุกด้วยนำ้เสียงไม่น่าฟังยังไม่พอเจือกมาด่าซ้ำเติมใบหน้าตอนนอนผมอีก ผมค่อยๆขยี้ตาแล้วลืมตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงแดดจ้า


   คนที่เซอร์ไพรส์ผมแต่เช้าไม่ใช่ใครอื่น ไอ้แทนคุณ
   และที่มาเลียหน้าผมเหมือนผมเป็นขนมหวานนี่คือไอ้ไข่ต้ม หมาของมันนั่นเอง



   “มึงมาบุกอะไรถึงนี่!” ผมโวยวาย ใบหน้าแรกที่ผมเห็นเป็นหน้าไอ้แทนคุณไม่ใช่อะไรที่อภิรมย์อย่างยิ่ง “ไข่ต้ม หยุด...หน้ามันไปหมดแล้วเนี่ย” ผมเขี่ยไข่ต้มออกไปอีกฝั่งของเตียง เจ้านายมันกอดอกมองดูหน้าผม ตั้งแต่หัวจรดเท้าของมันใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อยแล้ว “มึงมาทำแป๊ะอะไรที่นี่ครับ หลงทางรึเปล่า บ้านมึงอยู่ทางโน้น”
   “ถูกทางแล้ว” มันพูด “ลุกขึ้นมาซะ นอนกินบ้านกินเมืองอยู่ได้”
   “มึงมายุ่งอะไรกับกูเนี่ยเชี่ยแทน” ผมโวยวาย
   “ไปอาบน้ำซะ”
   “ตอบคำถามมาก่อน มึงมายุ่งอะไรกับกูวะสาด”




   “ต่อจากนี้ไป...กูจะตามติดมึงเป็นปลิง”






   “ปลิง?”
   “อืม”
   “คืออะไรวะ”
   ไอ้แทนทำหน้าเหมือนกับว่าผมน่ะโง่...แม่ง เกลียดชะมัดเวลาที่ทำแบบนี้ใส่ผม “เอาเป็นว่า...มึงจะไม่คลาดสายตากูก็แล้วกัน”
   “ไม่จำเป็นโว้ย ไปห่างๆจากเตียงกูเลย”
   ผมลุกขึ้นยืน เผยให้เห็นถึงชุดนอนลายหมีคุมะ ตอนมันเห็นมันมองผมแล้วหลุดขำก๊าก พ่อง
   “ไม่ต้องมาหัวเราะ ใครๆก็ต้องมีมุมเป็นเด็ก” เสียเซลฟ์ชิบหาย... ไข่ต้มแม่งก็รู้งานมาเล่นขาผมใหญ่เลย ท่าทางจะโปรดผมมาก
   “ตื่นแล้วก็รีบอาบน้ำ ลงไปกินข้าว”
   “นี่หกโมงครึ่งเอง”
   “แล้วไง”
   “กูเรียนเก้าโมงครึ่ง”
   “แต่กูเรียนแปดโมงครึ่ง”
   “เรื่องของมึงดิ”
   “ไม่ได้ ไปอาบน้ำซะ”
   “กูต้องมาใช้ชีวิตแบบตามใจมึงตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”   
   “เมื่อกี้...” คำตอบของมัน เป็นอะไรที่เรียกส้นเท้าผมมากจริงๆ “...เร็วๆ กูให้เวลาสิบนาที”



   สิบนาทีพ่อง...ไอ้แทนโยนผ้าขนหนูของผมมาให้ผมจนมันคลุมหัว ไม่พูดพร่ำทำเพลงอุ้มไข่ต้มออกไปข้างนอก ตกลงผมต้องอาบน้ำภายในสิบนาทีจริงป่ะ แล้วสาวๆเมดของผมล่ะ...จะเข้ามาช่วยผมมั้ย สิบนาทีนี่คงได้แค่ช่วยล้างหน้ากระมัง




   ในที่สุดผมก็ทำเวลาภายในสิบนาทีจนได้ ผมไม่มีเวลาเซ็ทผมมีเวลาแค่หวี ผมเดินหน้าหงิกลงมาจากบันไดเวียนด้วยสีหน้าที่บอกบุญไม่รับขั้นสุด เห็นเชี่ยแทนแม่งนั่งลอยหน้าลอยตาอยู่บนโต๊ะกินข้าวข้างๆที่นั่งหัวโต๊ะของผม โต๊ะที่ยาวไปจนสุดลูกหูลูกตาน่ะครับ
   แทนมันยังไม่ทานอะไรเหมือนมันรอผม เห็นมันก้มหน้าก้มตาเล่นกับหมามันจนเมื่อผมไปถึงมันถึงเงยหน้าขึ้นมา


   “ไข่ต้ม มานี่”



   ผมแย่งหมามันมาอุ้มแม่งเลย...มันก็เหมือนจะโอเคกับผมนะรีบมาเชียว เจ้าของมันก็ใจดีปล่อยให้มาด้วย นึกว่าจะหวงซะยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ซะอีก



   “เจ็ดโมงกว่าแล้ว เร็วๆ เดี๋ยวรถติด”
   “ถามจริง มึง...อะไรเนี่ย” ผมร้องโหวกเหวก ไม่เกรงใจใครหน้าไหนที่อยู่ในห้องด้วยทั้งนั้น ดูเหมือนทุกคนจะไม่ประหลาดใจที่เห็นไอ้แทนคุณมานั่งสลอนอยู่ตรงนี้
   “อะไรวะ” มันทำหน้าเซ่อ
   “มึงควรจะใช้ชีวิตของมึง มายุ่งกับกูทำไมไม่ทราบ”
   “ก็ไม่ได้อยากยุ่งนักหรอก” มันพูด...เขี่ยไข่ดาวในจานของมันไปมาอย่างไม่คุ้นชิน “แต่เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่กูทำได้”
   “อะไรอีกล่ะ”
   “เอาเป็นว่า...มึงอย่าถามมากได้มั้ย”
   “กูก็ต้องถามป่ะ”



   ผมยังคงโวยวายอยู่ ไอ้แทนทนไม่ไหวใช้ส้อมจิ้มไข่ดาวที่มันเพิ่งตัดแล้วยัดเข้าปากผมทันที



   “ร้อน!” ผมร้องจนไข่ต้มที่อยู่บนตักสะดุ้ง
   “แดกเข้าไป ถามไปมึงก็ไม่ได้ฉลาดขึ้นมาหรอก”
   “ไอ้สัด” มองซ้ายมองขวาตามหาพ่อบ้านประจำบ้าน “ลุงเอี่ยมไปไหน”
   “ไม่รู้” มันยักไหล่ “เอ้านี่” หกพลัสสีทองเครื่องใหม่เอี่ยมถูกส่งมาจากมือของมัน “ลุงเอี่ยมไปซื้อมาให้ แล้วก็เบอร์แรกเป็นเบอร์กู มีอะไรให้โทรหา เข้าใจมั้ย”
   ผมเอามาจิ้มๆดูเบอร์แรกเป็นเบอร์แปลกที่ยังไม่ได้เม็ม “กูคิดว่ากูไม่จำเป็นต้องได้โทร”
   “เหรอ” น้ำเสียงไอ้แทนประชดชิบหาย “เมื่อวานถ้าไม่มีกูอยู่ทั้งคน ป่านนี้มึงจะเป็นยังไงบ้าง”


   จริงของมัน...เมื่อคืนผมเหนื่อยมาก หัวถึงหมอนก็หลับเลยครับ เมื่อวานมันทำให้มีความรู้สึกว่าเหมือนใช้ชีวิตผ่านสงครามยังไงยังงั้น...


   “กูไม่ขอบคุณมึงหรอก” ผมยักไหล่อย่างเย่อหยิ่ง
   “กูก็ไม่ได้หวัง...”
















   “โทษทีนะถ้านี่จะไม่หรูเหมือนโรลส์รอยซ์” ไอ้แทนพูดตอนที่มันจอดรถอยู่ข้างคณะเป็นที่เรียบร้อย ผมผู้ที่ยังไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมากับมันก็ต้องมากับมันจนได้   แต่อย่างน้อยรถเก๋งธรรมดานี่ก็มีข้อดี คือมันขับมาถึงข้างคณะเลย ไม่เหมือนรถลุงเอี่ยมกับคนขับที่ลีลาเหลือเกินเพื่อความสมจริงกับการสวมบทเป็นทัพฟ้า แก้วเนตร
   ผมถอนหายใจยาว รู้สึกเข็ดประหลาดๆกับสถานที่แห่งนี้แต่ก็ยังต้องมาเพราะมันเป็นหน้าที่ ไอ้แทนเดินนำหน้าผมไปเพราะมันมีเรียนแปดโมงครึ่ง ผมเลยชะงักนิ่งอยู่แถวๆรถตรงนั้นจนมันต้องหันมา

   “มึงไม่ตามมาล่ะ”
   “อ้าว นี่กูต้องตามมึงเหรอ ไม่ล่ะ” ผมส่ายหน้าดิก

   มันทำหน้าขมวดคิ้ว ก่อนที่จะเดินตรงรี่มาหาผม ถ้ามันลากได้ มันคงลากไปแล้ว “เดี๋ยวก็กลายเป็นเป้านิ่งให้คนมาเล่นสงกรานต์ใส่อีก ตามมา”

   “ให้กูไปไหนล่ะ”
   “ไปเรียนกับกูไง”
   “หา...”

   มันดันตัวผมให้ไปข้างหน้า ไอ้เชี่ยแทนนี่ขี้บังคับจังวะ พอผมจะหันไปหาคำถามใส่มัน มันก็เสือกจะไม่สนใจเอาแต่ดันผมไปข้างหน้าอย่างเดียว เวรเอ๊ย

   “เห้ยไอ้แทน มากับใครวะ!”
   “ปีหนึ่งนี่หว่า ของเล่นใหม่เหรอ”

   ของเล่นพ่อง กูเป็นคน...ผมทำหน้าบอกบุญไม่รับใส่เพื่อนไอ้แทนที่กระโจนเข้ามาทันทีที่แทนมันโผล่หน้าเข้าไปในห้อง พระเจ้า นี่มันปีสามทั้งดุ้นเลยนี่ รู้สึกหัวหดตดหายทันทีที่ต้องเจอะเข้ากับสายตานับสิบที่มองมา ไอ้แทนมันไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไงวะ พาคนแปลกหน้าเข้าห้องแบบนี้

   “ไม่ใช่” แทนตอบ “ภาระน่ะ”

   ว่าไงนะ...เลวเอ๊ย...ผมจะชูกำปั้นใส่แล้วไปเคาะหัวมัน ทว่าโดนเพื่อนมันสองสามคนเข้ามารุมผมซะก่อน แบบที่ผมนั่งข้างไอ้แทนคุณ และเพื่อนของมันก็เข้ามาหาผมข้างหน้าเลย บางคนนี่นั่งโต๊ะแบบไม่สนใจแทน ผมนี่แทบจะผงะติดพนักเก้าอี้

   “ไงเรา ชื่ออะไรอ่ะ หรือจะให้เรียกว่า ‘ภาระของแทนคุณ’ ”
   “ทัพฟ้าครับ” ผมตอบเสียงขุ่นมัว “เรียกว่าทัพเฉยๆก็ได้”
   “ทัพเหรอ ทำไมมาคนเดียว ไม่มาเป็นกองทัพ?”
   “สาดพีทครับ นั่นมุขเหรอมึง” คนนี้เดินมาเคาะหัวทั้งสองคนที่เข้ามาก่อนแล้วพูด “พี่ชื่อเจตน์นะ ไอ้มุขฝืดนี่ชื่อพีท ส่วนไอ้นี่ชื่อต้น”
   ผมจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอ...อืม...รู้ไว้ก็ดี นอกจากไอ้แทนกับไอ้เกี๊ยวแล้วผมจะรู้จักใครได้อีกในมอนี้แหละ พี่เจตน์ดูเป็นผู้ใหญ่สุดหน้าตาดีสุดคล้ายๆจะเป็นคู่หูของไอ้แทนเพราะว่าน่าจะไปด้วยกันได้ ส่วนอีกสองคนคนหนึ่งขาวมากชื่อพี่พี ท ส่วนอีกคนก็ผมสีทองชื่อพี่ต้น ช่างทำอะไรให้เหมาะกับคาแรคเตอร์ตัวเองจริงๆ

   “ถามไรหน่อยสิ” พี่เจตน์ค่อยๆยักคิ้วให้ผม... “ทำไงถึงมัดใจไอ้แทนได้อ่ะ”
   “มัดใจ?”
   “ใช่ ปกติมันพาใครมาเรียนด้วยที่ไหน” พี่พีทเสริม
   “เดี๋ยวนะครับ เข้าใจผิดแล้ว ผมโดนบังคับมา”
   “บังคับ?” พี่เจตน์ทวนคำ “อ๋อ มันก็แบบนี้แหละ ปากไม่ตรงกับใจ”
   “แต่ถ้าตรงเมื่อไหร่ ทัพจะเป็นคนที่ผู้หญิงทั้งประเทศอิจฉาเลยทีเดียว” พี่ต้นพูดเสริมพี่เจตน์



   กูล่ะจะบ้า...เข้าใจผิดอะไรกันไปใหญ่แล้ว
   อีกอย่าง...เชี่ยแทนก็ไม่ใช่ชัปปุยส์ป่ะวะ



   “ว่าแต่...มึงไม่กลัวอิงหรือไงวะ” คราวนี้พี่เจตน์หันไปหาไอ้แทนที่หลับคาเก้าอี้ไปแล้ว...
   “หรือเพราะมันกลัว...มันก็เลยต้องลากน้องทัพให้มาอยู่ข้างๆถึงนี่” พี่พีทพูด



   สรุปก็คือเชิญพวกพี่ไปคุยกันเองเลยดีกว่า เพราะพูดมาแม่งก็เหมือนจะฟังกันเองและก็คิดกันเองเป็นตุเป็นตะ ไอ้แทนนี่ก็เหลือเกิน ไม่ยอมพูดห่าอะไรกับเพื่อนเลย ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนที่พี่โหน่งเท่งหม่ำทั้งสามออกไปจากข้างหน้าปล่อยให้ผมเห็นกระดานเรียนและก็...พี่ิอิงที่เพิ่งโดนเข้ามา


   เธอเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งในการแกล้งผม...ดีไม่ดีอาจจะเป็นอันดับเดียวด้วย
   เกิดมาไม่เคยมีเรื่องกับผู้หญิง ถ้าเป็นจริงๆล่ะก็ผมจะแก้เผ็ดยังไงเธอดีล่ะ ในเมื่อเธอเป็นผู้หญิงอ่ะ



   ไอ้สาเหตุที่ทำให้ผมต้องซวยได้ฤกษ์ลืมตาขึ้นมาแล้วเตรียมตัวเรียน ผมก็เลยต้องกระซิบบอกมัน “กูเรียนเก้าโมงครึ่งทำไงเนี่ย”
   “อาจารย์พักตอนนั้น เดี๋ยวกูไปส่ง” มันตอบ
   “ทำไมมึงต้องทำแบบนี้ด้วยวะ เกาะติดกูแบบเนี้ย”
   “ไม่ดีหรือไง”
   “กูเบื่อหน้ามึง”
   “งั้นมึงก็ต้องทนเบื่อไปอีกนานเลย”


   ผมถอนหายใจดังพรืด...เอาหน้าฟุบโต๊ะขณะที่อาจารย์ไอ้แทนเริ่มสอน...ไม่เข้าใจก็ไม่เข้าใจถามไปก็มีแต่คำตอบที่โคตรจะไม่ได้เรื่อง ช่างแม่งดีกว่า
   อย่างน้อยตั้งแต่เช้า...ผมก็ยังไม่โดนอะไรประหลาดๆเหมือนเมื่อวาน











   09.25 น.
    “อาจารย์ให้เวลาพักสิบนาทีค่ะ”
   ไอ้แทนมันแม่นยิ่งกว่าตาเห็น แต่ความแม่นของมันจำเป็นต้องมาฉุดแขนผมเบาๆให้ลุกขึ้นนั่งจากที่นั่งด้วยมั้ย ผมยกมือไหว้โหน่งเท่งหม่่ำเรียงตัว เอ๊ย เรียงคนก่อนที่จะเดินตามคนที่ลากผมให้ออกมาจากห้อง


   และนั่นก็อยู่ในสายตาพี่อิง...


   “ถามจริง ตกลงมึงจะให้พี่อิงเข้าใจคนเดียวว่ามึงเป็นแฟนกู หรือจะให้ทุกคนเข้าใจแบบนั้นวะ”
   “ความคิดคนอื่นห้ามกันได้ที่ไหนล่ะ” ไอ้แทนเดินนำหน้าโดยไม่ถามผมสักคำว่าเรียนห้องไหน ดูเหมือนมันจะรู้นะ...ทันทีที่มาถึงห้องเรียน สาวๆปีหนึ่งแม่งก็หันมาหามันใหญ่พร้อมๆกับแตกตื่น ตื่นตระหนก วี๊ดว๊าย กระตู้วู้ ว่าพี่แทนอย่างงั้นพี่แทนอย่างงี้


   รู้สึกคลื่นไส้...


   “เข้าไป...” มันพยักเพยิด ก่อนที่มันจะเดินหนีกลับไปห้อง
   เมื่อวานเจอเรื่องซวย วันนี้เจอคนขี้บังคับ ผมล่ะอยากจะบ้า แต่เอาเข้าจริงๆอย่างหลังโชคดีกว่ามาก รู้สึกใช้ชีวิตสบายแบบสุดๆ
   “ไงไอ้ทัพ นั่งนี่เลย” ไอ้เกี๊ยวเรียกผมพร้อมๆกับตบที่นั่งข้างๆมันให้ผมนั่ง “พี่แทนคุณคนดังมาส่งมึงได้ไงเนี่ย”
   “ช่างแม่งเหอะ”
   “ฮั่นแน่ะ” ไอ้เกี๊ยวทำเสียงล้อเลียน “คบกับพี่เขาก็บอก ผู้ชายสมัยนี้คบกันแม่งเรื่องโคตรปกติ”
   “คบเหี้ยอะไรล่ะเกี๊ยว มึงนี่หยุดเลยนะ”
   “มึงก็หล่อ พี่เค้าก็โคตรหล่อ ไม่มีใครว่าอะไรหรอก”
   “สาด หุบปาก”
   “หึหึหึ”


   เป็นเพื่อนใหม่ที่ผมสนิทไวเพราะมันกวนและผมอยากด่่าอะไรมันก็ด่า ตอนนี้อาจารย์ห้องผมยังไม่มา ผมเลยบอกไอ้เกี๊ยวว่าจะไปห้องน้ำก่อน
   ตอนนี้ผมสบายกายสบายใจแล้วครับ...คาดว่าไอ้อันโนนมันคงมาทำอะไรผมไม่ได้อีกแล้ว เพราะฉี่มันใช้เวลาแค่ไม่ถึงสองนาที และตอนนี้ก็ไม่มีใครตามผมมาเลยสักคน
   ผมเข้าไปในห้องน้ำ...มีคนฉี่ในโถฉี่อยู่แล้วผมเลยเข้าไปในห้องน้ำแทน ไม่ชอบให้ใครมาเห็นผมยืนฉี่ เพราะแม่งมีบางคนโรคจิตยื่นหน้ามาดูของผม ผมเข็ดชิบหาย ผมเลยชอบเข้าส้วมถ้ามีคนมาฉี่ที่โถอยู่แล้วอ่ะ
   และตอนที่ผมทำธุระเสร็จแล้วนี่เอง





   ไอ้เสียงขู่ฟ่อๆนี่มันอะไร...   




   เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย





   คราวนี้ผมยอมโดนด่าว่าเป็นตุ๊ดเลยก็ได้ครับ...ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือเหี้ยอะไรก็ช่าง แต่การที่มีงูอยู่ในห้องน้ำ กูไม่ขำแล้วโว้ย...
   ผมตกใจชิบหายเพราะงูแม่งเลื้อยอยู่ตรงพื้นห้องน้ำข้างหน้า สิ่งมีชีวิตที่ผมกลัวที่สุดคือสัตว์เลื้อยคลานและแม่งกำลังขู่ฟ่อใส่ผม ผมเกลียดชิบหาย เกลียดและก็กลัวจนฉี่จะราด ผมเปิดประตูโดยใช้เท้าเหยียบชักโครกเพราะอิงูเหี้ยนี่แม่งกูขู่อยู่นั่น โอ้ย กลัวมาก ผมกลัวจริงๆนะ
   รู้เลยครับว่ามันเป็นการกลั่นแกล้ง...ผมเปิดประตูไม่ออก




   “ช่วยด้วย!!!!!! แม่งเอ๊ย เหี้ย ช่วยด้วยย!!!!!! ช่วยผมด้วย!!!!!!”





   ถ้าผมโดนฉกตอนนี้ผมอาจจะตายกลายเป็นศพอยู่ในห้องน้ำนี่โดยไม่มีคนพบเห็นอีกสามวันเจ็ดวัน...





   แปลกแต่จริงคนแรกที่ผมนึกถึงคือไอ้แทนคุณ...





   ผมน้ำตาหยดหนึ่งติ๋ง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกหาคนที่ผมนึกถึงทันที ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมเคยพูดไว้ว่าจะไม่โทรไปทั้งหมด เพราะตอนนี้ผมกำลังแย่จริงๆ...




   “ฮัลโหล”
   “แทน...มึง...ฮึก...ช่วยกูด้วย”
   “ทัพ เกิดอะไรขึ้น”
   “ห้องน้ำ...ข้างห้องเรียน...มีงู”
   “หา...”
   “ช่วยกูด้วย กูขอร้อง”





   ผมหลบอิงูบ้านี่หลบแบบหลบชิบหายจนแทบจะปีนไปห้องข้างๆ ในที่สุดเสียงตะโกนก็ดังขึ้นมาจากข้างนอกประตูอีกชั้นหนึ่ง คนร้ายมันเหี้ยมาก มันล็อคตรงนั้นด้วย




   “ทัพ!” เสียงไอ้แทน มันเคาะประตูดังปังๆๆ
   “ช่วยกูด้วย งูบ้านี่จะฉกกูอยู่แล้วอ่ะ” ผมทำหน้าจะร้องไห้หนักกว่าเดิม
   “แป๊บหนึ่งนะ”




   ไม่นานนัก...เสียงถีบประตูก็ดังขึ้น และอิงูบ้าก็ตกใจแล้วเลื้อยไปทางนั้นแทน ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างข้างนอก รู้สึกว่ามีเสียงดังมากจนกระทั่งมีคนมาช่วยผมให้ออกมาจากในห้องน้ำ



   ไอ้แทนคุณ...




   ผมทรุดจนหมดแรงจนมันต้องรับตัวผมเอาไว้ หน้าผมซีดเป็นไก่ต้ม กลัวแบบกลัวที่สุดในชีวิตแล้ว ไอ้สัตว์เลื้อยคลานเนี่ย...
   คนที่มาช่วยผมคือไอ้เกี๊ยว แม่งคองูขึ้นมาเหมือนงูเป็นเพื่อนเล่นมัน ก่อนที่จะลากไอ้งูตัวนั้นออกไปข้างนอก




   “ไหวป่ะ” แทนถามผม เอามือของมันปาดเหงื่อให้ผม มันคงตกใจมากพอดูที่เห็นผมอยู่ในสภาพนี้ “กูจะพามึงไปส่งบ้านนะ...”











   “อิง...”
   “ว่าไงแทน”
   “…ทั้งหมดที่ทำกับทัพ ฝีมืออิงใช่มั้ย”
   “พูดถึงเรื่องอะไร”
   “ไม่ต้องมาทำเป็นหน้าใสซื่อ”
   “บางคนเคยเป็นไง มันก็ไม่เปลี่ยนจากที่เคยเป็นหรอก”
   “คนนี้ยังไงก็ไม่ได้...ถ้าจะทำให้มาทำที่เราแทน”
   “ว่าไงนะ”
   “ได้ยินแล้วนี่”
   “รักมากหรือไง...ทั้งๆที่เขาไม่ใช่ผู้หญิงเนี่ยนะ”
   “เราไม่คิดว่าเธอจะร้ายขนาดนี้นะอิง”
   “มันเพราะใครกันล่ะ!”
   “คิดว่าทำไปแล้วทุกสิ่งทุกอย่างมันจะดีขึ้นเหรอ”
   “…”
   “กับคนนี้...แม้แต่ชีวิต...เราก็ให้ได้”
   “…”





   “อย่าแตะต้องเขาอีก”








TBC*








TALK : ชอบโมเม้นท์นี้...แอร่ย เรื่องนี้ชะนีร้ายจริงๆค่ะ *เขียนไปเบะปากไป*
ขอโทษคุณหนูทัพด้วยที่ต้องให้มาเจออะไรแบบนั้น ทัพกลัวงูมากนะคะเหมือนคนเขียนแหละ ถ้าเจอสถานการณ์แบบนั้นก็คงช็อคพูดไม่ออกเหมือนกัน แต่ต่างอยู่อย่าง...คนเขียนไม่มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเนี่ยสิ
ทุกสิ่งทุกอย่างในเรื่องมีเหตุมีผลของมันนะคะ เมอร์รี่คริสต์มาสค่ะ : )
   
   

   

[JadeButterflyεїз]

จิ้ม 

[❣☾月亮☽❣]

    ฟินมากๆค่ะกับประโยคสุดท้าย
ประกาศกร้าวในฐานะบอดี้การ์ดส่วนตัว.   

เอายัยบ้าอิงไปหลังคาแดงที พลีสสสส

[kyungploy]

แทนคุณนี่คิดไรปะเนี่ย

[PaTtO]

บุญคุณต้องทดแทนหรือคะแทนคุณ
พูดมาแบบนี้ ฟินตายค่ะ แต่ยังไม่ได้รักน้องพัพใช่มั้ย
 
ชะนีอิงจริงๆด้วย

[eveniing]

พี่แทนน่ารักจัง   




เขินไปอีกกกกก   

[yisren.]

สงสารทัพ ชะนีนี่มันร้ายจริงๆ

[maemix]

ร้ายมาก เล่นกันถึงตายเลยนะ
งูเป็นสัตว์เลื้อยคลานที่กลัวมาก แค่เห็นไกลๆก็ขนลุกแล้ว

[GlassesgirL]

พ่อของทัพคงเคยช่วยแทนไว้แน่เลย เลยเขียนจดหมายเหมือนฝากฝัง เหมือนให้คอยดูแลทัพแบบนี้
มันเป็นอะไรที่ฟินมากประโยคสุดท้าย จริงๆแอบคิดอะไรอยู่ก่อนแล้วรึเปล่า อันนี้แค่ข้ออ้าง คึคึ
แต่คราวนี้ดูแกล้งแรงมากนะ ทัพไทยสู้ๆนะ ไม่รู้จะเจออะไรอีก แต่ให้เชื่อไว้ว่าแทนจะปกป้องทัพเอง
 

[O-IWI-O]

ยัยอิงงงงงงงงงงงงงงงงง
    

[Shadownights]

เริ่มหนักเข้าแล้วสิ ดีนะช่วยไว้ทัน

สุขสันต์วันคริสมาสต์จ้าาา 

[JadeButterflyεїз]

น้องเสียขวัญงี้ แทนต้องคอยปลอบขวัญให้น้องนะ

เอาน้องไปส่งให้ถึงเตียงล่ะ หึหึ

ปล.  อีกอย่าง...เชี่ยแทนก็ไม่ใช่ชัปปุยส์ป่ะวะ 

[Snowermyhae]

ให้ได้แม้ชีวิตนี่ไม่ได้หมายความว่ารักนะ พี่แทนเค้าตอบแทนบุญคุณ แต่อนาคตไม่แน่ 5555555555555555555

[DeShiWa]

จะรอดูตอนต่อไปว่า

นายเอกจะแก้เผ็ดอิงยังไง

[malula]

พระเอกออกโรงปกป้องนายเอกแล้ว

[toou]

แทนนายเท่ห์มาก

[gupalz]

น้องทัพซวยตลอด ยัยอิงนี่ก็ไม่ไหวอ่ะ

[ciaiwpot]

จิ้มก่อน

[|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠]

ฮึ่มมมม  ฝีมือยัยนั่นจริงๆด้วย

ทัพเอ้ย ให้ลุงเอี่ยม สั่งสไนเปอร์ไปเล็งหัวแมร่งเลย!! 'นังอิง' (จำได้แระ แมร่งร้าย!)

รวยขนาดนี้ทัพน่าจะมีบอดี้การ์ด คอยติดตามห่างๆ บ้างก็ดีนะ 

ถึงจะมีพี่แทนจะเป็นบอดี้การ์ดพิเศษดูแล(แกมกดขี่)อยู่อย่างดีก็ตามเถอะ

'แทนคุณ' ทำทุกอย่างก็เพราะจะ 'ทดแทนบุญคุณ' เท่านั้นสินะ

แล้วเมื่อไรจะได้รักกันละเนี่ย

[Teddysdeath]

ชะนีอิงต้องโดนซักป้าบ

นี่มันแค่เริ่มต้นใช่มั้ย ชะนีนี่ต้องป่วนอีกนานแน่เลย

[สายลมที่หวังดี]

อิงนี่เข้าขั้นโรคจิตนะ และเล่นแรงกะฆ่าให้ตายหลายรอบ ต้องจับส่งตำรวจแล้วแหล่ะ