คือตอนนี้ผมมีพล๊อตเยอะมากๆจนไม่ไหวจะเขียน ใครก็ได้ช่วยเอาไปเขียนให้ทีนะครับแล้วผมจะตามไปอ่าน อ้อ.. หลังไมค์มาตามหน่อยก็ได้ครับ จะขอบคุณมากๆเลย
เนื้อเรื่องย่อ: เรื่องราวของนายเอกซึ่งเป็นเจ้าของเวดดิ้งสตูดิโอชื่อดังแห่งนึง มีความฝันว่าอยากเป็นเจ้าสาวจริงๆกับเค้าบ้าง แต่ก็รู้ตัวว่าคงยาก เดิมหลงรักรุ่นพี่สุดหล่อคนนึง แต่จากกันไปเพราะเค้าไปเรียนต่อเมืองนอก นายเอกก็ยังเฝ้ารออย่างมีหวังจนกระทั่งรุ่นพี่กลับมา แต่... ก็ต้องผิดหวังเพราะเขากลับมาพร้อมแฟนสาวสวยและข่าวร้ายที่ว่า ทั้งสองกำลังจะแต่งงานกัน และที่ยิ่งร้ายไปกว่านั้นก็คือ รุ่นพี่คนนี้ขอให้ันายเอกเป็นคนจัดการทุกอย่างเกี่ยวกับงานแต่งงานครั้งนี้ด้วยน่ะสิ
นายเอกจะทำใจอย่างไร...? การจัดการงานแต่งงานให้คนที่เรารักไปสมหวังกับคนอื่นที่ไม่ใช่เราคงเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตใครสักคนแน่ๆอยู่แล้ว แต่นายเอกก็ปฏิเสธรุ่นพี่ที่รักที่สุดคนนี้ไม่ได้เสียด้วย ก็ได้แต่ทำใจและทำหน้าที่ให้ดีที่สุดในฐานะผู้รับผิดชอบงานแต่งงานครั้งนี้...
ขณะที่นายเอกต้องรับผิดชอบหน้าที่จัดการงานทุกๆอย่างนั้น เขาก็ต้องมาปวดหัวกับพระเอกของเรา คุณชายสุดเย่อหยิ่งและเกลียดเกย์ซึ่งเป็นน้องชายของแฟนสาวรุ่นพี่นายเอกด้วย เพราะหมอนี่คอยหาเรื่องจับผิดนายเอกตลอดเวลาเพราะรังเกียจที่นายเอกเป็นเกย์ แต่ไปๆมาๆ หมอนี่ก็เริ่มเปลี่ยนความรู้สึกไปเพราะได้คลุกคลีอยู่กับนายเอกบ่อยๆ ได้เห็นการทำงานของนายเอกที่เป็นมืออาชีพ ได้เห็นความสวยของนายเอกว่าไม่ต่างกับผู้หญิงจริงๆจากหลายๆเหตุการณ์ ก็เลยทำให้พระเอกเริ่มใจแกว่งๆไป
แต่มาวันนึงพระเอกก็จับได้ว่า ที่จริงนายเอกหลงรักรุ่นพี่คนนี้อยู่ จึงไม่พอใจและเข้าใจผิดว่าเดี๋ยวคงจะมาแย่งรุ่นพี่ไปจากพี่สาวของตัวเองแน่ๆ จากนั้นก็เข้าไปต่อว่านายเอกที่หลังเวทีตอนระหว่างทำพิธีในโบสถ์ นายเอกจึงโกรธมาก ด่าว่าพระเอกว่าอย่าดูถูกกันและหนีไปทันที ทั้งๆที่พิธีในโบสถ์ก็ยังไม่จบ
พระเอกพอได้ยินที่นายเอกบอกก็เริ่มคิดได้ เข้าใจทุกอย่างและรู้สึกผิดขึ้นมา จึงตามนายเอกกลับไปถึงที่ร้านเวดดิ้งของนายเอก แต่พอไปถึงก็พบว่านายเอกได้เอาชุดเจ้าสาวชุดหนึ่งที่สวยมากมาสวมไว้และยืนน้ำตาไหลอยู่ที่หน้ากระจกลองชุดในร้าน ซึ่งชุดเจ้าสาวชุดนี้เป็นชุดที่นายเอกออกแบบเองทั้งหมดแต่ไม่เคยให้ใครเห็น แค่แอบเก็บไว้คนเดีียวด้วยความหวังที่ว่าสักวันอาจจะได้ใส่ชุดนี้เหมือนเจ้าสาวคนอื่นๆเขา
(อยากให้เน้นฉากนี้ให้เยอะๆเพราะเป็นฉากที่พีคมากๆ)
ที่จริงนายเอกยืนร้องไห้เพราะเสียใจที่ทุกอย่างมันย้ำเตือนว่าตัวเองคงไม่มีหวังจะได้เป็นเจ้าสาวอีก แล้วอยู่ๆนายเอกก็หยิบกรรไกรขึ้นมาแล้วกำลังจะเอามาตัดช่วงตัวเสื้อของชุดเจ้าสาวนั้นให้ขาดเพื่อทำลายทิ้ง แต่พระเอกก็ตกใจ เพราะทีแรกนึกว่าจะเอากรรไกรมาแทงตัวเอง เลยรีบยื้อกรรไกรเอาไว้ นายเอกก็บอกว่าชั้นไม่ทำร้ายตัวเองหรอกน่า แต่ชั้นจะทำลายความฝันของชั้นไปซะที ทุกอย่างจะได้จบ ไม่ต้องหวังอะไรกับมันอีกแล้ว
ก็ยื้อๆดึงๆกันไปมาจนพระเอกทนไม่ไหว จูบนายเอกอย่างนิ่มๆแล้วบอกว่า ใครบอกว่าหมดหวังล่ะ การที่เธอหมดหวังจากคนๆนั้น ไม่ใช่ว่าจะหมดหวังจากผู้ชายในโลกทุกคนซะหน่อย ลองมองคนอื่นดูสิ ยังมีคนที่ชอบเธออยู่อีก ยืนอยู่หน้าเธอนี่ไง เรียกได้ว่างานนี้พระเอกสารภาพกันหมดเปลือกไปเลย (แต่คงต้องเน้นบทพูดให้ดีๆนะครับ ให้มันดูมีน้ำหนักอย่างสมเหตุสมผลหน่อย)
นายเอกที่หลังจากอึ้งไปกับคำพูดพระเอก ก็ยังคงทำอะไรไม่ถูก พระเอกก็ประคองนายเอกแบบแมนๆไปนั่งด้วยกันที่โซฟารับแขกแล้วตกลงกันว่า ขอโอกาสให้เราได้คบกันดู ถึงตัวพระเอกเองจะแค่ชอบนายเอกในตอนนี้ แต่ก็มั่นใจว่ามันจะกลายเป็นรักจริงๆได้ไม่ยากแน่ๆ ขอเวลาหน่อยละกัน
โอเคนะ เอาเป็นว่าประมาณนี้ก่อนนะครับ เพราะยังไม่ได้คิดตอนจบทั้งหมด ไม่รู้ว่าอ่านแล้ว ฟินกันไหมน้อ... อิอิ ถ้าอ่านตามนี้แล้วฟินก็ช่วยๆเอาไปเขียนต่อให้สมบูรณ์ซะทีนะครับ ผมดองมานานมากและ นำไปแต่งเติมเสริมต่อได้ตามถนัดกันเลยครับผม แล้วถ้าอยากได้ไอเดียอะไรอีกก็ถามมาได้ครับ หลังไมค์มาได้เลยทุกเมื่อ...
ปล.ถ้าใครตกลงใจรับไปเขียนแล้วล่ะก็ เม้นบอกผมเลยนะครับ เพราะถ้านานๆไปเดี๋ยวผมขอเอากลับมาเขียนเองละกัน อิอิ
หัวข้อ: ก็คือ....คือออออ...ทุกคนชอบนิยายแบบไหนครับ หัวสมองตั๊นตัน คิดแนวไม่ออก (อ่าน 3830 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก