ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0-*-*-*-*-*-*-*-*-
นิก part
ผมกำลังนั่งมองผู้ชายร่างบางนั่งร้องไห้มาเป็นชั่วโมงๆ มันบ้าหรือผมบ้าก็ไม่รู้คนนึงนั่งดูคนนึงนั่งร้องไห้ไม่พูดไม่จา ไอ้นี่แม่งบ้าจริง(มันแหละบ้า นั่งดูอยู่ได้) กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียวทิ้ง(แต่ที่ผู้หญิงคนนั้นคือดาวโรงเรียน) มันคบผู้หญิงมาเป็นสิบแต่มันไม่เคยโดนทิ้ง ทีนี้คงเข้าใจซักทีว่าคนโดนทิ้งมันเป็นยังไง งานว่างๆของผมก็เลยเป็นการปลอบผู้หญิงที่โดนมันทิ้งแล้วผมไม่เข้าใจจริงๆนะทำไมทุกคนต้องมาร้องไห้กับผม ผมไม่ใช่ถังขยะนะ T____T
“ไอ้แซก เมื่อไหร่มึงจะหยุดร้องว้า ร้องไปได้เชี่ยอะไรขึ้นมาวะ กูรำคาญและ-*-”แม่งรำคาญโคตรไปแล้ว
“ใครรั้งมึงไว้ล่ะ... ฮึก.. จะไป ฮึก.. ก็ไป ฮื่อ.. ถ้ามึงไม่ห่วงว่าเพื่อน...ฮื่อ คนนี้จะคิดสั้นฆ่าตัวตายอ่ะ” สะอึกสะอื้นจังนะมึง ไอ้เวร กูไปจริงด้วย แล้วผมก็ทำท่าจะลุกขึ้นครับ อยากรู้จังว่ามันจะทำหน้ายังไง อยู่ริมทะเลคนเดียวตอนกลางคืน ผีคงลอยหอมหวนอยู่ในสมองมันจนร้องไห้ไม่ออกแน่ ยิ่งกลัวผีขึ้นสมองอยู่
สองเท้าของผมเริ่มก้าวออกจากที่ๆนั่งมานาน “ไอ้เวร ไอ้เพื่อนใจร้าย รู้ว่ากูกลัวผีมึงยังจะทิ้งกูอีกหรอ โดนแฟนทิ้งไม่พอยังมาโดนเพื่อนทิ้งอีกฮื่อฮื่อๆๆ”
“กูไม่ได้ทิ้ง ..กูปวดขี้ นั่งนานๆปวดขี้โว้ย!!!”ผมตะโกนไปข้างหน้าโดยไม่ได้หันหน้าไป
“เงียบเลยสิมึง ฮ่าๆ กูล้อเล่น^.^”อุส่าห์หันไปยิ้มเล่นกลับมันนะเนี่ย
“มึงจะอยู่เป็นเพื่อนกูใช่มั้ย ไอ้นิกมึงอย่าทิ้งกูไปอีกคนนะ”มันหันหน้ามาหน้านี่แบบ เซ็กซี่เหลือเกิ้นน หน้ามันเต็มไปด้วยน้ำตา หน้าที่เคยใสแดงไปทั่วทั้งหน้า ผมก็สงสารมันอยู่นะครับแต่แบบ สมเพศมากกว่า(เยอะด้วย)
“เออ ปะมึงร้องไปนะ เดี๋ยวกูไปเอาไอพอดมาก่อน กูง่วงมากถ้ามึงจะให้กูอยู่เป็นเพื่อนถึงเช้าก็จะได้ไม่เหงา”ประชดครับพี่น้องถ้ามันคิดว่าผมจะทำจริงๆ ก็นะ ฆ่าผมทีเถอะคุณผู้ช้มม
“อ้าวเวร มึงกลัวตัวเองเหงามึงไม่กลัวกูเหงาไง้วะToT”น่านแหละครับ อยากเอาหัวทิ่มดินจริงๆ ขอด่าหน่อยเหอะพะยะค่ะ
“มึงทำตัวมึงเองนะ กูไม่ได้สั่งให้มึงนั่งร้องไห้ไม่พูดไม่จา มึงคิดป่ะว่าถ้าเจ้าหล่อนมาเห็นเข้าเค้าจะรู้สึกไง?”
“เออว่ะ เค้าคงสงสารกูนะ งั้นเดี๋ยวกูไปร้องไห้ให้เค้าเห็นดีกว่า”-*- ไอ้เพื่อนเวร
“ไอ้โง่ มึงเกิดมามีไรดีมั่งวะ กูว่าเค้าจะสมเพศมากกว่าสงสารว่ะแม่ง ผู้ชายห่าไรแม่งมานั่งร้องไห้งี้วะ”
“กูพามึงมาด้วย ให้มึงปลอบกูน้า ไม่ใช่ให้มึงมาด่ากู”เอ้าด่ากูอีก ไอ่นี่
“มากูจะปลอบมึงนะ ตั้งใจฟังดีๆนะ มึงคิดนะ ว่าแบบมึงทิ้งผู้หญิงมานับไม่ถ้วนไม่เคยคิดจะสนใจเค้าเลยว่าเค้าจะเจ็บจะร้องไห้จะ
เป็นจะตายยังไง มึงรู้มั้ยว่ากูโคตรสงสารพวกผู้หญิงของมึงเลยนะเว้ย ทุกคนเค้าเข้ามาปรึกษากูมาถามกูว่าเค้าผิดอะไร ทำยังไงให้
มึงกลับมาคบกันเหมือนเดิม มึงเคยสงสารเค้ามั้ยล่ะ ? เค้าก็ไม่สงสารมึงเหมือนกันแหละ แล้วมึงจะร้องไห้ไปเพื่ออะไรวะ มึงคิดมั่งแด้ะ”ร่ายยาวเลยครับคราวนี้ ขอด่าให้มึงบรรลุทีเห้ออ เบื่อจะตายอยู่แล้ว มานั่งเป็นเพื่อนมันเนี่ย สงสารมันก็สงสารตัวเองด้วยมานั่งมองคนที่ตัวเองแอบรักมาเป็นปีๆ ร้องไห้พร่ำเพ้อว่า ‘กูรักเค้า’อยู่อย่างนี้มา 2-3 ชั่วโมง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ารักมันลงได้ไง แต่ก็ไม่เป็นไรรักมันไปแล้วนี่
“ไป ลุกได้แล้วกูง่วง”แล้วกว่ามันจะย่างก้าวลุกขึ้นมาได้ ผมก็แทบจะยืนจนขาชา มึงรีบๆได้มะ กูง่วง แล้วเราก็เดินกลับห้องด้วยกันเดินมาไกลมากเลยนะเนี่ย เมื่อยจัง
“กูเข้าใจแล้ว กูขอบใจนะมึง อุส่าห์ทำให้กูคิดได้ แต่..”อยุ่ดีๆก็พูดขึ้นมามึงช่วยให้สุ้มให้เสียงหน่อยได้มะ แล้วมันมีแต่มาเพื่อไรวะ
“แต่เหี้ยไรอีก?!?”
“กูรักเค้ามากจริงๆYoY มันต้องใช้เวลา”
“มึงจะต้องใช้เวลาเหี้ยไรอีก มึงจะรักเค้าต่อไปก็เรื่องของมึงสิ แค่มึงเลิกกับเค้ามันไม่จำเป็นต้องลืมเค้าให้ได้ภายในเวลารวดเร็วหรอกนะมึง มึงก็แอบรักเค้าก็ได้เมื่อไหร่ที่มึงเจอคนใหม่มึงลืมเค้าได้อยู่แล้วแหละ”เพราะกูก็รอเวลานั้นของกูอยู่เหมือนกัน เมื่อไหร่กูจะรักคนใหม่ซักที กูรักมึงมันทำให้กูเหนี่อยมาก เข้าใจป่ะT_________T

แล้วเท้าของเราก็พาพวกเราเดินมาถึงหน้าห้องพักในรีสอร์ทที่ปรานบุรี ที่เราพึ่งมาถึงวันนี้เอง ห้องนี้เป็นห้องที่ตกแต่งสไตล์บาหลี สวยมากเลยครับเล็กๆแต่น่ารักมาก มันเป็นเตียงเดี่ยวอ่ะครับ แต่ที่ผมสงสัยและถามมันตั้งแต่มาถึงก็คือ 'ไอ้เชี่ยแซก มึงเลือกห้องไงไมแม่งมีเตียงเดียววะ' 'กูไม่มีงบอ่ะ ไม่ได้รวยเหมือนมึงนี่ นอนไม่ได้เงะกับเพื่อนอ่ะ โซฟาก็มี รังเกียจกูก็ไปนอนโซฟาเดะ'จบครับ จริงๆไม่มีงบไมไม่ให้ผมจ่ายล่ะ และที่สำคัญเรามากัน 2 คนผมก็คิดนะครับว่าคนอื่นจะคิดว่าเราเป็นคู่เกย์กันรึป่าว ฮ่าๆ เป็นจริงๆก็ดีดิครับพี่น้อง

ฮ่าๆ ล้อเล่นๆครับล้อเล่น
“เข้าใจคนอกหักดีจังนะมึง มึงเคยอกหักไง้วะ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา3ปีกูไม่เคยเห็นมึงมีแฟนซักที”มันพูดขัดความคิดของผมขึ้นมาเมื่อเดินเข้ามาในห้อง บนเตียงมันมีเหล้าด้วยอ่ะ แต่ยังไม่ได้แกะ อย่าบอกนะว่ามันจะกินอ่ะ เกิดมาเห็นมันอยากกิน มันแพ้ด้วยนี่
“เออๆ ช่างเหอะมึงไปนอนได้ละ เดี๋ยวกูจะไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกเมื่อกี้พ่อกูโทรมาไม่รู้มีเรื่องอะไร”
“อะไรไมกูไม่เห็นรู้เรื่อง โทรศัพย์เข้ากูก็ต้องได้ยินเด้

”
“ก็มึงร้องไห้ดังจนคนตกหมึกเค้าขาดรายได้ลูกเมียไม่มีกินละ มึงจะมาได้ยินเหี้ยอะไรล่ะ วันๆไม่เห็นสนใจกูพอต้องอยู่คนเดียวทำมาเป็นอยู่ไม่ได้

” จริงๆพ่อก็ไม่ได้โทรมาหรอกครับ แต่พ่อขอผมเรื่องนี้ไว้นานแล้วแล้วตอนนี้ก็เรียนจบม.6แล้วด้วย แล้วบวกกับเรื่องไอ้นี่ผมคงต้องตัดใจจริงๆแล้ว ถ้าทำตามข้อเสนอของพ่อ ผมว่าผมคงตัดใจจากมันได้ง่ายขึ้น
“มันเกี่ยวหรอวะ? อ่อๆ มึงงอลกูหรอ กูขอโทษ”หน้ามันนี่สำนึกจริงๆเลยครับ น่าเชื่อตายแหละ
“เออๆ นอนไปเหอะมึงเดี๋ยวกูจะไปละ”แล้วผมก็เดินออกมานอกตัวบ้านกดโทรศัพท์หาคุณพ่อ รออยู่ตั้งนานแหนะครับกว่าท่านจะรับ “ฮะโหล สวัสดีครับพ่อ”นานๆผมจะโทรไปที อายเหมือนกันนะครับเนี่ย
‘สวัสดี เจ้าลูกตัวดีรับข้อเสนอพ่อแล้วใช่มั้ยล่ะ’เสียงพ่อตอบกลับมามันทำให้ผมรู้สึกเหมือนไม่ได้ยินเสียงนี้มานาน ผมคิดถึงพ่อจังครับ
“ครับพ่อ พ่อรู้ได้ไงเนี่ย

”
‘ก็ปกติแกเคยโทรหาฉันรึล่ะ แกโทรมาเนี่ยโรมาเนียฝนตกเลยรู้มั้ย’โอเว่อร์จริงๆ อะไรจะขนาดนั้น ตอนนี้พ่อผมอยู่โรมาเนียครับ คงกำลังกลับบ้านเพราะเวลาตอนนี้มันน่าจะเย็นๆ ของที่นู่น พ่อผมเป็นคนไทยนะครับแต่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นไทย แล้วไมไปอยู่โรมาเนีย? ใช่ผมก็สงสัย (ไอ้เด็กนี่) ล้อเล่นน่ะครับ แม่ครับแม่เป็นคนโรมาเนียลูกครึ่งเหมือนกันครับโรมาเนียเช็คท่านสวยมากครับแต่ผมก็ไม่ได้เจอท่านมานานมากแล้ว
“เว่อร์ละครับพ่อ ผมแค่จะถามพวกกำหนดการว่าจะต้องไปเมื่อไหร่พอดีช่วงนี้ผมว่างน่ะครับอาจจะไปเร็วๆนี้”
‘แกคงไม่ได้อกหักจากสาวที่ไหนนะ’โอ้ พูดไม่เป็นเลยครับอะไรจะขนาดนั้น พ่อผมเป็นหมอดูรึไงเนี่ย
“...

...”
“ป่าวครับพ่อ ผมไม่ได้อกหักจากสาว ถ้าผมจะบอกว่าผมชอบผู้ชายพ่อจะว่าผมมั้ยครับ”เสียวมากครับ แต่ผมคิดว่าพ่อน่าจะเข้าใจผมนะ
‘ฉันไม่ว่าหรอก แกจะเป็นเกย์คงไม่ทำให้โรงแรมเราล่มหรอก ว่าแต่พูดอย่างงี้ อกหักล่ะสิ’
“ครับพ่อ ผมรักเค้ามา 3 ปี ผมไม่กล้าบอกเค้าเพราะเค้าป็อปมาเลยครับ และที่สำคัญเค้าเป็นเพื่อนสนิทของผม ตอนนี้เค้ากำลังอกหัก ผมอยากจะปลอบเค้านะครับแต่ผมไม่เคยทำดีกับเค้าเลย ผมอายน่ะครับ ผมเห็นเค้าร้องไห้แล้วผมรู้สึกเหมือนร่างมันจะแตกออกจากกันอย่างนั้นแหละ ผมรักเค้าครับพ่อ” พ่อเป็นคนเดียวที่จะรู้เรื่องนี้ครับ ผมไม่กล้าบอกใครแน่เพราะถ้าเค้าเอามาบอกไอ้เชี่ยแซก ผมกับมันจบแน่ๆ อุส่าห์ได้เป็นเพื่อนกันจะจบกันกะอีแค่เรื่องแค่นี้ไม่ได้เด็ดขาด
‘แกจะชอบใครพ่อไม่ว่านะ แต่ก่อนแกจะมา พ่ออยากให้แกบอกเค้าก่อนว่าแกรักเค้า ไม่งั้นแกจากเค้ามา 3 ปีกลับไปเค้าอาจจะแต่งงานมีลูกแล้วก็ได้ทั้งๆที่เค้าไม่ได้รู้เลยว่าแกรักเค้าน่ะ อย่าลืมล่ะ จะทำยังไงก็ได้ขอให้เค้ารู้ก็พอ’ทำไมพ่อผมเป็นคนดีจัง ผมรักพ่อครับ
“ครับพ่อ สรุปจะให้ผมไปวันไหนครับจะได้รีบเก็บของไปโรมาเนียคงหนาวนะครับตอนนี้”
‘ก็พรุ่งนี้แกก็เก็บของ พรุ่งนู้นแกก็มา เดี๋ยวฉันจะส่งแม่แกไปรับแกที่สนามบิน’
“เห้ยพ่อครับ รีบไปมั้ยอ่ะ

แต่เร็วๆก็ดีครับผมก็ไม่อยากมานั่งดูมันร้องไห้เหมือนกัน สรุปไว้เจอกันนะครับพ่อ”
‘เออๆ ไว้เจอกันไอ้ลูกรัก

’
เฮ้อออ ในที่สุดผมก็ต้องไปจริงๆสินะ พ่อขอผมไว้นานแล้วแหละครับ พ่อบอกว่าอยากให้ผมไปเรียนการโรงแรมที่นั่นจะได้ฝึกงานกลับพ่อที่โรงแรมของพ่อเลย พ่อมีโรงแรมเยอะมากครับในยุโรป ผลตอบรับก็ดีมากครับ พ่อเคยมาตั้งในเอเชียด้วยนะครับแต่มีแค่ที่ไทยกับญี่ปุ่น แล้วสรุปก็เจ้งทั้งคู่ครับผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
แต่มีบางสิ่งที่คนข้างนอกมิอาจรู้ได้ว่าที่เค้าพูดไปนั้นอยู่ในสายตาของคนข้างในมาโดยตลอด
.
.
.
.
.
.
‘มึงกะจะหนีกูไปไหนอีก..’คนอยู่ในห้องคิดในใจ เมื่อแอบฟังจนรู้ว่าคนที่คุยโทรศัพท์กำลังจะไปโรมาเนียในเวลาไม่นาน

คิดว่าอาจจะ 2-3 ตอนจบนะคะ ไม่เคยเขียนนิยายเลยค่ะช่วยคอมเม้นทีนะคะ เขียนไม่เป็นแต่อยากลองอ่ะค่ะ อยากพัฒนาด้วย ช่วยแนะนำด้วยน้าค้า

แก้ไขคำผิดแล้วค่ะ