ตอนที่ 10วันนี้ทำงานเยอะจนหัวหมุน กลับมาถึงบ้านจนกระทั่งค่ำ ถ่างตารอถึงสี่ทุ่มครึ่ง เพื่อรอแชท
ไฟออนไลน์ก็ยังไม่ขึ้น สงสัยจะไปรีดผ้า ทำไมไม่รีดวันหยุดวะ ไอ้เราก็ง่วงแสนจะง่วง
ปุ๊บเดียวข้อความเด้งมาเลย สิ้นสุดการรอซะที
“อาบน้ำยังคุณ”
“อาบแล้ว ผมดูทีวีอยู่”“ผมไม่ชอบดูทีวี ทำนู่นทำนี่ไรไปเรื่อย เข้าเวบพันทิพ เฟสบุ๊ค อ่านหนังสือ อ่านการ์ตูน สนุกออก”
“คุณอายุเยอะแล้ว”“อารายล่ะ การ์ตูนเขาเขียนบอกไว้เหรอห้ามคนเกินอายุเท่าไหร่ๆอ่าน คุณนี่”
อยากจะเขียนบอกต่อไปอีกว่า ต้องเสียเวลามานั่งเฝ้าดูไฟออนไลน์หน้าจอมือถือ จนง่วงๆ ทุกวันเพื่อคุยกับใครก็ไม่รู้ หน้าก็ไม่เห็น แต่จะกล้าเขียนลงไปมั้ย เขียนไปก็ตอบคุยไปเรื่องอื่น เฮ้อๆๆๆ
“คุณ ผมไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนนะ”
อยู่ๆก็อยากบอกขึ้นมาซะอย่างงั้น
“แล้วแฟนคุณก่อนหน้านี้”“ก็มีแค่ภายนอก”
“ไม่รู้ผมเล่าให้คุณฟังยัง แฟนผมคนแรกอ่ะ ก็เขาจะให้ผมทำ..ออรัลให้ ทำเสร็จผมก็กังวลนิ วันรุ่งขึ้นผมไปเจาะเลือดเลย โชคดีที่ผลเลือดมันปกติ นี่ขนาดตัวผมเป็นบุคลากรเองเลยนะ”
“หลังจากนั้น ผมก็มีแฟนอีกอ่ะแหละ แต่ถ้าจะมีเซ็กส์ ผมขอเลิกทันที”
“เพราะงั้นคุณจะเหมาไม่ได้ทั้งหมดนะ ว่าเกย์มั่ว หลายใจ มีเซ็กส์ไม่เลือกหน้า เพราะมันมีสาเหตุ”
“คุณอยู่เฉยๆ ไม่ต้องยุ่งกับใคร”“ผมก็เหงานี่ คุณไม่ต้องมาเถียงผมเลย คุณมาแชทในนี้ก็หวังมั่งแหละ จะมีฟงมีแฟนกะเขามั่ง”
“ทำไมไม่ชอบดูทีวี”โอ๊ยๆ ยิ่งหงุดหงิดอยู่นะ ฮึ่มๆๆ อยากจะเอาอะไรทุบหัวไอ้คนคุยตอบตอนนี้เหลือเกิน
“ผมไม่ดู มีแต่ละครน้ำเน่า น่าเบื่อ แย่งผัวแย่งเมีย เมียน้อยตบเมียหลวง ไม่พัฒนาสมอง”
“ผมดูละครผี เกมโชว์”“ผมไม่รู้ว่าคุณจะดูอะไร เห็นแต่มีละครแนวนี้ เห็นไตเติ้ลละครมาผมก็ปิด คุณดูมากระวังให้ดีสมองจะเสื่อม”
”เป็นอะไร"“เปล่า”
เป็นอะไรล่ะ ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย
“หนังสือคุณก็หัดอ่านมั่ง การ์ตูนดีๆมันก็มีให้อ่าน เขายิ่งว่าประเทศไทยล้าหลัง ค่าเฉลี่ยการอ่านหนังสือคนไทยไม่ถึงแปดบรรทัด จริงเปล่าไม่รู้ คุณก็อย่าให้อยู่กลุ่มนั้นละกัน”
“โกรธใครมา”“ผมเบื่อคุณแระ”
“ทำไม”“วันนี้ผมเพลียมาก กลับมาก็อยากจะหลับ”
“อืม”“ผมนอนนะ”
“ฝันดีครับ”-------------------------------------------------------------------------------------------
คนเขียนก็เพลียอยากจะนอนแระ 555 ขอบคุณสำหรับทุกเม้นต์นะครับ
-------------------------------------------------------------------------------------------