หัวข้อ: Nov.vol2 เอาให้แน่...ได้แค่ไหน ?

[AidinEiEi]

 
ดู ดู๊ ดู ดูเธอทำ .. ทำไมถึงทำกับฉันได้...

ก้าวที่ หก ต่อเลยนะ น้องตั้ม

[ja ne]

 :m25:ฝัน รึนั่น

[tama_zaa]

ก้าวที่หก



" สวัสดีครับ ... บาร์ยินดีต้อนรับครับ "


" เชิญด้านในได้เลยครับ "


" ไม่ทราบว่ามากันกี่คนครับ "


" จองไว้รึเปล่าครับ "


" จะเลือกที่นั่งด้านไหนดีครับ ต้องการแบบห้องส่วนตัว หรือ ที่นั่งวีไอพีรึเปล่าครับ "


" เอ่อ คือ ผมเป็นพนักงานต้อนรับอย่างเดียวครับ ไม่ได้นั่งดริงค์ด้วย ขอโทษจริง ๆครับ "


" จะเลือกน้องคนไหนมานั่งด้วยไหมครับ "


" ไม่ได้จริง ๆ ครับ "


" ไม่ดีกว่าครับ "


" พรุ่งนี้ผมต้องไปเรียนน่ะครับ ผมดื่มไม่ได้จริง ๆ "

ฯลฯ




นี่คือหลาย ๆ ประโยคที่ผมจะต้องพูดซ้ำ  ๆ ซาก  ๆในทุก ๆ วันที่ผมทำงานจนผ่านมาใกล้จะครบเดือนอยู่แล้ว
จริง ๆ แล้วงานที่นี่มันก็สนุกดี
ได้รู้จักกับผู้คนหลากหลายต่างนิสัยใจคอ
งานที่นี่มันก็ค่อนข้างสบายกว่าที่เดิมมากมายนัก เพราะที่นี่เราไม่ต้องไปยืนปั้นหน้าทำตัวเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนกับที่โรงแรม
ที่นี่เขาค่อนข้างจะสบาย ขอแค่ไม่ทำให้เขาเสียลูกค้าก็พอแล้ว
ยังไงก็ตามมันก็มีบางอย่างที่ไม่ค่อยสนุกมากนัก
เพราะวัน ๆ ก็เจอแต่พวกที่ชอบที่จะชวนไปนั่งดริงค์มั่งล่ะ
ไม่งั้นก็คะยั้นคะยอให้ดื่มเหล้า
หรือบางคนก็ถึงขั้นชวนไปต่อข้างนอกด้วยกันเลยทีเดียว
แต่ก็ถือเป็นความท้าทายอีกรูปแบบหนึ่ง
ที่ผมจะต้องคอยคิดหาคำแก้ตัวต่าง ๆ นานา
บางคนแค่บอกว่าไม่ก็เป็นอันเข้าใจ
แต่บางคนก็หนักหนาสาหัสจนถึงขั้นที่ผมจะต้องยกเอาคำพูดไม้ตายมาเป็นข้อแก้ตัวสุดแต่จะสรรหามาได้



" เป็นไรไปไอ้ตังค์ หน้าบึ้งมาเชียว โดนลวนลามมาอีกแล้วหรอ "
ผมถามไอ้ตังค์ขึ้น
หลังจากที่ผมเข้ามาล้างหน้าในห้องน้ำ ในช่วงพัก
แล้วไอ้ตังค์ก็เดินเข้ามาพร้อมกับใบหน้าบึ้งตึง


" ก็ใช่น่ะสิพี่ คนอะไรก็ไม่รู้ ตื้ออยู่นั่นแหละ ไอ้โตก็ไม่รู้หายหัวไปไหน เนี่ยดีนะที่ผมคิดแผนทันน่ะ ไม่งั้นไม่รอดแน่ "
ไอ้ตัวเล็กพูดขึ้น ( ที่ผมเรียกว่าตัวเล็ก เพราะมันตัวเล็กกว่าผมอีก ฮ่า ๆ นาน ๆ จะเจอที )


" แล้วแกไปบอกเค้าว่าไงวะ ถึงได้หลุดมาได้เนี่ย "
ผมถามกลับไปอย่างขำ ๆ
เพราะว่าเวลาที่พวกผมหมดมุขจะใช้จริง ๆ
ก็มักที่จะอ้างเอาเรื่องราวเศร้าสลดหมดอารมณ์ทางเพศมาเล่าบรรยายเป็นฉาก ๆ
ไม่ว่าจะเป็นชีวิตรันทด เกิดมาไม่มีพ่อแม่ ทำงานหาเลี้ยงตัวเองมั่งล่ะ
ไม่งั้นก็บอกว่าหาเงินไปให้แม่ที่เป็นมะเร็ง ที่จริงมีเมียรออยู่ที่บ้าน หรืออะไรอย่างอื่นต่าง ๆ นา นา สุดแท้แต่จะหามาเล่า จนแขกบางคนถึงขั้นน้ำตาตกเลยทีเดียว
จนผมกับไอ้ตังค์คิดว่าจะไปเป็นดาราให้รู้แล้วรู้รอด เพราะดูจากการแสดงแล้วน่าจะได้รางวัลตุ๊กตาทองทั้งคู่


" ก็ไม่มีไรมากหรอกพี่ ผมแค่บอกมันไปว่าแม่ผมป่วย เป็นโรคเอดส์ ผมถึงต้องมาหารายได้เพื่อรักษาแม่ แค่นั้แหละพี่ มันก็ไม่อยากคุยต่อแล้ว ขนาดผมบอกนะว่าผมไม่ได้เป็น เพราะตรวจสุขภาพแล้ว มันยังไม่ยอมคุยต่อเลย ฮ่า ๆ ๆ ผมล่ะอยากให้พี่ไปเห็นหน้ามันตอนที่ผมบอกจริง ๆ "
พอพูดถึงเรื่องนี้ไอ้ตัวเล็กก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
จนลืมอาการอารมณ์เสียของตัวเองไปจนหมดสิ้น

" เออ ยังไงก็ระวังหน่อยแล้วกัน ถ้าเกิดลูกค้าเอาเรื่องนี้ไปฟ้องป๋าล่ะก็ มีหวังโดนสวดเละแน่ "
ผมเตือนมันด้วยความหวังดี
เพราะถึงแม้ว่าผมจะเพิ่งเข้ามาทำงานใหม่
แต่ผมก็มีความเป็นผู้ใหญ่กว่ามัน
จึงรู้จักคิดที่จะทำอะไรตามเหตุผล( ในบางครั้ง )มากกว่าอารมณ์


" จริง ๆ ผมก็ไม่อยากทำหรอกนะ มีอย่างที่ไหนใครจะไปอยากแช่งแม่ตัวเองล่ะ แต่มันจวนตัวจริง ๆ นี่นา จะหนีออกมาเฉย ๆ ก็ไม่ได้ พนักงานดริงค์ก็หายหมด วันนี้แขกก็เยอะด้วยสิ "
ไอ้ตังค์มันโอดครวญ


" ก็วันนี้มันมีโชว์ไม่ใช่หรอก แขกก็เยอะเป็นธรรมดาแหละน่า ทำงานมาตั้งนานยังไม่ชินอีกรึไง "



" ไอ้ชินก็ชินหรอกพี่ แต่วันนี้น่ะ ไอ้พวกนั่งดริงค์ก็หายไปไหนหมดไม่รู้ มันเลยไม่พอดีกับแขกน่ะสิ สงสัยโดนออฟไปหมดแล้ว เหลือก็แต่พนักงานต้อนรับน่ะสิ ไอ้พวกบ้ากามมันก็เลยต้องมาสุ่มเลือกพวกเรา เฮ้อ "
ไอ้ตัวเล็กพูดพร้อมกับถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะวักน้ำขึ้นมาล้างหน้าเพื่อขับอาการเมื่อยล้า


" ตังค์ ออกมาช่วยข้างนอกหน่อยสิ เค้าทำคนเดียวไม่ไหวนะ นี่เหลือไม่กี่คนแล้ว ลูกค้าก็ทยอยมาเรื่อย ๆ แล้วเนี่ย "
เสียงไอ้โตดังขึ้น
พร้อมกับหน้าขาว ๆ ตี๋ ๆ ของมันที่โผล่มาจากประตูห้องน้ำ


" เดี๋ยวพี่ออกไปเอง ตังค์มันยังไม่หายเหนื่อยเลย "
ผมพูดพร้อมกับเดินออกไปข้างนอก
เพื่อปฏิบัติหน้าที่ต่อไป

พอผมออกมาข้างนอกก็เดินเข้าไปสมทบกับพนักงานสองสามคนที่เหลืออยู่
พร้อมกับมีผู้ชายท่าทางคุ้น ๆ เดินเข้ามา



" สวัสดีครับ ...บาร์ยินดีต้อนรับครับ "
ผมพูดพร้อมกับโค้งคำนับไปหนึ่งที


" ไม่ทราบว่าได้โทร  เอ่อ .."
จังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้นมา
ผมถึงกับอึ้งเลยครับ

ก็เพราะกลุ่มที่ผมกำลังพูดด้วยอยู่เนี่
มันเป็นกลุ่มของพวกไอ้เดฟน่ะสิครับ
แต่วันนี้มันมากันแค่สามคน


และดูเหมือนว่ามันเองก็อึ้งไปชั่วขณะเหมือนกัน
ก่อนที่มันจะปรับสีหน้า พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ที่เริ่มปรากฎบนใบหน้ามัน

" ไม่ทราบว่าได้โทรมาจองไว้รึเปล่าครับ "
หลังจากที่ผมข่มใจให้สงบแล้ว
ผมจึงได้ถามคำถามเดิมอีกครั้ง

" เฮ้ย   ตลกว่ะเดฟ อย่างมึงนี่ต้องจองโต๊ะที่นี่ด้วยหรอวะ "
เสียงเพื่อนของไอ้เดฟพูดขึ้น

"คนอย่างไอ้เดฟ  หลานชายเจ้าของที่นี่คงไม่ต้องจองหรอกมั้งครับ พี่คนสวย "
อีกคนพูดขึ้นด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้ที่สุด
พร้อมกับเสียงหัวเราะของพวกมันที่เหมือนกำลังดูตลกอะไรสักอย่าง

แต่..

มันว่าไงนะ
ไอ้เดฟเป็นหลานเจ้าของที่นี่อย่างงั้นหรอ
ซวย ๆ ๆ
หวังว่ามันคงจะไม่ทำอะไรบ้า ๆ ขึ้นมาหรอกนะ
อย่างน้อยก็ขอให้มันถึงสิ้นเดือนก่อนแล้วกัน
ไม่งั้นไม่ได้เงินแน่

แล้วเรื่องความฝัน เซี๊ยว ๆ นั่นอีกล่ะ


ไม่ ๆ ๆ
ยังจะไปคิดถึงเรื่องบ้า ๆ นั่นอีก
นี่ผมเป็นอะไรกันเนี่ย


แล้วทำไมไอ้พวกนี้มันถึงพากันมาเที่ยวบาร์เกย์ด้วย
ทั้ง ๆ ที่บาร์อื่น ๆ ข้าง ๆ เนี่ยก็มีสาว ๆ สวย ๆ รออยู่ตั้งเยอะ

ถึงมันจะเป็นหลานเจ้าของที่นี่ แล้วไอ้เดฟมันก็เป็นเสือ( ไบ )ก็เหอะ



" เอ่อ งั้นเชิญข้างในเลยครับ "
ผมยังฝืนใจทำหน้าที่ต่อไป
ทั้ง ๆ ที่จิตใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว

จังหวะที่ผมกำลังจะเดินนำไปที่โต๊ะ
สายตาผมก็บังเอิญเหลือบไปเห็นไอ้โตมันกำลังเดินมากับไอ้ตังค์พอดี

ในที่สุดก็มีคนที่จะมาช่วยชีวิตผมพอดี


" เดี๋ยวผมจะให้เด็กพาไปนะครับ โต มาพาแขกไปหาที่นั่งหน่อยสิ พี่ไปทำธุระแปบ  "
ผมพูดกับพวกไอ้เดฟพร้อมกับหันไปเรียกไอ้โต
ซึ่งมันก็เดินเข้ามาโดยดี


" อ้าว สวัสดีครับคุณรามินท์ วันนี้จะนั่งโต๊ะเดิมรึเปล่าครับ เดี๋ยวผมจะไปจัดการให้ "
พอไอ้โตมันเห็นไอ้เดฟมันก็รีบยกมือไหว้ทันที
พร้อมกับพูดอย่างนอบน้อม
สงสัยคนที่นี่เขาจะรู้กันหมดมั้งครับว่ามันเป็นใคร
ยกเว้นผมคนเดียว


" ไม่ต้อง "
ไอ้เดฟมันพูดเสียงค่อนข้างห้วน


" ชั้นจะให้นายคนนี้พาไป นายไม่ต้องมายุ่ง "
มันพูดต่ออีก พร้อมกับปรายตามาทางผม
ก่อนที่จะเดินนำหน้าผมไป



" พี่อิง รีบเดินตามไปสิครับ เดี๋ยวคุณรามินท์ก็ได้โมโหอาละวาดขึ้นมาหรอก "
ไอ้ตังค์มันพูดขึ้น
พร้อมกับผลักผมเบา ๆ
ทำให้ผมต้องเดินตามมันไปอย่างเสียไม่ได้
ก่อนที่จะรีบเร่งฝีเท้า
เพื่อไปจัดการหาที่นั่งที่ดีที่สุดให้คุณชายท่าน



" คุณ เอ่อ คุณรามินท์ ต้องการที่นั่งแบบไหนครับ จะเอาแบบวีไอพี หรือแบบห้องส่วนตัว "
ผมเอ่นชื่อมันด้วยความกระดากปาก
พ่อแม่มันก็กล้าตั้งชื่อให้ลูกนะ
รามินท์ ฟังแล้วขัดกับหน้าตาท่าทางเถื่อน ๆ ของมันแท้ ๆ


" มึงจะนั่งโต๊ะไหน เลือกสิ  "
หลังจากที่มันพูด
ผมก็ยังคงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
เพราะไม่คิดว่ามันพูดกับผม
แต่พวกมันก็ไม่ยอมขยับสักที
จนผมต้องเงยหน้าขึ้นมามองมัน


" ทำไม มองหน้ากูมีปัญหาหรอ บอกให้เลือกที่นั่งก็เลือกสิวะ "
มันพูดขึ้นเสียงดัง
ทำเอาผมถึงกับสะดุ้งรีบหาที่นั่งเลยทีเดียว


" กูไม่เอาตรงนั้น สว่างเกินไป "


" ตรงนั้นไม่เอา คนเยอะเกินไป "


" ตรงนี้ก็ไม่เอา "
มันพูดขึ้นหลังจากที่ผมกำลังจะเดินไปเคลียร์โต๊ะที่มีเหลืออยู่น้อยนิด



" งั้นนาย เอ่อคุณ จะนั่งโต๊ะไหนครับ ผมจะได้ไปจัดที่โต๊ะให้ "
ผมถามมันเสียงแข็งด้วยอาการประชดประชัญ
ก็มันเป็นคนบอกให้ผมเลือกที่นั่ง
แต่มันกลับไม่เอาสักที่
จนผมเองก็เริ่มที่จะหงุดหงิดแล้วเหมือนกัน


" ตรงโน้น มืดดี กูชอบ ทำอะไร ๆ จะได้ทำได้สะดวก "
มันชี้ไปที่โต๊ะมุมหนึ่ง
ที่อยู่ในที่อับแสง ค่อนข้างจะมือสักหน่อย
และก็ค่อนข้างที่จะลับตาคน แต่ก็มองไม่ค่อยจะเห็นการแสดงบนเวทีมากนัก
คนส่วนใหญ่จึงไม่ค่อยชอบเลือกที่ตรงนี้


" ได้ครับ "
ผมเดินนำหน้าพวกมันไปที่โต๊ะ แล้วเรียกเด็กเสิร์ฟมาสั่งอาหาร และเครื่องดื่ม ก่อนที่จะขอตัวไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ



" เดี๋ยว มึงจะไปไหน "
ไอ้เดฟพูดขณะที่ผมกำลังจะเดินตามหลังเด็กเสิร์ฟไป
ทำให้ผมกับเด็กเสิร์ฟคนดังกล่าวต้องหันกลับมามองด้วยความสงสัย
จึงได้รู้ว่าคนที่มันพูดด้วยคือผม


" ไปต้อนรับลูกค้าคนอื่น ๆ ครับ ไม่ทราบว่าคุณรามินท์ต้องการอะไรอีกรึเปล่าครับ "


" ไปเรียกเด็กมาสักสองคน แล้วไปได้แล้ว "
มันหันไปพูดกับเด็กเสิร์ฟคนนั้น ก่อนที่จะหันมาทางผม


" ส่วนมึง มานั่งนี่ "
มันเขยิบตัวไปด้านข้างนิดหน่อย แล้วตบที่นั่งข้าง ๆ เหมือนเป็นการบอกว่าต้องการให้ผมไปนั่งตรงนั้น


" เอ่อ ผมว่าคุณเรียกเด็กอีกคนไม่ดีกว่าหรอครับ ที่นี่มีเด็ก ๆ ที่เตรียมไว้โดยเฉพาะ น่ารัก ๆ ทั้งนั้นเลยนะครับ อีกอย่างน้อง ๆเค้าทำหน้าที่ได้ดีมากเลยนะครับ เอาอกเอาใจก็เก่ง "
ผมพูดกับมันด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
เหมือนกับที่เคยใช้ได้ผลกับแขกหลาย ๆ คนมาแล้ว


" ไม่   .. มานั่งนี่ "
มันพูดขึ้นเสียงดังกว่าเดิม


" คือ ผมไม่ได้เป็นเด็กดริงค์นะครับ ผมทำงานเป็นพนักงานต้อนรับอย่างเดียว ผมคงจะไปนั่งด้วยไม่ได้หรอกครับ "
ผมพยายามพูดเกลี้ยกล่อมมัน


" ไม่ต้องพูดมาก จะนั่งไม่นั่ง "
มันเริ่มที่จะเสียงดังขึ้นอีก เหมือนกับคนที่เคยใช้อำนาจแล้วมีคนปฏิบัติตามจนเคยตัว


" ผมนั่งด้วยไม่ได้จริง ๆ นะครับ "
ผมอ้อนวอนมันต่อไปอีก
พร้อมกับเริ่มที่จะบีบน้ำตา
เพื่อใช้แผนการณ์สุดท้าย


" มึงไม่ต้องมาตีหน้าเศร้า เฮ้ย ไปเรียกป๋ามา ซิ "
ไอ้เดฟมันพูดกับผม
ก่อนที่จะหันไปตะโกนบอกกับเด้กเสร์ฟที่ยืนรับออเดอร์จากโต๊ะข้าง ๆ
ทำให้เด็กนั่นรีบขอตัวจากโต๊ะนั้นแล้วรีบเดินแกมวิ่งไปเรียกป๋ามาทันที
ดูเหมือนว่าคนที่นี่จะเกรงกลัวบารมีมันจริง ๆ
เพราะแม้แต่ป๋าเหน่งที่ไม่เคยยอมใคร
ยังต้องรีบเดินมาหามันทันทีที่มันเรียกเลย



"""""""""""""""""""""""""""

จบตอนค้าบบบบ

[astral]

อ๊ายยยยย ได้พบประสบหน้ากันแ้ล้วววววว  ชอบเถื่อนๆ

[pongsj]

โอ้วววววววววววววววววว งานนี้ไม่รอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[AidinEiEi]

อึ๋ย!!!จอมโหดมาแย้ววววววววว

[nananon02]

แอร๊ยยยย  ลุ้นจนตัวโก่ง  เถื่อนๆแบบนี้ชอบบบ      

[naumi]

น่านๆๆๆ ผิดจากที่พูดมั๊ยล่ะ เดฟเปนลูกเปนหลานเจ้าของบาร์จริงๆ ฮ่าๆๆๆ  
โลกเรานี่มันกลมแสนกลมเนอะ ซวยล่ะอิงงานนี้ จะยอมก้มหน้ารับกรรมเพราะเสียดายค่าแรง รึจะยอมอดเพื่อไม่ต้องตกเปนเบี้ยล่างเดฟมัน แล้วเอิงล่ะจะทำไง เฮ้อ ปัญหาชีวิตรุมเร้า สู้ๆๆนะอิง

[THIP]

เดฟนี่ ถ้าพ่อไม่รวยคงไม่มีสิทธิ์เป็นพระเอกหรอกมั้ง 

[สมุนไพร]

 

ไอ้เดฟน่ากลัว

 

[gift_deb]

อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยสสส์ จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ ขอตอนต่อไปด่วน ๆๆๆ

[๐๐๐Robin๐๐]

แอบโหด

[O_cha]

รออ่านคู่ เด - กิก ครับ

ความสัมพันธ์ของคู่นี้จะเป็นยังไง  จะเขียนออกมาแนวไหน  ยังลุ้นอยู่ครับ

[RN]

แอร๊ยยยยยย

ลุ้นตัวโก่ง

 


ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

รีบมาต่อเน้ออออออ

[SoN]

ตอนต่อไป

มาเมื่อไรคับ

 

[tama_zaa]

เดี๋ยวก้าวต่อไปคงต้องเป็นอาทิตย์หน้าแล้วล่ะครับ

เพราะว่าผมต้องไปดูอาการปู่ผม
เพราะตอนนี้ท่านกำลังป่วยหนัก

ไว้เจอกันครับ

[gift_deb]

ขอให้คุณปู่แข็งแรงไวๆ นะคะ ฝากเยี่ยมด้วยคน

[ifwedo]

ขอให้คุณปู่หายป่วยไวๆนะคร๊าบบ

[inimeg]

หว่านสเน่ห์ใส่ให้มันหลงตายไปเลย

[crosa]

หว๋า  ไมเดฟโหดงี้อ่ะ

อย่างงี้อิงจะรอดไหม

ปล.ค้างงงงงงง

[kaporzung]

ขอให้คุณปู่หายไวๆนะคะ

ต้องรออาทิดหน้าเลย คิดถึงแย่อ่า 

เดฟอย่าทำร้ายอิงนะ 

[Turn_righT]

ขอให้คุณปู่หายป่วยเร็วๆ นะจ๊ะ   



ปล.ลุ้นมากมาย 

[AidinEiEi]

ขอให้คุณปู่หายไวไวเช่นกันค่ะ

[สาวตัวกลม]

ลุ้นๆๆๆๆ 

ขอให้คุณปู่หายไวๆๆนะคะ

[wan]

 :L2:ฝากดอกไม้เยี่ยมคุณปู่ด้วยนะน้องตั้ม ขอให้หายเร็ว ๆ นะครับ

  เจอโจทย์จนได้โลกมันทำไมช่างกลมแบบนี้นะ

ไม่เป็นไร ไอ้เดฟมันจะวางอำนาจอย่างไรก็ช่างมัน ดู ๆ ไปมันคง :m3:เรื่มรู้สึกบ้างอย่างกับอิงแล้วละ

แต่พวกนี้  :m27:ฟอรม์เยอะ  เล่นตัวแล้ว :a14:ซะ แล้วค่อย

เป็นอย่างไง ก็คอยติดตามน้องตั้มก็แล้วกัน

[uknowvry]

โอ้ว...เสร็จมั้ยๆ

ขอให้คุณปู่หายดีนะครับ

[OT]

เดฟออกมาแล้ว...ดีใจ ๆ

ตอนหน้าเอาเดฟเยอะ ๆ นะ

ปู่สู้ ๆ น๊า...หายไว ๆ นะ

[สาวเครือฟ้า]

เป็นกำลังใจให้ปู่ของตั้มนะครับ


มาต่อเร็วๆด้วย


ค้างงงงงครับ

[kogomon]

หง่ะ..    ..ค้าง....


มาเจอกันซะที...

รอตอนต่อไปเน้อ.....

[ranaways]

ในที่สุด

ก้อต้องมาเจอกันจนได้


แล้วจะเป็นเหมือนในฝันป่าวเนี่ย


อิอิ