ตอนพิเศษ ฮันนีมูน
ครึ่งหลัง
“ทำไมมึงถึงไม่อยากถ่ายรูปคู่กู” ปฐพีถาม
“แล้วมึงล่ะ ทำไมถึงไม่อยากถ่ายรูปคู่กับกู” ไม่ตอบแต่ถามกลับ สองแฝดมองหน้ากันเป็นเวลาไม่นานนักก่อนจะโพล่งออกมาพร้อมกัน
“ไม่รู้ดิ!!!”
ไม่มีเหตุผลที่ไม่อยากถ่ายรูปคู่...แล้วปฏิเสธมาตลอด ทำให้คนรักต้องเสียใจ
ที่เคยบอกว่ายอมทุกอย่าง แค่นี้ทำไม่ได้หรือ...
“เฮ้อ!!!” ถอนหายใจเสียงดัง ก่อนที่ขายาวๆ ทั้งสองคู่จะเดินเร็วๆ ตามร่างบางไป เพราะกลัวว่าจะคลาดจากสายตาจนตามหาไม่เจอ
จะหมดสนุกไหม...
ใครจะไปยอม!!!
“ดรีมครับ...พี่ขอโทษ” อัคนีเอ่ยขึ้นเป็นคนแรก ส่วนปฐพีได้แต่ยืนนิ่งๆ
“ขอโทษ? ดรีมไม่ได้โกรธอะไรหรอกฮะ เราไปเดินเที่ยวกันต่อดีกว่า” ปลายฝันพยายามปั้นสีหน้าให้ดูเหมือนไม่คิดอะไร แต่สุดท้ายก็ไม่อาจซ่อนแววตาสั่นระริกดวงนั้นได้
“ดรีม...พี่สองคน ยอมถ่ายก็ได้” ปฐพีพูดบอก
“ไม่ต้องหรอกฮะ สิ่งที่ดรีมอยากได้คือความเต็มใจ ไม่ใช่การสมยอม” ร่างเล็กยิ้มน้อยๆ
เขาไม่ได้คิดมากเรื่องนั้นแล้ว แค่ยังน้อยใจที่โดนตะคอกอยู่ก็เท่านั้นเอง
“เราเต็มใจ”
“ไม่เลย...ดรีมว่ามันจะฝืนมากกว่า เพราะฉะนั้น ดรีมจะไม่ขอร้องในสิ่งที่พวกพี่ไม่อยากแล้ว คนนี้ต่างหากที่ต้องขอโทษ ไม่ใช่พวกพี่”
“ไม่นะดรีม พี่เต็มใจจริงๆ” อัคนีรีบพูด
“ดรีมเชื่อฮะ” เขาเชื่อทุกอย่าง เชื่อในความรักที่มีให้กัน เพราะฉะนั้น เขาก็ไม่อยากจะฝืนใจ ถ้าการที่เขาแสดงอาการน้อยใจ จนทำให้ทั้งคู่ต้องยอมทำให้สิ่งที่ไม่อยากทำ เขาก็ไม่ต้องการ
“แต่ดรีม...” ยังไม่ทันที่ปฐพีจะพูดอะไรจบ คนตัวเล็กกว่าก็เอ่ยขึ้นมาก่อน
“ไม่มีแต่ฮะ ดรีมไม่เป็นไรจริงๆ” ยิ้มให้อย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้คนตัวโตทั้งสองเชื่อแล้ว
“พี่ไม่เชื่อ”
“พี่ดินน่ะดื้อ”
“พี่ก็ไม่เชื่อ”
“โอเคฮะว่าดรีมน้อยใจ แต่น้อยใจเรื่องที่โดนตะคอกมากกว่าไม่ใช่เรื่องที่พี่ไม่ยอมถ่ายรูปคู่ เพราะฉะนั้นตอนนี้เข้าใจแล้ว ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว จบ เที่ยวต่อฮะ” ปลายฝันบอกความจริงก่อนจะเปลี่ยนเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความสดใสร่าเริงของตน เดินนำร่างแกร่งไปยังจุดนั่น จุดนี่ต่อไปเรื่อยๆ
ปฐพีกับอัคนีมองหน้ากันยิ้มๆ ก่อนจะเดินขนาบข้างปลายฝันแล้วก้าวเดินไปด้วยกัน
จนกระทั่งหมดไปหนึ่งวัน วันที่สองพวกเขาตื่นสายหน่อย ก่อนจะไปเดินเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ของภูเก็ตให้ครบ กิจกรรมก็ไม่มีอะไรมาก เที่ยวที่ไหน กินที่นั่น ชิมทุกอย่างที่อยากกิน ซื้อของฝากทุกที่ และที่สำคัญเก็บภาพบรรยากาศตลอดการเที่ยวนี้อย่างไม่มีพลาด และในนั้นมีภาพปฐพีกับอัคนีที่ยืนคู่กันตรงราวจุดชมวิว มองออกไปด้านหน้า เป็นภาพถ่ายที่เห็นแค่แผ่นหลังกว้างของผู้นำครอบครัว
สถานที่เที่ยวแหล่งสุดท้ายของทริปนี้คือบ้านพักตากอากาศบนเกาะส่วนตัวแห่งนี้ที่ทะเลสวยไม่แพ้ที่ใดๆ ของจังหวัดเลย พวกเขาเดินเล่น เล่นน้ำทะเลอย่างสนุกสนานจนลืมอายุ ลืมงาน ลืมความเครียดทุกอย่างไป ปลดปล่อยกับความสนุกให้หมด และคืนสุดท้ายนี้ ดินเนอร์ที่แสนเรียบง่ายกับบรรยากาศทะเลยามดึก สุดแสนโรแมนติกท่ามกลางแสงไฟโดยรอบที่เนรมิตขึ้นมาราวกับปาร์ตี้ริมทะเล
แต่สุดท้าย งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา...
ร่างทั้งสามในชุดพร้อมนอนนั้นกำลังยืนดูดาวอยู่ตรงระเบียงของห้องนอนที่พวกเขาใช้เป็นที่นอนตลอดการมาเที่ยวในครั้งนี้
“ไวจังเลย รู้สึกเที่ยวยังไม่เต็มที่เลยฮะ”
“พี่ว่ามันเหนื่อยนะ แต่ก็สนุก” อัคนีบอกความจริง ไม่เคยต้องมาเล่นอะไรแบบเด็กๆ แบบนี้ในรอบสิบกว่าปี ก็ทำให้ล้าเป็นธรรมดา ส่วนปฐพีก็ยังคงไม่ปริปากบ่น แม้จะเหนื่อยมากแค่ไหนก็ตาม
“นั่นสิ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรมากมาย แต่ทำไมมันถึงสนุกมากเลย”
“อาจจะเป็นเพราะดรีมไม่เคยมา” ปฐพีตอบคำถามนั้น
“ก็อาจจะใช่ แต่พอลองนึกดูว่าถ้าพวกพี่ไม่มาแล้ว ดรีมจะยังสนุกอยู่ไหม คำตอบที่ได้ก็คือ...ไม่ ดรีมไม่มีความสุขแน่ๆ ถ้าไม่ได้มากับพี่ทั้งสองคน”
“ปากแบบนี้ มันน่าจะไม่ต้องนอนว่าไหมวะไอ้ดิน” อัคนีหันไปถามร่างสูงผ่านศีรษะบางที่อยู่เท่าไหล่พวกเขา
“ก็คิดอย่างนั้นอยู่ ไหนๆ ก็มาฮันนีมูน แต่ไม่ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์เลย ก็คงจะไม่สมบูรณ์สินะ”
ร่างเล็กค่อยๆ ก้าวถอยหลังเรื่อยๆ ก่อนจะวิ่งไปที่เตียงแล้วเอาผ้านวมขึ้นคลุมโปงเพื่อปกป้องตัวเองจากสัตว์ร้ายทั้งสองคนที่จ้องจะเขมือบลูกแกะน้อยๆ อย่างพวกเขา
พรึ่บ!!
“หึหึ คิดว่าจะหนีพ้นหรือไง”
“ใช่ๆ เราขอแค่รางวัลตอบแทนที่พามาเที่ยวก็ได้ ไม่ดื่มน้ำผึ่งพระจันทร์อย่างที่ไอ้ดินว่าหรอก”
“ไม่เชื่อ!!”
“งั้นก็คงต้องใช้กำลัง” ปฐพีพูดขู่ มือแกร่งเองก็คว้าเข้าที่ผ้านวมก่อนจะกระชากออกแรงๆ แล้วแทรกตัวเข้าไปอยู่ด้วยอย่างสำเร็จ อัคนีเองก็เดินไปปิดไฟแล้วตรงมาที่เตียงอีกครั้ง คราวนี้เขาเข้าไปนอนประกอบร่างเล็กใต้ผ้าห่มได้สำเร็จ จนปลายฝันดิ้นขัดขืนไม่ได้
“ไม่เอานะฮะ พรุ่งนี้เดินทางกลับนะ ไม่อยากเจ็บ” ขอร้องเสียงออดอ้อน
“ไม่เป็นไร พี่ดูแลเอง” ปฐพีเสนอตัวเอง พร้อมๆ กับปลดกระดุมเสื้อนอนไปด้วย มือเล็กสั่นเทาจับที่มือใหญ่เอาไว้เพื่อไม่ให้อีกคนถอดไป แต่ไม่มีแรงต้านทานนัก เพราะใครอีกคนอย่างอัคนีกำลังลูบไล้ ปลุกอารมณ์เขาอยู่ ทั้งต้นขา ทั้งเอวเนียนขาว
“นะครับ” อัคนีกระซิบขอเสียงอ้อน ปฐพีเองก็ไม่น้อยหน้า
“นะ...”
“พวกพี่ขี้โกง” เสียงสั่นตามแรงอารมณ์ที่ถูกกระตุ้นขึ้นเรื่อยๆ เพราะร่างแกร่งดันเล่นมาถูกจุดแบบนี้ ปลายฝันไม่สามารถปฏิเสธได้แน่นอน
“พี่ขี้โกงอะไร”
“เราก็แค่อยาก ‘รัก’ ดรีมของพี่เท่านั้น”
เข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ
“ถ่ะ...ถ้างั้น รอบเดียวนะฮะ” เอ่ยเสียงแผ่ว แต่ปฐพีที่ยื่นใบหน้ามาจูบที่แก้มเนียนเบาๆ ก็กระซิบเสียงพร่าว่า
“สองครับ”
คัดค้านอะไรได้ นอกจากยินยอมทั้งกายและใจ
ไม่ใช่ไม่ขัด...แต่ไม่อยากขัด
…
…
…
เตียงกว้างสั่นสะเทือนตามแรงการบรรเลงเพลงรักของคนบนเตียง อัคนีที่เป็นฝ่ายได้ทำเป็นคนแรกก็กระแทกกระทั้นรุนแรงแบบไม่กลัวว่าคนรักจะเดินไม่ไหวในวันรุ่งขึ้นเลยสักนิด ส่วนปฐพีเองก็กอด จูบ ลูบไล้ สร้างรอยตามร่างกายขาวเพราะตนอยู่ข้างล่างสุดมีปลายฝันคร่อมอยู่บนตัว ปลายลิ้นร้อนชิ้นตวัดเลียที่เม็ดทับทิมสีหวานสลับข้างไปมา มือหนึ่งข้างลูบไล้ไปทั่วร่าง อีกข้างก็รูดรั้งแก่นกายเล็กสลับกับยกขึ้นมาบดขยี้เม็ดทับทิม ทำเอาเสียงหวานครางกระเส่าจนแทบจะทนไม่ไหว
“อ๊ะ...อ๊ะ อ๊า พ่ะ เพลิง แรง อ้า แรงอีก”
“ใจเย็นดรีม อึก...พี่ว่ามันแน่นไปนะ อา”
ให้ตายสิเขาแทบจะเป็นบ้า ทำไมปลายฝันถึงได้ตอดรัดแน่นจังเลยนะวันนี้ แบบนี้อีกไม่นานก็คงจะเสร็จแน่
“ม่ะ ไม่ อ้า พี่ดิน อึก เลียอีก อ๊า” ร้องขอให้คนข้างใต้เลียที่เม็ดทับทิมสีหวานอีกแรงๆ ซึ่งคนรักก็ทำตามคำขออย่างไม่เกี่ยง
“หึหึ ชอบล่ะสิ”
“ชอบ ชอบฮะ อ๊ะ ชอบ อึกเลียอีก”
ร้องขอกันขนาดนี้ก็จัดไป ปฐพีส่งนิ้วเข้าโพรงปากหวานที่เคยชิมมาแล้วไม่รู้เบื่อทันที ปลายฝันไล่เลียดูดดุนนิ้วแกร่งราวกับมันคือส่วนแก่นกายที่แข็งขืนของปฐพี ส่วนปฐพีก็เลยที่เม็ดทับทิมหวานต่อ ทั้งขบ ทั้งกัด จนคนตัวเล็กขนลุก อัคนีเองก็ไม่ยอมแพ้ ต้องทำให้คนตัวเล็กเรียกร้องจากเขาบ้างเลยหยุดเอาไว้กะทันหัน แน่นอนว่าสร้างความไม่พอใจให้แก่คนรักเป็นอย่างมาก
“พี่เพลิง หยุดทำไมฮะ” ขนาดเสียงตวาดยังหวานพร่าเลย
“ก็ดรีมไม่เรียกชื่อพี่”
“ก็เรียกนะฮะ อึก พี่เพลิง ต่อเถอะ ดรีมจะตายแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อ๊า” บทจะต่อก็ต่อแบบไม่บอกไม่กล่าว ปลายฝันเลยต้องกลืนคำพูดลงคอแล้วเปลี่ยนเป็นครางแทน
เสียงครางของปลายฝัน แค่ได้ฟังเขาก็ชอบแล้ว
“พ่ะ เพลิง อ๊า แรง ไม่ อ๊า” ไม่มีใครรู้ว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร หัวสมองของปลายฝันขาวโพลนเหมือนล่องลอยอยู่ในอากาศ ก่อนจะฉีดพ่นน้ำรักออกมาเต็มกายของปฐพี หอบอย่างเหน็ดเหนื่อย ก่อนจะสะดุ้งเมื่ออัคนีเองก็กระแทกกายอีกสองสามทีก็ปลดปล่อยความสุขออกมาในกายของเขา
“ของกูขอยืนนะ” ปฐพีบอก
“ไม่เอานะฮะ ดรีมยืนไม่ไหว” ค้านทันที
“เดี๋ยวพี่ช่วยเองครับ” อัคนีอาสา ก่อนจะอุ้มคนรักลงมายืนข้างเตียง แผ่นหลังแกร่งชิดกำแพง ปลายฝันหันหน้าเข้าหาอัคนี ส่วนปฐพีก็ยืนด้านหลัง
“เอาแขนคล้องคอพี่ไว้ครับ ไอ้ดินมันไม่ยั้งแน่”
“เหมือนพี่นั่นแหละ”
“ฮะๆ” ก็ไม่เคยมีครั้งไหนไม่ยั้งนี่นา อัคนีคิดในใจ
หมับ!!
“อ๊ะ เดี๋ยว ยังไม่ได้เตรียมตัวเลย อ๊ะ” ปฐพียกขาข้างหนึ่งขึ้นมาก่อนจะกดแก่นกายเข้าไปในช่องทางคับแน่นที่อัคนีเบิกโรงมาก่อนแล้วรอบหนึ่ง แขนเรียวเอื้อมไปคล้องคอของอัคนีอย่างอัตโนมัติเพราะกลัวจะล้มลงไปก่อน เพราะเพียงแค่ปฐพีแช่เอาไว้แบบนั้นเขาก็แทบจะยืนไม่ไหวแล้ว
“อ่ะ มันลึก อื้อ” อัคนีปิดปากนั้นทันที ส่งสัญญาณให้ปฐพีเริ่มจัดการได้ ปลายฝันที่กำลังเคลิ้มกับรสจูบถึงกับสะดุ้งเมื่อปฐพีกระแทกหนักหน่วงตรงจุดกระสันในคราแรกเลย
“อ๊ะ...อ๊ะ อ๊ะ อ๊า แรงไป อ๊า แรงไป ลึก”
ความรู้สึกของปลายฝันตอนนี้ทั้งเสียว ทั้งลึก ทั้งจุก ใบหน้าคมของอัคนีซุกไซ้ซอกคอขาวอย่างหลงใหล ปฐพีเองก็พรมจูบท้ายทอยขาวไปพร้อมๆ กับบรรเลงเพลงรักที่หนักหน่วง
“อืม...สุดยอดมากเมียพี่ อา...ฮืม” สัมผัสหนักหน่วงทุกที่ที่คนรักสัมผัสไม่ว่าจะปฐพีหรืออัคนีทั้งคู่มักจะอึดและแรงเยอะมาก โชคดีที่ปลายฝันเป็นคนร่างกายแข็งแรง ไม่เจ็บป่วยอะไรง่ายๆ
ส่วนกลางลำตัวของร่างขาวเนียนสัมผัสเสียดสีกันกับของอัคนี มือใหญ่จึงช่วยรูดรั้งทั้งของเขาและของตัวเองไปพร้อมๆ กับไซ้ซอกคอ ใบหน้าและกลุ่มผมสวย
“อ๊า อ๊ะ...แรงอีกฮะ อ๊า พ่ะ พี่ดิน ร่ะเร็วอีก อ๊า พ่ะ พี่เพลิง เร็ว อ๊า”
รู้สึกอยากจะระเบิดตัวตายกับความหฤหรรษ์ที่ได้รับวันนี้ ทั้งปฐพีและอัคนีต่างก็ปรนเปรอเขาในแบบที่เขาชอบและรับไหว
ทั้งสามคนเร่งเครื่องเพราะใกล้จะแตะประตูสวรรค์เข้าไปทุกที ใบหน้าขาวใสที่ชื้นเหงื่อและอมชมพูดเพราะความเหนื่อยเชิดขึ้นสูดปากแล้วปลดปล่อยออกมาเต็มมือใหญ่ของอัคนี
“อา...” เสียงต่ำของอัคนีที่บ่งบอกว่าตัวเองก็เสร็จภารกิจแล้วเช่นกัน
พั่บ พั่บ พั่บ
“เสียงกระทบกระทั่งของเนื้อและเนื้อยังคงดังยังต่อเนื่องเพราะปฐพียังไม่เสร็จ แต่สวนกายเข้าออกประมาณสองสามรอบร่างของปฐพีก็เกร็งจนเห็นเส้นเลือดปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางด้านในเต็มรัก
“แฮกๆ พอแล้วนะฮะ” ทิ้งตัวกับอัคนีที่อยู่ข้างหน้า มือแกร่งของปฐพีวางขาของคนรักลงกับพื้นจนขาของปลายฝันทรุดลงกับพื้นโชคดีที่ปฐพีคว้าเอาไว้ได้ก่อน ช้อนตัวร่างเล็กกว่าขึ้นแนบอกไปในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกาย อัคนีก็ทำความสะอาดเตียงนอนอยู่ด้านนอก ไม่นานปลายฝันที่นอนหลับไปแล้วถูกร่างสุงของปฐพีอุ้มออกมาวางไว้บนเตียง
“รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตาแก่ตัณหากลับ”
“มึงเพิ่งรู้หรือไงไอ้ดิน คิดไงทำท่ายืน”
“ก็แค่อยากอ่ะ เราต้องเปลี่ยนท่า เปลี่ยนโลเคชั่นบ้าง” ปฐพีตอบ
“ทำไม ชีวิตจะได้ซาบซ่าน?”
“หึหึ ทุกวันนี้ก็ซาบซ่านอยู่แล้ว”
“นั่นสินะ”
ดวงตาคมดุที่ฉายแววอ่อนโยนเวลามองคนๆ นี้หันไปมองเจ้าของหัวใจของพวกเขาก่อนจะเดินไปนอนลงฝั่งใครฝั่งมัน
“มึงคิดว่าพรุ่งนี้จะเดินไหวไหม”
“ถามทำไมวะ” ปฐพีถาม
“ก็ไม่รู้สึก กูว่าวันนี้เราหนักไปหรือเปล่า”
“หนักที่ไหนล่ะ ให้แค่คนละรอบ แต่ก็นะ กูไม่ยั้งจริงๆ นั่นแหละ” สารภาพออกมายิ้มๆ
“เหมือนกัน”
ทั้งสองหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะนอนหลับตามปลายฝันไปในฝันต่อ...
ให้คนละรอบ...ก็ขอแบบหนักๆ จัดเต็มไปเลย
ดรีมคงไม่โกรธพวกพี่นะครับ หึหึ
เพราะพี่กะมาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ แต่ดรีมกลับเอาแต่พาพวกพี่เที่ยว พอวันสุดท้าย ดรีมก็ดันให้คนละรอบ เดินไม่ได้พี่สองคนก็ไม่ผิดนะที่รัก
ไม่ว่าจะเมื่อไหร่หรือตอนไหน ปฐพีกับอัคนีก็ยังคงร้ายกาจเสมอ เฉพาะเรื่องบนเตียงกับเรื่องลงโทษปลายฝันน่ะนะ จะร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ที่สุด
เวลาปกติน่ะหรือ...ก็เป็นนกน้อยๆ ในกำมือปลายฝันน่ะสิ
เพราะรักจึงเทิดทูนหรอก
จบทริปฮันนีมูนระยะสั้น แต่สุขยาวนาน...
100%
จบไปแล้วกับตอนพิเศษสุดท้ายที่จะลงให้อ่านนะคะ ขอบคุณมากๆ ที่หลายๆ คนยังรอยคอยและติดตามเรื่องนี้อยู่ เจอกันภาค 2 นะคะ รับรองมันส์หยดกว่านี้แน่นอน ฟันดรีม!! เอ้ย...ฟันธง
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นท์ๆ กันนะคะ บางทีอาจจะมีตอนพิเศษมาให้หายคิดถึงกันบ่อยๆ นะคะ ^_^
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1082790 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก