หัวข้อ: [เรื่องสั้น] เรื่องรักนักศึกษา ภาค ฉัตรxกาล - ตอนเดียวจบ ย้ายห้องเลยค่ะ

[thevissss]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*******************************************************************************





เรื่องสั้น นักศึกษา

ฉัตร xกาล


“มึงว่า...เขาจะชอบกูไหมวะ”

“กูจะไปรู้ได้ยังไงถามโง่นะมึงอ่ะ”

“เออๆ แม่ง ก็กู...”

“อยากรู้มึงก็เข้าไปชาร์จเลยสิวะครับคุณกาลจริงๆ เชื่อกู”

ชาร์จบ้านป้ามึงสิไอ้นี่ก็ชอบยุจังเลยล่ะเห็นว่าสนุกล่ะสิชีวิตกูมีเพื่อนแบบมึงนะไอ้อินมีแต่จะเป็นเครื่องมือเพื่อความสนุกของมึงไม่เว้นแต่ละวันเออ แต่นี่ก็ทนมาได้...เข้าปีที่5 แล้วล่ะวะ

ผมหันกลับไปมอง'เขา'บุคคลที่เป็นหัวข้อการสนทนาเมื่อครู่เขากำลังยิ้มหัวเราะสนุกสนานกับเพื่อนๆโอ้ย.. โว้ย..แม่งเป็นภาพที่แบบ สวยงามอ่ะดูรอยยิ้มนั่นดิ ไม่ตกหลุมรักยังไงไหว

“แดกข้าวไหมมึงมองจนเขาจะสึกอยู่แล้วนะ”

“ไม่จริงกูมองมาเป็นเดือนแล้วเขาก็ยังเหมือนเดิมอยู่เลย”งดงามราวกับภาพวาดเช่นเดิม...เอ่อ เอาละผมจะไม่ขอพรรณนาความ
ามอะไรของเขาแล้วก่อนที่ผมจะดูโรตจิตไปมากกว่านี้-_-

เขาเป็นใครก็ไม่รู้คณะไหน ปีอะไร ผมไม่รู้สักอย่างแต่เราเจอกันทุกวันเลยที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย(ซึ่งโรงนี้มีเด็กมากินหลายคณะมากวิศวะ วารสาร ศิลป์ศาสตร์และอื่นๆ อีกมากมาย)เจอทุกวันจริงๆ นะ อ่ะให้อย่างน้อยสุดเจอกันสัปดาห์ละ4 วัน

ตอนแรกก็ไม่อะไรหรอกแต่พอได้เห็นรอยยิ้มนั้นนะก็เผลอมองหาเจ้าของรอยยิ้มนั้นทุกวันเลย

โอ้ย ...เลี่ยนว้อยคือตอนแรกๆ เลยมันไม่ได้เป็นความรู้สึกหวานเลี่ยนอย่างนั้นหรอก แค่เจอแล้วจำได้ แล้วจำได้แล้วจำได้ เฮ้ย เจอคนนี้อีกแล้วแล้วเขาก็เป็นบุคคลที่พูดได้ว่าดูดีล่ะนะทรงแบบนี้น่ะสาวกรี๊ดตรึมต่อมาก็มองไปนานวันอีกทั้งยังเจอรอยยิ้มไปหลายทีมันก็รู้สึกดีที่เจอไปเองอ่ะ

ปกติผมไม่ใช่คนที่จะมากินข้าวที่โรงอาหารเดียวได้เป็นเดือนเลยนะปกติต้องสลับไปกินข้างนอกบ้างแต่ช่วงนี้..ต้องยอมใจตัวเองเลย

การที่ผมเกิดคำถามขึ้นมาว่า เขาจะชอบผมรึเปล่า ไม่ใช่ว่าอยู่ๆ ก็คิดขึ้นมานะ เราสองคนแบบว่ามีประสานสายตากันหลายครั้งแล้วไงในรอบหนึ่งเดือนมานี้ ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้ แต่ก็นั่นแหละ ขอคิดเข้าข้างตัวเองไว้ก่อนล่ะวะ อย่างน้อยก็ 'แม่งต้องจำหน้ากูได้แน่ๆ'

“เฮอะ แทนที่มึงจะถามกูว่า เขาจะชอบมึงไหม มึงน่าจะถามกูว่า เขาเห็นมึงอยู่ในสายตาบ้างไหม ต่างหาก”

“ควายยย หุบปากไปเลยมึง” อย่ามาพูดแทงใจกูนะว้อย


สองวันต่อมา... ณ คับคั่ง, ร้านเหล้าชื่อดังแห่งหนึ่งย่านมหาลัย

ผมมาดื่มกับอินและเพื่อนในคณะอีกคน

"มึง เดี๋ยวเพื่อนกูมานั่งด้วยนะ คนนึง"

เคๆ ได้หมดแหละ

"เออ นั่นอ่ะ เดินมาแล้ว เสื้อขาว" ทั้งโต๊ะหันไปมอง

....WTF ?!

“คนนี้ ฉัตร เพื่อนโรงเรียนกูเอง แล้วฉัตร นี่ กาล กับ อิน เพื่อนคณะกู”

พะงาบ พะงาบ พะงาบ

ผมพูดออกมาไม่เป็นคำเลยล่ะ นาทีนี้ คนเราไอ้ตอนจะได้รู้จักกันมันง่ายอย่างนี้แหละว้อย

ผมถ่ายเทความตกใจไปไว้ที่ตาตุ่ม แล้วก็ยิ้มให้เขาไปหนึ่งที โอย อื้อหือ ที่ว่างที่เดียวคือข้างกูด้วย โอ้ย หัวใจจะวาย แล้วไอ้อินที่นั่งอยู่ข้างผมอีกฝั่งหนึ่ง ยื่นหน้ามากระซิบ...

“ขำสัส” แล้วทำหน้าตาสนุกมีความสุขสุดฤทธิ์ ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เพื่อนเรววว ผมก็แกล้งยิ้มๆ หัวเราะกับอินไปแล้วเอาส้นเท้าทิ้งน้ำหนักไปที่ตีนมันหนึ่งที

“กาลอยู่คณะอะไรอ่ะ เมื่อกี้ภูมิยังไม่ได้บอกเลย”

“อ่อ วารสาร”

“อ่อ ดีๆ”

"แล้วนี่กาลวิศวะใช่ไหม ภาคเดียวกันกับภูมิเลยรึเปล่า"

"ใช่ๆ"

"อ่อ อาฮะ"

อาห์ ชีวิตไอ้กาล รู้สึกว่าบุญกุศลที่ทำมาส่งผลก็วันนี้แหละ

“แล้วทำไมฉัตรมาคนเดียวเหรอ ใช่ไหม” กูไม่ปล่อยโอกาสที่ลอยมาคืนนี้ไปหรอกนะครับ เปิดเกมรุก!

“อืม ตอนแรกชวนเพื่อนไว้แหละ แต่มันชิ่งกันหมด เลยมาหาภูมิ”

“อ่อ เออ แล้วเอาอะไร เหล้าหรือเบียร์” พอดีที่พนักงานเอาแก้วสำหรับฉัตรมาให้นี่ก็เสนอตัวรินให้เลยสิ

"เบียร์ก็ได้ๆ" ผมรินเบียร์ให้ฉัตร ฉัตรก็รับแก้วไป ผงกหัวหนึ่งที่เป็นการขอบคุณ

อาห์ ชีวิตไอ้กาลดี๊ดี

ผมฟินไปไกลโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตาไอ้อินที่ส่งมาว่า  'หึหึ สนุกแล้วมึง คืนนี้'



ภาพตัดไปที่ตอนร้านจะปิด...

ขณะที่เรากำลังจะกลับกันแล้ว รอกาลเข้าห้องน้ำ ไอ้ภูมิหายไปกับโต๊ะอื่นตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว แม่งนิสัยไม่ดีนะ ทิ้งฉัตรไว้กับเพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันได้ไง (คนได้ประโยชน์ ทำมาพูด)

“โอ้ย มึนสัส อินมึงมอมเหล้ากูเหรอ หนาทุกแก้วเลยนะสัส”

“กาล กูหวังดีนะ โชคดี”

“มึงจะทำอะไร ดีอะไร....”

ผมหยุดปากเพราะฉัตรเดินกลับมาจากห้องน้ำพอดี

“ปะ กลับกัน”

ผมยืนขึ้นแล้วแบบเซ ไอ้สัสอิน มึง ทำกูเสียฟอร์มเลยว้อย

“มึงเมาขนาดนี้เลยเหรอกาล ไหวป่าววะ” อินแกล้งทำเป็นงงที่ผมเมา โถ มาพูดเหมือนห่วง โอ้ย ไม่มีแรงจะด่าโว้ย

“หออยู่ไหน”

“กาลมันอยู่หอใน ตอนแรกคืนนี้มันจะนอนห้องกูอ่ะ แต่คือ..แฟนกูจะมาห้องกูอ่ะ ฉัตร มึงเข้าใจ...ใช่ไหม กูรบกวนมึงหน่อยดิ”

“อ่อ เออ แหมะ หมั่นไส้ว่ะ”

“ฮ่าๆ บ้าดิ เอออออ นั่นแหละ กูฝากไอ้กาลได้ใช่ไหม เมทมึงจะว่ารึเปล่า”

“ได้ๆ กูอยู่คนเดียว ไม่มีเมท งั้นเดี๋ยวกูไปส่งมึงที่หอก่อน เดี๋ยวกาลไปนอนหอกูก็ได้”

"อ่อ มึงเอารถมาเหรอ ดีๆ ขอบใจมาก"

ผมยืนเอาหัวพิงเสาอยู่ตอนนี้ สองคนนี้แม่งคุยไรกันอยู่ไม่รู้ อินมึงจะแย่งกูเหรอ มีมวยนะมึง แล้วอินก็เดินมาดึงผม ลากไปที่รถ รถใคร? ฉัตร?

“กูเดินไหวๆ” คือเมาสุดมึนสุดแหละ แต่ต้องไหว ห้ามตายก่อนถึงที่ปลอดภัย นั่นก็คือห้องนั่นเองครับ


เปิดวาร์ป ไอ้เหี้ย ถึงห้องแล้ว ถึงได้ไงวะ อ้าว นี่ไม่ใช่ห้องอินนี่หว่า

“กาล ล้างหน้าไหม” เสียงมาจากข้างเตียง ผมหันไปเจอกาลในสภาพเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เช็ดผมอยู่

“เหี้ย..” ผมสบถออกมาเบาๆ

“อะไร จำกูไม่ได้เหรอ”

จำได้ ตกใจที่เป็นมึงเนี้ย เชี่ยอิน มึงทำอะไร เอากูมาไว้กับฉัตรเพื่อ โอ้ย ไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งนั้นตอนนี้ มึนมาก ดีที่ไม่อ้วกหัวราน้ำ งือ

“จำได้ ฉัตร มึงอ่ะ จำกูได้ไหมเถอะ” ผมหลับตาพูดพ่นอะไรออกไปไม่รู้ รู้ตัวครึ่งไม่รู้ตัวครึ่ง

“หมายถึง...ที่โรงอาหารเหรอ”

“จำได้จริงด้วย ไอ้เหี้ย ดีใจว่ะ” ผมพูดพร้อมกับยิ้มทั้งๆ ที่หลับตา รู้ตัวแค่ครึ่งเดียวแบบนี้ก็ทำได้ทุกอย่างเลยอ่ะดิ คิกๆ

“.....ดีใจอะไร”

“อืมม ไม่บอก”

“บอกหน่อยดิ”

“เอาอะไรมาแลกก่อนดิ คิก ” ไอ้เหี้ยกูเมาแล้วอ้อนสัส น่ารักจังเลยกู โฮยย ถึงกับชมตัวเอง โอ้ยยย กูเมาว้อย

“อยากได้อะไรครับ” มาทำเสียงน่ารักพูดเพราะอีกนะ แค่นี้กูยังหลงมึงไม่พอเหรอ เสียงฉัตรดังอยู่ใกล้ๆนี่เอง ปรือตาดูเห็นฉัตรยืนอยู่ข้างเตียงจริงด้วย ผมยื่นมืออกไปจะแก้มใสๆ นั่น

“หยิกแก้มมม” ผมหยิกแก้มฉัตรเบาๆ สองที โอ้ย นี่ไม่ได้ฝันใช่ไหมที่เขาคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าผมอย่างนี้ ได้พูดคุย ได้สัมผัส ...เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม

“หึ... มักน้อยดีจังนะ เยอะกว่านี้กูก็ให้มึงได้นะกาล”

“....”

“....”

“ได้โปรดอย่าทำให้ฉันคิดไกล ทำให้ฉันคลั่งไคล้ โดยไม่มีวันจะได้ใจ ได้เธอมาาาาา~ เข้าใจไหม” ผมร้องเพลงไปหนึ่งท่อนแบบขำๆ

“เมื่อกี้หยิกแก้มไปแล้ว บอกหน่อยดีใจอะไร”

“ก็...ชอบ..”

“...”

“ชอบได้ไหม”

“....”

“....” ทำไมเงียบ เงียบทำไม นิ่งใส่กูเหรอ เพราะกูบอกว่าชอบเหรอ กูไม่รู้ว้อย กูเมา ง่วงมากด้วย นอนแม่ง...



ภาพตัดไปที่ตอนเช้า...

ความรู้สึกแรกที่รู้สึกตัวมาตอนเช้าคือ...เย็นตีน แต่...ตัวอุ่น

ลืมตาตื่นมาพบว่าอยู่ในห้องที่แอร์เย็นมาก แต่ผ้าห่มคลุมไม่ถึงเท้า นอนหลังชนกับสักคนตัวอุ่นๆ แล้วมีแขนคนนั้นกอดไว้หลวมๆ อาห์...อาห์บ้าบออะไร๊ ฉัตร กูจำได้ กูนอนห้องฉัตร พอนึกขึ้นได้ก็ตัวแข็งเป็นหิน

ไอ้เหี้ย ยังไงวะ ยังไงวะเนี่ย เจ็บตูดไหม ลองขมิบดู ไม่เจ็บว้อย โอเค โล่งไปเปราะหนึ่ง

“กาล ตื่นแล้วเหรอ”

รู้ได้ไงวะ กูยังไม่กระดิกเลยนะเว่ย เออ ก็นอกจากขมิบตูดอ่ะ

“อะ...อืม”

“หิวไหม”

“ไม่”

“งั้นนอนต่อนะ”

“อืม”

นิ่ง ...แค่เนี้ย? โอย โว้ย

“ฉัตร”

“ว่า..”

“กูถามก่อน”

“ว่า...”

“เมื่อคืนมีอะไร”

“ก็ไม่มีอะไรนะ”

“เหรอ”

“อืม”

นิ่ง ...จบ

เชื่อก็ได้ ผมค่อยๆ ลุกจากเตียง ไปเข้าห้องน้ำ เสื้อตัวใหม่ใหญ่กว่าเดิม กับท่อนล่างซึ่งเหลือแค่บ็อกเซอร์ ....คงเปลี่ยนออกเพราะเสื้อผ้าแม่งเห็นมากเวลาไปตับคั่ง เข้าใจ แต่พอเข้าห้องน้ำก็เข้าใจมากขึ้น

คิสมาร์คเหี้ยอัลไลวะเนี่ยยยยยยย

ปัง! (เสียงเปิดประตูห้องน้ำ)

“ฉัตร ไหนมึงบอกไม่มีอะไรไง” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เปลือยท่อนบนให้คนบนเตียงเห็นว่าผมหมายถึงอะไร

ตอนกูส่องกระจกตอนแรกก็เห็นรอยแค่ที่คอแหละ พอกูถอดเสื้ออกดูเพื่อความแน่ใจเท่านั้นแหละ มาอีกแปดรอย โอ้ยยย ก็ดีใจอยู่หรอก แต่กูเขินได้ไหมล่ะ  อายได้ไหม อยากรู้เรื่องจริงๆ เมื่อคืนได้รึเปล่า โอ้ย หน้าร้อนไปหมดแล้ว

“ก็ไม่มีอะไร ไม่ได้ทำอะไร ยกเว้น จุ๊บแก้ม จุ๊บปาก จุ๊บคอ จุ๊บหน้าอก...”

“พอ โอเค ยกเว้นมึงเยอะจังเลยนะ”

“ฮ่าๆ นึดนึง ก็มึงน่ารัก”

“บะ..บ้า เอาดีๆ ดิ”

“เอาอะไร ยังไม่ได้เอา ฮ่าๆๆ โอเคๆ ก็เมื่อคืนเปลี่ยนเสื้อให้ เห็นแล้วอยาก...”

ไอ้เหี้ยยย บทสนทนาเหี้ยอะไรเนี่ย กูชอบมึงนะ มึงชอบกูรึเปล่า ทำไมทำกับกูแบบนี้ งืออ ฉัตรรรร เขินจะตายอยู่แล้ว

ผมไม่ใช่สาวแสนเหนียมอายอะไรนะ แต่นี่สถานการณ์อะไรเหรอ ที่คนที่เราชอบมาพูดจาแบบนี้ ...บอกแล้วนะว่าไม่ใช่คนปล่อยโอกาสทิ้งเสียเปล่า

ผมเดินกลับไปที่เตียง

“ฉัตร กูชอบมึง ชอบมาตั้งนานแล้ว”

“รู้แล้ว เมื่อคืนมึงก็พูด”

-_- หมดละ ความตื่นเต้นเหี้ยอัลไล เออ กูชอบมึง

“ฮ่าๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ”

“ขำไร ขะ...ขอคำตอบด้วย”

“มาฟังใกล้ๆ มา” ฉัตรพูดพร้อมกับตบเตียงปุปๆ ผมก็ยอม ว่าง่าย ฟังแต่โดยดี เดินไปนั่งแต่ก็ถูกฉัตรดึงไปกดลงกับเตียงอย่างเร็ว ฉัตรก้มหน้าลงมาแตะปากเบาๆ แล้วก็เลื่อนไปข้างหู กระซิบเบาๆ...

“ฉัตรก็ชอบกาลมาตั้งนานแล้ว”

โคตรฟิน อยากทำท่าทางและหน้าตาแบบนางงามได้รางวัลที่หนึ่ง แบบยกมือขึ้นมาปิดปากแล้วน้ำตาไหลอ่ะ.. แต่ก็นั่นแหละ นี่กูนะ ไม่ใช่นางงาม เลยเปลี่ยนจากปิดปากร้องไห้เป็นกอดฉัตรแล้วจุ๊บแก้มไปหนึ่งทีแทน

“ไม่อยากเชื่อ โอ้ย กูโคตรมีความสุข มีความสุขเหี้ยๆ อ่ะ” ผมยิ้มกว้างให้ฉัตร ฉัตรก็ยิ้มตอบ รอยยิ้มที่ทำผมใจสั่นไหวมากที่สุดในโลก โคตรน่ารักกก แล้วฉัตรก็ก้มลงมาจูบ คราวนี้ไม่ใช่แค่แตะปากแต่เป็นดีพคิสที่ร้อนแรงมากโคตร

มันเรื่องอะไรกันที่เราจะใจตรงกับกับคนที่เราแอบชอบ ฮือออ

ผมชอบคุณ คุณชอบผม เราชอบกัน ชอบมาตั้งนานแล้ว โอ้ย รู้งี้พ่อเข้าชาร์จแบบที่ไอ้อินบอกตั้งนานแล้ว ฮ่าๆๆ

“กาล...ขอต่อจากเมื่อคืนได้ป่าว”

“ต่อ...?”

“ก็เมื่อคืน..ไม่ทำจนสุดเพราะอยากทำตอนกาลรู้สึกตัวนะ ...กูขอนะ” ฉัตรพูดอ้อนพร้อมกับกุมมือผมไปจับแก่นกายของตัวเองที่ตอนนี้มันตื่นตัวเรียบร้อยแล้ว โอ้ยยย ฉัตรรร มึงเป็นคนแบบนี้เหรอ หัวใจก็จะรับไม่ไหวอยู่แล้วกับความสุขสมหวังนี้

“ยังแฮงค์อยู่ ปวดหัวนิดนึง”

“อ้าวเหรอ กินยาไหม” ท่าทีเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเลย ดูเป็นห่วงผมสุดๆ โฮย เทคแคร์ด้วยอ่ะ เป็นคนน่ารักจริงๆ

“ไม่เป็นไร พูดเล่น ไหว”

“ไหว?”

“ก็ทำได้ อยากทำ...กับฉัตร” โฮ กูพูดอะไร กลางวันแสกๆ ฉัตร มึงนั่นแหละมายั่วกูกลางวันแสกๆ (คือตื่นกันมานี่ก็บ่ายละ แต่ห้องฉัตรดี๊ดี ปิดม่านพอ มืดสลัวมาก บรรยากาศน่า...มาก (น่านอน(อ๋อ เหรอ)))

“อื้อหือ พูดงี้ไม่ทนนะครับ”


ภาพตัดไปที่หัวเตียง...





บอกเลยว่าแต่งสนองตัณหาตัวเองมาก 5555 ชอบเรื่องนักศึกษา ชอบเรื่องแบบนี้ 5555

ขออภัย ไม่ถนัดบทอัศจรรย์ ดูเสียงตอบรับแปป

  ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะ

[IsDeer]

  ฉากที่ตัดไปอยู่ไหน

[sirin_chadada]

สั้นไปหน่อย แบบว่าตกลงกันง่ายเกินอ่ะ
ให้กำลังใจคนเขียนนะ

[KKKwanGGG]

อืม ..... สั้นจริง แต่น่ารักมากครับ

ขอบคุณครับ