ถุงทอง"ฮื่อ .. อ๊ะ .. คุณถุง . นี่เพิ่งตีห้าเองนะ .. อื้อ .. อย่าสิครับ" เสียงแหบแห้งของคนที่ถูกผมลูบไล้หน้าท้องขาว ปรุงยังไม่ตื่นดีหรอก แต่ผมตื่นเต็มกำลังทั้งด้านบนและด้านล่าง ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าเช้านี้ผมไม่ปล่อยปรุงไปง่ายๆแน่
"ฉันไม่ทนแล้วนะ .. หืม .. นายนอนเฉยๆก็ได้" ผมนอนซ้อนหลังแล้วไล้มือเล่นที่หน้าท้องขาวก่อนจะค่อยๆไต่เล่นมาจนถึงหน้าอกแข็งที่มีตุ่มไตสองอันรอผมอยู่ ปรุงส่งมือมาลูบขาผมเล่น ไอ้เราก็นึกว่าจะไม่ยอม ที่ไหนได้ มีอารมณ์เหมือนกันนี่หว่า
"อืมม .. หอมจัง .. จ๊วบ .." ผมไซร้ไปที่ซอกคอหอม ปรุงยังเอามือมาลูบขาอ่อนผมอยู่ ส่วนผมตอนนี้เอามือออกเลิกเสื้อนอนปรุงขึ้นแล้วก้มลงไปหาสิ่งที่ดึงดูดมากที่สุด จุกนมสองอันกำลังเต่งแดงรอให้ผมลงไปไล้เลีย ผมค่อยๆแลบลิ้นออกไปแตะที่ยอดอกนั้น ปรุงครางอือสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเอามือมาเล่นที่หัวผม คงเสียวสินะ .. ผมใช้ปากดูดจนเกิดเสียงดัง ทั้งเลีย ทั้งดูด ถึงปรุงจะไม่ได้อกเต่งตึงเหมือนผู้หญิง แต่แบบนี้ผมก็ชอบนะครับ
"ยังเช้าอยู่เลยครับ .. ค่อยทำคืนนี้ไม่ได้หรอ .. อะ .. อย่ากัดครับ " ปรุงลูบไล้ใบหน้าผมพรางต่อรอง แต่ผมไม่ยอมหรอกครับ ไม่ได้ทำมาตั้งหลายวัน ผมแกล้งงับที่หน้าอกไปที อยากตัวหอมดีนัก
"เรามาทำน้องให้เกี๊ยวกันเถอะ" ผมลุกขึ้นถอดเสื้อออกแล้วก้มลงไปประกบปากปรุงทันที ปรุงขัดขืนเล็กน้อยก่อนจะจูบตอบผมอย่างไม่ยอม เขานอนหอบกระเส่าเอามือมาลูบต้นคอผมแล้วกดลงมารับจูบร้อนแรงกว่าเดิม ผมบดเบียดร่างกายที่แข็งขืนให้ไปเจอกับด้านล่างของปรุงที่กำลังตื่นตัว มือผมเริ่มอยู่ไม่สุขเลื่อนลงไปถอดกางเกงนอนปรุงออกแล้วลูบไล้แก่นกายด้านล่างเล่น .. แข็งแล้วเหมือนกันนี่
"ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ . แฮ่ก .. คุณถุง .. เสียวครับ" ผมหัวเราะออกมาก่อนจะใช้มือรูดแก่นกายขนาดพอดีมือขึ้นลง ปรุงนอนหอบจนหน้าอกกระเพื่อม สองมือส่งมาดึงกางเกงนอนผมลง นี่ขนาดไม่อยากทำนะ .. ผมรูดรั้งจนขนาดใหญ่เต็มที่ก่อนจะช่วยถอดกางเกงตัวเองออกแล้วคร่อมคนข้างใต้เอาไว้ทั้งตัว
"ใช้ปากให้หน่อยสิ" ผมขยับตัวขึ้นไปหาปรุงที่นอนมองแก่นกายอันใหญ่โตของผมอยู่ "อื้ออ .. อืมม" ผมจ่อลูกชายผมไปที่ปากปรุงก่อนที่จะโดนเขาใช้มือจับแล้วค่อยๆเอาปากแตะที่ส่วนปลาย แค่โดนแตะด้วยริมฝีปาก ผมก็เสียววาบขึ้นมาถึงหน้าท้อง .. ปรุงลอบมองหน้าผมแล้วค่อยๆกลืนกินส่วนหัวของผม แล้วไล่ขึ้นมาจนสุดลำ
"ซี้ดด .. เร็วๆเลยปรุง .. อื้มม .. ดีครับ .. อ่า .. แบบนั้น .. ใช้ลิ้นด้วย .. ดี" ผมจับหัวปรุงแล้วค่อยๆดันแก่นกายเข้าไปในปากเขาจนสุด เสียวจะตายอยู่แล้วครับ .. ปรุงใช้ปากเก่งขึ้นมาก เขาใช้ลิ้นดุนตรงส่วนหัวแล้วเล็มไปทั่วลำก่อนจะดูดปากเข้าออกอย่างไวจนผมแทบแตกคาปาก
"อ้าขาหน่อย .. อืม .. สองนิ้วเลยนะ" ผมผละแก่นกายออก เลื่อนตัวลงมาด้านล่าง จับขาปรุงแยกออกกว้าง ก่อนจะใช้สองนิ้วสอดเข้าไปด้านใน .. แน่นมาก .. ช่องทางปรุงรัดแน่นจนขยับไม่ได้ .. ผมกดนิ้วเข้าไปจนสุดแล้วขยับเข้าออก ปรุงนอนหอบเสียงกระเส่าแล้วดึงตัวผมไปจูบปลอบเพื่อให้หายเจ็บ
"หายเจ็บไหมครับ .. ของจริงแล้วนะ" ผมลูบผมที่เปียกชื้นแล้วหอมไปที่ขมับหนึ่งที ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เราทำรักกันโดยที่ไม่ได้เมาหรือโดนยา ต่างคนต่างรู้ตัวว่าทำอะไรอยู่ ผมยกขาปรุงขึ้นสองข้างแล้วจ่อแก่นกายที่ขยายจนสุดไว้ที่ปากทาง
"อื้อ .. เจ็บครับ .. จ .. เจ็บ" ปรุงร้องแล้วกำมือแน่น หลับตาปี๋ ส่วนผมที่กำลังสอดเข้าไปถึงกับต้องครางอือด้วยความคับแน่นทำให้ข้างในตัวปรุงบีบรัดแก่นกายผมจนขยับตัวลำบาก
"อย่าเกร็ง .. ผ่อนคลายนะ .. จุ๊บ" ผมจูบปรุงให้เขาได้ผ่อนคลายด้านล่างลง ตอนนี้ผมกดแก่นกายลงไปได้จนสุด ปรุงเอามือปิดปากตัวเองแล้วบิดตัวเร้าไปมา
"ขยับ .. อะ .. เลยครับ" ผมไม่รอช้าค่อยๆขยับส่วนล่างเข้าไปจนสุด ก่อนจะถอนออกมาเกือบสุดแล้วกดลงไปใหม่ .. จากเนิบช้า กลายเป็นเร็วขึ้นจนคนด้านล่างร้องครางหัวสั่นหัวคลอน
"เสียวมาก .. แน่นจนใกล้จะออกแล้ว .. " ผมลงไปดูดจุกนมเล่นจนแดงเถือก ส่วนล่างก็ยังขยับเข้าออกจนกลายเป็นความเสียวซ่าน .. ปรุงแยกขาออกเอาขาขึ้นมาให้ผมจับพาดบ่า .. ผมเลยใส่ไม่ยั้งจนคนด้านล่างนอนครางด้วยความเสียว
"ค .. คุณถุง .. อ๊ะ .. อีกนิดครับ .. ออกแล้ว .. อือ .. อ๊าาาาาาา" ปรุงทนไม่ไหวปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาจนเต็มหน้าท้องเลยมาที่หน้าขาผม ตอนนี้ปรุงนอนแผ่หมดสภาพแล้ว
"อ่าา .. อีกนิด .. อีกนิด .. อื้มมมมมมม .. อาาาาห์" ผมปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวปรุงติดๆ ปรุงกระตุกแล้วดึงผมลงไปแลกจูบอีกรอบ ผมแช่แก่นกายไว้ข้างใน ปล่อยน้ำรักไปวิ่งเล่นในตัวปรุงแล้วล้มลงไปทับเลขาผมไว้ ก่อนจะไซร้คอแล้วจูบเล่น
"เอาอีกป่ะ" ยกหน้าขึ้นมาถามคนที่นอนด้านล่างกวนๆ ดูนาฬิกาตอนนี้ยังไม่หกโมงเลย ได้อีกรอบพอดี
"พอแล้วมั้ง .. แล้วจะคาอีกนานไหม .. ผมอึดอัด" ปรุงหันหน้าไปด้านข้างเหมือนเขิน ผมเลยกดจูบไปที่แก้มแดงชื้นเหงื่อ น่ารักจังเลยเลขาผมเนี่ย
"ไม่อยากได้ลูกชายอีกคนหรอ .. หืม" ผมคลอเคลียเขาเป็นลูกแมว ปรุงหันหน้ามาแล้วกัดมาที่จมูกผม .. ก็ผมอยากมีน้องให้เกี๊ยวนี่นา ผิดตรงไหน ..
"พูดเหมือนมีได้จริงๆ .. ฮื่ออ .. ผมอยากอาบน้ำ" ผลักผมแล้วครับ ตอนนี้ช่วงล่างผมยังคาอยู่ข้างใน .. ไม่ได้สวมถุงยางนะครับ สดๆนี่แหละ
"ป่ะ .. ฟอดดด .. อืมม .. เริ่มอยากอีกแล้วอ่ะ" แค่ขยับร่างกายผมก็เริ่มมีอารมณ์ ผมขยับตัวขึ้นเตรียมพาเขาไปอาบน้ำ
"พอแล้ว .. ผมจะไปอาบน้ำ! .. อื้อออ .. คุณถุงงงง" ปรุงตีผมที่หลังรัวๆเพราะผมยกปรุงขึ้นกระชับกอดแน่นแล้วเดินเข้าห้องน้ำมาอย่างสบายใจ ไม่รอดแน่ครับ ขออีกสักรอบก่อนไปทำงาน ..
.....
"ปะป๊าาาาาา ..~~~" ลูกชายผมแต่งตัวชุดนักเรียนเรียบร้อยครับ วิ่งมาหาถึงห้อง ผมยังแต่งตัวไม่เสร็จเลย
"ปรุงใส่เนคไทให้หน่อยครับ" ผมอุ้มเกี๊ยวแล้วหันไปหาเลขา หน้านี่มุ่ยเลยครับ โดนไปสองน้ำเต็มๆ .. ปรุงเดินหยิบเนคไทสีน้ำเงินมาหาผมแล้วทำการผูกเนคไทให้ผม ดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนดีนะครับ
"ปะป๊า .. ของเกี๊ยวพี่แตใส่ให้ .. ของปะป๊าพี่ปรุงใส่ให้ .. เกี๊ยวก็อยากให้พี่ปรุงใส่อ่ะ .. งื้อออ" เกี๊ยวงอแงอยู่ในแขนผม เลยโดนฟัดแก้มขาวไปหลายทีครับ
"ไว้พรุ่งนี้นะลูก .. อ่ะ .. ให้หอมแก้ม" ผมโอ๋ลูกชายตาหวานแล้วทำแก้มพองให้เกี๊ยวหอม ลูกชายผมก็หอมผมดังฟอดใหญ่เลยครับ
"ไหนหอมแก้มพี่ปรุงมั่งสิ . อืม" ผมอุ้มเกี๊ยวให้ยื่นไปหอมแก้มปรุง ปรุงก็หอมกลับครับ
"ฟอดดด" " อื้อ . คุณถุง!" ผมฉวยโอกาสยื่นหน้าไปหอมพี่ปรุงของเกี๊ยวบ้าง ทีนี้ล่ะหน้าแดงเลยครับ เพิ่งอาบน้ำเสร็จแก้มขาวๆหอมจนไม่อยากไปทำงานเลย อยากจะนั่งหอมปรุงอยู่บ้านนี่แหละ
"ปะป๊าหอมพี่ปรุงอ่ะ .. งื้อออ .. เกี๊ยวเขินนน >/////< " เกี๊ยวแก้มขึ้นสีแดงแล้วซุกมาที่บ่าผม ผมกับปรุงมองหน้ากัน ผมขำออกมา แต่ปรุงชี้หน้าผมแล้วเดินไปแต่งตัวต่อ .. คงเขินเด็กล่ะมั้ง จะเขินทำไมล่ะ ลูกฉันก็เหมือนลูกนายนั่นแหละปรุง
......
ทานอาหารเช้าเสร็จ ผมก็ขับรถไปส่งเกี๊ยวที่โรงเรียนครับ ลูกผมเป็นเด็กดี ไม่ดื้อ ไม่ซน พอส่งเกี๊ยวเสร็จเราก็เข้าบริษัท ผมต่อสายหาเพื่อนฮะที่ได้มาแต่ก็ไม่มีคนรับ อีกเบอร์ที่ได้มาก็บอกว่าเก๋าไม่ได้ไปมหาลัยมาหลายวันแล้ว หายไปไหนนะตัวดี อย่าให้เป็นแบบที่ผมคิดเลยครับ .. ผมไม่อยากให้น้องทำตัวตามผู้ชายแบบนั้น .. และผมก็กลัวด้วย .. กลัวว่าผมจะเผลอทำอะไรแรงๆขึ้นมา น้องอาจจะโกรธผม แต่ผมเป็นผู้ใหญ่แล้ว ถ้าน้องทำผิดก็ต้องเตือน
"คุณแบงค์ .. เอ่อ .. ฮะเก๋าอยู่ที่นั่นหรือเปล่าครับ" ปรุงกำลังต่อสายหานายคนนั้นครับ วันนี้ผมรีบเคลียร์งานให้เสร็จ เพราะจะได้ออกตามหาเกี๊ยว ผมว่าน้องน่าจะอยู่กับนาย scg นั่น
"อ่อ .. หรอครับ .. ถ้าอย่างนั้นพวกผมขอไปรับน้องเองละกันนะ .. รบกวนบอกที่อยู่ .. ครับ .. ซอย .. หลังที่ .. ครับ ... ได้ครับ" ผมนั่งฟังปรุงคุยกับมัน นี่ตกลงที่น้องผมหายไปเป็นอาทิตย์คือไปอยู่กับมันจริงๆหรอเนี่ย ผมเริ่มโมโหแล้วครับ โกรธน้องก็โกรธ โมโหไอ้นั่นก็ด้วย ตัวเองก็เป็นผู้ใหญ่แล้วทำไมไม่รู้จักแยกแยะถูกผิด .
.
.
เครื่องปรุง พอได้เรื่องคุณถุงก็รีบหยิบกุญแจรถเดินออกมาเลยครับ ผมกลัวว่าคุณถุงจะอารมณ์รุนแรงถ้าไปเจอหน้าฮะเก๋ากับคุณแบงค์ ขนาดตอนนี้เขายังฮึดฮัด ขมวดคิ้ว ขับรถด้วยความเร็วสูง ผมทราบนะครับว่าเขาเป็นห่วงน้อง แต่แบบนี้มันจะยิ่งทำให้เรื่องราวไปกันใหญ่นะผมว่า ..
"ซอยนี้ใช่ไหมปรุง" อยู่ๆคนข้างๆก็พูดขึ้นมาเสียงดัง
"ค .. อ่า .. ใช่ครับ" ผมที่กำลังคิดอะไรเพลินๆเลยตกใจ อะไรวะ แปปเดียวเอง ถึงในเมืองแล้วหรอเนี่ย
"หลังไหน" เขาถามอย่างคนอารมณ์เสีย ไม่ค่อยได้เห็นเขาเป็นแบบนี้เลย
"นี่ครับ. หลังนี้!" กำลังจะขับผ่านไปพอดี บ้านคุณแบงค์เป็นหมู่บ้าน พอเข้ามาก็เจอเลย หลังเดียวสองชั้นไม่ใหญ่มาก
"คุณถุงครับ .. ใจเย็นๆนะ" ผมจับแขนเขาไว้ก่อนจะลงรถ เขาหันมาสบตาแล้วพยักหน้าก่อนจะเดินลงจากรถไป ผมรีบลงตามมาเพราะกลัวจะมีเรื่อง แต่เขาคงไม่ใช่คนใจร้อนล่ะมั้ง
.. ติ๊งหน่อง ..
ผมกดกริ่งหน้าบ้าน ยืนรอสักพักคุณแบงค์ก็ออกมาด้วยชุดทำงาน เขามองหน้าผมอยู่นานจนคุณถุงขัดจังหวะขึ้น
"ฮะเก๋าล่ะ" คำถามแรกที่คุณถุงถามแบงค์ ตอนนี้อากาศแถวนี้ไม่เหมาะแก่การหายใจมากครับ ควันพิษปะทุจนโขมงไปหมดแล้ว
"ในบ้าน .. " เขาตอบ สีหน้าดูเหนื่อยๆ แล้วนี่เขาใส่ชุดทำงานนี่ ทำไมมาอยู่บ้านล่ะ .. เราเดินกันเข้ามาในบ้านก็เหมือนบ้านคนโสดปกติทั่วไป มีข้าวของเครื่องใช้ครบครัน
"ฮะกลับบ้าน!" คุณถุงพูดขึ้นเสียงเล็กน้อย ตอนนี้ฮะอยู่ตรงโซฟาครับ กำลังร้องไห้หนักเลย เห้ย มีอะไรกัน
"ร้องไห้ทำไม .. แกทำอะไรน้องฉันวะ" คุณถุงถามเก๋าแล้วเดินไปกระชากคอเสื้อคุณแบงค์ขึ้น ทำไงดีเนี่ย
"คุณถุงใจเย็น" พยายามดึงมือออกแต่เขากำไว้แน่นมาก
"เฮียอย่าทำพี่แบงค์นะ .. ฮึ่ก .. เฮียฟังเก๋าก่อน" เก๋าร้องไห้น้ำตาไหลเป็นทางแล้วเข้ามากั้นกลางระหว่างคุณถุงกับคุณแบงค์
"ทำไมถึงไม่กลับบ้าน ! มาอยู่กับมันทำไม! ทำไมถึงทำตัวเหลวไหลแบบนี้!" คุณถุงปล่อยมือที่จับคอเสื้อออกแล้วหันมาพูดกับเก๋าที่ตอนนี้สะอื้นหนักเข้าไปอีก
"ผม .. ฮึ่ก .. ผมมาอยู่เอง .. พี่เขา .. ฮึ่ก .. พี่เขาไล่เก๋าแล้ว แต่เก๋าไม่ไป ., ฮืออ .. เก๋าขอโทษ .. เก๋าแค่อยากอยู่กับพี่แบงค์ .. ฮึ่ก" สงสารน้องจัง เก๋าสะอื้นตัวโยนเลย ผมก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนดูสถานการณ์
"แล้วมันเป็นอะไรกับเรา .. ห๊ะ! ถึงต้องหอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่ด้วยแบบนี้! ทำไม ! มันได้เราแล้วหรือยังไง!" คุณถุงกระชากเก๋าจนตัวปลิว น้องยิ่งร้องมากกว่าเดิมตอนที่คุณถุงถามว่า 'มันได้เราแล้วหรือยังไง' อย่าบอกนะว่า ..
ผัวะะะ
"เห้ย!" เสียงผมเอง ตกใจมาก คุณถุงต่อยแบงค์ซะล้มลงไปนั่งที่พื้นเลย
"ทำไมทำแบบนี้วะ! น้องมันยังเด็กอยู่เลย ! ไม่คิดเลยหรือไงวะ! " คุณถุงตามไปดึงคอเสื้อทำท่าจะซ้ำ
"เฮียยยย .. เรื่องนั้นเก๋าผิดเอง .. เก๋าวางยาพี่แบงค์ .. ฮือออออออออออ" เก๋าตามมาดึงแขนคุณปรุงไว้ ส่วนผมทำได้แค่ดึงน้องไว้อีกที ทำไมเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้วะ
"เก๋าาาาา !!!!!!" คุณถุงทำท่าจะตบน้อง แต่เหมือนคิดได้เลยชะงักมือ .. แล้วดึงเก๋าไปกอด .. ผมน้ำตาซึมเลย สงสารน้อง คุณแบงค์ก็ไม่พูดอะไรสักคำ ผมช่วยอะไรได้บ้างไหมเนี่ย !
"ทำไมถึงทำแบบนี้ .. ถ้าป๊าม้ารู้เขาจะรู้สึกอย่างไร .. เฮียก็ผิดหวังในตัวเรามากรู้ไหม .. แล้วคิดว่าทำแบบนี้เขาจะรักเราเหรอ .. เขาถีบหัวส่งไม่ใช่หรอ .. "
"เฮียขอสั่งให้เลิกยุ่งกับมัน!
เด็ดขาด !!!"
คุณถุงพูดออกมาเด็ดขาด เก๋านั่งลงเอามือกุมเข่าแล้วร้องไห้ออกมาอย่างดัง .. คุณถุงโหดไปป่ะวะ. จะไม่ให้ติดต่อกันเลยหรอ ตอนนี้บรรยากาศโคตรอึมครึม คุณถุงเองก็ทำท่าจะร้องไห้เหมือนกัน ส่วนเจ้าของบ้านตอนนี้ลงไปนั่งกองอยู่ที่พื้นไม่พูดไม่จา ฮะเก๋าก็เอาแต่ร้องไห้ ส่วนผมได้แต่ปลอบน้องไปจะให้พูดอะไรก็คงไม่ได้ เรื่องครอบครัวเขา
"นายเลิกยุ่งกับน้องฉันซะ .. ฉันเองก็จะไม่ให้น้องฉันมายุ่งกับนาย .. หวังว่านายจะทำตามที่ฉันบอกนะ " คุณถุงพูดให้คนตรงหน้าฟังแล้วเดินไปหาเก๋า เขาดูจริงจังมากตอนนี้
"กลับบ้าน .. ไหนของใช้เรา" คุณถุงพยุงน้องขึ้นแล้วถามหากระเป๋าหรือเครื่องใช้ต่างๆ น้องชี้ไปที่โซฟา ผมเลยเดินไปหยิบมาให้ นี่มันกระเป๋าใบเดียวกับที่ไปเสม็ดเลยนี่หว่า นี่อย่าบอกนะว่าที่บอกกลับบ้านคือหนีมาอยู่กับเขาเนี่ย
"อย่าลืมที่ฉันบอก .. ไม่อย่างนั้นฉันเล่นนายแน่" คุณถุงพาเก๋าเดินออกไปแล้ว ส่วนผมก็เดินมาหาคุณแบงค์แล้วตบบ่าเป็นกำลังใจ
"คุณคงไม่ทิ้งน้องหรอกนะ .. ผมเชื่อว่าคุณแมนพอ" พูดจบก็เดินตามออกมาขึ้นรถ ผมนั่งหน้าตามเดิม ส่วนเก๋าตอนนี้นั่งมองเหม่อไปนอกกระจก น้ำตายังไหลอยู่ เฮ้อ เรื่องความรักนี่มันพูดยากจริงๆ จะให้ทำไงก็ต้องเจ็บปวดอยู่วันยังค่ำ
.
.
"แวะรับเกี๊ยวได้ไหมครับ" บอกคนที่กำลังขับรถอยู่ นี่ก็บ่ายสองจะบ่ายสามแล้ว ป่านนี้น้องนั่งรอแย่แล้ว
"อืม" เขาคงกำลังอารมณ์ไม่ดี นั่งมาในรถไม่มีใครพูดอะไรเลยสักคน มีแต่ความเงียบ .. จนมาถึงหน้าโรงเรียน ผมลงไปรับเกี๊ยวแล้วขึ้นมาบนรถ
"ปะป๊าสวัสดีฮะ .. งื้อ .. พี่เก๋านี่ .. พี่เก๋ามาได้ไงฮะ" น้องถาม ตอนนี้ยังนั่งอยู่บนตักผม คุณถุงออกรถมาแล้ว วันนี้ไม่เข้าบริษัทแล้วครับผมโทรไปบอกพี่เจ๊จินแล้ว
"ชู่วว พี่เก๋ามาหาเกี๊ยวไงครับ .. นั่งดีๆก่อนเนอะ .. ปะป๊าขับรถ" ผมจับน้องนั่งดีๆ ในรถเกี๊ยวก็เม้าจนพวกผมหูดับ ขับมาไม่นานก็ถึงบ้าน เก๋ายังไม่พูดไม่จาเลยครับ
"พี่เก๋าไปเล่นกับสายชูกันนะฮะ .. เล่นกันนะ .. เกี๊ยวคิดถึงพี่เก๋าจัง .. เล่นกับเกี๊ยวน .." พอจอดรถเกี๊ยวก็รีบวิ่งลงไปดึงพี่เก๋าจะพาไปเล่นด้วย
"อย่ามาเซ้าซี้ได้ไหม! ฮึ่ย" เก๋าตวาดน้องเสียงดังลั่นแล้ววิ่งขึ้นบ้านไป เอาแล้วไหมล่ะ
"ฮืออออออ .. ฮึ่ก .. ฮึ่กก .. ฮือออ .. พี่เก๋า .. ฮึ่ก . พี่เก๋าดุเกี๊ยว .. ฮือออ" น้องร้องไห้ไม่หยุดเลย โดนตวาดเสียงดังขนาดนั้น คงรู้สึกแย่ไม่น้อย
"โอ๋ๆ . พี่เก๋าเขาอารมณ์เสียน้า .. คุณถุงอย่าไป .. มานี่ครับ .. เอาน้องไป .. ผมขอคุยกับน้องเอง" ผมรีบดึงคนที่กำลังอารมณ์ร้อนไว้ ถ้าให้เจอกันตอนนี้มีหวังบ้านพังแน่ๆ .. ผมรีบส่งเกี๊ยวให้คุณถุงโอ๋แล้ววิ่งขึ้นมาบนบ้าน .. อยู่ในห้องผมแน่ๆ ล็อคกลอนซะด้วยสิ
"เก๋าครับเปิดประตูให้พี่ปรุงหน่อยนะ" ลองเคาะห้องดู รออยู่สักพักคิดว่าน้องคงไม่พร้อมคุย
แกร๊ก
เสียงประตูเปิด ผมเลยเดินเข้าไป ก็เจอเด็กน้อยนอนร้องไห้อยู่บนเตียง .. ผมล็อคกลอนให้เรียบร้อยแล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆ ก่อนจะลูบหัวน้องเล่น
"รักพี่แบงค์หรอ" ผมถามคำถามเบสิคที่สุด น้องพยักหน้าคว่ำหน้าลงไปบนหมอน
"แล้วเขาล่ะรักเราไหม" พอมาถึงคำถามนี้น้องส่ายหน้าแล้วร้องไห้สะอื้น
"ถ้าอย่างนั้นก็อย่าไปสนใจสิ .. หรือเราอยากเสียใจเพราะเขา" ลองพูดไปดู อยากรู้เหมือนกันว่าเก๋าคิดอะไรอยู่
"เขาชอบพี่ .. ฮึ่ก" น้องพูดแล้วเงยหน้ามอง
"อืม .. เขาชอบพี่ .. แต่พี่ไม่ได้ชอบเขา .. และเขาก็ไม่เคยบังคับพี่ .. อย่างที่เราทำ .. จริงไหม" ผมพูดให้น้องได้คิด จริงอยู่ที่เขาชอบผม แต่เขาไม่เคยบังคับร่างกายหรือจิตใจผมแม้แต่ครั้งเดียว
"แต่ผมวางยาเขา .. ผมผิดใช่ไหมพี่ปรุง .. ผมทำผิดมากเลยใช่ไหม" น้องร้องแล้วหันมากอดเอวผมไว้แน่น น่าสงสารจังเลยเก๋าเอ๊ย รักมากสินะถึงได้กล้าทำแบบนั้นลงไป
"เราผิดที่ทำแบบนั้น .. แต่เราไม่ผิดหากจะรักใครสักคน .. คิดให้ดีๆนะว่าเรามีคุณค่าของตัวเอง .. อย่าให้ใครมาทำลายคุณค่าของเราได้ . เข้าใจไหมครับ" ค่อยๆปลอบใจน้องจนหายดี เรานั่งคุยกันจนรู้สึกว่าขึ้นมานานแล้ว เห็นคุณถุงบอกจะโทรบอกป๊าม้าว่าน้องปลอดภัย ป่านนี้พี่แตคงจัดโต๊ะอาหารแล้ว .. ผมเลยให้น้องไปล้างหน้าล้างตาแล้วตามลงมาทานข้าว แต่น้องยังไม่พร้อมบอกว่าจะลงมาทานทีหลัง ผมเลยลงไปทานกับคุณถุงกับเกี๊ยว คุณถุงก็ถามครับว่าเป็นไง ผมก็เล่าเรื่องให้ฟัง ก็ดูแกพอจะข่มอารมณ์ไปได้เยอะแล้ว ส่วนเกี๊ยวพอทานข้าวเสร็จน้องก็เข้านอนเลย คงเป็นเพราะร้องไห้จนเหนื่อย ผมนอนกล่อมน้องสักพักถึงจะกลับมาอาบน้ำเตรียมตัวนอน
"นอนได้แล้วครับ ไม่ทำงานแล้วนะ" ผมถอดแว่นตาคุณถุงออก หยิบเอกสารไปวางบนโต๊ะแล้วเดินไปปิดไฟ
"เฮ้ออ .. ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ" คุณถุงถอนหายใจแล้วสอดตัวมาในผ้าห่ม
"ถ้าผมเป็นเก๋า .. ผมอาจจะยอมทำแบบนี้เพื่อคนที่ผมรัก" ผมพูดออกมาลอยๆ ไม่รู้สิ ความรักทำให้เราทำอะไรได้มากมายนะ
"นายจะทำกับฉันแบบนี้หรอ .. " เขาถามแล้วหันมากอดผมไว้ เข้าโหมดหื่นอีกแล้ว
"ไม่ใช่เรื่องวางยาครับ .. เรื่องทำให้เขารับรักต่างหาก .. เก๋าพยายามทำให้คุณแบงค์หันมารัก .. แม้ว่ามันจะเป็นวิธีที่ผิด .. แต่ก็ถือว่าทำเพราะรักไม่ใช่หรอครับ" ผมพูดเมื่อคิดไปถึงเรื่องผมกับคุณถุง
"แต่น้องยังเด็ก .. แบบนี้มันไม่ดีเลยปรุง .. และฉันไม่คิดว่าวิธีผิดๆมันเกี่ยวกับความรักตรงไหน" เขาพูดออกมา หึ ลืมอะไรไปหรือเปล่า
"คุณคิดว่าไม่เคยใช้วิธีผิดๆในความรักจริงๆหรอครับ .. แล้วเรื่องบ้านเช่าของผมที่ถูกคุณขอซื้อต่อล่ะ .. นั่นมันถูกแล้วใช่ไหม" ทุกคนคงคิดนะครับว่าผมไม่รู้ แต่ผมรู้เพราะผมตรวจเอกสารเขาก่อนจะส่งคืนพี่จินครับ ตอนแรกก็กะจะปล่อยไปนะ แต่ตอนนี้เริ่มหมั่นไส้คนตรงหน้าว่ะ ขอหน่อยเหอะ
"นายรู้หรอ .." เขาถามดูตกใจเล็กน้อย
"ผมไม่โง่หรอกครับ .. แล้วคุณยังจะพูดอยู่ไหมว่าคุณไม่เคยใช้วิธีผิดๆเพื่อความรักของคุณ .. คนเห็นแก่ตัว" ผมทำท่าจะดึงมือออกจากมือเขาแต่เขาไม่ยอม
"ปรุง .. ฉันขอโทษ .. ยกโทษให้ฉันนะ .. ฉันมันเห็นแก่ตัวจริงๆ .. เห็นแก่ตัว" เขาดึงมือผมไปตีที่หน้าเขา ผมไม่ได้อยากทำร้ายเขาสักหน่อยครับ ผมรู้ว่าที่เขาทำเพราะอยากให้ผมมาอยู่กับเขา
"หยุดเถอะครับ .. ผมไม่โกรธคุณหรอกนะ .. แต่ถ้าคุณทำเรื่องแบบนี้ลับหลังผมอีก .. ผมจะไปจากคุณ" ผมบอกเขาแล้วหลับตาลง น้ำตาไหลออกมาจากหางตา มาถึงตอนนี้ผมคงจะต้องยอมรับเสียทีแหละครับว่า ผมรักเขาแล้วจริงๆ
"ไม่ทำอีกแล้วสัญญา .. อย่าหนีไปจากฉันเลยนะ .. รักปรุงนะ .. ผมรักปรุง" เขากดจูบมาที่ขมับผมแล้วสอดตัวมากอดผมไว้ . แค่นี้ก็อุ่นใจแล้วครับ .. ไม่ขออะไรมาก .. แค่เรามีกันและกัน .. ผมไม่ได้พูดคำว่ารักออกไป แต่กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นก่อนจะบอกราตรีสวัสดิ์แล้วปล่อยให้ร่างกายหลับใหลไปในอ้อมกอดของคนคนนี้ ..
TBC.
น่าเบื่อไหมอ่าาา กลัวทุกคนเบื่อจัง
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤️ [แจ้งข่าว P. 42] ★.:*･เครื่องปรุง กับ ถุงทอง･*:.★ || ( 30/1/59 ) (อ่าน 391717 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก