Part 8ใครไม่ได้อ่าน 50% ให้กลับไปอ่านได้ที่ P.16คุณชายเพชรอ้อมมาเปิดประตูให้คุณหญิงมุก ซึ่งเป็นนิสัยที่ถูกฝึกตั้งแต่อยู่อังกฤษ ความเป็นสุภาพบุรุษที่ต้องดูแลเทคแคร์สุภาพสตรีหรือคนที่ต้องให้เกียรติ
เช่นพ่อแม่ผู้สูงวัย สิ่งเหล่านี้เมืองผู้ดีปลูกฝังนักเรียนและพลเมืองของเขาจนติดกันเป็นนิสัย
“ขอบคุณค่ะพี่ชาย” หญิงมุกยิ้มระบายทั่ววงหน้าสวย ไม่ลืมกล่าวขอบคุณคุณชายที่ให้เกียรติเธอ
สองพี่น้องต่างเติบโตมาจากลอนดอนเมืองผู้ดี ซึ่งเป็นที่กล่าวขานกันไปทั่วโลก
“เชิญคุณเปลวกับคุณหนิมขึ้นรถสิครับ” คุณชายยิ้มตอบน้องสาว ค่อยหันมาชักชวนเปลวกับสนิมให้ขึ้นรถเบนซ์คันหรู
ซึ่งเปลวเคยใช้บริการมาแล้วเมื่อช่วงบ่าย สองหนุ่มมองพฤติกรรมคุณชายด้วยความรู้สึกชื่นชม
คุณชายเพชรแสดงออกเป็นธรรมชาติ ทั้งเต็มไปด้วยความอบอุ่นอ่อนโยนให้สัมผัสได้อย่างชัดเจน
“ขอบคุณครับ..ขอบคุณครับ” สนิมและเปลวพร้อมใจเอ่ยขอบคุณ ก่อนพากันเปิดประตูก้าวเข้าไปนั่งเบาะหลัง
จากนั้นคุณชายจึงอ้อมมาทำหน้าที่สารถี จังหวะชายฉกรรจ์ทั้งสี่เร่งฝีเท้ากึ่งวิ่งเข้ามาในระยะที่สามารถมองเห็นคุณชาย
กำลังจะออกรถ รู้ทันทีไม่ทันการแล้วเมื่อเบนซ์คันหรูกำลังเคลื่อนออกจากที่จอด มุ่งสู่ถนนใหญ่อย่างฉิวเฉียด
ก่อนพวกเขาจะมาถึงรถด้วยซ้ำ หนึ่งในนั้นเอ่ยกับพรรคพวกว่า
“เอาไงดี กูเห็นแว่บๆ คนที่นั่งหน้าเป็นผู้หญิง”
“น่าจะเป็นนังเปลว โทรหาเสี่ยเอาไง นังเปลวไปกับคุณชายเพชร” อีกคนเสนอความคิด
“มึงไปเอารถมารับพวกกู รีบตามไปก่อนจะคลาดสายตา” ทั้งสี่คนลงความเห็นให้ขับตามรถคุณชายไป
ระหว่างนั้นก็โทรหาเสี่ยวิกรมไปด้วยเพื่อขอความเห็นจะให้พวกเขาดำเนินการต่อยังไง
[ตกลงเจอเปลวไหม] ปลายสายถามทันที หลังรู้เป็นลูกน้องที่ใช้ให้ไปจับตัวเปลวโทรเข้ามา
“ครับขึ้นรถไปกับคุณชายเพชร” มือขวาคนสนิทแจ้งให้นายทราบ
[ไอ้คุณชายเพชรนี่ไม่ธรรมดา ได้เต้นรำกับเปลวของกูเพลงเดียว
ถึงกับฉวยโอกาสพาขึ้นรถไปแบบนี้ พวกมึงตามไปเอาตัวคืนมาให้ได้]
“ตกลงเสี่ยจะให้พวกผมลงมือ ไม่สนคุณชายเพชรรัตน์หรือครับ”
[ช่างหัวมันสิมันเป็นพ่อมึงหรือห๊ะ ทำอะไรอย่าให้มันรู้พวกมึงเป็นคนของกูก็พอ อย่าทิ้งหลักฐานให้สาวมาถึงกูได้
ขอแค่บรรลุเป้าหมายกูไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมหรอก มันจะเป็นคุณชงคุณชายมาจากไหน
ดันมาตัดหน้าเอาคนที่กูหมายตาไป พวกมึงจัดการได้เลยไม่ต้องถามมากความ]
“ครับเสี่ย พวกผมจะจัดการให้เรียบร้อย” พอได้ไฟเขียวจากนายพวกเขาจึงมุ่งหน้าติดตามรถเบนซ์ดำ
ทิ้งระยะห่างป้องกันเป้าหมายไหวตัว กำลังถูกตามประกบอยู่ในขณะนี้
“ตกลงไปทานที่ไหนกันครับ คุณเปลวกับคุณสนิมเป็นคนในพื้นที่ พอจะแนะนำร้านได้ใช่ไหม”
คุณชายถาม โดยลอบมองใบหน้าหล่อติดไปทางสวยมากกว่า ผ่านกระจกส่องหลังเพื่อขอคำแนะนำเกี่ยวกับร้านอาหาร
ที่เปลวบอกว่ารู้สึกหิว ต้องการหาอะไรกินตอนอยู่ล็อบบี้โรงแรม
“ไปร้านเฮียกวงดีไหมหนิม” เปลวหันมาถามสนิม
“เอาสิร้านเฮียเปิดถึงตีหนึ่ง นี่เพิ่งสี่ทุ่มเศษเดี๋ยวกูโทรบอกแกก่อน มึงออร์เดอร์ของโปรดล่วงหน้าไหม
ไปถึงจะได้ไม่ต้องรอนาน ถามคุณชายคุณหญิงดูชอบทานอะไรเป็นพิเศษ” สนิมเห็นด้วยกับเปลวที่แนะให้ไปร้านเฮียกวง
ในย่านท่องเที่ยวตลาดโต้รุ่ง สำคัญคือรสชาติดีราคาประหยัดซ้ำยังมีความสนิทสนมคุ้นเคยเป็นการส่วนตัว
บอกเปลวเสร็จสนิมไม่รอช้าโทรไปยังปลายสายหาเฮียกวง โดยไม่รอฟังความเห็นของใครอีก
“พวกผมตกลงชวนคุณชายคุณหญิงลองทานร้านคนรู้จัก
พวกเราไปทานประจำ ร้านนี้เป็นร้านเก่าแก่ผมกับสนิมฝากท้องมาตั้งแต่เด็ก”
“เอาสิคะ มุกกับพี่ชายเพชรอยู่พัทยาสัมนาจะครบอาทิตย์ ยังไม่เคยไปลองทานที่ไหน
นอกจากแถวบ้านพักกับในโรงแรมที่จัดสัมนา” หญิงมุกตอบรับคำชวนของเปลว
ดูจากสีหน้าแววตาของคุณหญิงเต็มไปด้วยความสุขเป็นประกายวิ้งค์ๆ ไม่รู้ครึ้มอกครึ้มใจอะไรเป็นพิเศษ
ถึงไม่เคอะเขินสองหนุ่ม หนำซ้ำยังตีสนิทอย่างกับคุ้นเคยกันมานาน เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าหนุ่มหล่อ
ผู้ทำหน้าที่สารถีพาสี่ชีวิตไปร้านเฮียกวง ยังจะมีอะไรไปมากกว่าน้องสาวตัวดี กำลังจินตนาการจับคู่ให้เขาอยู่สิท่า
ถึงได้อมยิ้มมีเลศนัยแอบย่นไหล่ให้อีกต่างหาก หลังลอบชำเลืองมองเปลวแล้วหันมามองเสี้ยวหน้าด้านข้างของพี่ชายตัวเอง
“รบกวนบอกทางผมด้วยครับคุณเปลว” คุณชายตวัดหางตาปรามน้องสาวตัวแสบ เมื่อรู้ในหัวกำลังวาดฝันอะไรอยู่
ไอ้เรื่องชมชอบให้ผู้ชายจับคู่เป็นแฟนกันล่ะก็ คุณหญิงมุกกระดี๊กระด๊าร่าเริงจนไม่เก็บอาการ
“ครับ..พอถึงไฟแดงข้างหน้า เลี้ยวขวาขับตรงไป..บลาๆ” เปลวรับหน้าที่อธิบายทางไปร้านเฮียกวง
โดยไม่ทันสังเกตความผิดปกติระหว่างสองพี่น้องราชนิกุลสูงศักดิ์
เนื่องจากเห็นแค่เพียงด้านหลังไม่ได้รู้สองพี่น้องส่งสัญญาณอะไรกันอยู่ด้วยซ้ำ
“เปลวอย่าลืมถามคุณชายคุณหญิง สนใจทานอะไรไหมเฮียแกอยู่ในสาย
กูสั่งของโปรดให้มึงเรียบร้อยแล้ว” สนิมแทรกขัดขึ้นบ้าง
“ของมุกไม่ต้องนะคะ มุกไม่เน้นมื้อดึกคุณเปลวสั่งอะไรขอมุกลองชิมนิดหน่อยก็พอ
พี่ชายสิทานได้ไม่มีปัญหาคุณเปลวลองถามพี่ชายดูค่ะ”
หญิงมุกทิ้งท้ายแอบยักคิ้วให้คุณชายเพชรที่ขมึงตาใส่ น้องสาวสุดแสบหาได้สนใจไม่
ยังคงทำหน้าที่เชื่อมสัมพันธ์ในแบบฉบับที่เธออยากให้เป็นไปอย่างแนบเนียน
โดยเปลวไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิดว่าตกเป็นเป้าหมาย
“คุณชายอยากทานอะไรเป็นพิเศษ..ครับ” เปลวพาซื่อถามไปตามคำแนะนำของคุณหญิงมุก
“ผมยังไงก็ได้ มีอะไรแนะนำบ้างไหมครับ” คุณชายตอบเสียงนุ่ม
“ที่ร้านเฮียกวงขึ้นชื่อเรื่องของทะเลสดมีคุณภาพ ไม่รู้คุณชายชอบทานของทะเลหรือเปล่าครับ” เปลวรีบนำเสนอตามที่มีข้อมูล
“ร้านเฮียกวงมีเมนูนี้ไหมคะ” คุณหญิงมุกไม่ทันใจที่พี่ชายวางตัวเรียบง่าย
ไม่ได้ดั่งใจเธอเลย ลงทุนขัดการสนทนาหน้าตาเฉย
“เมนูอะไรครับคุณหญิง” เปลวถามอย่างให้ความสนใจเช่นกัน
“หอยเชลล์ผัดทองเปลว” คุณหญิงมุกพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่ติดเป็นการล้อเล่นแม้แต่น้อย
เปลวที่เพิ่งได้ยินเป็นครั้งแรกวางสีหน้าไม่ถูกไปเหมือนกัน ส่วนสนิมก็พลอยไม่แน่ใจรายการอาหารชื่อแปลก
คุณชายเกิดอาการหูแดงไปแล้วเรียบร้อย หลังฟังรายการอาหารของน้องสาวสุดแสบ
“หน้าตาเป็นแบบไหนครับคุณหญิง หอยเชลล์ผัดทองเปลวเผื่อผมจะอธิบายเฮียกวงแกถูก
บางครั้งลูกค้ารีเควสมา ถ้าแกมีวัตถุดิบอยู่ในร้านแกก็บริการทำให้นะครับ” สนิมถามเสียเอง
หลังไม่แน่ใจที่หญิงมุกพูดคือเมนูอาหารซึ่งมีอยู่จริง..หรือแกล้งหยอกกันเล่นๆ
“เขาใช้หอยเชลล์ผัดกับน้ำพริกเผา โดดเด่นน่าสนใจตรงที่ใส่แผ่นทองเปลวซึ่งทำจากทองคำแท้แต่งบนหน้าจานด้วยค่ะ
รายการนี้เป็นเมนูโปรดพี่ชายเพชรเชียวน๊า” คุณชายถึงกับใบ้กินหลังฟังการบรรยายเมนูของน้องสาว
ครั้นให้บอกว่าไม่จริงก็ดูจะหักหน้าคุณหญิงมุก อาจส่งผลให้หนุ่มทั้งสองมองเธอไม่น่าเชื่อถือเอาได้
ในเมื่อคุณหญิงปั้นสีหน้าน้ำเสียงจริงจังให้น่าเชื่อเสียขนาดนี้ คุณชายได้แต่นิ่งเงียบไม่ตอบรับหรือปฏิเสธอะไรเลย
“อ๋อ..นึกว่ามีอะไรพิเศษเสียอีก ถ้าผัดหอยเชลล์น้ำพริกเผาล่ะก็ของโปรดของเปลวมันเหมือนกันครับ
ผมสั่งให้เปลวแล้วสำหรับรายการนี้แต่ให้ตบแต่งแผ่นทองเปลวด้วยนี่ ผมไม่แน่ใจเฮียกวงแกจะมีไหม
เดี๋ยวผมลองถามดูให้ก่อนนะครับ” พูดจบไม่รอฟังใครค้าน สนิมหันไปคุยกับคนในสายต่อทันที
ได้ยินแต่เสียงอธิบายอือๆ อ้าๆ กันอยู่สักพักค่อยวางหูในที่สุด
“ตกลงเฮียกวงแก่ทำให้นะครับ แกมีแผ่นทองเปลวสำหรับปิดทองไหว้พระไหว้เจ้าอยู่ในร้านด้วย
แกรับประกันเป็นทองคำแท้ที่เขานิยมนำเอามาใช้ผสมอาหาร เดี๋ยวแกจะทำให้ทานครับ
บังเอิญจังเลยที่คุณชายเพชรชอบทานอาหารเมนูเดียวกับเปลวด้วย”
สนิมตบท้ายอย่างต้องการหยั่งเชิงเพื่อนรักด้วยเช่นกัน แต่เปลวยังคงนิ่งได้นิ่งดี ไม่ออกอาการให้จับพิรุธ
“โหเยี่ยมเลยค่ะ หอยเชลล์ผัดน้ำพริกเผาใส่ทองเปลว ไม่รู้มาก่อนว่าคุณเปลวก็ชอบทาน..คิกคิก”
หญิงมุกรับสมอ้างด้วยรอยยิ้มละไม ก่อนจะหันไปย่นจมูกใส่คุณชาย ซึ่งไม่รู้จะปรามน้องสาวยังไงแล้ว
“ครับผมชอบทาน เพียงแต่ครั้งนี้คงเป็นครั้งแรกทานผัดหอยเชลล์น้ำพริกเผาใส่แผ่นทอง..”
เปลวตอบรับไปตามตรง แถมทิ้งท้ายให้คุณชายไม่รู้จะหัวเราะขำหรือกุมขมับดี
โดยความเป็นจริงหอยเชลล์ผัดน้ำพริกเผาคุณชายชอบเป็นพิเศษ ไอ้เรื่องใส่แผ่นทองเปลว
น่าจะได้ลองทานดูครั้งแรกไม่ต่างกับเปลวนักหรอก ล้วนแล้วแต่มาจากความคิดพิศดารของหญิงมุก
“รับรองความอร่อยค่ะ พี่ชายเพชรรับประกัน ความจริงคุณเปลวเข้าใจผิดอยู่เล็กน้อย ไม่ใช่ใส่แผ่นทองนะคะ
ต้องย้ำเป็นแผ่นทองเปลวด้วยเดี๋ยวคนทำเขาไปเอาทองแผ่นมาใส่ มันจะผิดจากต้นตำรับตีความกันไปคนละความหมายได้
แผ่นทองกับทองเปลวต่างชนิดกัน พี่ชายเพชรชอบทานที่ใส่ทองเปลวไม่ใช่แผ่นทอง
ขนมไทยก็เน้นให้มีส่วนผสมทองเปลวค่ะ มาร์กหน้าก็ยังต้องใช้ทองเปลวเป็นส่วนประกอบ
ที่คนนิยมทำมาร์กหน้าทองคำพอจะรู้จักบ้างไหมคะ..คุณเปลวคุณหนิม”
หญิงมุกสาธยายใหญ่โตจนฟังเป็นเรื่องที่น่าเชื่อถือไปแล้ว
ในขณะคุณชายจิกตาดุก็แล้วขมึงตาใส่มุ่นคิ้วปรามก็แล้วคุณหญิงหาได้สนใจไม่ จนปัญญาคนเป็นพี่มึนตึ๊บ
“รู้จักสิครับข่าวออกจะดัง ไม่น่าเชื่อคุณชายชอบมาร์กหน้าทองคำ มิน่าผิวใสได้ขนาดนี้
ผมเสียอีกมีแต่สิวเขรอะทำให้ไม่มั่นใจตัวเองอยู่บ่อยๆ หน้าตาคุณชายดูอ่อนวัยมากครับ
พอจะบอกได้ไหมคุณชายอายุเท่าไหร่แล้วครับตอนนี้” สนิมชิงพูดขึ้นมา
แถมถือโอกาสเนียนถามอายุคุณชายอีกต่างหาก เพราะต้องการรู้ว่าที่คาดเดาไว้ใกล้เคียงหรือไม่
“ผมสามสิบสี่แล้วครับ” คุณชายไม่อิดออดบอกให้รู้เช่นกัน
“ห๊ะ!..สามสิบสี่” สนิมอ้าปากหวอตาเบิกโตไม่เชื่อหู เปลวเองก็ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินด้วยเช่นกัน
ก่อนหน้าถึงจะดูคุณชายแก่กว่าแน่ แต่ก็คิดไม่ถึงจะเลยสามสิบ อย่างมากที่เคยคิดเอาไว้น่าจะประมาณยี่สิบปลายๆ
นี่ถึงกับสามสิบสี่ผิดจากที่คิดไว้ลิบลับ ไม่เท่ากับคุณชายอายุแก่กว่าเปลวเป็นรอบเลยหรือนี่ ทำไมหน้าดูเด็กกว่าอายุแบบนี้
“คุณหนิมดูตกใจอายุพี่ชายเพชร..คิกคิก”
คุณหญิงมุกนึกสนุกชิงป้อนคำถามตามมาทันที แทบยังยิ้มขำอาการของสนิมอีกต่างหาก
“ตกใจสิครับ ตอนแรกผมเดาไม่น่าเกินยี่สิบหกยี่สิบเจ็ด
ไม่เท่ากับแก่กว่าพวกผมสองคนเป็นรอบเชียวนะครับ” สนิมยอมรับไปตามตรง
“ไม่ใช่แค่คุณหนิมหรอกที่เดาอายุพี่ชายเพชรผิด คนส่วนใหญ่มักเดากันไม่ถูกออกบ่อย
ยี่สิบเจ็ดอายุพี่มรกตเขาค่ะ มุกเองยี่สิบสี่ห่างพี่ชายตั้งสิบปีเชียวนะคะ
ท่านพ่อท่านแม่ทิ้งช่วงให้พี่ชายโตพอที่จะดูแลมุกได้ โดยวางแผนครอบครัวให้มุกอายุห่างกับพี่ชาย”
สองหนุ่มถึงกับอึ้งทีเดียว อายุแต่ละคนที่เอ่ยมานั้น ในหัวของเปลวกับสนิมเคยให้ตัวเลขกันไว้คร่าวๆ
คุณหญิงมุกไม่เกินยี่สิบสาม เต็มที่ก็ยี่สิบสองรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเขา แต่เธอกับห่างพวกเขาเป็นพี่ถึงสามปี
“โหผมเดาว่าคุณหญิงจะรุ่นเดียวกับผมเสียอีก เป็นพี่สามปีเชียว ดีนะผมเรียกคุณหญิงตามยศ
เป็นคนปกติที่ไม่รู้อายุผมคงเรียกชื่อตีซี้เป็นรุ่นเดียวกันไปแล้ว..ฮะฮ่าๆ” สนิมติดตลกประโยคท้าย
ทำให้บรรยากาศในรถเกิดเสียงหัวเราะ แม้แต่เปลวก็พลอยขำไปกับเพื่อนด้วย
เพราะเปลวคิดไม่ต่างกับสนิม เข้าใจว่าหญิงมุกอายุใกล้เคียงรุ่นเดียวกัน
“คิกคิก..มุกถือเป็นคำชมว่าหน้าเด็ก ความจริงมุกไม่อยากให้เราพูดจาห่างเหินกันสักเท่าไหร่
เอาแบบนี้ไหมมุกกับพี่ชายแก่วัยกว่าคุณเปลวคุณหนิม เรามาเรียกพี่เรียกน้องกันดีกว่าจะได้ดูสนิทกว่านี้
อีกอย่างมุกดีใจที่ได้รู้จักพวกคุณ ถ้าไม่รังเกียจเรียกมุกพี่แทนได้ไหม
มุกจะได้แทนตัวว่าพี่ ดูเป็นกันเองมากกว่า” ข้อเสนอหญิงมุกมีหรือที่สองหนุ่มจะกล้าปฏิเสธไป
กลับถือเป็นเกียรติเมื่อคนมีฐานันดรศักดิ์ให้เกียรติพูดจาแทนตัวแบบนี้ด้วย
เด็กกำพร้าซึ่งห่างไกลชนชั้นราชนิกุล มีโอกาสพบปะทักทายนับว่าเกินจริงอยู่มากแล้ว
นี่ถึงขนาดเรียกพี่เรียกน้องยิ่งเป็นไปได้ยาก คำตอบที่ควรมีให้จึงเป็นการตอบรับ
มากกว่าการปฏิเสธไมตรีจิต ซึ่งผู้หยิบยื่นดูจริงใจสุดๆ
“ได้ครับ..ได้สิครับพี่หญิงมุก” ประโยคแรกเป็นสนิม ประโยคหลังเป็นเปลวเอง ถือโอกาสเรียกนำหน้าชื่อเสียเลย
“ต๊ายน่ารักมาก เรียกพี่ชายเพชรดูบ้างสิจ๊ะ น้องเปลว..น้องหนิม” ได้ทีคุณหญิงเธอเอาใหญ่
คุณชายอมยิ้มเมื่อเห็นน้องสาวร่าเริงมีความสุข ซึ่งน้อยครั้งจะเห็นเธอร่าเริงสดใสได้เท่านี้
หลังจากสองพี่น้องอยู่กันลำพังในวังมณีรมย์ เพราะราชนิกุลที่เหลือถึงชีพิตักษัยกันไปหมดแล้วนั่นเอง
“ครับพี่หญิงมุก พี่ชายเพชร” เปลวกับสนิมพูดโดยไม่ต้องนัดชนิดเอ่ยแทบจะพร้อมกันเลยทีเดียว
“ยินดีต้อนรับน้องชายทั้งสองของพี่มุกนะคะ มาพัทยาเที่ยวนี้ไม่เสียเปล่าว่าไหมพี่ชายเพชร
เรามีน้องชายพร้อมกันทีเดียวถึงสองคน..คิคิ” คุณหญิงหันไปหัวเราะให้พี่ชาย
โดยสารถีสุดหล่อระบายยิ้มพราวเสน่ห์ไปทั่วใบหน้าไม่ต่างกับน้องสาว เพียงแต่ไม่ออกอาการไปมากกว่านี้แค่นั้น
“ยินดีเช่นกันครับ” คุณชายบอก พร้อมมองหน้าสวยผ่านกระจกมองหลังอีกครั้ง
เปลวรู้สึกเขินสายตาคมเหมือนส่งยิ้มให้ของคุณชายขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจตัวเอง
รู้แค่อกด้านซ้ายมันเต้นผิดปกติ ส่งผลให้หน้าขาวใสขึ้นเลือดฝาดทันที
โชคดีคุณชายมองไม่เห็นเพราะภายในรถไม่สว่างถึงกับเห็นรายละเอียดได้ขนาดนั้น
อาศัยแสงไฟภายนอกส่องเข้ามาไม่มืดจนเป็นอุปสรรคในการมองเห็น แต่ก็ไม่ชัดจนสามารถเก็บรายละเอียดได้เช่นกัน
“เลี้ยวไปจอดข้างหน้าเลยครับพี่ชายเพชร เดี๋ยวเราค่อยเดินเข้าไป ถัดจากนี้จะหาที่จอดลำบาก”
การสนทนาออกรสสิ้นสุด เมื่อทั้งหมดมาถึงจุดหมายเป็นที่เรียบร้อย ต้องจอดรถห่างร้านไปพอสมควร
เพราะบริเวณโดยรอบของตลาดโต้รุ่ง หาที่จอดลำบากเป็นเรื่องปกติของเมืองท่องเที่ยว
“พวกผมตามถึงร้านตรงตลาดโต้รุ่ง ยังหาโอกาสเข้าใกล้ทองเปลวไม่ได้เลยครับคุณท่าน”
ชายแปลกหน้าสองคน เหมือนนักท่องเที่ยวต่างถิ่น แต่ที่ทำให้พวกเขาแตกต่างคงเป็นรังสีซึ่งแผ่ออกมา
ดูไม่เหมือนคนธรรมดาสามัญสักเท่าไหร่ หนึ่งในสองคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้
สรรพนามใช้เรียกขานน่าจะไม่ใช่บุคลธรรมดา เพราะคนปกติน้อยนักที่จะเรียกคุณท่าน
“ครับคุณท่าน ตอนนี้คุณชายเพชรกับคุณหญิงมุกอยู่ด้วย คงต้องรอจนกว่าเด็กทองเปลวจะแยกตัวจากคุณทั้งสอง
ถึงตอนนั้นผมค่อยลงมือ จะได้ไม่เอิกเกริกให้มีปัญหาตามมาในภายหลัง” ประโยคที่ใช้พูดจาโต้ตอบกับคนปลายสาย
แม้จะไม่รู้อีกฝั่งคุยอะไรแต่ก็พอให้คาดเดาได้ว่า สองชายฉกรรจ์ต่างถิ่นพุ่งเป้ามาที่เปลวกับสนิมแน่นอน
“ครับ..ผมรับปากจะเก็บกวาดให้เรียบร้อย” เป็นประโยคทิ้งท้ายก่อนจะวางหู
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ทำเป็นเดินดูสินค้าที่วางขายในตลาดโต้รุ่ง อย่างไม่ให้ผิดสังเกต
ทุกระยะต้องจับจ้องไปยังสามหนุ่มกับอีกหนึ่งหญิงที่นั่งอยู่ในร้านเฮียกวง
ท่าทางสีหน้าดูชื่นมื่นเต็มไปด้วยความสุขไม่ต้องเดาให้ยุ่งยาก
ตลอดเวลาแต่ละคนสลับกันยิ้มหัวเราะ ไม่รู้ถูกอกถูกใจอะไรกัน
“เจอแล้วอยู่ในร้านเฮียกวง ลงมือตอนนี้ไม่สะดวกเดี๋ยวกลายเป็นเรื่องใหญ่
รอจนกว่าพวกมันกินเสร็จ ค่อยตามประกบหาโอกาสเหมาะค่อยจัดการทีเดียว”
ชายฉกรรจ์อีกสี่ที่ตามมาตั้งแต่ในโรงแรม ป้วนเปี้ยนไม่ห่างจากร้านเฮียกวง
เป้าหมายคือกลุ่มของคุณชายเพชร เมื่อหนึ่งในสี่ยืนยันว่า
ผู้ชายที่มัดรวบผมไว้กลางหลังใบหน้าติดไปทางสวยที่เห็นไกลๆ
ถึงแม้จะสวมแว่นสีชาปิดบังดวงตา แต่ก็ไม่สามารถบดบังรูปหน้าอันเป็นเอกลักษณ์เอาไว้ได้
ย่อมไม่ใช่ใครคือเปลวฟ้านางโชว์มากเสน่ห์ จนเป็นที่ต้องการของเสี่ยวิกรมใช่แน่แล้ว
ในขณะที่ชายฉกรรจ์สองกลุ่ม ฝ่ายหนึ่งสี่คนอีกฝ่ายมากันสองต่างรอโอกาส
โดยมีเป้าหมายคือเปลว เพียงแต่จุดประสงค์ของการลงมือปฏิบัติภารกิจตามคำสั่ง
ไม่รู้เหมือนกันด้วยหรือเปล่า ส่วนเปลวเองก็ไม่รู้ตัวเลยสักนิด กำลังตกเป็นเป้าหมายให้คนสองกลุ่มจ้องเล่นงานอยู่
คุณชายเพชรกับคุณหญิงมุกดา รู้สึกถูกชะตาที่ได้พูดคุยกับเปลวและสนิม
ไม่ต้องอ่านให้ลึกซึ้งมากมาย ด้วยวัยและประสบการณ์ทำให้ทั้งคู่วิเคราะห์ได้ไม่ผิดความเป็นจริง
สรุปว่าเปลวเป็นคนรักศักดิ์ศรีรู้จักวางตัวได้อย่างเหมาะสม ไม่ว่าจะอยู่ในลุคของหญิงหรือชาย
ล้วนจริงใจเปิดเผยไม่มีมุมซ่อนเร้นให้ต้องมาหวาดระแวง ตรงกันข้ามกับเต็มไปด้วยเสน่ห์ชวนให้ผู้คนลุ่มหลงง่ายดาย
ต่อให้ไม่ต้องพูดแค่นั่งเฉยๆ ก็ยังดึงดูดให้คนสนใจ มองแล้วมองอีก อย่างไม่สามารถอธิบายได้ทำไมถึงอยากมองก็ไม่รู้
ในความคิดของเปลวกลับยกย่องชื่นชมสองพี่น้องราชนิกุล ที่ให้เกียรติตนกับสนิมร่วมทานอาหารร้านเฮียกวง
โดยไม่ถือยศถือศักดิ์เหมือนพวกผู้ดีส่วนใหญ่มักเป็นกัน ซ้ำยังวางตัวเป็นกันเองจนไม่รู้สึกกดดันอย่างที่ควรจะเป็น
เมื่อต้องมาอยู่ใกล้ชิดคนระดับนี้ ซึ่งบรรยากาศอึดอัดแปลกๆ แต่กับสองพี่น้องแห่งวังมณีรมย์แล้ว
บรรยากาศที่ว่าไม่ผ่านมาให้สัมผัสเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามคุณหญิงมุกดาพูดเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกับสนิม
เรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มในกลุ่มเป็นระยะ แม้คุณชายจะไม่ค่อยพูดเหมือนที่อยู่กับเปลวอย่างที่ผ่านมา
แต่ก็ไม่ถึงกับนิ่งปิดปากเงียบ มีพูดบ้างในบางจังหวะที่มีส่วนร่วม ส่วนใหญ่เป็นผู้ฟังคอยส่งยิ้มละลายใจเสียมากกว่า
และมีลอบสำรวจใบหน้าเปลวอีกเช่นกัน มีหรือเปลวจะไม่รู้ว่าถูกสายตาคมวาวจ้องมองอยู่
จึงเป็นสาเหตุให้แก้มใสขึ้นเลือดฝาดไม่หยุด เปลวก็ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกัน ทำไมถึงรู้สึกแพ้สายตาคู่นี้ยังหาคำตอบไม่ได้
รู้แค่ว่าไม่กล้าสู้สายตา ทั้งที่ใส่แว่นสีชาก็ยังรู้สึกประหม่าไม่กล้าสบตาด้วย
จึงเนียนสนใจคู่สนทนาที่นำเสียงหัวเราะมาไม่ขาด คือคุณหญิงมุกกับสนิม โดยส่วนใหญ่คุณชายเพชรและเปลว
รับหน้าที่เป็นผู้ฟังและมีส่วนร่วมบ้าง แต่บรรยากาศระหว่างสองหนุ่มต่างวัย กลับเขินใส่กันเสียอย่างนั้น..
ขอโทษจริงๆ มาต่อให้ได้แค่ 30% ก่อนนะคะ อีก 20% ขอเป็นพรุ่งนี้นะคะ
คือพิมพ์เสร็จแล้วแต่มันยังไม่ถูกใจ บทบู๊มันยังรู้สึกขาดๆ เกินๆ เลยขอเวลารีไรท์อีกวันนะคะ
ไม่อยากอัพหากมันยังรู้สึกว่าไม่ดีพอนะคะ ขออภัยอีกครั้งไว้พรุ่งนี้ได้อ่านสมใจแน่นอนค่ะ
ขอบคุณจากใจ ที่คอยติดตามให้กำลังใจกันแบบนี้
รักพวกคุณทุกคนจริงๆ 
หัวข้อ: @@โดย Luk {เสน่ห์นางโชว์} @@ 29/04/58 ## P.1 หนังสือส่งให้แล้วนะคะ (อ่าน 397876 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก