แม็กซ์ เส้นสายที่มีของป๊าช่วยให้งานนี้ง่ายสำหรับผม คนรู้จักสองคนแกล้งเข้าไปตรวจค้นยาเสพติด แน่นอนร้านมันไม่ยอม แต่คนพวกนี้มีวิธีการที่ชำนาญอยู่แล้ว ในระหว่างที่กระบวนการยัดยาดำเนินไปผมกับอาร์มก็นั่งรออยู่ในรถ ผมไม่กลัวว่าจะเจอตอเพราะมั่นใจว่าแบ็กผมใหญ่กว่า
ก่อนออกมาป๊าถามความจริงจากผม ป๊าไม่ได้ถามว่าผมเป็นเกย์รึเปล่าแต่ป๊ากลับถามว่าต้นเป็นอะไรกับผม ผมตอบป๊าไปตามตรง ผมรักต้น แต่ต้นไม่ได้รักผม ต้นรักคนอื่น ป๊าพยักหน้าแล้วก็ปล่อยผมมา ผมเอารถของป๊ามาเพราะต้องการใช้ของในเก๊ะหน้ารถ
ไม่นานนักโทรศัพท์ผมก็ดัง ทางนั้นบอกว่าจัดการเรียบร้อย กำลังตกลงกันอยู่ จากท่าทีมันน่าจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังพอสมควร แต่ผมไม่แคร์ ผมสนแต่ต้น
“แม็กซ์ ให้กูไปหยั่งเชิงก่อนดีมั้ย?”
ไม่อาร์มกลัวแต่ผมไม่กลัว!
“เฮ้ยใจเย็น! กูรู้ว่ามึงห่วงต้น กูก็ห่วง แต่ถ้าเกิด...”
มันยังจะมองโลกในแง่ดีอีกเหรอวะ!
“มึงจะทำอะไรก็ทำ แต่ถ้าไม่ได้ผล ใช้วิธีของกู!”
“เออ!”
แล้วมันก็ลงจากรถเดินเข้าร้านไป
ผมหงุดหงิด ถ้าไม่ใช่มันแล้วใครจะวางยาต้น! มันจะรีบออกจากร้านไปทำไม? ต้นจะหายไปไหน? ถ้าต้นสบายดีแล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์? ทำไมผมติดต่อต้นไม่ได้!
นั่งรออยู่นานในที่สุดก็เห็นไอ้เจ้าของร้านเดินออกมา มันตรงไปที่รถตัวเอง ไอ้อาร์มเดินตามมันมาพยายามจะถาม แต่มันทำท่าไม่อยากคุย
แผนพวกผมตอนแรกคือแอบขับรถตามมัน แต่ไม่ไหวแล้ว
ผมเป็นห่วงต้น!++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อาร์ม ผมพยายามถามหาต้นกับพี่วุธ แต่พี่เขาปฏิเสธ พอผมถามว่าเห็นต้นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่พี่เขาก็บ่ายเบี่ยงบอกไม่รู้เรื่อง อ้างแต่จะรีบไปธุระ ผมเลยถามต่อว่าธุระอะไร พี่วุธก็ไม่ยอมบอก ผมรู้สึกว่าพี่เขามีพิรุธ
“พี่พาต้นไปไว้ที่ไหน พี่พาต้นไปใช่มั้ย?”
“อะไรอีกอาร์ม? ก็บอกว่าพี่ไม่รู้ไง!”
“เพื่อนผมอยู่ไหน!”
ผมขวางไม่ให้พี่เขาขึ้นรถ ผมคิดว่าพี่วุธต้องรู้แน่ๆ ผมเป็นห่วงต้น!
“ถอยไป! พี่จะรีบไปธุระ”
ผมหมดความอดทนแล้วครับ!
“ธุระอะไรอีกพี่ มีอะไรสำคัญกว่าร้านโดนยัดยาอีกเหรอ?”
พี่วุธมองหน้าผมด้วยแววตาสงสัยแล้วโกหก
“เออก็ธุระเรื่องนี้แหละ”
“อย่าโกหกน่ะพี่ พี่ให้เงินเขาไปแล้วผมรู้ บอกผมมาดีกว่าว่าพี่พาต้นไปไว้ที่ไหน?”
“เฮ้ยอะไรวะอาร์ม!”
มันผลักอกผม ผมเกือบจะสวนมันแล้วถ้าไม่มีคนมาขัดจังหวะ
“ต้นอยู่ที่ไหน!”
แม็กซ์เดินมาหาพวกผมแล้วตะคอกใส่พี่วุธ ซวยแล้ว!
“อะไรของน้อง!”
“กูให้โอกาสมึงตอบดีๆ ต้นอยู่ที่ไหน?”
ไอ้แม็กซ์น็อตหลุดแล้วนี่หว่า!
“แม็กซ์ใจเย็น!”
ระหว่างที่ผมหันมาห้ามแม็กซ์ พี่วุธก็เปิดประตูรถ แม็กซ์เลยโมโหกระชากพี่วุธออกมาแล้วเอาปืนจ่อหลัง สัสแม็กซ์!
“ไอ้แม็กซ์!”
“กูถามมึงดีๆ แล้วนะ เลือกเอา จะพากูไปหาต้นหรือจะนอนเป็นศพตรงนี้!”
ผมไม่กล้าผลีผลามเข้าไปห้ามแล้ว ไอ้แม็กซ์ปลดเซฟปืนรอเลยนี่หว่า!
“มึงเป็นเกย์ไม่ใช่เหรอ? ให้กูพามึงไปสวรรค์ด้วยลูกปืนกูเอามั้ย?”
แม็กซ์มันจ่อปืนไปที่ก้นพี่วุธ น่ากลัวเหี้ยๆ ถ้าพี่วุธมันยังลีลาอยู่แบบนี้ไอ้แม็กซ์ฆ่ามันแน่!
“เฮ้ยๆ น้องใจเย็น! เราตกลงกันได้นะ”
“พากูไปหาต้น!”
แม็กซ์มันเลือดขึ้นหน้าสุดๆ แล้ว!
“ต้นอะไร? พี่ไม่รู้เรื่อง!”
“มึงยังทำไขสืออีกเหรอ? มึงเห็นนี่ป่ะ? เค้าเรียกที่เก็บเสียงว่ะ กูพาตำรวจมายัดยาร้านมึงได้กูก็ทำให้มึงหายไปแบบเนียนๆ ได้เหมือนกัน”
“เราคุยกันดีๆ ก็ได้”
“เออๆ นั่นดิ ใจเย็นๆ หน่อยเหอะแม็กซ์ พี่วุธบอกพวกผมมาเหอะพี่! เพื่อนผมมันเอาจริงนะ ปืนจริงนะพี่!”
ผมรู้ดีว่าพี่วุธไม่เชื่อแต่ไม่กล้าผลีผลาม แต่พี่เขาควรจะคิดให้เร็วกว่านี้เพราะเพื่อนผมมันใจร้อน
“ปุ๊!” “โอ๊ย!” “สัสแม็กซ์!” แม็กซ์มันลั่นไกไปที่ขาของพี่วุธ พี่เขาลงไปดิ้นเลยครับ
“กูกลัวมึงไม่เชื่อ”
ไอ้แม็กซ์ยิ้มโคตรโรคจิต!
“ลากมันขึ้นมาอาร์ม เราจะไปตามหาต้นกัน”
ผมขยับจะเข้าไปหาพี่วุธแต่ก็กลัว พี่เขาหันมามองผมตาแดงก่ำ โชคดีที่ร้านปิดแล้วเลยไม่มีคนอีก เด็กเสิร์ฟบางคนออกมายืนมองแต่พอเห็นปืนในมือแม็กซ์ก็รีบหลบไป
“หาอะไรอุดปากมันด้วย กูรำคาญ กูบอกมึงไว้เลยนะ อย่าตุกติก เพราะกูรู้ว่ายิงตรงไหนมึงไม่ตายแต่ทรมาน พากูไปหาต้นดีๆ ดีกว่า อย่าเสี่ยงให้ตัวมึงมีรูเพิ่มเลย”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ต้นน้ำ เกิดอะไรขึ้นกับผม ผมรู้สึกเหมือนนอนอยู่บนก้อนเมฆเลยครับ ตัวมันเบาๆ แต่ร้อนวูบวาบแปลกๆ มีเสียงคนคุยกันแต่ผมฟังไม่ได้ศัพท์ ผมว่าผมคุ้นๆ แต่นึกไม่ออก
“แม่มกล้องกูเจ๊งหมด ไอ้ห่าเอ้ย!”
...
“เอาจริงเหรอพี่?”
“เออ จับมันขึ้นมา!”
“สภาพนี้เนี่ยนะ?”
“เออ!”
...
ผมร้อนๆ หนาวๆ แต่รู้สึกเหมือนตัวเองเหงื่อออก
...
“พี่ช่วยจับมันหน่อย โคตรดิ้นเลย ผมถอดกางเกงมันไม่ได้”
“อื้ม...” “ยังจะฤทธิ์เยอะอีกนะมึง”
ผมไม่รู้ว่าใคร แต่รู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรบางอย่างกับผม จั๊กจี้ชะมัด
...
“อ้าปากหน่อยต้น”
“อื้อ” อะไรบางอย่างอุ่นๆ จ่อมาตรงปาก กลิ่นมันคาวผมเลยพยายามหันหน้าหนี มันถูกดันเข้ามาทิ่มปากผมจนน่ารำคาญ
“อื้อ!” อ๊ะ! หายใจไม่ออก ทำไมอยู่ๆ ผมหายใจไม่ออก อื้ม มีอะไรเข้ามาในปากผมก็ไม่รู้!
“อึ๊!” “นั่นแหละ อยู่นิ่งๆ ให้กูเก็บภาพซะที”
“โหดไปป่าวพี่”
“อย่ามัวแต่พูดมากน่ะ แข็งยังอะมึง”
“ใจเย็นดิพี่ ขอเวลาผมหน่อย”
ผมหายใจไม่ออกแล้วก็อยากสำลักเป็นบ้า!
“อื้อ” ผมพยายามส่งเสียงประท้วง แต่มันกลับอู้อี้เพราะอะไรบางอย่างในปาก ผมพยายามจะคาย แต่มันดันเข้ามาอยู่เรื่อย
...
นานพอสมควรกว่าที่ปากผมจะเป็นอิสระ ผมรีบหายใจเอาอากาศเข้าปอดทันที แต่แล้วก็รู้สึกเจ็บที่ซี่โครง
ทำไมผมถึงเจ็บซี่โครงล่ะ?
...
เอ๊ะ? ใครทำอะไรกับก้นผม? รู้สึกเย็นๆ ตรงก้นจังเลยครับ เปียกๆ เย็นๆ อะไรน่ะ? เหมือนโดนละเลงครีมตรงนั้นเลยฮ่าๆ เย็นวาบเลย
...
อื้อ เสียวอ่ะ!
การถูกสัมผัสตรงนั้นทำให้ผมมีอารมณ์แปลกๆ
แต่ผมรู้สึกเหมือนถูกรูด เหมือนมีคนเล่นกับตรงนั้นของผมเลย อย่างกับมีคนใช้ปากให้ ... แปลกจัง เสียว... เกิดอะไรขึ้น?
เกิดอะไรขึ้นกับผม? พี่ชัช ... พี่ชัชปล้ำผมเหรอ? ผมคืนดีกับพี่ชัชแล้วเหรอ?
ไม่สิ ... สองคน ใคร?
หายใจยากจัง เจ็บหน้าอก
...
ผมโดนซ้อมนี่นา!
ซ้อม ...
พี่บอม! “อื๊อ!” “แม่มดิ้นอีกแล้ว!”
“รูมันคับคงเจ็บมั้งพี่”
“มึงจะเล่นอีกนานมั้ยวะ?”
“จะเอาตูดต้องใจเย็นนิดพี่”
“มึงให้กูถ่ายนิ้วเหรอ! โชว์ค.วยมึงได้แล้ว!”
“ถ้ารูมันคับผมก็เข้าไม่ได้ ฝืนยัดไปตอนนี้มันเจ็บหัว”
ไอ้สารเลว!
“ออกไป!” “ยังมีสติอีกเหรอต้น ฮ่าๆ”
“ไอ้สารเลว!” ผมพยายามจะดิ้นแต่กลับทำไม่ได้ แขนผมถูกมันจับมัดไว้ทั้งสองข้าง ขาผมก็ไม่มีแรง มันล็อกขาผมไว้จนดิ้นไม่ได้!
“ขอกูซูมหน้าชัดๆ หน่อยเถอะ ดื้อจังนะมึง”
ผมพยายามจะหันหน้าหนี พยายามจะพลิกตัวหลบ แต่ทำได้ลำบาก พี่บอมจับข้อเท้าผมไว้ข้าง ผมขยับตัวหนีสิ่งแปลกปลอมที่มันใส่เข้ามาในตัวผมไม่ได้!
“ยิ่งดิ้นยิ่งตอดดีจังเลยต้น ฮ่าๆ”
“ไอ้ชาติชั่ว
ฮือๆ”
“ร่อนเอวหนีแบบนี้เสียวมากเหรอ ฮ่าๆ”
ไอ้สารเลว!
ผมไม่ตายแต่ผมกำลังตกนรก! พี่ชัชช่วยผมด้วย!++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อาร์ม ผมเคยเห็นแม็กซ์โมโหหลายครั้ง แม็กซ์โมโหอาละวาดบ่อยแต่ผมไม่เคยเห็นมันบ้าเลือดครั้งไหนรุนแรงเท่าครั้งนี้ เหนือสิ่งอื่นใดผมโมโหตัวเอง ผมยืนห้ามแม็กซ์ไม่ให้ยิงพวกมันทั้งๆ ที่ตัวเองอยากฆ่าไอ้สัตว์นรกพวกนี้! คนที่สมควรโดนยิงไม่ใช่พวกมันแต่เป็นผม! ผมปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้กับต้น! ผมขับรถตามคำบอกของพี่วุธที่โดนแม็กซ์ถือปืนจ่ออยู่เบาะหลัง พี่วุธกุมขาบอกทางแล้วก็เงียบไม่กล้าลองดีกับแม็กซ์อีก แม็กซ์ยิงขาพี่วุธถากๆ ก็จริงแต่เลือดที่ไหลออกมาก็มีจำนวนไม่น้อย มันไม่แคร์ว่าใครจะตาย ผมก็ไม่สนใจถ้าพี่วุธจะตาย แต่ถ้ามันตายเพราะเพื่อนผมๆ ห่วงเพื่อน
“เฮ่ยแม็กซ์ เลือดพี่เขาไหลเยอะเหมือนกันนะเว้ย”
“ช่างแม่ง”
“พี่เขาหน้าซีดละนะมึง เดี๋ยวก็เสียเลือดตายหรอก”
“มันหน้าซีดเพราะปืนในมือกูหรอก ใช่ป่ะ?”
มีการเอาปืนไปตบหน้าพี่วุธอีกนะมึง! เป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ
“มึงรีบๆ ขับไปเหอะอาร์ม กูยิงถากๆ ไม่โดนเส้นเลือดใหญ่ เลือดไหลแค่นี้ไม่ตายหรอก”
บทสนทนาจบลงแค่นั้นเพราะผมไม่กล้าขัดใจแม็กซ์ ใครจะไปกล้าเถียงกับมันตอนมีปืนอยู่ในมือ ที่สำคัญผมห่วงพี่วุธก็จริงแต่ห่วงต้นมากกว่า
พอถึงโรงแรมพี่วุธตุกติกบอกว่าไม่รู้ห้อง เพราะเพื่อนเป็นคนพาต้นมา แม็กซ์โมโหจนเอาปืนตบหน้าพี่วุธไปอีกดอก!
“กูบอกละไงอย่าตุกติก!”
“กูไม่รู้จริงๆ พวกกูนัดกันที่นี่ก็จริงแต่ไอ้บอมเป็นคนพาต้นมา!”
พี่วุธกับพี่บอมร่วมมือกัน! สีหน้าแม็กซ์เดือดดาลกว่าเดิมเมื่อได้ยินชื่อพี่บอม
“มึงรู้เรื่องนี้รึเปล่าอาร์ม?”
เหงื่อเย็นๆ ไหลลงมาตามขมับผม
“กูก็พึ่งรู้”
ผมจ้องตาตอบแม็กซ์ไปตามตรง แม็กซ์โกรธผม ผมรู้ดี ขนาดผมยังโกรธตัวเองเลย ผมน่าจะระวังให้มากกว่านี้ ผมน่าจะรู้อยู่แล้วว่าพี่บอมไม่ได้มาดี สายตาของแม็กซ์ทำให้ผมยิ่งเกลียดตัวเอง
“โทรหามัน ถามมันว่าอยู่ห้องไหน”
แม็กซ์ไม่ได้ด่าผมด้วยคำพูด แต่มันใช้สายตาฆ่าผมแทน!
“ถ้าตุกติกมึงตาย”
มันล้วงโทรศัพท์ของพี่วุธออกมายื่นให้ พอพี่วุธกดโทรมันก็แย่งมาถือแล้วกดลำโพง รอไม่นานก็มีคนรับ แต่เสียงที่รับไม่ใช่เสียงของพี่บอม และเสียงร้องของต้นที่ได้ยินจากโทรศัพท์ก็บีบหัวใจพวกผม!
ระหว่างที่พวกมันคุยกันพวกผมกลับถูกเสียงร้องไห้ของต้นแย่งความสนใจ ต้นร้องไห้พลางด่าพวกมัน เสียงหัวเราะของคนในห้องกับคำพูดที่บ่งบอกว่าพวกมันกำลังสนุกกับต้นทำให้แม็กซ์ใกล้ขาดสติเข้าไปทุกที ไม่ใช่แต่มันหรอก ผมเองก็เช่นกัน!
พวกมันทำอะไรต้น! ทำไมต้นถึงเป็นแบบนั้น? ผมไม่รู้ว่าตัวเองน้ำตาไหลตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ผมรู้อย่างนึงว่าผมอยากรีบไปหาต้น!
“ห้องสองศูนย์หก”
พี่วุธรีบบอกทันทีที่วางสาย ความจริงพี่เขาพยายามถามห้อง แต่คนในสายไม่รู้เรื่องทางนี้เลยโอ้อวดอย่างเมามันถึงเหตุการณ์สนุกๆ ภายในห้อง และนั่นก็ทำให้เพื่อนผมคลั่ง
“กูจะตอบแทนมึงยังไงดีวะ?”
แม็กซ์จ่อปืนเข้าที่ขมับของพี่วุธ
“กูพามึงมาแล้วไง! พวกมันทำกันเอง กูไม่รู้เรื่อง!”
แม็กซ์ยิ้มแล้วเอาด้ามปืนฟาดไปที่หน้าของพี่วุธอย่างแรง!
“สัตว์นรกอย่างมึงอะ ตายๆ ไปซะเหอะ!”
แม็กซ์มันกระหน่ำทุบพี่วุธไม่ยั้ง!
“เฮ้ยแม็กซ์พอเหอะ รีบไปหาต้นกันดีกว่า นะ กูขอ”
ต่อให้พี่วุธตายผมก็ไม่สน แต่ผมห่วงต้น!
พวกเราทิ้งซากพี่วุธไว้ในรถแล้วเดินเข้าโรงแรมไปยังห้องสองศูนย์หก ผมรู้ว่ามันประหลาดที่ผู้ชายสองคนเดินน้ำตาไหลเข้าโรงแรมตอนเที่ยงคืน แต่ผมไม่รู้ว่าสภาพของต้นที่เห็นจะทำให้ผมร้องไห้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ต้นน้ำ “เสียงเคาะประตู สงสัยไอ้วุธมาแล้ว”
“พี่จะให้ผมลุกไปเปิดเหรอ?”
“เออๆ กูรู้ มึงถือโทรศัพท์ถ่ายต่อแทนกูแปป กูไปเปิดประตูเอง”
“เคพี่”
“เฮ้ยอะไรวะ!” ผมกรีดร้องจนเสียงแหบแห้ง
ผมตะโกนด่ามันเท่าที่สมองผมจะคิดออก
ผมพยายามดิ้นเท่าที่ร่างกายจะทำไหว
เมื่อไหร่ความทรมานนี้จะจบลงซักที?
ผมไม่เคยไปทำอะไรใคร ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับผม!
ความชั่วร้ายของพวกมันดำเนินไปท่ามกลางสติอันเลือนราง ผมไม่อยากรับรู้แล้วว่าตัวเองถูกพวกมันย่ำยีอะไรบ้าง ให้ผมตายไปเลยยังจะดีซะกว่า!
แต่แล้วเสียงครางเรียกชื่อผมก็แว่วมา มีคนกอดผม!
ถึงผมจะไม่คุ้นเคยกับอ้อมกอดนี้ แต่ผมรู้ดีว่ามันปลอดภัย กลิ่นโคโลญจน์อ่อนๆ นี้ผมจำได้! กลิ่นที่ทำให้ผมนึกถึงดวงอาทิตย์!
“อาร์ม...” อาร์มใช่มั้ย?
“อาร์มช่วยเราด้วย” ผมรอดแล้วใช่มั้ย?++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แม็กซ์ ทันทีที่ประตูเปิดผมก็ผลักบานเข้าไปกระแทกคนด้านในแล้วชักปืนออกมาขู่ ผมยืนคุมเชิงกับมันเลยไม่ทันได้สังเกตสภาพในห้อง ไอ้อาร์มตามเข้ามาทีหลัง เสียงของมันทำให้ผมต้องหันตาม
“ต้น!”
ผมรู้เลยอาการหัวใจสลายเป็นยังไง
“เฮ้ยอะไรวะ!”
ไอ้เหี้ยบอมตกใจที่เห็นผมกับอาร์ม มันหยุดกิจกรรมทุกอย่างแล้วถอยออกไปอยู่ข้างๆ ต้น และนั่นก็ทำให้ผมเห็นสภาพของต้นชัดขึ้น ปืนในมือผมสั่นจนอยากจะลั่นกระสุนเจาะกะโหลกพวกมัน!
อาร์มไม่สนใจอะไรอีกแล้ว มันรีบวิ่งไปหาต้นแล้วช้อนร่างปวกเปียกขึ้นมาแนบอก ผมเคยเห็นอาร์มร้องไห้หลายครั้งแต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันฟูมฟาย
“ไอ้สัส! มึงทำกับเพื่อนกูแบบนี้ได้ยังไง! กูไม่น่านับถือมึงเลย!”
ผมเองก็น้ำตาไหลเหมือนมัน
“ไอ้หน้าตัวเมีย!”
“อาร์ม ... อาร์มช่วยเราด้วย” เสียงพึมพำของต้นดังขึ้นเบาๆ ท่ามกลางเสียงตะโกนของอาร์ม ผมปล่อยให้อาร์มดูแลต้นเพราะมีเศษสวะที่ต้องจัดการ!
พวกมันมีกันสอง พวกผมก็มากันสอง แต่ผมมีปืน!
“พวกมึง ถอยไปยืนรวมกันตรงโน้น”
ตอนแรกพวกมันขัดขืน แต่พอผมโบกปืนขู่มันก็ไม่กล้า
ผมปล่อยให้อาร์มเป็นคนจัดการกับต้นเพราะผมไม่กล้าหันไปมองมากกว่านี้ ผมกลัวตัวเองฟิวส์ขาด!
ผมกวาดตาสำรวจภายในห้องให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรอันตรายสำหรับพวกผม อาร์มกอดต้นที่กองอยู่บนเตียง พวกมันสองคนยืนยกมืออยู่ตรงมุมห้อง ภายในห้องไม่มีคนอื่น แต่แล้วกล้องวีดีโอที่วางอยู่บนโต๊ะก็สะดุดตาผม!
“นี่อะไร?”
ไอ้บอมกับไอ้หนวดมองหน้ากันเลิกลั่ก
“กูถามว่านี่อะไร! พวกมึงจะถ่ายคลิปเพื่อนกูเหรอ!”
“เปล่าๆ กล้องมันเจ๊ง ถ่ายอะไรไม่ได้หรอก!”
“งั้นเหรอ? แต่ที่กูได้ยินในโทรศัพท์ไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า”
ผมไม่รู้ว่ามันตัวไหนเป็นคนซ้อมต้น แต่พวกมันสองตัวต้องตายคาตีนผม!++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อาร์ม ทันทีที่ประตูเปิดแม็กซ์ก็นำเข้าไปก่อน ผมรู้ว่ามันคุมสถานการณ์ภายในห้องได้ด้วยปืนของมัน ผมรีบตามเข้าไปแล้วมองหาต้น
แล้วสายตาของผมก็ไปสะดุดกับร่างเปลือยเปล่าที่กองอยู่บนเตียง!
“ต้น!”
พี่บอมตกใจที่เห็นพวกเราเลยกระเด้งตัวหนี มันถอยออกไปทำให้ผมเห็นสภาพของต้นเต็มตา
มีร่องรอยตามตัวต้นเต็มไปหมด! แค่ที่หน้าอย่างเดียวก็ช้ำจนแทบดูไม่ได้ ตอนที่ผมไปต่อยกับคู่อริแล้วแพ้ยังไม่น่วมถึงขั้นนี้เลย!
ต้นนอนนิ่งผิดปกติ ผมรู้ดีว่าเพื่อนผมไม่มีทางนอนให้คนอื่นทำอะไรง่ายๆ นอกจากพวกมันจะวางยาเพื่อนผมแล้วยังซ้อมต้นปางตาย!
ใจคอพวกมันทำด้วยอะไรถึงได้ทำกับคนไร้ทางสู้แบบนี้!
“ไอ้สัส! มึงทำกับเพื่อนกูแบบนี้ได้ยังไง กูไม่น่านับถือมึงเลย!”
ผมแค้นตัวเองที่เคยเรียกมันว่ารุ่นพี่ เคยยกมือไหว้มัน เคยเกรงใจมัน คนอย่างมันไม่มีค่าอะไรให้ผมเคารพแม้แต่น้อย!
“ไอ้หน้าตัวเมีย!”
“อาร์ม ... อาร์มช่วยเราด้วย” ต้นในอ้อมแขนผมพึมพำเสียงแผ่วเบา
“ต้นขอโทษนะ ขอโทษ เรามาช่วยนายแล้วนะ”
ผมผิดเองทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง เพราะผมดูแลต้นไม่ดี ผมน่าจะกันต้นไว้แต่แรก ผมไม่ควรพาต้นมาเสี่ยงเลย ต้นต้องเจอเรื่องแบบนี้เพราะผม! ผมทำให้ต้นเจอกับเรื่องเลวร้ายอีกแล้ว!
“กูถามว่านี่อะไร! พวกมึงจะถ่ายคลิปเพื่อนกูเหรอ!”
เสียงตะคอกของแม็กซ์เรียกให้ผมเงยหน้าไปมองพวกมัน
“เปล่าๆ กล้องมันเจ๊ง ถ่ายอะไรไม่ได้หรอก”
“งั้นเหรอ? แต่ที่กูได้ยินในโทรศัพท์ไม่ใช่แบบนี้นี่หว่า”
แม็กซ์มันตอบกลับแล้วเอาปืนฟาดไปที่หน้าของไอ้สัสนั่น มันกระทืบเขาไม่ยั้งเท้าจนไอ้บอมยืนตัวสั่น มันถืออะไรบางอย่างไว้ในมือ
“แม็กซ์ ในมือมัน!”
แม็กซ์หันมาตามเสียงแล้วมองไปยังไอ้บอม
“มันบอกให้กูถ่าย! ไม่ใช่ความคิดกู!”
ไอ้คนแรกนอนสลบจมกองเลือดคาเท้าเพื่อนผมไปแล้ว ผมไม่ห้ามมันหรอก โดนกระทืบซี่โครงหักก็สาสมดี เหลือแต่มึงแหละไอ้เหี้ยบอม!
“ส่งมาให้กู!”
ไอ้บอมลนลานส่งมือถือให้แม็กซ์ๆ มันกดดูแล้วก็ทำหน้าทะมึนขึ้นเรื่อยๆ ระหว่างนั้นผมมองหาเสื้อผ้าของต้น เสื้อและกางเกงตกอยู่ใกล้ๆ กระเป๋าต้นถูกวางไว้ตรงโต๊ะ ต้นบอบช้ำแบบนี้ผมใส่กางเกงให้ต้นไม่ได้แน่ๆ ผมอยากเช็ดคราบสกปรกพวกนี้ออกไปจากตัวเพื่อนผมแต่ผมอยากรีบพาต้นออกไปจากที่นี่มากกว่า! อดทนหน่อยนะต้น
“นอกจากในคลิปนี้มึงทำอะไรต้นอีกบ้าง?”
“เปล่ากูไม่ได้ทำ”
ไอ้บอมรีบปฏิเสธ แต่แม็กซ์จ่อปืนเข้าที่ขมับของมัน
“กูไม่ใช่คนซ้อมต้น มันเป็นคนทำ! กูห้ามมันแล้วแต่ต้นขัดขืนมันเลยโมโหไม่ฟังกู”
“อ้อ... มึงเป็นคนเอา มันเป็นคนถ่าย หึๆ”
ไม่ไหวแล้วแม่ง!
“หัวใจมึงทำด้วยอะไรวะ! มึงยังเป็นคนอยู่รึเปล่า? ไอ้สัส! มึงรักต้นไม่ใช่เหรอ? มึงปล่อยให้คนอื่นซ้อมต้นปางตายแล้วมึงยังจะเอาต้นลงอีกเหรอวะ!”
ผมไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามันดี เลวไม่มีที่ติจริงๆ คนรักกันเขาทำแบบนี้เหรอ?
“นี่โทรศัพท์ใคร?”
“ของมัน”
“อาร์ม ค้นตัวมัน”
แม็กซ์หันมาสั่งผม ตอนแรกผมไม่เข้าใจแต่ประโยคถัดมาก็ทำให้กระจ่าง
“ยึดกล้องมัน ค้นให้ทั่ว อย่าให้มีอะไรหลุดไปเด็ดขาด!”
ผมวางต้นลงตั้งใจจะไปเก็บของตามคำสั่งของแม็กซ์ แต่ต้นร้องขึ้น!
“อาร์ม! อย่าทิ้งเราไป ช่วยด้วย! เรากลัว
ฮือๆ”
ต้นพยายามกอดผม มือของต้นคว้าเสื้อผมไว้แน่น ต้นไม่มีสติ ผมไม่อยากปล่อยต้นเลยแต่จำเป็นต้องทำเพราะผมอยากจัดการเคลียร์ที่นี่ให้เสร็จ พวกเราจะได้ออกจากนรกซะที!
“โอเคนะต้น เดี๋ยวเรามา เดี๋ยวเราพานายกลับบ้านนะ”
“ไม่ๆ อย่าทิ้งเรา” “แป็บนึงนะต้น นะ”
ผมปลอบต้นอีกสองสามประโยคก่อนจะผละออกมา ผมเริ่มจากค้นไอ้บอมก่อนจะไปค้นอีกคน มันยังไม่ตายแต่สลบคาเท้าแม็กซ์ไปแล้ว แต่แม็กซ์มันไม่กล้าประมาทมันยืนถือปืนคุมเชิงไว้ตลอดเวลา ผมเก็บของทุกอย่างใส่กระเป๋าส่งให้แม็กซ์ มันรอบคอบเสมอ ผมรู้ดีถ้าคลิปนรกนี่หลุดออกไปต้นจะเจอกับเรื่องเลวร้ายมากแค่ไหน แค่นี้ต้นก็โชคร้ายมากพอแล้ว
แม็กซ์ยืนถือปืนขู่ไอ้บอมและคอยซ้ำอีกคนระบายอารมณ์เป็นระยะขู่ไอ้บอมไปในตัว ไอ้สัสนี่ยังไม่โดนตีนเพื่อนผมสักแอะแต่กลับกลัวจนลนลาน เอาเข้าจริงมันก็กลัวจนไม่กล้าขัดขืนพวกผม ไร้ศักดิ์ศรีสิ้นดี!
ผมดึงผ้าห่มมาพันตัวต้นไว้แล้วช้อนร่างของต้นมาอุ้มก่อนจะหันไปมองแม็กซ์ มันหันมาพยักหน้าให้ผมก่อนจะเล็งไปที่หัวของไอ้บอม!
“เฮ่ยอย่า!”
“แม็กซ์! ไม่คุ้มกันนะเว้ย! รีบพาต้นไปจากที่นี่ดีกว่า”
“กูถามมึงอีกครั้ง นอกจากที่กูเห็นในคลิป มึงได้ทำอะไรต้นอีก?”
“ยังไม่ทันได้ทำอะไรพวกมึงก็มา”
“มึงแน่ใจนะ?”
แม็กซ์กดปืนเข้าที่หัวของไอ้บอมจนมันสติแตก
“แน่ๆ กูแค่จูบนิดหน่อย นอกนั้นไม่มีแล้ว!”
“แล้วอีกคนล่ะ?”
“มันแค่ซ้อมต้นอย่างเดียว พวกกูยังไม่ได้เอาต้น”
มึงเรียกว่าแค่เหรอวะ? พวกมึงซ้อมต้นสะบักสะบอม แค่แผลแตกพวกนี้ต้นก็ติดเชื้อได้แล้ว! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับต้นผมคงไม่ให้อภัยตัวเอง!
“ไปเหอะแม็กซ์”
ผมแทบไม่มีแรงอุ้มต้นแล้ว ความกลัวกัดกินจนแขนผมไร้กำลัง
“อีกแป็บอาร์ม”
แม็กซ์มันหันมาบอกผม ผมเห็นแววตาของมัน
“ทีนี้มึงรู้แล้วยังว่ากูกับมึงมันคนละชั้น”
“กูรู้แล้ว! รู้แล้ว!”
“มึงรู้ใช่มั้ยกูรักต้นมาก?”
“รู้ๆ”
“แต่ต้นไม่ได้รักกู กูยอมทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ข้างๆ มัน ถึงต้นไม่รักกูก็ไม่เป็นไร กูขอแค่ได้ดูแลมัน แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาแตะต้องคนที่กูรัก! กูยังไม่เคยคิดจะใช้วิธีเหี้ยๆ แบบนี้เลย ละมึงเป็นใคร!”
เพื่อนผมกดปืนเคาะกับขมับขู่มัน ไอ้เหี้ยบอมมันกลัวจนใกล้บ้า!
“กูผิดไปแล้วกูขอโทษ!”
สายตาของแม็กซ์บ่งบอกทุกอย่าง มันดูเจ็บปวดที่สุดตั้งแต่รู้จักมันมา แม็กซ์มันโคตรรักต้น ผมว่ามันตายเพื่อต้นได้ และมันไม่แคร์ถ้าต้องฆ่าใครเพื่อต้น!
“ขอโทษกูเหรอ? ไปขอโทษต้นเหอะ แต่มึงต้องไปขอโทษในนรก!”
“ปุ๊!” ไอ้แม็กซ์ยิงไอ้บอม!
“แม็กซ์!” “อย่า!” ไอ้บอมตะโกนลั่นเหมือนคนเสียสติ โล่งอก! แม็กซ์มันเบี่ยงปืนวินาทีสุดท้าย มันไม่ได้ฆ่าไอ้เหี้-ยนี่!
“คนอย่างมึงไม่มีค่าให้กูกับพ่อต้องเหนื่อยเก็บกวาดหรอก”
มันพูดทิ้งท้ายก่อนจะตบปืนเข้าที่ท้ายทอยของไอ้บอมจนสลบ
ค่อยยังชั่ว เพื่อนผมยังไม่ฆ่าคนตาย!
“ไปเหอะแม็กซ์”
“เออ!”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
รอด! อาร์มกอดต้นแน่นๆ นะ ฮือๆ
ชูป้ายไฟอาร์ม!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
