รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ตอน ขอ
ช่วงนี้รักชาติยุ่งมาก กว่าจะปลีกตัวมาได้ ก็ต้องใช้เวลา ยิ่งช่วงที่ย้ายไปทำงานที่ต่างจังหวัด ยิ่งยุ่งไปกันใหญ่ กว่าจะมีเวลามาหาได้ ก็นาน มาถึงก็ดึก อาบน้ำเรียบร้อยก็หลับ
ถึงแม้บอกว่าไม่เป็นไร ถ้าเหนื่อยไม่ต้องมาก็ได้
ให้ไปพักผ่อนกับครอบครัวบ้าง แต่รักชาติก็หาเวลามาหากันจนได้
ไม่ได้คาดหวังอะไรนัก เคยกลัวเคยกังวล แต่ก็ไม่มีอะไรที่จะดีเท่ากับการทำวันนี้ให้ดีที่สุด
และเก็บเรื่องของอนาคตไว้เป็นเรื่องของอนาคต
ไม่ได้หวังอยากให้เลิศหรูดีกว่าใคร ๆ แต่ทำได้เท่าที่ทำได้
ไม่ต้องงฝืนด้วยกันทั้งสองฝ่าย ทำตามที่ใจต้องการเพียงเท่านี้ก็เพียงพอ
“เฮีย....เฮียสมัครเรียนแล้วใช่ป่าว เห็นเฮียบอกว่าเดี๋ยวจะสอบแล้ว น้องใหม่เฟรชชี่เหรอเฮีย”
รักชาติที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง เอ่ยถามก๋วยที่ดีดลูกคิดคำนวณรายรับรายจ่าย อยู่ข้าง ๆ
ดวงตาของรักชาติหยุดมองที่หน้าจอโทรทัศน์ หันมาถามคนที่ก้มหน้าก้มตา ทำคิ้วขมวดมุ่นอยู่ตลอดเวลา
“เฮียอ่านหนังสือแล้ว อ่านไปตั้งหลายรอบ เฮียอ่านก่อนที่รักชาติจะมา
เฮียจะแปะป้ายหน้าร้านว่าก๋วยเตี๋ยวปริญญา”
คำพูดเรียบเรื่อย การพูดคุยกันแบบธรรมดา แต่ก็เรียกเสียงหัวเราะของคนที่นอนอยู่บนเตียงได้
รักชาติหัวเราะเสียงเบา ก่อนจะพลิกกายคว่ำหน้าลง และยื่นหน้ามาดูว่า คนที่ทำให้หัวเราะ กำลังจดอะไร
“โหเฮีย.....บัญชีเลยเหรอ....ท่าจะยากเหมือนกันนะเนี่ย แปลกเนอะใช้ลูกคิด ไม่ใช้เครื่องคิดเลข....เนี่ยเดี๋ยวอาทิตย์หน้าผมก็ไปบางปะกงแล้ว...อยู่คนเดียวระวังเหงานะเฮีย ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
รักชาติแกล้งพูด แล้วก็หัวเราะดังลั่นอย่างนึกสนุก ที่ได้แกล้ง ได้ยั่วอารมณ์ให้ก๋วยหงุดหงิดโมโห
“เหมย...ลูกเจ็กฮงเขามาชอบเฮียนะ....ม๊าเฮียก็เชียร์อยู่นั่นแหละ เฮียก็เลยทำเป็นเฉย ๆ ”
คนที่ถูกยั่วให้โมโหคนที่หน้างอกลายเป็นรักชาติซะเอง
เมื่อก่อนคิดว่า เฮียหน้าตาดีมาก ไปเป็นดาราได้สบาย แล้วก็เห็นว่าคนที่มาแย่งกันต่อคิวรอซื้อก๋วยเตี๋ยว คือบรรดาลูก ๆ หลาน ๆ คนรู้จักของม๊าเฮีย คนนั้นก็ทาบทาม คนนี้ก็ทาบทาม อยากได้ไปเป็นลูกเขยกันนัก
ตอนแรกคิดว่าเฮียไม่รู้ แต่ที่ไหนได้ เฮียรู้ตลอดว่าใครมาชอบ แต่เฮียชอบแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ทำเป็นไม่สนใจ
วันก่อนที่มาหา แล้วก็เห็นเลยว่า คนที่มาชอบเฮียไม่ได้ลดน้อยลงเลยด้วยซ้ำ นี่ขนาดชอบทำหน้าดุ ๆ นะ ยังขนาดนี้ ถ้าเกิดทำเป็นยิ้มแย้มแจ่มใสขึ้นมาไม่รู้ว่ามันจะขนาดไหน
เหมยคนสวย ๆ ขาว ๆ ทำไมจะจำไม่ได้ เห็นเฮียบอกว่าเอารังนกไปเยี่ยมม๊าเฮียด้วย
เออ สวย ......เฮียชอบล่ะสิ จะได้รู้ไว้
“เออ.....ชอบก็เอาเลยเด่ะ ผมไม่ได้ห้าม”
รักชาติตอบกลับด้วยความหงุดหงิดโมโห แล้วก็ขึ้นไปนอนอยู่บนเตียงหันหลัง...
ไม่ยอมมองหน้าของคนยั่วให้โกรธ
นั่นทำให้ก๋วยละสายตาจากการทำบัญชี เงยหน้าขึ้นแล้วหันไปมองคนที่ทำเป็นไม่สนใจ
เพียงเท่านี้ก็พอที่จะทำให้ต้องแอบลอบยิ้มอย่างดีใจ
หึง.......
ลื้อหึงเป็นด้วยเหรอ รักชาติ
ก็ดี......ที่ทำให้รู้ว่าหึง
อย่างน้อยก็เป็นเครื่องยืนยัน ว่ารักชาติไม่อยากให้มีใคร ๆ ถึงปากจะบอกว่า ให้ไปมีใครก็ได้ แต่จริง ๆ แล้วเจ้าตัวก็ไม่อยากให้มีเลยสักนิด แบบนี้ทำให้รู้ว่ารักชาติ......ยังรักกันอยู่เหมือนเดิม
“แต่แฟนเฮียไม่ชอบเฮียเลยไม่ยุ่งด้วยดีกว่า....” ก๋วยวางมือจากสมุดบัญชี และนำไปวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะก้าวขึ้นมานั่งข้าง ๆ รักชาติที่นอนเงียบ แกล้งทำเหมือนหลับ และทำทีเป็นไม่สนใจ
“เฮียเมื่อยหลัง...เมื้อยเมื่อยมาตั้งหลายวัน..รอรักชาติมานวดให้...มาถึงรักชาติก็นอนหลับไปแล้ว...หรือว่าเฮียต้องไปให้เหมยช่วยนวดดีนะ....ม๊าบอกว่าเหมยนวดดี๊ ดี”
เพียงเท่านั้น คนที่แกล้งทำเป็นหลับ ก็ลุกพรวดพราดขึ้นนั่ง หน้าหงิกหน้างอ แต่ก็ยอมวางมือลงบนไหล่ของคนแกล้ง และกดมือหนัก ๆ จนก๋วยต้องเบะหน้าเพราะความเจ็บ แต่ไม่กล้าร้อง ให้รักชาติโมโห ให้ระบายความโมโหให้พอ เดี๋ยวหายโกรธก็ดีขึ้นเอง
“นวดไม่ได้เรื่องเล้ย.....เคยไม่ได้เรื่องยังไงก็เป็นอย่างนั้นตลอด....เฮียกลุ้มใจจริง ๆ ...นวดแบบนี้สงสัยต้องให้เหมยนวดให้จริง ๆ แล้วล่ะ”
รักชาติที่กำลังโมโห ละมือออกและก้มหน้านิ่งทันทีที่ได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย
เออ นวดไม่ดี ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง
เฮียรู้ป่าว เรียนผมก็ได้เกียรตินิยม กินเหล้าผมก็คอแข็งที่สุด ยิ่งจีบผู้หญิงนะ อย่าให้พูดเลย เพื่อนผมยกนิ้วให้ทุกคนใคร ๆ ก็มาสมัครขอเป็นลูกศิษย์ แต่กับเฮีย อะไรก็ไม่ดี อะไรก็ไม่ได้เรื่อง.....เคยชมผมสักคำบ้างมั้ย..ไม่มีเลย
ผมก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ.....ถ้าผมไม่ดีขนาดนั้นแล้วเฮียจะรักผมทำไม
“ถ้าไม่ดีแล้วมายุ่งกับผมทำไมวะ.....ไปหาคนดี ๆ เลยเด่ะเฮีย....ผมทำอะไรก็ไม่ดีอยู่แล้วนี่”
รักชาติเป็นแบบนี้ ไม่เคยคิดอยากเก็บงำความรู้สึกอะไร พูดจากใจจริง ๆ ไม่เคยเสแสร้ง
ท่าทางเหมือนเด็ก ๆ ท่าทางของคนรักที่ทำให้ก๋วยยิ้มได้ตลอดเวลาแบบนี้ จะให้ไปหาได้จากที่ไหนกัน
“ก็เฮียชอบ......ชอบที่ลื้อปากกับใจตรงกัน....เกลียดก็บอกว่าเกลียด...ชอบก็บอกว่าชอบไม่พอใจก็บอกว่าไม่พอใจ…เราไม่ค่อยได้เจอกัน...ถ้าขืนเวลาไม่พอใจอะไรก็เก็บเงียบเอาไว้ตลอดแบบนั้นไม่ดีหรอก...บางครั้งเฮียก็แกล้งว่าแกล้งเอ็ดรักชาติไปอย่างนั้นเอง ... อยากให้รักชาติงอนเฮีย... เฮียจะได้ง้อ....เด็กโง่เอ้ย....เฮียเอ็ดด้วยความรักนะรู้มั้ย”
ถ้าที่พูดมา ไม่ทำให้รักชาติยิ้มได้ ก็คงเกินไป จากหน้าหงิกหน้างอ กลายเป็นหน้ายิ้มแฉ่ง แถมยังหน้าแดง เพราะโดนบอกรักกันตรง ๆ ซะอีก เพียงเท่านี้คนที่น้อยใจ ก็ยิ้มได้แล้ว
“โห ....เด็กโง่...อะไรก็โง่ไปหมดเลยนะ ผมได้เกียรตินิยมนะเฮีย เกียรตินิยมโง่ ก็ไม่มีใครฉลาดแล้วแหละ
เออ...โง่ก็ได้วะ....ผมโง่กับเฮียคนเดียวก็ได้.....ยอม ๆ ไปงั้นแหละ....สงสารคนแก่”
เป็นการตอบกลับที่สมเหตุสมผลกันดี
ก๋วยหัวเราะเบา ๆ และลองวางมือแตะที่หลังมือของคนช่างพูด....กุมมือของรักชาติเอาไว้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นเหมือนเป็นการเอ็ดอยู่ในที เมื่อรักชาติทำท่าจะดึงมือหนี
“ฮื่อ....จับนิดจับหน่อย...นาน ๆ ที...ลื้อเป็นอะไรมากมายกะอีแค่จับมือ”
ถึงจะทำเสียงแข็ง แต่ใบหน้ากลับอมยิ้ม รักชาติไม่เป็นอันทำอะไร
ต้องยอมให้ฝ่ามืออบอุ่นเกาะกุมมือของตัวเองเอาไว้ แถมดวงตาเรียวรีที่จ้องมองมา กลับทำให้รู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ได้อย่างน่าประหลาด
อะไรวะ.....เฮีย....มองไรเนี่ย....เฮ้ย....จ้องทำไมทำตัวไม่ถูกโว้ยยยยยยยยยยยย
รักชาติหน้าแดงก่ำ หัวใจเต้นโครมครามโดยไม่มีสาเหตุ และยิ่งได้ฟังประโยคต่อมาของก๋วยก็เลยยิ่งลุกลี้ลุกลนทำอะไรไม่ถูกไปกันใหญ่
“ขอได้มั้ย.....”
อะไรนะ.....ขอ....ได้มั้ย
ขออะไรวะ....จับมือเหรอ หรือขออะไร....ไอ้คำพูดแบบนี้มันคุ้น ๆ หูยังไงพิกล เหมือนเคยพูดกับแฟนเก่าเลยนะ
เอ๊ะ ฟังไปฟังมา มันก็ใช่เลย.....แล้วเฮียจะขออะไรผมวะเนี่ย ม่ายช่ายม้างงงง เหอะ เหอะ เหอะ ไม่ไหวหรอก
สงสัยฟังผิด ขออะไรวะ ไม่เห็นเข้าใจเลย วะฮะ ฮะ ฮ่า ตลก
“มาเป็นเถ้าแก่เนี้ยร้านก๋วยเตี๋ยวของเฮียตอนนี้เลยเถอะรักชาติ….เฮียชักทนไม่ไหวแล้ว”
TBC……
********************************
หัวข้อ: รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว โดย aoikyosuke ตอน ถอยหนึ่งก้าว (18/12/2553) (อ่าน 351673 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก