...(ต่อ)
...
...
ชีวิตผมควรกลับเข้าสู่สภาวะปกติอย่างที่เคยเป็นมา
สถานะสเตรทแมนเต็ม 100% ดังเคยๆ
ลบทั้ง 19 ตอนก่อนหน้าทิ้งแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
รักหลุด รักเผลอๆ ของจิระ ใจรักษา สมควรจะจบลงเพียงเท่านี้
ทว่าฟ้าอยากเล่นตลกหรือไรมิทราบ
หลายวันต่อมานิโกรผมทรงเอฟโฟร่เสือกแวะมาเยี่ยมถึงบ้าน...เอเจ
“ไงโจ๊ก” ยิ้มฟันขาวมาแต่ไกล
“อ๋อ เอเจ” ผมจำได้
เอเจพาเพื่อนชื่อเก้และซ้ง พร้อมช่างจากอู่รถยนต์ของที่ไหนไม่ทราบ
มาลากรถโฟลค์แช็คกี้ออกจากบ้านหลังเล็กไปไว้บ้านเจฟ ณ อีกฟากของกรุงเทพมหานคร
(ผมอยู่รังสิตเฉียดๆ ลำลูกกา บ้านฝรั่งหัวแดงอยู่โน่นสวนหลวง ระบุพิกัดเพื่อเห็นภาพง่ายๆ ครับ ; โจ๊ก)
“เฮ้ยเอเจ คันนี้เจฟฟรี่มันจะขายไหมวะ พี่ช่างกูตาวาวเลยนะนี่”
“ไอ้ซ้งมันจะเอาไปขายต่อว่ะเอเจ มันตาวาวเองไม่ใช่พี่ช่างหรอก” “ลากไปไว้บ้านน้ามันก่อน ห้ามเอาเข้าอู่เตี่ยมึงเด็ดขาดนะซ้ง ถ้ารู้ว่าโดนแยกชิ้นส่วนกูซวย” เอเจสั่งเก้กับซ้งที่กำลังช่วยช่างอยู่ทางโน้น
“เอาไปก็ดี...รก” ผมปากหมา
ในใจหวิวจะยืนไม่อยู่ ซากที่ผมเฝ้ามองดูทุกวันกำลังถูกดึงขึ้นรถลาก
เจ้าของหายไปไหน?
เมื่อไหร่จะมาเอา?
คำถามพวกนี้กำลังจะถูกดีลิททิ้งในไม่ช้า
“เจฟฟรี่ให้เอาของมาให้ บอกต่อคอมเลย ยังงงว่าทำไมเพราะแขนเจ็บนี่เอง ดีขึ้นหรือยัง ไว้ในบ้านหรือข้างบนล่ะ” เอเจเห็นแขนเฝือกผม
“ข้างบน อะไรเยอะแยะนักวะ”
เห็นสัมภาระแล้วอึ้ง
- คอมพิวเตอร์ PC แบบตั้งโต๊ะ 1 ชุด
- โน้ตบุ๊กพร้อมกระเป๋า
- ฟิลม์โพลารอยด์แพ็กใหญ่
- และเป้พร้อมกล้องถ่ายรูป Nikon น่าจะรุ่นท๊อปใหม่ล่าสุด
อย่าบอกนะว่าเป็นสินบนใต้โต๊ะวันที่ย้ายออกตามสัญญา
“ไม่รู้ดูเอง เออ เกือบลืมวีดิโอ ดูนะเว้ยมิกกี้ตัดต่อเอง ตั้งแต่เต้นท่าหญิงลีจนถึงงานพรอม ส่วนที่โจ๊กถ่ายมันก็ลงไว้ให้ด้วย โฟลเดอร์โฟโต้ในโน้ตบุ้ก เอาไว้หน้าเดรสท็อปให้แล้ว”
“อ้อเหรอ” ผมลืมนึกถึงไปเลย
“ส่วนถ้าจะลงโปรแกรมเพิ่มนี่เบอร์ร้านคอม”
“ใจมาก” รับซีดีกับนามบัตรมาถือ
บอกไม่ถูกว่าโหวงเหวงแค่ไหน
บางอย่างกำลังจะเลือนหายคล้ายกลายร่างเป็นไอระเหยไปกับอากาศ
...
ผมกับเอเจสองคนช่วยกันจัดแจงเปิดโน้ตบุ๊กเพื่อสำรวจการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต
เผื่อใช้ไม่ได้หรือมีปัญหาจะได้ตามผู้รู้มาจัดการโดยทันท่วงที รอบคอบเหมือนใครบางคนที่คุณก็รู้
เอเจคุยถึงเพื่อนแต่ละคนให้ผมฟังคร่าวๆ
เอเจกับเพื่อนชื่อรักษ์ กับเก้และซ้งที่มาวันนี้จะเข้าเรียนต่อที่นี่
ม.K มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังอีกฟากของเมืองกรุงเทพมหานคร
มิกกี้หัวแดงสกินเฮดที่ท่าทางกวนๆ ตัวควายๆ เคยกวนโอ๊ยผม
ไปเรียนยูที่ซิดนีย์ตามแม่ หรือแม่มาตามก็มิทราบ
ต้นไปเรียนยูที่อเมริกาตามโครงการนักศึกษาทุนบาสเกตบอล
เตรียมพร้อมเพื่อลีกอาชีพของ NBA คนนี้ท่าทางอนาคตชัดเจนกว่าเพื่อน
“ไม่รู้โจ๊กจำได้ไหม ไอ้ต้นตัวโย่งๆ น่ะ มันได้ทุน NBA กำลังจะไปวันนี้พรุ่งนี้อยู่แล้ว ดันเพิ่งมาคลิ๊กเพื่อนผู้หญิงห้องเรา ฮามาก” เอเจขำ
“อ๋อเหรอ ว่า” ผมฟังตามน้ำเรื่อยๆ
“ก็คริสติน่าคนที่ร้องเพลงเพราะๆ นั่นไง ตอนนี้เข้ารอบรายการแข่งร้องเพลงในทีวีด้วย เออว่ะโทษที โจ๊กไม่เคยเห็นเพื่อนเราคนนี้นี่หว่า”
“คริสตี้เหรอ ก็พอคุ้นๆ อยู่” ถ้าคริสติน่าที่รู้จักล่ะก็มีอยู่คนเดียว
“สองคนนั้นแอบคลิกกันตั้งนานแล้ว กินเหล้าวันก่อนคริสตี้ไปตามไอ้ต้นถึงบ้านเหยี่ยว ไม่เมาไม่รู้นะเนี่ย” เอเจอยากเล่าข่าวใหม่มาก
“คริสติน่าเป็นแฟนกับต้นเหรอ...” ผมละเมออยากเอาหัวโขกผนัง
บระเจ้าจ๊อดโลกช่างกลมดิก
คู่เดทเดินจูงมือเข้างานพรอมเฉยๆ กระแทกติ่งสมอง
ตอกย้ำไอคิวซีโร่ของโจ๊กให้ต่ำเตี้ยจมดิน
ผมหึงหวงคิดเป็นตุเป็นตะบ้าๆ จนเกิดเรื่องมากมาย
“อ้อ เห็นกีตาร์ไฟฟ้าเจฟฟรี่บ้างไหม เฟนเดอร์สีดำ พักบ้านเหยี่ยวแต่ดันลืมกีตาร์ทิ้งไว้ไหนไม่รู้ จำได้ว่าตัวที่เคยซ่อมร้านในตลาดเลยถามดู”
แสดงว่าไม่ได้บอกใครว่านอนบ้านนี้จริงๆ
สิ่งของเครื่องใช้ส่วนตัวที่ผมโยนโครมไว้ในห้องเล็กก็ยังคงเป็นความลับต่อไป
ดีสิ ให้มันมาเก็บกวาดเอง
ผมนิ่งไม่รู้ไม่เห็นไม่ทราบ ข้างในเจียนคลั่ง
ไอ้เลว มึงไม่คิดจะกลับมาให้เห็นหน้าสักนิด
ผมหวังลมๆ แล้งๆ กับเกย์บัดซบอย่างมัน บ้าที่สุด
...
เอเจบอกให้ผมดูไฟล์คลิปที่ใครบางคนฝากไว้ในโน้ตบุ๊กพลางๆ
ขณะขอตัวไปดูกล่องสัญญาณที่บ้านหลังเล็กให้น้าจุ๋ยสักครู่
...
...
แล้วไฟล์วีดิโออันนั้นบันดาลให้ผมคลั่ง...
พ่อมดชุดขาวบิดเลนส์กล้องให้ซูมที่หน้าหล่อเท่เซอร์ของตนเต็มจอ
เห็นเลยบ่าเล็กน้อย มีท่าทางกะเผลกไม่หายดี
คงบันทึกภาพวันซ้อมใหญ่และยังไม่ถอดเฝือกออกแน่ๆ
‘Hey, my naughty monkey.’ แล้วก็หัวเราะฮ่าๆ เขินนิ้วชี้ลูบจมูก
‘มีบางอย่างที่ผมอยากสารภาพกับคุณ คือผมเจอคุณที่โรงเรียนเราตรงรูปปั้นการ์เดี้ยน วันนั้นคุณ เอ่อ...นั่นล่ะ คุณเล่นกับแมวแล้วก็ยิ้ม ผมขอโทษด้วย ไม่คิดว่าคุณจะโผล่มาตรงนั้นพอดี' วูบถึงวันที่เสียยายไป วันที่เตลิดหาที่หลบภัยในโรงเรียนนานาชาติ
วันที่เศร้าเสียใจที่สุดคือวันที่มันเห็นตัวตนที่แท้จริงของจิระ
‘เป็นรอยยิ้มแล้วก็เสียงหัวเราะที่ผมจำได้ไม่ลืม หึหึ ไม่รู้พูดไม่ถูก ผมมองคุณตั้งแต่ตอนนั้น อย่าโกรธผมเลยนะครับคนดี...ผมรักคุณนะ’“ไอ้หมาบ้า...” ผมกดปิดไฟล์ไม่ได้ มือสั่น ร่างกายก็สั่นไปหมด
‘เป็นคำสัญญาว่าผมจะไม่มีวันทำให้คุณเสียใจ หรือถ้าร้องไห้วันไหน ผมจะอยู่ข้างๆ คุณเสมอ” อินโทรเพลงขึ้น ‘This’s song for...my Jira’http://www.youtube.com//v/6thmPrTxBtI[N Sync - This I Promise You: ศิลปิน N’ Sync]
‘When the visions around you
Bring tears to your eyes
And all that surround you
Are secrets and lies
I give you my word
I give you my heart
This is a battle we’ve won
And with this vow
Forever has now begun
And I will take you in my arms
And hold you right where you belong
'Til the day my life is through
This I promise you, baby
This I promise you’***
ผมกัดปากเลือดซิบกลั้นทำนบน้ำตา
จังหวะเอเจโผล่กลับเข้ามาพอดี
รีบปิดฝาโน้ตบุ๊กฉับทั้งที่ยังไม่ชัตดาวน์เครื่องกลัวความลับรั่วไหล
“อยู่ไหน...?” ผมลอดไรฟันถาม
“อะไรไหน หาอะไรไม่เจอเหรอโจ๊ก”
“ไอ้เชี่ยเจฟของมึงน่ะ...อยู่ไหน!?”
“อ๋อ ปาร์ตี้เรียนจบไง ต่อจากคืนวันงานพรอมก็ไปฉลองบ้านเหยี่ยวตั้งกี่วัน เพิ่งฟื้นนี่แหละ แต่ฮามากท่านสาธุคุณเจฟฟรี่เมาปลิ้นนอนตาย ทุกทีไม่เคย”
“มันมุดหัวอยู่ที่ไหนกันแน่ เอเจ!” โจ๊กตะโกนลั่น
“ไม่รู้ จู่ๆ หายไปเฉย โทรตามเมื่อกี้น้ามันบอกกลับอังกฤษตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
...ผมเข่าอ่อน
...เลือดถูกสูบหาย
...หัวสมองชัตดาวน์
กูเกลียดมึงมากเอเจ
เกลียดกีตาร์นรก
เกลียดทุกๆ อย่าง
ไปให้พ้นเลยไป!!!
*************ซี ยู ออน มันเดย์ (แอท ยูเค)