ตอนพิเศษ 1 : ความทุกข์ใจของคุณพ่อ“คุณปลื้มครับ นายบอกให้รีบกลับห้อง ถ้าไม่กลับนายจะมาลากกลับเองครับ”
ผมหน้าเหวอไปในทันทีที่ได้ยินผู้ชายร่างสูงหน้าดุตรงหน้าถ่ายทอดคำสั่งของ ‘นาย’ มาให้ เหลือบมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองก็พบว่าเกือบตีสองแล้ว อ่า...เวลาเร็วจริงๆ ผมเพิ่งมาได้ไม่นานเองนะ หรือนานวะ?
“แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนครับ”
“โรงพยาบาลครับ”
“งั้น...ผมไปลาพี่ๆ ก่อน คุณกลับไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมโทรคุยกับเขาเอง”
“เอาอย่างนั้นเหรอครับ”
“ครับ”
พ่อบ้านคนสนิทของพี่โปรดเดินมาส่งผมที่โต๊ะก่อน แล้วจึงขอตัวกลับ ...ไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่ร้านนี้ ต่อให้ไม่มีเวลาเขาก็สามารถตามหาผมจนเจอได้ ถ้าไม่มาเอง พ่อบ้านของเขาก็จะมา แต่ไม่ใช่ว่าเขาจะตามผมตลอดนะ แค่เวลาที่ผมกลับห้องผิดเวลาเท่านั้นแหละ ลูกน้องคนใดคนหนึ่งของเขาจะโผล่หน้ามาให้เห็นทันที ถ้าถึงขนาดเขามาเองล่ะก็ ผมเตรียมตัวน่วม
ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นเรื่องเป็นราว แต่ผมกับเขาก็คงเรียกได้ว่าคบกันแล้วล่ะมั้ง ไม่รู้นะ เขาไม่ได้พูดหรือขออะไร แต่เราต่างก็รู้ว่าเราเป็นคนสำคัญของอีกฝ่าย พี่โปรดเขาไม่ใช่คนโรแมนติกอะไรมาก ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมาเมื่อสามเดือนก่อนผมได้ยินคำว่ารักจากปากเขาแค่ครั้งเดียวเอง เขาไม่ค่อยพูดหรอก แต่ผมว่าการกระทำของเขาทำให้ผมรู้สึกได้มากกว่า เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักคนหนึ่งเลยนะ ถ้าไม่นับรวมเรื่องที่ชอบร้องเพลงของคาราบาวให้ผมฟังก่อนนอนเกือบทุกคืน =_=;
“พี่เท็น พี่กัส ผมกลับก่อนนะพี่ พ่อตามละ”
ผมยกมือไหว้พี่เท็นกับพี่กัสที่กำลังพูดกันด้วยหน้าเครียดๆ อยู่ ซึ่งนานๆ ครั้งล่ะครับที่จะเห็นได้จากพี่เท็น ถ้าทำหน้าแบบนี้ล่ะก็คิดได้อยู่อย่างเดียวคือเรื่องพี่เมลชัวร์
“เออๆ บอกไอ้พี่โปรดด้วย รีบๆ เอาของมาให้กูได้ละ ไอ้พี่ห่านี่ชอบทำลืมตลอด”
“ได้ๆ ไว้จะบอกให้ครับ”
“อือ รีบๆ กลับไปทำหน้าที่เมียดีเด่นซะ เหี้ยกัส เอารถให้น้องมันขับกลับไป”
พี่กัสทำหน้าเหวอนิดๆ แต่ก็ยอมส่งกุญแจรถของตัวเองมาให้ผม ความจริงผมกลับแท็คซี่ก็ได้นะ แต่ไม่รู้ว่าพี่โปรดกับพี่เท็นเขาไปล้งเล้งกันอย่างไร พักหลังๆ เวลาที่ออกมากินเหล้ากับพวกพี่เท็นแล้วต้องกลับก่อนพี่เท็นถึงไม่ยอมให้นั่งแท็คซี่เลย พี่โปรดแกก็ห่วงนั่นห่วงนี่ไปเรื่อยแหละครับ ส่วนพี่เท็น รายนี้ผมไม่รู้เหตุผลที่แท้จริง แต่ที่แน่ใจคือเขาหวังผลอะไรจากพี่โปรดอยู่ ซึ่งก็คือไอ้ของที่เขาว่านั่นแหละ ผมก็ไม่รู้นะว่าของอะไร เพราะพี่โปรดไม่เคยพูดถึง พี่เท็นก็ไม่บอกด้วย ทำลึกลับซะ ซึ่งจริงๆ อาจจะเป็นแค่เหล้าสักขวดหรือไก่สักตัว -_-
“ถึงห้องแล้วไลน์มาบอกพวกพี่ด้วยนะ รู้ใช่ป่ะว่ารถพี่คันไหน”
“รู้ครับ ไว้พรุ่งนี้ผมเอารถไปคืนนะพี่กัส”
“อือๆ ไม่ต้องรีบหรอก เดี๋ยวพี่ใช้รถไอ้เท็นไปก่อน”
ผมยกเบียร์ดื่มจนหมดแก้วแล้วรีบออกจากร้านมา รถของพี่กัสหาได้ไม่ยากเพราะสีแดงเด่นกว่ารถชาวบ้านเขา
ครืดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องเอารูปที่มองแล้วใจสั่นตั้งเป็นรูปสำหรับเบอร์ของเขาด้วย ตาคมๆ เรียวๆ ที่จิกมองกล้องกับริมฝีปากที่อมยิ้มนิดๆ นี่ทำเอาผมแทบอยากเข้าสิงมือถือตัวเอง =O=;
“ครับพี่”
“จะตีสามแล้วนะปลื้ม ทำไมยังไม่ถึงห้อง”
“พี่รู้ได้ไงว่าปลื้มไม่ได้อยู่ที่ห้อง”
“โทรเข้าห้องแล้วไม่มีคนรับ”
“รับไม่ทัน”
“จะโกหกใช่มั้ย” ฟังน้ำเสียงแล้วก็นึกออกเลยว่าพี่โปรดกำลังทำหน้ายังไง -*-
“ง่ะ เปล่านะ โอเคๆ ว่าแต่พี่เข้าเวรอะไรเนี่ย ทำไมมีเวลาว่างเยอะจัง”
“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง”
“พี่โปรดดดดดดดดดดดดด”
“รีบๆ กลับละกัน พี่เป็นห่วง”
นี่ไง เพราะเขาเป็นแบบนี้ไง ผมถึงได้ไม่คิดว่ามันน่ารำคาญเลยที่ถูกตาม ถูกถาม มันกลับเป็นความรู้สึกดีๆ ที่มีคนคอยเป็นห่วง
“ครับ งั้นเดี๋ยวปลื้มถึงห้องแล้วจะโทรหานะ”
“อืม”
“ยิ้มหน่อยยย ไม่หน้าบึ้งน้าาาาา” ไม่เห็นหน้าหรอก แต่เวลาพูดอย่างนี้แล้วพี่โปรดจะอารมณ์ดีทุกที เชื่อผมสิ ผมมีของ ฮ่าๆๆๆ
“หึหึ รีบๆ กลับเลย ง้องแง้งอยู่แถวนั้นเดี๋ยวคนฉุดไปพี่ขาดใจตายพอดี” นั่นไง เห็นมั้ยล่ะ ^^ พี่โปรดอ่ะ จับทางไม่ยากหรอก แค่ต้องทำให้ถูกจังหวะ
“รับทราบครับพ่อ”
“ดีมากครับลูกสาว”
“ไม่เอาลูกสาววววว”
“วางได้แล้ว เดี๋ยวยาว”
ผมหัวเราะทิ้งท้ายก่อนจะวางสาย ไอ้สถานะลูกสาวนั่นกลับมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มีคนรู้มากขึ้นว่าลูกสาวของพี่โปรดหมายความว่ายังไง ในเพจแฟนคลับของพี่โปรดมีรูปแอบถ่ายตอนผมกับพี่โปรดไปเที่ยว ไปกินข้าว หรือบางรูปก็เอามาจากไอจีของทั้งผมและพี่โปรด ซึ่งบางทีผมก็ไม่ค่อยเข้าใจในอารมณ์ของพวกเขาเท่าไหร่นะ แต่ก็รู้สึกขอบคุณสำหรับความรู้สึกที่พวกเขามีให้ บางคนเดินเข้ามาหาผม เอาโดนัทมาให้กล่องใหญ่ๆ เลย แล้วบอกว่า เอาไปแบ่งให้หมอโปรดกินนะ ผมทำได้แค่ยิ้มกว้างๆ แล้วบอกขอบคุณเธอไป
กลับมาถึงห้องอย่างแรกที่ต้องทำคือโทรหาท่านโปรด แต่โทรไปแล้วดันไม่รับ ก็ไม่เป็นไรครับ เขาคงติดธุระอยู่ ไว้ผมอาบน้ำเสร็จแล้วโทรไปหาอีกทีดีกว่า
พออาบน้ำเสร็จ เตรียมตัวนอน โทรหาอีกทีก็ไม่รับอยู่ดี โอเค ไว้พรุ่งนี้เช้า พี่โปรดคงกำลังยุ่งแน่ๆ
.
.
.
เสียงกริ่งที่ประตูห้องดังตั้งแต่หกโมงเช้า ผมลุกจากที่นอนอย่างหัวเสียเพราะวันเสาร์อย่างนี้ก็อยากจะนอนให้เต็มอิ่มหลังจากที่เมื่อคืนกว่าจะหลับก็เกือบตีสี่แล้ว
ตั้งสติให้หายอึนอยู่สักพัก ก่อนจะเปิดประตูต้อนรับบุคคลที่กล้าบุกมาหาผมแต่เช้า อยากจะเหวี่ยงใส่อยู่หรอก แต่เห็นหน้าตาหล่อๆ ของคนตรงหน้าทั้งง่วงทั้งเพลียยิ่งกว่าผมแล้วก็เหวี่ยงใส่ไม่ลง
“มาผิดห้องป่ะครับ =_=; นี่ห้องปลื้มนะ” ถามเช็คสติไปอย่างนั้นแต่ก็เปิดประตูให้กว้างขึ้นแล้วพยักหน้าเป็นสัญญาณให้เขาเดินเข้ามาอยู่ดี
“พอดีงานเข้าเลยไม่ได้รับโทรศัพท์” พี่โปรดหันมาบอก เขายืนอยู่ห่างผมพอสมควร พอผมขยับเข้าไปใกล้ เขาก็ถอยออกห่าง ผมเลยเลิกความพยายามจะแตะเนื้อต้องตัวเขา
ผมไม่ได้อยากลวนลวมอะไรหรอกนะ แต่เห็นหน้าพี่เพลียๆ เลยอยากจะนวดให้แค่นั้นเอง -O-;
“ไม่เป็นไร แล้วนี่พี่ทำไมไม่กลับไปนอนห้อง”
“ก็แวะมาบอกก่อน”
“โทรมาก็ได้ หรือไม่ก็ค่อยบอกตอนเย็นหรืออะไรก็ได้ รีบมาทำไมครับเนี่ย”
“ก็เดี๋ยวปลื้มเป็นห่วง”
โอยยยย ทำไมผมรู้สึกผิด ถ้าผมจะบอกว่าผมไม่ได้เป็นห่วงเลย ผมง่วงมาก ผมหลับแบบไม่คิดอะไรเลยอย่างนี้ จะเป็นการทำร้ายพี่โปรดมากไปไหมครับ T_T
“ปลื้มเข้าใจ รู้ว่าพี่เข้าเวรไม่ได้ไปเที่ยว เอ๊ พี่โปรดจะขยับหนีทำไมเนี่ย”
พี่โปรดทำหน้าเหวอนิดๆ เมื่อผมทำเสียงดังใส่ แต่มันก็น่ามั้ยล่ะ อยากกอดบ้างทำไมต้องทำเหมือนรังเกียจผมด้วย -*-
“พี่ยังไม่ได้อาบน้ำ เพิ่งกลับจากโรงบาล คงมีแต่เชื้อโรค -_-”
“งั้นต่อไปก่อนมาหาปลื้มก็อาบน้ำอะไรมาให้เรียบร้อยสิ -*-”
“เออๆ นี่ก็งอแงตลอด”
“ไม่ได้งอแง ก็พี่ทำท่าเหมือนรังเกียจปลื้มอ่ะ”
“อ๋อเหรอ”
พี่โปรดโคตรกวนตีนเลย อยากกระโดดสกายคิกอยู่หรอก แต่ติดที่ว่าหัวเขาอยู่สูง คงเตะไม่ถึง -*-
“ไปๆ ไปอาบน้ำ แล้วก็นอนพักที่นี่ก่อน ไว้เย็นๆ ค่อยกลับแล้วกัน”
“ใจดีแฮะ ^^ กลับพรุ่งนี้เช้าได้ป่ะ”
“ขอพ่อแล้วเหรอ”
“=_=; เมื่อก่อนไม่เห็นต้องขอ”
“ก็เดี๋ยวนี้พ่อหวงอ่ะ”
“เพราะลูกสาวแรดสินะ”
ผมล่ะอยากกรี๊ดใส่หน้าเขาจริงๆ ถ้าไม่ติดว่ามันจะยิ่งยืนยันความแรดล่ะก็นะ -_-' แล้วนี่ทำไมผมต้องแหกตาตื่นแต่เช้ามาเถียงกับเขาด้วยเนี่ย
เป็นอันว่าผมต้องหาผ้าเช็ดตัว เสื้อ กางเกง กางเกงใน ซึ่งพี่โปรดบอกว่าขอแค่ผ้าเช็ดตัวก็พอ เสื้อผ้าไม่จำเป็น แต่พอเห็นผมขยับปากเป็นคำว่า father พี่ท่านก็ทำหน้าเอือมๆ แล้วรีเควสมาแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว
เรื่องเสื้อผ้าไม่เป็นปัญหาครับ เพราะพี่โปรดชอบเนียนมาขอนั่งเล่นนอนเล่นที่นี่บ่อยๆ เลยมีติดห้องไว้บ้าง แต่ไอ้ที่บอกว่าบ่อยนี่ก็คือบ่อยในความคิดของพ่อผมนะ ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่กินเส้นกัน ผมยังนึกภาพเมื่อก่อนตอนที่พี่โปรดเป็นคู่หมั้นของพี่ยินดีไม่ออกเลยว่าเขากับพ่อของผมเข้ากันได้ขนาดไหน หรือจะถูกหมั่นไส้ตั้งแต่ขอถอนหมั้นไปครั้งที่แล้วก็ไม่รู้ =_=
หรือคำว่าหมั่นไส้อาจจะน้อยไป เรียกได้ว่าเกลียดขี้หน้ามากกว่า แถมพ่อก็ยังตีมึนไม่รับรู้ว่าผมมีแฟนเป็นผู้ชายด้วย คอยแต่ยัดเยียดลูกสาวคนนั้นคนนี้มาให้อยู่เรื่อย แล้วผู้หญิงแต่ละคนก็สูงกว่าผมทั้งนั้น คงเป็นไปได้ยากล่ะครับที่ผมจะตกหลุมรักพวกเธอ =_=;
ระหว่างรอพี่โปรดอาบน้ำ ผมก็มานอนดูการ์ตูนอยู่ที่โซนนั่งเล่น โซฟาตัวนี้เสี่ยโปรดสั่งซื้อเข้ามาให้ เพราะตัวเดิมมันเปื้อน...
อ่า...แต่ผมไม่บอกหรอกนะว่าเปื้อนอะไร -///-
โคนันกำลังถึงฉากสำคัญก็มียักษ์เพศผู้มายืนขวางอยู่ แข้งก็ยาว ขาก็ยาว ยิ่งช่วงอกลงมาถึงหน้าท้องที่เต็มไปด้วยซิคแพ็คล่ะก็...ถ้าไม่ใช่ผมมีเลือดพุ่ง เพราะขนาดผมเห็นบ่อยแล้วก็ยังไม่ค่อยชิน -..-
“หาโลชั่นให้หน่อย ของพี่อ่ะ ปลื้มเอาไว้ไหน”
“พ่อเอาไปทิ้งแล้วมั้ง”
“-*- ตลอดดดด อะไรของลุงแกนักหนา”
“แล้วพี่จะอะไรกับลูกลุงเขานักหนาล่ะ”
“ก็อะไรล่ะ”
=_=; นึกว่าจะหลุดคำว่ารักออกมา นึกว่าวันนี้จะได้ฟินไปทั้งวันแล้วเชียว พี่โปรดแม่งไม่ได้ดั่งใจเลย
“ใช้ของปลื้มก่อนละกัน”
“ของปลื้มระคายผิวอ่ะ ผิวพี่บางนะ”
โอ้ยยย ถ้าผมถีบเขาแรงนี่จะโดนสวนกลับมาป่ะวะ!
“กลับห้องไปเลย -*-”
“หึหึ มานี่มา ขอกอดหน่อย”
“ไม่”
“เล่นตัวๆ มาเร็วๆ”
เคืองนะ แต่ตัวล่ำๆ ขาวๆ หอมๆ นี่ล่อใจมากกว่า ผมก็ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ผมเป็นอะไรไป อาจเพราะว่าไม่ได้เจอกันบ่อยๆ มั้ง ผมถึงอยากสัมผัสเขามากขนาดนี้
อ่า...หอมจัง ความสูงของผมเพิ่งจะเห็นประโยชน์มันก็วันนี้ ถ้าผมสูงมากไปกว่านี้ เวลายืนกอดกันคงไม่มีโอกาสซุกหน้าลงกับอกของเขาแน่ แต่ข้อเสียเปรียบของผมก็คือ...ผมไม่เคยได้ยืนซบไหล่เขาเลย มีโอกาสแค่ตอนแนวราบเท่านั้น เออ แต่ช่างมันเถอะ อย่างไหนผมก็ฟินได้ทั้งนั้นแหละ -O-;
“แปรงฟันยัง”
“ยัง”
“เยี่ยมครับ ไหนมาจูบหน่อย”
“บ้าเหรอ ก็บอกยังไม่ได้แปรง”
“ไม่เป็นไรน่า”
“เป็นสิ -*- งั้นพี่รอแป๊บนะ ไปแปรงฟันก่อน”
“อารมณ์มันจะต่อเนื่องป่ะเนี่ย”
“อารมณ์อะไร? -_-”
พี่โปรดเงียบไปเพียงครู่ ตาคู่สวยของเขาดูกรุ้มกริ่มยังไงชอบกล ยิ่งมองมาอย่างนี้...ผมยิ่งอยากทำลายล้างตัวเอง -///-
“อารมณ์โรแมนติก”
“ถุยยย พี่สะกดคำนี้เป็นด้วยเหรอ”
“ลูกสาวหยาบคายใหญ่แล้วนะ”
“ลูกสาวอะไร ปลื้มเป็นผู้ชายเนี่ย”
“ตรงไหนที่บอกว่าผู้ชาย”
“ทุกตรงอ่ะ”
“ไหนบ้างล่ะ... นี่ก็หวาน ตรงนี้ก็หวาน ยิ่งตรงนี้...ยิ่งหวาน”
ผมหลบริมฝีปากที่แนบลงมาที่ปากแทบไม่ทัน พี่โปรดถ้าได้ติดเครื่องไม่ว่าจะใช้ไม้ไหนผมก็ไม่เคยรอด -*- มันน่าโกรธตัวเองจริงๆ
“ปลื้มก็มีเหมือนพี่นะ”
“มีอะไร”
“ก็...นั่นไง”
“เหมือนยังไง หนอนกับอนาคอนด้า คนละสายพันธุ์”
ผมล่ะอยากกรีดหน้าเขาให้เป็นรอยลึกเหมือนที่ความเป็นชายของผมโดนกรีดลงไปตอนนี้ อะไรคือหนอนห้ะ โอ้ยยย ถ้าบอกว่านิ้วก้อยยังดูดีกว่ามั้ย ผมแน่ใจว่าของผมไม่ได้เล็กน้อยน่ารักขนาดนั้นเว้ย -*-
“จำไว้ๆ แล้วจะได้เห็นดีกัน”
“อยากเห็นแล้วอ่ะ ตอนนี้เลยได้มั้ย ^^”
“ไม่ได้ ปลื้มจะไปเอาโลชั่นมาทาให้ แล้วจะนวดให้ด้วย พี่ควรจะพักผ่อนได้แล้ว ไม่ค่อยได้นอนมาทั้งคืน ยังจะมาหื่นอีก เดี๋ยวได้เดี้ยง”
“ได้อยู่กับปลื้มพี่ก็พักผ่อนแล้ว”
“-///- อ๋อเหรอ”
พี่โปรดหัวเราะเบาๆ ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มผม จมูกโด่งๆ ที่กดลงมาเบาๆ แต่เน้นๆ ให้ความรู้สึกดีอย่างประหลาด ผมยิ้มนิดๆ เมื่อพี่โปรดผละออกไป แล้วกระโดดเกาะพี่โปรดไว้ เขาร้องลั่นเลย เพราะคงตกใจจริงๆ แต่มือก็ยังโอบรอบตัวผมไว้แน่น ในขณะที่ผมยกมือโอบรอบคอเขาไว้ และขาก็เกี่ยวกับรอบเอวของเขาไว้เช่นกัน
“ซนจริงๆ เด็กคนนี้”
“พาไปเอาโลชั่นหน่อย”
“-_- พี่เดินไปหยิบเองจะสบายกว่ามั้ยเนี่ย”
“ไม่ยอมลำบากเพื่อปลื้มเหรอ”
“ดูน้องพูด -*-”
“น้องคนนี้ พี่ต้องตามใจ แม่บอกมาอย่างนี้ไง จำได้มั้ย”
“ตามใจจนจะเสียคนแล้ว”
“ว่าปลื้มอีกจะไม่รักแล้วนะ”
“ยอมครับๆ ไม่ว่าละๆ ไหนๆ ให้พาไปไหน”
“ดีมากกกกก ไปที่ห้องนอนกันเลย~~”
พี่โปรดยิ้มขำๆ ก่อนจะอุ้มผม พาเดินมาถึงประตูห้องนอน
“พ่อไม่ว่าเหรอทำตัวอย่างนี้อ่ะ”
“ไม่ว่า เพราะพ่อไม่เห็น ฮ่าๆๆๆ”
“พี่ล่ะอยากให้มาเห็นจริงๆ”
“พี่จะไฟท์กับพ่อปลื้มเหรอ -O-; อย่าเชียวนะ เพราะยังไงปลื้มก็เข้าข้างพ่อ”
“ยุติธรรมมากครับเมีย”
“-*- ก็พ่อมีคนเดียว”
“แล้วพี่มียกโหลเหรอ”
“โอ้ยยย มันไม่ใช่อย่างนั้น”
“แล้วอย่างไหนล่ะ”
“พี่โปรดดดดด อย่ามาตีมึน”
“ไม่อยากให้ตีมึน?”
“อือ
“งั้นตามใจหน่อย”
“อ่า...มึนต่อก็ได้นะ”
“ไม่ทันละ ^^ ป่ะ เข้าห้องนอนกัน”
“เช้าแล้วนะ”
“พี่รู้เวลาน่า”
ทำไมวกไปวนมาผมถึงได้มาจบลงตรงที่โดนพี่โปรดหื่นใส่ทุกที =_=; ไม่เข้าใจเลย หรือผมพลาดตั้งแต่ให้เขาอุ้มเข้าห้องนอนแล้วอ่ะ?
“จะฟ้องพ่อ”
“เดี๋ยวทำให้เดินไปฟ้องไม่ได้เลยเอามั้ย -_-”
“โหดร้าย”
“หึหึหึ”
หล่อจังงงง หล่อจังเลยยยย ทำไมอาการคลั่งพี่โปรดถึงได้กำเริบกับผมอีกแล้วเนี่ย -*- แต่ความรู้สึกมันต่างจากตอนที่ผมแอบตาม แอบถ่ายรูป แอบเพ้อถึงเขาเมื่อตอนนั้นมากเลย อ่า...มันสุขจริงกว่านั้นนะ ไม่รู้จะอธิบายยังไง...
แต่เท่าที่ผมรู้คือ...ได้มองรอยยิ้มของคนตรงหน้าแล้ว...ผม...มีความสุขจริงๆ
.............................................End Special Ch1...................................
คิดถึงกันมั้ยคะ คิดถึงกันมั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องปลื้ม ทำไมอยู่กับพี่โปรดหนูแรดจังเลยล่ะลูก 
ตอนพิเศษก็คงเป็นอะไรที่ธรรมดาๆ แต่ได้ทำกับคนพิเศษละกันนะคะ
นี่เป็นช่วงระหว่างสามปีก่อนเรียนจบค่ะ แต่เรารับรองว่า หลังเรียนจบ หมอโปรดโฮกกกกกกกกกกกกกกกกว่านี้ หล่อ รวย แต่ไม่ร้าย อร้ายยย ผู้ชายของฉัน
ขอไปจัดการเท็นเท็นแปร๊บ *สูดลมหายใจ*
เรามีเพจค่ะ เพิ่งสร้าง เอาไว้อัพเดทข่าวของมาโปรดและเรื่องต่อๆ ไปค่ะ เข้ามาพูดคุยกันได้นะคะ กดตรงนี้ได้เลย
หัวข้อ: @มาโปรด@ : ตอนพิเศษ : 23/09/2014 (Page. 145) *แจ้งข่าวหน้า 149 28/1/2015 (อ่าน 2040891 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก