<< ร้ายซ่อนรัก >>
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: << ร้ายซ่อนรัก >>  (อ่าน 483958 ครั้ง)

ออฟไลน์ shikyu3211

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1537
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-1
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 25 (14/03 /2557)
«ตอบ #570 เมื่อ15-03-2014 16:02:40 »

ฝีมือกานต์สินะคราวนี้

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 25 (14/03 /2557)
«ตอบ #571 เมื่อ15-03-2014 18:55:49 »

อดได้กินตัวแต่ยังดีที่ได้แม่นางทั้งห้ามาทดแทน
จะหวานอีกสักนิดก็ไม่ได้ ปัญหามารอให้แก้แระ
น่าจะเป็นแฟนเก่าพัทธ์ที่เกลือเป็นหนอน

ออฟไลน์ Yunatsu

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-5
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 25 (14/03 /2557)
«ตอบ #572 เมื่อ15-03-2014 21:16:44 »

ทนไปนะโมกข์ 3 เดือนเอง 555

 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

ออฟไลน์ ● MaYa~Boy ●

  • ฉันมันคนขี้อิจฉา
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +195/-2
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 25 (14/03 /2557)
«ตอบ #573 เมื่อ15-03-2014 22:47:55 »

อ่านไปอ่านมาติดซะงั้น

ออฟไลน์ warin

  • รถไฟขบวนนั้น ได้แล่นผ่านไปแล้ว
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1937
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
    • -
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 25 (14/03 /2557)
«ตอบ #574 เมื่อ16-03-2014 14:05:12 »

 :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ PoPuAr

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1422
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-2
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 25 (14/03 /2557)
«ตอบ #575 เมื่อ16-03-2014 14:40:00 »

 :m31: :m31:

เมื่อไหร่จะได้กันสักทีๆๆๆๆๆๆ

แง่ว...รอมานานแล้วนะ  คนเขียนอะใจร้าย  ไม่ยอมให้คุณโมกข์เผด็จศึกพัทธ์สักที

เนี่ยอยากอ่าน NC จนจะคลั่งตายอยู่แล้ว (มึงหื่นมากกกกกก)

แล้วก็มีเรื่องร้ายๆ มาขัดอีก กานต์ได้ออกโรงแล้วสินะ หลังจากหายตัวไปนาน

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 25 (14/03 /2557)
«ตอบ #576 เมื่อ16-03-2014 15:49:20 »

ตรวจเลือดเสร็จนึกว่าจะได้เข้าหอ ดันมีเรื่่องอะไรมาอีกก็ไม่รู้

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 (22/03 /2557)
«ตอบ #577 เมื่อ22-03-2014 15:31:33 »


                       ร้ายซ่อนรัก



                                            บทที่ 26


โมกข์ขับรถกลับไร่มนัญชัยด้วยสีหน้าเคร่งเครียดจากสิ่งที่รู้จากปราบ

“มึงคิดว่าใครทำ”

“กูคาดว่าน่าจะเป็นกิ๊กเก่าของมึง”

ปราบตอบตรงกับใจของเขา

“ตั้งแต่เกิดเรื่องกับมึง กานต์ก็หายไปเป็นอาทิตย์แล้วกลับมาทำงานใหม่ ช่วงนั้นกูก็กำลังยุ่งๆ กับเรื่องของกู

เองเลยไม่ได้สนใจ จนกระทั่งเกิดเรื่องนี้กูถึงเพิ่งรู้ว่ากานต์ไปตีสนิทกับฝ่ายออกแบบพักใหญ่ก่อนลาออกไป

เมื่อปลายเดือนที่ผ่านมา”

“มึงหาตัวเจอไหม”

“ยังเลย”

ปราบเองก็มีสุ้มเสียงไม่พอใจนัก

“กูไปตามหาที่อพาร์ตเมนท์ที่ให้ที่อยู่ไว้ก็หาไม่เจอ แต่มึงไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูจัดการเอง”

แม้จะวางใจที่ปราบรับปากแต่โมกข์ก็ยังหนักใจ หากกานต์เป็นคนก่อเรื่องจริงความผิดทั้งหมดควรจะตกอยู่

ที่เขาที่ทำให้เรื่องส่วนตัวลุกลามไปเป็นเรื่องงาน  มันทำให้ชายหนุ่มนึกชังพฤติกรรมในอดีตของตนเองยิ่งนัก

โมกข์เงียบไปตั้งแต่ปิดสายโทรศัพท์จากปราบ หลังจากนั้นท่าทีผ่อนคลายก็หายไปจนพัทธ์สังเกตได้

พัทธ์ไม่รู้ว่าทั้งคู่คุยอะไรกันแต่คงไม่ใช่เรื่องดีเพราะคิ้วดำเข้มที่พาดเหนือดวงตาดุขมวดลงจนแทบผูกกัน

แต่ถึงกระนั้นโมกข์ก็ยังหันมาฝืนยิ้มให้พัทธ์เมื่อเป็นฝ่ายชวนกลับไร่ พัทธ์ได้แต่ลอบมองซีกหน้าคมอย่างนึก

เป็นห่วง

รถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อของโมกข์จอดนิ่งสนิทหน้าทางเดินเข้าบ้านไม้หลังสวย โมกข์เดินจูงมือพัทธ์เข้า

บ้าน โดยมีแม่บ้านและลูกน้องที่ยังทำงานอยู่ช่วยขนของที่จับจ่ายมาลงจากรถ แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวเข้าไป

ในตัวบ้าน เจ้าของไร่มนัญชัยก็ต้องหันกลับไปมองที่ถนนเมื่อได้ยินเสียงเครื่องยนต์แปลกหูขับมาจอด

โมกข์มองอย่างแปลกใจเมื่อคนที่ก้าวลงจากรถคือพ่อเลี้ยงสุชัยและสลิลลาผู้เป็นบุตรี ลูกน้องที่เฝ้าทางเข้า

หันมามองเป็นเชิงถามก่อนที่จะผายมือให้ทั้งคู่เดินตรงเข้ามาเมื่อโมกข์พยักหน้าอนุญาต

“ผมจะไปดูเด็กๆ ก่อนว่าเดินเครื่องจักรไปถึงไหนแล้ว”

พัทธ์กล่าวขอตัวจากการสนทนาเมื่อรู้ว่าไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องรับรู้ แล้วจึงเดินลัดด้านข้างของตัวบ้านไปทาง

ไซโลเก็บเมล็ดพันธุ์พืช เหลือแต่โมกข์ที่อยู่ต้อนรับอาคันตุกะ

“สวัสดีครับพ่อเลี้ยงสุชัย วันนี้ให้เกียรติมาเยี่ยมถึงที่นี่ ไร่มนัญชัยยินดีต้อนรับครับ สวัสดีครับคุณลิลลี่”

โมกข์ทักทายพลางโปรยยิ้ม สลิลลาถึงกับอึ้งเมื่อเห็นใบหน้าคมเข้มของโมกข์อีกครั้ง เมื่อหล่อนเฝ้าแต่แอบ

เพ้อตั้งแต่เจอพ่อเลี้ยงโมกข์ครั้งแรกเมื่องานเลี้ยงโต๊ะจีน

ก็ดูสิ จะไม่ให้เพ้อได้อย่างไรกับรูปร่างสูง แกร่งไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นจนสลิลลาอยากจะเห็นของจริงยามที่

โมกข์เปลือยเปล่าไปทั้งตัวว่าจะเหมือนที่หล่อนจินตนาการไว้หรือไม่ แถมรอยยิ้มที่บาดใจเมื่อสบตา มันทำ

ให้สลิลลาอยากจะโผตัวไปหานัก ถ้าไม่ติดเรื่องมารยาททางสังคม หญิงสาวแอบถอนหายใจด้วยความ

เสียดายก่อนที่จะโปรยยิ้มหวานที่สุดเท่าที่จะทำได้ส่งคืนไปให้โมกข์         

“สวัสดีพ่อเลี้ยงโมกข์ โอ้โฮ ไม่ได้เข้ามาในไร่มนัญชัยเสียนาน ตั้งแต่พ่อของพ่อเลี้ยงยังเป็นคนดูแล ไม่น่าเชื่อ

นะว่าคนหนุ่มอย่างคุณจะขยายเสียใหญ่โตจนผมจำแทบไม่ได้”               

โมกข์แค่ค้อมศีรษะยิ้มรับแล้วจึงเดินนำสองพ่อลูกเข้าไปนั่งที่โซฟารับแขก

“พ่อเลี้ยงมาวันนี้นอกจากจะมาเยี่ยมแล้ว มีอะไรอย่างอื่นหรือเปล่าครับ”

โมกข์ถามเป็นงานเป็นการ

“ก็นิดหน่อยนะ”

พ่อเลี้ยงสุชัยเกริ่นนำทาง

“คือว่าผมน่ะ ซื้อที่ดินติดกับไร่ของคุณไว้ตรงที่ติดกับลำธาร ผมอยากจะขอตัดซื้อที่ตรงช่วงนั้นที่มันอยู่ใน

เขตของคุณจะได้ไหม”

โมกข์หรี่ตามองพลางนิ่งคิด เมื่อที่ดินส่วนที่สุชัยต้องการคือบริเวณที่เพิ่งเกิดเรื่องไปเมื่อคืนที่ผ่านมา แถม

มันยังเป็นแค่ติ่งเล็กๆ ในเขตสุดเขตปลายไร่มนัญชัยเท่านั้น มันต้องมีอะไรมากกว่าที่สุชัยต้องการเพียงแค่

ขยายพื้นที่ เพราะโมกข์เองก็พอได้ยินกิตติศัพท์ของพ่อเลี้ยงสุชัยมาบ้างเหมือนกัน

“ผมไม่คิดจะขายที่ดินแม้แต่ส่วนเดียว”

โมกข์ตัดสินใจตอบกลับเสียงเรียบ

“ผมให้ราคาได้สูงเท่าที่คุณต้องการ”

พ่อเลี้ยงสุชัยยังใจเย็นพอที่จะเสนอราคาเพิ่ม ทั้งที่ในใจเดือดปุดๆ กับสีหน้าที่เหมือนรู้ทันของไอ้

เด็กเมื่อวานซืนตรงหน้า

“แปลกนะครับ ที่ตรงนั้นมันเป็นแค่ติ่งเล็กๆ ที่อยู่ปลายไร่ ผมไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงต้องการมันไปเพื่ออะไร หรือสิ่งที่

ต้องการคือทางผ่านเลาะลำธารลงไปทางเชิงเขากันแน่”

“คุณโมกข์”

“พ่ออย่าเพิ่งใจร้อนสิคะ”

สลิลลาเอ่ยขัดบิดาที่เริ่มอารมณ์ร้อน เจ้าหล่อนคลี่ยิ้มหวานอย่างมั่นใจในดวงหน้าที่ตกแต่งมาจนงดงาม

พลางขยับเข้ามาใกล้และวางมือไปที่หัวเข่าของชายหนุ่ม พร้อมช้อนตาเป็นประกายขึ้นมอง

“เดี๋ยวคุณโมกข์ก็ตกใจแย่ พ่อไม่มีจุดประสงค์แอบแฝงอะไรหรอกค่ะ แค่เราเห็นที่ตรงนั้นสวยดี เพราะมีลำ

ธารไหลผ่าน ก็เลยอยากจะเปิดรีสอร์ทตรงนั้นก็แค่นั้นเอง”

โมกข์ปล่อยให้สลิลลาลูบไล้ที่หัวเข่าแล้วเขยิบมาที่ต้นขาอย่างจงใจ เขามองสบตาเป็นประกายของหญิง

สาวอย่างรู้ทันแต่ก็ไม่ได้คิดจะห้ามปราม เขาอยากจะรู้พิษสงของสองพ่อลูกคู่นี้เหมือนกัน

“หรือว่าคุณโมกข์สนใจที่จะเป็นหุ้นส่วนกับเรามากกว่าที่จะขายที่ดิน ลิลลี่ก็พร้อมที่จะมาดีลกับคุณโมกข์นะ

คะ”

“ขอให้ผมแน่ใจก่อนเถิดครับว่าผมพร้อมที่จะทำรีสอร์ท”

โมกข์ตอบด้วยรอยยิ้มที่ปาก แต่ดวงตาท้าทายจนพ่อเลี้ยงสุชัยยิ่งอารมณ์เสีย

“ถ้าพ่อเลี้ยงกับคุณลิลลี่มีธุระแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวผมก็อยากจะขอตัวไปทำงานต่อ”

คำพูดเชิงไล่จากเจ้าของสถานที่พร้อมทั้งลุกขึ้นยืนทำนองส่งแขก ทำให้พ่อเลี้ยงสุชัยผุดลุกอย่างรวดเร็ว

ดวงตาเจ้าเล่ห์หรี่มองด้วยความคุกรุ่น

“ผยองนักระวังตกจากฟ้าแล้วจะเจ็บหนักนะครับพ่อเลี้ยง ผมขอเตือน ลิลลี่กลับได้แล้ว”

พ่อเลี้ยงสุชัยสะบัดหน้าเดินย่ำเท้าออกไปนอกตัวบ้านอย่างฉุนเฉียว สลิลลายังใจเย็นพอที่จะลุกขึ้นยืนแล้ว

ก้าวไปประชิดตัวชายหนุ่มพลางวางมือที่บั้นเอวของเขาอย่างท้าทาย

“อย่าสนใจพ่อเลยค่ะ พ่อก็อารมณ์ร้อนแบบนี้แหละ อย่าลืมนะคะลิลลี่พร้อมจะดีลงานกับคุณแทนพ่อ”

โมกข์ดึงมือหญิงสาวออกจากเอวอย่างสุภาพ รอยยิ้มที่เขามีให้ทำให้สลิลลายิ่งต้องการชายหนุ่มแทบขาด

ใจ แต่ก็ต้องเดินตามเจ้าของบ้านออกมาภายนอกพร้อมกับความวาดหวังในใจ

ยั่วยากอย่างนี้สิที่หล่อนชอบ ถ้าได้ตกเป็นของหล่อนเมื่อไหร่รับรองว่า สลิลลาคนนี้จะไม่ปล่อยให้โงหัว

ขึ้นมาได้

โมกข์เดินมาส่งสลิลลาและพ่อเลี้ยงสุชัยที่เนินหน้าบ้าน พอดีกับที่พัทธ์เดินกลับมาถึงพร้อมกับ ซู หนุ่มน้อย

รูปร่างหน้าตาพิกลพิการที่เดินตามหลัง เมื่อซูมองเห็นพ่อเลี้ยงสุชัยก็ถึงกับเบิกตากว้าง เนื้อตัวสั่นเทาวิ่งไป

หลบอยู่หลังพัทธ์อย่างลนลานจนอาจารย์หนุ่มแปลกใจ

“ถ้าเปลี่ยนใจก็บอกผมได้นะ ผมจ่ายไม่อั้น”

พ่อเลี้ยงสุชัยข่มอารมณ์ได้ก็หันมาพูดส่งท้ายก่อนก้าวขึ้นรถ รอจนสลิลลาทิ้งรอยยิ้มไว้ให้โมกข์ก้าวตามขึ้น

ไป เขาก็เหยียบคันเร่งกระชากรถจากไปอย่างรวดเร็ว เมื่อโมกข์เห็นว่าปลอดภัยจากสายตาสองพ่อลูก เขาก็

รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเบอร์ปลายทาง

“สวัสดีครับพี่ดนัย ผมโมกข์เองครับพี่”

“อ้าว เฮ้ย โมกข์ ไม่ได้คุยกันนานสบายดีหรือเปล่า”

ปลายทางคือ ดนัย นายตำรวจหนุ่มใหญ่ที่ดำรงตำแหน่งผู้กำกับประจำพื้นที่นี้ ที่โมกข์สนิทสนมด้วย

เจ้าของไร่มนัญชัยกล่าวทักทายอีกครู่หนึ่งก่อนที่จะเล่าเหตุการณ์รุนแรงที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมาและเรื่องที่

พ่อเลี้ยงสุชัยมาเยือนถึงถิ่นที่ดนัยฟัง

“กลิ่นไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอก พ่อเลี้ยงคนนี้ เอ็งต้องระวังมากๆ นะโมกข์ นี่พี่ก็กำลังสืบข่าวเรื่องที่ไอ้พ่อเลี้ยง

สุชัยมันกำลังทำอยู่ จริงๆ มันก็ทำมานานแล้วจับมือมันดมไม่ได้สักที ได้ข่าวว่าช่วงนี้มันได้นายทุนใหม่เงิน

หนักมาร่วมกับมันเสียด้วย มันเลยยิ่งเหิมเกริม”

ดนัยกล่าวเตือน

“พ่อเลี้ยงสุชัยมันทำอะไรหรือครับพี่ ขนยาบ้าหรือเปล่า”

โมกข์ถามก่อนที่ดนัยจะตอบมาให้โมกข์ต้องอึ้ง

“พ่อเลี้ยงสุชัย มันค้ามนุษย์”










พ่อเลี้ยงสุชัยกลับมาถึงบ้านอย่างหงุดหงิดที่โมกข์มีท่าทีแข็งกร้าวว่าที่เขาคิดไว้ การเจรจาทำท่าว่าจะไม่

ได้ผล เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครคนหนึ่ง

“มันไม่ยอมขายที่”

เขารีบกรอกเสียงลงไปทันทีที่อีกฝ่ายรับโทรศัพท์ แล้วจึงได้ยินเสียงสบถมาจากฝ่ายนั้น

“ไหนคุณว่าจัดการได้ไง สุชัย แล้วนี่จะทำอย่างไร ตอนนี้ที่แอฟริกากำลังต้องการแรงงานไปผลิตเฮโรอีนนะ

อย่าลืมสิ”

พ่อเลี้ยงสุชัยถอนหายใจแรง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าตลาดแรงงานมนุษย์ตอนนี้กำลังงดงามขนาดไหน เขาถึง

ต้องการที่ดินตรงนั้นเพื่อให้การขนถ่ายคนมาจากประเทศเพื่อนบ้านง่ายขึ้น จะติดก็แต่ไอ้คนโอหังอย่าง

โมกข์ที่เป็นกระดูกชิ้นใหญ่ขวางทางอยู่

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง รับรองว่าคุณได้คนตามออเดอร์แน่ๆ มิสเตอร์แดน”

พ่อเลี้ยงสุชัยวางสายอย่างหงุดหงิด นี่ถ้าไอ้มิสเตอร์แดน ฝรั่งตาน้ำข้าวนั่นไม่มีเงินหนาล่ะก็ เขาก็ไม่ยอมลง

ให้หรอก เขาสบถอีกชุดใหญ่ ก่อนที่จะก้าวขึ้นรถขับออกไปยังส่วนของโรงบ่มยาสูบท้ายไร่

ถึงที่หมายคือโรงบ่มเก่าหลังหนึ่งเขาก็กระโจนลงจากรถอย่างรวดเร็ว  โรงบ่มที่ก่ออิฐสีแดงอย่างแข็งแรงนั้น

มีลูกน้องคนสนิทของเขาเฝ้าอยู่ต่างจากโรงบ่มอื่นๆ ที่กระจายตัวอยู่แถวนี้ เมื่อเห็นเจ้านายลูกน้องก็รีบหลีก

ทางให้

พ่อเลี้ยงสุชัยก้าวเข้าไปในโรงบ่มที่ไม่ต่างจากหลังอื่น แต่เมื่อเข้าก้าวไปถึงช่องประตูลับที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษ

ก็ทำให้โรงบ่มนี้ผิดแปลกไปเพราะด้านในมีห้องลับซ่อนอยู่ห้องหนึ่ง พ่อเลี้ยงสุชัยรีบก้าวไปแล้วปิดประตูลง

อย่างรวดเร็ว

ภายในห้องลับไม่มีทางออกอื่น  ห้องกว้างจัดแต่งเหมือนเป็นห้องนอนเล็กๆ ที่มีเครื่องอำนวยความสะดวก

ครบครัน มีแม้แต่ห้องน้ำเล็กๆ ที่อยู่มุมหนึ่งของห้อง กลางโถงกว้างมีเตียงใหญ่ตั้งอยู่และที่สำคัญมันมี

สิ่งมีชีวิตตัวผอมเกร็งนั่งสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวอยู่ที่พื้นข้างเตียงกว้าง

พ่อเลี้ยงสุชัยมองร่างเล็กนั้นแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างกระหาย เขามองเด็กชายวัยไม่เกินประถมปลาย

ที่ถูกพันธนาการไว้ด้วยโซ่ที่ข้อเท้าแล้วก้าวตรงไปกระชากจนร่างนั้นลอยติดมือก่อนที่จะโยนลงไปบนที่นอน

นุ่มโดยไม่สนใจว่าร่างเล็กนั้นจะพูดภาษาด่างด้าวเพื่อขอให้เขาหยุด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหื่น

กระหายเมื่อเห็นร่างเปลือยของเด็กชายเต็มตา พ่อเลี้ยงสุชัยถอดเข็มขัดที่เอวออก จับปลายด้านหนึ่งม้วน

เข้าในอุ้งมือ แล้วฟาดปลายของมันเข้ากับร่างเล็กบนเตียงไม่มียั้ง

เด็กชายร้องลั่นเนื้อตัวบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เนื้อบางเพราะขาดสารอาหารแตกยับจนเลือดไหลรินแดง

เต็มผ้าปูยิ่งเร้าอารมณ์จนพ่อเลี้ยงสุชัยกระโจนเข้าหาอย่างรวดเร็ว

ความลับที่เขาต้องสร้างห้องนี้ไว้เพียงเพื่อบำบัดความใคร่ในพฤติกรรมที่ต้องปกปิดมาตั้งแต่ยังหนุ่มของ

พ่อเลี้ยงสุชัย













โมกข์ไม่มีเวลาให้พัทธ์เมื่อเขายุ่งอยู่กับการกั้นเขตของไร่ให้ปลอดภัยมากขึ้น กว่าจะเสร็จก็ค่ำมืดจนพัทธ์

หลับไปแล้ว  แถมบางคืนอาจารย์หนุ่มก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้นจนเขาผวา แต่อย่างน้อยความห่วงใยของพัทธ์

ก็บรรเทาได้บ้างเมื่อในทุกเช้าที่ลืมตาตื่นเขาจะเจอโมกข์นอนหลับอย่างเหนื่อยอ่อนอยู่ข้างกาย เขาได้แต่

แอบหอมที่คางสากก่อนที่จะลุกไปดูแลนักศึกษากับเครื่องจักรต่อ โดยที่ไม่ได้ปลุกให้โมกข์ตื่น พัทธ์ไม่รู้ว่า

เกิดอะไรขึ้นเพราะโมกข์ไม่ได้เล่าให้ฟังแต่ก็พอเดาได้ว่าเรื่องคงร้ายแรงน่าดู

จะมีก็วันนี้ที่โมกข์กลับมาตอนค่ำ เมื่อเขาอุ่นอาหารเย็นอยู่ พัทธ์รู้สึกถึงแขนแกร่งที่โอบมารอบเอวและจูบ

หนักๆ ที่หลังคอ

“คิดถึงจัง ไม่ได้คุยกับคุณหลายวันแล้วนะ”

เสียงนุ่มของโมกข์คลอเคลียอยู่ด้านหลังจนพัทธ์ยิ้มออกมาและหันตัวกลับไปโอบกอดตอบ

โมกข์อดใจไม่อยู่ที่จะจูบเรียวปากแดงด้วยความคิดถึงแม้จะอยู่ชายคาเดียวกันเขาก็ยุ่งจนไม่มีเวลาแสดง

ความรัก พัทธ์จูบตอบอย่างยินดีและเคลิ้มไปกับรสลิ้นจนอาหารในหม้อส่งเสียงฟู่ เขาจึงสะดุ้งและรีบถอน

จูบเพื่อหันมาปิดไฟ

“คุณนี่นะ อาหารเกือบไหม้แน่ะ”

พัทธ์โยนความผิดไปให้โมกข์ที่ยืนยิ้มกริ่มเมื่อโอบเอวพัทธ์มาใกล้

“ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีอาหารกิน ผมกินคุณแทนก็ได้ ผมยังไม่ลืมสัญญาของคุณนะ”

อาจารย์หนุ่มได้แต่ยิ้มขัดเขินเมื่อถูกทวงสัญญา แต่แล้วพัทธ์ก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงหวูดเตือนอันตรายที่

ดังขึ้น

โมกข์หน้าเครียด เขาละมือที่กอดเอวพัทธ์แล้วรีบวิ่งออกไปดูเหตุการณ์ พัทธ์รีบวิ่งตามไป จึงได้เห็นความ

โกลาหลเมื่อด้านหนึ่งของไร่มีเปลวเพลิงแดงฉานตัดกับสีดำสนิทของท้องฟ้า

“ไฟไหม้ไซโล”

โมกข์อุทานอย่างตกใจแล้วรีบวิ่งไปทางนั้น พัทธ์วิ่งตามไปด้วย จนเมื่อถึงสถานที่เกิดเหตุเขายิ่งตกใจ

ไซโลเก็บเมล็ดพันธุ์พืชที่ต้องใช้ตลอดทั้งปี กำลังมีเปลวไฟลุกไหม้ ควันไฟสีดำลอยสูงขึ้นไปบนฟ้ายิ่งลม

หนาวพัดโบกยิ่งทำให้ไฟลุกลาม

“คุณอยู่ตรงนี้ อย่าไปไหน”

โมกข์ตะโกนบอกให้เขารออยู่ที่เนินดิน ก่อนวิ่งไปบัญชาการดับไฟ

เปลวไฟลามมาเกือบถึงเครื่องจักรของพัทธ์ เขาเห็นโมกข์สั่งให้คนงานช่วยกันเคลื่อนย้ายมันอย่างทุลักทุเล

จนพ้นเขตลม ก่อนที่โมกข์จะเข้าไปช่วยคนงานที่เหลือดับไฟจากกองซากของไซโล

พัทธ์ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใดกว่าที่เพลิงจะหยุดโหม เขารีบก้าวตรงไปหาเจ้าของไร่มนัญชัยที่หยุดยืน

มองเศษซากกองไม้ที่ไหม้ไฟจนเหลือแต่เถ้าถ่านตรงหน้า ในขณะที่คนงานที่เหลือก็นั่งพักกระจายตัวกันอยู่

ในบริเวณใกล้เคียง ทุกคนมองไปทางจุดเดียวกันด้วยความโกรธแค้น และเสียใจ

พัทธ์มองโมกข์คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า  เนื้อตัวเปรอะเปื้อน แขนสองข้างแดงเห่อไปด้วยไอร้อนจากเปลวเพลิง

แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้สึกรู้สา เมื่อใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อไคลเหม่อมองซากที่พังทลายด้วยดวงตาที่แห้งผาก

พัทธ์สงสารจนต้องโอบกอดไปรอบลำตัวแกร่งที่บัดนี้ยืนไหล่ลู่ แล้วใช้มือลูบที่แผ่นหลังเพื่อปลอบโยน

“โมกข์ ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร”

กลายเป็นพัทธ์ที่ร้องไห้ออกมาแทนคนที่เขารัก






« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-03-2014 01:49:06 โดย Belove »

ออฟไลน์ waza

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #578 เมื่อ22-03-2014 16:22:37 »

สงสารโมกข์ เกลียดไอ้สุชัย

ค้ามนุษย์ขายยาบ้าไม่พอยังโรคจิตอีก 

สักวันต้องถูกพิพากษา อยากให้โมกข์

แก้แค้น  แต่ใจก็เป็นห่วงว่าคนรอบข้าง

โมกข์จะไม่ปลอดภัย
 :เฮ้อ:

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #579 เมื่อ22-03-2014 17:11:23 »

สงสารโมกข์จัง ดีนะที่ยังมีพัทธ์อยู่ข้างๆ
คอยปลอบและให้กำลังใจ สู้ๆต่อไปโมกข์พัทธ์

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
« ตอบ #579 เมื่อ: 22-03-2014 17:11:23 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ GETIIZ

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +90/-4
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #580 เมื่อ22-03-2014 17:26:10 »

ไอ้เลวสุชัย  ไม่ได้ตายดีแน่ !!!!
ไอ่ชั่วว ค้ามนุษย์ เลวววววววววววววววววววววววววววววววว :z6: :katai1: :z6:

ออฟไลน์ kasarus

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #581 เมื่อ22-03-2014 17:31:37 »

เด็กซูก็เคยเป็นเหยื่อของไอ้พ่อเลี้ยงสุ... นั่นด้วยล่ะสิ ขอให้เวรกรรมตามทันเร็วๆ นะ

ออฟไลน์ HISY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #582 เมื่อ22-03-2014 17:45:31 »

ไอ้สุชัยมันเลวจริงๆ

ออฟไลน์ PoPuAr

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1422
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-2
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #583 เมื่อ22-03-2014 18:53:39 »

ไอ้พ่อเลี้ยงสุชัย เลวเกินมนุษย์มากๆๆๆๆ กรรมจะตามสนองในเร็ววัน

สงสารเด็กที่เป็นเหยื่อ  ซูก็เคยเป็นเหยื่อแน่นอน เพราะออกอาการตื่นกลัวตอนเจอหน้า

มีแต่เรื่องร้ายๆ ไม่ขาดสาย คุณโมกข์กับพัทธ์เลยไม่ได้สวีทกันสักที เฮ้อ......

Viper_Wa

  • บุคคลทั่วไป
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #584 เมื่อ22-03-2014 18:56:10 »

 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

อะไนจะปัญหาเยอะเยี่ยงนี้น้อ  :hao7:

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #585 เมื่อ22-03-2014 19:41:14 »

โห.....มีแต่เรื่องเข้ามาหาพัทธ์

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #586 เมื่อ22-03-2014 19:53:39 »

มิสเตอร์แดนนี่คนเดียวกับบริษัทคู่แข่งโมกข์ใช่ปะ
มันน่านักกกกกกกก แล้วอิตาพ่อเลี้ยงสุชัยกะยัยลิลลี่อีก
ท่าทางคงสร้างปัญหาน่าดู!!

ออฟไลน์ jamlovenami

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 639
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #587 เมื่อ22-03-2014 20:17:09 »

อ๊ากกกกก ไอ้มิสเตอร์แดนแสน-วยนั่น มันมีปัญหาอะไรกับพี่โมกข์ขนาดนั้นล่ะวะนั่น

 :katai1:  แค้นโฟ้ยยยยยยยยยยยยยย ไอเสี่ยสุชัยนั่นก็................

คือแค่เป็นเกย์ก็ใช่ว่าจะรับไม่ได้(ความจริงโครตเต็มใจรับ) แต่........รสนิยมแกนี่ ซาดิสม์และอุบาทสถุนมากกก = =

 :ling2:  ไว้อาลัยแด่เมล็ดพันธุ์ที่เสียไป อาเมน

ออฟไลน์ shikyu3211

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1537
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-1
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #588 เมื่อ22-03-2014 21:17:42 »

แม่งเลวเกินคำบรรยายจริงๆ สงสารเด็กด้วย

ออฟไลน์ omuya

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2023
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-9
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #589 เมื่อ22-03-2014 22:01:45 »

 :fire: พวกมันเลวมากกกก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
« ตอบ #589 เมื่อ: 22-03-2014 22:01:45 »





ออฟไลน์ Ra poo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-0
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #590 เมื่อ23-03-2014 01:24:39 »

เลวเกินคน!

ออฟไลน์ Yunatsu

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-5
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #591 เมื่อ23-03-2014 02:13:11 »

ไอ้พ่อเลี้ยง ชัวร์
สาดดดดดด
 :fire: :fire: :fire: :fire:

ออฟไลน์ toshika

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 819
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-4
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #592 เมื่อ23-03-2014 06:02:47 »

สงสารโมกข์ อยากเข้าไปกอด :mew2:

 อิสุชัย อิแดน อิกาน เลวพอกันเลยไปตายซะให้หมดไป๊

ออฟไลน์ liza sarin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +91/-14
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #593 เมื่อ23-03-2014 08:21:31 »

 :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ kms

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-14
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #594 เมื่อ23-03-2014 08:56:25 »

โอ้ยยยยย สงสารเด็กมากๆๆๆๆ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #595 เมื่อ23-03-2014 15:39:55 »

เลวจริง

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
Re: ร้ายซ่อนรัก บทที่ 26 ( 22 /03 /2557)
«ตอบ #596 เมื่อ23-03-2014 16:25:05 »

คนชั่วๆต้องไม่ได้ลอยนวลนะคะ :m31:

ออฟไลน์ Belove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +703/-2
    • ฺBelove
ร้ายซ่อนรัก บทที่ 27 ( 25/03 /2557)
«ตอบ #597 เมื่อ25-03-2014 23:26:31 »


                                   ร้ายซ่อนรัก
             
                                                               บทที่ 27




กว่าโมกข์จะกลับเข้ามาในบ้านเวลาก็ผ่านไปเกือบค่อนคืนเพราะต้องอยู่ให้การกับตำรวจที่นำทีมมาโดย

ดนัย สีหน้าของเขาจึงอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัดเมื่อพัทธ์เปิดประตูห้องแล้วก้าวเข้ามาในห้องของโมกข์พร้อม

ด้วยถาดเล็กที่บรรจุว่านหางจรเข้ไว้ พัทธ์มองโมกข์ที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วด้วยความเป็นห่วง

เจ้าของไร่มนัญชัยนั่งอยู่ที่ขอบเตียง มองสบตาพัทธ์ด้วยท่าทีอ่อนระโหย พร้อมกับกุมมือพัทธ์ไว้เมื่อเขาทรุด

ตัวลงนั่งเคียงคู่

“แขนของคุณแดงเห่อเลยนะ คงโดนเปลวไฟไม่รู้ตัว”

พัทธ์ยกแขนของโมกข์มาวางพาดที่ต้นขาของเขาแล้วหยิบว่านหางจรเข้ที่หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ทาไปตามแขน

ของโมกข์อย่างเบามือ โมกข์มองการกระทำอย่างอ่อนโยนนั้นอย่างตื้นตัน

ในวันที่เหนื่อยล้าและอ่อนแอขอแค่มีคนที่รักมาอยู่เคียงข้างคอยเป็นกำลังใจให้กัน เท่านี้ชีวิตของเขาก็ไม่

ต้องการอะไรอีกแล้ว

โมกข์สวมกอดพัทธ์ใช้คางเกยไปที่ไหล่ กำลังที่หดหายเริ่มกลับคืนมาเพราะคนที่อยู่ในอ้อมกอด

“ขอบคุณนะที่ยืนอยู่ข้างผม”

ตาคมปิดลงด้วยความเหนื่อยอ่อน พัทธ์ยกมือขึ้นเกลี่ยปอยผมที่เริ่มยาวตกลงมาระหน้าผากแล้วกดริม

ฝีปากตามลงไป

“นอนได้แล้ว คุณยักษ์ วันนี้คุณเจอกับเรื่องร้ายๆ มามาก พักผ่อนเสีย ไม่อย่างนั้นยักษ์ก็ยักษ์เถอะ ล้มได้

เหมือนกันนะ”

พัทธ์ดันร่างให้โมกข์นอนไปบนที่นอนนุ่ม โมกข์ล้มตัวลงไปอย่างว่าง่าย พัทธ์ดึงผ้าห่มมาห่มให้แล้วจูบที่

เปลือกตาทั้งสองข้าง

“ฝันดีนะโมกข์”




พัทธ์กลับไปนอนกระสับกระส่ายที่ห้องของเขาและเมื่อสะดุ้งตื่นจึงงัวเงียหยิบนาฬิกามาดู

ค่อนแจ้งแล้วแต่ฟ้ายังมืดสนิท ลมหนาวพัดเข้ามาตามรอยแยกของหน้าต่างที่แม้จะปิดไว้ ก็ยังทำให้เขา

หนาวจนต้องห่อไหล่ อาจารย์หนุ่มนึกเป็นห่วงคนที่อยู่ห้องติดกันขึ้นมาทันที

เพียงแค่นึกพัทธ์ก็เด้งตัวจากเตียงแล้วก้าวยาวๆ ผลักประตูเข้าไปในห้องที่เขาเปิดโคมไฟหัวเตียงไว้เพียงแค่

แสงสลัวทิ้งไว้ก่อนออกไปจากห้อง เขาเห็นโมกข์ยังคงปิดตาสนิทแต่ร่างที่นอนขดอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่

กลับสั่นสะท้านจนพัทธ์ต้องรีบนั่งลงที่ข้างเตียงและเอื้อมมือไปจับที่ต้นแขน

พัทธ์สะดุ้ง เนื้อตัวของโมกข์ร้อนเหมือนไฟสุม พัทธ์เขย่าตัวปลุกแต่โมกข์ก็ได้แค่ส่งเสียงอืออาไม่ยอมตื่น

อาจารย์หนุ่มได้แต่ละล้าละลังด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่จะลุกไปหายาลดไข้และกะละมังใส่น้ำมาวางไว้ที่

ข้างเตียง

“โมกข์กินยาก่อนนะ เดี๋ยวผมจะเช็ดตัวให้”

พัทธ์ช้อนศีรษะโมกข์ขึ้นมาจ่อยาแล้วดันให้หลุดเข้าไปในปากแล้วป้อนน้ำตาม โมกข์ได้แต่สลึมสลือทำตาม

คำสั่ง จนเมื่อกลืนยาลงไปได้เขาก็ทิ้งตัวลงกับหมอนอีกครั้งพลางทำหน้าเหยเก

“ปวดหัว”

“ใช่สิ คุณเป็นไข้นี่ ก็ต้องปวดหัวอยู่แล้ว มา…เช็ดตัวกันก่อน”

พัทธ์พยายามยื้อยุดผ้าห่มออกจากตัวของโมกข์อย่างยากลำบากเพราะอีกฝ่ายดึงไว้ด้วยความหนาวเหน็บ

“อย่าดี้อสิโมกข์”

พัทธ์ดุเหมือนโมกข์เป็นเด็กน้อย จนโมกข์ต้องยอมปล่อยให้พัทธ์ดึงผ้าห่มออกไปจนได้

พยาบาลจำเป็นค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของโมกข์ออก ใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำบิดจนหมาดแล้วลงมือเช็ด

ให้ตั้งแต่ใบหน้าลงไปตามเนื้อตัวอย่างตั้งใจ พัทธ์เช็ดตัวให้โมกข์อยู่ครู่ใหญ่จนแน่ใจว่าความร้อนน่าจะ

บรรเทาลงแล้ว เขาจึงได้เงยหน้าสบตากับโมกข์ ที่จ้องมองเขาด้วยความรู้สึกทั้งหมดที่โมกข์มีจนพัทธ์ชะงัก

“โมกข์ อย่ามองผมแบบนี้ ได้โปรด…”

พัทธ์ขอร้อง เพราะด้วยแววตาแบบนี้มันทำให้เขาห้ามใจไม่ได้ที่จะโน้มตัวลงไปแล้วประกบริมฝีปากลงกับ

ปากซีดแห้งผากแล้วเป็นฝ่ายสอดลิ้นชื้นลงไปในช่องปากร้อนของโมกข์

ท่อนแขนอุ่นของฝ่ายที่นอนทอดยาวยาวอยู่บนเตียงโอบกอดไปรอบตัวของพัทธ์แล้วดึงเข้ามาจนกระชับกับ

ตัวเมื่อโมกข์ตอบรับจุมพิตจากพัทธ์ ปลายลิ้นบดเคล้าอย่างโหยหาอยู่พักใหญ่กว่าที่โมกข์จะเป็นฝ่ายดันตัว

ของพัทธ์ให้หยุด

“อย่าทำอย่างนี้ ถ้าคุณยังไม่แน่ใจ”

โมกข์เตือนด้วยเสียงแหบโหย

“เพราะถ้ามันเริ่ม คุณน่าจะรู้ว่าผมจะหยุดมันไม่ได้”

“ผมรู้และผมก็มั่นใจ”

พัทธ์ยิ้มเมื่อสบตาคู่นั้น

“ว่าผมไม่ต้องการให้คุณหยุด”

โมกข์มองหน้าพัทธ์อีกครั้ง เขามองเข้าไปในดวงตาที่ปราศจากแว่นใสมาบดบัง มองให้ลึกถึงหัวใจของพัทธ์

“อย่ายอมเพียงเพราะคุณสงสารในยามที่ผมอ่อนแอ ผมไม่ต้องการความเห็นใจ ผมต้องการความรักจาก

คุณ”

พัทธ์มองโมกข์กลับด้วยความรู้สึกที่เอ่อท้นอยู่ในหัวใจ เมื่อถึงตอนนี้เขารู้ตัวแล้วว่าเขารักโมกข์มากขนาด

ไหน เขาอยากยืนเคียงข้างเป็นกำลังใจให้โมกข์ให้ยืนหยัดต่อไปอย่างเข้มแข็ง และ ณ วินาทีนี้เขาพร้อม

แล้วที่จะเป็นของโมกข์ทั้งกายและใจ เขายอมพ่ายแพ้ผู้ชายคนนี้ที่ยึดครองหัวใจของเขาไว้ได้

พัทธ์ใช้ปลายนิ้วลูบไล้ที่คางสากแล้วก้มหน้าลงไปประทับริมฝีปากอีกครั้งแทนคำตอบ ริมฝีปากแห้งเริ่มมี

เลือดฝาดเมื่อโมกข์เป็นฝ่ายตอบรับให้พัทธ์เม้มไล่ไปทีละนิด โมกข์สอดแขนโอบไปรอบเอวของพัทธ์

เหนี่ยวเบาๆ แล้วพลิกตัวเป็นฝ่ายกดให้พัทธ์กลายเป็นคนนอนหงายไปบนที่นอนนุ่มโดยที่มีเขาเบียดทาบอยู่

เบื้องบน

พัทธ์ยกมือขึ้นแตะไปที่กล้ามเนื้อแน่นที่เปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้าอย่างกลัวๆ กล้าๆ  หน้าขาวแดงเรื่ออยู่ใน

ความมืดสลัว เมื่อครู่เขามัวแต่กังวลอยู่กับไอร้อนของร่างกายและตั้งใจเช็ดตัวจนไม่ได้ใส่ใจ แต่ตอนนี้

สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว เขาเพิ่งจะสังเกตชัดๆ ว่าร่างกายของโมกข์สมบูรณ์แบบขนาดไหน

โมกข์ยิ้มอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นอาการของพัทธ์  เขากุมมือเรียวข้างนั้นแล้วขยับมาวางแนบไปที่หน้าอกข้างซ้าย

“ร่างกายนี้เป็นของคุณ หัวใจดวงนี้ก็เป็นของคุณ ผมยกทั้งตัวและหัวใจให้คุณหมดเลยนะพัทธ์”

พูดจบโมกข์ก็ก้มหน้าไปจูบปากแดงเรื่อ พัทธ์เผยอปากรับอย่างยินดีให้ปลายลิ้นที่ยังร้อนเข้ามาตวัด

คลุกเคล้าอยู่ในช่องปาก มือแกร่งของโมกข์ล้วงเข้าไปในชายเสื้อยืดที่พัทธ์ใส่นอนพลางวางมือร้อนแนบ

ลำตัว

แค่เริ่มต้นพัทธ์ก็ผวา โมกข์ใช้โอกาสนี้ดึงเสื้อยืดผ่านศีรษะของพัทธ์ออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วก้มลงไปเม้ม

ปากที่ซอกคอขาว พลางดูดเบาๆ อย่างติดใจ เนื้อตัวสะอาดหอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นอ่อนๆ ของครีมอาบน้ำ

และแป้งเด็กมันเรียกร้องให้เขาอยากดอมดมไปทุกส่วน แล้วโมกข์ก็ทำอย่างนั้นจริงๆ เมื่อเขาลากปากและ

จมูกสูดดมแตะชิมไปตามเนื้อตัวเนียนนุ่ม

โมกข์จับปลายสายมัดเอวของกางเกงเลที่พัทธ์ใส่นอน  กระตุกแค่ทีเดียวเงื่อนก็หลุด กางเกงตัวหลวมถูกดึง

จนพ้นท่อนขา ก่อนที่โมกข์จะจัดการกับอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายที่เขาใส่อยู่ออกไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน ใช้เวลาไม่

นานนัก เขาก็ได้สัมผัสเนื้อแนบเนื้อเมื่อเขาบดเบียดตัวถูไถไปแทบจะทุกมิลลิเมตร

ฝ่ามือร้อนลูบไล้ไปตามเนื้อตัว ก่อนที่จะไปหยุดอยู่ที่ต้นขาด้านใน พัทธ์สะดุ้งจนแก่นกายชูชัน โมกข์แตะ

ปลายลิ้นลงที่ยอดอกสีสวยอย่างหยอกเย้า ปากเม้มตามลงไปจนมันแข็งเป็นไตหลอกล่อให้เขาทั้งดูดและ

ดุนอย่างถูกใจ

“โอ…”

แค่เริ่มต้นพัทธ์ก็เผลอครางออกมา เขาแอ่นตัวรับริมฝีปากที่ลากไล้ลงไปจนถึงหน้าท้องที่แบนราบ โมกข์วน

ปลายลิ้นกระตุ้นอยู่ที่เนินสามเหลี่ยมจนพัทธ์ต้องกัดฟัน แก่นกายเขาแทบจะชี้หน้าเมื่อโมกข์ยึดมันไว้ในมือ

ก่อนที่ลิ้นร้อนละลากไปแตะอยู่ตรงปลายแล้วดูดเบาๆ

พัทธ์ผวาอีกรอบ ปลายเท้าจิกลงกับที่นอน มือทั้งสองขยุ้มไปที่เส้นผมของโมกข์ พลางแอ่นสะโพกรับเมื่อ

โมกข์ค่อยๆ ขยับดูดกลืนแท่งเนื้ออุ่นเข้าไปทีละนิด ปลายลิ้นในช่องปากหมุนวนอยู่ตรงปลาย แหวกทางจน

แผ่นหนังที่ปิดหุ้มเปิดออกจนปลายลิ้นแตะไปถึงเนื้อใน

เนื้อตัวของพัทธ์สั่นสะท้านไปหมด ตอนที่โมกข์ค่อยๆ ใช้ริมฝีปากรูดท่อนเนื้อขึ้นลง เขาแทบขาดใจเมื่อ

กล้ามเนื้อแถวท้องน้อยบิดเป็นเกลียว พัทธ์หลุดพึมพำไม่เป็นภาษาเมื่อโมกข์เร่งจังหวะ โมกข์ครางอย่าง

พอใจเมื่อเขารู้สึกถึงการกระตุกของท่อนเนื้อในช่องปาก ปลายนิ้วที่ยึดอยู่ตรงโคนบีบเบาๆ เมื่อเขาดึงหน้า

ขึ้นแล้วจับท่อนเนื้อให้ตั้งตรงก่อนที่เขาจะปล่อยนิ้วมือ

“อ๊ะ…”

พัทธ์กระตุกส่วนล่างอีกแค่ครั้งเดียว ผลผลิตของเขาก็พุ่งวาบขึ้นมาเป็นน้ำพุ มันย้อนลงมาเปรอะไปตาม

หน้าขาและหน้าท้อง โมกข์มองอย่างยินดีแล้วจึงก้มหน้าลงไปใช้ปลายลิ้นแตะไล้มันเข้าไปในปากทีละน้อย

จนหมด ในขณะที่พัทธ์ยังเบิกตากว้างหอบลึกหน้าแดงก่ำ ยิ่งเมื่อเห็นโมกข์ดันตัวขึ้นมามองด้วยดวงตา

วาววับก็ยิ่งขัดเขินเมื่อโมกข์จัดการเขาได้แค่ขยับตัวไม่กี่ที

“ชอบไหม”

“ฮึ”

พัทธ์เอียงหน้าหนี  ยังจะมีหน้ามาถามอีก ก็ทั้งที่รู้กันอยู่ว่าเนื้อตัวของเขายังไม่หายสั่นสะท้าน แต่โมกข์ก็

ไม่ได้ปล่อยให้เขาได้หยุดเมื่อมือแกร่งจับข้อเท้าสองข้างของเขาแล้วจับขาตั้งจนส้นเท้าเกือบชิดกับสะโพก

“อ๊ะ อย่าลืมสัญญาที่คุณเคยให้ไว้นะ”

พัทธ์เตือนเมื่อรู้ว่าเวลาที่เขาจะตกเป็นของโมกข์ใกล้มาถึง โมกข์เหลือกตามองเพดานแล้วถอนใจ

“ผมคิดว่าคุณลืมไปแล้วนะเนี่ย”

ร่างแกร่งโน้มตัวไปเปิดลิ้นชักที่หัวเตียงแล้วหยิบของสำคัญออกมา ถือโชว์อยู่ในมือ มันคือถุงยางอนามัย

อย่างที่พัทธ์ย้ำหนักหนาและเจลใสหล่อลื่นหลอดใหม่เอี่ยมที่โมกข์เตรียมไว้เพื่อพัทธ์

พัทธ์เบิกตากว้างอย่างตกตะลึงเมื่อโมกข์ยืดกายทรงตัวด้วยหัวเข่า เขาเพิ่งเห็นเนื้อตัวเปลือยทั้งตัวของโมกข์

เต็มตา ยิ่งเมื่อสายตาไปปะทะกับส่วนที่ขยายตัวอวดชูพองตัวชี้หน้าเจ้าของด้วยแล้ว พัทธ์ถึงกับใจสั่นใน

ขณะที่มองโมกข์ค่อยๆ ใส่ถุงยางอนามัย โมกข์หัวเราะเบาๆ เมื่อก้มลงจูบแลกลิ้นกับพัทธ์อีกครั้ง

“ผมจะทำให้คุณเจ็บน้อยที่สุด พัทธ์”

พึมพำเบาๆ เมื่อโมกข์เริ่มต้นโลมเลียอยู่ที่ยอดอกจนพัทธ์เคลิ้ม ในขณะที่มือบีบเจลใส่ปลายนิ้วแล้วแตะ

ทักทายที่ช่องทางก่อนที่นิ้วจะสอดเข้าไปทักทายเป็นครั้งแรก ปลายนิ้วที่หนึ่งหมุนวนนวดไปรอบช่องทาง

แล้วนิ้วที่สองก็เริ่มแหวกทางตามเข้าไป

พัทธ์เริ่มนิ่วหน้า กล้ามเนื้อตรงนั้นเกร็งตัวต้านจนโมกข์ต้องยิ่งทั้งดูดทั้งขบที่ยอดอกที่แข็งเป็นไตเพื่อกระตุ้น

ให้พัทธ์คล้อยตาม จนกระทั่งเขาสอดนิ้วที่สามเข้าไปจนได้

“โมกข์”

พัทธ์ร้องพลางแอ่นตัวรับเมื่อเขาขยับนิ้วเพื่อเปิดทางให้กว้าง ช่องทางอันบริสุทธิ์ของพัทธ์เองก็ตอดรัด

แม้กระทั่งนิ้วมันทำให้โมกข์อยากที่แทรกตัวเข้าไปเต็มที แต่เขาก็รอจนกระทั่งพัทธ์เองก็ต้องการให้เขาเติม

เต็มเข้าไปเหมือนกัน

“อา..โมกข์ นี่คุณรออะไรอยู่”

พัทธ์ชักเสียงเขียวเมื่อปลายนิ้วของโมกข์วนเวียนกระตุ้นอยู่ด้านใน มันเร่งเร้าจนเขาแทบทนไม่ไหว

“คุณนี่ใจร้อนจริง”

โมกข์ยิ้มกริ่มเมื่อเขายืดลำตัวขึ้นดึงนิ้วออกจากช่องทางแล้วเบียดสะโพกแทรกส่วนหัวเข้าไป

“อ๊า….”

พัทธ์สะดุ้ง ดวงตาเบิกกว้างเมื่อโมกข์แทรกตัวเข้ามาจริงๆ ความเจ็บซ่านขึ้นมาจนเขาขยับสะโพกหนีแต่

โมกข์ก็ใช้มือยึดไว้ พลางก้มลงมาประกบปากแล้วดูดลิ้นพัทธ์ไว้จนร้องไม่ออก

“อย่าเกร็งสิครับคนเก่ง ปล่อยตัวสบายๆ”

โมกข์เตือนเมื่อหยุดนิ่งรอให้พัทธ์คลายความเจ็บปวดลง เขาใช้มือขยำที่หน้าอกของพัทธ์ในขณะที่ปลายลิ้น

ก็ตวัดอยู่ในช่องปากไม่ยอมหยุด แล้วจึงค่อยๆ ขยับสะโพกดันแทรกเข้าไปช้าๆ ต้นขาแกร่งบดเบียดให้พัทธ์

เปิดช่องให้กว้างขึ้นไปอีกเพื่อลดความเจ็บปวด โมกข์ใช้เวลาพักใหญ่กว่าที่จะเข้าไปจนเกือบหมด

“เก่งมากที่รักของผม”

เขากระซิบที่ข้างหูเสียงกระเส่า ช่องทางคับแน่นนั้นรัดตรึงเขาไว้จนโมกข์ก็ต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่

เขาจะดึงสะโพกถอยหลังแล้วดันพรวดกลับเข้าไปอีกครั้ง

พัทธ์อยากจะร้องไห้กับความรู้สึกที่ทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่าน เขาทั้งอยากจะให้โมกข์ออกไปจากตัว แต่อีกใจหนึ่ง

เขาก็อยากให้โมกข์ขยับตัวกระแทกกระทั้น ยิ่งเมื่อท่อนร้อนหมุนควงอยู่ในช่องทางไปกระทบกับผนัง

ด้านล่าง เขาก็ยิ่งสะดุ้งจนต้องยกขาทั้งสองเกี่ยวรัดไปรอบตัวของโมกข์ มือเรียวกำผ้าปูที่นอนจนแทบฉีก

ขาด

โมกข์ดันตัวเองทรงตัวอยู่บนเข่า สองมือช้อนยกสะโพกแน่นของพัทธ์จนลอยติดขึ้นมาแล้วยึดไว้แน่น

ช่องทางนั้นบีบเค้นจนปวดถ่วง เขาสูดหายใจก่อนที่จะขยับสะโพกดึงแก่นกายออกมาแล้วดันพุ่งเข้าไปใหม่

เป็นจังหวะ

“โอ…โมกข์ “

เสียงครางอย่างกลั้นไม่อยู่ของพัทธ์ยิ่งทำให้โมกข์ได้ใจ เขาเองก็หลุดเสียงอยู่ในลำคอเมื่อกล้ามเนื้อของ

พัทธ์ตอดเน้นไปรอบท่อนเนื้อของเขา

“พัทธ์ โอ มันแน่นเหลือเกิน”

ช่องทางของพัทธ์แฉะชื้นไปหมด มันช่วยให้โมกข์ขยับตัวเร็วขึ้น แรงขึ้น เสียงสะโพกของเขากระแทกกระทั้น

กับต้นขาของพัทธ์ดังลั่น ปะปนกับเสียงหายใจถี่กระชั้นที่สอดประสานพร้อมด้วยเสียงครางที่แทบไม่รู้ว่า

เป็นของใครกันแน่                           

“โมกข์ ผมไม่ไหวแล้ว อ๊ะ…”

พัทธ์เกร็งทั้งตัวเมื่อกล้ามเนื้อบีบตัวถึงขีดสุด มันบีบเป็นจังหวะถี่ยิบก่อนที่จะบีบค้างไว้ โมกข์ขยับสะโพก

รัวเร็วจนมิดด้าม แล้วในที่สุดเขาก็ระเบิดมันจนพุ่งอัดอยู่ในถุงยาง

โมกข์นิ่งอยู่ในท่านั้นพักใหญ่ แล้วจึงหายใจหอบกระชั้นเมื่อทิ้งตัวลงไปซบอยู่บนร่างกายที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ

ของพัทธ์

“ผมรักคุณ”

โมกข์พึมพำอยู่กับแผ่นอกเนียนและกอดรัดร่างของพัทธ์ไว้ก่อนหลับตาลง

                                                   

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-03-2014 00:51:59 โดย Belove »

ออฟไลน์ Ra poo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 588
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-0
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เค้าได้กันแล้วอ่า  :katai4:

ออฟไลน์ stickyyrice

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
มันคือเลิศอ่ะ

พัทธ์เสร็จโมกข์ไปล่ะ
เเต่เอ๊ะ! โมกข์นิยังป่วยอยู่ไม่ใช่?
อาการป่วย เเต่อารมณ์หื่นนิ ไม่เข้าใครออกใคร

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด