- 2 - “Tur..Tur…Tur..” สายเรียกเข้าดังขัดจังหวะสองแม่ลูก ที่กำลังนั่งดูทีวีหลังผ่านมื้อค่ำไปไม่นาน
ผักตบจำต้องลุกมาหยิบดูเบอร์ คิ้วเข้มขมวดปมเล็กน้อย ค่อยกดรับสายกรอกเสียงทุ้มลงไป
“ครับ..พี่ลดา” ลดาคือรุ่นพี่ต่างคณะเรียนอยู่ปีสี่ เจ้าของโทรศัพท์สมาร์ทโฟนยี่ห้อดังเครื่องนี้
เธอเป็นคนซื้อให้ ไม่นับเสื้อผ้าของใช้ราคาแพงอีกมากมาย เธอคือลูกค้าสำคัญรายหนึ่ง นอกเหนือจากหนุ่มเกรย์
“พรุ่งนี้ไม่ได้..ผมอยู่ต่างจังหวัด ไปสองวันรอเจอวันจันทร์ได้ไหม” แม่เล็กแอบชำเลือง
พร้อมเงื้อมหูฟังการสนทนาเงียบๆ ทำเนียนสนใจทีวี แต่มุ่งสมาธิฟังการคุยโทรศัพท์ของลูกชาย
หลังแน่ใจปลายสายเป็นผู้หญิงอายุคงมากกว่า ได้ยินลูกใช้สรรพนามเรียกอีกฝ่ายพี่ลดา..
“พี่ใช้ของล่อผม..หืม” แม่เล็กมุ่นคิ้ว หลังประโยคล่าสุดหลุดจากปากของผักตบ
หรือว่าเป็นเด็กเลี้ยงพวกคุณหญิงไฮโซจริง
“แน่ใจเป็นของที่ผมอยากได้ งั้นอีกชั่วโมงเจอกันที่เดิม ผมมีเวลาให้ 2 ชั่วโมง พรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้า
ผมไม่ทิ้งแม่อยู่คนเดียวตอนกลางคืน” เป็นการตัดบท ก่อนชะงักเมื่อหันมาสบลูกตาแม่เข้า จ้องอย่างมีคำถาม
“มีอะไรบอกแม่ไหม?” เมื่อเห็นผักตบยังนิ่ง ไม่คิดปริปาก เป็นเธอเองทนรอไม่ไหว
“อะไรครับคุณหญิงเล็ก มีอะไรกับกระผมอีก” ผักตบเนียนลื่นไหลระหว่างเดินไปหยิบรองเท้าถุงเท้า
กำลังเตรียมผลุบเข้าห้องเพื่อเปลี่ยนชุดออกจากบ้าน น้อยครั้งที่ลูกจะออกตอนกลางคืน
โดยเฉพาะหลังกลับเข้าบ้านแล้วยิ่งไม่เคยทำมาก่อน..
“กำลังจะไปไหน ไปหาใครค่ำมืด ปกติแม่ไม่เห็นตบออกไปไหนหลังกลับเข้าบ้านมาแล้ว”
น้ำเสียงแม่จริงจังไม่ล้อเล่น หนุ่มหล่อร่างใหญ่จำต้องหันกายเดินกลับเข้ามานั่งข้างๆ
ก่อนจับมือแม่ไปกุมไว้แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงทอดอ่อน
“ผมไปไม่นานหรอกครับ แป็บเดียวก็กลับมาแล้ว สัญญาไม่ค้าง แม่ก็รู้ผมไม่เคยทิ้งให้แม่อยู่คนเดียว”
เขาเข้าใจความรู้สึกของการโดนทิ้งดี เขาคือเด็กที่ถูกพ่อแม่ทิ้ง สาเหตุนี้จึงทำให้ไม่เคยคิด
จะทิ้งให้แม่เล็กอยู่คนเดียวลำพังในยามค่ำคืน
“แม่รู้แล้ว ที่แม่ต้องการคำตอบ คือพี่ลดาเป็นใครสำคัญกับตบในระดับไหน ถึงทำให้ลูกแม่ต้องออกไปพบเธอ
ทันทีที่โทรมา” เจอไม้นี้เข้า อึ้งไปครู่ใหญ่ เรื่องของเขาแม่ไม่เคยซอกแซกถามหากไม่เล่า หนนี้มาแปลก
“พี่ลดาคือรุ่นพี่ที่มหา’ลัย อยู่คนละคณะครับ บังเอิญผมไหว้วานเธอช่วยหาของบางอย่างให้ จังหวะเธอได้มาพอดี
เลยเรียกให้ไปดูว่าใช่ที่ผมอยากได้หรือไม่ ความจริงเธอนัดพรุ่งนี้กลางวัน แต่เราไม่อยู่กันสองวัน ผมขอเป็นวันจันทร์
เธอกลับเป็นฝ่ายไม่สะดวก เลยต้องออกไปพบเธอคืนนี้ หายสงสัยหรือยังคุณหญิงเหล็ก”
ถือโอกาสเล่นลิ้น เปลี่ยนชื่อให้เสร็จสรรพ
“ทะลึ่งใหญ่แล้ว กล้าว่าแม่หญิงเหล็ก..รีบไปรีบกลับห้ามเถลไถล อย่าทำให้แม่เป็นห่วง”
เธอถอนมือออกจากมือใหญ่ ลูบศีรษะเส้นผมดกดำ ให้ความรู้สึกนุ่มนิ่มลื่นมือ ต่อให้ลูกชายโตขึ้นอีกกี่ปี
สำหรับคนเป็นแม่ซึ่งเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ ยังไงก็คงเป็นเด็กในสายตาวันยังค่ำ ให้ทำใจไม่ห่วงย่อมเป็นไปไม่ได้
ผักตบเข้าใจความรู้สึกของแม่ สายตาอ่อนโยนอบอุ่นที่แม่มองเขา ทำให้สำนึกตื้นตันยิ่งนัก
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่เหลือคณาเกินจะหาคำไหนมาเปรียบได้ เขากางแขนรวบกอดแม่ไว้
พร้อมกับซุกศีรษะบนอกด้วยความรักบูชาเหนือยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
“ผมสัญญาจะรีบกลับครับ แม่อย่าลืมลงกลอนให้แน่นหนา หากมีใครมาเรียกห้ามเปิดเด็ดขาด
รอผมกลับนะครับ..ผมรักแม่ครับ” น้ำตาคนเป็นแม่รื้นคลอหน่วย สมบัติที่มีค่ายิ่งกว่าชีวิตคือผักตบ..ที่ฟ้าประทานให้
เพราะแบบนี้เธอจึงไม่เคยตกปากรับคำ แต่งงานไปกับลูกค้าที่มาติดพันตอนเธอยังสวย
เพราะกลัวปัญหาพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยง จึงเลือกเลี้ยงดูลูกละทิ้งความสุขสบาย
ความสุขแท้จริงแค่เห็นผักตบเติบใหญ่ไม่ลำบาก นั่นคือความสุขของคนเป็นแม่อย่างที่เธอต้องการแล้ว..
“อืม..ตบไปแม่คงปิดไฟเข้านอน มาถึงก็เรียกแล้วกัน”
สองแม่ลูกล่ำลากันอีกเล็กน้อย ก่อนลูกชายจะขอตัวเข้าไปเปลี่ยนชุด..
ไม่ติดลดายืนกรานให้ไปพบให้ได้ พร้อมของที่อยากครอบครองมากล่ะก็ เขาคงปฏิเสธเธอไปแล้ว
แต่ของที่เขาต้องการมีติดตัวไปเที่ยวเขาใหญ่ด้วยก็คงดี เผื่อฉุกเฉินอาจได้ใช้ประโยชน์..
>
>
“มาแล้วเหรอรูปหล่อ” เจ้าของห้องชุดคอนโดหรู ปรี่เข้าสวมกอดซบอกแกร่งที่แสนคิดถึงอย่างอดใจไม่ไหว
หลังเปิดประตูต้อนรับ เธอไม่รอช้าสวมกอดร่างสูงเปี่ยมเสน่ห์ให้ชื่นใจ เท่านั้นยังไม่พอเธอยังวิสาสะรั้งต้นคอเขาก้มต่ำ
พร้อมเขย่งตัวจนสุดปลายเท้าเพื่อประกบจูบ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ให้ความร่วมมือ ขืนตัวไว้จนเท้าเธอลอยไม่ติดพื้น
“เดี๋ยว..พี่รุกแบบนี้ผมอึดอัด” ผักตบปลดแขนเธอออก รวบเอาไว้เพราะเธอเล่นไม่อยู่นิ่ง
พยายามลวนลามร่างกายเขาให้ได้...
“พี่คิดถึงตบเล่นหายเป็นอาทิตย์ พี่รู้นะเมื่อวานตบไปกับอีนังเกรย์ พี่แทบบ้าแล้ว..ทำไมไม่ติดต่อพี่ก่อน”
ผักตบไม่ตอบ หันหลังเดินหนีหย่อนตัวนั่งตรงชุดรับแขกแทน
“ไม่พูดแสดงว่ายอมรับ ตบเห็นมันดีกว่าพี่” เธอยังคงตามมาเซ้าซี้
หย่อนตัวนั่งบนหน้าขาแกร่ง กลายเป็นนั่งตักเขาไปแล้ว
“พี่ลดา! เราคุยกันแล้ว พี่อย่าลืมข้อตกลง ผมไม่ใช่สมบัติของใคร ไม่มีใครกะเกณฑ์บังคับผมได้
ถ้าพี่เรียกผมมาเพื่อพูดเรื่องนี้ผมกลับดีกว่า” ผักตบขยับตั้งท่าจะลุก ทั้งที่เธอนั่งทับขาเขานั่นแหละ
“เดี๋ยวสิ..พี่ขอโทษอย่าเพิ่งหงุดหงิด ไหนบอกมีเวลาให้พี่ 2 ชั่วโมง นี่มาไม่ถึง 5 นาทีเลย ตบไม่รักษาคำพูดนี่คะ”
เธอรีบเปลี่ยนท่าทีออดอ้อน เมื่อรู้ตัวเล่นบทแรกไม่สำเร็จ ให้ตายผู้ชายคนนี้พยศนัก
เพราะพยศทำให้ยิ่งน่าสนใจ พานอยากกำราบปราบพยศให้เชื่องเป็นที่สุด
รูปหล่อแข็งแรงเสน่ห์ทางเพศล้นหลาม ตอบสนองเธอให้สุขสมกรีดร้องได้มากมายถึงใจอย่างที่สุด
อย่างที่ไม่มีใครสามารถทำได้
อย่าว่าแต่เธอรู้เรื่องนังเกย์หน้าขาว ลูกเศรษฐีตระกูลดังยอมเปย์ไม่อั้นเพื่อให้ได้ควงผักตบ
ยังมีชะนีไฮโซนับไม่ถ้วน ที่วิ่งตามพ่อหนุ่มแรงม้าเสน่ห์ขุนแผนคนนี้ เธอเองก็หลงใหลได้ปลื้ม
เพิ่งสมหวังเมื่อไม่นานมานี่เอง หลังใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะเข้าหาสำเร็จ
นับเป็นหนุ่มคนแรกที่เธอเป็นฝ่ายวิ่งไล่ เดิมทีมีแต่หนุ่มๆ วิ่งตามเธอเป็นพรวน ดีกรีลูกสาวรัฐมนตรีกระทรวงใหญ่
อาชีพนางแบบแถวหน้า ความสวยคงไม่ต้องพูดถึง..การันตีไม่เป็นสองรองใคร
พอได้ยินเสียงเล่าลือเทพบุตรสุดหล่อ ซึ่งกำลังมาแรงแซงโค้งจนใครต่อใครพากันตกอันดับ
พานกระตุ้นให้เธออยากเห็นตัวจริง เป็นเพียงสร้างกระแสเม้าท์มอยหรือของแท้
แค่ได้สบตาคมเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา ติดยโสดูผยองอยู่ไม่น้อย ถึงขั้นมองไม่เห็นหัวเธอนี่สิ
ทั้งที่เธอเดินแทบชนใส่ด้วยซ้ำ กลับไม่ชายตาแลเลยสักนิด มันทำให้เธอสนใจตั้งแต่บัดนั้น
“ขืนพี่ยังไม่เลิกไร้สาระ อย่าว่าแต่ 2 ชั่วโมง นาทีเดียวผมก็ไม่อยู่
ผมแนะนำว่าพี่ควรใช้เวลาที่ผมรับปากให้คุ้มจะดีเสียกว่า”
ท่าทางซึ่งเหนือกว่า ช่างเป็นเสน่ห์ดิบเถื่อน กลับสามารถกระตุ้นอารมณ์เธอไร้คำบรรยาย
หน้าคมคายวางนิ่งเฉย แววตากระด้างกลับมีแรงดึงดูดมหาศาล จนเธอแทบหลอมละลายกลายเป็นวุ้นไปแล้ว
“โอเคๆ..ถ้างั้นเข้าไปในห้องเนอะ” เธอต้องเป็นฝ่ายอ่อนข้อจนได้
เพราะไม่เห็นหนทางเอาชนะ ขืนงี่เง่าเอาแต่ใจมีหวังแห้วรับประทาน..
“ก่อนอื่นพี่ให้ผมดูของ ใช่รุ่นที่ผมต้องการไหม ไม่งั้นอย่าหวังผมจะออกมาหาพี่อีก ถ้าหากพี่หลอกผมมา”
ลดาแทบกัดลิ้นตายเสียตอนนี้ แม้จะได้ยินคำพูดไร้เยื่อใย แต่เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองทำไมถึงได้เคลิ้มใจสั่น
แอบเกรงลึกๆ กลัวเขาจะไม่มาหาเธอเข้าจริงๆ
โชคดีเธอมีของที่หนุ่มหล่ออยากได้ ใช้ลูกน้องคนสนิทพ่อหามาให้ กว่าจะได้ของรอนานเป็นอาทิตย์
ได้มาปุ๊บเธอใช้ต่อรองเขาปั๊บ ขืนให้รอถึงวันจันทร์คงจุกอกตาย ไม่ได้แนบชิดเพียงอาทิตย์เธอแทบลงแดง
“ได้มาสิจ๊ะ พี่จะโกหกเพื่ออะไร ระดับพี่ไม่ใช่ลิงหลอกเจ้า มีแต่ตบนั่นแหละปั่นหัวพี่อยู่เรื่อย
เมื่อไหร่จะยอมใจอ่อน” เธอส่งสายตาหวานปานน้ำผึ้งหยด ถ้าเป็นชายอื่นคงหลงใหลตกเป็นทาสไปแล้ว
“ผมปั่นตรงไหน ที่ผ่านมาพี่ยังกล้าพูดว่าผมไม่ใจอ่อนให้อีกเหรอ เห็นผมยอมมีอะไรกับใครง่ายหรือเปล่า
ถ้าคิดแบบนั้นคิวผมคงไม่มีพักล่ะ หึ!..เฉพาะกลุ่มพี่ก็น่าจะรู้ดี กี่คนที่บุกเข้าชนผม ผมเล่นด้วยหรือเปล่าครับ
พี่เป็นกรณีพิเศษแล้ว..ต้องการอะไรจากผมอีก” เขาไม่ได้พูดเกินจริง ลดาหมดข้อโต้แย้ง บรรดาลูกหลานคนดังกลุ่มเธอ
ต่างชิงดีชิงเด่นอยากได้ตัวผักตบมาควงกันทั้งนั้น
“ตกลง..ไม่ปั่นก็ไม่ปั่น มาสิพี่จะให้ดู” พูดพร้อมกับลุกลงจากตักที่เธอนั่งบดคลึงบางอย่างให้มันกรึ่ม
พองตัวดันแก้มก้นเธอจนอดใจไม่ไหว ขืนลีลาท่ามากเธอเองจะจุกอกเสียก่อน
“ตกลงจะให้..หรือแค่ให้ดู” เธอชะงัก ยิ้มพราวเสน่ห์ขยิบตาขี้เล่น พร้อมกับพูดว่า
“ให้สิคะ! ตบก็ต้องตอบแทนพี่ก่อน ของแบบนี้ใช่หาได้ง่ายที่ไหน รางวัลตอบแทนก็ต้องคุ้มค่า”
ไม่รู้ใครเจ้าเล่ห์ ที่แน่ๆ ทุกประโยคของผักตบ ล้วนผูกมัดไม่ให้เธอบิดพลิ้ว
การให้เธอรับปาก..ก็รู้แล้วผักตบเจ้าเล่ห์ชั้นเชิงเหนือกว่าอย่างเห็นๆ อย่างเขาต้องประเภทยื่นหมูยื่นแมว
“เรื่องนั้นไม่ต้องกังวล หลังจากนี้จนถึงเวลาที่ผมยกให้ พี่จะได้รู้ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหน”
ลดาถึงกับใจสั่น เมื่อได้ฟังน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่กระซิบริมหู พร้อมกับเรียวลิ้นชื้นแตะชิมใบหูขาวเธอแผ่วเบา
แค่นี้ก็ทำเธอขนลุกเกรียว เผลอหนีบขาเข้าหากันอย่างลืมตัว
“ถ้างั้นดูเลย” กลายเป็นเธอใจร้อน ฉุดแขนผักตบลากเข้าห้องไปดูของที่ว่า เป็นฝ่ายเร่งเขาเสียเอง
“เป็นไง..ถูกใจไหม?” เธอถามด้วยอาการลุ้นระทึก หลังส่งถุงให้ไปกระทั่งผักตบหยิบวัตถุสีบรอน
เงาวับขนาดกระชับมือออกมาดูด้วยสีหน้ายากคาดเดาความรู้สึก ว่าถูกใจหรือไม่..เล่นนิ่งจนดูไม่ออก
ปืนพกสั้น FN Five Seven (เบลเยี่ยม) น้ำหนัก: 0.76 กก. กระสุนที่ใช้: 5.7x28 MM.
บรรจุกระสุนใส่แมกกาซีนได้: 10-20 นัด พร้อมกล่องกระสุนอีก 2 ชุด
“อืม..รุ่นที่ผมอยากได้” ผักตบไม่ตอบว่าถูกใจหรือไม่
เลี่ยงบอกในรูปประโยคอื่นแทน..ทำให้เธอจนหนทางต่อรองอย่างที่คิดเอาไว้
ลดาเปลี่ยนมายิ้มหวานประจบ ทวงสิ่งตอบแทนไม่ให้ดูละโมบนัก เดิมทีเธอตั้งใจเอาไว้
ว่าจะให้ผักตบมาหาเธอตลอดอาทิตย์ เมื่อดูจากเหตุการณ์ ขืนยื่นเงื่อนไขคงแห้ว
ผักตบไม่แสดงท่าทางดีใจกับของที่อยากได้ พอจะให้เธอหยิบมาเป็นข้อต่อรองเลยนี่สิ
เธอไม่กล้าเสี่ยงทำให้เขาหงุดหงิด อารมณ์ต่อจากนี้พลอยไม่เป็นอย่างที่ต้องการจะยุ่ง
“ถ้างั้นเราก็..” เธอคล้องแขนรอบคอเขาอีกครั้ง หนนี้ไม่มีการขืนตัวเหมือนทีแรก
กลับเป็นฝ่ายรวบเอวเธอเข้าชิด ก้มศีรษะต่ำตาคมจ้องเข้ามาในลูกตาเธอนิ่งๆ แค่นี้ก็สะกดให้เธอเคลิ้มไปแล้ว
เผยอริมฝีปากอิ่มรอคอยจูบหวานซาบซ่าน ค่อยรับรู้ผ่านปลายลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดดูดต้อนหยอกเอินอย่างมีจังหวะ
รู้ตัวอีกทีแผ่นหลังบางก็แตะเตียงนุ่มเป็นที่เรียบร้อย จากนั้นบทรักเร่าร้อนสลับอ่อนหวานชวนเสพติดจนยากไถ่ถอน
ก็เริ่มต้นขึ้นท่ามกลางเสียงกรีดร้องครวญครางของลดา ที่เล็ดลอดออกจากริมฝีปากด้วยความรู้สึกหฤหรรษ
สมกับที่เธอโหยหาอ้อมกอดกลิ่นอายที่กำลังสัมผัสอยู่ ผักตบไม่มีคำว่าทำให้เธอผิดหวังจริงๆ
ตรงข้าม..มันมากมายเต็มอิ่มไปกับรสสวาทที่ได้รับ ทะยานสูงครั้งแล้วครั้งเล่าจนแทบสำลักความสุข
เวลาเพียงชั่วโมงเศษ เธอสุขสมไปถึงสี่ครั้งติดๆ ในขณะเทพบุตรกลับปลดปล่อยเพียงครั้งเดียว...
“อ๊ะ!..อ้าหห์..กรี้ดดด!!..ซี้ดดดด!!..อ่าาาา!!!”.....เสียงครวญครางไร้ยางอายที่กรีดร้องไม่หยุด
หากใครมาเห็นคงอึ้งตาตั้ง คิดไม่ถึงว่านี่หรือคือนางแบบคนดังกำลังมาแรง ดูตอนนี้เหมือนปลากระดี่ดิ้นพล่าน
ไม่เป็นรูปเป็นร่างตัวโยกสั่นคลอนไปกับแรงส่ง ที่กระแทกอัดท่อนเนื้อขนาดเขื่องปรนเปรอให้สมใจตามต้องการ..
นี่แหละตัณหาราคะของมนุษย์ สุดท้ายก็หนีไม่พ้นเรื่องใต้สะดือ ไม่ว่าจะผู้รากมากดี หรือยากจนก็ไม่ต่างกัน..
มาอัพตามนัดแล้วนะคะ ได้เจอน้องตบของเราแล้วตอนนี้
ตอนหน้าได้มันส์ส์ส์..กันอีกตอนนะคะ แบบว่าบู๊กันนิดหน่อยยังไม่สะเทือนเวหา สะท้านปฐพี
แต่เอาเป็นว่า เป็นจุดพลิกผัน..ให้พระ..นาย ของเราได้เจอกันแล้ว
ขอบคุณทุกกำลังใจ ทั้งยอดวิว ยอดเม้นท์ ยอดบวกเป็ด และคะแนนชื่นชม
ดูแลสุขภาพกายใจของพวกเรากันด้วยนะคะ ขอให้สดชื่นเย็นใจดั่งอากาศในช่วงนี้
อย่าได้เป็นหวัดป่วยไข้ไม่สบายกันเด้อ เดี๋ยวฉลองเทศกาลไม่สนุก...
เจอกันอีกทีวันอังคารค่ะ รีบปั่นหัวฟู