หัวข้อ: 【Of Vivid Creatures 01】ฮันเตอร์ & เจเรไมน์: Round 4 [12/3/2018]

[ILLREI]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1. ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3. การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4. ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกัน

5. ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8. Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9. คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11. บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

12. ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13. ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14. ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16. นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17. ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

---------------------------------------------------------------------------------

【Of Vivid Creatures 01】

Hunter & Jeremine

นิยายชุด Of Vivid Creatures

เขียนโดย ILLREI & FOULSOUL

เป็นเรื่องราวของคู่รักชายหนุ่มในโลกอาชญากรรม

มีกลิ่นอายแบบซีรีส์ทริลเลอร์ฝรั่ง / เน็ตฟลิกซ์

โดยแต่ละเล่มเปลี่ยนคู่หลักและพล็อตไปตามคู่นั้นๆ

ขณะนี้มีจำนวน 2 เล่ม ได้แก่

เล่ม 1: Hunter & Jeremine
เล่ม 2: Mark Anthony & Nikolai & Sasha (NEW!) (กด Link เพื่ออ่าน)


(ควรอ่านตามลำดับเล่ม เพราะเส้นเรื่องต่อกัน)

----------------------------------

เรื่องย่อเล่ม 1

จิล—เจเรไมน์ กับ ฮันท์—ฮันเตอร์ คือคู่รักสุดสวีทที่แต่งงานกันมา 17 ปี

ทว่าพวกเขาไม่ใช่คู่รักธรรมดา เพราะต่างเป็นซีเรียลคิลเลอร์ด้วยกันทั้งคู่

วันหนึ่งคู่รักดาร์กๆ คู่นี้กลับถึงเวลาเตียงหัก

เพราะจิลจับได้ว่าฮันเตอร์พาชู้มานอกใจถึงบนเตียงในบ้านของพวกตน

(เห็นนัวเนียกันอยู่แบบจะๆ คาตา!)

จิลโมโหระเบิดลงถึงขนาดประกาศลั่นว่าจะฟ้องหย่า และเอาฮันเตอร์เข้าคุกให้ได้!

----------------------------------

เรื่องย่อเล่ม 2

มาร์ค แอนโธนี จิตแพทย์หนุ่ม ถูกนิโคไล ภรรยา (ชาย) ขอหย่า

สาเหตุคือนิโคไลชอบนอกใจมาร์ค และเบื่อจะปิดบัง

แต่มาร์คยังรักนิโคไลและขอโอกาสในการเป็นสามีที่ดี ไม่ทำให้อีกฝ่ายเบื่อ

ทว่าสุดท้ายทั้งสองก็หย่ากัน

ต่อมาฮันเตอร์ผู้เป็นพี่ชายของมาร์คเข้ามาวุ่นวายด้วยการประเคนแฟนใหม่ให้น้องชาย

ช่วงเวลาเดียวกัน มาร์คเกิดอาการเดินละเมอซึ่งทำให้ได้บาดแผลน่ากลัว

เขาจำรายละเอียดหรือหาสาเหตุของการเดินละเมอไม่ได้

อาการผิดปกตินี้เองนำมาร์คเข้าสู่โลกใต้ดินแห่งอาชญากรรม

เขาได้รู้ความลับของใครคนหนึ่งที่ตนรักสุดหัวใจและอยากให้กลับมาอยู่ด้วยกัน

----------------------------------

เนื้อหาแต่ละเล่มลงให้อ่านจนจบ และมีการตีพิมพ์เป็นรูปเล่ม

ในฉบับตีพิมพ์มีตอนพิเศษที่ไม่ลงในอินเทอร์เน็ต

Exclusive เพื่อนักอ่านที่น่ารักผู้อุดหนุนและให้การสนับสนุนนักเขียนค่ะ!

----------------------------------

TBL-548-828

สั่งซื้อผลงานของเราที่รวมเล่มแล้วได้ที่ ► ILLREI BOOKS SHOP

I L L R E I © 2016-2018

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามนำงานเขียนและภาพที่เป็นผลงานของ ILLREI ในเว็บไซต์นี้ไปทำซ้ำ
หรือเผยแพร่ในรูปแบบใดๆ หรือด้วยวิธีอื่นใด ไม่ว่าจะเป็นทางอิเลคทรอนิกส์ หนังสือ รวมทั้งการถ่ายเอกสาร การบันทึก
หรือการเก็บข้อมูลใดๆ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจาก ILLREI
หากผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใด ไปใช้ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร
จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด

[ILLREI]

แนะนำเนื้อเรื่องและตัวละคร Of Vivid Creatures เล่ม 1

Hunter & Jeremine

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ 
ตัวละครหลักของเล่ม 1 มีอยู่ 2 คน คือคู่สามี-ภรรยา (ชาย) ฮันเตอร์ กับ เจเรไมน์

คำโปรย

เจเรไมน์ & ฮันเตอร์ ก็เหมือนกับ บอนนี & ไคลด์
อาชญากรวัยรุ่นที่รักกันอย่างลึกซึ้งและบ้าคลั่ง
แต่คู่ของ จิล เจเรไมน์ กับ ฮันท์ ฮันเตอร์ต่างออกไปนิดหน่อยคือ
หนึ่ง พวกเขาเป็นผู้ชายทั้งคู่ แถมยังแต่งงานกันแบบถูกต้องตามกฎหมาย
แล้วก็สอง…พวกเขาไม่ใช่แค่ปล้นแบงค์หรือปั๊มน้ำมัน
แต่เป็นคู่รักนักฆาตกรรมของแท้
ทว่าเมื่อขึ้นปีที่ 17 ของการแต่งงาน คู่แท้คู่นี้ก็เจอปัญหาจนได้
เมื่อจิลพบว่าฮันท์กำลังเล่นชู้กับเด็กหนุ่มวัยขบเผาะคาตา!
"ฉันจะหย่า! "
"ไม่! "
"หย่า! "
-------------------------------------------------
อา...ชีวิตรักของพวกเขาจะล่มหรือไม่
สิบเจ็ดปีไม่มีความหมายเลยหรืออย่างไร
จะมีเหยื่อมาสังเวยการง้องอนของพวกเขามากแค่ไหน

เอาใจช่วยพวกเขาได้ภายในเรื่องนะจ๊ะ

-------------------------------------------------

เพลงประกอบเรื่อง 'Glory and Gore' โดย Lorde
https://www.youtube.com/watch?v=K3ZZUiVWlP0

จิล—เจเรไมน์



เมียรัก (ชาย) ของฮันเตอร์ที่แต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมายมา 17 ปี
(เรียกว่าบรรลุนิติภาวะก็แต่งเลย)
เก่งงานบ้าน ฝีมือทำอาหารสุดยอด เลี้ยงลูกชายน่ารักไว้ 1 ตัว เวลางอนสามีก็ชอบฟัดลูกแก้เครียด
สมัยก่อนจิลเป็นลูกจิ้งจอกน่ารัก เชื่อฟังฮันเตอร์ทุกอย่าง มีหน้าที่คอยล่อเหยื่อมาให้สามีจัดการ
ทว่าอยู่กันมาตั้งนานกลับโดนนอกใจถึงบนเตียงที่นอนด้วยกันทุกคืน!
จิลปรี๊ดแตกจนทนไม่ได้ ถึงจะรักฮันเตอร์มากขนาดไหน งานนี้ต้องเอาคนไม่รักเมียเข้าคุก
แล้วหย่าเพื่อหาสามีใหม่ (ที่ดีกว่าเดิม) ให้ได้!


ฮันท์—ฮันเตอร์



ซีเรียลคิลเลอร์ผู้หล่อร้าย ยิ้มทีหนึ่งหัวใจหนุ่มๆ สาวๆ ละลาย
เขามีความน่ากลัวแบบนักล่า ดวงตามักเจือสีแดงซึ่งมาจากกรรมพันธุ์
หากจิลเป็นจิ้งจอกตัวเล็ก ฮันเตอร์ก็เป็นหมาป่าตัวมหึมา
ฮันเตอร์เป็นคนที่ไม่มีความเห็นอกเห็นใจคนอื่น แข็งแรงและลงมือโหด
แต่ขณะเดียวกันก็ยอมเมีย พอยอมมากๆ เข้าเลยดูเป็นพ่อบ้านใจกล้า
ด้วยความเจ้าชู้ตัวพ่อ แม้มีเมียสวยเซ็กซี่จนเพื่อนอิจฉา
ฮันเตอร์ก็ยังไปหาเศษหาเลยนอกบ้านเป็นประจำ
วันหนึ่งทำเรื่องงามหน้าจนเมียจับได้ ถึงภายนอกจะเก๊กว่า 'ฉันไม่ผิด'
แต่ภายในทั้งง้องอนและเทิดทูนเมีย
ทว่าผีร้ายที่เข้าสิงให้นอกใจก็มีสาเหตุ ซึ่งต้องติดตามกันต่อไป

[ILLREI]

Round 1

“นายเป็นบอนนี ผมเป็นไคลด์ [1] โอเคปะ”

“บอนนีมันผู้หญิงไม่ใช่เหรอ” เขาตอบยิ้มๆ ดูไม่เดือดร้อนทั้งที่มือถือไขควงเปื้อนเลือดอยู่

“ผมเป็นผู้ชาย ผมก็ต้องได้เป็นไคลด์ดิ” ผมเตะคนที่คลานมาทางผมกลับไปหาเขา ผมเตะเบา เพราะเขามีแผลโดนไขควงแทงจนร้องโอดโอย

“ฉันก็เป็นผู้ชาย” เขาปักไขควงลงบนขาของคนที่พื้น อีกฝ่ายร้องเพราะลากสังขารหนีไม่ได้ “ฉันก็เป็นไคลด์ได้” เขาแสยะยิ้มใส่ผม ไม่อยากพูดนะ แต่มันดูวิกลจริตจังเลย “อีกอย่าง...” เขาโน้มหน้ามาใกล้อีก กระซิบแบบ ‘ปากต่อปาก’

“บอนนีกับไคลด์เป็นแฟนกันด้วย”

แล้วนั่นแหละ เขาจูบผม เอาเท้าเหยียบไขควงบนขาของคนที่พยายามหนีจนมิดด้าม

ผมใจเต้นเลย จึงจูบเขาตอบ

“อืม...เป็นแฟนกันก็ได้”

----------------------------------------------

จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ผ่านมาสิบห้าปี

ผมยืนอยู่ต่อหน้าไอ้ห่าไคลด์—สามีของผม คนที่ผมลงทุนแต่งงานและย้ายตามมาอยู่ที่อิตาลีด้วยกัน

เพอร์เฟ็กต์กายที่กำลังขย่มเด็กหนุ่มอายุสิบแปดบนเตียงของพวกเรา ในบ้านของพวกเราเอง

“นายขายของเล่นเด็ก แต่ฉันไม่นึกว่านายมีบริการเล่นกับเด็กด้วย” ผมพูดประโยคนั้นกับเขาแบบราบเรียบกว่าที่ตัวเองคิด แต่ในใจกำลังหาวิธีเอาตำรวจมาลากคอเขาแบบที่ผมพ้นผิด ให้แม่งไปเป็นซีเรียลคิลเลอร์เนื้อหอมต่อในคุก

ผมพนันว่าคงมีสาวๆ ร้อยคนเขียนจดหมายมาชื่นชมเขา แล้วก็อยากเป็นเมียเขาเสียเอง

แต่เขามันก็แค่พ่อบ้านห่วยๆ ที่แม่ง! เล่นชู้ได้เจ็บแสบ!

----------------------------------------------

“ที่รัก!” ไคลด์ถอนตัวจากเด็กนั่น ยังไม่เสร็จด้วยซ้ำ รีบเอาผ้าห่มคลุมของลับ วิ่งออกมาตามภรรยาที่แต่งงานกันแบบถูกต้องตามกฎหมาย “ฟังฉันก่อน”

ไคลด์เคยเยือกเย็นนะ แต่วันนี้ไม่ คนที่เยือกเย็นคือบอนนี

บอนนีหรือ ‘จิล-เจเรไมน์’ หันมา ยิ้มเหยียด ยกมือถือขึ้นถ่ายรูปพ่อบ้านในผ้าห่มปิดของสงวนผืนเดียว แผ่นอกเรียบตึงกล้ามแน่นเต็มไปด้วยรอยเล็บ “ชีส” เขาบอกให้อีกฝ่ายยิ้ม “รูปฟ้องหย่าของเราจะสวยแน่ ที่รัก”

จิลเข่นเขี้ยว รัวแฟลชอย่างดุดันอย่างกับปาปารัชชี โน่นแน่ะ ชู้เดินตามมานั่นแล้ว

จิลทำเสียงจึ้กจั๊กแล้วถ่ายรูปคู่เสียเลย ถ้าสามีฆ่าเด็กนี่ปิดปาก ภาพนี้เอาเข้าคุกได้

ไคลด์หรือ ‘ฮันท์-ฮันเตอร์’ (สาบานว่านี่ชื่อจริง) ทำหน้าอ้อนวอนได้แป๊บเดียวก็กลายเป็นหน้าแบบ ‘คุณอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ได้มั้ย’ เขายืนนิ่งๆ ให้ถ่ายรูป เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วมองเซ็งๆ ทั้งที่ตัวเองผิด

แต่ไม่นานหรอก ฮันเตอร์จะเสียใจ

“ที่รัก ไม่ทำแบบนี้ได้มั้ยหืม”

“ออกไป!” จิลถ่ายภาพเสร็จก็กดปุ่มส่งภาพขึ้นคลาวด์ไดร์ฟกันเหนียว เขาหันไปไล่ชู้ก่อน แล้วหันมาไล่สามีด้วย “ออกไป ก่อนจะมีคนโดนเจี๋ยน”

ฮันท์ไล่ให้คู่ขากลับบ้านไปก่อน ในหัวคิดว่าจะจัดการเด็กนั่นยังไงดี เขาสูบบุหรี่ อัดควันลึก พออยู่กันสองคนก็... “เมียจ๋า ไม่โกรธนะ”

เขาโผเข้าไปจะกอด

“ผิดไปแล้วครับ เด็กมันยั่ว วางยาผมด้วย”

“คนที่เท่าไหร่แล้ว คราวนี้พามาโดนวางยาในบ้าน วางยากันบนเตียงเหรอ” หน้าจิลบอกว่าไม่เชื่อคำแก้ตัวสักกระผีกเดียว ถ้าบรรยากาศอึดอัดรอบตัวกลายเป็นเข็มได้ ฮันท์คงโดนแทงจนพรุนเหมือนโดนเม่นตัวโตทิ่มตาย

“โธ่ เมียจ๋า เมียรัก” ฮันท์รวบเอวมาจูบแก้ม จูบใบหู

แต่คนโดนกอดทำตัวแข็ง นิ่งสนิท ทำให้อีกฝ่ายอุ่นใจว่ามันจะแข็งยิ่งกว่ากอดตุ๊กตายางเสียอีก

“คุณอยากให้ผมทำอะไร ผมทำให้ทุกอย่างเลย ไม่หย่านะครับ”

ฮันท์เจ้าชู้ จิลก็รู้มานานแล้ว แต่เพิ่งจับได้คาตาวันนี้ แถมยังทำในบ้าน บนที่นอนอีก! หยามชัดๆ!!!

“เอาไขควงแทงตาตัวเอง” จิลบอก เสริมในใจว่า เวลาเข้าคุกคุณจะได้กลายเป็นไอ้บอด

“ไม่เอาน่า” ฮันท์ไซ้คอจิล ขอคืนดี มือลูบหลังบางๆ

“กลิ่นหอมดีนะ เบอร์เบอรีเหรอ” จิลพูดแทรกการง้อ เขาไม่ใช้น้ำหอมยี่ห้อนี้ ฮันท์ก็ไม่ใช้

เท่ากับว่านี่คือกลิ่นน้ำหอมของ...

ชู้วัยรุ่นนั่นเอง!

“ชอบเด็กหนุ่มๆ ใสๆ ก็ไม่บอก ปล่อยให้ฉันแก่ไปก็แล้วกัน ยังไงก็สู้เด็กมันไม่ได้ เอาผ้าปูเตียงไปทิ้งด้วย อ้อ รวมถึงเตียง แล้วก็ตัวนาย”

จิลจับของสำคัญของอีกฝ่ายหมับเข้าด้วย!

“ใครจะสู้นายได้ละ” ฮันท์หน้าซีดพอโดนกุมจุดยุทธศาสตร์ “เมียดีทุกอย่าง” ตอนเจอกันครั้งแรก จิลก็เอ๊าะๆ ใสๆ จริงนั่นแหละ ตอนนี้ทั้งคู่อายุสามสิบกว่าแล้ว อย่างฮันท์ก็เกือบวัยกลางคน

จิลบีบมือ มองสามี น้ำตารื้นขึ้นมาด้วยความโมโห คิดในใจว่า แข็งเก่งนักใช่มั้ย! จะบีบให้แตกคามือเลย!

“ที่รัก...” ฮันท์เกาะไหล่ “คราวนี้จะล่าเหยื่อตรงกับรสนิยมนายให้ จะจัดการทุกอย่าง โอเคมั้ย ดีกันนะครับ”

“ฉันยังไม่แก่สักหน่อย วันๆ ฉันอยู่แต่บ้าน ไม่ได้ออกไปทำงานก็ไม่เคยปล่อยตัวเองโทรมเลย แต่นาย! นาย!”

จิลบีบจนอีกฝ่ายหน้าเขียว เขาไม่ฟังคำแก้ตัว เพราะภาพบาดตาเมื่อกี้คือฟางเส้นสุดท้าย

“ฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าถึงอายุสามสิบห้า ฉันก็ยังมีคนมาจีบเว้ย!”

จิลปล่อยมือ เดินออกไป เขายังไม่ได้ถอดเสื้อโค้ตหรือรองเท้า กุญแจรถก็ยังอยู่ในกระเป๋าเสื้อโค้ต เขาจึงทิ้งชีเปลือยไว้กลางบ้าน ขึ้นรถ ขับหนีออกไปเลย

นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวการง้องอนระหว่างสามีที่น่ากลัวที่สุดโลกกับภรรยาที่...

“เมียดีที่สุดในโลก!”

ฮันท์ตะโกนไล่หลัง น่าเสียดายที่อีกฝ่ายไม่ได้ยินแล้ว

----------------------------------------------

เจเรไมน์ มานั่งร้องไห้ไปกินเหล้าไป ดูก็รู้ว่าอกหัก เขาโมโหจนดื่มหมดแก้วพรวดเดียว! แล้วก็ถอดแหวนแต่งงานทิ้งลงในแก้ว หมอบที่บาร์ ร้องไห้อีกรอบ

เขาคิดว่าตัวเองพลาดที่ตรงไหน...

----------------------------------------------

“นายเข้าใจฉันมั้ย”

ครืด...ครืด...

“เรื่องผัวๆ เมียๆ น่าปวดหัว ทำให้ปวดใจได้ทุกครั้ง”

ครึ่ก!

“อา โทษที ปกติฉันไม่เคยพลาดนะ”

ชายแก่ผมหงอกขาวคนหนึ่งตาเหลือกเมื่อไขควงเฉียดหน้าเขาไปแค่นิดเดียว เขาทำอะไรไม่ได้ ร้องก็ไม่ออก ตัวชา ลิ้นก็ชา ขยับได้แค่ลูกตาเท่านั้น

เขารู้สึกว่าปากถูกง้างจนอ้ากว้าง หางตาเหลือบเห็นอุปกรณ์อะไรก็ไม่ทราบยึดเขาให้ติดกับโต๊ะเหล็กเย็นเยียบ หนำซ้ำ...อุปกรณ์นั้นยังเป็นสิ่งที่สอดง้างปาก ฟัน และกรามของเขาอยู่

----------------------------------------------

ฮันเตอร์เป็นผู้ชายมีเสน่ห์ งานการก็ดี ถึงขนาดพอแต่งงานแล้วจิลก็เป็นพ่อบ้าน ดูแลบ้านอย่างเดียว แต่หลังๆ มานี้เขาคิดว่าการที่ฮันท์ให้เขาอยู่แต่ในบ้านทำให้อีกฝ่ายมีชู้ง่ายๆ เพราะเขาแม่งไม่รู้อะไรเลย!

จิลไม่ชอบจับผิดสามี ไม่ชอบแอบดูโทรศัพท์หรือการใช้บัตรเครดิตอะไรเทือกนั้น แต่มีวันหนึ่งเขาซักเสื้อผ้าให้อีกฝ่ายแล้วมีนามบัตรหล่นมาจากกระเป๋ากางเกง และจะไม่อะไรเลยถ้านามบัตรนั้นไม่ได้ทำมาจากถุงยางพิมพ์ชื่อบาร์เกย์ของพวกคนรวย!

จิลหมอบคาบาร์ เขาปาดๆ น้ำตา เอาสองมือตบหน้า พลางนึกว่าจะเอาไงต่อดี

เขาต้องเอาฮันเตอร์เข้าคุกแล้วหาสามีใหม่ที่ดีกว่าให้ได้!

“มาคนเดียวเหรอครับ” ชายคนหนึ่งเข้ามาทัก

จิลหันมองต้นเสียงว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดี ถึงแม้จะดูมีอายุแล้วก็ยังหล่อเหลา ยิ้มสวย ผมเนี้ยบไม่กระดิกสักเส้น เสียอย่างเดียวที่ฉีดน้ำหอมมากไปหน่อย

เขาโปรยเสน่ห์ แบบที่ใครดูก็รู้ว่ากำลังโปรยเสน่ห์ ถือว่าเทียบชั่วโมงบินกับฮันท์ไม่ได้ แต่สำหรับ ‘คนทั่วไป’ อย่างนี้ก็น่าควง

“คุณดูแก้วผมสิ” จิลยื่นแก้วให้อีกฝ่ายดูแหวนเงินที่นอนหนาวก้นแก้ว นิ้วนางข้างซ้ายของเขายังมีรอยแหวนชัดเจนแบบเพิ่งถอด

จิลเป็นผู้ชายหน้าสวย มีรูปร่างโปร่งแต่ไม่บาง แบบนายแบบที่ถึงแม้สวมเสื้อผ้าแต่ก็ดูออกว่าเมื่อถอดออกมาก็รู้ว่าหล่อว่าสวย ผมของเขาออกโทนสีบลอนด์สว่าง หยักศกตรงปลาย ปากแดงเหมือนลูกเชอร์รี จมูกโด่ง ตาสีสวยและแปลกเพราะมีสามสีผสมกันคือสีน้ำเงิน เขียวและทอง [2]

หน้าของจิลไม่ออกหล่อคมคาย แต่สวยร้าย

และเขามานั่งที่บาร์เกย์ อวดให้คนแปลกหน้าดูว่า ‘ผมไม่สวมแหวนแต่งงาน’

วิธีเอาคืนดอกแรก ‘ต้องมีชู้แม่งวันเดียวกับที่จับชู้สามีได้!’

คือตอนนี้ใครมาทัก ดูสะอาด ควงได้ จิลแทบอยากเอาบัตรเครดิตของฮันท์รูดแล้วพาชู้ขึ้นเตียง

“งั้นเราก็คงเหมือนกัน” ชายคนนั้นยกมือซ้ายขึ้น สีผิวที่นิ้วนางมีรอยหนึ่งที่ขาวกว่าสีผิวส่วนอื่น มันเป็นรอยแหวน “กิลเลียนครับ” เขาแนะนำตัว “เพิ่งหย่าเมื่อฤดูร้อนที่ผ่านมา”

“เจเรไมน์ครับ เรียกผมว่าจิลก็ได้” จิลยิ้มหวานเหมือนชวนให้อีกฝ่ายนั่งลงข้างๆ และเขาเลือกเหยื่อสำหรับการแก้แค้นแล้ว

________________________________________

[1] บอนนีและไคลด์ (Bonnie and Clyde) คู่รักอาชญากรชาวอเมริกันในช่วงปี 1930

[2] อาการ Heterochromia หรือลักษณะตาดำมีหลายสี


A/N สวัสดีค่ะ พบกับเรื่องใหม่คั่นเวลาของเรา I L L R E I กับคุณ F O U L S O U L นะคะ จิลกับฮันท์จะออกแนวตลกๆ หน่อยเพราะเขียนแก้เครียด ก็ต้องเชียร์กันไปนะคะว่าจะเลิกกันหรือไม่เลิก

*สาระน่ารู้*
Of Vivid Creatures เป็นซีรีส์ Spin-off ของ Of Demon & Angel
โดยซีรีส์นี้จะเน้นโฟกัสตัวละครจากโลกใต้ดินเป็นคู่ๆ
และถึงไม่เคยอ่าน Of Demon & Angel มาก่อนก็สามารถเข้าใจเนื้อเรื่องได้ค่ะ XD

อ่านแล้วใช่! นี่สิชอบ! สามารถขว้างปาความรัก ♥ ของคุณไว้พร้อมคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้นักเขียนได้เลยค่ะ (*0*)

[ILLREI]

Round 2

จิลกลับบ้านมาตอนเช้าของอีกวัน ในบ้านมืด เย็น และเงียบ พอไม่มีเขาอยู่ก็ไม่มีใครดูแลบ้านเลย

ฮันท์ไม่อยู่...ไปดูที่ 'ห้องทำงาน' ก็ไม่อยู่ นึกสงสัยครู่หนึ่งก็มีเงินเข้า 'บัญชีร่วม' ของสมาคมใต้ดิน ซึ่งเป็นเงินไม่น้อยเลย

ฮันท์ทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายขายบริษัทผลิตของเล่นเด็ก มีสาขาทั่วโลก รายได้ดี แล้วยังทำงานเป็น 'คนจัดหาวัตถุดิบ' ให้กับสมาคมใต้ดิน—สมาคมที่รวบรวมนักสร้างสรรค์งานศิลป์ทุกแขนง ซึ่งรวมไปถึงงาน 'เฉพาะตัว' ที่สร้างจาก 'มนุษย์' ด้วย

กะโหลก กระดูก ฟัน ลูกตา กล่องเสียง เส้นเอ็น...ทุกๆ อย่าง ฮันท์จัดหาให้ได้ อ้อ เขาขาย 'เนื้อ' ให้กับพวกคานนิบาล (Cannibal) อีกต่างหาก

ใครที่เป็นเหยื่อของฮันท์ รับรองได้ว่าชีวิตของคุณ เลือดทุกหยดจะไม่สูญเปล่า

จิลมองสมาร์ตโฟนที่เพิ่งแจ้งเงินเข้าบัญชี วนนิ้วโป้งบนหน้าจออย่างใช้ความคิด เขารีบปิดประตูห้องทำงาน ตอนซื้อบ้านแล้วตกลงเรื่องการดัดแปลงก็บอกแล้วนะว่าไม่ๆ ไม่เอา 'งานนอก' มาทำในบ้านนะ...แล้วเป็นไงละ...

เขาเคยได้อย่างที่ขอไหม

จิลเบ้ปาก สงสัยที่เขาว่าคนเราพอหมดรักกันแล้วก็จะมองเห็นแต่ด้านแย่ๆ ของอีกฝ่ายนี่ท่าจะจริงไม่น้อย

เขาเดินเหม่อๆ ไป ใจก็คิดถึงเซ็กซ์เมื่อคืน

จิลจับหลังคอตัวเอง คิดว่ามันก็ไม่ได้เลวร้ายใช่ปะ ยังไงก็ครั้งแรก แต่กิลเลียนก็ 'พยายาม' มากไปหน่อย ไม่รู้สึกเซ็กซี่เลย ยิ่งพอเขาให้ท่ากิลเลียนก็เล่นด้วย

จิลถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ กะว่าหลังจากนี้ไปรับอัลเฟรด อาบๆ ไปก็เซ็งตัวเองไป ถึงจะบอกว่ามาหาวันไนท์แสตนด์ แต่เขาก็มีเสน่ห์ใช่เปล่าถึงถูกเลือก...ไม่ๆ ที่เขาเอาเราเพราะเราให้ท่าต่างหาก มันไม่มีคุณค่า คนมาหาวันไนท์แสตนด์หน้าตาโอเคเขาก็เอากันได้ทั้งนั้นแหละ ไม่ได้แปลว่าเราจะมีเสน่ห์มากกว่าเด็กอายุสิบแปด

'คืนนี้ว่างไหมครับ' จู่ๆ จิลที่เอามือถือเข้าไปอาบน้ำด้วยก็ได้รับข้อความจากกิลเลียน

'ไม่ว่างครับ ผมต้องไปรับลูก' จิลเท็กซ์กลับไป แต่พอกดส่งข้อความเสร็จก็มองโทรศัพท์อยู่เป็นนานสองนาน

'น่าเสียดายจัง ผมจะชวนไปดินเนอร์น่ะครับ'

จิลยิ้มกับคำชวน เขาคิดว่ามันน่ารักดีจึงตัดสินใจส่งข้อความถัดไปว่า 'ลูกผม อัลเฟรด โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ อายุสามขวบ เอาไปฝากเลี้ยงตอนไปนอกเมือง ที่ผมเล่าให้ฟังว่ากลับมาแล้วเจอสามีเล่นชู้บนเตียงไง'

'งั้นผมขับรถให้ไหมเอ่ย'

'ใจเย็นครับ ผมยังไม่หย่าเลย คุณไม่อยากเจอสามีขี้โมโหของผมหรอก'

จิลคิดว่าหมอนี่จีบจังเลยเว้ย หรือเขาจะชอบเราจริงๆ วะ ถึงจะไม่ทำให้ใจเต้นเท่าฮันท์ แต่เพราะฮันท์เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอไงเราถึงโดนสวมเขาตลอด หรือเราจะมองคนแบบกิลเลียนดูบ้าง เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น

'เขาไม่มีสิทธิ์หึงคุณแล้วนะ ดูที่เขาทำกับคุณสิครับ'

จิลยิ้มแหะๆ กับข้อความขณะแช่น้ำ แหม เวลาโดนจีบแล้วรู้สึกเขินนี่มันดีจังเลยเว้ย เนี่ยสินะที่เขาขาดไปในช่วงวัยรุ่น

ทว่าทั้งที่จิลยังไม่พิมพ์ตอบ จู่ๆ ก็มีข้อความเด้งไปหากิลเลียนว่า

'เจอกันที่ไหนดี'

...ฮันท์วางยามือถือจิลหรือ

ผมอาบน้ำก่อน แล้ว...จิลกำลังจะพิมพ์สิ่งที่คิด แต่เขาเห็นข้อความที่เขาไม่ได้เป็นคนส่งแล้วงง...อึ้งแดก

'เดี๋ยวผมไปรับที่บ้านดีไหม' กิลเลียนผู้ไม่รู้อะไรเลยเท็กซ์ตอบ

'กิล ผมต้องไปแล้วจริงๆ ผมต้องปิดเครื่องแล้ว ไว้คุยกันนะครับ' จิลตัดบทอย่างรวดเร็ว เขาเขย่าๆ มือถือแล้วเอาตบๆ บนฝ่ามือด้วยซ้ำ จากนั้นก็ปิดเครื่อง

จิลรู้ตัวว่าฮันเตอร์มายุ่มย่ามกับมือถือของเขา จึงอาบน้ำอย่างไม่มีความสุขเลย

ฮึ่ยๆ!

----------------------------------------

"แทร็กได้ไหม" ฮันท์ถามเพื่อนที่สมาคมใต้ดิน

"ม่าย เกือบแล้ว แต่เมียนายท่าจะปิดเครื่อง จะแทร็กก็แทร็กได้แค่มือถือเมียนายเท่านั้นแหละ"

"อืม" ฮันท์ตบบ่าเพื่อนสนิทแล้วเดินไปนั่งหงอยเป็นก้อนเหงาอยู่บนโซฟา เขาว่าตัวเองควรไปบาร์ใกล้บ้าน...ที่เดิมนั่นแหละ ที่นั่นมีคนที่ช่วยให้เขาดีขึ้นอยู่คนหนึ่ง

----------------------------------------

"ลูกพ่อ! " อาบน้ำเสร็จ จิลก็ไปรับอัลเฟรดจริงๆ ทว่า...กลับเจอกิลเลียนยืนยิ้มแฉ่งอยู่ที่สถานรับฝากสุนัขและสัตว์เลี้ยง

"ไงครับ"

จิลอ้าแขนกว้าง และยกแขนค้าง...

กิลอธิบายว่าอยากเซอร์ไพรส์ เขาทำงานด้านสัตว์เลี้ยงพอดี มีเส้นสาย โทรกริ๊งเดียวก็รู้ว่า 'อัลเฟรด' อยู่ที่ไหน มีคนตั้งชื่อโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ อายุสามขวบว่าอัลเฟรดแค่คนเดียวเท่านั้น

อัลเฟรดพุ่งชนจิลเต็มรัก ปัดหางปั่บๆ แต่คนมารับมัวแต่มองคนที่ไม่คิดจะได้เจอซะงั้น...

"คุณตามผมมาเหรอ" จิลขมวดคิ้วใส่ "มันเสียมารยาทนะ" เขาก้มลง คล้องตัวล็อกสายจูงกับปลอกคอของอัลเฟรด

"ผมแค่อยากเซอร์ไพรส์" กิลยิ้มโชว์ฟันขาว ยกช่อกุหลาบสีแดงสดแบบบังจิลมิดให้

จิลที่เงยหน้ามาเจอกุหลาบก็อึ้งเลย "เอ่อ ขอบคุณ แต่คุณจะไม่ตามผมกลับบ้านใช่หรือเปล่า"

"โอ..." กิลเหวอ "ผมขอโทษครับ คือผมไม่ใช่พวกสตอล์กเกอร์นะ"

"อืม ถ้าอย่างนั้นก็โอเค ผมแค่คิดแวบนึงว่าถ้าคุณตาม ผมจะให้คุณทำผมบนเตียงของผมกับฮันท์บ้าง"

จิลยิ้มยั่วหรือยิ้มหยอกก็ไม่รู้

แต่มันดูบาปมาก

แล้วทั้งคู่ก็มาอยู่บนเตียงที่บ้านจิลจริงๆ ...

"เมื่อคืนก่อนคุณยอดมาก" กิลเลียนรวบเอวจิลแน่น

"อืม..." พอมาอยู่บนเตียงจริงๆ จิลก็ชักใจหวิวๆ อัลเฟรดก็เห่าโฮ่งๆ อยู่ข้างนอกที่แม่พาคนแปลกหน้าเข้าห้องที่อยู่กับพ่อ

จิลได้ยินเสียงอัลเฟรดเห่าก็รู้สึกผิด แต่คิดอีกทีก็หงุดหงิดว่าทำไมเขาต้องรู้สึกผิดวะ!

กิลปลุกอารมณ์จิลแบบงัดทุกท่วงท่า ถึงขั้นจูบเท้าด้วยซ้ำ

"ใจเย็นๆ ช้าๆ " จิลอยากยกเท้าออกใจจะขาด สงสัยเมียหมอนี่บอกเลิกเพราะความ 'เยอะ' เขาเปลี่ยนใจไม่เอาแล้วได้ไหมเนี่ย แต่มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าเลิกละก็เขาก็เสียหน้าหมด

----------------------------------------

"จิลงอนฉัน" ฮันท์คุยกับบาร์เทนเดอร์หนุ่มอายุสิบหกที่ดูโตกว่าวัยแล้วโกงอายุมาทำงาน "คราวนี้จับได้จังๆ "

----------------------------------------

"เดี๋ยว! " จิลอดทน จนกระทั่งกิลเลียนจูบต้นขาด้านในนั่นแหละเขาก็ลุกพรวด เดินไปทางแจกันที่ตั้งอยู่ตรงมุมห้อง

"อะ...ครับ? " กิลงง เขาแข็งไปหมดแล้ว

"มันมีกล้องอยู่ เกือบไปแล้ว! " จิลดึงๆ ดอกไม้ออกมาจากแจกัน ขว้างลงพื้น เหยียบๆ เขาว่าแล้วเชียวว่าฮันเตอร์เงียบเรื่องภาพชู้ที่เขาถ่ายไว้วันก่อน คิดตั้งกล้องไว้แก้เผ็ดเขานี่เอง

"กล้อง? " ในสายตากิลเลียนมันก็เป็นแค่ดอกไม้...แต่พอจิลเหยียบไปได้สักพักก็เห็นเลนส์ตัวเล็กกระเด็นออกมา...นี่คนที่เขาจีบชอบอัดวิดีโอดูกับสามีเรอะ

"คืองี้ ผมอยู่ในช่วงรวบรวมหลักฐานฟ้องหย่า แล้วสามีผมเขาคงระแคะระคายบ้าง ผมมีภาพเขาคบชู้ไว้เตรียมฟ้องแล้ว แต่ถ้าเขาได้ภาพผมนอนกับคนอื่นไป ผมจะเสียโอกาสได้เปรียบ" จิลหาผ้ามาปิดของที่มันคึกคักให้กิลเลียน

"อ้อ" กิลเข้าใจง่าย แต่เขาดึงจิลเข้าไปอีก เพราะอดทนไม่ไหวแล้ว!

"เหวอ! " จิลดิ้นพราด

"อะไร คุณชอบผมไม่ใช่เหรอ" กิลเลียนจะปล้ำท่าเดียว ถึงกับตั้งท่าเผด็จศึก จ่อประตูเมืองแล้ว

"คุณฟังผมมั่งไหม มันเสี่ยง ผมต้องการหย่าจริงๆ นะ ผมพลาดเองที่พาคุณมาบ้าน ผมเพิ่งคิดได้ว่าถ้ามันยังมีกล้องอีกแล้วสามีผมมีภาพผมคบชู้ คุณว่าใครจะแพ้ในคดีนี้! "

จิลหน้าแดง แก้มแดง ตาแดง เขาหุบขาชิด ไม่ให้ทำ

"แล้วให้ผมทำไงดี" กิลมองของตัวเอง

"ห้องน้ำ! " จิลชี้ไปทางนั้นเลย

แล้วกิลก็ลากทั้งคู่มาต่อในห้องน้ำ

"ไม่ใช่ คุณลากผมมาทำไมเนี่ย" ที่จิลบอกเมื่อกี้คือให้กิลเลียนไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ ไม่ใช่ลากเขามาช่วยด้วย เขาพยายามพูดดีๆ จนอีกฝ่ายพัลวันไม่หยุดเขาก็คว้าหินขัดตัวทุบหัวไปจนได้

กิลเลียนร่วงสลบคาพื้นเลย

----------------------------------------

"ก่อนจิลจะหนีออกไป เขาพูดว่า ‘คอยดู! ฉันจะพิสูจน์ว่าถึงอายุสามสิบห้าก็ยังมีคนมาจีบ!’ ฉันเลยติดกล้องไว้ทุกที่ เอาสิที่รัก" ฮันท์คุยกับบาร์เทนเดอร์หนุ่มน้อย "ฉันเกือบได้ที่อยู่ของหมอนั่นแล้ว"

----------------------------------------

จิลที่เป็นฝ่ายโดยปล้ำ สวมเสื้อเชิ้ตตัวเดียว กางเกงถูกรูดหลุดไปนานแล้ว จนเป็นชีเปลือยแหล่มิชีเปลือยแหล่หอบแรงๆ เขากำหินแน่น ห้ามใจไม่ให้ทุบลงไปอีก

กิลเลียนนอนนิ่ง...เลือดจากศีรษะไหลย้อมพื้นห้องน้ำเป็นสีแดงข้นรวมกับน้ำเป็นเส้นสวยงาม

"อุ" พอเห็นเลือดจิลก็มีอารมณ์มากแบบที่การเล้าโลมของกิลเลียนเทียบไม่ติด เขาต้องอดทนกับการอยากทุบลงไปอีกหรือไม่ก็ช่วยตัวเองตรงนี้ตอนนี้เลย

ทรมานชะมัด

จิลตัดสินใจขว้างหินทิ้งแล้วช่วยตัวเอง ถ้าทุบต่อมันก็บำบัดความใคร่ได้เหมือนกัน แต่เอาวิธีที่ทำให้กิลเลียนไม่ตายก่อน

----------------------------------------

"ฉันต่อกล้องกับมือถือด้วย แต่ยังก่อน ยังไม่เปิดดู จิลต้องทำอะไรสักอย่าง ปล่อยให้เขาทำไป..." ฮันท์กระดกเครื่องดื่ม

----------------------------------------

จิลนั่งแยกขา รูดไวๆ แบบหน้ามืดแล้ว สีของเลือดสวยจนเขากลืนน้ำลาย เขามองกิลเลียนที่ยังไม่กระดุกกระดิก คิดว่า...ไว้ก่อนนะ เดี๋ยวพาไปโรงพยาบาล

จากนั้นจิลก็ใช้นิ้วสอดเข้าไปในตัวเอง คู้ตัว "อา..." ภาพที่ฮันท์เคยร่วมรักกับเขาในวันแรกไหลเข้ามา เหยื่อที่นอนบนพื้นก็ยังไม่ตาย มันร้องครวญคราง มองพวกเขาทำเรื่องน่าอาย บางครั้งฮันท์ก็จับเขาทำจากข้างหลัง ให้เขาจ้วงไขควงมองเลือดของเหยื่อพุ่งออกมา

จิลสอดนิ้วเข้าตัวเองไปก็คิดถึงฮันท์ไปด้วย "อา ฮันท์ผมเสียว...จังเลย..."

ช่างแม่ง ช่างแม่ง ช่างแม่งทุกอย่างเลย!

จิลสะอื้น คิดว่าต่อไปเขาใช้ดิลโด้ปลอมก็ได้ ไม่เห็นต้องการฮันท์เลย แต่ภาพของฮันท์ยิ่งทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นไปอีก จิลเลยเร่งมือ ปล่อยโฮไปด้วยครางสุดเสียงไปด้วย

----------------------------------------

"เมียรัก" ฮันท์เปิดมือถือดูในที่สุด เขาเกิดอารมณ์กะทันหัน

ใครจะดีเท่าเมียไม่มีอีกแล้ว

ฮันท์วางเงินให้บาร์เทนเดอร์ พุ่งกลับบ้านที่อยู่ห่างแค่ขับรถห้านาที พอไปถึงก็เดินดุ่มๆ กระชากเปิดประตูห้องน้ำ เดินข้ามหัวเหยื่อของจิล ตรงเข้าไปหา

----------------------------------------

"ฮือๆ " จิลกระตุก ขาเด้งจิกพื้น เขาร้องไห้ หมดแรงจะทำอะไร พอหมดช่วงพีคเขาก็กลับสู่ความจริงว่าเขากำลังจะหย่าเว้ย! ทว่าฮันท์กลับมาอยู่ตรงหน้า ถือไขควง เข้ามาจูบรุนแรง

จิลสะดุ้งโหยง

"ที่รัก เมียจ๋า" ฮันเตอร์เกิดอารมณ์แบบข้าวใหม่ปลามันเต็มที่

"อืม! " เสียงร้องของจิลเหมือนเหยื่อฆาตกรโหดที่โดนเอาผ้าอุดปาก

ฮันท์ฟอนเฟ้นจิล มือปลดกางเกงตัวเองลง นิ้วสอดเข้าร่างกายของคนรัก งอเพื่อกระตุ้นจุดกระสัน เขามีอารมณ์มากจริงๆ

"อะ อา! " จิลจูบตอบ กลิ่นคาวเลือดที่เหมือนเป็นไอจางๆ ทั่วตัวฮันเตอร์กระตุ้นอารมณ์ของเขาอีกรอบ "อา ฮันท์! " จิลแยกขา

ฮันท์ยกตัวจิลขึ้น สอดความแข็งแกร่งเข้าไปจนสุด จะมีใครตอบสนองเขาได้ดีกว่าผู้ชายคนนี้

"ฮันท์ ดีจังเลย" จิลข่วนเสียยับ หลับตาปี๋กับความแข็งร้อนที่สอดเข้ามาถี่ๆ

กิลกระตุก ได้ยินเสียงคราง เขาพยายามลืมตา พอขยับก็ปวดศีรษะ

"อ้า แรงๆ แรงอีก" จิลให้ฮันท์ทำแบบดันติดผนัง

ฮันท์คำราม ขย่มจิลแบบครั้งแรกเลย แบบที่เหมือนจะเอาลมหายใจไปด้วย

เสียงของจิลคือถึงจุดสุดยอดแล้วจุดสุดยอดอีก ถ้าเซ็กซ์ไม่ดีขนาดนี้จะอยู่มาสิบห้าปีได้หรือ

"ที่รัก ทำสิครับ" ฮันท์กระซิบ ให้จิลถือไขควง พยักหน้าไปทางเหยื่อที่นอนอยู่บนพื้น กำลังจะฟื้นคืนสติ

"ไม่เอา" จิลปล่อยมือจากไขควง มือเขาสั่น ร่างกายก็สั่นเพราะโดนกระแทก

"ทำไม" ฮันท์ยังตบสะโพกเข้าหาไม่หยุด

"ตอนนอนกับเด็กนั่นนายให้เขาเอาไขควงแทงหัวใครบ้างหรือเปล่า" จิลเริ่มต่อต้าน

"ไม่เคย นี่ฉันแข็งมาก เอานายได้ทั้งคืนเลย ไม่มีใครดีเท่านาย"

จิลชาวาบๆ พยายามกดอารมณ์ตัวเอง "ไม่ ฉันให้นายทำครั้งเดียว แล้วฉันจะพาหมอนี่ไปโรงพยาบาล"

"เหรอ..."

"อื้อ!” จิลสะดุ้งเฮือก! เพราะโดนกระแทกจุดที่ชอบ

ฮันท์เหวี่ยงจิลไปหมอบทำบนพื้น ให้จ้องตากิล

"อะ" จิลผวาเมื่อเห็นว่ากิลเลียนลืมตาอยู่

ฮันเตอร์ยกไขควงขึ้น แทงเข้าที่เส้นเลือดแจ็กกูลาร์ ตัดขาด เลือดสดๆ พุ่งออกมาย้อมหน้าจิล

"อะ" จิลคอแห้งผาก ทั้งข้างหน้าข้างหลังเร้าอารมณ์เขามาก "อ๊า!!!! " เขาส่ายสะโพก ภายในตอดตุบๆ รัดเสียแน่น

ฮันท์ทะลักท่วมจิล เขาจูบคนรัก

พอโดนดึงไปจิลก็จูบตอบ เขาถึงอย่างแรง หน้าบอกว่าชอบมาก และสั่นเมื่อของเหลวจากฮันท์ท่วมจนอุ่นวาบ

"เมียรัก" ฮันเตอร์ขยับอีกสองสามทีแล้วระบายลมหายใจแรงๆ ไม่ยอมถอนออก

"เขาจะตายไหม" จิลพูดเมื่อมีสติมากขึ้น

"ตายสนิท"

จิลสะบัดตัวหลุดจากฮันท์ เอามือกดต้นคอกิลเลียน ทั้งที่ไม่เคยทำแบบนี้กับเหยื่อคนไหนมาก่อน

"เขาไม่ควรเลย..."

"ไม่ควรอะไรหรือ" ฮันท์เห็นที่จิลช่วยเหยื่อแล้ว

"ไม่ควรตายไง! " โธ่เว้ย ว่าที่แฟนใหม่เขา

ตอนหลังๆ จิลมี 'มนุษยธรรม' มากขึ้น ไม่เซ็กซี่เหมือนเมื่อก่อน ฮันท์ยอมรับว่าบางทีมันก็น่าเบื่อ

"ไม่ต้องมามองฉันแบบนี้เลยนะ จะหย่าก็หย่า! " จิลเห็นแววตาเฉยชาของฮันท์แวบเมื่อครู่แล้ว

"ไม่หย่า! "

"หย่า แล้วฉันจะแต่กับคนที่ดีกว่านาย! "

"ไม่หย่า" ฮันท์ดึงไขควงออกมา กิลกระตุก เลือดที่โดนไขควงอุดอยู่พุ่งพรวดๆ เขาแทงลงไปอีกด้วยอารมณ์รุนแรง ผมหยักศกของฮันท์ตกลงมา ร่างของเขากับจิลถูกย้อมเป็นสีแดง "ฉันจะตามฆ่าพวกมัน! " ฮันท์ประกาศกร้าว

จิลไม่นึกว่า...ตอนที่เขาตะลึง เลือดของกิลก็พุ่งออกมา "โว้ย! " ถึงช่วยกิลเลียนได้ เขาก็แต่งกับกิลเลียนไม่ได้แล้วแน่ๆ "ฮึ่ม ก็ได้! " จิลแย่งไขควงมาจากมือของฮันท์

อัลเฟรดเห่าโฮ่งๆ ๆ

จิลกำไขควง มองกิลเลียน อีกฝ่ายเหมือนจะตายแต่ก็ไม่ไปเสียที มือของจิลสั่นหงึกๆ แล้วเขาก็ตัดใจแทงลงบนกระดูกต้นคอ ทำให้คอหักตายในทีเดียว

แต่จิลหลับตาก่อนลงมือ จึงมีเสียงดังกร็อบ! ให้ได้ยินเท่านั้น

"ฉันเกลียดนาย! " พอกิลเลียนไม่ขยับแล้วจิลก็ปาไขควงใส่ฮันท์

"ไม่! " สามีรับไขควงมาแบบหงุดหงิด

"เกลียดนายๆ ๆ ๆ " จิลเดินร้องไห้ออกไปจากห้อง สวมแต่เสื้อเชิ้ตตัวเดียว ตัวมีแต่เลือด และเขาเอาเท้าเปื้อนเลือดย่ำพรมในห้องนอนซะเละ

ก็เขาอีกนั่นแหละที่ต้องเก็บกวาด!


----------------------------------------

A/N สวัสดีค่า ลงตอนที่ 2 แล้วนะคะ

จริงๆ เราเขินมากเลย แงๆ (>////<) ก็จิลกับฮันท์แบบว่า...ร้อนแรง

คุณสามารถติดตามข่าวสารจากนิยายเรื่องอื่นๆ ของเราได้ที่ FB เพจ ILLREI

จะทิ้ง Comment และขว้างปาหัวใจไว้ที่นี่หรือกลับไปคอมเมนต์ในเพจ FB ก็ได้ค่า

[ILLREI]

Round 3

และแล้วกิลเลียนก็นอนนิ่งบนเตียงที่ฮันท์ใช้ทำงานนอก

"ส่งมีดมาหน่อย ที่รัก" ฮันท์เรียกจิล

"ฉันไม่ใช่ที่รักนาย! " จิลที่นั่งกอดอัลเฟรดร้องไห้ เขาจะหย่า เขาต้องไม่ฆ่าใครดิ โว้ยยยย

ส่วนอัลเฟรดร้องงี้ดยาวๆ ขนของมันมีแต่ของเหลวเหม็นคาวที่เริ่มแห้งแล้ว

ฮันท์ที่สวมเสื้อกันฝนถอนหายใจยาว "เราตั้งใจจะไม่ให้อัลเฟรดกินศพนะ นายต้องช่วยฉัน" เขามองคนรักอายุน้อยกว่าสามปีร้องไห้ฮือๆ กอดลูกบนพื้นห้องทำงาน

"นายเอาลูกมาอ้างได้ไม่ตลอดหรอก! " จิลยอมช่วยในที่สุด ถามว่าเขาอาลัยกิลเลียนไหม ใช่ ในแวบแรก ชายคนนี้คือโอกาสที่เขาจะได้เริ่มชีวิตใหม่ เป็นหนึ่งในตัวเลือกของอนาคต

"สุขภาพดี มีคนซื้อแน่ ไม่ต้องห่วง" ฮันท์แปลความกังวลของจิลผิดไป

“ฮึ่ย!” จิลมองกิลเลียน คิดไปก็หั่นไป เขาจะหย่า ต้องไม่มีร่องรอยให้ใครสาวตัวได้ เพราะงั้นเขาจะหั่นหมอนี่ให้เละเป็นโจ๊กจนไม่รู้ว่าใครทำเลยคอยดู!

จิลอย่างกับปีศาจ

"ระวังเนื้อส่วนนั้น ราคาดี"

"นี่ของฉัน ฉันไม่ขาย ฉันจะหั่นแบบที่ฉันอยากได้! " จิลใช้แรงทั้งตัวตั้งใจชำแหละกว่าที่เคยทำมาในรอบสิบปี

"จะกินหรือไง"

"จะเอาไปทำปุ๋ย! " จิลเอาเลื่อยฉลุชี้หน้าฮันเตอร์ เขาหั่น หยิบมีดมาสับ และหั่นต่อ

"คืนดีกันได้ไหม" ฮันท์มองเงินที่กลายเป็นปุ๋ย

"ไม่! " จิลทุบกะโหลกด้วยค้อน ทุบแรงมากเสียด้วย

นั่นขายสกัลล์ได้...

หายวับ...

"ฮัน-เตอร์-! " จิลทุบไปก็เข่นเขี้ยวชื่อสามีไป พอพูดชื่อแล้วออกแรงง่ายชะมัด

นั่นก็ขายโบนได้...

หายต๋อม...

"ฮันเตอร์! ฮันเตอร์! ฮันเตอร์! " ภาพสามีขย่มเด็กหนุ่มบนเตียงแวบเข้ามา และร่างบนเตียงตรงหน้า...ก็ใช้เป็นอาหารปลาได้แล้ว

ฮันท์วางมือมากอดจิลจากด้านหลัง จูบต้นคอขาวๆ "ทำยังไงถึงจะหายโกรธหืม"

"เอาไขควงแทงตาตัวเองทั้งสองข้าง" จิลพูดแบบไม่ลังเลเลยและเสริมในใจว่า ‘และนายจะตาบอดสนิทเข้าคุก’

"ฉันมีภาพนายทุบหมอนี่ มีภาพนายหักคอหมอนี่ด้วย" ฮันท์กระซิบด้วยเสียงของมัจจุราช

จิลลืมไปนานแล้วว่าฮันท์มีเสียงที่น่าหวาดหวั่นแค่ไหน จนกระทั่งขนคอลุกเกรียว "มันก็ต้องติดภาพนายด้วย" เขาเถียง

"ไม่เป็นไรที่รัก ฉันอยู่ในคุกได้ นายล่ะ...อยู่ได้ไหม" เขาใช้ข้อนิ้วดันคางอีกฝ่ายขึ้น แล้วไล้ตามลูกกระเดือก

จะ-บ้า-เหรอ เจเรไมน์ไม่เข้าไปอยู่ในคุกแน่ "นายจะไม่ชนะไปตลอดหรอก" เขาเข่นเขี้ยว วางค้อนในมืออย่างแรงบนถาดเครื่องมือ

"ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้น" ฮันท์กระซิบข้างใบหู ปากร้อนๆ เม้มติ่งหูกลมมน "เหยื่อคนแรกของเรา นายหามา จำได้ไหม"

"ไม่ต้องมาพยายามรำลึกความหลัง" จิลเบือนหน้าออก แต่สังเกตว่ามือของฮันท์ลูบลงไปที่หน้าท้องแล้ว "ฮันเตอร์ เราจะไม่! "

"พี่ชายข้างบ้านคนนี้ไม่ทำให้นายใจเต้นแล้วหรือ"

กลิ่นเลือดกับเนื้อโชยมาแตะจมูก จิลข่มความรู้สึกอยากโดนขย่มตรงนี้ด้วยภาพฮันเตอร์ขย่มคนอื่น

"นายนอนกับเด็กฝึกงานในบริษัทของตัวเองครั้งแรกที่โกดังของเล่นหลังไหนล่ะ" จิลแทบจะนึกภาพการพบกันของฮันท์กับคู่ขาใหม่ออก คงเอากันในโกดังทั้งที่เด็กมันยังถอดกางเกงไม่พ้นเท้านั่นแหละ "ชอบก็บอก นิสัยนายชอบแล้วมันเลิกไม่ได้"

"ฉันจะแต่งงานกับนายทำไม ถ้าเด็กพวกนั้นทำให้ฉันอิ่ม" ฮันท์ลูบมือหนึ่งลงไปใต้ท้องน้อยของจิล อีกมือหนึ่งกำรอบคอ

"ทุเรศ" พวกเขาเถียงกันตรงโต๊ะทำงาน...ที่มีกลิ่นเลือดอบอวล "การแต่งงานกับนายเพราะนายเจ๋งแม่งเป็นความผิดพลาดของฉันที่เป็นวัยรุ่นชัดๆ "

"เหรอ..." ฮันท์เลียใบหูของจิล ซึมซับความโกรธแค้นมาเป็นของตน เขากอดภรรยาเหมือนปล้ำสัตว์ตัวเล็กที่กำลังหงุดหงิด อ่อนโยน แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้รู้สึกถึงพละกำลัง

จิลถอนหายใจแรงๆ "ฉัน-ไม่-มี-อา-รมณ์"

แต่ฮันท์เคยฟังไหม แล้วร่างกายของจิลบอกต่างจากคำพูด

"เจเรไมน์" ฮันท์บอก "ฉันรักนายเหลือเกิน" เขาแทรกขาโดนส่วนอ่อนไหวของจิล

"อือ อื้อ! " จิลหลับตา ส่ายหน้าไปตามแรงเสียดสี บทรักคราวนี้นุ่มเนิบ แต่เพราะเป็นอย่างนั้นจิลเลยหายใจไม่ออก นุ่มและเนิบ...เหมือนถูกรัดปากและจมูกด้วยผ้านุ่มหนา

ฮันท์ดื่มกินความใคร่ที่มาพร้อมกับอารมณ์รุนแรงของมนุษย์ เขาหลงภรรยาคนนี้ หย่าหรือ ไม่มีวันหรอก

จิลจิกเล็บกับฝ่ามือ ความทรมานกระตุ้นความกระสัน มารู้ตัวอีกทีก็ถูกดันไปข้างหน้า ข้างเศษซากที่ครั้งหนึ่งเคยมีชื่อว่ากิลเลียน

"ฮันท์..."

ฮันท์รัดคอจิลแน่นขึ้น สะโพกซ้อนกันแน่นหนัก "หืม...อา..."

จิลมองฮันท์ ตาเยิ้ม สาบานได้ว่าเซ็กซี่สุดๆ ...จิลหลุดอีกแล้ว เขาแยกขา มือช่วยจับสะโพกฮันท์กระแทกเข้ามาช้าๆ แต่ลึกๆ

ฮันท์จูบริมฝีปากสีเชอร์รี่หวานฉ่ำ เคราสากแนบกับแก้มเนียน

"อือ...อือ! " ลมหายใจน้อยนิดทำให้จิลเบลอไปหมด สติจดจ่อกับฮันท์และกลิ่นเลือดที่หอมตลบ

"พรุ่งนี้ออกล่ากันไหมที่รัก"

"อื้อ! ยอดไปเลย" จิลก็รับแบบไม่มีสตินัก

ฮันท์ยอมรับว่านี่ดีมาก จิลเป็นเหมือนเดิมแล้ว เลือด เซ็กซ์ ความตื่นเต้นที่เสพติด

"ฮันเตอร์ โอย ฉันจะ อา..." จิลกัดปาก จะเสร็จแล้ว ดูสิตาฉ่ำเชียว

ฮันท์กระแทกจิลเข้ากับเตียงเหล็ก เสียงดังตึงตัง แรงแบบกระแทกจิลไปถึงสวรรค์

อัลเฟรดรู้จักเงียบ มันหมอบนิ่งแบบลูกเรียบร้อย

จิลร้องเฮือก! แขนกอดแน่น ขาตวัดรัดเอวแกร่ง ชอบของเหลวอุ่นวาบที่ท่วมเข้ามาในร่างกาย

ฮันท์ถึงอีกครั้งในตัวจิล จูบแก้มจิลซ้ายขวา "เมียรักอยากได้อะไรครับ ยกเว้นตานะ"

จิลจูบฮันท์ เอาใจ ตอนนี้ไม่งอน

"ยกเว้นลิ้นด้วย"

"เซ็กซ์" จิลตอบ

ฮันท์จูบตอบ กระหวัดเข้าหา และถูกจิลจัดการอีกรอบ

จนอัลเฟรดร้องหิวข้าวนั่นแหละ...

"อา ลูกร้อง ลูกหิวแล้ว" จิลที่กำลังควบบนตัวฮันท์เสียงสั่น

"อืม! ต้องหาอะไรให้ลูกกินก่อนไหม"

"ต้องสิ" จิลบดสะโพกแรงขึ้นอีก

"อะไรดี" ฮันท์ถามเป็นปริศนา ดวงตาคล้ายมีสีแดงซ้อนขึ้น

"เนื้อสับ...ในตู้เย็น...มี" จิลน้ำตาคลอเพราะจะเสร็จอีกรอบ

"ตรงนี้ก็มี..."

"อา! "

"ชี่...ไม่กัดลิ้นตัวเอง" ฮันท์ดึงมาจูบแบบไม่เบื่อ อืม ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่เบื่อหรอก เขาเป็นคนดึงเอาสัญชาตญาณจิลออกมา แต่ช่วงหลังๆ ดูอีกฝ่ายไม่พอใจกับที่เป็นอยู่

จิลจูบตอบ หูอื้อ ความวาบหวามมารวมกันที่โคนลิ้นและโคนขา ก็เสร็จอีกรอบทั้งที่จูบ

จากนั้นจิลก็จัดการงานที่เหลือจนเสร็จ เขาเอาของบนโต๊ะทั้งหมดใส่ถุง แล้วไปอาบน้ำโดยเอาอัลเฟรดไปอาบด้วย

ฮันท์เก็บเศษที่ยังใช้ได้ ราคาสูงนะ จากนั้นก็ตามไปคุยต่อหน้าห้องน้ำ

"เขาอายุยี่สิบกว่าๆ " ฮันท์บอกจิล "สเป็กนายเลย" ราคาดี ราคาดี...อายุน้อย สุขภาพเยี่ยม

"จะอาบก็เข้ามา ปิดประตูห้องน้ำด้วย" จิลหันมาดุหลังขยี้แชมพูบนขนอัลเฟรดค้างไว้

ฮันท์ผิวปาก โอ...เมียจ๋า ดุแล้วเซ็กซี่จริงๆ เขายืนกอดอก ดูเมียรักเปล่าเปลือย อาบน้ำให้ลูกชายคนเดียว

จิลล้างแชมพูให้อัลเฟรด ปิดน้ำ เช็ดขน

ฮันท์ที่มองอยู่ตลอดระบายลมหายใจ คนที่เขาแต่งงานด้วยยังหนุ่มและน่ารัก แต่ขาดอะไรบางอย่าง อาจเป็นเปลวไฟ...ใช่ เปลวไฟที่ลุกโชติช่วงในแววตาไม่มีแล้ว ความอยากรู้อยากเห็นก็หายไป เด็กข้างบ้านที่ตามเขาต้อยๆ พยายามถ่ายรูปแบล็กเมล์ เด็กคนที่ไม่กลัวอาวุธของเขาแต่กลับอ้อนวอนขอให้แทงมันเข้ามา

ฮันท์ต้องการเด็กคนนั้น

จิลให้อัลเฟรดไปนอนรอข้างฮีตเตอร์ แล้วก็มองคนที่ต้องอาบน้ำอีกคน "อาบไหม" แก้มแดงๆ ตอนชวนก็ดูน่ารักดี

ฮันท์ยักไหล่แล้วเข้าไปอาบด้วย "นายไม่ล่ามานานแล้วนะ" เขาเปิดเรื่อง "คนชั่วเต็มไปหมด ไม่คิดจะลดจำนวนพวกมันแล้วหรือ"

คนชั่วในที่นี้ต้องตรง 'รสนิยม' ของจิลด้วย ใช่ว่าคนชั่วแบบที่คนทั่วไปตัดสินจะตรงรสนิยมได้

จิลเอาฝักบัวล้างเลือดบนแผ่นอกกำยำ มือก็ลูบปาดคราบเลือดออก "ฉันจะล่าก็เวลาฉันอยากล่า ไม่ใช่เพื่อเอาใจใคร"

"ก็ไม่เห็นอยากล่ามานานแล้วเลยถาม"

"เหรอ" จิลยิ้มสวย ปากแดงๆ สวยเชียว แต่ไม่รู้คิดอะไรอยู่ "สระผมเปล่า"

ฮันท์พยักหน้า ลงอ่างอาบน้ำ หันหลังให้จิลสระผมให้ เขาสักรูปสามเหลี่ยมไว้ที่ต้นคอ หัวไหล่ด้านซ้ายเป็นรูปเมียรัก

งดงามราวกับพระแม่

จิลมองต้นคอของสามี มือลูบโครงหน้าหล่อเหลาจากด้านหลัง ในใจคิดว่า...ถ้าหักคอทิ้งจะได้หย่าสมใจไหมวะเนี่ย

แล้วจิลกอดแบบเฮดล็อก ให้ฮันท์พิงอก…

"เจเรไมน์ ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไร" ฮันท์ลูบแขนที่ล็อกตัวเองอยู่

"ใจเย็นฮันเตอร์ ฉันยังเสียดายความหล่อของนายอยู่" จิลขยี้เส้นผมนุ่มมือ...ชิ

อีกฝ่ายยิ้มให้ ยิ้มแบบนี้แหละที่ล่อเหยื่อได้นักต่อนัก จิลอดไม่ได้ที่จะจูบคลอเคลีย เขาพอรู้ตัวว่าฮันท์เบื่อเพราะอะไร แต่เขาก็มีเหตุผลของตัวเอง

"คิดอีกที ถ้าบิดดีๆ เอาแค่กระดูกเคลื่อนก็ได้นี่นา" จิลล็อกแขนแน่นขึ้นสามระดับ

นอกจากเมียจะอยากหย่า เมียยังอยากฆ่าด้วย

"เมียจ๋า" ฮันท์ยึดหัวไหล่จิล "สามีที่เป็นอัมพาตไม่สนุกหรอก"

ช่าย แต่ก็มีเวลาให้ฉันเผ่นหนี จิลคิด แต่ก็ยอมสระผมให้ดีๆ "บาร์เทนเดอร์น่ารักไหม" เขาเปรย

"ก็เด็กข้างบ้านไง นายว่าน่ารักไหมละ" ฮันท์หมายถึงเด็กที่ชอบเกาะจิลแล้วเรียกว่าแม่ เดี๋ยวนี้โตเป็นหนุ่มแล้ว แอบไปทำงานที่บาร์

"จะนอนกันเมื่อไหร่ล่ะ" จิลคงไม่ปลื้มกับฮันท์ แน่ละ...

"ฉันไม่นอนกับเด็กนั่นหรอก เขาเหมือนลูกของเรานะที่รัก"

"ดีแล้วที่เขาไม่ใช่ เพราะเรากำลังจะหย่า" จิลไซ้ผมอย่างเบามือ แล้วก็ล้างผมให้ "ฉันไม่แตะเรื่องเมื่อกี้ก็ได้ฮันเตอร์ แต่ฉันมีภาพนายเล่นชู้ นายเตรียมตัวโดนฟ้องหย่าได้เลย"

"ฉันก็มีภาพนายเอาชู้มากกที่ห้องน้ำ แต่น่าเสียดายที่กลายเป็นภาพนายช่วยตัวเอง ชู้กลับนอนเลือดอาบอยู่บนพื้น"

จิลเสียรู้ ภาพคบชู้ที่เขามีฮันท์ก็มี แถมของเขายังหนักกว่า ถือว่าฮันท์แก้เกมได้ดี เขาอยากข่วนหน้าอีกฝ่ายชะมัด แต่ที่เขาทำคือเช็ดศีรษะให้พลางคิดว่าจะเล่นงานด้วยวิธีไหนดี

ฮันท์หันหน้าเข้าหาจิล มองอีกฝ่ายด้วยตาสีเทาเหมือนหินบนหลุมศพ มือจับมือที่กำลังเช็ดผมให้

"ฉันจะฟ้องหย่าฮันเตอร์ และเราจะไม่แตะเรื่องอื่นที่ไม่เกี่ยว" จิลจ้องตอบ ตาเป็นประกาย

ฮันท์เอาผมทัดหูให้จิล "ไม่หย่า" จะว่ายังไงก็ไม่หย่า ไม่มีทางและไม่มีวันหย่า

ฮันท์จูบแก้มเมียรัก ดูสิ เขาหลงขนาดนี้ เทิดทูนขนาดนี้ คนอื่นก็แค่ฆ่าเวลา

"เดี๋ยวเราก็รู้ ฮันเตอร์" จิลตอบเสียงเย็นชา

-------------------------------------

วันต่อมา พอฮันท์ไปทำงาน จิลก็จูงลูกรักไปหามาร์ค น้องชายของฮันท์

"ฉันจะหย่ากับฮันเตอร์" เขาพูดขึงขัง

"อะไรหอบมา...ล่ะ" มาร์คยังไม่ทันทักทาย จิลก็ยิงตรง

"ลมแห่งการหย่า! "

"อา..." มาร์คหนักใจ เขากำลังตัดหญ้าอยู่เลยปิดเครื่องให้เรียบร้อย "ฉันอยู่ระหว่างการพักร้อน เพราะเรื่องล่าสุดที่คนไข้มาปรึกษาคือเรื่องผัวๆ เมียๆ " มาร์คเอามือตบหน้าผากหล่อๆ ของตัวเอง จากนั้นก็ยิ้ม จิลรู้แล้วว่านี่เป็นมุกที่ไม่ค่อยฮาสไตล์มาร์คนั่นเอง

แต่เขาลาพักร้อนจริงๆ นะ

มาร์คเป็นจิตแพทย์ เปิดคลินิกส่วนตัว ลูกค้าส่วนมากเป็นคุณหญิงคุณนายที่กลุ้มใจเรื่องสามี ปมใหญ่หลวงคือพวกหล่อนว่าง ไม่ได้ทำงาน เวลาหมดไปกับสมาคมซุบซิบ ฟิตเนส และสถาบันเสริมความงาม

คุณหญิงคุณนายเหล่านั้นยังสวย แต่พวกหล่อนคิดว่ายังสวยไม่พอมัดใจสามี

"แล้วยังไงต่อ" จิลกอดอก

"เข้าไปดื่มอะไรเย็นๆ ก่อนมั้ย" มาร์คชวน

จิลเดินตามเข้ามาอย่างว่าง่าย อัลเฟรดดมกลิ่นมาร์คฟุดๆ แล้วแกว่งหางอย่างรักใคร่

"เมื่อฮันเตอร์นอกใจ เขาต้องได้การหย่าเป็นค่าตอบแทน" จิลมองบ้านของมาร์ค ยังแต่งแบบโคซี่เหมือนเดิม

มาร์คเอาน้ำส้มร้อยเปอร์เซ็นต์มาให้ "ฮันท์ก็ไม่ไหวจริงๆ "

"ใช่ไหมล่ะ ฉันเลยมาปรึกษานาย เขาจะได้ฆ่าที่ปรึกษาของฉันไม่ได้" จิลดื่มน้ำส้มอึกๆ ๆ "นายยังหย่าเมียที่นอกใจได้ นายต้องเข้าใจฉันสิ ใช่ไหม มาร์ค แอนโธนี่" ยิ่งพูดจิลก็ยิ่งใส่อารมณ์

"แค่มาปรึกษาหาทางออก พี่ไม่บ้าขนาดฆ่าฉันหรอก ถึงเขาจะโมโหร้าย" มาร์คทำตาโต เขาไม่รู้เรื่องงานนอกของฮันท์ มาร์คผู้แสนดี เป็นลูกของพระเจ้า "ส่วนเรื่องหย่า ฉันพยายามให้โอกาสแล้ว แต่นิกก็ทำอีก"

-------------------------------------

"เมียจ๋าไม่สนใจฉัน" ฮันท์นั่งดื่มที่บาร์ "จะหย่าท่าเดียว"

"คุณนอกใจรอบที่เท่าไหร่แล้วฮะ" เด็กบาร์ถาม...บาร์เทนเดอร์นะ

"นั่นไม่ใช่ประเด็น ใจความสำคัญอยู่ที่ฉันรักเขา" ฮันท์บอก ใสเชิ้ต ผูกเนกไทเรียบร้อย แต่มุ่งมาบาร์ที่ยังไม่เปิด เจ้าหนุ่มหนีออกจากบ้านมาอยู่ที่นี่ ฮันท์รู้ว่ายังไงก็ได้เจอ

"แล้วไงล่ะฮะ เขาจะหย่าหนิ" เด็กบาร์ตอบ

"ฉัน-ไม่-หย่า แดเนียล" ฮันท์ย้ำหนักแน่น มองแดเนียลสูบบุหรี่แก่แดด

"คุณนี่หัวดื้อ แต่คุณนอกใจแม่ผม คุณก็สมควรโดนเขาทิ้งแล้วแหละ" แดเนียลพ่นควันบุหรี่

จิลช่วยแม่แดเนียลดูแลแดเนียลบ้าง เพราะยังไงก็อยู่แต่ที่บ้าน แล้วตั้งแต่ช่วยเลี้ยงแดเนียลจิลก็ใจดีขึ้นเรื่อยๆ

"ฉันกำลังหาทางง้อ เธอมีวิธีดีๆ บ้างไหม" ฮันท์สูบบุหรี่บ้าง พับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้น ไม่สนใจการประชุมวันนี้แล้ว

“ก็มี แต่คุณต้องจ่ายมา” แดเนียลทำนิ้วเป็นรูปวงกลม แปลว่า ‘เอาเงินค่าปรึกษามา’

-------------------------------------

"ใช่ไหม คนที่หมดโอกาสก็คือหมดโอกาสแล้ว" จิลพูดเรื่องที่มาร์คหย่าไปแล้วกับเรื่องที่ตัวเองกำลังจะหย่า

"นายให้โอกาสฮันท์แล้ว? " มาร์คถาม

"ให้แล้ว" จิลตอบอ้อมแอ้ม ที่จริงเขาก็ไม่แน่ใจนัก แบบว่าฮันเตอร์หมดโอกาสกับเขาจริงหรือเปล่า แต่เขาก็ยังอยากหย่า คล้ายว่าแพ้ไม่ได้นั่นแหละ

มาร์คมองจิลที่อมทุกข์แล้วสงสาร เมื่อสิบกว่าปีก่อน พี่ที่หายไปจากบ้านแอบกลับมาหาเขาพร้อมกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง บอกด้วยความภาคภูมิใจว่า 'ฉันจะแต่งงาน'

แล้วพี่ก็แต่งงานจริงๆ แต่งแบบถูกต้องตามกฎหมายทุกอย่าง

"ฉันรู้ว่าเขามีชู้มานานแล้ว แต่วันก่อนจับได้คาตาบนเตียง เมื่อคืนฉันก็นอนโซฟา" จิลบ่นเรื่องฮันท์เอาชู้เข้ามาหยามในบ้าน

มาร์คอึ้ง พี่แม่ง...ทำบนเตียงเลยเหรอวะ

"ฉันก็เลยพาชู้มา จะทำบนเตียงบ้าง แต่ก็ทำไม่ลง" จิลน้ำตาร่วงผล็อยๆ

"ดีแล้วละ ไม่งั้นฮันท์ฆ่าชู้นายแน่" มาร์คส่งผ้าเช็ดหน้าให้ เขาสนิทกับจิลช่วงหลังจากออกมาสร้างครอบครัว แต่ถึงสนิทก็ยังไม่รู้ปูมหลังของอีกฝ่ายมากนัก

จิลไม่อยากจะพูดว่า ‘ฆ่าไปแล้ว’ เลยเช็ดน้ำตาป้อยๆ แทน

เขาได้บทเรียนแล้วว่าคราวหน้าต้องไม่พาชู้เข้าบ้าน

ฮึ่ย!

"นายพอแนะนำทนายดีๆ ได้มั้ย ฉันจะฟ้องหย่า แต่ยังไม่คิดไม่ออกว่าฟ้องเรื่องอะไรได้บ้าง ไหนๆ นายก็เคยหย่ามาก่อน นายน่าจะเข้าใจนะ" จิลถาม

"ถ้านั่นคือทางที่ดีที่สุด ฉันจะช่วย แต่ในฐานะน้อง...ฉันก็อยากเข้าข้างพี่ตัวเอง ฮันท์มีบางสิ่งบางอย่างที่พิเศษ ฉันไม่รู้ว่าคืออะไร แต่นายรู้ และนายควบคุมมันได้"

แววตาของพี่เปลี่ยนไปในคืนที่พาจิลมาหา

จิลก็เลยเล่าว่าช่วงหลังๆ ฮันท์ไปกิ๊กนอกบ้าน กลับดึกบ้าง กลับมาก็ไม่ทำการบ้าน โม้ไปเรื่อยๆ

"เขาพกถุงยางด้วยนะ! " จิลเข่นเขี้ยว ถ้าเมียอยู่บ้านแล้วจะพกถุงยางออกนอกบ้านหาสวรรค์วิมานอะไรวะ

"...อา" คุยกันนานสองนาน มาร์คก็หานามบัตรทนายให้ "คิดดีๆ ก่อนนะจิล"

เย้! จิลซ่อนรอยยิ้มไว้ไม่มิด "แพงไหม ชื่ออะไร" เขาพลิกๆ นามบัตรอย่างกับเด็กได้ของเล่น ประมาณว่าชนะการเอาแต่ใจแล้ว

มาร์คเห็นแล้วแทบจะเก็บกลับมา แต่งเรื่องเองรึเปล่า จะฮุบสมบัติพี่เขามั้ยนะ

จิลเอ่ยขอบคุณมาร์คแล้วก็พาอัลเฟรดไปเดินเล่นต่อ ก่อนกลับมาร์คเอามือวางบนหัวจิล โยกไปโยกมาเหมือนเด็กน้อย อัลเฟรดยิ้มแหะๆ ๆ ๆ แบบโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ หางแกว่งแรงแทบหลุด มาร์คก็ลูบๆ หัวอัลเฟรดบ้าง มีรัศมีอบอุ่นใจดี

จิลจูบแก้มขอบคุณมาร์ค แล้วก็เดินออกมา "ถ้าฮันท์ซื่อสัตย์กับเมียได้สักครึ่งของนายก็คงดี"

"ถ้าหย่า...ยังมีฉันนะ" มาร์คพูดเบาๆ ...คนเรามันก็มีความชั่วในใจกันทั้งนั้นแหละ

เอ๋? จิลสงสัยว่ามาร์คพูดกับเขาหรือหมาวะ

"ถึงหย่าฉันก็ไม่ทิ้งอัลเฟรดหรอกน่า"

จิลตัดสินใจว่ามาร์คพูดกับหมา...

-------------------------------------

A/N เตียงจะล่มรึเตียงจะไม่ล่ม จะหย่าสำเร็จไหม มีมือที่ 3 หรือไม่ (=.=) ต้องคอยลุ้นกันนะคะ

คุณสามารถติดตามข่าวสารจากนิยายเรื่องอื่นๆ ของเราได้ที่ FB เพจ ILLREI

[ซีเนียร์]

ติดตามจ้า 

สนุกมาก ลุ้นว่าจะหย่าหรือป่าว

รอตอนต่อไปจ้า 
 

[ILLREI]

Round 4

อีกด้านหนึ่ง ฮันท์นั่งสูบบุหรี่ไปเรื่อยจนแทบจะหมดซอง เขาเงียบมาก...ยิ่งนานตายิ่งมีแสงสีแดงเรืองๆ ราวกับหมาป่า แต่ถ้าอ่านความคิดได้ จะพบว่าในใจกำลังครุ่นคิดวางแผนการง้อเมียอยู่

แดเนียลที่เช็ดแก้วเสร็จแล้วเห็นฮันท์ดูจริงจังกับการง้อมากก็อดเห็นใจไม่ได้

"คุณเคยให้ของขวัญจิลบ้างหรือเปล่า" เด็กหนุ่มถาม

"เคย" ...แต่เมื่อสิบปีที่แล้ว ฮันท์คิด

"ให้เป็นอะไร" แดเนียลวางเหล้าแก้วที่สามให้ฮันท์ เขาไม่ให้ดื่มเยอะ เดี๋ยวเมากลับบ้านแล้วจิลจับได้ว่าไม่ไปทำงาน

"ดอกกุหลาบพันดอกกับเซ็กซ์ดีๆ "

ดอกกุหลาบ...ธรรมดาขนาดนั้นเลยหรือ

ไม่น่าใช่หรอก

แต่สำหรับแดเนียลมันก็โรแมนติกดี

"โหเจ๋ง แฟนผมยังไม่เคยทำให้เลย"

"อืม" ฮันท์ระบายลมหายใจเมื่อคิดถึงจิลที่เซ็กซี่ ดอกกุหลาบขาวย้อมด้วยเลือดสดใหม่

"ถ้าเขาไม่ให้ของขวัญเธอบ้าง แปลว่าเขาแค่อยากเอาเธอแค่ชั่วครั้งชั่วคราว"

ดูสอนเด็กสิ...

"หรือไม่ก็แค่ครั้งเดียว"

"ฮึ่ย! " แดเนียลวางแก้วกระทบโต๊ะ ท่าทางเวลาโกรธเหมือนจิลไม่มีผิด

สมเป็นลูกแม่

"หึ หึ เขาไม่โทรหาเธอใช่ไหมล่ะ" ฮันท์หมุนแก้ว ดมกลิ่น ดื่มช้าๆ

-------------------------------------

จิลมานั่งอยู่ที่สำนักงานทนายความ เขาโทรหาทนายตามนามบัตรที่มาร์คให้มา จากนั้นคุยไปคุยมาก็ถูกเชิญมาหา

"ผมไม่รู้เรื่องการหย่ามากนัก แต่มันก็เหมือนจดทะเบียนใช่ไหม เซ็นแกร๊กๆ แต่ผมอยากฟ้องหย่า เอาให้เขาหมดตัวไปเลย! "

จริงๆ คืออยากเอาเข้าคุก แต่ฮันเตอร์ทำเขาแสบที่ตั้งกล้องเอาคืน แล้วเขาก็ประมาทโดนเก็บภาพไว้ได้ ไว้หาภาพเจอเมื่อไหร่ค่อยเล่นเรื่องเอาเข้าคุก!

อัลเฟรดเห่าโฮ่งๆ เป็นลูกคู่กับแม่

จิลซาบซึ้งใจว่าทนายคนนี้ใจดีมาก ให้เอาหมาเข้ามาในสำนักงานได้

โจเอลให้คำปรึกษานกน้อยที่ร้องเจื้อยแจ้วตรงหน้า ปากเล็กๆ น่ารักน่าชิม ตาหวานฉ่ำวางอยู่ในเบ้าตาลึกพอประมาณ จมูกสวย...น่ามองไปถึงกระดูกอ่อนของดั้ง หน้าผากรับกัน รวมไปถึงศีรษะด้านข้างก็ทุยน่ามอง

แหม...เป็นกะโหลกที่สวยไม่เลว

"คุณทนายครับๆ " จิลโบกมือตรงหน้า

"ครับ" โจเอลประสานนิ้วที่ซ่อนไว้ในถุงมือหนังเข้าด้วยกัน "คุณหย่าได้แน่นอน ผมจะจัดการให้"

"ว้าว! " จิลดีใจจนออกนอกหน้า

อุ๊ย นกน้อยกระพือปีก โจเอลคิด

"จริงหรือครับ แต่เขาไม่ยอมหย่า ผมจะเอาเรื่องไหนไปฟ้องเล่นงานเขาดี"

โจเอลยิ้ม... "เขาเคยทำร้ายคุณไหม"

จิลทำท่าคิดหนัก "เอ่อ...ไม่เคย แต่บีบคอตอนมีเซ็กซ์นับมั้ย"

ทนายหนุ่มเอียงคอ "นับครับ" เขากำลังจะบอกเป็นนัยพอดีว่าเรื่องอย่างนั้นก็นับ

"จริงเหรอครับ" จิลเกาแก้มด้วยความเขิน

"ผมขออนุญาตดูรอยหน่อยนะครับ"

จิลเอาผ้าพันคอลงให้โจเอลดูที่คอ มีรอยฝ่ามือชัด เพราะเพิ่งถูกบีบเมื่อคืน

โจเอลจึงถอดถุงมือข้างหนึ่ง เอานิ้วเปลือยไล้ตามรอยแดง จากนั้นก็ขออนุญาตถ่ายภาพรวมไว้ในหลักฐานการทำร้ายร่างกาย

อา...นกน้อยแสบเสียด้วย

“เสียดายที่คุณอาบน้ำแล้ว ถ้ามีการทำร้ายร่างกาย คุณควรรีบแจ้งตำรวจ เขาจะคุณไปโรงพยาบาลและเก็บหลักฐานที่เอาผิดสามีคุณได้ชัดเจนกว่านี้”

จิลไม่เคยรู้เลยว่าทำแบบนั้นได้ด้วย แต่เขาคงไม่กล้าเรียกตำรวจมาจับตัวเองด้วยหรอก "คือจริงๆ ผมมีรูปเขากับชู้นะ แต่เขาดันมีรูปผมกับคนที่ผมควงมาเอาคืนเขา มันก็เลยใช้ไม่ได้" จิลพูดแบบไม่ลงรายละเอียด "ถ้ารอยมือนี่ใช้ได้ก็จะดีมาก"

"เรื่องคุณกับคู่ควง ถ้าคุณฟ้องเขา เขาก็ต้องงัดมาสู้แน่ เพราะฉะนั้นผมขอหลักฐานที่เขานอกใจคุณชิ้นนั้นด้วยนะครับ ตอนนี้เรามีเป้าหมายเดียวกันแล้ว"

...คุณนี่น่ารักจริงๆ โจเอลคิด

"เอ่อ" จิลลังเลกับคำว่างัดมาสู้ เพราะภาพของเขามันไม่ใช่แค่ภาพคู่ควงธรรมดาอะสิ

"มีปัญหาหรือครับ" ทนายถาม

จิลกระแอม เอาสองมือปิดหูอัลเฟรด

"คือมันเป็นภาพ...เอ่อ...ไหนๆ คุณก็จะเป็นทนายของผม คือผมยอมรับตรงๆ เลยว่ามันเป็นภาพผมช่วยตัวเอง แต่คู่ควงไม่ได้ทำอะไรน่ะ ผมเลยไม่ต้องการให้ภาพนั้นออกสื่อ"

จิลหน้าแดงแปร๊ดเมื่อพูดจบ

"อา..." โจเอลลูบปาก อยากเห็นจังเลย...

"ยังไงถ้าคุณออกหมัด เขาก็ต้องฮุกกลับ ถึงเขาจะรักคุณมาก แต่ในชั้นศาลไม่มีคำว่าผัวเมียหรอกครับ มีแต่คำว่าศัตรู"

"ฮึ่ม งั้นผมก็ยิ่งต้องเอาภาพหลุดของผมคืนมาจากเขาให้ได้! " จิลคิดว่าจะไปลองค้นคอมพิวเตอร์ของฮันท์ดู

แต่ก่อนอื่น...

"เอ่อ แล้วค่าปรึกษา" จิลต้องถามราคาก่อน

"ครั้งนี้ผมไม่คิดเงิน" โจเอลยิ้มการค้า

ว้าว! จิลมองอย่างซาบซึ้ง เขาจับมือทนาย เขย่าๆ "ขอบคุณครับๆ "

อุ...นกน้อยจ๋า มือนิ่มๆ นี่ถ้าทำเรื่องบัดสีจะเป็นยังไงนะ

"แต่ผมพูดตามตรงนะ" โจเอลแสร้งทำหน้าลำบากใจ

"ครับ อะไรเหรอครับ" จิลใจเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ แล้ว ปัญหาของเขาคือเขาไม่ได้ทำงานหาเงินเอง ก็เลยคิดมากเรื่องเงิน...ถ้าทนายบอกว่ามันแพงมากละก็...

“สิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อไปนี้เป็นสิ่งที่ผิดจรรยาบรรณมาก ผมอยากชวนคุณไปดินเนอร์ ถ้าคุณไม่รังเกียจ"

เอ๋...จิลจับมือทนายค้างอยู่ หน้าแดง

"คุณจีบผมเหรอ" จิลปล่อยมือ

"ไม่มีทางชัดเจนไปกว่านี้อีกแล้วครับ"

"คือ เอาจริงๆ นะ ผมอยากไปมาก แต่..." ...แต่คนที่จีบผมคนล่าสุดเพิ่งโดนผมทุบกะโหลกเละไปเอง... "แต่สามีผมโมโหร้าย...ผมกลัวคุณจะมีอันตราย"

"แค่อาหารมื้อเดียวครับ ผมไม่ตื๊อคุณหรอก" โจเอลดูสบายๆ ดูรับมือกับเรื่องแบบนี้บ่อย

ถ้าคุณตายผมไม่ทุบกะโหลกคุณนะ ผมไม่อยากบดเนื้อ ผมอยากได้ทนาย

"อืม..." จิลคิดสะระตะว่าเขายังต้องพึ่งทนายคนนี้ เขาต้องหาแฟนใหม่ไปควงเย้ยฮันเตอร์ แล้วหมอนี่ก็ไม่ได้ดูช่างตื้อแบบกิลเลียน (ที่กลายเป็นปุ๋ยไปแล้ว) แค่กินข้าวสักมื้อก็น่าจะโอเค ถึงโดนถ่ายภาพคู่ก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลย

"ถ้าแค่ดินเนอร์..." แล้วจิลก็โอเคจนได้

"แค่ดินเนอร์" โจเอลยิ้มกว้าง เขาพาเหยื่อ (มั้ง...) ไปกินอาหารร้านที่เป็นส่วนตัวมาก มีระดับ ปลอดภัยจากการคุกคาม ที่สำคัญ แพง-ระ-ยับ

"ฝากอัลเฟรดไว้ได้ด้วยหรือครับ" จิลเป็นห่วงลูก

"ได้สิ ที่นี่เขามีส่วนรับฝากสัตว์เลี้ยง สปาฟรี"

โอ้โห! หน้าจิลเป็นประกาย

โจเอลดันหลังจิลอย่างสุภาพ ถ้าฮันท์จะได้รูปถ่ายละก็ต้องไวมาก จากสำนักงานทนายความมาถึงร้านนี้ จิลนั่งรถฟิล์มดำ ระยะเวลาเข้าร้านแค่ห้าวินาที โจเอลรอบคอบเสมอ อะไรที่ทำให้เขาเดือดร้อนภายหลังไม่เอาหรอก แต่บางครั้งก็ตื่นเต้นดี

ทว่าตอนที่พวกเขาจะเดินเข้าไป ก็มีคนเดินสวนออกมาพอดี ชายที่เดินสวนออกมามีผมสีทองสวยที่สีเข้มกว่าจิลหนึ่งเฉด เขาสวมแว่นตากันแดดยี่ห้อหรู เสื้อผ้าที่ดูก็รู้ว่าเป็นแฟนชั่นนิสต้า พอชายคนนั้นหยุดมองจิล เขาก็ถอดแว่นกันแดด เผยให้เห็นใบหน้าที่ทั้งสวยและหล่อคมคาย

"โจเอล? " ชายหนุ่มที่มีความสูงและรูปร่างพอๆ กับจิลทัก

"ฟรานซิส"

"คุณคนนี้คือ" ฟรานหันไปทางคู่เดทของโจเอล

"คู่เดทครับ" โจเอลสุภ๊าพสุภาพ แต่ตาบอกว่า ‘นายอย่ายุ่งน่า’

"เจเรไมน์ครับ" จิลแนะนำตัวเอง

ฟรานซิสหรี่ตา เขาไม่ยอมออกจากประตู จิลกับโจเอลก็เลยเดินเข้าไปไม่ได้

"ผมขอทางหน่อยนะครับ" โจเอลวางแผนมาดี ไม่สู้เหตุบังเอิญ

ฟรานสูดลมหายใจ เขาลังเลระหว่างว่านี่เหยื่อคนใหม่หรือคู่เดทจริงๆ เลยส่งนามบัตรให้จิล

จะทำอะไรอีก โจเอลมองฟรานซิสอย่างรำคาญที่เข้ามายุ่งเรื่องของเขา

"เพื่อนโจเอลก็คือเพื่อนผม นี่นามบัตรของผมนะครับ" ฟรานยิ้มพิมพ์ใจ

โว้ยยยย โจเอลหน้าบึ้งสนิท คำรามในใจว่าทำอะไรเหยื่อคนใหม่ไม่ได้แล้วละสิ

จิลรับมา พออ่านชื่อแล้วก็จำได้ "คุณคือกาลิฟิอานาคิสคนนั้น! " จิลก็ว่า ราศีแบบนี้น่าจะเป็นคนดังไม่ก็ดารา

"ใช่ เขาคือฟรานซิส กาลิฟิอานาคิส เพื่อนรักของผม" โจเอลประชด มองแบบ ‘ฉันจะมาเอานายแทนเด็กนี่แล้วกัน หมดอารมณ์ทำอะไร จะพามาดินเนอร์ทำไม เบื่อแล้ว’

ฟรานถลึงตาใส่โจเอลบ้าง "ผมไปละครับ มีคนอารมณ์ไม่ดีถ้าผมอยู่ ถ้ามีปัญหาอะไรกับโจเอลก็โทรหาผมได้" แล้วก็เดินฉับไปเลย เขาไล่ก็ไป

จิลมองตาม ทำไมเขารู้สึกว่าบรรยากาศมาคุวะ

โจเอลกะจะคั่วสนุกๆ ซะหน่อย อด อด อด

"เขาดูไม่พอใจที่ผมมากับคุณนะ" จิลหันไปถาม คันปากอยากถามว่าพวกคุณเป็นแฟนกันเหรอ

"เข้าไปข้างในกันเถอะ" ทนายความตัดบท

พวกเขาเลยเดินเข้าไปข้างในแทน ก็เป็นดินเนอร์ที่อร่อยดี แต่ทนายคู่เดทขรึมไปหน่อย

"ถ้าคุณกลัวเขาโกรธ คุณจะโทรไปง้อเขาก็ได้นะ ผมไม่ว่า" จิลกินเรียบร้อย

หา? ใครจะง้อฟรานซิส คนฟังตาโตใหญ่

"ผมกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันครับ"

"คุณดูเครียดมากหลังจากเจอเขา" จิลตั้งข้อสังเกต

แหงสิ ผมเกือบได้คุณแล้ว ถ้าคุณเป็นอะไรไป ฟรานซิสเช็กแน่ แล้วผมก็จะไม่มีชีวิตอันสงบสุขอีก โจเอลคิดในใจ

"เครียดๆ แบบนี้คู่เดทเครียดตามนะครับ" จิลยิ้มแย้ม

"ขอโทษครับ ผมไม่ได้เดทมานาน เกร็งไปหน่อย" ทนายความแกล้งยิ้มประหม่า แบบควรได้ถ้วยการแสดง

"งั้นผมทำให้คุณหายเกร็งเอาไหม" จิลยิ้มๆ อีก

"หืม"

"ผมมีเคล็ดลับแก้เครียด" จิลโน้มตัวเข้ามา พูดเสียงกระซิบกระซาบ

"ยังไงครับ"

พออีกฝ่ายเอียงหูมา จิลก็งับติ่งหูเบา แล้วก็ถอยตัวออกมา

เจเรไมน์...นิสัยเสียออกมาอีกแล้ว นายไม่เข็ดเหรอ ครั้งก่อนก็เพราะนิสัยนี้นายถึงชวนกิลเลียนไปที่บ้าน...

โจเอลได้กลิ่น...กลิ่นของนักล่า แต่คนตรงหน้านี่อย่างกับกวางที่ไม่รู้เดียงสาอะไร...

อืม...น่าสนใจ

เขาเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มเขิน หน้าแดง ทำให้จิลหน้าแดงตาม แล้วก็ยิ้มกว้าง

"กินอะไรอีกไหมครับ" โจเอลถามหลังพวกเขาเพิ่งจัดการฟูลครอสท์ไป

"สามีผมนะ พาผมไปกินข้าวนอกบ้านนับครั้งได้" จิลบ่นอย่างเป็นกันเองแล้ว "แต่เชื่อผมสิ เขาพาชู้วัยรุ่นไปกินข้าวบ่อยจะตาย"

"น่าโมโหนะครับ"

จิลทุบโต๊ะ พูดจริงจัง "ใช่! ไม่ยุติธรรมเลยใช่ไหม ผมดีใจมากเลยนะที่มีคนชวนมากินข้าว"

"ผมก็ดีใจที่คุณตอบรับ" ทั้งคู่เริ่มจัดการของหวาน และโจเอลอารมณ์ดีแล้ว

"ขอบคุณมากครับ ผมบอกตรงๆ นะ ผมต้องหาสามีใหม่ที่ดีกว่าคนเดิมให้ได้ แต่ผมไม่คิดจับคุณหรอกนะ ผมแค่บอกไว้ก่อนว่าทำไมผมชวนง่าย" จิลพูดแล้วกินเครมบรูเล่ เปลือกน้ำตาลของร้านนี้หวานน้อยๆ กรุบกรอบใช้ได้เลย น่าจะทำกินที่บ้านบ้าง เพราะฮันท์เองก็ชอบกินเหมือนกัน...

จิลอมช้อน เบ้ปากเมื่อเผลอนึกถึงฮันเตอร์

"ว้า" โจเอลทิ้งหางตาลง "ผมไม่อยู่ในตัวเลือก"

"คนเก่าที่ผมเดทด้วย ผมสตาร์ทไวไปหน่อย แล้วคุณก็เป็นทนาย มันคงไม่เหมาะที่เราจะเดทกันระหว่างผมฟ้องหย่านะครับ" จิลแก้ตัว

"ผมเข้าใจครับ"

จิลเห็นโจเอลพูดว่าเข้าใจ แต่สีหน้าดูไม่เข้าใจเลยจึงลดเสียงลง "เอาจริงๆ อีกรอบนะ ฮันเตอร์บอกจะฆ่าผู้ชายทุกคนที่ผมเดทด้วย และผมยังต้องการทนายเจ๋งๆ อย่างคุณอยู่"

โจเอลหัวเราะ ฆ่าเหรอ ดี มาเลยมา เขาจะได้หาความชอบธรรมในการชำแหละคน คิดเสียว่าป้องกันตัว

แล้วจิลก็ชวนคุยเรื่องอื่นต่อ จนได้เวลากลับนั่นละ โจเอลจึงถามว่าจะให้เขาไปส่งที่ไหน

"เอ..." จิลที่เอามือลูบๆ พุงอัลเฟรดอยู่คิด เจ้าหมาตัวโปรดได้กินจนอิ่มแปล้แล้ว

"จริงๆ แถวนี้ใกล้บ้านผมมาก ผมติดรถไปลงถนนครีตได้ไหม" จิลกะว่าลงแล้วเดินเข้าบ้าน ยังไงเวลานี้ฮันเตอร์ก็ยังไม่กลับจากที่ทำงาน

"ได้สิครับ" โจเอลตอบ

แต่พวกเขาจูบกันบนรถ โจเอลทำเป็นเขิน แต่รู้สึกว่าถ้าไม่เอากำไรหน่อยเสียดายเวลาแย่ อีกอย่างเขาก็ไม่ใช่พ่อพระด้วย

"อะ เอ่อ" จิลก็เขิน แต่นี่เขินจริง เพราะฮันเตอร์ก็ไม่ใช่แนวนุ่มนวล เขาถูกจูบแก้ม จูบปากเบาๆ

ไม่ๆ ห้ามคั่วทนาย เรายังต้องการเขาเป็นทนาย จิลคิด แต่กลิ่นหอมของโจเอลกลับทำให้เขาเคลิ้มนิดๆ มันไม่ใช่น้ำหอมธรรมดา แต่เป็นน้ำหอมผสมกลิ่นที่กระตุ้นกำหนัดบางอย่าง กับนิ้วมือที่ลูบไล้จนทำให้รู้สึกดี

"อืม...อา" กว่าจะรู้ตัวจิลก็จิกต้นขาอีกฝ่ายแล้วจูบดูดดื่มแล้ว ไม่ทันรู้ตัวว่ากลิ่นที่กระตุ้นอารมณ์เขาคือกลิ่นเลือดที่ติดตัวทนายคนนี้แบบซึมเข้าผิวหนัง

โจเอลเอนเบาะลง ปกติเขาไม่ชอบความไม่ประณีต แต่ในกรณีนี้โอเค เขาเล้าโลมนกน้อย ฟังเสียงหวานๆ โดยที่มือก็กำลังจะจัดการปลดเสื้อผ้าเหยื่อ

ฝ่ายจิลก็กำลังเคลิ้มๆ กับกลิ่น จนมีเสียงปึง! ใส่กระจกหน้ารถนั่นละ

จิลสะดุ้งเฮือก!

อะ-ไร-อีก! โจเอลหงุดหงิด

กระจกหน้ารถของทนายเป็นรอยร้าวแบบใยแมงมุม

รถ-ฉัน!

"ฟิล์มดำมันไม่ได้ติดหน้ารถเนอะ..." จิลยิ้มแหย

โจเอลรูดซิปกางเกง ผลุนผลันลงจากรถเพื่อสำรวจความเสียหาย ตอนนี้สัญญาณกันขโมยดังลั่น อัลเฟรดที่นั่งบนเบาะหลังเห่าขรม

ส่วนคนที่ยืนทะมึนอยู่นอกรถคือ ฮันเตอร์...

โจเอลมองแบบไม่เป็นมิตร มองแบบที่สัตว์นักล่าจ้องกันและกัน แต่โจเอลไม่มีวันลงมือก่อน และฮันเตอร์ก็ไม่ทำในที่แจ้ง

จิลจัดเสื้อผ้าแล้วลงจากรถ พร้อมกับพาอัลเฟรดลงมาด้วย "ฮันท์! นี่ทนายของฉัน เขาจะช่วยจัดการเรื่องหย่า" จิลเข้ามาแทรก ส่วนอัลเฟรดกลัวหงอ กลัวทั้งพ่อทั้งเพื่อนใหม่ของแม่

"ทนายนอนกับเมียคนอื่นเรอะ!?! " ฮันท์ตะคอกดังลั่นถนนเลย

จิลเอามือปิดหู "ไม่ได้นอนกัน นายเข้าใจผิดแล้ว"

โจเอลมีรอยเส้นเลือดขึ้น เพราะเขาเกลียดการตกเป็นเป้าสายตา หมอ-นี่! อา อา อา...ฉันจะเชือดแก

ฮันท์กำหมัดพร้อมจะพุ่งเข้าใส่คนที่หวังเคลมเมียตัวเอง

"อย่านะ! " ทว่าเมียไม่เข้าข้าง...

จิลลนลาน เขารู้ว่าฮันท์ไม่ฆ่าคนในที่แจ้ง แต่ขืนโจเอลโดนชก แล้วโกรธจนเลิกทำคดีให้เขาละก็...

ฮันท์ไม่ทำทนาย

มั้ง...

แล้วหมาบ้าก็พุ่งเข้าใส่ชายที่ยืนสะโอดสะองอยู่

"หวา! " โจเอลปัดป้อง คิดในใจว่าจะเชือดตรงไหนดี เขาห่วยเรื่องต่อยตี แต่มีดนี่ไม่เป็นรองใคร

อัลเฟรดร้องงี้ดดดด จิลร้องห้าม "พอ-แล้ว! "

ฮันท์เอาหมัดกระแทกหน้า เขาไม่สนว่ามันเป็นทนาย หนึ่ง มันนอนกับเมียคนอื่น! สอง เมื่อกี้เขาเพิ่งทุบกระจกรถมันไป ทุบหน้ามันอีกนิดคงไม่ต่างกัน!

แต่พอฮันท์ผละออกมา หน้าอกเขากลับมีเลือดย้อมเป็นน้ำตก ส่วนโจเอลอยู่บนพื้น หวีดร้องหวาดกลัว มือปัดป้อง ถือมีดพกจิ๋ว

จิลอ้าปากค้าง "ฮันเตอร์! " เขาหันไปทางโจเอล แล้วก็มองสามี

ฮันท์นิ่งไป รู้สึกร้อนวูบที่โดนฟัน และรู้ทันทีว่าอีกฝ่ายเล่นละคร มีดคมกริบ เล็กบางเหมือนมีดผ่าตัด ท่าถือนั่นก็...

จิลผวาเข้าไปกดบาดแผลบนหน้าอกให้ มันน่าเจ็บใจก็จริงที่เขาเป็นห่วงฮันเตอร์ แต่ก็เป็นห่วงจริงๆ นั่นแหละ "อย่ามัวแต่นิ่งสิ เลือดนายไหลออกมามากแล้ว! "

โจเอลยิ้มมุมปากให้แวบหนึ่ง

อัลเฟรดวิ่งมาหาพ่อ ร้องงี้ดๆ ขณะที่จิลถอดผ้าพันคอของอัลเฟรดมากดห้ามเลือดให้ แล้วก็หันไปหาโจเอล "คุณเป็นอะไรไหม"

เขาไม่รู้ว่าโจเอลเล่นละคร แต่โจเอลมีคนช่วยเยอะ ดูขวัญเสีย และไม่หันมามองจิลเลย

"อืม" ฮันท์นิ่วหน้า หัวเสียจัด หัวฟัดหัวเหวี่ยงจะกลับบ้าน

หงุดหงิด หงุดหงิด

"ที่รัก กลับบ้านเถอะ" ฮันท์ยื่นมือเปื้อนเลือดให้จิล มีคนบอกว่าเขาควรไปหาหมอ แต่ฮันท์ปฏิเสธด้วยสายตาเย็นชา

"แต่เขายัง..." จิลชั่งใจระหว่างสามีกับทนาย มือยังกดที่แผลของฮันเตอร์อยู่

เห็นเมียจ๋าเป็นห่วงคนอื่น ฮันท์ก็เจ็บวูบ มองโจเอลแบบคาดโทษ แล้วก็เดินออกไปเลย เอาผ้าพันคอหมาที่ใช้กดแผลไปด้วย เขาเอาเสื้อแจ็กเก็ตปิดแผลอีกชั้น เรียกแท็กซี่กลับบ้าน

"ถนนครีต" ฮันเตอร์บอกแท็กซี่เสร็จก็ก้าวขึ้นรถ เลือดเหี้ยนี่ก็ยังไม่หยุดไหลสักที

"ฮันเตอร์! " จิลละล้าละลัง เขาตัดสินใจวิ่งตามฮันเตอร์ไป แต่เพราะลังเลก็เลยมาไม่ทัน ฮันเตอร์ขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว กลายเป็นจิลกับอัลเฟรดวิ่งตามแท็กซี่ที่แล่นเอื่อยๆ

คนแถวนั้นมองจิลวิ่งจูงหมา ปากก็ร้องโวยวายว่า “ฮันเตอร์ๆ!” ไปตลอดทาง

คนขับแท็กซี่เป็นตาแก่ที่มองไม่เห็นคนวิ่งตาม ส่วนอัลเฟรดก็คิดว่าแม่พาวิ่งออกกำลังกาย...



-------------------------------------

A/N เทใจให้อัลเฟรด เจ้าหมาน้อย ชอบอัลเฟรดมากเลยค่า แงๆ รักพ่อรักแม่เนอะ โอย อยากกอด อยากขยี้ขย้ำขนอวบๆ

*สาระน่ารู้* (แต่จะไม่รู้ก็ได้)

ฟรานซิสกับโจเอลเป็นตัวละครหลักจาก Of Demon & Angel ค่ะ

คุณสามารถติดตามข่าวสารจากนิยายเรื่องอื่นๆ ของเราได้ที่ FB เพจ ILLREI

[ILLREI]

ติดตามจ้า 

สนุกมาก ลุ้นว่าจะหย่าหรือป่าว

รอตอนต่อไปจ้า 
 

ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์นะคะ มาลงต่อแล้วค่ะ