เป็นนิยายอีกเรื่องหนึ่งที่ชอบมากค่ะ ไคลี่ เขียนได้ดีจริงๆ คือเราอ่านแบบทรมานมาก
เพราะอ่านในโทศัพท์ตอนเดินทาง อ่านแล้ววางไม่ลงเลย อยากบอกว่า เราอ่านทุกตัวอักษร
อ่านทั้งนิยาย และอ่านสิ่งที่ไคลี่เขียนไว้ข้างล่าง ยิ่งช่วงท้ายๆ ที่เห็นไคลี่เขียนอธิบาย
ให้คนอ่านทุกคนเข้าใจ ยังรู้สึกปลื้มไปด้วย เพราะมันแสดงว่าไคลี่เขียนได้อารมณ์มากๆ
คนอ่านถึงได้อินตามกันขนาดนี้(ฮ่าๆ เราก็เป็นหนึ่งในนั้น) ชอบตัวละครทุกตัว
อยากเป็นมิจัง อยากเป็นคนที่มีแต่ใครๆ ก็รัก อิอิ แต่พลิกล๊อคตรงอาเมนนี่แหละค่ะ
เป็นตรงช่วงที่เมโดนขมเหง ทำร้ายร่างกาย จิตใจ ตอนนั้นน้ำตาไหลตามเลยนะ เพราะสงสารเม
แต่ยังแอบติดใจเบาๆ ว่าทำไมอาเมนยอมลงให้เม เพราะน้ำตาของเมเหรอ? เห็นทีต้องไปอ่านอีกรอบ ฮ่าๆ
เป็นกำลังใจให้ และขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆ นะคะ