= 2 = “พี่ยุทธ” [ว่าไง ถึงแล้วเหรอ] ยุทธรับสายจากลูกดิ่ง
“ครับ..มาถึงครู่ใหญ่ พี่จะมาเอาไปเองหรือให้ผมเอาไปให้” ลูกดิ่งถามรุ่นพี่
[ไม่ต้อง..มึงเตรียมไว้เลย เดี๋ยวกูส่งตัวแทนไป ไม่ต้องเดาให้ยุ่งยากไอ้ปุ้มแหละ
มันอ้วกใส่รองเท้ากูก็ต้องรับผิดชอบ..แค่นี้นะ] ลูกดิ่งอึ้ง แต่ไม่ทันได้ถามอะไรต่อ รุ่นพี่ตัดสายไปแล้ว
รีบไปเตรียมสตั๊ดคู่สำรองให้ยุทธยืมใส่ซ้อม จัดการหยิบใส่ถุงให้เรียบร้อย
“เอาไปไหนครับ” โยโย่ถาม เมื่อเห็นรุ่นน้องหิ้วถุงรองเท้าออกมา
“เตรียมให้พี่ปุ้มครับ พี่เขาจะมาเอาไปให้พี่ยุทธ” โยโย่เลิกคิ้วแปลกใจเล็กน้อยกับคำตอบ
ลูกดิ่งรู้ทันทีว่าพี่สงสัย รีบอธิบายทันที
“รองเท้าพี่ยุทธ พี่ปุ้มเขาทำเลอะต้องลงมือซัก คงแห้งไม่ทันใส่ซ้อมพรุ่งนี้เย็นอ่าครับ
พี่ยุทธเลยยืมของผม” โยโย่ไม่ติดใจอะไรเพิ่ม โดยนิสัยไม่ชอบหยุมหยิมเช่นกัน
“พรุ่งนี้ก่อนเที่ยงมีเซ็นสัญญา บัตรประชาชนอย่าลืมเอาติดไปด้วยนะครับ
ต้องถ่ายเอกสารแนบสัญญาเก็บไว้ทั้งสองฝ่าย” โยโย่แจ้งให้คนรักที่เพิ่งได้รับอนุญาตจากแม่อย่างเป็นทางการรับทราบ
“ครับ..พี่อยู่ด้วยใช่ไหม” น้องถามกลับมา
“อยู่สิครับ..ใครจะทิ้งแฟนลำพัง พี่ต้องทำหน้าที่ผู้จัดการส่วนตัวให้ดิ่งอยู่แล้ว”
พอได้ยินพี่หยอดหน้าตาย ลูกดิ่งเขินซะงั้น เขาไม่ชินคำพูดการแสดงออกของพี่
“หึหึ! เสร็จธุระตามพี่เข้าห้องนอนเลยนะ พี่ขออาบน้ำก่อน ดิ่งก็อย่าช้าล่ะ อาบน้ำเข้านอนกัน”
น้องก้มศีรษะรับคำงึกๆ ไม่กล้าเงยหน้าสบตาพี่ รุ่นพี่ตัวโตควบสถานะคนรัก
ซึ่งแม่เพิ่งรับรู้แถมเปิดไฟเขียวให้แล้วเรียบร้อย ขณะนี้รู้สึกเขินพี่มากๆ
“กริ๊งงง!!!” เสียงกริ่งประตูดังขึ้น หลังโยโย่หายเข้าห้องนอนไปแล้ว
ลูกดิ่งรีบเดินไปส่องตาแมว เห็นเป็นอดีตกัปตันทีมยืนรอหน้าห้อง เขาเปิดประตูในทันที
“ดีครับพี่ปุ้ม” ไม่ลืมทักทายตามมารยาท
“อืม..กูมาเอารองเท้า” ปุ้มรีบแจ้งธุระที่มาเช่นกัน
“ผมเตรียมไว้แล้ว พี่จะเข้ามาข้างในก่อนหรือรอให้ผมหยิบให้ครับ”
ลูกดิ่งถามความเห็น เขาไม่เชิญเข้าห้องก็ดูไร้มารยาท เชิญก็ไม่แน่ใจว่าปุ้มจะเข้ามาเช่นกัน
ต่างรู้ว่าห้องนี้เป็นของ ‘โยโย่’ ผู้ที่นักเตะทุกคนเกรงใจเป็นอันดับแรก
“ไม่ดีกว่า มึงหยิบออกมาเหอะ” ปุ้มบอกเสียงเรียบ
“ถ้างั้นพี่รอแป๊บ” ปุ้มพยักหน้า ลูกดิ่งปิดประตูหันกลับเข้าไปเอาถุงรองเท้าสตั๊ด
การยืนคุยของสองหนุ่มตกอยู่ในสายตาใครบางคน ที่แอบสะกดรอยตามปุ้มมาห่างๆ
บังเอิญดันไปเห็นเข้าพอดีว่าปุ้มกดลิฟต์ขึ้นมาชั้นนี้ เขาจึงตามมาดูโดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว
“เรียบร้อยครับ” ลูกดิ่งกลับออกมาอีกครั้ง พร้อมยื่นถุงใส่รองเท้าให้
“กูไปนะ” ปุ้มบอกสั้นๆ ลูกดิ่งได้แต่พยักหน้ารับ รอส่งปุ้มเดินตรงไปยังลิฟต์ถึงค่อยปิดประตูลง
ส่วนปุ้มมาถึงลิฟต์กดเรียกชั้นสอง ซึ่งเป็นห้องพักของเขา รอไม่นานลิฟต์ก็มา
พอเปิดออกกลับมีใครบางคนอยู่ในลิฟต์ที่เขาเรียกนี่สิ
“อ่ะ..ดีครับพี่เรน” ปุ้มยกมือไหว้ทักทายคนตัวเล็กน่ารัก ที่ยืนส่งยิ้มให้
“ดีครับ..น้องปุ้มมาทำอะไรชั้นนี้เอ่ย” เรนทัก พร้อมกับเบี่ยงตัวหลบให้ปุ้มเข้ามายืนได้สะดวก
“ผมมายืมรองเท้าลูกดิ่ง พี่เรนมาทำอะไรครับ” ที่เขาถาม เพราะชั้นนี้เป็นชั้นสูงสุดของห้องพักนักเตะ
นอกจากพี่โย่ พี่เกรียงและห้องรับรองประธานสโมสรแล้ว ไม่มีนักเตะหรือใครพักชั้นนี้ เขาจึงมีคำถามเช่นกัน
“พี่เปล่าขึ้นมาชั้นนี้ ลิฟต์ที่ปุ้มเรียกดันวิ่งขึ้นมาชั้นบน ค่อยย้อนลงข้างล่างล่ะมั้ง”
เรนบอกด้วยรอยยิ้มน่ารัก ปุ้มพยักหน้าเข้าใจ ลิฟต์ไม่วิ่งย้อนไปย้อนมา เป็นเรื่องปกติทั่วไป
“แล้วทำไมถึงยืมรองเท้าลูกดิ่งล่ะ” เรนถามเหมือนหาเรื่องชวนคุย
“ฉุกเฉินนิดหน่อย ผมไม่ได้ใส่ให้ยุทธมัน ผมทำรองเท้ามันเปียกครับ
คงแห้งไม่ทันซ้อมพรุ่งนี้” ปุ้มเลี่ยงที่จะให้รายละเอียด
“อ๋อเหรอ..พรุ่งนี้มีเซ็นสัญญา อย่าลืมเตรียมบัตรประชาชนด้วยนะ” เรนเปลี่ยนเรื่องกะทันหัน
“ครับ..ที่ห้องประชุมเล็กใช่ไหมพี่” ปุ้มถามให้แน่ใจ
“ใช่ครับ สิบโมงเช้าอย่าสายล่ะ”
“ครับ..ถึงชั้นของพี่แล้ว”
ปุ้มบอก ก่อนเสียงลิฟต์จะดังเตือน ประตูเปิดเมื่อถึงชั้นห้องพักของเรนกับอีนอค
“ตามมาก่อนสิ พี่มีขนมฝากไปให้ลูกดิ่งหน่อย”
เรนพยักหน้าชวนให้ปุ้มเดินตามไป ปุ้มก้าวตามออกมาแอบงงนิดหน่อย
“ขนมอะไรครับ” เขาแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ขัด
“ช็อกโกแลตนะ ว่าจะให้ลูกดิ่งแต่ลืมทุกที ไว้ปุ้มเอารองเท้าไปคืนรบกวนฝากให้ลูกดิ่งด้วยสิ
พี่มีสองชิ้นของปุ้มชิ้นนึงของลูกดิ่งชิ้น ให้ดีกินด้วยกันอร่อยมาก พี่เอาติดมาจากอเมริกา”
เรนบอกด้วยใบหน้ายิ้มร่าเริง ปุ้มได้แต่พยักหน้าเออออ แต่ไม่ได้ถามแต่อย่างใด แม้จะแปลกใจนิดหน่อย
ทำไมไม่ให้ลูกดิ่งเอง คิดอีกทีคงเห็นเขาไปยืมรองเท้าเลยกะฝากเขาแทนมั้ง ขนมแบบนี้ไม่ใช่ของสำคัญอะไร
“รอแป๊บ” ถึงหน้าห้อง เรนใช้คีย์การ์ดเปิดประตู หายเข้าไปครู่ใหญ่ปล่อยปุ้มยืนรอหน้าห้อง
กลับออกมาในมือมีขนมห่อแพ็คเกจสวยงามดูมีราคายื่นให้สองชิ้น
“ช็อกโกแลตขายดีในอเมริกา ปุ้มอย่าลืมกินกับลูกดิ่งล่ะ” ปุ้มรับมาไม่ลืมขอบคุณไปด้วย
“ขอบคุณครับ” พูดจบขอตัวกลับเข้าลิฟต์
โดยมีสายตากระหยิ่มยิ้มย่องของเรนมองตามอย่างยากจะคาดเดาความคิด
“มาแล้วดิ ไปเอารองเท้าแค่นี้หายไปนานเชียว”
ยุทธถาม พร้อมปรี่เข้าไปแย่งถุงสตั๊ดในมือปุ้มมาเปิดดูอย่างใจร้อน
“สวยวะ มันยอมให้คู่นี้กูเชียวไอ้ลูกข่าง เพิ่งไปถอยกับมันก่อนมาเข้าค่าย
ทำไมไม่เอาคู่เก่าให้กูยืมแล้วใส่คู่ใหม่ซ้อมวะ ใจใหญ่โคตรเว้ย!”
ยุทธจำได้ว่า รองเท้าคู่นี้เขาไปซื้อกับลูกดิ่ง วันที่เจอผสุตามมาทำความรู้จัก
“คนเรามักชอบใส่คู่ชินเท้า คู่ใหม่ไม่ชินไม่แปลกที่จะให้ยืม”
ปุ้มเป็นฝ่ายไขข้อข้องใจเสียเอง ก่อนหย่อนตูดนั่งบนโซฟา มองยุทธรื้อสตั๊ดออกมาลองสวมดู
“โอเค..ใส่ได้ รอดตัวไปนะมึง” มีหันไปชี้หน้าปุ้มอีก
“อะไรวะ กูบริการมึงขนาดนี้ยังชี้หน้ากูอีก” ปุ้มชักหงุดหงิด
เขายอมลงทุนไปเอามาให้ แทนการไถ่โทษแล้วยุทธยังไม่เลิก
“ถุย..หรือมึงจะให้กูไป มึงทำกูเดือดร้อนมึงต้องเป็นคนไปหิ้วมาดิ
ความจริงจะให้ดีเลี้ยงข้าวกูด้วย มื้อเย็นกูเป็นฝ่ายนั่งวินไปซื้อมาให้มึงแดก สำนึกบ้าง..ปุ้ม!”
ยุทธบ่นพร้อมถอดรองเท้าเดินเข้าไปเก็บในตู้ให้เรียบร้อย ปุ้มนั่งฟังเถียงไม่ออกเพราะผิดเต็มประตู
สายตาดันเหลือบเห็นช็อกโกแลตที่ถือติดมืออยู่ ปากเร็วกว่าความคิด
“กูมีขนมแก้ขัดแล้วกัน” ยุทธโผล่หัวออกมาอย่างไว
“หนม’ไรวะ” น้ำเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
“ช็อกโกแลต” ปุ้มโชว์ช็อกโกแลตสองห่อในมือให้ดู
“ไปซื้อเมื่อไหร่” ยุทธเดินเข้ามาถึงวิสาสะคว้าไปแท่ง
ลงมือแกะกระดาษสีสวยอย่างไม่สนมารยาท
“แดกเหอะไม่ต้องถาม” ปุ้มถือว่าเอาส่วนของเขาให้ยุทธ คงไม่ผิดเพราะไม่ได้เอาของลูกดิ่งให้ไป
“เย้ย! อร่อยวะ ข้างในมีน้ำหวานปนซ่า” ยุทธบรรยายรสชาติให้ฟัง ทำสีหน้ายั่วน้ำลายใส่ด้วย
“ขนาดนั้นเชียว..” ปุ้มชักอยากลอง ยื่นหน้าจะขอชิม แต่ปุ้มชักแท่งช็อกโกแลตที่ถือในมือหนี
“อะไรของมึง อีกแท่งมึงแกะแดกดิ มาแย่งอะไรของกู” ยุทธเกิดหวงของขึ้นมาซะงั้น
ปุ้มมองอาการยุทธ เหมือนเด็กกลัวถูกแย่งของโปรดก็ให้นึกอยากรู้ มันจะอร่อยแค่ไหนเชียว..
ความต้องการพิสูจน์เป็นฝ่ายชนะ สุดท้ายแท่งที่ตั้งใจเอาให้ลูกดิ่ง ก็ถูกแกะชิมโดยคนรับฝาก
แอบบอกตัวเองในใจ..ไว้ไปขอเรนใหม่แล้วบอกว่าเผลอกินของฝากไปแล้ว คงไม่ใช่เรื่องใหญ่..แค่ช็อกโกแลต
“เอออร่อย..น้ำอะไรวะหวานปนซ่า สอดไส้ข้างในไม่เคยเจอ” ปุ้มอดเปรยจนได้
ยอมรับว่าช็อกโกแลตละลายในปาก แถมไส้ข้างในมีน้ำให้รสหอมหวานปนซ่าติดลิ้นอยู่ด้วย
“อ้าว! มึงซื้อไม่รู้เหรอ” ยุทธเป็นฝ่ายถามด้วยความสงสัย
“กูได้มาอีกที มีคนซื้อจากอเมริกามาฝาก” ปุ้มยักคิ้วยิ้มยวนเหมือนถือไพ่เหนือกว่า
“โด่!..กูนึกว่ามึงซื้อ เอาของฟรีมาแก้ขัดยังมีหน้ารับสมอ้าง” ยุทธเบ้ปากใส่
แต่ก็กัดช็อกโกแลตกินอย่างเอร็ดอร่อย ปุ้มยักไหล่ไม่แคร์ตั้งหน้าตั้งตากินของตัวเอง
หรือจะพูดให้ถูกของฝากลูกดิ่งจนหมดแท่งในเวลาต่อมา
ก่อนจะลุกไปหยิบน้ำในตู้เย็นรินใส่แก้วกระดกกลั้วคอตามไปติดๆ
“ฮาาา!! อร่อยวะ” ยุทธตามมาแย่งแก้วไปดื่มบ้าง
มีย้ำรสชาติขนมแปลกใหม่ที่ได้ลองกันไปสดๆ ร้อนๆ
“อืม” ปุ้มขานรับในคอ
“กูอาบน้ำก่อน ขอบใจสำหรับขนม” ยุทธตบบ่าปุ้มทีนึง
ยักคิ้วอย่างกวนเดินส่ายท่ายียวนหายเข้าห้องนอนไปอาบน้ำ
ปุ้มได้แต่ส่ายหัวให้กับความเกรียนของเพื่อนรุ่นน้อง
ผ่านไปไม่ทันไร ปุ้มรู้สึกร้อนวูบวาบครั่นเนื้อครั่นตัวแปลกๆ
ใจเต้นรัวกระหน่ำเหมือนจะกระดอนออกนอกอก อาการเริ่มหนักขึ้นเหงื่อผุดซึมเต็มไรผม
สำคัญความต้องการทางเพศกระพือโหมไม่เคยเป็นมาก่อน
“ยุทธ..ยุทธมึงรีบหน่อย กูจะใช้ห้องน้ำ” เขาไม่รู้ตัวเป็นอะไร
ตอนนี้ต้องการปลดปล่อย จำเป็นต้องใช้ห้องน้ำ ซึ่งยุทธอาบน้ำอยู่
“แกร๊ก! เสียงลูกบิดประตู ยุทธโผล่มาหน้าแดงก่ำ
หยดน้ำเกาะพราวนุ่งผ้าขนหนูพันเอวหมิ่นเหม่
เล่นเอาปุ้มมองแล้วรู้สึกกระตุ้นอย่างไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองซะงั้น
“ปุ้ม..มึงไปเอาขนมมาจากใคร” ยุทธถามเสียงพร่า
ตาแดงก่ำจ้องหน้าปุ้มรอฟังคำตอบ ปุ้มเริ่มจับความผิดปกติได้ ตอบเสียงแผ่ว
“พี่เรนให้กูมา” เขาไม่คิดปิดบัง เริ่มปะติดปะต่ออาการตัวเองได้แล้วตอนนี้สติชักพร่าพราย
เหมือนพื้นห้องมันโคลงเคลง สำคัญความต้องการทางเพศกลับทะยานจนควบคุมไม่ได้แล้ว
“เราโดนยา” ยุทธเปรยเสียงแหบไม่แพ้กัน สองหนุ่มจ้องตากันค้างก่อนเห็นภาพใบหน้าอีกฝ่ายพร่ามัว
สติยั้งคิดสุดท้ายปลิวจากร่าง ทะยานเข้ากอดรัดฟัดเหวี่ยงกันแล้ว ร่างล่ำหุนหนาของยุทธ
เป็นฝ่ายพลิกเอาร่างของปุ้มให้นอดบิดตัวใต้ร่าง พร้อมบดจูบดูดดึงริมฝีปากสอดลิ้นเกี่ยวต้อนกันอย่างดุเด็ดรุนแรง
ผลของยาที่ได้รับผลักดันพวกเขาแสดงความต้องการด้านมืดจนหมด
สำนึกส่วนดีไม่หลงเหลือในอนุสติ มีแต่ต้องการปลดปล่อย เสื้อผ้าของปุ้มถูกมือหยาบของยุทธ
ฉีกกระชากขาดวิ่นไม่เป็นชิ้นดี จาบจ้วงขบกัดตะโบมฟัดทิ้งรอยเต็มร่างอดีตกัปตันฟุตบอลโรงเรียน
อีกฝ่ายไม่ปฏิเสธขัดขืน กลับรู้สึกดีแอ่นหยัดรับการเล้าโลมปนความรุนแรงอย่างสาแก่ใจ
เสียงครางเหมือนสัตว์บาดเจ็บ ประสานดังระงมในห้อง พร้อมพายุอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ
มีแต่ความต้องการปลดปล่อยอาการร้อนรุ่มที่อัดแน่นจนอกแทบระเบิดให้เบาบางลงโดยเร็ว
ส่วนแข็งขึงบวมเป่งบานปริแตก ถูกยัดเยียดเข้าในร่างที่ไม่ผ่านการเตรียมพร้อม
แม้จะอาศัยฤทธิ์ของยามอมเมาช่วยไว้ แต่ร่างปริแยกเหมือนกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงของปุ้ม
ก็ทำให้กัปตันหนุ่มตัวสั่นน้ำตาไหลพราก ปล่อยเสียงครวญครางเจ็บปวดปนสุขสมดังออกมาอย่างไม่อาย
“โอยย...อ่า..ซี้ดดด..โอววว!! อ้าหหห์” เสียงยุทธคำรามต่ำอย่างหื่นกระหาย
เสียงปุ้มโอดครวญดิ้นพล่านแต่กลับไม่ถอยหนี แรงกดกระแทกชิ้นส่วนร่างกายที่สอดแทรกเข้าในร่างจนจมมิด
เลือดสีสดไหลเปรอะจากจุดอ่อนไหว อาการฉีกขาดบาดแผลสดไม่เป็นอุปสรรคให้สองหนุ่มมีสติ
หยุดกิจกรรมที่กำลังดำเนินลงได้ การขยับอัดกระแทกส่วนเชื่อมต่อเป็นไปอย่างรุนแรงจนกายหนุ่มสั่นไหว
ตามแรงส่งที่โจนจ้วงเข้าใส่ แผ่นหลังแกร่งมีรอยขีดข่วนจากเล็บไม่ยาวนักของปุ้มที่จิกลงแผ่นหลังยุทธ
สะกดกลั้นความเจ็บและความหฤหรรษ์ของอารมณ์ที่โจนทะยานอย่างบ้าคลั่ง
บทรักเร่าร้อนรุนแรง ต่อเนื่องครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งผู้รุกผู้รับซึ่งตกอยู่ใต้อำนาจของยาปลุก
ผ่านพ้นไปรอบแล้วรอบเล่า เลือดที่ไหลออกจากจุดอ่อนไหวของปุ้มยังคงไม่หยุด แผลฉีกไม่ได้รับการผ่อนปรน
กลับแบกรับท่อนเนื้อขนาดใหญ่ผลุบเข้าออกจนส่วนนี้บวมเป่ง คราบน้ำรักกลิ่นเหงื่อ
คาวคลุ้งตลบอบอวล..สองร่างต่างโยกขยับเคลื่อนไหวไปด้วยกัน เสียงครางระงมเจ็บปวดปนสุขสมดังไม่ขาดสาย
กว่าจะแผ่วเบาเงียบหายก็ค่อนรุ่ง..ปล่อยสองหนุ่มฟุบหลับกอดก่ายไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ห่อหุ้ม
ในสภาพหมดแรงหายใจผ่อนค่อยกลับสู่ปกติ..โดยยังไม่มีใครรู้สึกตัวแต่อย่างใด...?
มาต่อให้ก่อนวันนัด 1 วันนะคะ เจออีกทีวันอังคารค่ะ
ขอบคุณทุกเม้นท์ ทุกกำลังใจ ที่ตามกันมาโดยตลอด
ส่วนใครที่คาดเดา กับเรื่องราว ขอบอกว่าคุณได้ลุ้นกันต่อไป อิอิ..ปล.1 แจ้งข่าวเรื่องหนังสือเพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ของพี่วี กับเรื่องของพี่กล
จัดส่งวันพุธนี้พร้อมกันทั่วประเทศนะคะ จะแจ้งเลขพัสดุทางเมลล์ให้อีกครั้งค่ะ
ที่ช้าไปเล็กน้อย เพราะกระเป๋าผ้าเขาติดปัญหา นัดส่งวันอาทิตย์นี้ค่ะ เลยขอเวลาแพ็กหน่อยจร้าปล.2 เรื่องสนามรักนักบอล จะเปิดจองอาทิตย์หน้าแล้วนะคะ ถามว่าใกล้จบหรือยัง
ในเล้าฯ เหลืออัพอีก 6 ตอนจบแล้วค่ะ ที่เหลือเป็นตอนพิเศษ ต่อเนื่องจากเรื่องหลักในเล้าฯ
หนังสือมี 2 เล่มจบ ความหนาเล่มละ 360 หน้าโดยประมาณ ราคารวมบ็อกเซท พร้อมค่าจัดส่ง
แบบลงทะเบียน 1,060 บาท ดูปกหนังสือได้ตามรูปข้างล่างนี้เลยค่ะ ใครสนใจเก็บตังค์รอโอน
ได้เลยจร้า!! ปิดโอนหนังสือพร้อมส่งทันที เรื่องนี้ไม่รอนาน ปกติก็ไม่ให้รอนานนะคะ 
[ปกเล่ม 1]
[ปกเล่ม 2]
[บ็อกเซท]
หัวข้อ: @@@โดย Luk {สนามรัก..นักบอล} P.96 วันนี้ไปส่งหนังสือให้หมดแล้วนะคะ 12/12/56 (อ่าน 891350 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก