ต่อออจ้าาาา
.
.
.
ผมขับรถมาไกลถึงหาดบางแสนกะว่าจะนั่งเล่นสักพักแล้วไปสัตหีบต่อ หันมองคนนั่งข้างๆก็ได้แต่ยิ้มอยู่ในใจ มันเอนเบาะลงสุดนอนสบายมีผ้าห่มผืนเล็กๆคลุมตัวมันไว้ ผมปรับแอร์ให้เบาลง อากาศตอนนี้เย็นมากกลัวว่ามันจะไม่สบายซะก่อน
ตั้งแต่บ้านมันยันชลบุรีเชื่อไหมว่ามันหลับมาตลอดทาง ขนาดว่าผมแวะปั๊มเพื่อจะหาอะไรรองท้องให้มัน มันยังงัวเงียขึ้นมาทำหน้าตาหงุดหงิดใส่ผมอีก จะบอกนะว่าถ้าไม่ใช่เมียนี่กูไม่ยอมเด็ดขาด
“ตื่นได้แล้ว”ผมเขย่าตัวมันเบาๆ ให้มันตื่นไม่กล้าปลุกแรงกลัวมันเหวี่ยง ยังไม่อยากปะทะคารมกันตอนนี้
“อื้อ”แม่งไม่ตื่นไม่ว่า ยังทำหน้าตาเหมือนว่ากูผิดที่ปลุกมันอีก เด็กเวร
“กูอยากจะบีบคอมึงจริงๆ”ผมยืนเท้าเอวมองมันนอนหันหน้าหนีผม นี่กูพามาเที่ยวนะไม่ได้พามาหลับ
จุ๊บ
“อื้ออ”มันร้องประท้วงเมื่อผมก้มลงจูบปากมัน แต่ตาก็ยังไม่ลืมหลับตาแต่มือนี่จิกหัวกูเรียบร้อยละ เชี่ย เจ็บ!
“โอย แม่ง กูเจ็บ!”ผมปล่อยปากมันร้องลั่น แต่ดูเหมือนมันจะไม่ยอมปล่อยมือ
“มีโอกาสไม่ได้เลยนะ ลวนลามกูตลอด ฮึๆ”มันพูดรอดไรฟัน หน้าตามันดูเหมือนจะแดกหัวผมอยู่รอมร่อ แต่จะว่าไปก็น่าสงสารนะครับ เพราะมันยังไม่ได้นอนเลยตลอดทั้งคืนนี่นะ หึหึ อะไร อยากรู้เหรอว่าทำไมถึงไม่ได้นอน เป็นเด็กเป็นเล็กไม่ต้องมารู้หรอก ฮุ!
“ปล่อย ไอ้เหนือ เด็กเชี่ย!”เจ็บจริงๆนะ มันจิกไม่พอกระชากด้วย ร้าวไปทั้งหนังศรีษะ
“อ้าว แล้วพากูมาบางแสนทำไม ไหนว่าไปสัตหีบไง”จู่ๆก็ปล่อยหัวผมให้เป็นอิสระ มันมองทะเลอย่างประหลาดใจ ที่ผมไม่พามันไปหาดนางรำตามที่คุยกันไว้
“พามานี่ก่อนกูอยากกินอาหารทะเล เดี๋ยวสายๆค่อยไปสัตหีบ”ผมพูดบอก ก่อนจะถอยออกจากประตูรถให้คุณชายเขาได้ก้าวขาลงมายืนบนพื้นถนนสักที
วันนี้ผมกับเหนือมาเที่ยวกันสองคนครับ ตามที่ผมได้ชวนมันไว้ตั้งกะตอนแรก ออกจากกรุงเทพเมื่อตอนหกนาฬิกาพอดิบพอดี ไม่ใช่ว่าตื่นเช้านะครับ แต่ยังไม่ได้นอนต่างหาก เสร็จกิจบนเตียงก็เข้าไปอาบน้ำแล้วลากมันออกมาเที่ยวนี่แหละ มันถึงได้มีสภาพทรุดโทรมอย่างที่เห็น
คือจะบอกว่าตอนนี้หน้าไอ้เหนือฮามาก หน้ามันซีดมาก ปกติก็ขาวซีดอยู่แล้วมันใส่แว่นตาดำปกปิดรอยคล้ำใต้ตา แต่ที่ฮาที่สุดคือท่าเดิน คือมันไม่ได้พยายามทำตัวเดินให้ตรงเหมือนคนปกตินะ เพราะมันบอกว่าถึงทำไปคนก็รู้ว่าแอ๊บ งั้นก็ปล่อยเต็มไปเลยแต่เอาให้เยอะ มันก็เลยเดินเหมือนคนขากระเผลกประหนึ่งว่าหัวเข่ากับหน้าแข้งเพิ่งประสบอุบัติเหตุกระดูกหักกระดูกร้าวมาอย่างไรอย่างนั้น แต่แปลกนะที่คนกลับไม่สนใจมันเท่าไหร่ เขาก็แค่มองๆเหมือนว่าไอ้นี่มันเจ็บขามากกว่าเจ็บตูด เออเนอะสงสัยวิธีนี้ของมันจะได้ผลแฮะ
เราเลือกเช่าโต๊ะตัวนึงริมหาดหน่อยจะได้รับลมทะเลเต็มที่ ตอนเช้าอย่างนี้คนยังไม่ค่อยเยอะครับ โต๊ะก็ยังไม่ค่อยตั้ง ก็ดีนะผมชอบดูสงบดี กะว่าสายๆกว่านี้ตอนที่คนเริ่มเยอะก็จะหนีบมันขึ้นรถพาไปสัตหีบต่อ ผมชอบที่นั่นมากกว่า
“ต้มยำทะเลกับยำทะเลขอเผ็ดๆ”มันสั่งเด็กที่มาจดเมนู ผมนั่งเฉยปล่อยคุณชายเขาจัดการไป เดี๋ยวไปแทรกแล้วเขาจะหงุดหงิดกว่าเดิมอีก
“ห่อหมกปู กุ้งเผา ปูนึ่ง หมึกไข่ย่าง.....”แล้วก็อีกแสนปแดอย่างจดจนเต็มหน้ากระดาษก็ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่พอใจนะนั่น
“พอๆ แดกเยอะไปละ”ผมรีบเอาเมนูคืนเขาไป ขืนนานกว่านี้แม่งบ้าคลั่งสั่งมาทุกอย่างแน่ๆ
“ทำไม? แค่นี้เลี้ยงกูไม่ได้หรือไง เหอะ! อ่อน”มันด่าผมและมองด้วยหางตาเหมือนว่าผมไม่มีค่าอะไรสำหรับมัน กูเห็นแล้วอารมณ์ขึ้น ไม่ใช่อารมณ์หื่นนะ อารมณ์โมโหนี่แหละ
“อ่อนหรือแข็งมึงก็พิสูจน์มาแล้ว อย่าให้กูพูดต่อหน้าคนอื่นนะเหนือ”ผมว่ากลับนิ่งๆ มันเม้มปากเหมือนอยากจะด่าแต่ก็อายเด็กที่มาจดรายการอาหาร มันสะบัดหน้าหนีผมอย่างขัดใจหน้างี้แดงเถือก กูวินละ
ผมนั่งมองมันไปเรื่อยๆ มันก็ไม่ได้หันมามองผมไม่รู้ว่าหลับหรือเปล่ามันใส่แว่นด้วย แต่ไม่อยากเรียกรออาหารมาก่อนแล้วเรียกทีเดียว
ตั้งแต่เมื่อคืนที่เราจัดเบาๆกันไปสามรอบยันรุ่งสาง ความรู้สึกของผมก็เริ่มชัดเจนมากกว่าเดิม คือตอนแรกก็คิดว่ามากกว่าชอบแล้วล่ะ แต่พอได้มันเป็นเมียแล้วนะมันไม่ใช่แค่ชอบ คือเรียกว่าผมหลงมันจนโงหัวไม่ขึ้น มันจะรู้ไหมเนี่ยว่ามันทำให้ผมถอนตัวและใจไปจากมันไม่ได้
เมื่อคืนผมตกใจนิดหน่อยที่อยู่ๆมันก็นึกคึกยั่วผมกลางดึก แถมยังให้ความร่วมมืออย่างดีจนผมหน้ามืดตามัว ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่คิดว่าวันนี้คงได้คำตอบ ผมจะเค้นทุกอย่างที่ผมอยากรู้และผมก็จะบอกทุกอย่างที่ผมอยากจะบอกเช่นเดียวกัน
ผมนั่งมองเสี้ยวหน้ามันก็พลางนึกไปถึงตอนเจอมัน นึกถึงกี่ครั้งๆก็อมยิ้มได้ทุกที ผมชอบที่มันไม่เหมือนใคร ไอ้ขี้อวด ปากหมา หลงตัวเอง ทุกอย่างที่เป็นมันทำให้ผมละสายตาจากมันไม่ได้ ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าไอ้ที่ตัวเองเป็นเนี่ยเขาเรียกว่าอะไร อย่างที่บอกว่าผมไม่เคยจีบใครปกติมีแต่คนเข้าหาก่อน มันเป็นคนแรกจริงๆที่ทำให้สายตาสามารถหยุดอยู่ที่ๆเดียวได้ถ้าที่ตรงนั้นมีมัน
แค่มีมัน ผมก็ไม่อยากมองใคร
จนต่อมากลายเป็นว่าผมคิดไม่ซื่อกับร่างกายของมัน ผมหื่นอันนี้ผมรู้ตัวดีแต่ผมจะหื่นกับมันมากกว่าปกติเป็นสองเท่า แค่เห็นหน้าแค่ได้ยินเสียงผมก็ควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยจะอยู่ เลยแสดงออกกับมันค่อนข้างโจ่งแจ้งไปหน่อย มันจะไม่ชอบผมก็ไม่แปลกหรอก
แต่ตอนนี้ ผมว่าผมรู้แล้วว่ามันเป็นอาการเริ่มต้นของอะไร
เป็นมากกว่าชอบ
เป็นมากกว่าหลง
เป็นมากกว่าความใคร่
เพราะว่าผม........
“หิวแล้ว มายังๆ”ผมสะดุ้งออกจากภวังค์ มองไปก็เจอมันนั่งตัวตรงชะเง้อชะแง้หาอาหาร โถ น่าสงสาร
“กินน้ำกูไปตั้งเยอะยังไม่อิ่มอีกเหรอ”แล้วผมก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความลามกใส่มัน หึหึ มันชินแล้วนี่ครับ ยิ่งได้กันแล้วแบบนี้ก็ยิ่งต้องจัด อยากเห็นคนหน้าแดงอ่ะ
“ไอ้เหี้ย! ยังจะมีหน้ามาพูดอีก กูเดินเป๋เพราะมึงเลย!!”มันพูดเสียงเข้ม แต่ยังดีที่ไม่ตะคอกเสียงดัง ไม่งั้นเราได้ดังแน่คุณเมีย
“พูดให้ดี มึงยั่วกูก่อน”ผมยียวน ชอบเวลามันทำหน้าเหมือนขัดใจ คิ้วมันจะขมวดเข้าหากันเหมือนริบบิ้น โคตรน่ารัก
“อ่อ งั้นกูผิดงั้นสิ”ถ้าตาไม่ฝาด ผมว่าเมื่อกี้ผมเห็นแววตาไหววูบของมันแวบนึงก่อนจะหายไป อย่าบอกนะว่ามันน้อยใจคำพูดผมอ่ะ
“ไม่ได้หมายความอย่างนั้น”
“แล้วยังไง คำพูดมึงบอกทุกอย่างแล้วไอ้พี่เขียน มึงอย่าๆ”
“พอได้เป็นเมีย ก็เริ่มคิดฟุ้งซ่านแล้วเหรอ เพ้อเจ้อว่ะ”ผมแกล้งหยอก อยากให้มันอารมณ์ดีขึ้นมา แต่ดูเหมือนจะผิดพลาด
“เออ ไอ้เหี้ย! กูไม่มีสิทธิ์คิดอะไรเลยใช่ไหมเนี่ย แน่สิมึงได้กับได้ กูมีแต่เสียกับเสีย ไอ้ควาย!”มันด่า ผมตกใจดินี่มันโมโหอะไรวะ
ผมคว้าแขนมันไว้ตอนที่มันทำท่าจะลุกขึ้นเดินหนี กูงง งง งง!!!สามงง มันไม่พอใจอะไร มันน่าจะรู้ดีนี่หว่าว่าผมหยอกมันเล่น ทำไมวันนี้อารมณ์มันแปรปรวนจังวะ
“ไปใหญ่ละ มึงคิดเหี้ยอะไรอยู่เนี่ย”
“หึ”แหนะมีสะบัดแขนสะบัดหน้าหนี โถ อีนางเอก เดี๋ยวกูตบคว่ำดีไหมเนี่ย ทำกูใจแป้วเนี่ย
“นั่งลง แล้วมาคุยกันเป็นอะไร”ผมพยายามใจเย็น ดีหน่อยที่มันยอมนั่งแต่โดยดี
“เปล่านิ”แหนะ เด็กปากแข็ง หน้าเอา_ตบปาก
“มึงโกรธที่กูเอามึงเหรอ”ผมถามตรงๆ จะว่าไปเมื่อคืนมันอาจจะไม่ได้ยั่ว มันคงเผลอกัดช็อคโกแลตไปนิดนึงหรือเปล่า มันคงไม่ได้ตั้งใจจะเสียตัวให้ผม มั้งนะ
เพี๊ยะ
“ไอ้สัสนิ!”มันหันควับด่าผม มือกับปากมันไปไวมากตบหัวผมดังลั่น นี่มึงจะไม่เคารพกูในฐานะคนอายุเยอะกว่าเลยใช่ไหม เดี๋ยวกูเอาคืนแล้วมึงจะร้องไม่ออก เดี๋ยวๆ
“เป็นอะไร มานั่งข้างกูดิ เร็วๆ”รู้สึกอยากกอดมันแต่ไม่อยากเป็นคนเดินไปหา อยากให้มันเดินมาเดี๋ยวจะได้ใจแล้วข่มกูใหญ่ กูจะไม่เป็นแบบไอ้ริวแน่ๆ
“ไม่!!”ดื้อด้าน
“อย่าให้พูดอีกรอบ ไม่งั้นมึงจะเจ็บ”ผมพูดหน้าจริงจัง มันจิ๊จ๊ะในปากอย่างหงุดหงิดแต่ก็ยอมเดินมานั่งข้างผม เออเว้ยคำพูดก็ยังศักดิ์สิทธิ์อยู่
“อะไรเล่า”มันหันมาตวาดใส่หลังจากนั่งลงเก้าอี้ตัวข้างๆผม
“เป็นไร”
“เปล่า”ปากแข็งโคตรๆ
“นับหนึ่ง”
“ไอ้เหี้ยนิ!”มันตาเหลือกเลย
“นับสอง..”กดดันเข้าไป ไม่งั้นอนาคตจะเป็นกูเนี่ยแหละที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของมัน
“อะ ไอ้สัส”
“นับส.....”
“เออไอ้เหี้ย ก็มึงพูดไม่เข้าหูกูอ่ะ และ แล้วมึงก็ไม่ยอมบอกอะไรกูสักทีนิ”มันบอกอ้อมแอ้ม เสียงไม่ดังแต่ผมได้ยินชัดเจน
ที่แท้ ก็น้อยใจสินะที่หลังเสร็จภารกิจระดับชาติ ผมไม่ยอมพูดปลอบอะไรมันสักอย่าง อย่างน้อยก็ต้องพูดบอกความในใจให้มันรู้ มันคงจะคิดมากด้วยแหละก็เขามั่นใจมาตลอดว่าเขาแมนนี่นะ พอมาเจอแบบนี้เครื่องเลยรวนนิดนึง ยังปรับอารมณ์ความเป็นหญิงไม่ได้ หึหึ
“อยากให้กูบอกอะไรไม่ทราบ”ดีนะร้านนี้ทำอาหารนานเป็นชาตินี่กูทะเลาะกับเมียจนคืนดีกันแล้ว กุ้งสักตัวก็ยังไม่โผล่มา(อันนี้มึงพาลนิ)
“ช่างแม่ง ง่วง!! หิว!!”มันจับหูผมแล้วตะโกนใส่หูเสียงดัง สัส! เด็กเปรตขนหูกูสั่นเลย
“ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวล”ผมบอกมัน มันนิ่งไม่ตอบไม่พูดอะไร
“………………….”
“กูมีเรื่องจะบอกมึงเยอะแยะ”ผมสปอยให้มันอยากรู้ มันเหล่ตามามองนะแต่ทำเนียนไม่สนใจ
“เรื่องไร”
“ถึงสัตหีบก่อนแล้วจะบอก”
“บอกตอนนี้ไม่ได้เหรอ”มันถามเสียงใส สงสัยฮอร์โมนเพศหญิงเริ่มเข้าที่เข้าทาง
“ถ้าบอกตอนนี้แล้วกูจะพามึงไปสัตหีบทำไม”ผมหันมองเอือมๆ ถามมาก ผีเจาะปากมันมารึไง
“แล้วสัตหีบเกี่ยวอะไร”
“เป็นทะเลตะวันออกที่กูชอบที่สุด”ผมบอกปัดๆ จะถามไรเยอะวะ
“ทำไมต้องทะเลตะวันออก”
“เพราะสัตหีบไม่ได้อยู่ทะเลวันตกไง”
“แล้วทำไมต้องเป็นสัตหีบล่ะๆ บอกมาๆ”คราวนี้ลงทุนเขย่าแขน สงสัยคืนนี้จะไม่อยากนอนนะมันอ่ะ
“เออแม่ง เดี๋ยวก็รู้เองแหละ พูดมากอยู่ได้ ฮื้อๆๆ”ผมหันไปบีบปากมันจนจู๋ พอดีกับอาหารมาเสิร์ฟ ถือว่าโชคดีไปที่อาหารมาทันเวลา
TBC_______________________
นักเขียนขอเม้าาาาาโฮกกกก มาแล้วฮับบบบบ
หายไปสี่วัน ขอโทษจริงๆค่ะที่ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า
มันฉุกละหุกจริงๆ มีงานเข้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
ขอโทษค๊าบบบบบ T^T -/\-
ตอนนี้ว่างประมาณสามสี่วัน
ถ้าเป็นไปได้ก็จะพยายามอัพให้ได้วันละตอนหรือครึ่งตอน
เพราะเดี๋ยวสิบเจ็ดถึงยี่สอบสอง แนนจะไปเชียงใหม่
ซึ่งอาจจะต้องงดยาว
ขอแจ้งล่วงหน้านะคะะะ
รัก รัก รัก
หัวข้อ: - - OMG! หมดกัน..มันเอาผมเป็นเมีย - - ตอนที่40 (END) P.54 >Up.15/04/14< (อ่าน 633481 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก