
อ่านะ.....วันไหนที่เราเจ็บจนไม่รู้ว่าจะเจ็บได้อีก
แค่ไหน และไม่รู้ว่าจะต้องทนเจ็บถึงเมื่อไหร่ วันนั้น
เราจะยอมเลิกที่จะทนเจ็บเองแหละ เพราะคนที่เจ็บ
คือตัวเราเมื่อมันถึงจุดที่เกินจะทนเราจะเลิกทน
เหมือนผมที่ทำวันนี้ ถึงก่อนหน้านี้เคยคิดว่าจะฝืน
จะยื้อให้เจ็บไปด้วยกัน แต่มันก็บั่นทอนจิตใจเรา
มากกว่าเพราะไอ้เฮียมันเปลี่ยนไป เราคิดว่าจุดใหญ่
ใจความของสาเหตุที่ทำให้ผมคิดว่าพอกันที คือท่าที
ที่เปลี่ยนไปของไอ้เฮียมากกว่า ถ้าไอ้เฮียยังแบ่ง
ความสนใจและความใส่ใจให้ผมบ้างเหมือนเดิม
เชื่อว่าผมก็จะยอมทนยื้อต่อไปอีก ในฐานะที่เรา
เกาะติดสถานการณ์มาโดยตลอด (?) เราขอบคุณ
ไอ้เฮียนะที่ทำให้ผมคิดได้จนยอมที่จะเลิกทำร้าย
ตัวเองเพื่อทำร้ายคนอื่นที่มันด๊าน...ด้านจนไม่เคย
รับรู้เรื่องราวใดใดทั้งนั้น บางทีอิเชี่ยนี่อาจเป็นเนื้อคู่
หนังคู่ กระดูกคู่ของไอ้เฮียจริงๆก็ได้ เหมือนชีด้าน
จนความเลวของไอ้เฮียไม่สามารถแผ้วพานหนังอัน
หนาปานแรดเปลี่ยวของเธอได้จริงๆ

เผ่นออกมาน่ะดีแล้วอยู่ไปมีแต่เราคนเดียวที่เสีย
จริต เพราะเหมือนอิเชี่ยกับไอ้เฮียไม่รู้สึกอันใดเลย
