***************************
********************************
***********************************
ขณะนั้นผมนึกสงสารไอ้พี่วินจับใจ มันคงเป็นเดือนแย่ๆของไอ้พี่วินจริงๆ
แฟนก็ทิ้งไปมีคนอื่น พ่อก็มาเสียกระทันหัน มันก็ยังเรียนอยู่ ปวส.ปี1
อีกแค่ปีเดียวก็จะจบแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นเลย ถ้าคิดถึงสัจจะธรรม
ถึงแม้ว่าวันนี้ไม่เกิด สักวันก็คงเกิด แต่ถ้าเลือกได้ ไม่อยากให้กระทันหันแบบนี้
สงสารไอ้พี่วิน
ตอนนั้นผมไม่ปล่อยให้มันร้องไห้คนเดียว ผมยืนร้องไห้กับมันด้วย
รู้สึกท้อแท้ในความไม่แน่นอนกับชีวิต เราจะมีความสุขได้อย่างไร
ถ้าอยู่อย่างไร้ความรัก และถ้าความรักมันทรยศเรา แล้วเราจะอยู่ได้ไหม
ผมยืนกอดมันแน่น โดยไม่แคร์สายตาคนอื่นที่เดินเข้ามาในห้องน้ำ
และพูดปลอบมันว่า
..." ไม่เป็นไร ถึงแม้ว่าตอนนี้มึงจะรู้สึกว่าไม่มีใคร แต่กรูอยากให้มึงรู้ว่า
มึงยังมีกรู และกรูจะอยู่ข้างๆมึง ในวันที่มึงรู้สึกแบบนั้น"
พอพูดจบ มันก็ปล่อยโฮออกมาโดยชนิดที่ว่า ในโลกนี้มีเพียงแค่มันกับผมเท่านั้น
มันยิ่งกอดผมแน่นกว่าเดิม
..."มึงร้องออกมาเลย ร้องให้พอ แล้วพรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องร้องไห้อีก
และค่อยเริ่มต้นกันใหม่ กรูจะเป็นกำลังใจให้มึงเอง"(ผมปลอบมัน)
หลังจากนั้นผมก็พามันเดินไปหาแม่ผม พอดีแม่ผมจัดการเรื่องศพของลุงเชิด
เรียบร้อยแล้ว รอรถนำไปที่วัดเพื่อจัดงานตามประเพณีต่อไป
พอนำศพไปไว้ที่วัด ก็ได้เวลารดน้ำศพ ไอ้พี่วินเดินเข้าไปเปิดผ้าคุมหน้าลุงเชิด
แล้วพูดว่า
..."พ่อคับหลับให้สบายเถอะ ไม่ต้องห่วงผม ผมอยู่ได้ ชาติหน้าผมขอเกิดเป็นลูกของพ่ออีกนะ"
ในตอนนั้นผมอดที่จะร้องไห้ไม่ได้ ผมรีบกอดแม่ผมที่ยืนอยู่ข้างๆ
เราสองคนยืนกอดกันแน่น เพราะอดที่จะสงสารไอ้พี่วินไม่ได้
หลังจากเสร็จงานศพของลุงเชิด แม่พูดกับผมว่า แม่จะให้พี่เค้ามาอยู่ที่นี่กับเรา
ผมได้ยินคำที่แม่พูดขณะนั้น ผมไม่ปฏิเสธเลยแม้แต่น้อย
ในทางกลับกันถ้าแม่ไม่พูด ผมก็ต้องขอแม่อยู่ดี
..."เออ แม่กรูชวนมึงมาอยู่กับกรูแน่ะ"
..."ไม่เป็นไร กรูอยู่คนเดียวได้"(มันตอบปฏิเสธ)
..."เออน่า จะได้มาอยู่เป็นเพื่อนกรูไง นะ"(ผมขอร้องมัน)
..."ไม่เป็นไรจริงๆ กรูอยู่ได้"
..."งั้นไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ มาอยู่เป็นแฟนเลยเป็นไง55+"(ผมพยายามทำให้มันหัวเราะ)
..."ไอ้บ้าเอ้ย พูดมาได้" (มันเริ่มยิ้มออก)
..."ไป ไป อย่าคิดมาก แม่กรูรักมึงยิ่งกว่ากรูอีก"(ผมพูดให้มันสบายใจ)
ในที่สุดมันก็ยอมมาอยู่ที่บ้านผม ช่วงนั้นจากคนที่กวนตรีน ขี้เล่น กวนประสาท
กลายเป็นคนเงียบขรึม ไม่ค่อยพูด ถามคำตอบคำ ไม่เหมือนไอ้พี่วินคนเดิม
ความเสียใจนั้นได้พรากไอ้พี่วินคนเดิมของผมไปเสียแล้ว
ผมอยากได้ไอ้พี่วินคนเดิมคืนมา ไม่ว่าจะต้องแรกกับอะไรก็ตาม
ทุกๆวันผมพยายามชวนมันคุยบ้าง กวนประสาทมันหรือไม่ก็ แกล้งมันบ้าง
มันก็อยากจะโต้ตอบกับผมเหมือนกัน แต่ในใจมันยังเศร้าอยู่
ผมได้แต่หวังว่าเวลาจะช่วยทำให้ทุกๆอย่างดีขึ้น...ในเร็ววัน
ต่อมาไม่นานก็ปิดภาคเรียน ผมกับแม่ตัดสินใจกันว่าจะไปเที่ยวบ้านญาติ
ที่จังหวัดเชียงราย เผื่อว่าได้อยู่ไกลๆสภาพแวดล้อมเดิมๆ
อาการเศร้าของไอ้พี่วินจะได้ดีขึ้นบ้าง
..."เอ้า มากันแล้วหรอ เป็นไงเหนื่อยไหม ขึ้นเอาของไปเก็บบนบ้านก่อนไป๊"
(เสียงป้าใบ พี่สาวแม่พูด)
..."อ้าวแล้วนั่นพาใครมาด้วยล่ะ หน้าตาหล่อเชียว"(ลุงยงแฟนป้าใบถาม)
..."เพื่อนผมเองครับลุง"(ผมบอกลุงไปแบบนั้น)
..."ดู ท่าทางเรียบร้อยเนอะ ไม่ค่อยพูดเลย"(ลุงผมพูด)
..."ลุงมองมันผิดแล้ว ไอ้เนี่ยะ ลิงชัดๆ" (ผมได้โอกาส)
มันไม่ได้พูดอะไรแค่ยิ้มเฉยๆในตอนนั้น
ที่นั่นอากาศดีมาก เย็นตลอดทั้งวัน บางทีก็รู้สึกหนาวเลยหละ
ผมพามันไปเที่ยวหลายที่ จนไม่รู้จะพาไปที่ไหน เพราะไปอยู่ที่นั่นประมาณ
2 เดือน
มีอยู่คืนนึงท้องฟ้าสวยมาก ดาวเต็มไปหมด ผมอยากให้มันลืมเรื่องร้ายๆ
ที่ผ่านมา ผมตัดสินใจชวนมันออกไปขี่จักรยานตอนกลางคืน
..."เออ ไปขี่จักรยานกันได้กว่า คืนนี้อากาศดี" (ผมชวนมัน)
แต่มันนั่งนิ่งไม่พูดอะไร แค่มองหน้าผมเฉยๆ แล้วทำสีหน้างงๆ
มันคงนึกแปลกใจที่ทำไมผมดูเอาใจมัน
..."เร็วลุก อย่าเล่นตัว" (ผมดึงมือมัน ให้มันยืนขึ้น)
เห็นแก่ที่ช่วงนี้มึงเสียใจหรอกนะ แมร่งทำเป็นเล่นตัว เด๋วให้หายก่อนเถอะ
กรูจะเอาคืนบ้าง
(ผมนึกแค้นในใจ)
พอดีตอนนั้นมีจักรยาน 2 คัน ผมกับมันขี่กันคนละคัน
ขี่ได้ไม่ถึง 500 เมตร คันของมันเกิดยางแตกขึ้นมาซะงั้น
เอาละสิทำไงดี
..."เอ้า มึงนี่ซวยจัง เห็นป่าวรถยางแตกเลย"
..."ไม่เกี่ยวกับกรูสักหน่อย"(มันพูด)
..."ไม่รู้หละ มึงต้องรับผิดชอบ"
..."แล้วให้กรูทำไงล่ะ"(มันถามผม)
..."มึงก็ขี่ ส่วนกรูก็ซ้อนมึงไง ถามได้"
..."เออก็ได้"(มันยอมแต่โดยดี
)
..."ส่วนคันที่มึงทำยางแตก จอดแอบไว้ตรงนี้แล้วกัน เช้าค่อยมาเอา"
จากนั้นผมก็ลงจากรถ ให้มันขี่แทน ส่วนผมก็ซ้อนท้ายมัน
มันขี่ไปได้สักระยะ ผมเกิดนึกขึ้นมาได้ (ถ้าหากมันเกิดคิดสั้นขึ้นมาพาผมลงเหวทำไง
ตายแน่ๆเลย ศพไม่หล่อด้วย
กรูยังไม่อยากตายยยยยยยยยย...ยย)
..."เฮ้ยๆ ไม่ต้องแล้ว ขี่ไม่มันเลยหว่ะ กรูขี่เอง ถอยไป"
..."อะไรของมึงวะ หลายอารมณ์จริงๆ"(มันบ่น)
..."มีปัญหารึไง อย่าดีกว่าน้องหนู๋"(ผมยั่วโมโหมัน)
บรรยากาศดีมากในตอนนั้น มีลมพัดเย็นๆ ดาวเต็มท้องฟ้า แต่ผมขี้จะแตกอยู่แล้ว
แมร่งตัวหนักชิหาย ผมเหนื่อยมาก กำลังจะอ้าปากด่ามัน
..."เต้ย กรูขอบใจมึงมากนะ"(มันพูดเสียงเครือๆ)
แล้วมันก็เอามือมากอดที่เอวผม แถมซบหน้าที่หลังผมอีกต่างหาก
ผมว่าจะด่ามันสักหน่อย แต่มันเล่นมาทำซึ้งแบบนี้ ผมอึ้งไปเลย
..."ไม่ต้องมาขอบ อกขอบใจหรอก คนหน้าตาดีเค้าก็ทำกันแบบนี้แหละ55+"
(ไม่รู้ว่าผมพูดไปได้ไงตอนนั้น)
..."มึงอย่าทิ้งกรูไป เหมือนที่คนอื่นทำนะ เต้ย"(มันบอกผมแบบนั้น)
..."ไม่หรอก กรูไม่เคยทิ่งใครก่อน และก็ไม่มีเหตุผลที่กรูจะทิ้งมึงนินา"
..."กรูขอกอดเอวมึงแบบนี้ไปตลอดทางเลยได้ไหม"(มันขอผม)
ไอ๊หย๋า เล่นมาพูดกันแบบนี้ กรูก็อายแย่ดิ แล้วกรูจะพูดไงดีเนี้ยะ
ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงเลยบอกมันไปว่า
..."มึงจะทำอะไรก็เรื่องของมึงดิ ถามอยู่ได้"
****************โปรดติดตามตอนต่อไปคราบ************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
