หัวข้อ: "จิ้นดีนัก เดี๋ยวจัดให้ " Hour# 35 -Be happy- END

[kitty08]

น้องเอน่าเป็นห่วงจริง ๆ ด้วยแสดงว่าตลอดมาไม่เคยรับรู้เรื่องราวภายนอกเลยน่ะเนี่ย ให้วาวิ่งวุ่นอยู่คนเดียวจริง ๆ 

[chisarachi]

มีเอฟซีมาแสดงตัวด้วย ฮ่าๆ น้องเอน่ารักไม่เสื่อมจริงๆ
ม่ีการทำอาหงอาหารให้สามี แหม แหม แหม แหม
อิตาน้องกาย เดี๋ยวจะเจอดีนะจ๊ะ แหมมมมมม
มายุ่งกับของต้องห้าม อย่านะๆ
ถึงไม่มีวา น้องเอก็มีคนคุมทั้งเพื่อนๆ แฟนคลับเอวา และนักอ่าน
ดังนั้นน้องกายอย่ามานะ!!!

ปล.คนเขียนพิมพ์ผิดนะคะ ตรงที่บอกว่าอย่ามาทำตัวน่าเบื่อ หรืออะไรสักอย่างตอนที่ภูมิกับฟากัส
สอนน้องเอเรื่องการเป็นแฟน คนเขียนพิมพ์ "หน้าเบื่อ"  ต้องเป็น "น่าเบื่อ" นะคะ^^

[zylph_z]

น้องเอนี่เหมือนนกเพิ่งหัดออกบินเผชิญโลกกว้างครั้งแรกเลย ยังไม่รับรู้อันตรายรอบตัว เพราะแต่ก่อนมีวาคอยปกป้องตลอดเวลา ยังดีนะที่ยังมีพ่ออีกสองคนอย่างฟากัสกับภูมิ ไม่งั้นน้องเอคงแย่แน่ รอดูตอนต่อไปจ้าว่าจะมีไรเกิดขึ้นอีก

[koikoi]

คงมีหลายเรื่องที่น้องเอไม่รู้

[threetanz]

น้องเอรัณคนซื่อ

ปล แอบจับคู่ให้เพื่อนเอรัณสองคน คนนึงคู่กับสายรหัส อีกคนคู่กับกาย
ปล1 เพื่อนน้องเอเป็นรับ 555

[OoniceoO]

ฟินฟุดๆ ชอบอ่าๆ ฟินๆๆๆ

[nightsza]

เอก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล้ยยยย วากลับมาหาเอเร้วววว

[Tifa]

ติดตามค่ะ สนุกมาก อ่านไปยิ้มไป อิจฉาไป แอร๊ยยย

[Ryoooo]

น้องๆแฟนคลับน่ารักอะ
แต่คนที่ชื่อกายเนี่ย อย่าให้เอข้างนอกนะ มีดักตบ

วาไม่อยู่อย่ามาทำตัวเป็นเหลือบไรน้องเอนะ ชิ้วๆ

ฟากัสกับภูมิช่วยดูแลน้องเอแทนวาด้วยยยย

[TIKA_n]

ชีวิตข้าวใหม่ปลามันของ เอวา แหม น่ารักจริง ๆ 
แต่วาเริ่มใช้ชีวิตวัยทำงานแล้ว เวลาจะได้อยู่กับน้องเอก็น้อยลงด้วยสินะ
ยังดีที่น้องเอ มีภูมิกับฟากัสคอยดูแลแทนวาโยนะเนี่ย หลานรหัสแต่ละคน
ก็แสบ ๆ น่ารัก แถมดูน่าสนใจนะ ทั้งคูปอง ข้าวปั้น กี รุ่นนี้จะมีคู่จิ้นเกิดขึ้นมั้ยนะ
ชอบที่ภูมิกับฟากัส สอนน้องเอในการปรับตัวเป็นแฟนกับวาโย และเรื่องการเข้าใจ
เรื่องในอดีตของวาโย เพื่อไม่ให้เป็นปัญหากันต่อไปในอนาคต เป็นเพื่อนที่ดีมาก ๆ
โดยเฉพาะ คอยกันพวกที่หวังหาโอกาสเข้าหาน้องเอ ตอนไม่มีวาโยเนี่ยแหละ
นายกายนี่ ท่าทางจะใช่ย่อย เหมือนรอจังหวะที่วาโยเรียนจบแล้ว ค่อยลงมือจีบน้องเอเลย
แล้วท่าทางนายกายนี่ก็จะร้ายใช่เล่นนะ ส่วนน้องเอนี่ก็ ไม่ค่อยจะระมัดระวังตัวเลย
วาโยไม่อยู่คอยปกป้องดูแลในมหาวิทยาลัยแล้วน้า ต้องดูแลตัวเองมากกว่ารู้มั้ย เอรัณ
ขอบคุณคนเขียนนะคะ 

[dekzappp]

เขาได้กันแล้วๆๆๆๆ กรี๊ดดดดด เอวาหวานเว่อออออ
ขอใหัถึงทะเลาะกันก็หันมาคุยกันด้วยความเข้าใจนะ


อยากอ่านเฟิร์สปริญอย่างแรงงงงงงงง

[namminzz]

วาโผล่มานิดเดียวแต่ก็เขิน

[Apple_matinie]

มารอฮะ

[minenat]

ตามอ่านทันแล้วเย้

[Pine_apple]

  :hao6:หนุ่มๆสมัยนี้ น่าจีบจิ้นจริงๆ

ถ้าเห็นผู้ชายได้กันแล้วมีความสุขแบบนี้ยอมขึ้นคานว่ะเฮ้ย

[ka[ze]na]

วาวามาหรือยังเอ่ย???? คิดถึงนะค่ะ.....

[E.L.F. Thai]

มารอๆๆๆ

[Ningg.Destiny]

ขอสมัครเป็นแฟนคลับเอวา ❤
อ่านแล้วชอบมาก ชอบความสัมพันธ์รูปแบบนี้นั่งเลย
วาดูแลเอดีๆนะ ยังเหม่งเค้าฮ็อต อยากให้วาหวงเยอะๆอ่ะ ชอบจุง อิอิ

[Bluevember]

"จิ้นดีนัก เดี๋ยวจัดให้"

Hour#22  -Fan meeting-



"ทำงานวันแรกเป็นยังไงบ้าง" ทันทีที่ได้ยินเสียงวาเปิดประตูห้องผมก็รีบเสนอหน้าออกไปต้อนรับทันที นี้ถ้ากระดิกหูและหางได้คงทำไปแล้ว วายิ้มรับก่อนจะถอดรองเท้าและเดินเข้ามานั่งตรงโซฟา

"ก็ดีนะ ไม่ค่อยงงเหมือนตอนฝึกงาน โชคดีที่ได้ทำที่ที่เคยฝึกงานเลยไม่มีอะไรมาก แค่หน้าที่หนักกว่าเดิม นี้ต้องมานั่งไล่ย้อนอ่านสัญญาเก่าๆของบริษัทลูกค้าและอาทิตย์หน้าพี่ต้อมเขาจะให้ประสานกับลูกค้าเอง" วาพูดพลางเหลือบตาไปมองกระดาษปึกใหญ่ที่อยู่ในแฟ้มอย่างดีบนโต๊ะหน้าทีวี ผมเบ้ปากกับความหนาของกระดาษ ไม่ถูกโรคกับอะไรที่ต้องอาศัยความจำเลยจริงๆ

"เออนี้คุ๊กกี้ มีน้องเขาฝากมาให้" เดินไปหยิบหยิบถุงขนมลายน่ารักมาแกะก่อนจะหยิบคุ๊กกี้ชาเขียวชิ้นพอดีคำมาลองชิม

"น้องรหัสหรอ"

"เปล่า แฟนคลับอะ"

"หื้ม" มองหน้าวาที่ถือคุ๊กกี้ค้างไว้อย่างแปลกใจ จะตกใจอะไรใช่ว่าเป็นครั้งแรกที่มีคนเอาของกินมาให้ แต่น่าจะเป็นครั้งแรกที่ผมรับมามากกว่า

"แฟนคลับเอวา เขาทำมาให้ เด็กปี 1 น้องเขาบอกเข้าเรียนที่นี้เพราะเราสองคนเลย ฟังแล้วอดจะเขินไม่ได้"

"หึหึ แล้วเป็นไงเรียนวันแรก" เสียงหัวเราะในลำคอของวาให้ฟังทีไรก็รู้สึกเหมือนโดนล้อเลียนอยู่ตลอด ทำไมไม่รู้แต่รู้สึกว่าการโดนจิ้นหรือมีแฟนคลับมันก็ไม่ได้น่ารำคาญเหมือนเมื่อก่อน

"เฮ้อ แมร่งงานโคตรเยอะเลย โปรเจคมาอีก 3 อัน ปกติ 2 โปรเจคก็แทบจะสิงอยู่ในสูดิโอละ นี้มา 3 ได้นอนตอนปิดเทอมแน่ เวลาจะอาบน้ำไม่รู้จะมีมั้ย" เอาจริงๆมันแทบจะเป็นลักษณะของคณะผมแล้วครับ บางทีเคยไม่ได้อาบน้ำติดกันเป็นอาทิตย์ นี้ผมไม่ได้ซกมกนะ แต่ถ้ามีเวลาไปอาบน้ำผมสู้เอาเวลานั้นมานอนจะดีกว่ามั้ย

"เรื่องอาบน้ำนี้ขอเลยเหอะ คุณภาพชีวิตแย่เกินไปนะ หรือถ้ายังไงให้วาอาบให้ได้นะ ฮาๆๆ" วาลุกขึ้นยื่นเต็มความสูงก่อนจะปลดเนคไทด์ออกและเดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง

"หื่นไปครับวาโย แหมะ แล้วนี้กินข้าวยัง"

"ยังเลย หิวยังรอแป๊บนะเดี๋ยวออกไปทำให้"

"เฮ้ยไม่ต้อง ทำเสร็จแล้วรออุ่นอย่างเดียว"

"กินได้หรอ"

"ดูถูกว่ะ ถึงจะไม่เก่งเท่าเฮียเอกกับพี่เฟิร์ส แต่ก็มาจากคนสอนเดียวกันนะ"

"ยังไงก็ไม่น่าไว้ใจ" คนสูงกว่าเหล่ตามองผมก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากราวกับคิดอะไรบางอย่างได้

"ยิ้มอะไร"

"เปล่า แค่เอทำตัวน่ารักดี"

"เออ กูน่ารักก็รักกันนานๆละ" ตีหน้ามึนตอบรับไปอย่างไม่อายทั้งที่ในใจนี้เต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมาจากอก ไอ้บรรยากาศมุ๊งมิ๊งแบบนี้ทำไมช่วงนี้มันกระจายอยู่รอบตัวผมบ่อยเกินยังไงไม่รู้




วันนี้ผมมีเรียนครึ่งวันครับ เรียนเสร็จก็รีบวิ่งลงมาจากตึกโดยไม่รอไอ้เพื่อนสองตัวที่บ่นเสียงดังตามหลังว่าผมรีบไปหาผัว จุดนี้เบื่อจะต่อปากต่อคำกับพวกมันแล้วครับ ตั้งแต่ผมกับวาคบกันนี้เรื่องของผมก็กลายเป็นขี้ปากของมันสองตัวอย่างสนุกสนาน

ผมเคยเถียงพวกมันไปนะครับว่าแซวๆผมเข้าขากันแบบนี้ระวังจะได้กันเองซักวัน แต่ก็โดนสายตาเหยียดหยามจากไอ้ภูมิและเสียงถอนหายใจจากฟากัสแทน ตบท้ายด้วยคำว่า เอาไม่ลง โอเคกูไม่รู้ว่าพวกมึงเคยลองเอากันหรือยัง แต่ไม่เอากันก็ดี ชีวิตผมจะได้รู้สึกปกติกับเขาหน่อย กลัวเพื่อนเป็นเกย์ตามแฟชั่น

"รอนานมั้ย" แตะไหล่กว้างคุ้นตาที่ยืนกอดอกหันหลังให้ผมอยู่ คนตรงหน้าผมตอนนี้เหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดพอดีตัวอวดให้เห็นช่วงแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสวยงาม มองเลยไหล่วา ตามสายตาของวาที่มองอยู่ก่อนหน้านี้ก็เห็นแผ่นหลังคุ้นๆของใครซักคนที่เดินห่างออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนภาพตรงหน้าจะถูกผมบังด้วยมือใหญ่ของวาที่ลูบหัวของผมเบาๆ

"ไม่นานหรอก นี้วิ่งลงมาใช่มั้ยหัวกระเซิงเชียว"

"ก็กลัวมึงรอนาน"

"กลัววารอนานหรือมึงรอเจอหน้าผัวมึงไม่ไหวแล้วห่ะ น้องเอ" ก็ยังคงไม่เข้าใจว่าพวกมันจะมีปัญหาอะไรกับการที่ผมรีบมาเจอวากันหนักหนา ดูจากเสียงด่าที่มาก่อนตัวของฟากัสที่ไม่วายพูดแบบเดียวกับตอนที่ผมพุ่งออกจากห้องตอนอาจารย์เลิกคลาส

"ยัง ยังจะม่จิกตาใส่ อย่าให้กูด่านะ รีบจนลืมหนังสือเรียนเนี้ย กูไม่เอาปาหัวมึงก็บุญละ"  ไอ้ลูกครึ่งมันเอาหนังสือเล่นหนาเคาะหัวผมไปมาก่อนจะปล่อยลงมาจนผมแทบรับไม่ทัน ห่า ยืมมานะเว้ยถ้าปกยับแล้วโดนปรับมึงจะช่วยกูรับผิดชอบมั้ย

"ไม่ได้ลืม ตั้งใจวางเอาไว้จะรอดูว่าหมาตัวไหนจะคาบมาให้" ภูมิหัวเราะลั่นกับประโยคของผมเมื่อครู่ก่อนจะยักคิ้วกวนตีนฟากัสกลับเมื่อเจ้าตัวหันไปค้อนตาใส่ โธ่ สาวแตกมากเพื่อนกู

"มึงดูปากไอ้น้องเอมันนะวา"

"แล้วนี้เรียนเสร็จไปไหนต่อเปล่าเนี้ย" วายุติสงครามย่อมๆก่อนจะเสเปลี่ยนเรื่องไป ฟากัสได้แต่ฮึดฮัดก่อนจะชี้หน้าผมอย่างคาดโทษ กลัวตายอะ ไม่อยากจะอวดแค่วากูน่ากลัวกว่ามึงอีก ว่าแต่มันใช่เรื่องน่าอวดมั้ยเนี้ย

"ไม่อะ พวกกูว่าจะไปดูมึงลองชุด" ภูมิบอกวาก่อนจะยักคิ้วให้ผมอย่างรู้ทัน คือตั้งแต่ตบกับวามา ผมพยายามหลีกเลี้ยงสถาณการณ์ที่จะให้พวกมันเห็นถึงบรรยากาศมุ๊งมิ๊งของผมกับวามากขึ้น ซึ่งอันที่จริงถามว่ามันต่างจากเมื่อก่อนยังไง ก็บอกได้ว่ามันไม่ต่างเท่าไรผมก็วาก็ยังปฏิบัติต่อกันเหมือนเดิม แบบที่ใครๆบอกว่ามันเกินเพื่อนมาตั้งแต่แรก แต่พอสถาณะเราชัดเจน พวกมันก็ยิ่งแซวผมชัดเจนยิ่มขึ้นพอๆกับเลเวลคำพูดคำจาที่เพิ่มขึ้นเช่นกัน

"จะมาดูวาลองชุดหรือจะไปแอบดูผู้หญิงลองชุดกันแน่ครับ"

"ไอ้เถิกนี้ พูดซะพวกกูดูโรคจิต"

"มันด่ามึงคนเดียวฟากัส อย่าลากกูเข้าไปร่วมด้วย กูกับมึงมันคนละชั้นกัน"

"แหมะ ไอ้คุณชายอย่าให้กูลากมึงลงมาเกลือกกลั้วกับกูได้ละกัน"

ผมได้แต่ส่ายหัวกับเพื่อนสองคนนี้ที่อยู่ด้วยกันมา 5 ปีก็ยังไม่มีท่าทีอายุนิสัยจะเพิ่มขึ้น เดินคุยกับวามาจนถึงร้านเช่าชุดรับปริญญาที่อยู่หลังมหาลัยก็เจอกลุ่มคนยืนอยู่หน้าร้านประมาณ 6-7 คนได้ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีน้องผู้หญิงเจ้าของคุ๊กกี้ชาเขียวอยู่ด้วย

ผมเกิดอาการก้าวขาไม่ออกเมื่อจู่ๆเสียงพูดคุยนั้นก็หยุดลงเรากับมีใครปิดสวิสติ์ก่อนที่ทุกสายตาจะหันมามองที่ผมกับวาเป็นทางเดียวกัน

"มีอะไรหรอเอ"

"เออ คือกูว่า"

"พี่เอ พี่วา สวัสดีค่ะ" น้องคุ๊กกี้ชาเขียวที่ผมเห็นว่าเจ้าตัวโดนเพื่อนดันหลังอย่างแรงจนมายืนอยู่หน้าผมสองคนยิ้มแหยๆทักขึ้นด้วยสีหน้าที่ผมมองแล้วดูตลกไม่เบา มันดูทั้งตื่นเต้น ดีใจ และ เกรงใจ ตีกันมั่วไปหมด

"สวัสดีครับ" ผมยิ้มตอบรับน้องเขาไปโดยที่มีวายิ้มให้อยู่ข้างๆ

"พี่เอ จำหนูได้มั้ยค่ะ"

"จำได้ครับ คุ๊กกี้อร่อยมากเลย เนอะ" หันไปมองคนตัวสูงข้างๆที่เอาแต่ยืนนิ่งไม่พูดอะไร

"น้องทำคุ๊กกี้เองหรอ เก่งมากนะเรา"

"ขะ ขอบคุณค่า เอ่อ หนูชื่อครีมนะคะ เออ พอดีที่พี่เอบอกว่าพี่วาจะมาลองชุดวันนี้ หนูก็เลย แหะๆ" น้องเขายิ้มๆอย่างเกรงใจพลางหันไปมองเพื่อนคนอื่นๆของน้องเขาที่อยู่ด้านหลัง

"เออ ไม่เป็นไรครับ แค่ไม่คิดว่าคนจะมาเยอะแบบนี้" สิ้นสุดคำว่าไม่เป็นไรของผมน้องผู้หญิงคนอื่นๆก่อนกรูกันเข้ามาพาส่งสายตาเปี่ยมหวัง พลางปลาบปลื้มมาให้จนผมทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว

"นี้พวกเราไม่ได้โพสลงเพจนะคะ บอกกันแค่วงใน" เออ มีวงใน วงนอกกันด้วยเว้ย เขาแบ่งแยกจำกัดคนวงในกันยังไงเนี้ย

"พี่เอพี่วาคะ หนูขอถ่ายรูปกับพี่สองคนได้มั้ยคะ" จบคำพูดของน้องครีม น้องคนอื่นๆก็พากันส่งเสียงเรียกชื่อผมกับวาพลางควักกล้องถ่ายรูปแบบที่มือโปรเขาใช้กัน หรือ รุ่นที่ผมเห็นวาก็มีออกมา เฮ้ยนี้คนธรรมดานะเว้ย มาโดนผู้หญิงขอถ่ายรูปกันเยอะขนาดนี้ ยังไม่ตกใจเท่าไอ้กล้องคุณภาพหนูหราราคาแพงกว่าไอโฟนนี้มันอะไรกัน

"เออ เอาไงอะมึง"

"ได้ครับแต่ขอถ่ายแค่กับเอนะ ไม่ถ่ายเดียว"

"ค่ะๆ" น้องครีมรีตอบเสียงสั่นก่อนจะเดินมายืนตรงกลางและส่งกล้องให้คนอื่นๆที่อยู่รอบๆถ่ายให้ หลังจากนั้นก็เรียกได้ว่างานแฟนมีตติ้งได้เลย เพราะผมกับวาต้องยืนถ่ายรูปคู่ให้กล้องนู้นกล้องนี้ และกับน้องคนอื่นๆจนครบทุกคน และเหมือนพอผ่านสองนาทีแรกไปทุกคนก็เริ่มเก็บอาการไว้ไม่อยู่มีเสียงกรี้ดหลุดออกมาเบาๆเวลาวายกมือโอบไหล่ผมถ่ายรูป มีน้องบางคนใจกล้าขอถ่ายรูปที่ผมหอมแก้มวา หรือ วาหอมแก้มผม แต่วาก็ได้แต่มองยิ้มๆไม่พูดอะไรพลางหันไปหาน้องคนอื่นที่ขอถ่ายรูปอีกคนแทน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นวาก็ปฏิเสธทุกครั้งที่มีคนขอถ่ายคู่กับวาคนเดียว หรือผมคนเดียวพลางดึงผมให้อยู่ใกล้ๆตลอด แต่ผ่านไปซักพักผมถึงสังเกตเห็นว่าภูมิกับฟากัสก็โดนผู้หญิงสองสามคนขอถ่ายรูปอยู่เช่นกัน แต่ไม่ใช่น้องเขาถ่ายกับพวกมัน แต่เป็นรูปพวกมันสองคนคู่กันแทน ซึ่งเพื่อนผมสองคนก็ไม่ได้แคร์สิ่งใดๆ พลางเซอวิซเต็มที่โดยการกอดไหล่ ดวงแขน ทำท่าตุ๊ดแต๋วของพวกมันไปนี้คงกะสร้างกระแสนิยมในหมู่สาวๆละซิ๊ คงกะจะตกเหยื่อได้หญิงมาควง แต่พวกมึงพลาดละสาววายบิ้วยังไงก็ไม่ขึ้นเผลอๆพวกมึงจะโดนบิ้วให้ได้กันเองซะเปล่า แต่เป็นไงละที่นี้เชื่อกูหรือยังว่ามีคนเข้าจิ้นพวกมึงสองคนจริงๆ

ยืนกันอยู่หน้าร้านพอสมควรวาก็บอกลาน้องๆพลางจูงมือผมเดินเข้าร้านไปชุดรับปริญญาไป โดยขอให้น้องๆกลับกันไปก่อนอย่ายืนรอหน้าร้าน ซึ่งถึงวาจะพูดไปยิ้มไปแต่ความเป็นเผด็จการอำนาจของวาที่ผมคุ้นชินก็แผ่ออกมาจนไม่มีน้องคนไหนกล้าขัดใจซักคน ได้แต่ทำตาเพ้อๆพยักหน้างึกหงัก บอกลาด้วยคำว่าขอให้ผมกับวารักกันไปนานๆ พวกพี่น่ารักมาก บลาๆ จนผมรู้สึกเหมือนนี้เป็นงานแต่งงานยังไงอย่างั้น แต่จังหวะสุดท้ายที่วาจูงมือผมเข้าไปนั้นก็พาเอาเสียงกรี้ดหลุดออกมา พอๆกับเสียงชัตเตอร์กล้องที่ระรัวจนถ้าเสียงชัตเตอร์เป็นกระสุน ผมคงตายไปแล้ว อันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งความสงสัยของผมว่า ผู้หญิงสมัยนี้เขาหันมาเล่นกล้องกันหมดแล้วหรอ เพราะแต่ละคนถือกล้องโปรกันมาคนละอัน บวกกับเลนส์อีกหลากหลาย เลนส์บางอันที่อยู่ในกระเป๋ากล้องน้องผู้หญิงแว่นทำเอาวาแซวไม่ได้ว่าซื้อมาส่องสารคดีสัตว์โลกหรอ คือมันใหญ่จริงๆอะ นี้ถ้าไม่รู้ว่าเป็นเลนส์กล้องผมคิดว่าเป็นบาซูก้าสีขาวนะเนี้ย ซูมทีคงเห็นขนคิ้วเว้นที่สามสิบแปดของผมแน่ๆ

"ห่า แมร่งไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงสมัยนี้จะชอบอะไรแบบนี้"

"เออ กูนี้เคยเห็นแต่ในเวปกับน้องสาวกูก็ว่ามันเป็นมิติพิศวงละ พอมาเจอเป็นหมู่คณะตัวเป็นๆนี้ กูยอมเลยวะ โลกเราอยู่ยากละแมร่ง"

"เออ คิดแล้วยังขำไม่หายเลยที่น้องเขาพูด พี่ฟากัสรุกพี่ภูมิให้ได้นะคะ แมร่งขำว่ะ ยอมให้กูรุกซะทีดิ่วะภูมิ หึหึ"

"ห่า พี่ฟากัสค่ะระวังเพลี่ยงพล้ำพี่ภูมิน่ะ แมร่ง เขาคิดอะไรกันว่ะ ผู้หญิงสมัยนี้"

"คิดให้พวกมึงสองคนได้กันไงละ" ผมนั่งฟังอย่างนิ่งสงบ ไม่อยากจะบอกว่ากูโดนมาแล้ว และพวกมึงก็เคยพูดแบบนี้กับกูเช่นกัน แต่คิดไปมาไม่พูดดีกว่า วันนี้โดนมาเยอะละ ยิ่งหันไปเห็นของกินทั้งคาวและหวานที่น้องๆกลุ่มนั้นซื้อมาให้กูยิ่งมึนหัวหนักเข้าไปใหญ่ ความรู้สึกราวกับผมลากกระเป๋าเข้าบ้าน AF และออกมาพร้อมถ้วยรางวัล นี้กูเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้าตั้งแต่เมื่อไรวะ

"ห่า ไม่เอาเว้ย ถ้าพวกกูจะได้กันมันได้กันไปตั้งนานละ ไม่รอดมาถึงตอนนี้หรอกเว้ย"

"ใครจะไปรู้"

"อย่าเอาตัวเองมาเป็นมาตราวัตรน้องเอ แต่ก็นะเข้าใจว่าแมนๆอย่างกูอาจจะทำให้สาวๆเขาจิ้นไปได้ว่ากูเป็นชายเหนือชายที่หล่อมาก อ่านปากกูอีกครั้ง ที่หล่อมาก"

"ถุย วันหลังอย่าลืมตักน้ำใส่กระโหลกด้วยนะมึง"

"เออ ลงมาจากวอได้แล้วมึงอะ"

"อะไรว่ะ ไม่เข้าใจ"

"วุ้ย!!" ผมกับภูมิได้แค่ถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อน ด่ามันโดยใช้สำนวนสุภาษิตไทยทีไร ฟากัสแมร่งหน้ามึนไม่เข้าใจทุกครั้ง แต่เวลาคำด่าแบบภาษาท้องถิ่นนี้ หูกระดิกฟังออกเอาๆ

"เอ เป็นยังไง มันพอดีกับวามั้ย" ผมหันไปตามเสียงเรียกก็เห็นผู้ชายตัวสูง ดวงตาคมดุออกมาในชุดครุยด้านในสีขาวโดยมีผ้าแก้วทับไว้ด้ายนอก ผมได้แต่กระพริบตาปริบๆกับความดูดีของคนตรงหน้า ที่ไม่รู้ว่าความยาวของช่วงขาที่ทำให้วาดูดี หรือช่วงไหล่ที่เหยียดตรงแสนสง่า หรือใบหน้าคมเข้มรับกับดวงตาสีดำขลับที่มองมา เอาเป็นว่าจุดนี้ผมเข้าใจฟิลลิ่งของเจ้าบ่าวเวลาเห็นเจ้าสาวลองชุดแต่งงานแล้ว

"ห่า อ้างปากค้างเชียวมึง เช็ดน้ำลายหน่อยมั้ย ทำมาเป็นตะลึง ผู้ชายของมึงแท้ๆ คนที่ควรจะแสดงอาการนะมันโน้น ไอ้พอลลี่โน้น" ฟากัสพลักหัวผมเบาๆจากด้านหลังก่อนจะดันผมให้ลุกขึ้นเดินไปหาวา พลางพาดพิงไปถึงพลเพื่อนชายหัวใจคิตตี้คณะนิเทศน์ที่รู้จักกันตอนโดนมันมากรีดร้องขอให้เพื่อนๆทั้งสองของผมรวมถึงวาไปถ่ายรูปลงวารสารให้ ส่วนผมก็โดนทิ้งให้โดดเดี่ยวมันแม้แต่จะชายตาแลมาชักชวนผม ใช่ซิ๊!!

"เชรี้ยคุณกัส กูอยู่ของกูดีๆ ดอกนี้ แต่วา แกโคตรน่ากินเลยอะ น้ำลายจะไหล เสียดายไม่ยอมมาลงวารสารให้ชั้นไม่งั้นนะ...."

"ไม่งั้นนะมันได้โดนมึงลวนลามเหมือนที่พวกกูโดนอะไอ้พล"

"กรี้ดดด กูชื่อพอลลี่ เดี๋ยวปัดสอนให้พูดแบบปากต่อปาก" พอลลี่หันไปวี้ดว้ายกับเพื่อนสองคนของผมจนคนในร้านหัวเราะอย่างขบขัน แต่เสียงรอบข้างเหมือนโดนตัดออกจากการับรู้ของผม เมื่อผมไปยื่นอยู่ด้านข้างของวาพลางมองวาผ่านกระจกบานใหญ่

"เป็นไงเอ โอเคมั้ย"

"หล่ออะมึง"

"หึหึ อันนี้รู้ เล่นทำหน้าฟินซะขนาดนั้น ว่าแต่เห็นมาทุกส่วนของวาแล้วยังไม่หายเคลิ้มอีกหรอ" วากระเถิบตัวเข้ามาใกล้พลางกระซิบเสียงเบาพอได้ยินกันสองคน แต่แววตาเป็นประกายของวาคู่นั้นทำเอาผมอดยิ้มเขินไม่ได้

"ไอ้บ้านี้"

"หึหึ"

"แล้วนี้จะเช่าหรือจะซื้อเลยอะ"

"ซื้อเลยแหละ อยากเก็บเอาไว้กว่าจะเรียนจบ"

"งั้นไว้ตอนเอรับ เดี๋ยวยืมชุดวานะ"

"ขายาวถึงหรอ"

"วาโย!!"

"ฮาๆๆ ล้อเล่นๆ งั้นเดี๋ยวมาไปเปลี่ยนชุดก่อนแล้วไปหาอะไรกินกัน"

"อืมๆ" ผมพยักหน้างึกหงักพาหมุนตัวกลับไปยังโซฟาที่เพื่อนตัวดีทั้งสองนั่งคุ้ยๆขนมที่แฟนคลับเอวา พูดแล้วก็กระดากปาก ซื้อมาให้

"นี้พวกมึงจะมีมารยาทถามเจ้าของบ้างมั้ยว่าเต็มใจทำทานให้พวกมึงกินหรือเปล่า" เอาเท้าเขี่ยๆภูมิให้เขยิ่บออกก่อนที่ผมจะนั่งลงตรงด้านริมติดประตู

"ขอนะ" ฟากัสเงยหน้ามาจากถุงขนมพร้อมทั้งพูดขอทั้งที่กำลังเขี้ยวขนมอยู่ในปาก

"เออ เดี๋ยวกูออกไปกรวดน้ำให้ รอก่อน"

"ไอ้นี้ เดี๋ยวกูปั้ดดีดเหม่งแตก" ผมเบนตัวหลบอยู่หลังภูมิก่อนจะเสนอหน้าเข้าไปหาอย่างท้าทาย เพราะมั่นใจว่ายังไงผมมันบังผมได้แน่

"ทำไมๆๆ"

"มีวาอยู่ด้วยละปากดีนะมึง รอก่อนๆ"

"เออ เร็วๆอะขี้เกียจรอ" ภูมิได้แต่ส่ายหัวไปมาในตำแหน่งคนกลางก่อนจะดันหน้าผากผมให้เอนไปกับเบาะก่อนจะยัดขนมตาลเข้าปากฟากัสไปอีกชั้น

เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมๆกับปฏิกิริยาของฟากัสทีนิ่งทันทีทั้งที่ก่อนหน้านี้มันกำลังตั้งท่าเอาคืนภูมิอยู่ ฟากัสตีหน้านิ่งพอๆกับภูมิที่หันหน้ากลับมายังด้านที่ผมนั่งอยู่ หากแต่สองสายตานั้นกลับเลยไปด้านหลังที่ผมรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีกับอาการแบบนี้ของเพื่อนทั้งสอง

"พี่เอ สวัสดีครับ"

"อ้าว....กาย"



To be con




-Blue Talk-

สวัสดีเดือนกุมภา ที่จะบอกว่าเป็นเดือนเกิดของนายวาโยแหละ แต่Timeline ในเรื่องเรายังไม่ถึงเดือนเกิดวา เพราะงั้นเอาไว้ถึงวันเกิดวา เราจะเอาวามาเล่าเรื่องแทนน้องเอนะ (เอต้องเข้าใจนะ ว่ามีแต่คนอยากให้วาเดินเรื่อง) พลักดันตัวเองมาต่อหลังจากที่ผ่านการเรียนเทอม 1 ไป เหลืออีก เทอม กลับทำ dissertation จบ อีกไม่นานฮึ้ย!!!

พีเอส ปีนี้เราชงสินะ โดนมีดบาดมาเมื่อกี้ งานเลือดนองมาละ โดนเตาอบลวกมือ หรือ ชั้นคิดไปเอง เพราะเราซุ่มซ่ามเอง แต่ทั้งนี้ทั้งนี้ ขี้เกียจจะหอบร่างตัวเองไปแก้ชงที่วัดจีนในลอนดอนมาก!!

[Pine_apple]

  
____________________________________________________________________________________

  อ่ะเร๊ะ ใครคือกาย แต่ว่าเอวาน่ารักจริงอะไรจริงง่าา 

[Poes]

เค้ามีแฟนมีตกัน ทำไมเราไม่ได้บัตร      ออกจะเป็นติ่งเอวา ขนาดเน้

ชอบตอนนี้ หวานกันสองคน ในวงล้อมแฟนคลับ

[urmein]

อยากไปแฟนมีต 55555
ว่าแต่ตอนหน้า...... บรึ้ยยยยส์

[mooping-7]

อยากไปแฟนมิตติ้งด้วยจังเลยยยย เอวา น่ารักมากกคะ

[Zelsy]

น้องเอจะโดนอะไรรึเปล่าน้อ 

[chisarachi]

อ๊าย ย ยย ยมาแลบ้ ว ว ว ว วว ว
คิดถึงมากกกกก น่ารักที่สุ ด ด ดด ด ดด ด
ดีใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากอยู่วงในบ้าง จะได้รู้ว่าวากับเอจะไปที่ไหน
จะแอบไปติ่งด้วย ย ย ย ย
 

[nuwi]

 
 
 

[Infinity 888]

เอน่ารัก มีฟินวาด้วย 

อยากอยู่วงในด้วย 

[Catnip]

เข้าใจฟีลแฟนมีทเลย >////<
น่ารักกกก

[mur@s@ki]

มาทำไมเนี่ยกาย พี่วาไม่อนุญาติให้แฟนคลับ(น้องเอ)ตามเข้ามาในร้านนะคะ



 

[GETIIZ]

อร๊ายยยยยยยย คิดถึงงงง คิดถึงงงงง
น้องเอน่ารัก วาก็หล่อเหมือนเดิมมม
แอร๊ยยย เข้าใจฟิลลิ่งน้องๆสาววายกลุ่มนั้นเลย 5555555555