>>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )  (อ่าน 1666869 ครั้ง)

ออฟไลน์ greenapple

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-5
   หล่อนะ คิดถึงลูกชายพ่อนก

ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26
เทียนนนน เราหลงรักนายอีกคน

ชอบอ่ะ คาแรคเตอร์โดนนนจายยย

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
อ่า...คุณน๊กกกก~

ออฟไลน์ amito

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1943
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-0
พ่อนกจ๋า จะหล่อกระชากใจไปไหน

ออฟไลน์ mayohouang

  • Nothing dangerous as memory.
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 19
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
 o13 โห!!! พ่อนกอย่างหล่อ เซ็กซี่มั่กมาก น้ำหลายไหลลลลลลล  :hao6:

ออฟไลน์ sukaz

  • I Will Love You Unconditionally
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
 :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ไอ้ท่านรองงงงง

ออฟไลน์ nnA

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 265
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1

ออฟไลน์ entirom

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1010
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-2
นายเทียน ผู้ร้ายปากแข็ง
อะไรๆ ก้อยอมน้องตลอด
อิอิอิ

ออฟไลน์ entirom

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1010
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-2
พะ พ่อน๊กกกกกกกก

ออฟไลน์ Lily teddy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-2
ชอบตอนของสองนายจัง กว่าจะผ่านมามีวันนี้  ทั้งบู๊ ทั้งเศร้า
นายเทียนก็พยายามปฏิเสธใจตัวเองที่หวั่นไหวกะนายเฟย
ไม่เหมือนนายเฟยเปิดเผยตลอด บ้าระห่ำดีไม่งั้นคงเอานายเทียนไม่อยู่
แล้วก็หวงนายเทียนจนน่ากลัว เพราะยังไงมันก็ดูเป็นเรื่องที่ผิดอะนะ
ถ้าป๊ากับแม่ใหญ่รู้คงรับไม่ได้ ดีที่สุดท้ายท่านก็จากไปก่อนจะได้รู้ความจริง
แต่ก็น่าสงสารที่สุดท้ายก็ไม่มีผู้สืบสกุล แต่นายเฟยกะนายเทียนก็เป็นลูกที่ดีนี่นะ 
แล้วเรื่องคดีก็เหมือนเป็นการโดนใส่ร้ายทั้งที่ไม่ได้ทำ  อย่างงี้เมื่อถึงเวลาความจริงต้องกระจ่างแน่
ไอ่พวกโจรในเครื่องแบบนี่น่ากลัวจริง ๆ ดีที่สองนายหนีออกมาจากคุกได้
เสียดายไม่มีตอนสองนายได้เจอกะเฮีย แล้วลูกน้องนายแต่ละคนนี่ก็อยู่ด้วยกันเหนียวแน่นดีจริง
รอติดตามทุกคู่ ทุกตอน และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปค๊า  :L2:  :กอด1:
ปล. ขอกริ๊ดดดด ให้พ่อนกหนึ่งที เห็นแล้วอยากเป็นแม่ไก่ของลูกหนูเลยอะค่ะ  :mew1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ DeJavu~ ★

  • มาเฟียแสนซน กะชีคผู้เคร่งขรึม
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 809
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-9
เทียน ชอบ นายเทียนมากอ่า  แต่น่าจะทำเป็นเรื่องยาวนะ  เสียอ่า

ส่วนพ่อนกหล่อมาก ถึงว่า หนูมันได้พ่อนกมานี่เอง

มาติดตามตอนต่อไป

เป็๋นกำลังใจให้คนแต่งคะ

ออฟไลน์ sam3sam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2562
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-4
พ่อนกตอนหนุ่มๆหล่อขนาด :m3:

ออฟไลน์ StillLoveThem

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-10
....สนุกมาก อ่านแล้วขำแทบขาดใจตาย โดยเฉพาะความเอ๋อของ..หนู
....เขียนได้ดีมากๆเลย อ่านสนุกและน่าติดตามทุกคู่เลย
....ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆ สนุกๆให้อ่าน อ่านมาทุกวันเลยจนปวดตา
....วันนี้จะเหงาแล้วสิ เพราะอ่านถึงตอนล่าสุด แล้วอีกกี่วันจะได้อ่านตอนต่อไปอีกล่ะ รออยู่นะจ๊ะ

ออฟไลน์ ka[ze]na

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3767
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-6
เฟยกับเทียน โหดได้ตลอดอ่ะ แต่ก็รักกันสุดๆไปเลย อิๆๆๆๆๆ :impress2:

beebeekung

  • บุคคลทั่วไป
ขอแสดงความยินดีกับ ปล้นร้ายฯ ได้รางวัลนิยายสุดฮา
เฮีย ก็คว้า พระเอกยอดเยี่ยม  น้องหนูของเราก็ได้นายเอกยอดเยี่ยมอันดับที่ 3 ร่วมด้วย  o13

ออฟไลน์ greenapple

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-5
      :L2: :L2: :L2:

     ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ กับทั้ง 3 รางวัล สุดยอดมากกก

     :L1: :pig4:

ออฟไลน์ Dezzerr

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 547
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
เฮีย ได้รางวัลพระเอกยอดเยี่ยมด้วยอ่ะ แถมเรื่องนี้ยังได้เป็นนิยายสุดฮาด้วย เย้ๆ

เพราะฉะนั้นเอานิยายมาเซ่นเป็นค่าโหวตซะดีๆ  เอ๊ย ไม่ใช่!

แค่อยากเข้ามาบอกว่า ยินดีด้วยนะคะ  :mc4:

ออฟไลน์ senty

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
เข้ามาแสดงความยินดีกับรางวัล
เฮียได้รางวัลพระเอกยอดเยี่ยมด้วย  ปรบมือรัวๆ  :katai2-1:

ออฟไลน์ minenat

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1661
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
ชอบบบบบบ :hao7: :hao7: :haun4:

ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33
คิดถึงเฮียกับหนูแล้ว
วันนี้จะมามั้ยนะ :impress: :impress:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ rujaya

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1237
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +377/-1
เข้ามาแสดงความยินดีกะเฮียด้วยค่า   :mc4: :3123:

ออฟไลน์ grimace

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 248
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-0
ชอบความสัมพันธ์ของนายทั้งสองคนมากกกกกก อยากรู้ว่าเมื่อไหร่ที่เทียนจะเอ่ยออกมาบ้าง  :z1:
เฮียกับหนูด้วยยย ฮี่ๆๆ ป่านนี้จะเป็นยังไงกันแล้วน้ออออ คึคึ :hao7:

ออฟไลน์ ao16

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1214
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +253/-4

ออฟไลน์ goonglovenut

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 810
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1188/-10
>> ป.39 <<

เสียงพูดคุยในห้อง ทำให้ผมลืมตาขึ้นมา หลังจากหลับไปเต็มสองวัน ความเจ็บปวดบรรเทาลง คงเพราะได้รับการรักษาเพิ่มเติม มีเพียงช่วงล่างที่ยังเจ็บแบบหน่วง มองแขนที่ถูกเจาะให้น้ำเกลือ กวาดตามองพรรคพวกที่ยังไม่ได้สังเกตเห็น ผมขยับตัวแต่ต้องหลังตาลงด้วยความมึนหัว คงเพราะนอนมากเกินไป

“เฮ้ย ไอ้เฮียฟื้นแล้ว”เสียงไอ้โจ๊กพูดพร้อมถลาเข้ามาหา

“อืม”ผมครางในลำคอ

“เป็นไงบ้างวะ แดกน้ำไหม”มันถามด้วยความห่วงใยในแบบมัน

“อืม”ผมพยักหน้ารับ ไอ้ปานเข้ามาประคองผมนั่งพิงหัวเตียง

“เดี๋ยวกูตามหมอก่อน”ไอ้ไป่เดินออกไปข้างนอก ไอ้เป้า ไอ้ย้ง ไอ้ทวน ไอ้เข้ม ยืนรอบเตียง นอกจากไอ้เป้าที่ไม่เคยมีเรื่องกันผมไม่ได้แปลกใจเท่าไรที่มันจะยกยิ้ม แต่ไอ้พวกนั้นทำหน้าโล่งอกที่ผมไม่เป็นอะไร ทั้งที่มันควรจะแสดงสีหน้าสะใจ สมเพช มากกว่า เป็นอย่างนี้ตลอดไปก็ดีอย่ามีเรื่องกันอีกเลย ช่วยกันแก้ปัญหาใหญ่ก่อนจะดีกว่า

“อีกไหม”ไอ้โจ๊กถามหลังจากผมดูดจนหมดแก้ว ผมส่ายหน้า

“ขอบใจ”ผมพูดก่อนจะหลับตาลง แต่ยังเห็นไอ้เป้าไปปิดม่านให้ คงเพราะสายตายังปรับไม่ได้

“ขอหมอดูอาการหน่อยครับ”หมอคนเดิมแต่ขาดผู้ช่วยตัวปลอม ผมไม่เห็นในอยู่ในนี้ด้วย หมอก็ทำการลูบคลำตามหน้าที่ ผมได้แต่หลับตาพลางคิดถึงหนู หนูของเฮียที่คิดถึงเหลือเกิน สองวันที่ผมหลับไป แทบไม่อยากจะตื่นมาพบกับความจริงเลย ผมฝันดีมาก ฝันเห็นตุลย์กับหนูมาอยู่ด้วย สถานที่คือบ้านของหนู บ้านที่หลังไม่ใหญ่เกินไป บ้านที่ล้อมรอบด้วยต้นไม้ ดอกไม้ สวนผักสวนผลไม้ บ่อเลี้ยงปลา เลี้ยงไก่ เราช่วยกัน รดน้ำต้นไม้ เทวดาตัวน้อยกับตัวโตเข้าสวนปีนต้นไม้ซนทั้งคู่ ช่วยกันทำกับข้าว ตกดึกนอนคุยกันสามคนอย่างมีความสุข ผมอยากให้มันเกิดขึ้นเหลือเกิน ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะเป็นไปได้ไหม แต่ผมก็ยังหวัง ถ้าโชคชะตาไม่ใจร้ายกับผมจนเกินไปนัก

“อาการภายนอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ภายในที่ช้ำก็ทุเลาลงบ้างแล้วครับ”หมอบอกอาการเบื้องต้น ก่อนจะสบตากับผม เหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง

“อืม ดี แล้วจะเดินทางได้เลยหรือเปล่าหมอ”ไอ้เป้าพยักหน้าพร้อมถามหมอ

“หมออยากให้พักอีกสักหน่อย เพราะเพิ่งฟื้นตัว ไม่อยากให้กระทบกระเทือน แต่ถ้าด่วนก็เพิ่มความปลอดภัยได้ครับ”หมอพูดตามหลักการรักษาของคนไข้ที่เพิ่งฟื้นตัว แต่อีกส่วนที่หมอรู้ดีว่าด่วนอะไร

“ถามนายแล้ว ตอนนี้ยังไม่มีการเคลื่อนไหว ก็แล้วแต่ว่ามึงจะอยู่หรือกลับเลย”ไอ้ทวนพูดออกมาอย่างรู้ความหมายเช่นเดียวกับหมอ

“พวกมึงออกไปก่อน”ผมบอกพวกมันที่ทำหน้างง แต่ก็ยอมออกไปแต่โดยดี จนประตูปิดลง ผมมองหน้าหมอให้พูดออกมาได้เลย

“อย่างที่หมอบอกอาการโดยรวมของเฮีย ไม่น่าห่วง จะมีก็แต่ตรงจุดนั้นที่ได้รับการกระทบกระเทือนมากที่สุด”หมอพูดถึงจุดที่บอบช้ำมากที่สุด และเป็นจุดสำคัญมากสำหรับผู้ชาย จะบอกว่าถ้าเป็นอะไรไปก็ไม่รู้สึกคงไม่ได้ มันต้องมีบ้าง แม้แต่ผมที่บอกตัวเองว่า ไม่เป็นไร  ชั่ววูบยังคิด

“บอกมาเถอะหมอ”ผมพูดกับหมอที่ยังไม่เข้าถึงจุดหลักแต่เข้าใจว่าต้องเกริ่นนำทางให้คนไข้ได้เตรียมตัวเตรียมใจรับฟัง

“ตอนนี้ยังอยู่ในภาวะน่าเป็นห่วงอยู่ ถ้าใช้แค่ขับถ่ายก็ปกติ แต่ถ้าใช้ในเรื่องอื่น เอ้อ อย่างเซ็กส์คงจะใช้การไม่ได้ในตอนนี้ แต่หมอยังสรุปไม่ได้ว่าจะแค่ชั่วคราว หรือ ตลอดไป ต้องตรวจให้ละเอียดกว่านี้ เฮียอย่าเพิ่งกังวลไปเลยนะ อาจจะไม่ร้ายแรงก็ได้”หมอพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมปลอบใจในตอนท้าย ผมพยักหน้ารับรู้กับสิ่งที่หมอบอก

“ครับ ผมเข้าใจ”ผมตอบหมออย่างที่คิดเอาไว้แล้ว

“ตอนนี้เฮียพักผ่อนให้หายก่อนดีกว่า แล้วเราค่อยมาดูอาการกันอีกทีว่าจะตอบสนองได้มากแค่ไหน”หมอบอกผมตามหลักการแพทย์ที่จะทำการรักษาในขั้นตอนต่อไป แต่ผมจะมีโอกาสได้รักษาต่อหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ได้ ระหว่างนี้คงต้องทำใจ

“เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีก้าวหน้าไปไกล คงยังไม่หมดหวังหรอกครับ”หมอยังพูดปลอบใจต่อ ผมพยักหน้า

“ครับ ขอบคุณ”ผมยกยิ้มตอบหมอ ก่อนจะพิงหลัง

“ทานยาตามนี้ไปก่อนนะครับ ให้อาการอื่นหายและร่างกายแข็งแรง จะช่วยได้เยอะ ไม่มีอะไร หมอขอตัว หายเร็วๆนะครับ”คุณหมอกำชับอีกครั้งก่อนจะขอตัว ผมพยักหน้า

“ผู้ช่วยหมอยังอยู่ที่นี่ไหม”ผมถามหมอที่กำลังจะเปิดประตูออกไป

“อยู่ครับ ให้เข้ามาไหม”หมอตอบพร้อมถามกลับ ผมพยักหน้า หมอเปิดประตูออกไป ผมถอนหายใจออกมา

“ยังดีที่มีตุลย์เกิดมาเป็นของขวัญให้พ่อแล้ว”ผมยิ้มเมื่อพูดถึงเทวดาตัวน้อย ที่ยังปลอดภัยดีพร้อมน้อง ๆ

“แล้วหนูล่ะ จะเป็นของขวัญสำคัญสำหรับเฮียอีกอย่างไหม”นึกถึงเทวดาตัวโตที่ผมรัก หนูของเฮียไม่ใช่คนแบบนั้น เฮียรู้ แต่เฮียก็ไม่อยากรั้งให้หนูต้องมาสูญเสียความสุขไปด้วย ผมไม่ได้ดูถูกหนูที่คิดเรื่องเซ็กส์เป็นสำคัญ ผมคิดว่าหนูยังมีโอกาสที่จะเลือกได้ หลังจบเรื่องหนูอาจคิดกลับไปใช้ชีวิตในแบบเดิม อาจจะอยากแต่งงานมีครอบครัว เหมือนผู้ชายทั่วไป และถ้าถึงวันนั้นเฮียจะทำยังไงดีนะ ถึงเฮียจะปล่อย แต่ใจเฮียกลับเต้นแรงด้วยความกลัวเหลือเกิน กลัวอย่างบอกไม่ถูก

 
ก๊อก ก๊อก


“เรียกผมมีอะไรเหรอคุณ”เปิดเข้ามาได้ก็ถามทันที สมกับเป็นตำรวจที่ดี บริการฉับไว รับใช้ประชาชน

“คุณได้ไปหาหนูบ้างหรือเปล่า”ผมถามเขาถึงช่วงเวลาที่ผมยังไม่ฟื้น

“เปล่า แต่คนของคุณบอกว่า พวกเขาปลอดภัยดี”เขาส่ายหน้าก่อนจะพูดถึงคนของผม ที่ให้ติดต่อเขาถ้าติดต่อผมไม่ได้ ตอนแรกเพื่อนผมถามว่าไว้ใจได้เหรอ เกิดเขารวมเป็นหลักฐาน ผมบอกว่าไว้ใจได้ ถ้าเขาตุกติกจะไปยากอะไรตอนนี้เขาก็ก้าวลงมาทั้งตัวแล้ว โทษฐานสมรู้ร่วมคิดลักพาตัวนักโทษออกจากบ้านท่านรองฯ  ผมมั่นใจว่าเขาไม่ย้อนรอย ด้วยนิสัยซื่อสัตย์สุจริตในหน้าที่ และอยากรู้ความจริงเป็นยังไง เขาจะต้องสืบให้รู้จนได้

“อืม แล้วอื่นล่ะๆ เจ็บไข้ได้ป่วยหรือเปล่า อาหารการกินสะดวกไหม”ผมรับรู้เรื่องสำคัญอันดับแรกก่อนจะถามอีกนิด

“สุขภาพกายแข็งแรง ท่าทางการแสดงออกมีหงอยเหงาบ้าง อาจจะคิดถึงใครหรือเปล่าไม่รู้ ของกินถึงจะไม่ 24 ชั่วโมงเหมือนเซเว่นแต่รับรองหนูของคุณไม่อด”กระตุกยิ้มรายงานเชิงเหน็บ จนน่าเอาเหน็บที่ตีนตอบแทนปากที่รายงานเหลือเกิน

“แล้วไป ที่หนูของผมไม่เป็นอะไร แต่ไอ้เบียร์ของคุณนี่สิ ป่านนี้จะสุขภาพกายและใจแข็งแรงหรือเปล่า อาจถูกซ้อมกลับจำไม่ได้นะ”ผมยกยิ้มบอกกลับจนอีกฝ่ายค่อยหุบยิ้มลง

“เอาสิ ถ้าเบียร์เป็นอะไร เละแน่”กระตุกนิดเดียวสติขาดเลย

“ไม่เป็นไร เละด้วยกัน ไม่มีใครเสียเปรียบ”ใส่เข้าไปอีก ถ้าเป็นคนอื่นคงได้โดนมือตีนผู้กองไปแล้ว เขาทำได้แค่จ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง

“เรียกผมมีอะไร จะถามแค่นี้ใช่ไหม ผมต้องไปทำธุระต่อ”สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะไม่โต้กลับ

“ธุระอะไร”ผมถามอย่างที่ปกติจะไม่สอดเรื่องคนอื่น

“คุณจะรู้ไปทำไม”เขาเลิกคิ้วถามกลับอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก

“เรื่องของผม แต่คุณต้องตอบ”ผมย้อนเขากลับเรียบๆ

“แม่งเอ้ย”เขาเกาหัวสบถออกมา ผิดจากเวลาทำงานที่ดูจะมีสติกว่านี้ ผมได้หัวเราะในลำคอกับท่าทางเขา

“ธุระราชการ”เขาตอบแต่ไม่สุด

“เกี่ยวกับอะไร”เลิกคิ้วใส่เขา ที่เริ่มฮึดฮัด

“นี่ ดร. คุณจบสูงน่าจะเรียนเรื่องมารยาทมาบ้างนะ งานบางอย่างผมก็ตอบไม่ได้หรอกนะ คุณรู้แค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว”เขาท้าวเองเดินมาพูดใส่ใกล้ๆ

“ผมทราบดี แต่ตอนนี้มารยาทต้องพับเก็บไปก่อน เกิดคุณหักหลังพาตำรวจมาจับพวกผมที่นี่โดยไม่รู้ตัวล่ะ”ผมพยักหน้าตอบพร้อมชี้แจงข้อสงสัยที่เขาไม่ทำหรอกแต่หยั่งเชิง

“ถ้าผมทำ ป่านนี้คุณฟื้นในโรงพยาบาลเรือนจำไปแล้ว ผมจะรอทำไมตั้งสองวัน”คิดอยู่แล้วว่าเขาต้องตอบแบบนี้ แต่อยากแหย่ให้พูดเพื่อความแน่ใจ

“ก็คุณอาจจะอยากให้พวกผมตายใจก็ได้ คุณตำรวจ”ผมแหย่เขาอีก ที่ทำเอาต้องถอนหายใจออกมาอย่างแรง

“รู้อย่างนี้กูไปแม่งตอนยังไม่ฟื้นซะก็ดี อะไรนักหนาวะ”บ่นออกมาให้ได้ยิน คงรำคาญเต็มที่แล้ว

 “ผมต้องกลับไปรายงานผู้บัญชาการถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลังจากเขียนรายงานส่งไปแล้ว แต่มีผู้ใหญ่บางคนยังไม่เชื่อ ผมต้องกลับไปยืนยันด้วยตัวเอง เข้าใจไหมครับ ดร.”เขาบอกเหตุผลพร้อมกัดฟันเน้นตำแหน่งในตอนท้าย ไอ้ผู้ใหญ่บางคนคงหมายถึงไอ้ท่านรองฯ แน่นอน

“ก็ไปสิ ผมไม่ได้ว่าอะไรนิ ไปเถอะ ผมอยากพักผ่อนแล้ว”ผมบอกเขาที่อ้าปากหวอ เมื่อเห็นผมพูดง่ายๆและล้มตัวลงนอน

“อะไรวะ ทำไมเชื่อง่ายจัง ไม่คิดให้ลึกต่อล่ะ เฮ้ย ดร. ลืมตามาก่อน”เขาพูดกลับเสียงดัง มาเขย่าแขนผม

“ก็คุณบอกธุระแล้ว ผมก็จบ แล้วจะอะไรอีกล่ะคุณตำรวจ”ผมพยักหน้าใส่เขาที่คิ้วขมวดหน้าเครียด

“ดูพวกคุณไม่ทุกข์ร้อนเลย บ้านที่พวกคุณเข้าไป ไม่ใช่บ้านคนทั่วไปเลยนะ”เขาเอ่ยเรื่องขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่ได้เยาะเย้ย เชิงเตือนและแปลกใจมากกว่า

“เจ้าของบ้านสิน่าจะทุกข์ร้อนกว่า งานล่ม โดนถล่มบ้าน โดยที่บอกความจริงไม่ได้ว่าเพราะอะไร คุณว่าจริงไหม”ผมย้อนถามเขาที่ดูจะอึ้งไป

“คุณถูกเจ้าของบ้านเรียกกลับไปสอบถาม แต่เชื่อเถอะเขาไม่ทำอะไรคุณหรอก ในตอนนี้ เขาแค่สงสัยเท่านั้น ลุงคุณช่วยได้อยู่แล้ว แต่ถึงไม่คุณก็ช่วยตัวเองได้อยู่ดี จริงไหม คุณสิบ”ผมพูดต่อที่ทำให้เขาอึ้งไปยิ่งกว่าเดิม

“ถ้าผมถามคุณคงไม่ตอบแน่ว่าทำไม ถึงเข้าไปอยู่ในบ้านท่านรองได้”เขาถามในสิ่งที่คิดว่าผมคงไม่ตอบ ผมกระตุกยิ้ม

“ผมว่าคุณควรจะสงสัยและหาคำตอบว่า ทำไมท่านรองถึงไม่ส่งผมให้ตำรวจทั้งที่จับได้แล้วมากกว่า”ผมกระตุกยิ้มบอกเขาที่ส่ายหน้าพร้อมแค่นยิ้ม

“ฮึ ไม่ว่าผมจะสงสัยฝ่ายไหน ผมก็ต้องหาคำตอบด้วยตัวเอง ใช่ไหม ดร.”เขาพูดอย่างรู้คำตอบดีอยู่แล้ว

“ไม่ใช่ผมไม่อยากตอบคุณ ถ้าผมบอกคุณต้องไม่เชื่อเพราะมันแค่ปากเปล่า ไม่มีหลักฐานอะไรมายืนยัน ขอให้คุณเชื่อมั่นในตัวเองและความถูกต้องเอาไว้เถอะคุณตำรวจ แล้วคุณจะรู้ในไม่ช้านี้”เขาเป็นคนดีและคนแบบนี้แหละที่จะช่วยอะไรที่ไม่ถูกไม่ควรให้ดีขึ้น ขอแค่อย่าให้มีอะไรมาเปลี่ยนเขาไปได้ แต่ผมดูคนไม่ผิด ไม่มีอะไรเปลี่ยนคนๆนี้ให้ละทิ้งความดีไปได้

“ ไปทำธุระของคุณเถอะ ระวังตัวด้วยก็แล้วกัน ถึงเขาไม่ทำอะไร แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะไม่ถูกจับตา เขาส่งคนติดตามคุณแน่ ขอให้คุณทำตัวตามปกติอย่าติดต่อผม หรือไปหาหนู ส่วนไอ้เบียร์ไม่ต้องห่วงมันไม่เป็นอะไรหรอก”ผมกำชับเขาพร้อมเตือนด้วยความเป็นห่วงทุกฝ่าย

“หึ ไม่เป็นอะไร ก่อนมานายคุณตบซะหน้าหัน”เขาพูดอย่างเจ็บใจที่เห็นคนรักถูกกระทำ ถ้าเป็นผมก็รู้สึกอย่างเขาเช่นกัน

“ผมรู้ว่าคุณรู้สึกยังไง นายไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายมันหรอก เขาแค่ต้องการขู่คุณให้ทำตามเท่านั้น แต่ถ้าคุณหักหลัง เขาทำแน่ ผมขอเตือนไว้ถ้าอยากพามันกลับไปอย่างปลอดภัยก็ทำตามที่ผมและนายบอกไปก่อน”ผมให้เหตุผลพร้อมกำชับเขาอีกครั้งไม่ใช่การขู่แต่เป็นการเตือนสติให้เขาคิดก่อนทำ

“ผมไม่ต้องกลับมาที่นี่อีกใช่ไหม”ดูเขาจะเข้าใจง่ายขึ้นหรือขี้เกียจจะพูดอะไรกับผม พูดไปก็ไม่ได้รู้อะไรมากขึ้น

“ใช่ กลับไปทำงานของคุณตามปกติก่อน ผมจะติดต่อไปเอง”ผมพยักหน้าให้เขาที่ทำกลับแบบแกนๆ

“นานไหม ผมเป็นห่วงเบียร์”เขาถามเสียงอ่อนลง จ้องหน้าผมที่สบตาเขาอยู่แล้ว

“ขึ้นอยู่กับคุณจะทำให้ฝ่ายโน้นวางใจได้แค่ไหน”ผมบอกเขาตามจริง ไม่ได้กวนแต่อย่างใด ใจเขาใจเรา เขาห่วงไอ้เบียร์ ผมก็ห่วงหนู เรารู้สึกอย่างเดียวกัน

“งั้นไปแล้ว คุณก็หายเร็วๆแล้วกัน”เขาขอตัวพร้อมอวยพรให้

“ขอบคุณ ระวังตัวด้วย”ผมตอบและอวยกลับ เขาพยักหน้า หันหลังกลับไปทางประตู ก่อนจะหันกลับมายกยิ้ม ดูแอบแฝงชอบกล และอย่างที่คิด

“ว่าแต่ น้องชายคุณสบายดีนะ จากอาการดูบอบช้ำไม่น้อย ยังไงคุณลองทดสอบความตื่นตัวหน่อยก็ดีนะ ผมเป็นห่วงแทนหนูของคุณ ครึครึ ผมไปล่ะ ฮ่าๆๆๆ”พูดจบพร้อมหัวเราะแล้วปิดประตูทันที ผมรู้ว่าเขาแหย่เล่น ไม่ได้มีเจตนาเยาะเย้ย


 ผมไม่ถือสาคนดีที่ไม่รู้อย่างเขาหรอก


แค่รู้สึกว่า



ฝากไว้ก่อนเถอะ



ไอ้(คุณ)ตำรวยหัวขวด อย่าให้น้อง(คุณ)มึงโดนบ้างก็แล้วกัน หึหึ

.
.
.
.
.

“สรุปแล้วเกิดจากอะไรค่ะท่าน”

“ผมก็ยังไม่แน่ใจเท่าไร”

“ก่อนหน้าเห็นว่ามีการขู่ท่านด้วย ท่านคิดว่าเป็นคนร้ายกลุ่มเดียวกันหรือเปล่าครับ”

“อืม ก็อาจเป็นไปได้ ผมยังไม่ขอตอบอะไรมาก ขอให้ข้อมูลชัดเจนกว่านี้ก่อน”

“แล้วศพที่พบไม่ห่างจากบ้านท่านล่ะค่ะ เป็นของคนร้ายหรือเปล่าครับ”

“ไม่ใช่ครับ เป็นศพที่ถูกนำมาทิ้งจากที่อื่น ประจวบเหมาะกับเหตุการณ์ก็เลยสอดคล้องกัน ไม่เกี่ยวกัน ผมขออย่าเอามาโยงกันจะดีกว่า คดีผมก็ส่วนคดีผม เจ้าหน้าที่เขาก็เคลียร์เรียบร้อยแล้วในส่วนตรงนั้น”

“ท่านคิดว่าเป็นกลุ่มนักโทษที่แหกคุกกลับมาแก้แค้นหรือเปล่าค่ะ เพราะท่านเป็นคนจับเจ้าสัวเข้าคุกเมื่อสี่ปีก่อน”

“แล้วทราบที่ซ่อนของคนร้ายหรือยังครับ”

“ยังไม่แน่ชัดครับในเรื่องนั้น ตอนนี้เราก็กำลังหาที่กลบดานคนพวกนั้นอยู่ เอาเป็นว่าผมยังไม่มีอะไรจะตอบ และกลัวว่าถ้าอีกฝ่ายดูอยู่จะเป็นการชี้โพรงให้ซะเปล่าๆ ยังไงขอฝากไว้เลยแล้วกันว่า ถ้าพลเมืองดีคนใดพบเห็นบุคคลเหล่านี้ให้แจ้งเจ้าหน้าที่หรือจะติดต่อผมก็ได้ ถือเป็นการช่วยราชการและช่วยชาติไปด้วย ขอตัวนะครับ”

เสียงนักข่าว เสียงถ่ายภาพยังตามติด บอดี้การ์ดทั้งกันทั้งผลักไม่ให้เข้าใกล้ จนท่านรองฯขึ้นรถคุ้มกันอย่างดี ขับออกไปได้ ผมดูข่าวตั้งแต่แรกคิดไว้แล้ว นักข่าวจะต้องโยงประเด็นแหกคุกเข้ามาเกี่ยว แต่เขาฉลาดเหมือนจะตอบเลี่ยงแต่โยงเข้าไปโดยแนบเนียน ส่วนศพผมรู้ว่าเป็นใคร คนที่ตายไปโดยไม่มีใครรู้ว่าเขาทำความดีอะไรไว้ พวกมันไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องเลยมักง่ายเอาไปฝังบริเวณนั้น คิดว่าให้สลายกลายเป็นปุ๋ย แต่คนตายคงแค้นและเสียสละตัวเองอีกครั้งดลใจให้สุนัขไปขุดคุ้ย และมีคนเห็นเลยไปแจ้งความ หลังวันเกิดเรื่องเพียงวันเดียว

ตรืดดดดด

ตรืดดดดด

“ครับ”ผมรับเมื่อเห็นชื่อ ‘นาย’ ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์เครื่องใหม่ เครื่องเก่าที่พวกมันยึดไปโดนทำลายไปหมดแล้ว หลังจากมันพยายามหาข้อมูลในนั้นแต่ไม่พบ ก่อนถูกจับได้ผมส่งข้อมูลสำคัญเข้าอีกเครื่องก่อนจะลบแบบไม่สามารถกู้กลับมาได้อีก ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด

“เป็นยังไงบ้างเฮีย ดีขึ้นหรือยัง”เสียงเนิบถามเรียบๆพอกับหน้าที่แทบจะไม่แสดงสีหน้าอย่างอื่น นอกจากสายตาที่สื่อให้รู้ว่าอยู่ในอารมณ์แบบไหน ถึงผมจะอยู่กับนายเทียนไม่นานแต่ก็รู้นิสัยพอสมควร

“ครับ ดีขึ้นมาก”ผมตอบนาย ก่อนจะนั่งลงช้าๆ ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้ว ผมกินยาตามหมอสั่ง ไอ้พวกนั้นแยกย้ายกันไปสังเกตการณ์ความเคลื่อนไหว เหลือแต่ไอ้ปานกับไอ้โจ๊กที่อยู่ดูแลผม

“พักให้เต็มที่ ไม่ต้องห่วงอะไร ต้องการหรือมีอะไรไม่ชอบมาพากลโทรหาฉันทันที ลำพังสองคนนั่นฉันกลัวจะรับมือไม่ไหว ถ้าเกิดอะไรขึ้น เข้าใจนะ”นายไม่ได้เร่งรัดเรื่องงาน และเตือนด้วยความเป็นห่วงในแบบของนาย เสียงเรียบ หน้านิ่ง ถึงผมไม่เห็นก็รู้

“ครับ ตอนนี้คงยังไม่มีอะไร นายได้ดูข่าวหรือยัง”ผมตอบรับและถามนายกลับ

“อืม คิดแล้วว่ามันต้องตอบแบบนี้ มันตอบแบบให้เราชะล่าใจ แต่คิดเล่นงานตลอดเวลา ตอนนี้มันยังไม่กล้าลงมือหรอก ตำรวจนั่นก็เหมือนกันระวังไว้หน่อยจะได้รับอันตรายได้”นายคิดเหมือนที่ผมคิด มันรอให้เราเคลื่อนไหวก่อน กับ รอให้เราชะล่าใจและพุ่งใส่ทันที

“บอกแล้วครับ เขาก็เพิ่งถูกเรียกไปรายงานตัว ผมคิดว่าทางโน้นคงจะสงสัยตอนที่เขาขอเข้าไปในบ้าน”ผมบอกนายตามที่คิดไว้

“คงใช่ แต่มันไม่ถามมากหรอกจะเป็นที่สงสัยได้ อึก”นายเห็นด้วยก่อนจะได้ยินเสียงเหมือนจะอุทาน พร้อมเสียงลอดเข้ามา

“คุยกับใคร”เสียงนายเฟยที่เหมือนจะหงุดหงิด แต่ปกติน่าจะเป็นนายเทียนมากกว่าที่หงุดหงิดกับนายเฟย

“แค่นี้ก่อนนะเฮีย พักให้เต็มที่ ลำบากหน่อยนะ”นายตัดบท คงจะรำคาญเสียงสอดแทรก

“ครับ ไม่เป็นไร นายก็ระวังตัวด้วย”ผมตอบนาย ก่อนจะวางสาย
.
.
.
.
สองอาทิตย์ข่าวยังเงียบตามเดิม ไม่มีการเคลื่อนไหว ทางนายก็ยังเงียบ แต่การป้องกันเพิ่มมากขึ้น ต่างฝ่ายต่างก็รอเวลาจะสะสางบัญชีกัน ผมใช้ช่วงเวลานี้พักรักษาตัว ร่างกายแข็งแรงมากขึ้น ไอ้สองคนผมส่งกลับไปแล้ว ตอนแรกมันจะไม่ยอมแต่ผมสั่งมันต้องกลับ พร้อมจดหมายคุณตำรวจไปให้ไอ้เบียร์ เขาเล่าให้ฟังว่าท่านรองฯและผู้บัญชาการคนอื่นซักถามตั้งแต่เรื่องคุ้มกัน ว่าใครควบคุม และตอนเข้าไปในบ้านพบอะไรนอกจากที่รายงานอีกไหม แม้กระทั่งศพที่ตอนนี้เก็บไว้ที่สถาบันนิติเวช เขาก็ตอบตามจริง ลุงเขาเป็นพยานให้บางเรื่อง แต่ออกนอกหน้ามากไม่ได้ และเขาถูกติดตามอย่างที่คิดไว้

“แล้วตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน”ผมเป็นฝ่ายโทรหาเขา

“อยู่สถานี เมื่อไหร่ผมจะไปหาเบียร์ได้สักที”เขาตอบและถามอย่างร้อนใจ อยากกลับไปที่โน่น

“ยังมีคนตามคุณอยู่ไหมล่ะ”ผมไม่ตอบแต่ย้อนถาม

“มี ผมทำตัวปกติ นี่ยังอยู่ข้างสถานีเลย ผมชักรำคาญซะแล้ว จะยัดข้อหาให้มันดีไหม”เขาตอบอย่างหงุดหงิด

“เอาสิ แต่เลือกให้ดีล่ะ ไม่งั้นคุณจะเป็นฝ่ายโดนเล่นกลับ รู้ใช่ไหมว่าเป็นคนของใคร”ผมหัวเราะในลำคอตอบเขา

“คิดให้หน่อยสิ ว่าจะยัดอะไรมันดี”เขาถามความเห็นดูจะจริงจังไม่ล้อเล่นซะแล้ว

“ใจเย็นสิ คุณตำรวจ เดี๋ยวมันก็เลิกตามแล้ว วันหยุดคุณไปที่ที่คิดว่ามันน่าเบื่อก็ได้ ปกติไปไหน”ผมอยากจะขำแต่เดี๋ยวอีกฝ่ายจะอารมณ์เสียมากกว่าเดิม

“ส่วนใหญ่จะอยู่บ้านมากกว่า ถ้าออกก็ไปฟิตเนส ห้าง วัด บางทีก็ไปหาเตี่ยเบียร์ แต่ตั้งแต่คุณสั่งห้ามผมก็ไม่ได้ไป”เขาตอบเนือยๆแต่ตอนท้ายเสียงเบาลง ผมไม่ได้ห้ามเขาไปหาพ่อตา แต่คงคิดได้เองว่าไม่สมควร อาจจะได้รับผลข้างเคียงไปด้วยก็ได้ เขาคิดถูกแล้วล่ะที่ทำแบบนั้น

“ดีแล้ว เอาเป็นว่าไม่ต้องไปยัดหามันหรอก คุณอยู่โรงพัก ไปที่ประจำ เดี๋ยวมันก็เลิกตามแล้ว”ผมบอกเขาที่ถอนหายใจ

“เฮ้อ ก็ต้องอย่างนั้นแหละ”เขาตอบเสียงเซ็งๆ ผมเลยแก้เบื่อให้เขาโดยการส่งรูปพร้อมเสียงกำลังใจของเขาไปให้ สักพักได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ”ขอบคุณ สบายใจขึ้นมาหน่อยที่เบียร์ไม่เป็นอะไร แล้วคุณจะไม่ไปหาหนูหน่อยเหรอ”เขาขอบคุณเรื่องตัวเองก่อนจะวกมาเรื่องผม

“ไป ผมกำลังจะให้คุณช่วยจัดการให้หน่อย”ผมตัดสินใจจะไปหาหนู ผมคิดถึงมาก อยากเห็นหน้า เพราะอาจจะไม่ได้เห็นอีกก็ได้ถ้างานครั้งสุดท้ายเข้ามา ผมอยากไปหาลูกด้วย แต่คงซักถามอีกเยอะตามประสาความอยากรู้อยากเห็นของแก เพื่อนผมบอกว่า แกถามหาผมเกือบทุกวัน ตั้งแต่แหกคุกมาผมไม่ได้เขียนจดหมายถึงตุลย์เลย ก็ได้เพื่อนผมอีกนั่นแหละตัดต่อรูปเซทที่ทำงานให้ ไม่รู้ว่าจะหลอกไปได้อีกนานแค่ไหน ตุลย์โตขึ้นทุกวัน อีกไม่นานก็ต้องรู้ความจริงเกี่ยวกับผม

ออฟไลน์ goonglovenut

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 810
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1188/-10
“ยังไงล่ะ เมื่อไหร่”เขาถามเสียงกระตือรือร้นขึ้นมาทันที ทำให้ผมหลุดจากความคิดมาสู่ปัจจุบัน ไม่รู้เขาพูดอะไรบ้างก่อนหน้า ได้ยินอีกทีก็ถามวันเวลาซะแล้ว

“เดี๋ยวผมติดต่อไปอีกที”ผมยังไม่สรุป ขอให้แข็งแรงกว่านี้ก่อน คุยอีกนิดก่อนจะวาง และเหมือนทุกวันผมพาตัวเองเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัวแถวหว่างขา

“อืม”

“ซี๊ดด”

ถ้าได้ยินแค่เสียงแต่ไม่เห็นภาพ คงนึกว่าผมกระทำการตนเป็นที่พึ่งแห่งตนอยู่ใช่ไหมครับ มันไม่ใช่แต่ใกล้เคียงตรงที่เอาของเหลวออกจากทางเดียวกัน   หมอบอกยังช้ำอยู่ทำให้การถ่ายของผมยังขัดและเจ็บปวดแบบหน่วง ยังไม่คล่องตัวดี สภาพภายนอกยังมาตรฐานส่วนตัวตามเดิม ไม่หดหรือลดขนาดลงแต่อย่างใด แต่ประสิทธิภาพการใช้งานด้อยลงหรืออาจถึงขั้นใช้ไม่ได้อีกต่อไปในอนาคต หมอให้ผมกายภาพบ้าง ผมทำตามที่หมอสั่ง แค่พยายามกระดกขึ้นลง ไม่ต้องถึงกับเอาดัมเบลมาช่วย มันจะดูสาหัสและเร่งรัดจนเกินไป ผมทำตามที่บอกแต่ดูมันจะไม่ได้ผลเอาซะเลย มันเอาแต่ก้มหน้านอบน้อมอย่างผิดวิสัย แม้แต่ดูหนังปลุกใจ ทุกรูปแบบมันก็หัวตกตามเดิม ไม่เกิดอารมณ์ใดใดทั้งสิ้น ผมไม่ได้เอาเวลามาหมกมุ่นเรื่องนี้  แค่ทำตามในเบื้องต้นก่อนเท่านั้น ยังมีงานอื่นที่ต้องทำอีก ข้อมูลที่แฮ็กค์มายังเปิดไม่ออก ใส่รหัสหลายชั้นมาก ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ หยิบไอแพดมาเปิดไล่ดูรูป และวิดีโอ ตั้งแต่เก่าจนปัจจุบัน

‘คิดถึงพ่อนะครับ เมื่อไหร่จะกลับจากเมืองนอกสักที’

‘ตุลย์วาดรูปพ่อ หล่อไหม แต่ตุลย์หล่อกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ’

ผมยิ้มเอามือลูปบนหน้า ก่อนจะยกมาจูบ ตุลย์โชว์รูปที่วาด เป็นรูปผมกับตุลย์ จับมือกัน บางรูปก็ตุลย์ร้องเพลง ผมเล่นกีตาร์ เด็กอายุเจ็ดขวบ วาดรูปได้ขนาดนี้

“เก่งมากครับ ตุลย์ของพ่อ หล่อด้วย”ผมพูดและหัวเราะแผ่วเบา

‘ตุลย์อยากอยู่กับพ่อ ไม่เห็นพ่อเขียนจดหมายมาหาอีกเลย ตอนนี้ ตุลย์มีอีเมล์แล้วนะ พ่อดูนะ และ เมล์มาหาตุลย์ด้วย เห็นไหมครับ เอาชื่ออากันย์สมัคร อิอิ’เอามือป้องปากกระซิบพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์ ทำเอาผมต้องหัวเราะออกมา

‘เออ แล้วพ่อมีคอมหรือโทรศัพท์รุ่นใหม่เปล่าอ่ะ เห็นอาบอกว่า ที่ทำงานพ่อไม่ให้ใช้ แล้วเขาใช้อะไรกันเหรอฮะในการติดต่อ ตุลย์รู้สึกว่าที่ทำงานพ่อเชยจังเลย อย่างนี้จะทันโลกได้ยังไง ถ้ายังไงพ่อลองขอเขาดูนะถ้าจะต้องซื้อเองไม่เป็นไร เดี๋ยวตุลย์เอาเงินเก็บส่วนตัวซื้อให้  แล้วที่พ่อทำงานมีสัญญาณอินเตอร์เน็ต สามจี ไหม ถ้าไม่มี ตุลย์ส่งไปก็เท่านั้น พ่อตอบตุลย์ด้วยนะ’ตุลย์พูดไปทำหน้าไปตามอารมณ์ ดูเป็นเด็กอารมณ์ดี ผมภูมิใจและพอใจมากที่เขาเป็นแบบนี้มากกว่าจะสนว่าเขาเป็นเด็กฉลาดหรือเก่งไหม

“ครับ เอาไว้พ่อจะขอนะ รอพ่อนะครับ พ่อรักตุลย์”ผมบอกลูกทั้งที่รู้ว่าเขาไม่ได้ยินหรอก

‘มีอีกคำถาม’ตุลย์กระซิบก่อนจะมองซ้ายมองขวา เหมือนว่ามีใครไหม

“ว่ามาเลยครับ พ่อฟังอยู่”ผมก็เล่นกับลูกในช่วงที่เขากำลังทำท่ารวบรวมกำลังจะถามผม เขาไม่เห็นหรอกว่าผมกลั้นหัวเราะแค่ไหนกับท่าทางของตุลย์

‘พ่อหาแม่ใหม่ให้ตุลย์หรือยังครับ’ผมหลุดหัวเราะเมื่อตุลย์ถามจบ ยิ้มแฉ่ง และพูดต่ออีก

‘ถ้ามีแล้วบอกตุลย์ด้วยนะ จะดูว่าสวยกว่าแม่ไหม ถ้าไม่สวยเท่า ขอให้ใจดีเหมือนพ่อ ปู่ ย่า และ อา นะครับ’ตุลย์พูดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงอ้อนวอน ตั้งแต่เกิดเรื่องตุลย์ถามอยู่ไม่กี่ครั้งว่า แม่หายไปไหน ก่อนจะไม่ถามอีก รู้ไหมเพราะอะไร ผมคาดไม่ถึงกับคำตอบของตุลย์ในตอนนั้น ตุลย์สงสารพ่อ ตุลย์จะไม่ถามให้พ่อทำหน้าเศร้าอีก ยิ้มนะครับ ตุลย์รักพ่อ ผมกอดแกแน่น น้ำตาซึมกับความรักอันบริสุทธ์ที่แกมีให้

‘ว่าไงครับ พ่อออออออออ มีหรือยางงงงงง’ทำเสียงยานคาง ปากยื่น ทำให้นึกถึงอีกคนที่ทำก็ไม่ต่างจากเด็กตัวเล็ก และเป็นคำตอบของคำถามตุลย์ซะด้วย

“มีแล้วครับ  น่ารักมาก ใจดี ตรงตามที่ตุลย์ต้องการเลย รอหน่อยนะ พ่อจะพาไปหา แต่พ่อคงต้องให้ตุลย์ช่วยด้วย ถ้าปู่คนใหม่เขาไม่ยกให้พ่อ ตุลย์ต้องอ้อนหน่อยนะ สัญญากับพ่อนะ”ผมพูดกับลูกอย่างรู้สึกเขินเพราะไม่เคยพูดแบบนี้มาก่อน ยกนิ้วก้อยไปเกี่ยวนิ้วเล็กในวิดีโอที่หยุดไปแล้ว แกมองตอบเหมือนจะพยักหน้าว่า สัญญาฮะ ผมยกยิ้มกับความคิดตัวเอง จูบลูกอีกครั้ง ก่อนจะเปิดดูเทวดาตัวโตบ้าง เป็นการแอบถ่ายของนายตำรวจที่ไม่ได้สั่งแต่ทำได้ดีเหมือนรู้ว่าผมอยากได้เป็นการแลกเปลี่ยน
 
“คุณพฤษภ อาชวกรกุล ทำอะไรครับ”ผมยกยิ้มให้คนที่นั่งตรงม้าหินหน้าบ้าน อยู่ในชุดเสื้อยืด กางเกงวอร์ม คงเพิ่งซ้อมมวยเสร็จเห็นมีกระสอบทรายห้องโต่งเต่งอยู่ข้าง ใส่วิกผมยาว มีหมาตัวใหญ่หนึ่งตัว ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นหมาของหนูที่ชื่อ ‘ไอ้ตะบัน’ แค่ชื่อหมาก็รู้เลยคนบ้านนี้อารมณ์ดีขนาดไหน หนูเอามือลูบหัวมัน

‘ไอ้ตะบัน นั่งลง เร็วๆ อย่ามึน’หนูพูดพร้อมกดหลังมันให้นั่ง แต่มันไม่ยอม หันก้นให้

‘ชิช๊ะ หันตูดให้ กูไม่มีรสนิยมเล่นตูดหมาโว้ย หันมา’หนูพูดใส่มันที่ส่ายหางส่ายก้นไปมา อย่างยั่วยวน มั้ง ผมเกือบจะขำพรืดออกมากับความคิดที่ไม่ใช่หนู ไม่มีใครคิดแบบนี้ได้แน่

‘กูเข้าใจ มึงคงเหงาคิดถึงนังกระถิน และบรรดาเด็กมึงล่ะสิ กูช่วยมึงไม่ได้หรอกเรื่องนี้ กูก็เป็นเหมือนกัน เฮ้ย มึงอย่ามองกูด้วยสายตาแบบนี้ อย่าเข้าใจผิดว่ากูคิดเรื่องนั้นนะ ไอ้ตะบัน’หนูหรี่ตามพูดใส่ หลังไอ้ตะบันหันมามองเจ้านายตัวเองเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่หนูพูด สรุปใครเข้าใจภาษาใครกันแน่

“ไม่คิดเรื่องนั้น แล้วเรื่อง คิดถึงเฮียล่ะ คิดไหม”ผมถามเอามือลูบหน้าคนในไอแพดที่ยิ้มน้อยๆ หน้าเหงาๆ แต่ดูน่ารัก ไม่สิ ดูน่ารักมากขึ้น
 
‘คิดถึงสิ ทำไมจะไม่คิดถึง เหมือนมึงนั่นแหละ’เสียงหนูตอบออกมาไม่รู้จะด้วยความบังเอิญแต่ทำผมยิ้มได้ และยิ้มมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินหนูพูดต่อเป็นการตอกย้ำ แต่มึงนั่นแหละพูดกับไอ้ตะบันไม่ใช่เฮียใช่ไหม

‘มึงคิดถึงนังกระถินกับกิ๊ก  กูก็คิดถึงเฮียของกูเหมือนกัน แต่กูไม่มีกิ๊กเหมือนมึงนะโว้ย อะไร มึงจะบอกกูไม่มีเสน่ห์เหมือนมึงเหรอ เห๊อะ แต่กูเหนือกว่าตรงมีเสน่ห์กับเพศเดียวกันนะจะบอกให้ ไอ้ตะบัน  สู้กูได้เปล่า สุดยอดชายเลยนะมึง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ’หนูหรี่ตาเอามือจิ้มหน้าผากไอ้ตะบันที่ทำหน้าฉงนกับคำพูดและเสียงหัวเราะเจ้านายที่ดูจะภูมิใจซะเหลือเกิน

“ดีแล้วที่คิดถึงเฮียแค่คนเดียว ถ้ามีคนอื่นเฮียขี้เกียจตามไปเก็บ ฮึฮึ”ผมตอบกลั้วหัวเราะอย่างพอใจในคำตอบ

‘มึงต้องอดทนนะ กูก็ต้องอดทนเหมือนกัน อีกไม่นาน เราจะได้กลับบ้านแล้ว เฮียของกูสัญญาว่าจะพากลับบ้านหลังเสร็จธุระ ตอนนี้กูเป็นห่วงเฮียเหลือเกิน ไม่รู้เป็นไงบ้าง มีข่าวเฮียด้วย กูใจคอไม่ดีเลย รู้ไหมกูใส่บาตรกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรอย่ารังควานเฮีย ขอให้พระคุ้มครองเฮียให้ปลอดภัย กูเชื่อว่าเฮียของกูเป็นคนดี สิ่งที่เขาทำต้องถูกต้อง แต่ถ้าไม่ใช่ กูก็รักเฮียของกูอยู่ดี แค่ให้เขามีโอกาสกลับตัวบ้าง’ผมยกยิ้มพร้อมหัวใจที่เต้นจนแทบจะทะลุออกมาข้างนอกกับคำพูดของคนที่ผมรัก เขารักผม รักแม้กระทั่งไม่รู้ว่าผมทำอะไรอยู่ รักแม้ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำผิดหรือถูก ยิ่งทำให้ผมอยากเห็นแก่ตัวเก็บเขาไว้เป็นของตัวเองมากยิ่งขึ้น มากซะจนไม่คิดจะสนใจอะไรทั้งนั้น ขอแค่มี ‘เรา’ ก็พอแล้ว ก่อนประโยคถัดมาทำให้ผมต้องหัวเราะอีกแล้ว หนูของเฮีย

‘พักนี้หนูฝันไม่ติดเลย เฮียบล็อกสัญญาณหนูหรือเปล่า’ตั้งแต่รู้จักและได้รักหนูผมมีเรื่องให้หัวเราะอย่างสุขใจได้ตลอด ส่วนไอ้เรื่องบล็อกสัญญาณนี่เฮียสาบานว่าไม่เคยทำเลยนะ อยากให้ฝันถึงกันตลอดเวลาด้วยซ้ำ

‘ไม่เป็นไร หนูจะพยายามใหม่’หนูพูดอย่างหมายมั่นเหมือนจะหาคลื่นห้าจี ว่าจะฝันถึงผมให้ได้ ผมขอให้หนูฝันดี อย่าให้ฝันร้าย เพราะมันจะทำให้หนูไม่มีความสุขเป็นกังวล ไม่ว่าผมจะเจ็บปวดปางตาย ก็ขอให้หนูเห็นผมในสภาพดีเท่านั้น

“เฮียรักหนู รัก รอนะ เฮียจะไปหา”ผมพูดพร้อมจูบอย่างแสนรัก อยากไปสัมผัสตัวจริงเหลือเกิน ผมมองอีกครั้งก่อนจะเก็บและจัดการเคลียร์งานต่อ เพื่อจะไปหาหนูของผม
.
.
.
.

“อืม แล้ว”ปากคุย ตากับมือถือปืนจ่อผมที่ยืนอยู่นอกรั้วบ้าน หลังจากส่งมือถือให้คุยกับคนในสายเป็นการยืนยัน ตอนแรกที่เห็นร่างโปร่งชะโงกหน้ามามองหลังผมกดกริ่งหลายครั้งแต่ยังไม่ยอมมาเปิด มองด้วยความระแวดระวังว่าเป็นใคร หนูของเฮียทำดีมากรู้จักระวังป้องกันไว้ก่อน สายตาภายใต้แว่นดำกวาดตามองร่างตรงหน้าอย่างแสนคิดถึง หนูดูผอมลงไปกว่าเดิม แต่โดยรวมน่ารักเสมอในสายตาผม

‘คุณพฤษภ อาชวกรกุล หรือ คุณหนูใช่ไหมครับ’ผมถามออกไปเมื่อหนูเดินมาครึ่งทางระหว่างบ้านกับประตูรั้ว พร้อมปืนยกขึ้นเล็งตรงมา พร้อมเสียงที่ตอบรับแทบกระอักกับคำเรียกขาน

‘ลุงเป็นใคร มีธุระอะไร’ไม่ตอบแต่ถามกลับด้วยเสียงอันน่ารักแบบผู้หญิงห้าวๆ ผมเกือบหลุดหัวเราะ แต่ต้องชะงักมองตัวเองอย่างทึ่งกับการปลอมตัวครั้งนี้มาก ว่าได้ผล

‘ผมมาจาก คุณสิบ ให้มาดูแลคุณหนูกับพ่อชั่วคราวครับ’ผมพูดต่อไปอีก หนูค่อยๆเดินเข้ามาใกล้

‘ไม่ได้ค้างคืน’ถ้าเป็นปกติผมคิดว่าหนูเล่นมุขแน่ แต่นี่ดูจะถามจริงจังพร้อมหันไปบอกพ่อ(ตา)ที่ยืนถือปืนลูกซองอยู่หน้าบ้าน ‘พ่อไม่ต้องออกมา กลับเข้าไป’หนูหันไปพยักหน้าให้พ่อเข้าไปในบ้าน

‘ไม่ได้หรอก นังหนู เกิดเอ็งเอาไม่อยู่ พ่อจะได้ซัพพอร์ตทัน’พ่อ(ตา)พูดทับศัพท์ด้วยความเป็นห่วง ‘นังหนู’ ของตัวเอง ทำดีครับคุณพ่อ(ตา)ไม่แปลกใจถ้านิสัยจะตกมาถึงหนูของเฮีย ในหลายๆเรื่อง หนูพยักหน้าหันกลับมาจ่อตามเดิม

‘นี่ครับ ผู้กองอยู่ในสาย จะคุยกับคุณหนู’ผมยื่นโทรศัพท์ให้ เข้ามาให้เฮียดูใกล้ๆหน่อย ผมพยายามระงับความตื่นเต้นที่ได้เจอหนูอีกครั้ง หนูหรี่ตา

‘ลุงเอาวางไว้ตรงประตู แล้วถอยไปรอที่รถ หันหลังด้วยนะลุง’หนูของเฮียบอกเชิงสั่ง ผมทำตามวางเสร็จถอยหลังไปพิงรถ หันหลังทำให้มองเห็นในกระจก หนูเดินมาอย่างระวัง ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นไปแนบหู และฟังคนในสาย

“ที่จริงไม่ต้องก็ได้พี่สิบ รบกวนลุงแกเปล่าๆ หนูอยู่กับพ่อได้”พูดอย่างสนิทสนม ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นไอ้ตำรวจมันรายงานเลยว่าสนิทกับหนูของเฮียถึงขั้นเรียกพี่ กับ หนู ฮึ่มมม

“อืม ตามนั้น แล้วเมื่อไหร่จะมา มีเรื่องจะคุยด้วยเยอะแยะ อะไร ยังไม่ว่าง พี่กลับไปโน่นหรือยังเนี่ยะ”หนูพูดอีกเสียงหงุดหงิดลดปืนลงไปท้าวเอว ก่อนจะนึกได้ยกมาจ่อใหม่ทั้งที่ผมก็หันหลังอยู่ พร้อมอาการหงุดหงิดไม่แพ้หนู เอาไว้ค่อยสะสางทีหลัง โดยเฉพาะไอ้คุณตำรวจ ที่ถือโอกาสตีท้ายทอยผมตั้งแต่เมื่อไหร่

“โอเค ตามนี้ คือให้ลุงอยู่ที่นี่ด้วย จนกว่าพี่จะมา ตามนั้น เออ แค่นี้”หนูตกลงหลังจากไอ้คุณสิบคงอธิบายว่าอะไรเป็นอะไร

“ลุง หันมาได้แล้ว ขับรถเข้ามาเลย”หนูเรียกพร้อมเดินมาเปิดประตูให้และบอก ผมทำตามหันมาเจอะหนูตัวจริงยืนห่างแค่ช่วงตัว ผมระงับมือไม่ให้ดึงมากอด ระงับใจไม่ให้ตื่นเต้น หนูก็มองผมเหมือนกัน พร้อมกับยกยิ้ม ทำเอาใจจะทะลุออกมา

“ขอโทษนะลุง ที่เสียมารยาท”หนูพูดพร้อมยกมือไหว้ ผมรับแทบไม่ทัน อยากจะจับมือนุ่มมากุมเหลือเกิน

“ไม่เป็นไร และ เอ้อ ผมเหมือนลุงมากเลยเหรอ”ผมพูดกลับพร้อมถาม

“ไม่เหมือนจะเรียกเหรอ แล้วลุงชื่ออะไรล่ะ”หนูพูดต่ออมยิ้มนิดๆ จนนึกไปถึงตอนที่หนูชอบพูดแหย่เรื่องอายุผม หนูเลิกคิ้วใส่อย่างรอคำตอบ

“กร”ผมตอบสั้นๆ ไม่รู้ด้วยน้ำเสียงแบบไหน หนูหัวเราะทำให้รอบข้างสว่างไสวขึ้นมาทันทีก่อนจะพูดต่อ

“โอเค เรียกลุงดูแก่ไป เอาเป็นว่าผมจะเรียกว่า”หนูยกยิ้มมองมหน้าผม ที่คลี่ยิ้มทีล่ะนิด อย่ายิ้มมากเฮียจะอดใจไม่ไหวแล้วแต่พอได้ฟังคำเรียกที่ลดมาอีกตำแหน่ง

“อากร ครึครึ”ทำเอาปากค่อยหุบลง ถึงจะลดลงมาแต่ก็ยังวัยใกล้เคียงพ่อตาอยู่ดี หนูดูจะไว้ใจและสนิทอย่างเร็ว ต่างจากตอนแรก คงเพราะได้รับการรับรองจากตำรวจแล้ว ว่าไว้ใจได้

“ตามใจ ให้แค่นี้พอนะ”ผมพยักหน้าใส่ อย่างทำใจ แอบเห็นคนน่ารักหันไปหัวเราะชอบใจเบาๆ ก่อนจะหันมาบอก

“เอารถเข้าบ้านก่อน พ่อยืนระแวงแล้ว”หนูพยักหน้าไปทางพ่อ(ตา)ที่ลดปืนลงแล้ว ผมกลับไปขับรถเข้าไปในบ้าน มองหนูที่ปิดประตูบ้านแล้วเดินกึ่งวิ่งกลับไปหาพ่อ พร้อมซุบซิบๆ พ่อ(ตา)ก็พยักหน้าหงึกๆ

“อ๋อ แล้วไปนึกว่าโจร”พ่อ(ตา)พูดพร้อมทำท่าโล่งอก

“สวัสดีครับ ลุงนก”ผมยกมือไหว้พร้อมเผลอเรียกชื่อแกออกไป แต่ดูทั้งคู่จะไม่สงสัยคงคิดว่า ไอ้คุณตำรวจบอกแล้ว

“เฮ้ย นังหนูเรียกเอ็งอา เอ็งเรียกข้าว่า ลุง มันฟังชอบกล เอ็งต้องเรียกข้าว่า พี่ สิ ถึงจะถูก”พ่อ(ตา)รับไหว้แทบไม่ทันพร้อมพูดแก้สรรพนามอย่างเร็ว นังหนู ยืนหัวเราะเอามือกุมท้องชอบใจ

“เรียกพี่นกเถอะวะ ไอ้กร ดูสนิทดี เห็นไหมข้ายังปรับตัวตีสนิทเอ็งก่อนเลย”พ่อ(ตา)ฉีกยิ้มพูดด้วยความใจจริงตามลักษณะนิสัยของแกอยู่แล้ว

“จะดีเหรอครับ ผมเกรงใจ”ผมพูดอย่างสุภาพกับพ่อ(ตา)ของ นังหนู ที่ยังขำไม่หยุด ผมเหล่มองก่อนจะฉุกใจ หรือว่า ไอ้ตำรวจมันบอกหนูว่าผมเป็นใคร อาจเป็นไปได้ หนูถึงได้ยกเรื่องนี้มาล้อ แต่ทำไมดูหนูไม่แสดงอาการอะไรออกมาเลยล่ะ

“เกรงใจทำไมวะ เรียกพี่นั่นแหละ นังหนูปล่อยให้มันอ่อนไปคนเดียวเถอะ เรามาวัยไล่เลี่ยกันพอ หรือ เอ็ง อยากจะเรียกข้าว่า ไอ้นก ก็ได้นะ ข้าไม่ถือ ดีซะอีกจะได้ดูหนุ่มขึ้นมาบ้าง ครึครึ”พ่อ(ตา)ยื่นข้อเสนออันกระชากวัยมาให้ผมอีก
 
“งั้น ผมเรียกพี่ดีกว่าครับ อันนั้นดูจะลามปามไปหน่อย”ผมเลือกก่อนที่จะรู้สึกว่าตัวเองแก่ไปกว่านี้

“อ้าว ตกลงกันได้แล้ว ก็เข้าบ้าน อากร กินข้าวมาหรือยัง”นังหนูของพี่นกสรุปและเรียกอย่างคล่องปาก

“ยังเลย”ผมตอบตามตรง หนูพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเดินนำเข้าไปในบ้าน

“ไอ้กร เอ็งเอากระเป๋าไปเก็บบนห้องก่อน ข้าพาไป”ว่าที่พ่อตา ที่ตอนนี้ผันตัวมาเป็นพี่ กอดเชิงดึงให้ผมละสายตาจากนังหนูที่เดินไปอีกทาง น่าจะเป็นครัว ผมเลยต้องเดินตามแรงดึงของพี่นกขึ้นไปบนบ้าน

“เอ็งนอนห้องนี้แล้วกัน ส่วนข้ากับนังหนูนอนห้องนั้น ถ้าเอ็งไม่ใช่คนที่ไอ้หนุ่มนั่นส่งมา ข้าไม่บอกหรอก เกิดย่องเข้าหาลูกข้าล่ะเป็นเรื่อง เอ็งคงไม่ทำอย่างนั้นใช่ไหม”พี่นกเปิดห้องที่ให้ผมพักติดกับห้องแกและนังหนู หรี่ตาพูดใส่อย่างเอาเรื่องนิดๆ พี่นกเรียก นังหนู และบอกว่า ลูกสาว แสดงว่าไอ้คุณตำรวจคงไม่ได้บอกอะไรมาก และคงกำชับให้สองคน COVER ต่อไป

“เอ็งเก็บของและลงไปกินข้าวได้เลย นังหนูมันคงหาให้แล้ว มีอะไรจะถามไหม ไอ้กร”พี่นกหันมาบอกเหมือนจะเน้นตอนท้ายนิดๆ สงสัยจะออกอาการหวง นังหนู  หรือผมคิดไปเอง

“ไม่มี แต่”ผมพูดแต่มีกั๊ก

“อะไรวะ”พี่นกเลิกคิ้วใส่

“คิ้วพี่นก ดกดีนะ ต่อกันเป็นแนวเลย”ผมยกยิ้มพร้อมชี้คิ้วแกที่พาดเป็นแนวยาว แกรีบเอามือจับ

“ธรรมดาพันธุกรรมบ้านข้าโว้ย ขนอื่นก็ดก เอ็งจะดูไหมล่ะ”พูดกลับท้าทายเสียงนักเลง

“ไม่เป็นไร ผมแค่ไม่เคยเห็นคิ้วแบบนี้ ถ้าเป็นเคราคงไม่แปลก”ผมตอบอมยิ้ม ก่อนจะรื้อของออกจากกระเป๋า พ่อตาผมคงจะรีบมากเอาเครามาแปะเป็นคิ้ว ผมเกือบจะหัวเราะออกมาแล้วตอนแรกที่เห็นพยายามกลั้นเอาไว้ให้ลึกสุด

“รีบลงมาล่ะ เดี๋ยวข้าไปโกนคิ้วก่อน เอ็งจะได้ไม่แปลก”พูดปุ๊บออกไปปั๊บ ผมหันไปมองก่อนจะส่ายหน้า ถ้าได้อยู่รวมกันคงครึกครื้นและอบอุ่นดี ตุลย์คงจะชอบใจและหัวเราะได้ทุกวัน หรือแม้แต่วันไหนเศร้าก็จะได้คนปลอบใจที่ดีแน่
.
.
.
.
“อร่อยไหม อา”หนูถามผมพร้อมวางแก้วน้ำให้

“อืม อร่อย อร่อยมาก หนูทำเองเหรอ”ผมพยักหน้าพร้อมถามอย่างลืมตัว แต่คนตรงหน้ายิ้มดีใจที่ได้รับคำชม

“ใช่ เอาข้าวอีกไหม กินเยอะๆ นี่ ต้มพะโล้ขาหมู เคี่ยวจนยุ่ยแล้ว กัดแล้วฟันไม่หัก รับรอง แถมน้ำตรงข้นๆออกเจล นี่ อา ยกซดเลยนะ มันดีต่อสุขภาพ มันมีคอลลาเจน ลดริ้วรอย ชะลอความแก่ ปลาทู นี่ก็ดี มีโอเมก้า กินแล้วฉลาดความจำดี ก็ทำให้ดูแก่น้อยลงได้ สารอาหารราคาไม่แพงหากินได้ตามตลาดทั่วไป ครึครึ”หนูพูดเจื้อยแจ้วมือก็ตักให้ ผมยิ้มกับความน่ารัก คงจะดีไม่น้อยถ้าอยู่ในฐานะ ‘เรา’ แต่รู้สึกจะเน้นว่า แก่ เหลือเกินนะ นังหนูของเฮีย

“เน้นมากๆ ระวังได้สามีแก่นะ”ผมเลิกคิ้วถามหนูที่ชะงักช้อนตักข้าวเข้าปาก หันมามองผมที่ยกยิ้ม ก่อนจะค่อยหุบลงกับคำตอบที่ออกมาจากปากนังหนู

“ไม่ทันแล้ว เฮ้อ”วางช้อนทำท่าถอนหายใจ ได้น่าหมั่นไส้จนอยากจะจับฟัดเหลือเกิน

“แสดงว่า มีสามีแล้วสิ พูดแบบนี้”ผมเลยถามแกล้งถามออกไปอีก ก่อนจะตอบทำเอาผมถูกใจ แต่แค่ครึ่งเดียว จะดีมากถ้าไม่มีประโยคต่อท้ายตอกย้ำอีก

“อ้าว พี่สิบไปได้บอกเหรอ ว่าหนูมีผัว เอ้ย สามีแล้ว แถมแก่คราวพ่อด้วย”ทำหน้าแปลกใจแถมพูดใส่เต็มหน้าเลย ทำอย่างกับพูดกับผัว เอ้ย สามีตัวเอง ถึงจะใช่ แต่หนูไม่รู้ว่าเป็นผมนี่หว่า

“พ่อหนูก็ไม่เห็นจะแก่เลย ดูหนุ่มแถมหล่อมากด้วย”ผมพูดกลับเน้นตรงหนุ่มกับหล่อ นึกว่าคนตรงหน้าจะยิ้มพร้อมเห็นด้วย กลับส่ายหน้าเบะปากนิดๆ

“ก็นั่นมันพ่อ แต่สามีหนูไม่เหมือนพ่อสักนิด รู้อย่างนี้เชื่อพ่อซะก็ดี ไม่น่าร้องเพลงเวลาทำกับข้าวเล๊ย”หนูพูดใส่หน้าอีก ตอนท้ายทำเสียงสูงจนผมชักจะอดใจไม่ไหวแล้ว ก่อนจะได้คุยอะไรต่อ ก็มีเสียงเรียกจาก พี่นก พ่อตาผม

“นังหนู ไอ้ฝรั่งมันมาหาเอ็งแหนะ พักนี้มาบ่อยนะ ข้าว่า”พี่นกเดินเข้ามาบอกทำหน้ายิ้มก่อนจะสะดุ้ง

ปึก

แคร็งงงง

“ขอโทษ ช้อนมันหลุดมือ”ผมบอกก่อนจะก้มลงไปเก็บช้อนที่หักครึ่งขึ้นมาวางหลังได้ยินว่ามีฝรั่งมาหา ก่อนจะคิดได้ว่าผมใจร้อนไปหน่อย อาจจะเป็นพ่อค้ามาขายฝรั่งที่เป็นผลไม้ก็ได้

“ไอ้กร เอ็งแน่ใจว่ามันหลุด แต่ข้าเห็นเหมือนมักหักแล้วกระเด็นลงไปซะอีก หรือข้าตาฝาดวะ”พี่นกเดินมาหยิบช้อนไปดูใกล้ตาให้แน่ใจ

“นั่นไง หนูบอกแล้ว การเลือกกินอาหารที่ดีทำให้ร่างกายแข็งแรง พ่อดูอากรเป็นตัวอย่างนะ เดี๋ยวหนูมา กินไปก่อน”หนูทำเสียงแบบคิดว่าตัวเองถูก พร้อมขอตัว แต่ผมฉุดข้อมือไว้ก่อน

“ไปหาใคร ทำไมต้องรีบด้วย”ผมถามเสียงที่รู้ว่าแข็ง ก่อนจะผ่อนข้อมือลง

“เคน เป็นเพื่อนบ้าน มาคุยประจำ”หนูตอบมองตาปริบๆ อย่ามาทำหน้าซื่อใส่เฮีย รู้ว่าใจอ่อนชอบทำหน้าแบบนี้ใส่

ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33
ในที่สุดก็มาแล้ววววววววววววววว :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ goonglovenut

  • เป็ดนักเขียน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 810
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1188/-10
“เออ มันเป็นเพื่อนบ้าน แล้วเอ็งทำไมต้องจับมือลูกข้าด้วยวะ ไอ้กร”พี่นกพูดพร้อมดึงมือออก และจ้องหน้า

“ผมไม่อยากให้ไว้ใจใครง่ายๆ เกิดมันเป็นคนร้ายแฝงตัวมาล่ะ จะทำยังไง”ผมเลยเบี่ยงประเด็นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจัง จนพี่นกพยักหน้า

“เออว่ะ เฮ้ย แต่ไม่มั้ง ตั้งแต่ได้คุยกันมันก็ไม่มีอะไรนะ จริงไหม นังหนู เอ็งคุยกับมันบ่อยนิ”พี่นกเหมือนจะเห็นด้วยแต่มีแย้งแถมโยนไปให้นังหนู ที่สะดุ้งนิดๆเหมือนโดนจับได้ว่าแอบมีกิ๊ก

“อ้าว พ่อ ไหงโยนมาให้หนูล่ะ เวลาคุยพ่อก็อยู่ด้วยตลอด และหนูไม่เคยพามันเข้ามาในบ้านซะที่ไหน อยู่หน้าบ้านตลอด ปืนก็ควักออกมาวางข้างตัวทุกครั้ง หนูพูดจริงๆนะ อา”คิดอย่างไม่ไว้ใจคือแก้ตัว แต่พอเจอคำตอนท้ายที่ยืนยันด้วยหน้าใสซื่อ กระพริบตาใส่ ทำเอาผมใจอ่อนยวบแล้ว ผมเชื่ออยู่แล้วล่ะ

“ออกไปด้วยกัน”ผมบอกและจูงมือหนูออกไปต่อหน้าพี่นกที่เหมือนจะอ้าปากหวอ แต่ยังทันได้ยิน

“มึงห่วงลูกกู เหมือนหวงเมียเลยวะ ไอ้กร”อยากจะหันไปบอกว่าเข้าใจถูกแล้ว แต่ขอดูหน้าไอ้ฝรั่งที่อาจจะดั้งแหมบถ้ามันมาจีบหนูล่ะก็ ไอ้เคน ผมเดินไปจนถึงหน้าบ้าน เห็นผู้ชายสูงพอกับผม อายุน้อยกว่า หน้าตางั้นๆ ผมคงไม่ต้องพูดมั้งว่าใครหล่อกว่า

“หนู ผมเอาผลไม้มาฝาก”มันหันมายิ้มยื่นตะกร้าใส่ผลไม้หลายอย่างให้ ผมชิงรับและวางตรงโต๊ะหิน

“อา วางเบาๆก็ได้ ช้ำหมด”หนูกระซิบบอก

“เบาที่สุดแล้ว”ผมก้มไปตอบกลับ

“สวัสดีครับ คุณอา คงเป็นน้องคุณพ่อสินะครับ”มันยกมือไหว้ทักทายอย่างมีมารยาท อยากจะบอก อาประเทศมึงเป็นน้องแม่หรือไง แต่มันดูจะไม่เหมาะกับคนอย่างผมที่จะแสดงกิริยาไม่ดีออกไป

“เป็นใคร”ผมไม่ตอบถามมันกลับที่ใช้สายตามองคาดคะเนผม อย่างไม่ให้รู้ แต่กูรู้

“เป็นเพื่อนบ้านครับ”มันตอบก่อนจะนั่งลงบ้าง หลังหนูฉุดมือผมให้นั่งลง

 “ว่าแต่คุณอาเพิ่งมาเหรอครับ”มันถามต่อด้วยรอยยิ้ม แต่ตามันมองผมเหมือนจะจับผิด ก่อนจะหันไปมองหนู สักพักพี่นกตามออกมานั่งสมทบด้วย มันยกมือไหว้

“เพิ่งมา และว่าจะอยู่เลย”ผมตอบหันไปมองพี่นกที่เหมือนจะพูดแย้ง แต่หุบปากลงไปซะก่อน ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ

“อ๋อ เหรอครับ ดู คุณอา หน้าไม่เหมือนลุงนกเลยนะครับ”แล้วกูบอกตอนไหนว่าเป็นน้องพ่อตาตัวเอง อยากพูดแต่ระงับเอาไว้ ผมยกยิ้มตอบกลับมันเพื่อให้มันหายสงสัยสักที

V

V

V

V

“ที่หน้าไม่เหมือนเพราะ ฉันเป็นสามีหนู”

O____O


ทุกอย่างเงียบกริบ ไอ้เคนเบิ่งตา มองผมที่ยกยิ้มเอามือโอบไหล่หนูอย่างตอกย้ำสถานะให้มันเข้าใจยิ่งขึ้น พี่นกอ้าปากและหุบตามเดิม มองหน้าผม มองหน้านังหนูของพ่อ ที่ไม่พูดอะไร

“จะ จริงเหรอครับ คุณหนู คนนี้เหรอ”มันถามหนูด้วยหน้าที่ตกใจกว่าเดิม ทำไมมันต้องตกใจขนาดนั้น

“อืม”หนูตอบสั้นๆ แต่ถูกใจเฮีย มันหันไปมองพี่นก คงต้องการคำยืนยันให้แน่ใจ

“เหมือนลูกกู อืม”พ่อ(ตา)ตอบเหมือนนังหนูของแก ดีครับ ผมจะถือเป็นคำอนุญาตที่ยกนังหนูให้ผมในตอนนี้ ไอ้เคนดูจะไม่เชื่อมันหรี่ตาใส่ ทำหน้าครุ่นคิด ก่อนจะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มันขอตัวไปรับ ระหว่างที่คุยมันก็หันมามองผมแต่ทำแบบไม่สนใจ ไอ้คนในสายคงจะบอกแล้วว่าผมเป็นใคร ให้มาคุ้มครองดันมาจีบหนูของเฮีย แต่โดยรวมมันเป็นคนดี เพื่อนผมบอก แต่ถ้าไม่เลิกจีบหนูของผม มันก็คือคนไม่ดีที่ต้องจัดการ

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณกร”มันพูดอีกครั้ง สบตาผมที่พยักหน้า

“เฮ้ย ทำไมง่ายอย่างนี้วะ ไอ้เคน”พี่นกถามอย่างสงสัย

“ผมเข้าใจง่ายครับ ถึงจะเสียดาย แต่ก็เข้าใจครับ”ผมยกยิ้มตอบกวนๆ

“ดี ที่เข้าใจง่าย ถ้าไม่ง่ายอาจจะเสียดายอย่างอื่นแทน ไม่จำเป็นไม่ต้องมาเพ่นพ่านบ่อย อยู่ในเขตที่ควรอยู่ เข้าใจที่พูดนะ และถ้าไม่มีธุระอะไรก็กลับได้แล้วสิ เชิญ”ผมบอกมันพร้อมเชิญให้กลับสักที

“คร๊าบ เข้าใจคร๊าบ ว่าหวง แต่เป็นเพื่อนได้ใช่ไหมครับ”มันตอบรับเสียงล้อๆ พร้อมขอลดสถานะลง ไม่รู้ว่ามันมนุษย์สัมพันธ์ดีหรือหน้าด้าน

“ได้ไหมอา เคนขอเป็นเพื่อน”หนูหันมาถามผมเชิงขออนุญาต

“นังหนู เอ็งไม่เห็นพ่องงเอ็งนั่งตรงนี้เหรอ หันไปขออนุญาตมัน”พี่นกท้วงขึ้นมาทันที เน้น ตรง พ่องงงง ด้วย

“สถานะมันเปลี่ยนไปแล้วพ่อ”หนูหันไปตอบพ่อหน้าตาเฉย

“ใช่สิ เอ็งมีผัวก็ขอผัว แต่ก่อนอะไรก็พ่อ อะไรก็พ่อ”พ่อตาผมพูดออกมาอย่างน้อยใจในตัวนังหนู

“พ่ออออ มันใช่เวลาดราม่าไหม ยังไงหนูก็รักพ่อที่สุดในทุกๆโลก”หนูเรียกเสียงยานพูดเนือยๆแต่หนักแน่นตอนท้าย เหลือไว้ให้เฮียบ้างนะ

“เออ แล้วไป”สุดท้ายพ่อยอมจนได้ ผมเริ่มเห็นเค้าลางบางอย่างในอนาคตซะแล้ว เพราะฉะนั้นต้องรีบปูทางซะตอนนี้ เผื่อวันข้างหน้าที่ผมหวังจะยังมีอยู่

“อ้าว อามองเพลินเลย ยังไง”หนูหันมาพูดกับผมที่มองสองพ่อลูกเถียงกันเพลิน แม้แต่ไอ้เคนยังอมยิ้ม

“ได้ แค่เพื่อนนะ”ผมอนุญาตแต่มีกำชับ

“ครับ คุณกร”มันตอบพร้อมเน้นชื่อตอนท้าย สักพักมันก็ลากลับ

“นี่ ทำไม อา ตอบมันแบบนั้นล่ะ แผนเหรอ”หนูถามผมทันทีที่ลับตา ผมทำหน้างงกับคำถามหนู

“อ้าว งง อีก ก็เอ็งบอกไอ้เคนว่าเป็นผัวนังหนูไง แผนเอ็งใช่ไหม”พ่อตาผมไม่ต้องมีวงเล็บแล้วพูดออกมาบ้าง สรุป ที่ไม่ค้านเพราะคิดว่าเล่นละครตบตาไอ้เคนอยู่

“เอ้อ ใช่ ผมอยากจะดูว่ามันจะหลุดอะไรไหม ดีที่หนูกับพี่นกไม่แย้งออกมาซะก่อน”ผมก็เลยเล่นตาม

“เอ็งอยู่คณะไหนมาก่อนหรือเปล่าวะ เล่นสมจริงมากเลยทั้งคำพูดและสีหน้า ทำข้าเกือบหลุดแล้ว ดีนะ นังหนูมันสะกิดซะก่อน แล้วเอ็งดูแล้วมันเป็นยังไงล่ะ มีอะไรน่าสงสัยไหม”พ่อตา พูดชมผมพร้อมถามด้วยสีหน้าจริงจัง

“โดยรวมยังไม่มี แต่ขอให้ดูไปก่อน อย่าเข้าใกล้ อย่าไปไหน อย่าอยู่สองต่อสอง กับมัน เป็นเด็ดขาด เข้าใจนะ”ผมก็ถือโอกาสสั่งซะเลย พ่อตาดูจะเข้าใจพยักหน้า แต่นังหนูนี่สิ มองหน้าผม

“เยอะพอกับอายุเลยนะ อา”พูดใส่ก่อนจะดึงมือออกและเดินเข้าบ้านไปทันที สรุป จะทำตามไหม นี่เหลืออีกอย่า คืออย่าทำให้มันหลงรัก ที่เฮียยังไม่ได้สั่งเลย แต่คำย้อนนี่มันคุ้นหูนะ

“ตั้งแต่มาอยู่นี่ ข้าเพิ่งเห็นนังหนูมันดูสดชื่นขึ้นทันตาเมื่อเห็นเอ็ง”พ่อตาผมพูดตามหลังนังหนู

”ข้าเป็นพ่อมัน ทำไมจะดูไม่ออก ต่อหน้าข้ามันก็คุยหัวเราะดูแลตามปกติแต่มันไม่ได้เสแสร้งนะ เพียงแต่ความล้นมันลดลง บางทีก็นั่งเหม่อ แต่ถ้าคุยเรื่องใครคนหนึ่งของมันก็จะยิ้มเหมือนที่มันเห็นเอ็งไม่มีผิด”พูดต่อเมื่อเห็นผมมองหน้าอย่างสงสัยและไขความกระจ่างให้ ใครคนหนึ่งคือเฮียใช่ไหม

“ระหว่างที่อยู่ก็ทำให้มันยิ้มมากๆนะ คิดซะว่าเป็นใครคนนั้นของมันก็ได้”พ่อตาพูดพร้อมจ้องหน้าผม

“ครับ”ผมรับคำ พ่อตาที่ยกยิ้มก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นแสยะ

“แต่อย่ามากกว่านั้นนะ ไอ้กร”หรี่ตาใส่เน้นในตอนท้าย ก่อนจะเดินเข้าบ้าน

“แล้วถ้ามากไปแล้วล่ะ จะฆ่าผมไหม”ผมถามตามหลังแต่กระซิบมากกว่า กลัวจะโดนฆ่าก่อนจะได้มาขอขมา
.
.
.
.
ผมยืนใส่บาตรหน้าบ้านพร้อมหนูและพ่อตา ถ้ามีตุลย์อีกคนครบตามที่ผมฝันและหวังไว้เลย สามวันที่ผมอยู่นี่หนูกับพ่อตื่นแต่เช้า ทำกับข้าว ใส่บาตรทุกวัน ผมช่วยเด็ดช่วยหั่นผัก หั่นหมู หยิบเครื่องปรุง หยิบชาม ยกโต๊ะออกไปกางรอพระมาบิณฑบาต เรียบร้อยก็กรวดน้ำ ผมยืนอยู่ข้างหลังแต่หนูยังไม่ลุกขึ้น เหมือนจะไม่รู้ด้วยว่าผมเดินมาทันได้ยินคำพูด

“ขอให้เฮียได้รับบุญกุศลที่หนูทำให้ด้วยนะ ขอให้เฮียปลอดภัย ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี ขอให้กลับมาหาหนูเร็วๆ”ผมยิ้มและซึ้งใจในสิ่งที่หนูทำให้ นี่คงเป็นบุญกุศลที่ผมได้รับถึงได้แคล้วคลาดมา ผมถอยไปยืนหลบตรงหลังต้นไม้ไม่ไกลนัก ผมอยากให้ทุกอย่างจบด้วยดีเหลือเกิน ผมอยากปกป้องหนูอย่างที่ผู้ชายคนหนึ่งปกป้องคนรัก ผมกลัวคนไม่ดีจะมาพรากหนูไป หนูเป็นคนดีที่ซื่อแต่ไม่ได้เซ่อจนเกินไป เขาเอาตัวรอดได้จากที่ผ่านมา แต่ผมก็อยากจะดูแลปกป้องหนูให้ดีที่สุด ผมอยากเดินเข้าไปกอดหนูและบอกว่า เฮียมาแล้ว เฮียอยู่ตรงนี้ แต่เวลามันเหลือน้อยลง อีกสองวันผมก็ต้องกลับไปที่โน่นแล้ว มีรายงานความเคลื่อนไหวของฝ่ายโน้นแล้ว ผมหันไปมองหนูไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว ผมมองหาก่อนจะเดินกึ่งวิ่งเข้าไปในบ้าน ไม่มีใคร เดินออกไปหลังบ้านพร้อมชักปืนออกมา จนได้ยินเสียงพูดคุย

“ข้าลืมไปเลยนะเนี่ยะ ว่าวันนี้ลอยกระทง เอ็งทำให้พ่อสวยๆอันใหญ่ๆนะ เผื่อมีคนมาขอลอยด้วย”พ่อตาพูดเสียงรื่นเริงพอกับหน้า มือก็รับใบตองจากหนู

“คิดยังไงจะหาแม่ใหม่ให้หนูตอนนี้”นังหนูของพ่อตาถามกลับเสียงไม่ต่างกัน

“หรือเอ็งจะให้ข้าหาพ่อใหม่แทนล่ะวะ”พ่อตาพูดใส่เสียงขำๆ

“ถ้าก้นพ่อเต็มใจก็เอาเถอะ หนูไม่ห้ามหรอก ครึครึ”นังหนูก็หยอกกลับก่อนจะโดนเขกหัว

“แล้วก้นเอ็งล่ะ พอใจใครบ้างหรือยัง ไหนข้าดูสิ”พ่อตาไม่พูดเปล่าดึงกางเกงวอร์มนังหนูของแกด้วย

“โอ้ยยยยย พ่ออออออ เดี๋ยวใครมาเห็น น่าเกลียดดดดดดด อย่ยยยยยยยยยยยา”นังหนูร้องพร้อมดิ้นหนีมือพ่อ ผมยิ้มกับการแหย่กันของสองพ่อลูก ไม่ต้องหวือหวา ไม่ต้องอยู่บ้านหลังใหญ่  แค่นี้ก็มีความอบอุ่นจนสุขแล้ว

“อา อา ช่วยด้วย ดูพ่อสิ อย่ยยยยยยา”ผมตื่นจากภะวังค์เมื่อเสียงนังหนูของพ่อตาตะโกนเรียก มือที่ถือมีดกวักหยอยๆ ให้ไปช่วยตัวเองที่โดนพ่อตาผมดึงโน่นดึงนี่อยู่ ก่อนจะดิ้นหลุดทิ้งมีดวิ่งมาหาผมที่กางแขนรับอย่างเต็มตัว ก่อนจะหลบมือพ่อ

“มานี่เลย เอ็งลักลอบมอบก้นให้ใครไปหรือเปล่า ห๊ะ นังหนู”เสียงพ่อตาพูดเข้าโสตประสาทหู ถ้ารู้มอบให้กูตายแน่

“ไม่รู้ ไม่บอก พ่อนั่นแหละ ระหว่างที่หนูไม่อยู่ แอบไปหาพ่อใหม่ให้หนูหรือเปล่า ฮ่าๆๆๆๆๆ”เถียงกลับอย่างชอบใจ วิ่งจับดึงโน่นดึงนี่ให้วุ่นไปหมด ผมเอามือกันหนู อีกมือก็กันพ่อตาอย่างระวัง กลัวจะลืมตัวพลั้งมือทำร้ายพ่อตาที่แกล้งเมียโดยไม่ตั้งใจเข้าให้
.
.
.
.
.
ที่วัดใกล้บ้านคนเยอะมาก ไม่รู้ว่ามาจากไหนกัน ทั้งที่มีบ้านไม่กี่หลัง คงเพราะมีงานคนก็เลยมารวมกันที่นี่ เมื่อตอนเย็นหนูทำกระทงสองอัน ใบใหญ่พอสมควร วัสดุจากธรรมชาติล้วนๆ  ใต้ฐานมีขนมปังแผ่นกลมแปะทับอีกชั้น ผมไม่กล้าถามว่าแล้วกระทงผมล่ะ ไม่เห็นมีเลย ได้แต่เก็บความรู้สึกที่เรียกว่า น้อยใจ เอาไว้ คงเพราะหนูไม่รู้ว่าผมเป็นใครล่ะมั้ง แต่ปกติหนูเป็นคนมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ตลอด ช่างเถอะ เรื่องแค่นี้เองทำไมผมจะต้องเอามาคิดได้ แค่รู้ว่าหนูยังรักและห่วงผมเสมอก็พอแล้ว

‘ไหว้แม่คงคาแล้ว ก็ขอบคุณปลาที่เป็นอาหารไปด้วย’เป็นความรู้ใหม่ของผมที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน หนูมือเบามาก น้องสาวผมยังไม่เบาขนาดนี้เลย แต่ก่อนทำใบตองแตกช้ำไปหมด จนแม่ต้องเป็นคนทำให้ใหม่ บางทีก็ซื้อเอา บางปีก็ไม่ได้ลอย ต่างคนต่างติดงานไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำ แต่นับแต่นี้ไปจะสำคัญถ้ามีหนูอยู่ด้วย

“ก่อนลอยต้องอธิษฐานก่อน พร้อมขอบคุณแม่คงคาที่ประทานน้ำให้ใช้ ให้อาบ และขอขมา ที่ทำให้น้ำสกปรกจะทั้งตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็แล้วแต่ อะไร นี่อา ไม่เคยลอยกระทงเลยเหรอ อายุขนาดนี้ ไม่รู้จริงๆอ่ะ”หนูร่ายยาวก่อนจะจบที่อายุอีกแล้ว

“ก็เข้าใจ แต่ไม่ได้ลอยนานแล้ว นานมาก”ผมตอบเสียงเบา จนหนูเหมือนจะตกใจ

“อา หนูขอโทษ แค่แปลกใจกึ่งล้อเฉยๆ หนูขอโทษนะ อย่าโกรธนะ”หนูจับมือผมพร้อมพูดขอโทษ หน้าหงอยอย่างรู้สึกผิดเหมือนจะร้องไห้

“เปล่า ไม่ได้โกรธ ไม่เคยโกรธเลย หนูไม่ได้ผิด พูดจริงๆ ไปลอยกระทงเถอะ นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้ว ป่านนี้พ่อดูลิเกจบแล้วมั้ง”ผมรีบบอกหนูทันที พูดไปถึงพ่อตาที่ลอยไปก่อนแล้ว พร้อมไอ้เคนที่มาด้วยก่อนจะโดนลากไปดูลิเกเป็นเพื่อน ขอบคุณครับพ่อตาที่รู้ใจผม

“เดี๋ยวรอนะ”ผมพูดก่อนจะหันหลังเพื่อจะไปรอตรงพุ่มไม้ แต่ขาผมหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงชวน หันไปมอง

“มาลอยกระทงกับหนูสิ” หนูยิ้มพูดออกมากลืนคำสุดท้ายที่ผมฟังไม่แน่ใจว่าหูฝาดเหมือนตาหรือเปล่า ผมเดินเข้าไปหาจับมือหนู พากันเดินไปที่แม่น้ำที่มีคนไม่กี่คน เรายกกระทงขึ้นเหนือหัวหลับตาสักพัก ก่อนจะลืมตาและปล่อยกระทงลงแม่น้ำท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่องลงบนพื้นผิวน้ำ ก่อนจะพากันไปนั่งบนพื้นหญ้าใต้ต้นลีลาวดีไม่ห่างจากแม่น้ำเท่าไรนัก ต่างคนต่างเงียบ จนผมเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน

“อธิษฐานอะไร บอกได้ไหม”ผมถามหนูที่ยังมองกระทงลอยไปตามกระแสน้ำ ลมพัดเย็นสบายเหมือนจิตใจในตอนนี้

“เขาไม่ให้บอก เดี๋ยวไม่ขลัง สิ่งที่ขอไปจะสูญเปล่า”หนูตอบหันกลับมามอง วงหน้านวลสว่างแข่งกับแสงจันทร์คลี่ยิ้ม

“กระซิบได้ไหม กระซิบเบาๆ คงไม่เป็นไรมั้ง”ผมต่อรองด้วยรอยยิ้มไม่ต่างกัน เลื่อนมือไปกุมดึงเข้ามาใกล้ โน้มหน้าเข้าไปหาและทำสิ่งที่ผมขอ ผมยิ้มก่อนจะดึงเข้ามากอด

“เห็นไหม มันขลังและเป็นจริง คิดถึงเหลือเกิน หนูของเฮีย”ผมกระซิบบอกหนูที่กอดตอบอย่างแน่นพร้อมเสียงสะอื้น หัวใจเต้นเป็นจัวหวะรัวเร็ว ‘ขอให้เราได้กลับมาอยู่ด้วยกันเร็วๆ’ นั่นคือสิ่งที่หนูขอ และไม่ใช่เรื่องอัศจรรย์ที่ผมขอเหมือนกับหนู เพราะใจเราตรงกัน

“คิดถึง คิดถึง ฮึก เฮีย เฮียมาแล้ว ฮือออ”หนูเรียกออกมา อย่างที่ผมอยากได้ยิน ผมกอดเอามือลูบหลัง

“เฮียมาแล้ว ไม่ร้องนะ”ผมดันออกยกมือเช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบา ก่อนเราจะซึมซับสัมผัสซึ่งกันและกันให้นานที่สุด ผม
 จูบหน้าผาก “รู้ไหมแค่เห็นหน้าวันแรกเฮียต้องห้ามใจขนาดไหนไม่ให้ดึงเข้ามากอด สามวันที่อยู่ร่วมกันก็พยายามจะไม่วางยาพ่อตาเพื่อจะได้ใกล้ชิด”ผมพูดต่อหัวเราะในลำคอกับความคิดตัวเองที่เป็นหนัก

“แล้วไม่ทำล่ะ รออยู่”หนูพูดยิ้มๆ

“อย่าท้านะ”ผมพูดใส่พร้อมโอบเข้ามาใกล้ ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ

”แล้วรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าเป็นเฮีย เนียนเลยนะ หรือ ไอ้พี่สิบมันบอก”ผมถามข้อสงสัยพาลไปหาอีกคน

หนูส่ายหน้า ผมเลิกคิ้วเชิงว่ารู้ได้ยังไง หนูอมยิ้ม”เฮียไม่ปลอมก็แก่อยู่แล้ว นี่คงงดคอลลาเจนมานานล่ะสิ อื๊อ”ผมบิดจมูกจนเจ้าตัวร้อง

“เห็นครั้งแรกก็รู้แล้ว ใจเต้นห้ามตัวเองเหมือนกันไม่ให้เข้าไปกระโดดกอดเหมือนในหนัง”หนูพูดต่อด้วยความรู้สึกเดียวกัน

“แล้วทำไมเอาปืนจ่อเฮียและระแวงขนาดนั้น”ผมถามต่อเมื่อนึกถึงท่าทางตอนแรก

“ก็เฮียสอนเองอย่าไว้ใจคนง่าย ต้องดูให้ถี่ถ้วน อีกอย่างไอ้พี่สิบมันบอกว่าไม่มีใครรู้ว่าหนูอยู่ที่นี่ หนูก็ต้องป้องกันไว้ก่อนสิ แต่ที่จริงลึกๆ หนูแกล้งเฮียต่างหาก อยากหลอกก่อนทำไมล่ะ”โทษเป็นความผิดผมซะงั้น ก่อนจะได้พูดอะไรกันอีก

“นังหนู นังหนู อยู่ไหน จะกลับแล้ว ไอ้กร เอานังหนูไปไหนวะ เผลอไม่ได้นะมึง ”เสียงพ่อตาขัดซะก่อน ผมเอามือปิดปากหนูที่จะตอบรับ ได้ยินเสียงไอ้เคน

“คงไปปาโป่งมั้งลุง”มันเสนอพร้อมดึงพ่อตาผมไปตามที่บอก ผมพาหนูออกจากที่นั่นยังได้ยินเสียงขู่ตามหลัง

“ปาโป่งกูไม่ว่า อย่าให้รู้พาลูกกูไปปาเป้านะมึง ไอ้กร”เสียงพ่อตาผมพูดกำกวมแต่ถ้าทำถึงตายได้

“เฮีย หนีพ่อทำไมวะ อืม”หนูถามเมื่อมาถึงมุมหนึ่งของวัด ก่อนจะเงียบเมื่อโดนปิดด้วยปาก ตั้งตัวได้ก็จูบกลับมา เราจูบกันอย่างเต็มความรู้สึกรักไม่มีความรู้สึกอื่นมาเกี่ยว ผมถอนปากออกเมื่อหนูหายใจหอบ เลาะเล็มเบาๆดึงมากอด

“อีกนิด ขอเฮียกอดก่อนจะกลับบ้านนะ”ผมกระซิบข้างหูกอดกันอีกครั้ง ถ้ากลับบ้านโดนขวางแน่นอน สมชื่อ นก เติม รู้ เข้าไปเพิ่ม

“เฮีย ไปเหอะ”หนูพูดออกมา

“อีกนิดไม่ได้เหรอ”ผมต่อรองยังไม่เต็มที่เลย

“เกรงใจเขา”หนูกระซิบอย่างเกรงใจอะไรไม่รู้

“ไม่มีใครหรอก”ผมยังกอดอยู่ หอมแก้มก่อนจะถูกดึงออก

“ก็เพราะไม่มีนี่สิ ถึงได้เกรงใจ หน้ามืดพามาไม่ดูสถานที่เลย ชาตะ มรณะ เต็มไปหมด”หนูพูดใส่ก่อนจะกวาดตามองรอบๆ อนุสาวรีย์บรรพบุรุษใครไม่รู้เต็มไปหมด

“เฮียไม่ได้หน้ามืด แต่เห็นมันมืดและเงียบดีแค่นั้นเอง”ผมบอกหนูพร้อมจูงมือออกจากสถานที่นั้น

“เงียบไปไหม” หนูพูดใส่ก่อนจะถูกดึงมาซบอกได้ยินเสียงหัวเราะกันและกันเบาๆ พากันเดินไปจากที่นั่นอย่างเร็วพลางขอโทษในใจที่ไปรบกวน ช่างเป็นคืนลอยกระทงที่มีความสุขและโรแมนติคไม่เหมือนใครจริงๆ ผมขอเก็บความสุขตอนนี้เอาไว้ก่อน ที่จะต้องไปเผชิญกับสิ่งที่กำลังจะเกิดข้างหน้า ขอแค่ได้กำลังใจจากหนูของเฮียก็ไม่กลัวอะไรแล้ว

**********************************************************************************************************************
ปล. พาหนูกับเฮียมาแล้ว ในแบบชิวๆ ไม่มีอุปสรรคมาขัดขวาง จากใครเล๊ยยยย หุหุ ลอยกระทงไปเที่ยวให้มีความสุขและปลอดภัยนะคะ อวยล่วงหน้าเลย  :mew1: ขอบคุณที่ยังรัก รอ และ เป็นกำลังใจให้ และที่คาดไม่ถึงเข้าเล้ามาทราบว่าเรื่องนี้ได้รางวัล มันเกินคาดมากไม่คิดว่าจะได้ แค่มีคนโหวตรอบแรกจนเข้าอีกรอบก็ดีใจแล้วที่มีคนนึกถึง ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากที่รักและมอบรางวัลให้ ขอบคุณ ขอบคุณ :pig4: :pig4: :pig4: เอาไว้เจอกัน ช่วงนี้คงจะอาทิตย์ล่ะครั้ง แต่ก็ใกล้แล้วล่ะค่ะ บาย ไปยิ้มรับกับงานต่อ สู้สู้ๆๆๆๆๆๆๆ อีกนิ๊ดดดดด ช่วยดูคำผิดให้ด้วยค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยตรวจให้ :กอด1:

ออฟไลน์ harumi

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-33

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
เฮียกับหนูได้เจอกันแล้ว
เขาหวานกันแบบเกรียนๆ

ออฟไลน์ banazjj

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 103
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
งืออออออออออออเจอกันแล้วววววว อยากให้กลับมาอยู่ด้วยกันเร็วๆจังงง :katai1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-11-2013 10:35:03 โดย banazjj »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด