หัวข้อ: บริษัทบำบัด 'โสด' [บทที่ 22+ส่งท้าย] 18 ธ.ค. 56 หน้า 18 จบแล้วค่ะ :)

[sunshine538]

กลับมาแล้วค่ะ    (แกหายไปไหนมาตั้งนาน -- คนเขียน 555)

รู้สึกว่าจะไม่ได้เข้ามาเม้นท์ให้หลายตอนเลย อย่าน้อยใจไปนะคะ ท้ายตอนที่แล้วเหมือนตัดพ้อคนอ่านเบาๆ จริงๆ แล้วคือไม่ได้เข้ามาเม้นท์ในเล้าแม้แต่เรื่องเดียวไปพักนึงเลยค่ะ มีเหตุให้รู้สึกนอยด์กับการเม้นท์เล็กน้อย(...ที่เรื่องอื่นๆ นะคะ ไม่ใช่กับเรื่องนี้)  แต่ยังตามอ่านอยู่นะคะ แค่แผลสด...พอฟื้นตัวได้ก็กลับมาเหมือนเดิมแล้วค่ะ

ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า หรือเป็นเพราะว่าเนื้อเรื่องตอนนี้ค่อนข้างสบายๆ ก็ไม่รู้ สำนวนและภาษาก็เลยอ่านได้สบายๆ ตามไปด้วย มีอยู่ช่วงหนึ่งยอมรับว่าอ่านไปแอบมึนไป เพราะพอไม่มีประธานของประโยคก็ต้องเดาว่า ...นี่คำพูดใครเหรอ? 555  แต่โดยภาพรวมยังคงชอบสำนวนการเขียนของคุณคนเขียนอยู่นะคะ 

ตอนนี้แทคเปิดใจให้โอบแบบเต็มตัว ชอบที่โอบเดินมานั่งด้วยโดยแทคไม่ต้องขยับตัวแค่โอบยกขาแทคขึ้นพาดตักแทน ให้ความรู้สึกเป็นกันเองและสบายๆ มาก การได้คุยเรื่องที่ตัวเองสนใจกับคนที่ตัวเองชอบก็ช่างน่าอิจฉา แถมทำให้รู้ด้วยว่า "ไม่ต้องพยายามมาก" มันก็ทำให้บางอย่างราบรื่นได้เหมือนกัน 

แต่ที่หักมุมก็เรื่องของเสี่ยที่จะได้คู่สักทีนี่แหละ ลุ้นนานเหลือเกิน อยากให้คู่เสี่ยกับภัคไปด้วยกันได้ดีจริงๆ ค่ะ  อ้อ ที่หักมุมอีกก็คงเป็นวิญญาณคนเป็นที่มาหลอนกลางวันแสกๆ บรื๋อออ  หลอกได้ แต่อย่าเข้ามาทำให้เรื่องยุ่งเลยนะ จะกรวดน้ำไปให้ 

รออ่านตอนต่อไปค่ะ   

[Arancia]

กลับมาอัพแล้ว คู่โอบนี่น่ารักอะ อิอิอิ หวานแหวว อบอุ่น

รอดูคู่เสี่ยกับภัค ตอนแรกนึกว่าจะไปกับคุณศรันย์ซะอีกก็ดูเหมาะกันดี

[bennnyyy]

 

[Wordslinger]

ตามอ่านนานกว่าจะถึงตอนล่าสุด อยากบอกว่าระดับน้ำตาลในเลือดดิฉันพุ่งปรี๊ดเชียวค่ะ เรื่องนี้อ่านง่าย ด้วยเพราะเหตุผลหลายประการ หนึ่งคือภาษา ยกนิ้วที่เขียนด้วยภาษาที่สวยอย่าง...ฉลาด นิยายนี่อ่านมาเยอะ การใช้ภาษาก็มีหลายประเภท บ้างก็สวย บ้างก็เท่ห์ บ้างก็ร่าเริง บ้างก็หม่นหมอง อย่าว่าแต่ละประเภทยังแบ่งย่อยลงไปได้อีก อย่างถ้าบอกภาษาสวย ก็จะมีสวยหลายแบบ เช่นสวยน่ารัก สวยกินใจ สวยอย่างวรรณคดี หรือสวยอย่างฉลาดแบบเรื่องนี้ คืออ่านแล้วรู้สึกคนมีความคิดเป็นคนเขียน (ฮา) ชอบนะคะ อ่านไม่มีสะดุด ทั้งเรื่องตัวสะกด การใช้คำอย่างถูกกาลเทศะ หรือแม้กระทั่งการเว้นวรรคตอน (ซึ่งแม้แต่สำนักพิมพ์ดีๆ บางครั้งก็ทำให้ขัดใจด้วยเรื่องวรรคตอนนี่แหละค่ะ) วรรคตอนถูกจะทำให้ "ความ" ของเรื่อง ส่งถึงผู้อ่านได้อย่างไม่ผิดประสงค์ ถ้าวรรคตอนผิด อาจเข้าทำนอง "ไม่เจอกันนาน นมโตขึ้นเป็นกอง" (ฮา)

ช่วงแรกของเรื่อง ดิฉันประหวัดไปถึงนิยายของฝรั่งมังค่าเรื่อง "Emma" ของคุณทวด Jane Austen บรรยากาศประมาณนี้คือ เข้าไปจัดการเรื่องธุรกิจรักๆ ใคร่ๆ ให้คนอื่น จนท้ายที่สุด มีบางปัจจัยเกิดบ้าขึ้นมา ทำเอาคนเจ้ากี้เจ้าการแทบกระอักเลือด ตรงกับกรณีแทคพอดิบพอดี

ประเด็นแทคนี้ ทำดิฉันขัดใจมากๆ เลยนะ คือแบบ...ขัดใจแทคมากเลยค่ะคุณขา ทำไมต้องคิดเอง เออเอง แล้วก็เหมือนจะพยายามยัดเยียดโอบให้ภัคเหลือเกิน อิฉันกลั้นใจแทบตาย กลัวว่าจะได้อ่านตอนที่โอบอยู่กับภัค แล้วนี่คุณแทคก็ยังจะไปสนับสนุนเขาอีก โอ๊ย อ่านไปทึ้งหัวไปค่ะคุณ จะหน่วงขนาดนี้ไปถึงเมื่อไหร่เอ่ย เหอะๆ เห็นใจคนแก่บ้างเถ้อะ หัวใจจะวายเอาได้ 55+ แล้วคำพูดของแทคแต่ละอย่างนะ น้องโอบเขาจะไปเข้าใจได้ยังไง คิดอย่างนั้นค่ะ แต่พอตอนที่ ๑๔ เท่านั้น ดิฉันก็ยกป้ายไฟน้องโอบ สุดๆ ค่ะ ทำให้ดิฉันอ่อนระทวยลงไปแทบเท้า รัก...ก็บอกรัก เสียใจ...ก็บอกเสียใจ น้อยใจ...ก็บอกน้อยใจ เป็นคนตรงสุดๆ ชอบค่ะชอบ อย่าได้ปล่อยให้หลุดมือไปนะคะ ปลื้มกับคำอธิบายของน้องโอบมากค่ะ โดยเฉพาะตอนเดินตามรอยยี่เป็ง 55+ แบบ...เหมือนน้องเป็นหมาน้อยตามกลิ่นอะไรซักอย่าง

ชอบเรื่องนี้มากจริงๆ นะคะ ส่วนหนึ่งอาจเพราะมันมีส่วนคล้ายกับประสบการณ์ของดิฉันด้วย อ่านไปก็อึดอัดแทนทั้งโอบและแทค หรือแม้กระทั่งในกรณีของภัคเอง แต่คุณเดหลีเข้าใจเลือกตอนบอกรักนะคะ ตอนที่ ๑๔ พอดีเลย หุหุ น้องโอบจะทำมากกว่าหอมขมับก็ได้นะคะ เจ๊อยากจะเห็น ได้โปรดเอา "ไฟ" ของน้องโอบมาละลาย "น้ำแข็ง" ของใครบางคนด้วยเถิดค่ะ

เรื่องไหนที่อารมณ์แบบ...เรื่อยๆ มาเรียงๆ นี่แหละค่ะตัวดี ตอนไหนเจ็บจี๊ดก็จะเจ็บหนัก เล่นเอาผู้อ่านดิ้นพล่านกันเลยนั่นแหละ ส่วนตอนไหนหวาน ก็ประมาณมดขึ้นเต็มเป็นทะเลมด อ่านแล้วจิกหมอน ทุบเตียง หรือเอาหัวโขกกำแพง เลือกเอาแล้วแต่ชอบ แม้ว่าจะไม่มีฉากโคมไฟหัวเตียงให้ไปสิง หรือฉากม่านหน้าต่างเปิดพะเยิบพะยาบ พอให้คนอ่านได้ไปแอบเกาะเพื่อสังเกตการณ์บ้าง แต่ก็ยังหวานมากๆ อยู่ดี รักของโอบกับแทคมิใช่รักหรูหราเด่นดังหรือประเจิดประเจ้อ แต่เป็นรักเก็บนาน เป็นรักหวานลึก ได้เห็นการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ได้เห็นสองคนดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ได้รู้ว่าต่างฝ่ายก็ห่วงหากันตลอดเวลา แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ (นี่ไงคะ ที่บอกว่าเรื่องนี้ใช้ภาษาอย่างฉลาด แถมเนื้อหาก็ฉลาดด้วย) มันเป็นรักที่จับต้องได้ และถ้าถามว่ารักอย่างไหนเป็นรักที่จะหาได้ในชีวิตจริง ก็ต้องบอกว่ารักอย่างนี้แหละค่ะ

(คุณกนกวลี พจนปกรณ์เคยบอกไว้ว่า การเขียนหนังสือต้องมีความงาม ๔ อย่าง คือ งามเนื้อหา งามภาษา งามความคิด และงามจิตสำนึก ดิฉันว่าเรื่องนี้มีทุกอย่างเลยค่ะ อ้อ...มีงามอีกสองอย่างนะคะ คือ งามผู้เขียน กับงามผู้อ่าน  )

อย่างไรก็ตาม อยากจะบอกว่าชอบโอบมากๆ โอบเป็นพระเอกที่ไม่ต้องบรรยายหรอกว่าหล่อ แต่อ่านไปก็รู้ว่าหล่อจริง แล้วก็ที่ดิฉันอินมากๆ นี่ก็เพราะเห็นว่าโอบหล่อ และดี เอาการเอางาน ไม่ล็อกแล็ก และไม่ไขว้เขวง่ายๆ รักใครรักจริง และมีความอดทนเป็นเลิศ จึงไม่อยากให้แท็คปล่อยให้น้องหลุดมือไป บางครั้งจึงอ่านแล้ว "อิน" มากๆ (ย้ำ) และสิ่งที่ไม่ย้ำไม่ได้เลยคือ แทคได้กินเด็ก  (อุ้ย โทษค่ะ อย่าถือสานะคะ คือดิฉันแก่แล้ว!)

ขอบคุณคุณเดหลีมากนะคะ สำหรับความตั้งใจบรรจงเขียนมาให้ได้อ่าน แม้ว่าจะจบในเร็ววัน แต่ก็อยากให้มีโปรเจ็คเรื่องนี้ เรื่องนั้น เรื่องโน้น หรือเรื่องไหนๆ ให้อ่านกันอีก และดิฉันก็จะติดตามแน่นอน แหม...ช่วยไม่ได้นี่นะ ก็ติดหนึบเป็นแฟนแน่นหนาไปแล้วนี่

ปล. อยากอ่านเรื่องเสี่ยกับภัคจังเลยค่ะ 

[Anyann]

ตอนนี้หวานมาก ดูรักกันดีจริงๆ ฮ่าๆๆ ผีแฟนเก่าโผล่มา แต่ยังไงโอบก็ไม่หวั่นใช่ม้าา (สาธุ๊)

ส่วนภัคกับเสี่ย.. ไม่เคยคิดมาก่อนเลยค่ะ 55555 แอบจิ้นว่าเสี่ยไม่หล่อไปซะก่อน เลยไม่ได้จับคู่ผู้ชายคนนี้กับใครๆเลย
ยังไงก็ขอตอนเสี่ยเท่ๆมาเรียกคะแนนกองเชียร์สักหน่อยนะคะ 5555

รอตอนต่อไปค่ะ หลงรักเรื่องนี้ซะแล้ว ยังไงก็ไม่ทิ้งกัน <3

[เดหลี]

บทที่ 20

“... ถึงแล้วจะโทรมานะ”

ผมยิ้มพยักหน้า “ไปได้แล้ว... เดี๋ยวสาย”

โอบหยิบกุญแจรถแล้วก็ยังไม่ออกไป บอก “เกือบลืม... เมื่อกี้ตอนแทคอยู่ในห้องน้ำคุณป้าโทรมา ฝากถามย้ำว่าช่วงปีใหม่จะกลับวันไหนแน่”

... ที่ทำงานส่งโอบกับรุ่นพี่อีกคนไปประชุมวิชาการต่างจังหวัดสามวัน โอบเอารถไปเอง ออกแต่เช้ามืด พอดีเป็นจังหวัดที่น้องไมค์ทำงานและส่งข่าวมาก่อนหน้านี้ไม่นานว่าได้บ้านพักแล้ว เลยจะพาหนูเรืองกลับไปคืนเสียทีเดียว ผมซึ่งระยะหลังช่วยเลี้ยงมาตลอดจึงต้องบอกลาเจ้าขนฟูสีส้ม... แต่มีความรู้สึกว่าลาแล้วจะไม่ลาลับ เพราะน้องไมค์ก็ชักชวนให้ไปเที่ยวอยู่

แต่ก่อนจะไปถึงเรื่องนั้น ผมเพิ่งดูโทรศัพท์ ไม่เห็นอะไร แสดงว่า...   

“แม่โทรหาโอบเหรอ”

“อื้ม ชวนไปบ้าน ปีใหม่”

นี่คือนิสัยเตรียมการอะไรล่วงหน้าเป็นเดือนๆ ของแม่ ซึ่งผมคิดว่าแม่ชวนเพราะเอ็นดูน้องโอบของแม่เป็นทุนเดิมมาตั้งแต่เด็กๆ พอหาตัวได้อีกเลยอยากเจอ... ผมก็ลืมนึก เพราะปกติโอบคงกลับบ้านตัวเองที่ไชยปราการ คนยังยืนอยู่ตรงประตูเสริม
 
“ปีใหม่นี้พ่อแม่เขาไปเที่ยวกับญาติๆ บอกว่า ถ้าจะกลับให้ไปสงกรานต์แทน...”

งานผมพักนี้ยุ่งเพราะเป็นช่วงปลายปี ใครๆ ก็อยากมีคนลอยกระทงด้วย และไม่อยากนับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่เพียงลำพัง... นอกจากนั้นผมพยายามสะสางบัญชีที่ยังอยู่ในมือให้เรียบร้อยที่สุดรวมทั้งส่งถ่ายงานบางส่วนต่อให้ครีมเตรียมเอาไว้ เพราะเริ่มคิดถึงการสอบเพื่อกลับไปทำสายงานเดิมจริงๆ จังๆ เรื่องนี้พี่อิทก็รู้ เนื่องจากเคยพูดกันเอาไว้พักหนึ่ง... ทั้งหมดทั้งมวลทำให้ยังไม่ได้คุยเรื่องแผนวันหยุดกับโอบ นี่วันมะรืนที่จะไปเบียดผู้คนซ้ำรอยเดิมที่สระน้ำมหาวิทยาลัยก็เป็นอันต้องพับเนื่องจากงานประชุมของอีกฝ่ายคาบเกี่ยวอยู่พอดี

... ผมไม่อยากกลับบ้านแล้วต้องมาระวังการแสดงออกกับ ‘คนที่พาไปบ้าน’ ขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าผมจะประเจิดประเจ้ออะไรหรอก แต่มันมีความต่างระหว่างน้องข้างบ้านที่เผอิญมาอยู่ห้องตรงข้ามกับคนที่ย้ายเข้าห้องเดียวกันไปแล้ว ซึ่งพ่อแม่ผมน่าจะรู้โดยไม่ต้องบอกด้วยซ้ำ ความจริง ผมก็ไม่ได้ไม่มั่นใจกับคนตรงหน้า... แต่ก่อนจะทันพูดอะไรออกไปโอบก็ยิ้มแล้วว่า

“งั้น... เรื่องนี้เดี๋ยวกลับมาค่อยคุยกัน ตอนนี้มากอดก่อน”

... ถึงจะไม่อยู่แค่สามวัน แต่ต้องคิดถึงมากแน่ๆ


เย็นนั้นผมออกไปกินข้าวกับภัค เสี่ยน็อตยังไม่ได้กลับเข้ามาเป็นลูกค้าหลังจากขอหยุดชั่วคราว เลยแนะนำนอกบริบทงานได้ ตั้งแต่ทำตัวเป็นพ่อสื่อให้นี่ก็ผ่านมาสองเดือนกว่าแล้ว เพิ่งไปทะเลกันมาสุดสัปดาห์หนึ่งท่าทางชื่นมื่น ก้าวหน้าดี ทั้งๆ ที่ตอนแรกทำเอาผมแอบกลัวแทนเสี่ยเพราะ...

‘... เดตแรกในโรงงานน้ำปลา!’

... เสี่ยได้เก็บที่ผมเคยบอกไปต่อยอดบ้างไหม หรือคิดว่าเป็นคำแนะนำประเภทใช้แล้วทิ้ง หรือยังไง แต่ภัคกลับเอ่ยแกมหัวเราะ

‘อย่าไปว่าเขา... ดันบอกเองว่าอยากเห็นที่ทำงาน เลยได้ทัวร์ชุดใหญ่ แต่ก็สนุกดี’

ภัคก็ดู ‘สนุก’ จริงๆ เวลาเล่า หรือพูดถึง ‘เฮีย’ ทั้งสีหน้าแววตา ดูสดใสมีชีวิตชีวาขึ้นกว่าเก่า เอาจริงๆ มันไม่เหมือนตอนภัคคบกับคนอื่นๆ เพราะเวลาอยู่กับผม หรือว่าอยู่กับเพื่อนๆ ภัคก็ดูเป็นภัคคนเดิมที่เรารู้จักกันมาตั้งแต่มหาวิทยาลัย แต่ถ้าอยู่กับคนที่คบด้วย (ซึ่งผมเคยเจอเวลาได้รับคำชวนไปกินข้าวในบางครั้ง) ภัคก็... เป็นแบบที่ทุกคนคงชอบ พอมาคบกับเสี่ยถึงได้เห็นว่าปล่อยตามสบายมากขึ้น

... เหมือนรู้ว่า ตอนนี้มีคนมาติดใจแค่คนเดียวก็พอแล้ว

ภัคให้ผมรับปากตั้งแต่ต้น ห้ามแนะนำ... เพื่อให้เรื่องทั้งหมดดำเนินไปตามครรลองของมันอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด ผมก็บอกเสี่ยน็อตไปแล้วว่าครั้งนี้ยุ่งด้วยไม่ได้ แต่เสี่ยยังมีโทรหาผมอยู่บ้างบางครั้ง ซึ่งต้องจัดการแบบที่ไม่ให้ผิดสัญญากับเพื่อน ไม่ก็เลี่ยงๆ กันไป

เมื่อสัปดาห์ก่อนนี่เองเสี่ยโทรมาครวญ ‘คุณแทคภัคเขาไม่ค่อยยอมให้เลี้ยงอะไรเขาเลย... เมื่อวานก็เพิ่งเลี้ยงวันเกิดผมไป’

... ผมเกือบอวยพรเสี่ยแต่นึกขึ้นมาได้ว่าตั้งปฏิทินให้เตือนวันเกิดลูกค้าในบัญชีตัวเองทุกคนอยู่แล้ว และเมื่อวันนั้นก็ไม่มีเสียงเตือนอะไร มันมีไม่กี่คนหรอกที่ผมไม่ต้องตั้ง (รวมถึงคนที่เมื่อต้นปีทำให้ต้องวิ่งเป็นบ้าเป็นหลังขึ้นไปชั้นห้าตอนตีหนึ่งนั่นด้วย)
   
‘... เลี้ยงล่วงหน้า เพราะเขาต้องไปต่างจังหวัดกับที่ทำงานตรงวันเกิดผมพอดี’ อธิบายต่อแล้วเสี่ยก็ว่า ‘ผมแค่อยากเลี้ยงเขาบ้าง...’

ผมเกาศีรษะ เพราะคนที่เสี่ยคบด้วยตอนนี้คือเพื่อนผมซึ่งมีการห้ามขาดกันไปแล้วว่าอย่าได้แนะอะไร แต่ยังไงผมก็อยากให้ไปรอด ราบรื่นไร้อุปสรรคมากที่สุด เพราะเห็นมาแล้วว่า... ครั้งนี้เพื่อนมีความสุข

‘เสี่ยลองเปลี่ยนที่ดูสิครับ... ถ้าจะเลี้ยงมันก็มีหลายที่ที่ไม่ต้องเป็นร้านข้างนอกก็ได้’

เอาเถอะ ภัคห้าม ‘บอก’ ไม่ได้ห้าม ‘ใบ้’ นี่นะ

เพราะฉะนั้นเมื่อเจอกันวันนี้ ภัคจึงได้เล่า “... เพิ่งไปให้เสี่ยเลี้ยงมา”

“เหรอ ร้านไหน” ผมตามน้ำ

“ทำให้กินเองที่บ้าน ดีแฮะ... ไม่เคยคบใครที่ทำกับข้าวอร่อย”

ผมแอบยิ้ม ความจริงเสี่ยเพิ่งเริ่มทำหลังสืบทอดกิจการได้ไม่นานเพราะจะปรับสูตรน้ำปลาเก่าที่ใช้กันมาแต่รุ่นบรรพบุรุษ แล้วมันจะมีวิธีไหนทดลองได้ดีไปกว่าการเอามาทำอาหารเอง พอเจอภัควิชาฝีมือเข้าฝักแล้ว ไม่แพ้ตามเหลา... สร้างความประทับใจได้ไม่ยาก เสี่ยน็อตนี่แค่ต้องรู้จักดึงจุดเด่นของตัวเองออกมาแสดงบ้างเท่านั้นล่ะ

เสี่ยปลูกบ้านของตัวเองอยู่ไม่ไกลจากโรงงาน แล้วก็มีบ้านใหญ่ที่แม่อยู่... แต่ท่าทางเพื่อนผมจะไปมาหมดแล้วทั้งสอง เพราะเล่าต่อ

“เฮียชวน... ตอนแรกหม่าม้าเฮียหน้าตาดุมาก เรายังเกรง แต่กลับหันไปว้ากลูกชาย บอกว่าอะไร! อาตี๋ลื้อเปลี่ยนคนอีกแล้ว นี่จะคบผู้ชายก็ไม่ว่า แต่อย่าหลายใจอั๊วไม่ชอบ!”

ผมน่ะลุ้น แต่ต้องทำสีหน้าให้เป็นปกติประหนึ่งเชื่อมั่นว่าเสี่ยจะไม่ตกใจและรับมือหม่าม้าได้ดี ซึ่งจริง เพราะเพื่อนพูดต่อพลางหัวเราะ

"เฮียเลยบอก... ถ้าเขายอมหยุดอยู่กับผม ผมก็ไม่เปลี่ยนแล้วนะ"

“แล้วภัคล่ะ”

เพื่อนไม่ว่าอะไร แต่นั่งยิ้ม และผมว่า... ผมพอรู้คำตอบ

วันรุ่งขึ้นเสี่ยโทรมา เดาได้ก่อนเข้าเรื่องเสียอีก... จากที่เคยพักสัญญาไว้ชั่วคราวตามคำขอของผม กลายเป็นยกเลิกถาวร

เสี่ยก็ดูสบายๆ ขึ้นเหมือนกัน ไม่มีท่าทางไม่มั่นใจหรือประหม่าอีก จากตอนแรกที่โทรมาโอดแทบจะทันทีหลังเจอภัคครั้งแรก เพราะ 'เขาหน้าตาดี... มาก แบบมากๆ... เขาจะชอบผมไหม มันจะไปรอดไหม' แต่ตอนนี้ความมั่นใจที่ได้กลับมา มาจากการรู้ว่ามีคนที่เข้าใจกันจริงๆ อยู่ และผมก็ว่า... เสี่ยดูดีในแบบของเสี่ย

เสี่ยบอกขอบคุณผม แต่แท้จริงแล้ว เป็นตัวของตัวเองด้วยที่นำพามาจนถึงวันนี้ เพราะเสี่ยน็อตเป็นพวกทุ่มเท และซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเอง ตั้งแต่รบกับแม่เรื่องไม่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่หามาให้... เป็นพวกที่ถ้ารัก จะรักแบบไม่กลัวเจ็บ พออยู่กับคนที่เห็นคุณค่าแล้ว ก็ไปกันได้ดีแบบนี้เอง

ผมถอยรถออกจากโรงงาน คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอเสี่ย

... ในฐานะที่ปรึกษา ต่อจากนี้คงพบกันในฐานะแฟนเพื่อน แล้วก็... น่าจะกลายมาเป็นเพื่อนผมด้วย
 
ตอนค่ำนอนกลิ้งคุยโทรศัพท์กับโอบอยู่บนเตียง ขานั้นแวะส่งหนูเรืองถึงมือเพื่อนไมค์ตั้งแต่วันแรก พอรู้เรื่องภัคกับเสี่ยยังดีใจด้วย... บอกว่าพรุ่งนี้คงถึงกรุงเทพฯ ดึกๆ ผมก็ย้ำเป็นรอบที่ร้อยล้าน (อย่างอีกฝ่ายกระเซ้า) ว่าให้ขับรถระวัง อย่าเร็วมาก

ยังไงผมก็รออยู่ที่เดิมเนี่ยแหละ...


ในบัญชีของผมตอนนี้เหลือคุณศรัณย์คนเดียวที่ยังนิ่งๆ อยู่ อาจจะต้องให้ครีมดูต่อ... พอเลิกงานแล้วผมลงมาจากตึก กำลังคิดเรื่องนี้อยู่เพลินๆ สลับกับว่าจะซื้ออะไรไปรับคนกลับจากต่างจังหวัด... ขับรถมาอาจจะหิว พอดีมีคนก้าวมาขวาง

ผมเงยหน้าขึ้น และวิญญาณจากอดีตก็มีตัวตนอีกครั้ง

ปฏิกิริยาแรกของคนเราเวลาเจอสถานการณ์ไม่พึงประสงค์ คือชะงัก ระหว่างนั้นตัดสินใจ... สู้ หรือ หนี... แต่ผมหลบมาพอแล้ว และหากไม่พูดกันตรงๆ ให้จบเรื่อง ก็คงมีข้ออ้างให้ทำเป็นไม่เข้าใจและตามรังควาญอยู่ไม่เลิกรา

เขาพยายามคว้าแขน แต่ผมดึงออก ความจริงไม่โกรธ ไม่ตกใจ... ที่เคยเจ็บปวดนั้นไม่คุกรุ่นขึ้นอีก ผมไม่มีถ่านไฟเก่า มันมอดดับไปแล้วด้วยน้ำใสใจจริงของคนที่ทุ่มเทความรักลงให้ คนที่ผมรู้ว่า ผมเชื่อได้

แต่กับคนนี้... ไม่มีคำพูดอะไรแปลกใหม่... ‘เสียดาย’ ‘เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม’ หรือ ‘ไม่เคยเจอใครดีเท่า’ บอกว่าพยายามมาดักเจอผมตั้งแต่สองเดือนก่อนแล้วแต่ต้องกลับบ้านด่วน... ซึ่งคนเราพูดอะไรก็ได้ เพื่อให้เป็นไปอย่างที่ตัวเองต้องการ

อำนาจจากคำพูดนั้นสำคัญ แต่สิ่งที่แสดงให้เห็นจากการกระทำสำคัญกว่า และถ้าสิ่งที่ ‘ได้ยิน’ ไม่สอดคล้องกับสิ่งที่ ‘เห็น’ หลอกตัวเองไปก็เท่านั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมเห็นจนเกินพอ จึงบอกได้อย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ถ้ากลับ คงโง่”

คนตรงหน้าอึ้งไปนิด แล้วจึงทำไขสือ “ทำไมถึงว่าใครๆ ที่กลับไปหาแฟนเก่าอย่างนั้น มันก็...”

"ไม่ได้พูดถึงคนอื่น พูดถึงตัวเองนี่แหละ คนที่ตัดสินใจกลับไปเขาไม่ได้โง่ ถ้ามีเหตุผลให้คิดว่าคงมีอะไรดีขึ้น ไปเพราะรัก...”

... เพราะรักจะอดทน ให้อภัย และยังมีความหวัง

ผมสูดลมหายใจเข้าลึก พูดต่อ

"แต่ผมไม่ได้รักแล้ว และไม่ใช่มาโซคิสต์ที่อยากจะทนทรมานกับอะไรซ้ำซาก ผมมีชีวิตของผม คุณไปมีชีวิตของคุณ ขอให้ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก”

กับคำถามโลกแตกที่ว่า ‘ทำไมถึงชอบคนเลว นิยมแบดบอย’ หรือ ‘รู้ว่าเขาไม่ดี แต่ยังทนอยู่ได้’ ความจริงอาจจะไม่ได้ชอบ แต่สมองคนเราเสพติดความไม่แน่นอน เพราะมันตื่นเต้น... มันลุ้น ไม่รู้เขาจะดีด้วยเมื่อไหร่ พอเขาดี เหมือนได้รางวัลที่ไม่ควรจะได้ ทั้งที่ความจริงไม่ต้องเป็นอย่างนั้น

คิดถึงเวลาเล่นรัสเซียนรูเล็ต... อ้อ อาจจะเป็นการเปรียบเทียบที่อยากตายมากไป (แม้ความรู้สึกเวลาอยู่ในความสัมพันธ์ห่วยๆ แบบไม่มีทางออกจะใกล้เคียง) เอาเป็น... เหมือนเล่นสล็อตแมชชีน อุตสาหะหยอดเหรียญเข้าไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลย พอได้นิดๆ หน่อยๆ ดีใจจนลืมนึกไปว่า นี่เสียก่อนหน้านี้ไปเป็นร้อยๆ ไหลคืนมาแค่... สิบ ยังมานะพากเพียร หยอดต่อไป... เทจนเหรียญหมดหน้าตัก เล่นจนหมดกำลังใจ
   
... ในที่สุดก็จะโหยหาความปลอดภัยและมั่นคง อยากได้คนที่พร้อมจะเป็นของเราตลอดเวลาโดยไม่ต้องคาดหวังในสิ่งที่อาจได้บ้าง ไม่ได้บ้าง... และรู้ว่าถ้าให้ไปร้อย ไม่ควรจะกลับคืนมาแค่สิบ

อีกฝ่ายหน้าเครียดขึ้น และถามคำถามที่ไม่แปลกใหม่อะไรเลยอีกคำถามหนึ่ง “มีคนใหม่ใช่ไหม ถึงได้พูดยากพูดเย็น”

ผมถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย "จะมีหรือไม่มี ก็คิดเหมือนเดิม ไม่เปลี่...”

เขาคว้ามือไปอีกก่อนจะทันพูดจบ ตอนนั้นเองที่ผมเหลือบไปเห็นคนที่กำลังเดินข้ามถนนมุ่งตรงมา

... คือคนที่บอกว่า จะถึงกรุงเทพกลางดึกคืนนี้...

[เดหลี]

คุณ Theomen ตอนนี้หวานน้อยหน่อยเพราะโอบไม่อยู่ 55 แถมกลับมาเจออะไรที่... นะ ขอบคุณมากค่ะที่รออ่านอยู่ สู้ๆ เรื่องการเรียนเหมือนกันค่ะ

คุณ BeeRY คนเขียนก็คิดถึงคนอ่านค่ะ ที่จริงแทคเปล่าตาฟาง ฮา เขากลับมาแล้วจริงๆ ขอบคุณที่รออ่านนะคะ

คุณ iforgive สองเดือนกว่าแน่ะ ขออภัยด้วยค่ะ อันนี้ก็ใบ้กันมาหลายบทว่าจะกลับมาแล้ว ตอนนี้ก็ปรากฎตัวแล้วจริงๆ แถมโอบไม่อยู่อีก (เพิ่งกลับ)

คุณ 2pmui ขอบคุณที่อ่านเหมือนกันค่า 55 ไม่เป็นไรหรอกถือว่ารออยากอ่านเนอะ

คุณ kyoya11 ก็มีบ้างอะไรบ้าง (ทำไม่บ่อย กร๊าก)

คุณ NewYearzz 55 แหม แต่มาแล้วน้า อีกนิดเดียวก็จบละ บางคู่ดูเหมือนไม่น่าเข้ากันแต่เข้าก็มี เอิ๊ก อย่ารันทดค่ะ คนดีๆ ก็ต้องได้เจอคนดีๆ สินะ ขอบคุณสำหรับบวกจ้ะ

คุณ goosongta คิดถึงคนอ่านเหมือนกันค่า คนเขียนก็คิดยังงี้นะ ตอนนี้จะเห็นว่าภัคก็เหมือนกัน เป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่ตอนอยู่กับเสี่ยน็อต 55 โอบเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วน่าจะสบายใจ ชิลดี (ตอนนี้ยังจะชิลไหวมั้ยมันก็อีกเรื่อง)

คุณ mesomeo2 55 เห็นภาพเลย ขอบคุณที่รอน้า ฝากอ่านต่อด้วยนะคะ

คุณนอนกินแรง ขอบคุณที่ชอบจ้า ภัคกับเสี่ยเขาก็คงแฮปปี้กันดี ขอบคุณที่รอน้า ฝากอ่านต่อด้วยจ้า

คุณ Aoya ขอบคุณสำหรับการอ่านค่ะ 55 ขอบคุณที่ยังรออ่านอยู่น้า คนเขียนก็ดีใจกับเสี่ยด้วยเหมือนกัน

คุณ malula ตอนรักตอนแรกนั่นก็คงไม่คิดว่าจะพลาด แต่ใครจะรู้อนาคตเนอะ นี่ไม่มีใครคิดถึงภัคกับเสี่ยทั้งนั้น ฮา คนเขียนก็ชอบภัค นี่ตอนนี้เจอละแฟนเก่า แทคไม่หนีด้วย

คุณ Chelylie ขอบคุณสำหรับการอ่านค่ะ อีกนิดเดียวก็จะจบแล้วแหละ ฝากต่อด้วยนะคะ

คุณ lizzii ขอบคุณมากค่ะสำหรับการอ่าน พวกรักจริงจะเจ็บจริงด้วยอะ 55 จริง ภัคมีประสบการณ์และอยู่ในวงการมานานกว่า แต่ที่เสี่ยไม่เจนเท่านี่มันก็เข้ากันได้นะ

คุณ Naenprin ขอบคุณมากสำหรับการอ่านค่ะ ฝากต่อด้วยน้า

คุณ sunshine538 ขอบคุณมากนะคะ อันที่จริงก็ไม่ได้จะตัดพ้อน้า แบบว่าเกรงใจคนอ่านจริงๆ เพราะว่ามาได้ไม่สม่ำเสมออย่างที่อยากมาเลยค่ะ แค่คนอ่านเมนต์ก็ดีใจแล้ว เมนต์ตอนไหนก็ได้ หมายถึงตอน 19 เหรอคะที่มึน ถ้ายังไงจะพยายามเขียนให้ชัดเจนขึ้นค่ะ ในที่สุดเสี่ยก็ได้บำบัดโสดไปเนอะ ทีนี้มันจะยุ่งหรือเปล่าเรื่องคนเก่ากลับมาต้องขอฝากต่อด้วยค่ะ ใกล้จบแล้ว อิอิ

คุณ Arancia ขอบคุณสำหรับการอ่านค่า ตอนแรกภัคกับคุณศรัณย์ก็ดูเหมาะจริงๆ นะ แต่บางทีคนที่ดูภายนอกไม่เหมาะก็เติมเต็มกันได้เหมือนกันนะ อิอิ

คุณ bennnyyy ขอบคุณสำหรับการอ่านค่ะ

คุณ Worldslinger ขอบคุณมากนะคะที่อ่าน คนเขียนก็อยากจะมีเวลาให้มากกว่านี้จะได้ 1) เขียนมาลงให้สม่ำเสมอกว่านี้ 2) ไปเป็นแฟนนิยายคนอ่านบ้างค่ะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้กับการเขียนด้วยเช่นกันนะคะ จริงๆ ตอนหลังตั้งใจให้แทคโตขึ้นทางความคิดด้วยอยู่แล้ว เหมือนรักษาแผลใจหาย ก็มีความมั่นใจมากขึ้น พอพูดถึงเอ็มม่า คิดตามแล้วก็จริงเหมือนกันเนอะ แต่แทคเนี่ยเป็นอาชีพเลยด้วย (ยุ่งกว่าเดิม 55) คิดว่าคงมีคนขัดใจเธอเหมือนกันนะ แต่ตอนนั้นสถานการณ์มันทำให้เข้าใจอย่างนั้นด้วยนี่นา... แล้วเธอก็ยังอยู่ในโหมดหนีๆ อยู่เลย ฮา เลยถอยออกมาดีกว่า คือภัคก็ห่วงว่าจะมีคนไม่เข้าใจเพื่อนนั่นแหละค่ะ พอดีน้องโอบเป็นคนตรงก็เลยเข้าใจกันไป จริงๆ อยากให้เรื่องนี้ชิลๆ ไม่เครียด (อ้อ ถ้าบอกว่างามผู้อ่าน เชื่อว่าจริงแน่ๆ ค่ะ) น้องโอบเคยมีคนชมว่าแกหล่อ แต่คนเขียนก็ชอบคนหล่อและดีด้วยเหมือนกัน 555 กินเด็ก เป็นอมตะ ส่วนเรื่องต่อไปมีโปรเจ็คท์นะคะ แต่ขอเรื่องนี้จบก่อน อีกนิดหนึ่ง ไม่ค่อยมีเวลาเลย แต่ก็ยังอยากเขียนอยู่ ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ (ป.ล. เสี่ยกับภัค ก็น่าจะแฮปปี้แหละ อิอิ)

คุณ Anyann สาธุด้วย โอบหนักแน่นเข้าไว้นะ กร๊าก ส่วนเสี่ยนี่ดูดีแบบคนปกติธรรมดาอะค่ะ 555 แต่คนธรรมดาก็มีแฟนหล่อ (อย่างภัค) ได้น้า ขอบคุณมากสำหรับการรออ่านค่ะ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

... นี่คือจริงๆ แฟนเราเคยบอกดิบดีว่าจะไม่มีการเจอแฟนเก่าเกิดขึ้น... แล้วเป็นไง กร๊าก น้องโอบยูเป็นพระเอกนะ (ไม่รู้เตือนใครจะจบเรื่องละ)

ขอบคุณคนอ่านทุกท่านมากๆ เช่นเคยค่ะ 

[goosongta]

โอบเป็นคนที่มีเหตุผลเสมอๆแค่จับมือไม่สะเทือนความรู้สึกหรอก <เนอะ>
ชอบคำพูดแท็คจัง ชัดเจนไม่ต้องแปล ไม่รักก็คือไม่รัก ทำไมคนฟังไม่เข้าใจ

[Naenprin]

แม่สื่อของเรา ลุ้นจนตัวโก่งแล้ว

ใกล้จบแล้วหรอ ไม่อยากให้จบเลย

เนื้อเรื่องสนุก อ่านแล้วเพลินมากเลย

[NewYearzz]

โอบจ๋า อยากเห็นโอบบู๊บ้างจัง 

เรื่องนี้เรียบง่ายแต่สุขล้นมากครับ 


รอตอนค่อไปครับ 

[Wordslinger]

น้องโอบเป็นคนที่เอาจริงเอาจัง, จริงใจ, ตรง, มั่นคง, มีเหตุผล, ไม่สั่นคลอนต่อเรื่องไม่เป็นเรื่อง ฯลฯ ดังนั้นแม้จะเห็นแทคจับมือชายอื่น, และแม้จะรู้สึกอารมณ์สูงในใจ, ก็คงจะอยู่ฟังคำอธิบายของแทคใช่ไหมคะ อย่าปล่อยให้ของดีหลุดมือนะคะ อุตส่าห์รอคอยมาจนถึงทุกวันนี้ได้แล้ว

รักแล้วจงรัก

อย่าพาลปล่อยให้ใครเข้ามาทำลายรักสวยงามนั้น

ส่วนวิญญาณของคนในอดีต...กลับรังของแกไปซะ!!! 

[เฉาก๊วย]

ดีใจกับเสี่ยและภัคด้วย

โอบสู้ๆ เข้มแข็งและเชื่อใจแท็คนะ 

[BeeRY]

น้องโอบไม่เข้าใจแทคผิดหรอก เรราเชื่ออย่างนั้น ยกเว้นจะงอนเพื่อให้แทคง้อ
นายคุณแฟนเก่าคะ ถ้าไม่อยากโดนคนอ่านรุม   ช่วยออกไปจากนิยายเรื่องนี้ด้วยค่ะ ไม่ต้อนรับแล้วค่ะ (แรงจริงๆยัยคนอ่านคนนี้ )
ภัคกับเสี่ยน็อตนี่ดูน่ารัก กุ๊กกิ๊กไงไม่รู้อ่ะ 

[kyoya11]

โอบอย่าเข้าใจผิดนะ จะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย เจอกันในสถานการณ์นี้ 

[Zelsy]

หวาา ใจเย็นๆนะ ถามไถ่ก่อน อย่าเพิ่งหน้ามืดนะโอบบ

[lizzii]

เราเห็นภาพเสี่ยชัดเจนมาก
ดีใจที่ลงเอยไปหนึ่งคู่
ว่าแต่แฟนเก่ากลับมาทำไม
แล้วโอบจะเข้าใจผิดมั้ย แต่จากที่ผ่านมาคิดว่า
โอบเป็นพระเอกที่คิดเป็น ไม่น่าจะเข้าใจผิดหรอกเนอะ

[Gokusan]

สองตอนรวด...ห่างกันไปทีเดียว ^^"

ทิ้งท้ายให้พอลุ้นว่า...อีกคนจะเข้าใจผิดไหม
แต่คงไม่น่าหนักหนาอะไร...ใจผูกกันไปแล้ว

รังเกียจคนคิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้
แค่อยากเอาชนะ เพราะคิดว่าเขารักเราที่สุด
แต่คนเก่านั่นคงไม่รู้ว่า...มีรักได้ ก็มี...หมดรักได้
ไม่เกี่ยวกับว่ามีคนใหม่หรือไม่...แค่-ไม่รัก-ก็เป็นเหตุผลพอแล้ว

ดีใจไปกับเสี่ยน็อตและภัค...เจอคนลงตัวซักที
แถมแม่เสี่ยก็ไม่ได้ว่าอะไรซะด้วย ^^

รอการเคลียร์ของโอบ...สู้เขา เพื่อคนของเรา อย่ายอม!! ^^V
วิญญาณในอดีตจงโดนขับไล่จนไม่ได้ผุดออกมาอีกเลยเถอะ...ซ้าาาาธุ ^/\^

[malula]

หายไปเป็นชาติกลับมาเรียกร้องอดีตคิดว่าเราเป็นของตายหรือไง เสียใจด้วยคนใหม่สดใสไฉไลกว่าเดิมร้อยเท่ากลับไปก็โง่
คู่เสี่ยน็อตกับภัคลงเอยเพราะแสดงตัวตนที่แท้จริงล้วนๆ ที่ผ่านมา มัวแต่ปรุงแต่งหวังให้คนเห็นแต่ข้อดีเราก็จะเห็นแต่เปลือกเขาเช่นกัน

[SenzaAmore]

ถ้าเป็นเรื่องอื่น  เราคงคิดว่าพระเอกคงเข้าใจผิดแหงๆ แต่พอเป็นเรื่องนี้ เราว่าโอบไม่เข้าใจผิดแน่ๆ
โอบดูเป็นคนที่มีเหตุผล แถมเชื่อใจแทคมากๆเลยอ่ะ

"เสี่ยดูดีในแบบของเสี่ย"ตอนที่แทคคิดถึงตรงนี้ เราว่าแทคดูเท่มากเลยนะ
ดีใจด้วยกับคู่ของเสี่ย
ขอบคุณมากค่ะ มาต่อเร็วๆน้าา 

[Mancha KHIRI]

แปะป๊าบบบบบบบ น่าสนุกๆ


เดี๋ยวจะเข้ามาอ่านนะค้า^^

[นอนกินแรง]

กรี๊ดดดด ในที่สุดเสี่ยก็สมหวังสักที

นึกว่าจะโทรมาโอดครวญกับแทคต่อ

ปิดบัญชีได้ไปอีกหนึ่ง ดีใจกับคู่นั้นด้วย

แอบอยากได้ตอนกับเสี่ยกับภัค อิอิ

และก็แฟนเก่าของแทคก็ตื้อเกินไปนะ

แทคปฏิเสธไปแล้วก็ยังไม่เลิกอีก

โอบมาอีก ไม่อยากให้ทะเลาะกันเลย

ขอให้โอบเข้าใจนะเพราะว่าแทครักโอบแล้ว

สู้ๆนะจ๊ะคนเขียน

[Arancia]

มาอัพแล้ววววว

ดีแล้วที่เสี่ยไปได้ดีกับภัค ดูน่ารักนะคู่นี้

ส่วนเรื่องปัจจุบัน น้องโอบอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะ แทคเค้ารู้ว่าอะไรดี อะไรไม่ดี

รออ่านตอนต่อไปนะคะ

[Kirimanjaro]

โอ้ววววว 

เห็นใครเม้นท์แว๊บ ๆ ว่าแทกนี่เรื่อย ๆ  เนือย ๆ จนอยากจะให้ไปไวกว่านี้หน่อยนะลูก 
คือเห็นด้วยเลยอ่ะเรื่องบุคลิกของเขา  แต่การที่เขามีบุคลิกอย่างนั้น  เลยทำให้คนนี้ดูน่าสนใจมาก ๆ  ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิต  คือชีวิตเขาเนือยแต่มันน่าจับจ้อง  จนกระทั่งโอบเข้ามา  มันก็เริ่มเปลี่ยน  แต่ไม่ได้เปลี่ยนแบบรุนแรง  ค่อยประสานเข้าด้วยกัน  ซึ่งตรงที่คุณเดหลีบรรยายการก่อตัวขึ้นของความรัก  ทำอย่างระมัดระวังมาก  ค่อยเป็นค่อยไปจนความรู้สึกของคนอ่านก็ลึกซึ้งตามไปด้วย

ในด้านน้องโอบ  วิธีการเข้าใกล้พี่แทคนี่ก็เนียนสุด ๆ  กำลังพอดี  ฉลาด  ไม่งี่เง่า ตรงไปตรงมา  บุกตะลุยในตอนที่ควรจะบุก  ส่วนบุคลิกนี่  โอ..อุดมคติเลยครับ  แต่ไม่ใช่ว่าเลิศเลอล้ำโลก  แต่เป็นคนแบบที่อยากได้มาเป็นคนรักในชีวิตจริง   

มีคนปลื้มพี่อิธเยอะ  แต่สำหรับผม  คนที่ปลื้มที่สุดคือน้องไมค์ครับ  ชอบความรั่วของน้องเขาและความสามารถในการต่อประโยคได้เอง  รองลงมาแน่นอน  เสี่ยน็อต  ยังฮากับขนมปังร่วงเต็มเตียงไม่หาย  ฮ่าๆๆๆๆ  แล้วเสี่ยน๊อตยังเป็นคนเดียวที่มีฉากเลิฟซีนถึงพริกถึงขิงในเรื่องนี้เท่าที่ผ่านมาอีก  เสี่ยเจ๋งมากครับ

จะว่าไป  ผมแอบกิ๊วก๊าวเบา ๆ อยากเห็นปฏิกิริยาน้องไมค์เวลาที่จับสังเกตได้ว่าพี่แทกกะไอ้โอบเป็นแฟนกัน  แล้วจะยังไง  คือแบบอยากมีอารมณ์ฟิน ๆ แบบที่โอบได้ประกาศตัวแฟนกะเพื่อนไรเงี้ย

ส่วนภัคนี่บทเงียบจริงอะไรจริงครับ  ดูเหมือนมีความสำคัญ  แต่ก็มีความชัดเจนของตัวตนน้อยที่สุดเลยล่ะ

วกเข้าเรื่องอื่นนอกจากความคลั่งไคล้ในตัวละครที่น่ารัก ๆ  และทำให้โลกวันนี้ตอนที่ผมอ่านเวลาตีสองสดใสเบ่งบานเหมือนเจดีย์วัดจานบิน

ชอบสำนวนครับ  คงมีคนชมไปเยอะแล้ว  ที่อ่านคำวิจารณ์ของคุณ World Slinger เห็นด้วยหมดเลย  ยกเว้นนิยายของเจนออสตินเพราะผมไม่เคยอ่าน 555 

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และตั้งใจจะฝึกตามเคล็ดวิชาของท่านให้ได้  คือ  การทิ้งท้ายที่มีพลังเอามาก ๆ ในแต่ละจุดของเรื่อง  โดยเฉพาะบรรทัดสุดท้ายของบท

มันมีพลังเพราะเป็นสิ่งที่อ่านแล้วเจ๋ง  และคนอ่านรู้ว่า  ถ้าให้คิดอะไรแบบนี้เองคงคิดไม่ได้แน่ ๆ  คือมันฉลาดมาก ๆ ในการพูดวลีเดียว  แล้วความหมายกับภาพพจน์น์จำนวนมากถูกอัดอยู่ในนั้น

อย่างเช่นอันนี้ครับ   คิดบทเปรียบเทียบนี้ได้ยังไง

เพราะอุณหภูมิของหัวใจ จะสูงกว่าอุณหภูมิของร่างกายปกติ นิดหน่อย...

ซึ่งมันไม่ได้สะท้อนความฉลาดอย่างเดียว  แต่มันสะท้อนมุมมอง  วิธีการมองโลก  คือห้วงรำพึงของตัวเอก  มันก็คือห้วงรำพึงของคนเขียน  และไอ้ห้วงรำพึงแบบนี้  มันมีอารมณ์ขันที่น่ารักมาก ๆ  และความมองโลกในแง่ดี  และการมองโลกในแบบที่แตกต่างจากคนทั่วไป  อย่างอันนี้ครับ  ผมมันทำให้ผมหลงรักคนที่มีความคิดแบบนี้ซึ่งมันสะท้อนในห้วงคิดที่มีเสน่ห์และน่าสนใจ

เด็กใต้ก็ร้องเสียงดังกว่าที่อื่นด้วยหรือเปล่า นี่ยังสงสัย

อย่างตรงนี้ก็อารมณ์ขันที่น่ารัก  แบบไม่ใช่ไฟต์บังคับว่าเป็นมุกที่ต้องมา  แต่เหมือนเป็นดีเทลเล็ก ๆ ของความรุ่มรวยทางอารมณ์ของพระเอก

... ไหนๆ ก็เช่ามาแล้วไหมล่ะ เสียดายตังค์

มันเลยทำให้การทิ้งท้ายในบทที่มีฉากรักยิ่งหวานซึ้ง  เพราะไอ้ความโรแมนติกมันถูกบีดอัดเข้าไปในห้วงคิดที่เป็นวลีสั้นๆ  อย่างมากมาย  เรื่องนี้โคตรโรแมนติกเลยครับ  มันจะต่างกับอีกเรื่องที่ผมเพิ่งอ่านเมื่อวานที่ผมประทับใจมาก ๆๆๆ เหมือนกันรู้สึกหน่วง  แต่อันนี้ที่เด่นจริง ๆ คืออารมณ์โรแมนติกเลยล่ะ  ผมได้ฟีลแบบเดียวกันนี้จาก Norwegian Wood ของมุราคามิ  เป็นอารมณ์ขันที่ชาญฉลาดบวกกับอารมณ์รักลึกซึ้ง  ต่างกันเพียงแค่เรื่องนี้ไม่ค่อยมีด้านที่หม่นเศร้า

รออ่านบทต่อไปฮะ

[Aoya]

หวังว่าคงจะไม่มีเรื่องเข้าใจผิดกันนะ
เพราะน้องโอบไม่ใช่คนประเภทหึงหน้ามืดตามัว
น้องโอบมีเหตุผลและใจเย็นพอ 

[PEENAT1972]

รอตอนต่อไป

[sunshine538]

อ้าว เผลอแป๊บๆ หนูเรืองต้องกลับไปหาคุณพ่อไมค์ซะแล้ว คิดถึงแย่เลย... 

ส่วนเสี่ย คงต้องเตรียมโห่สามลาไว้ให้ล่วงหน้า ท่าทางภัคจะยอม "หยุด" ไว้ที่เสี่ยนี่แหละ สำหรับภัค...คนที่เคยมีความสัมพันธ์แบบหวือหวาหรูหรา สุดท้ายก็ต้องการแค่ใครคนหนึ่งที่ทำให้ยิ้มได้สินะ... 

...วิญญาณอดีตตามมาหลอนแบบจริงจัง ไม่อ้อมค้อม ตรงเป้ามากๆ โชคดีที่แทคมีภูมิคุ้มกันพอตัวแล้ว และยังรู้ล่วงหน้ามาก่อน ถึงได้รับมือกับวิญญาณร้ายได้ดีทีเดียว มาตายตอนจบตรงที่โอบดันมาเซอร์ไพรส์กลางวันแสกๆ นี่แหละ 

โอบเข้าใจแทคใช่ไหม อย่าเดินหนีแทคเชียวนะ เอาข้าวสาร เอาเกลือสาดวิญญาณร้ายไปให้ไกลๆ แทคเลย 

รออ่านตอนต่อไปค่ะ 

[ReiSei]

มาอ่านสองตอนติดที่อัพล่าุสุด  โอ๊ยคุณขา น้ำตาเราจะไหลอะ     ไม่รู้ตัวเลยนะว่าเชียร์เสี่ยน็อตขนาดนี้  ดีใจที่ได้เจอคนที่เข้าใจกันจริง ๆ สักที  แล้วคาดไม่ถึงว่าคนนั้นจะเป็นภัค คือแบบ ดีใจอะ 

โอบกะแทคก็น่ารักมาก น่ารักอุ่น ๆ จนแบบ แง๊วว     
ดีใจที่โอบมาพอดี  ให้รู้ซะบ้าง  โอบไม่ใ่ช่คนใหม่ แต่โอบเป็นปัจจุบันของแทคต่างหาก แทคมีความสุขก็ดีอยู่แล้ว ถ้ายังคิดจะเอาแทคกลับไปน่ะแสดงว่าไม่ได้รักแทคหรอกอย่ามาพูดเลย รักแต่ตัวเองต่างหาก ใครที่รู้ตัวว่าเป็นแค่อดีตไม่ได้เรื่องจงหลบไปป   

[drasil]

จบตอนกำลังค้างเลย
รออ่านตอนต่อไปนะคะ

[iforgive]

แฟนเก่าแทคเป็นพวกที่หลงตัวเองได้อย่างร้ายกาจจริง ๆ
พวกที่พูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ บางทีก็ต้องจัดหนักให้เขาหน่อยนะ

[akichan]

เพิ่งได้อ่านสนุกมากคะ
มาต่อเร็วๆนะคะ