กระสวยร้อยหัวใจ
Part 6 ผมย้ายสัมภาระมาอยู่ห้องกระสวยแบบ ‘ผัวเมีย’ อย่างถาวรเป็นที่เรียบร้อย
หลังวันเข้าหอกลับจากงานเลี้ยงบริษัทฯ ประกาศตัวอย่างเป็นทางการให้เด็กในบ้านรับรู้
ได้รับรอยยิ้มร่วมแสดงความยินดีให้เราทั้งคู่ ไม่มีใครกังขาแม้แต่น้อย
วันหยุดยาวช่วงเทศกาลสิ้นปี ผมพากระสวยพร้อมด้วยเจ้าหญิงตัวน้อย ที่ดูคึกคักร่าเริงเป็นพิเศษ
ตะลอนหาของกินไหว้พระทำบุญ เดินดูไฟที่เขาตบแต่งอลังการตามที่ต่างๆ ไม่ลืมเก็บภาพประทับใจไว้ด้วย
กล้องประจำตัวผม ถูกนำมาใช้บันทึกความทรงจำเราสามคน มีรูปผมถ่ายคู่กระสวย รูปเราพ่อแม่ลูก
รูปกระสวยกับกระแต ผมกับกระแต ในอิริยาบถต่างๆอาศัยคนแถวนั้นเป็นคนช่วยถ่ายบ้าง
กล้องดิจิตอลสามารถถ่ายทอดความสุขที่อาบบนหน้าสวยคมได้อย่างดี รวมถึงรอยยิ้มใสซื่อน่ารักน่าชังของกระแต
กระทั่งผมก็ด้วย นานแล้วที่ลืมการยิ้มจากก้นบึ้งของหัวใจ รอยยิ้มเปี่ยมสุขหวนคืนด้วยฝีมือของคนข้างกาย ซึ่งกำลังหลับสบาย
หนุนแขนซุกอกผมอยู่ ห้องของผมยกเป็นของกระแตกับจันนา พี่เลี้ยงคู่ซี้ที่ย้ายสัมภาระมาอยู่เป็นเพื่อนลูกสาว
ห้วงคำนึงความคิดผมไหลไปเรื่อย เพิ่งอิ่มเอมกับบทรักที่ได้รับการตอบสนองมอบความสุขให้
โดยไม่อิดออดจากร่างนุ่มนิ่มตัวขาวเนียนที่นอดกอดผมอยู่ เส้นผมนุ่มมันเงากระจายเต็มไหล่เปลือย
หน้าด้านข้างซบท่อนแขนผมอยู่ แม้จะรู้สึกเหน็บกินแต่ผมกลับไม่รำคาญ รู้อย่างเดี๋ยวผมชอบให้กระสวยคลอเคลีย
ทั้งยามหลับยามตื่น เป็นเรื่องยากพอควรสำหรับคนขี้อายสุดๆ ผมต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกครั้ง
ไม่อย่างนั้นคงพลาดเห็นอาการคนสวยคมเขินอายได้อย่างน่ามอง
ความผูกพันที่ผมเริ่มถักทอกับกระสวย เพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ จนบางครั้งรู้สึกหึงหวง
เมื่อมีลูกค้าป้วนเปี้ยนขายขนมจีบเมียผม ก่อนหน้ารู้สึกเฉยๆ พอรู้ตัวว่าชอบเรากลายเป็นคนๆเดียวกันแล้ว
ชักไม่พอใจสายตากะลิ้มกะเหลี่ยพวกนี้เท่าไหร่ คงทำอะไรไม่ได้มาก เจอจะๆแค่เข้าไปโอบกอดแสดงความเป็นเจ้าของ
ให้พวกมันรับรู้ จะได้เลิกตอแยกระสวยเสียที
ส่วนที่บริษัทฯ พอเริ่มงานผมไม่คิดปิดบัง คำถามความสัมพันธ์ของผมกับกระสวยที่พามางานเลี้ยงต่างสนใจใคร่รู้
พูดเต็มปากคือคนรัก ไม่คิดกลบเกลื่อนแม้แต่น้อย มีสายตาเคลือบแคลงสงสัยตามมาเช่นกัน สำหรับพนักงานที่รู้จักผมมานาน
คงคาดไม่ถึงว่าผมจะเปลี่ยนรสนิยม
ผมไม่สนใจเก็บใส่หัว หลังตัดสินใจไปแล้วพร้อมรับผลกระทบ ดีอย่างกระสวยเป็นที่รู้จักและเป็นที่ชมชอบ
ด้านนิสัยการวางตัวของพนักงานบริษัทฯที่มักไปใช้บริการฝากท้องเป็นประจำ จึงทำให้เธอไม่ตกเป็นขี้ปาก
แถมมีคนแอบอิจฉาผมด้วย ที่ได้หัวใจเธอมา
ทุกอย่างราบรื่นด้วยดี ชีวิตคู่ของผมแทบอาบด้วยความสุขถ้อยทีถ้อยอาศัย ความน่ารักเอาใจใส่ของกระสวย
ทำให้ชีวิตผมดูดีถุงเท้ากางเกงในเสื้อผ้าหน้าผม เธอดูแลหัวจรดเท้าไม่มีขาดตกบกพร่อง
เสน่ห์ของผมเปล่งประกายจนคนรอบข้างสัมผัสได้
ต่างชื่นชมพูดกันไม่ขาดปาก ตั้งแต่เป็นแฟนกระสวยกลายเป็นหนุ่มสำอางมีสง่าราศี ประธานถึงกับให้โอกาส
เลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นคนคุมช่างซ่อมบำรุงอีกที หมายถึงเงินเดือนผมเพิ่มขึ้นเท่าตัว ชีวิตช่วงนี้ของผมเป็นขาขึ้น
สิ่งดีๆเข้ามามากมาย ผมคิดว่าเป็นเพราะเทพีนำโชคส่วนตัวที่ชื่อกระสวยส่งผลให้ผมล้วนๆ
ความสุขของชีวิตย่อมไม่ราบรื่นเสมอไป เหตุการณ์เลวร้ายเข้ามาทักทายผมแล้ว ขณะกำลังขะมักเขม้น
ตรวจงานซ่อมให้ลูกค้า พอช่างทำเสร็จต้องเตรียมเอกสารตรวจส่งรถ โทรศัพท์ผมดังขึ้นเบอร์กระสวย
“ว่าไงครับ” ครั้งแรกที่เธอโทรหาผมในเวลาทำงาน
“พี่คร..รีบมาโรงพยาบาลxxx ด่วนนะคะ ลูกอยู่ในห้องฉุกเฉิน” ทำเอาผมเกือบวูบ ยังดีมีสติควบคุมตัวเอง
พยายามไม่ให้มีพิรุธว่าผมรู้สึกวิตกกังวลมากแค่ไหน
“สวย..ลูกเป็นอะไรครับ” แม้จะพยายามควบคุม หางเสียงยังส่ออารมณ์ออกไปจนได้
“สวยยังไม่รู้ แกเล่นอยู่ดีๆก็หายใจไม่ออก สวยเรียกแท็กซี่รีบพาลูกส่งโรงบาลถึงโทรหาพี่
ตอนนี้สวยอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน พี่รีบมานะคะ” ไม่ต้องรอให้เธอย้ำ ตรงไปยังฝ่ายบุคคลลางานกะทันหัน
ให้เหตุผลตามจริง จับแท็กซี่ตรงไปยังโรงบาลทันที ในใจภาวนาขออย่าให้ลูกผมเป็นอะไรเลย
มาถึงลูกออกจากห้องฉุกเฉินแล้ว อาการปลอดภัยแต่ยังไม่พ้นขีดอันตราย
ฟังรายงานจากปากหมอถึงกับหัวใจอ่อนระโหย
“ลูกสาวคุณหัวใจรั่ว หมอรักษาให้พ้นขีดอันตรายในระดับหนึ่ง ทิ้งระยะเวลาไว้ไม่ได้ ต้องได้รับการผ่าตัดเร่งด่วน
วิวัฒนาการเครื่องมือและเทคนิคการแพทย์สมัยนี้ สามารถรักษาโรคของลูกสาวคุณได้ ขึ้นอยู่กับคุณพ่อแล้วครับตอนนี้”
คำพูดหมอที่บอกผม เปรียบเหมือนเข็มนับร้อยพัน ปักบนหัวใจผมไปด้วย โชคยังดีกระแตยังไม่อาการหนัก
ดีที่เกิดกำเริบให้รู้ก่อนลุกลามใหญ่โต
หมอบอกสาเหตุที่เด็กอายุแค่ 2 ขวบกว่าเป็นโรคนี้ ส่วนใหญ่เกิดจากตอนแม่อุ้มท้องไม่ดูแลสุขภาพตัวเองเท่าที่ควร
หรืออาจกินยาที่มีผลต่อทารกในครรภ์ ผมยืนกรานฝากครรภ์กับหมอฝีมือดี ไม่น่าเกิดเรื่องนี้ แต่เรื่องดูแลครรภ์ผมเถียงไม่ออก
หลายครั้งที่จับได้ว่าแก้วแอบดื่มเหล้าสูบบุหรี่ ถึงเธอไม่ทำให้ผมเห็นกับตาช่วงท้องสามสี่เดือนแรก แต่กลิ่นที่ออกจากตัว
ไม่สามารถปกปิดได้ผมได้ กว่าจะยอมหยุดต่อเมื่อเริ่มท้อง 6 เดือนเข้าไปแล้ว สิ่งนี้มากกว่าที่เป็นสาเหตุให้กระแตเป็นโรคหัวใจรั่ว
“หมอครับ เรื่องผ่าตัดดำเนินการได้เลย ผมยินดีเซ็นยินยอม” ในฐานะพ่อเลือกที่จะเสี่ยง
เมื่อหมอยืนยันว่ากระแตมีโอกาสหายขาดสูง หากโรคลุกลามช่วงนั้นจะอันตรายกว่านี้มาก โอกาสเสี่ยงสูงกว่าเยอะ
ประเด็นที่ทำเอาผมอึ้งคือปัญหาค่าใช้จ่ายต่างหาก
“ถ้าคุณพร้อมโรงพยาบาลไม่มีปัญหา สามารถเตรียมการผ่าตัดด้วยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้โดยตรง
แต่ค่าใช้จ่ายในการรักษาสูงทีเดียว ต้องรบกวนเคลียร์เรื่องนี้กับโรงพยาบาลก่อน
ผมในฐานะหมอไม่มีปัญหาเรื่องการรักษาครับ” เม็ดเงินกว่าครึ่งล้านมหาศาลสำหรับผมในตอนนี้
จะไปหาเงินก้อนนี้ได้ที่ไหน ลำพังเงินเก็บมีไม่ถึงแสน ที่ได้โบนัสมาใช้จ่ายช่วงวัดหยุดไปไม่น้อย
เหลืออยู่ไม่กี่หมื่น นั่งกุมมือเล็กๆของลูกบนเตียงผู้ป่วยอย่างจมจ่อม ในหัวตีกันวุ่นวายไปหมด
หน้ากระแตซีดไปถนัด ลูกหลับเพราะยาบำรุงหัวใจหมอต้องการให้พักผ่อน
สวมเครื่องช่วยหายใจต่างหาก ป้องกันไม่ให้หัวใจทำงานหนัก ผมมองหาทางออกไม่เจอจริงๆ
มืดแปดด้าน รับรู้สัมผัสฝ่ามือนุ่มจับไหล่บีบเบาๆ ก่อนคำพูดที่ทำเอาตื้นตันจะตามมา
“เดินเรื่องให้ลูกผ่าตัดเถอะค่ะพี่” คำพูดอ่อนโยนบอกใกล้ๆ ไม่ใช่ผมไม่อยากทำ แต่ติดปัญหาใหญ่เรื่อง ‘เงิน’
“พี่ไม่มีค่าใช้จ่าย กำลังพยายามนึกอยู่ว่า พอหยิบยืมใครได้บ้าง มองหนทางไม่เจอเลยตอนนี้
ลำพังเพื่อนสนิทมีแต่พวกไอ้เป้ พวกมันยังชักหน้าไม่ถึงหลังด้วยซ้ำ เรื่องเงินสะสมของหนุ่มโสดอย่าหวังแม้แต่จะคิด”
ผมพูดไปตามความจริง
“สวยมีเงินสำรองอยู่” หัวใจผมอุ่นวาบหลังได้ยินประโยคนี้
“แต่..มันเป็นเงินที่สวยไว้ใช้ฉุกเฉินนี่ครับ” ถึงจะรู้สึกดีใจ ความเกรงใจยังทำให้ผมอดละอายไม่ได้
“ไม่ต้องห่วง เงินก้อนนี้สวยเก็บไว้แปลงเพศตัวเอง ไม่ได้รีบอะไร ลูกเราต่างหากที่รอไม่ได้”
น้ำใจของเธอเหมือนเทวดามาโปรด ผมถึงกับดึงเธอลงมากอดแน่น ไม่มีสวยผมยังนึกไม่ออกมืดแปดด้าน
สามารถหาเงินที่ไหนช่วยให้ลูกผ่าตัดหัวใจ
พอทุกอย่างพร้อม กระสวยเคลียร์ค่าใช้จ่ายเสร็จ นับเป็นเงินมหาศาลสำหรับผมเชียวล่ะ
เงินเก็บก้อนเดียวที่เธอมีใช้แทบไม่เหลือ ดูเธอไม่เสียเวลาคิดด้วยซ้ำ ชีวิตของลูกสาวผมมาก่อนเป็นอันดับแรก
นั่นคือสิ่งที่เธอบอกกับผม ‘กระแตคือลูกของสวยเหมือนกันนะพี่’
ลูกได้รับการรักษา ผมลางานมาให้กำลังใจก่อนเข้าห้องผ่า เราพูดคุยกันพร้อมหน้า
แม้แต่จันนาและเด็กในบ้านไม่ได้เปิดร้านตามปกติ เพราะกระสวยต้องเฝ้ากระแตที่โรงบาลทุกวัน
ผมต้องทำงานหยุดติดต่อเป็นอาทิตย์ไม่ได้ เพิ่งได้เลื่อนตำแหน่งกับเงินเดือนหมาดๆ
“คุณพ่อขา หนูกลัว” เสียงลูกสาวตัวน้อย บอกความรู้สึกขณะพยาบาลรอเข็นเตียงเข้าห้องผ่าตัด
“ไม่ต้องกลัวนะคะคนเก่งของพ่อ หนูเป็นเจ้าหญิงแสนสวย ไม่มีอะไรทำอันตรายหนูหรอกนะคะ
จำเรื่องหนูน้อยหมวกแดงที่แม่สวยเล่าให้ฟังก่อนนอนได้ไหม หนูน้อยจะโดนหมาป่าจับกิน สุดท้ายหมาป่าก็ตาย
แต่หนูน้อยหมวกแดงกลายเป็นฮีโร่” ผมปลอบโยนสร้างความมั่นใจให้ลูก
“ไม่ต้องกลัวนะคะ แม่อยู่กับหนูไม่ไปไหน แม่ไม่ยอมให้หนูเป็นอะไรไปหรอก หนูเชื่อแม่นะคะลูก”
กระสวยจับมือลูกไว้คนละข้างกับผม ก้มลูบหัวลูกสาวตัวน้อย พร้อมคำพูดอ่อนโยนที่คอยปลอบกระแต
ทำเอาผมซาบซึ้งตื้นตันใจสุดซึ้ง นี่คือหัวใจของเพศที่สาม ผมไม่คิดว่าจะงดงามบริสุทธิ์ขนาดนี้
กระสวยเหมาะสมเป็นแม่ของกระแตอย่างไร้ที่ติ
“จริงนะคะแม่ขา แม่กับพ่ออย่าทิ้งหนูไปไหนนะคะ” เราพร้อมใจกันพยักหน้ารับ
ส่งรอยยิ้มกำลังใจโดยไม่ต้องนัด ลูกสาวตัวน้อยถึงเผยรอยยิ้มออกมาได้ ลดความกังวลลงไปในทันที
ผมรู้สึกโล่งขึ้นมาก หากกระแตพร้อมที่จะสู้ ด้วยกำลังใจดีแบบนี้ โอกาสเสี่ยงก็น้อยลงตามไปด้วย
เข็มวินาทีเดินผ่านช้าๆ ช่างทรมานหัวใจสำหรับผม ยังดีที่คนนั่งข้างกุมมือกระชับให้กำลังใจกันอยู่ตลอด
ช่วยให้รู้สึกเบาบางลงไปไม่น้อย แต่ความกังวลกระวนกระวายยังคงอยู่ รอว่าเมื่อไหร่หมอจะออกจากห้องผ่าตัด
ทุกอย่างบีบคั้นผมมาก เราต่างนั่งพิงกันเงียบๆ มือกุมกระชับภาวนาให้ลูกปลอดภัย การผ่าตัดต้องสำเร็จด้วยดี
ไม่สนใจอาหาร 12 ชั่วโมงมีแต่น้ำตกถึงท้อง กระสวยไม่ยอมลุกไปไหน แม้จันนาจะซื้อของรองท้องมาให้
แต่ผมสองคนกับกลืนอะไรไม่ลง
แล้วการรออันแสนยาวนานลุ้นระทึกก็สิ้นสุด หมอออกมาจากห้องผ่าตัด พร้อมกับคำพูดที่ทำเอาน้ำตาผมซึม
“ลูกคุณปลอดภัยดีครับ การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี ตอนนี้น้องยังไม่ฟื้นจากยาสลบ ไม่เกินเที่ยงคืนแกคงรู้สึกตัว”
ผมแทบจะกราบหมอ หลังฟังประโยคเหมือนของขวัญพิเศษหลุดจากปาก สองคนกระสวยถึงเริ่มจะรู้ตัวว่าหิว
ระหว่างตามลูกไปยังห้องพิเศษ ต้องไหว้วานจันนาไปซื้อของกินมาให้ ถึงเวลาพาเมียสุดที่รักทานข้าวแล้ว
ไม่งั้นจะกลายเป็นป่วยตามลูกไปอีกคน...เฮ้อ!
มาแล้วค่ะ เหลืออีก 4 ตอนจบแล้วนะคะสำหรับเรื่องนี้ อิอิ
ตอนหน้าพบกับ Drama มาแล้วนังมารโผล่หัวมาแล้ว
กระสวยคนดีศรีสังคมของเรา จะเจอกับปัญหาอะไรบ้าง
รอติดตามดูกันได้ค่ะ
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
