อ่านแล้วอยากร้องไห้ เศร้ามากค่ะ
กระสวยใจเด็ดมากจริง ๆ ป่านนี้ใจสลายไปยังไม่รู้
แล้วจะกลับมาอีกทีเมื่อไร สงสารพี่ครนะ เพราะนังแม่ของลูกคนนั้นคนเดียว ชั้นเกลียดแกว่ะ
เรื่องไม่สบายนี่เรื่องจริงมั้ยหรือกุขึ้นมา ถึงจะจริงนิสัยหรือสันดานคนมันก็เปลี่ยนไม่ได้หรอก
เคยเห็นแก่ตัวอย่างไรก็อย่างนั้น เอาแต่ทวงบุญคุณความเป็นแม่ คนเป็นแม่เค้าไม่ทำแบบนี้หรอก
ตัวเองทิ้งไปพอโดนเข้าทิ้งบ้างก็จะกลับมาโดยไม่ได้สำนึกว่าเขาเปลี่ยนไปแล้วขนาดไหนเพราะตัวเอง
ที่โมโหมากคือตอนที่ว่ากระแตสามารถผ่าตัดได้ ได้อยู่ห้องดี ๆ คือคนเป็นแม่จะคิดแบบนี้ได้เหรอ
ลูกตัวเองได้รักษาย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสินังแก้ว
(บางทีคนอ่านก็อินเกิ้น)
กระสวยอย่าหายไปนานนะ กลับมาเร็ว ๆ กระสวยคนดี~
อยากอ่านต่ออย่างมาก ขอบคุณค่ะ