ยืนยัน ID ซื้อขายเพื่อความมั่นใจของผู้โอนเงินค่ะ :: TBL-162-690 *ประวัติการซื้อขายมีให้ตรวจสอบนะคะ วางใจได้ค่ะ ว่าซื้อแล้วได้หนังสือแน่นอน*
เปิดจอง นิยายทำมือเรื่อง "ลิขิตรักอสุรกาย" 15 ก.พ. - 21 มี.ค. 56 จำนวนหนึ่งเล่มจบ จำนวนหน้าประมาณ 440 - 450 หน้า (หรืออาจจะเพิ่มให้มากกว่านั้นเล็กน้อย ถ้าติดลมในการปั่น) ใครนึกไม่ออกว่าใหญ่ขนาดไหน ก็ลองหยิบไม้บรรทัดมา ความหนาจะราว ๆ เกือบ 3 เซนติเมตรได้ (เพราะแค่400หน้าหน่อย ๆ มันก็เกิน 2.5 เซนแล้วล่ะ)
ราคาปก 400 บาทถ้วน โดยราคานี้ ได้รวมค่าส่ง(ใส่กล่องแน่นหนาแพคซีนกันกระแทกอย่างดี) + ลงทะเบียน สามารถติดตามรหัสได้ในเว็บไซต์ สำหรับหน้าปก เดี๋ยวดีไซน์เสร็จในขั้นสุดท้ายจะเอามาลงให้ยลค่ะ คาดว่าจะเป็นกราฟฟิกทำมือเองนะคะ
เพราะปกวาดต้องใช้งบประมาณเยอะ ปัดไม่แน่ใจว่าคนจะสั่งซื้อเยอะเปล่า กลัวกำไรจะไม่พอค่าวาดปกน่ะค่ะ แหะ ๆ ^^"
ส่วนของแถมอาจจะยัดถุงผ้าใส่ไปให้เหมือนเคยนะคะ (ตุนไว้เยอะ)
เอาไว้หิ้วของหิ้วหนังสือจ้า คิดว่าเลือกของแถมให้นักอ่านแบบเอาไปใช้งานได้จริง ดีกว่าเอาไปเก็บอย่างเดียวล่ะนะ
ถุงผ้าใบหนาอยู่ ใครเคยได้แถมไป ก็คงรู้ว่าใส่ของได้ดีพอสมควร
(ไม่ใช่อันสตอเบอรี่นะ แต่ถ้าสตอเบอรี่เหลือ จะจับใส่ไปให้เช่นกันค่ะ)
-------------------------------------------------------------------------
รบกวนส่งเมล์มาสั่งจอง รอการยืนยันโดยปัดจะส่งเลขที่บัญชีไปให้ค่ะสำหรับคนที่มีเบอร์บัญชีธนาคารของปัดอยู่แล้ว ก็ใช้กติกาเดิมค่ะ ส่งเมล์มาจองก่อน เผื่อสำหรับกรณี คุณโอนเงินมาแล้ว และลืมยืนยันการโอนเงิน ปัดจะได้ส่งเมล์หว่านตามตัวคุณถูก เพราะบางคนโอนแล้วลืมเลย --...
ส่งเมล์มาจอง หัวข้ออีเมล์ว่า "สั่งจอง นิยาย ลิขิตรักอสุรกาย"
เมล์มาที่ novelpat (แอด) gmail.comหรือถ้าใครต้องการรีปริ้นท์นิยายเก่า ๆ ที่พิมพ์ไปแล้ว ก็ใช้หัวข้อเป็น "สั่งจอง นิยายลิขิตรักอสุรกาย+รีปริ้นท์" หรือถ้าไม่เอาเรื่องใหม่ เอารีปริ้นท์อย่างเดียว ก็"สั่งจองนิยายรีปริ้นท์รอบเดือนกุมภา-มีนา 2556" แทนค่ะ
ซึ่งรีปริ้นท์ที่จะยังสั่งได้นั้น สั่งได้ทุกเรื่องยกเว้นสามเรื่องต่อไปนี้ ซึ่งจะไม่มีพิมพ์ใหม่อีกแล้วค่ะ
-คุณตำรวจยอดรัก
-คุณอาที่รัก
-เรื่องป่วน ๆ ของก๊วนยมทูต
----------------------------------------------------------------------
เรื่องที่ยังพิมพ์อยู่ (แนว Y) ดวงใจจ้าวมังกร ม่านราตรี และมิราเคิลคาเฟ่ ค่ะ
แนวปกติก็มี โซลสคูล , DD บริษัทขนส่งไม่จำกัด(เรื่องนี้มีจิ้นและออกสไตล์โชเน็นไอ)
มีปัญหาสงสัยสอบถามได้ตลอดเวลาทั้งที่ข้อความส่วนตัว และที่แฟนเพจค่ะ
https://www.facebook.com/NovelPat ป.ล. ที่ต้องเปิดจองไว้ ปิดไว เพราะอยากให้นักอ่านได้หนังสือทันก่อนหยุดยาวสงกรานต์ค่ะ (คำนวนไว้หมดแล้วว่าน่าจะทันก่อนช่วงไปรษณีย์ปิดยาว) ถ้าใครสั่งหลายเรื่อง และหนักเกิน 2 โล ไม่ว่าจะกทม.หรือต่างจังหวัด จับส่งเป็น ems อย่างเดียว เพื่อความสบายใจค่ะ ไม่ต้องเพิ่มเงินนอกรอบจ้ะ
สำหรับใครที่เก็บเงินไม่ทัน ก็แนะนำให้เก็บต่อไป เลยสงกรานต์ไปแล้ว อาจจะมีรอบตกหล่นให้จับจองอีกรอบจ้ะ
....
........
ตัวอย่างตอนพิเศษ ในเล่ม (คู่หลักและคู่รองอีกคู่ที่เน้นใส ๆ ) ส่วนคู่อื่น ๆ เช่นคุณพ่อปุริม ก็มีแน่ค่ะ รวมไปถึงคู่รีเทินร์ ภูธิป-พิภพ // และคู่ งู-กวาง ที่จะมาแจกความหวานให้ท่านชดเชยในเล่มเช่นเดียวกัน--------------------------------------------------------------------------------------------
สงครามระหว่างเผ่าผ่านมาเกือบสองเดือน พวกวิรัลก็ได้รับข่าวดีจากทางม่านฟ้า เด็กสาวกับอำมฤตนั้นเข้าพิธีแต่งงานด้วยกัน และตัดสินใจไปฮันนีมูนที่เกาะส่วนตัวทางทะเลใต้ของตระกูลพงศ์พิสุทธิ์ ทว่าม่านฟ้านั้นได้เชิญวิรัล ธาม พิชญ์และชาคร ไปเป็นแขกรับเชิญที่คฤหาสน์กลางเกาะของเธอด้วย เป็นเวลา 1 อาทิตย์ ซึ่งพวกวิรัลก็ตกลง และทั้งหมดก็ได้ออกเดินทางไปพร้อมกันด้วยเครื่องบินส่วนตัวของม่านฟ้าจากกรุงเทพฯ ไปยังจุดหมายปลายทางในเช้าของวันหนึ่ง
“เป็นเกาะที่ใหญ่ใช้ได้เลยนะ แถมทรัพยากรธรรมชาติก็จัดว่าสมบูรณ์เลยทีเดียว”
ธามเอ่ยชม หลังจากเครื่องบินถูกพาลงจอดที่รันเวย์ยาวบนเกาะเรียบร้อย
“คุณพ่อท่านซื้อไว้หลายสิบปีแล้วค่ะ ตอนนั้นราคาที่ดินยังไม่แพงขนาดนี้ อีกอย่างท่านก็ยังมีบุญคุณกับมนุษย์ซึ่งเป็นใหญ่เป็นโตของบ้านเมืองในช่วงนั้น จึงได้เกาะแห่งนี้มาด้วยราคามิตรภาพน่ะค่ะ”
ม่านฟ้าบอกพร้อมรอยยิ้มหวาน แต่วิรัลนั้นยิ้มเจื่อน ๆ ตอบรับ ไม่ค่อยจะแปลกใจเท่าใดแล้วว่า นิสัยเจ้าเล่ห์แกมโกงนั้น เด็กสาวได้รับมาจากผู้ใดกันแน่
“ท่านม่านฟ้าครับ รถรับส่งมาแล้วครับ พาพวกท่านวิรัลไปที่บ้านพักกันเถอะครับ”
อำมฤตเอ่ยขัดขึ้นเมื่อเห็นรถนั่งไฟฟ้า ขบวนยาว 10 ที่นั่ง แล่นมาจอดรอรับพวกเขาใกล้บริเวณรันเวย์ ทว่าม่านฟ้ากลับขมวดคิ้วยุ่ง และจ้องมองคนรักของเธอนิ่ง จนอำมฤตชะงัก แล้วจึงนึกขึ้นได้ว่าเขาเผลอพูดอะไรผิดไป
“เอ่อ...คือผม...ง่า พี่ลืมตัวไปหน่อย...ถ้ายังไงเราไปกันได้แล้วล่ะ...ม่านฟ้า”
ม่านฟ้ายิ้มหวาน พร้อมกับพยักหน้ารับ ทำเอาหนุ่ม ๆ แต่ละคนต้องมองอำมฤตด้วยความสงสาร เพราะอีกฝ่ายนั้นรับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงมาตลอด แต่ต้องมาแต่งงานกับเด็กสาวผู้เป็นเจ้านาย กว่าจะปรับตัวให้ทัดเทียมกัน คาดว่าอำมฤตคงจะต้องโดนม่านฟ้างอนใส่ไปอีกหลายรอบเลยทีเดียว
“อ๊ะ! อย่างนี้ผมก็ต้องเรียกคุณว่า ท่านอำมฤตด้วยสินะครับ”
จู่ ๆ พิชญ์ก็โพล่งขึ้นระหว่างที่กำลังขึ้นไปนั่งบนรถรับส่ง ซึ่งนั่นก็ทำให้อำมฤตสะดุ้งโหยงแล้วรีบออกปากปฏิเสธทันที
“หยุดเลยครับ กรุณาเรียกตามเดิมเถอะครับ ผมขอร้อง”
พิชญ์หัวเราะเบา ๆ เช่นเดียวกับม่านฟ้า ที่รู้ดีว่าชายหนุ่มต้องการแกล้งแหย่คนรักของเธอ
“สำหรับดิฉันขอแค่พี่น้ำวางตัวกับดิฉันตามปกติก็พอแล้วค่ะ ส่วนคนอื่น ดิฉันตามใจพี่น้ำเขา เพราะแค่นี้เขาก็เครียดหนักจะแย่อยู่แล้ว ที่ทุกคนในตระกูลของเรา เปลี่ยนท่าทางการวางตัวกับเขาอย่างสุภาพนอบน้อมกว่าเดิม...แต่เอาจริง ๆ ดิฉันคิดว่าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่ สถานะของพี่น้ำก็เป็นรองแค่ดิฉันกับท่านพ่อมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว...ก็แค่เปลี่ยนจากคุณเป็นท่าน ก็ไม่เห็นจะน่ากังวลอะไรเลยนี่คะ”
ม่านฟ้าบอกกับอำมฤต ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มเจื่อน ๆ แล้วบอกตอบ
“แตกต่างกันมากในความรู้สึกของผม เอ๊ย พี่ เลยล่ะ ...เอาเถอะ หลังจากนี้ พี่จะพยายามเคยชินนะ ...เพื่อม่านฟ้าด้วย”
อำมฤตบอกแล้วยิ้มน้อย ๆ คำพูดจริงที่ออกมาจากใจของเขา ทำให้เด็กสาวหน้าแดงระเรื่อ แล้วพยักหน้าตอบรับ เลิกพูดหยอกล้อ และนั่งเงียบ ๆ ข้างชายหนุ่มคนรักไปเช่นนั้น ทำเอาวิรัลกับพวกธามที่มองอยู่อดเอ็นดูไม่ได้
รถไฟฟ้าขับเคลื่อนมาจอดยังบริเวณที่พักอาศัยของเกาะ ซึ่งใช้เวลาเดินทางจากรันเวย์เกือบสิบนาที พวกเขาพากันตกตะลึง ราวกับได้เห็นสวนสวรรค์อยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะส่วนแผ่นดินปลายแหลมของเกาะนั้น เป็นที่ตั้งของบังกะโล จำนวนสี่หลังใหญ่ ที่มีระเบียงหน้าบ้านยื่นเข้าไปในส่วนของทะเล
ถัดจากแหลมเข้ามาเป็นหาดทรายขาวละเอียดนุ่มเท้า ผืนหาดกว้าง น่านอนอาบแดด บนฝั่งมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่เบื้องหน้าคฤหาสน์หลังงามซึ่งถูกปลูกสร้างในลักษณะของรีสอร์ทซึ่งผสมผสานระหว่างความเป็นไทยและบาหลี คละเคล้ากันอย่างหลงตัว คนงานบนเกาะหลายสิบชีวิต ออกมาตั้งแถวโค้งต้อนรับ ซึ่งม่านฟ้าก็หันไปถามพวกวิรัล
“ดิฉันกับพี่น้ำตั้งใจจะพักที่เรือนบนฝั่ง ที่นี่มีห้องหลายห้องให้เลือกนะคะ แถมประตูห้องนอนแต่ละห้องยังเปิดออกมาเล่นสระว่ายน้ำได้เลยอีกด้วย”
วิรัลมองห้องพักริมสระน้ำอย่างสนใจ แต่บังกะโลที่ติดทะเลก็ทำให้เขารู้สึกลังเลเลือกไม่ถูก
“ให้พวกเราเลือกพักสลับวันกันได้ไหมล่ะ สองสามคืนแรกนี้เราจะนอนพักกันที่บังกะโล แล้วคืนที่เหลือถัดมา ค่อยมาพักบนเรือนนี่”
ธามที่เห็นคนรักเลือกไม่ถูก เสนอความเห็นโดยถามผ่านม่านฟ้า ซึ่งเด็กสาวก็ยิ้มแย้มแล้วเอ่ยตกลงทันที อย่างไม่มีเกี่ยงงอน
“ถ้าอย่างนั้นก็เชิญตามสบายค่ะ พวกคุณพิชญ์กับคุณชาครเองก็เหมือนกันใช่ไหมคะ”
ม่านฟ้าบอกแล้วยิ้มหวาน เธอรู้มาจากวิรัลแล้วเช่นกันว่า พิชญ์กับชาครนั้นตกลงปลงใจคบหาเป็นคู่รักกันแล้ว
พิชญ์หน้าแดงกับรอยยิ้มติดเจ้าเล่ห์อย่างรู้ทันของเด็กสาว แล้วจึงพยักหน้าค่อย ๆ ตามมา
“ถ้าเช่นนั้นดิฉันจะให้คนนำสัมภาระของพวกคุณไปให้นะคะ เชิญเลือกบ้านพักกันได้ตามสบายเลยค่ะ”
ม่านฟ้าบอกกับทุกคน แล้วจึงหันไปเรียกคนของเธอมาสองราย พลางสั่งความอะไรบางอย่างอยู่ครู่หนึ่ง ทั้งคู่ก็พยักหน้า แล้วจึงเดินตรงมาโค้งให้กับพวกธาม ก่อนจะช่วยกันถือกระเป๋าทั้งหมดของแขกรับเชิญตรงไปยังบังกะโลอย่างขยันขันแข็ง
จากนั้นพวกวิรัลก็เดินตามคนของม่านฟ้าไปทางด้านปลายแหลมของเกาะ ที่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก ธามกับวิรัลเลือกบังกะโลหลังริมสุดที่ติดกับทะเล ส่วนชาครและพิชญ์นั้นเลือกหลังถัดมา บังกะโลแต่ละหลัง ปลูกสร้างไม่ติดชิดกันเกินไป มีระยะห่างเป็นส่วนตัว และที่สำคัญเท่าที่พวกวิรัลสังเกตเห็น ม่านฟ้าค่อนข้างใส่ใจกับการวางระบบบำบัดน้ำเสียจากบังกะโล ไม่ให้เกิดเป็นมลพิษกับสิ่งแวดล้อม และคาดว่าสิ่งปลูกสร้างบนเกาะเองก็น่าจะไม่ต่างกัน แถมยังมีอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าที่ทันสมัย โดยล้วนใช้พลังงานไฟฟ้าจากเทคโนโลยีธรรมชาติ ซึ่งเป็นพลังงานบริสุทธิ์ไม่ก่อให้เกิดมลภาวะแทบทั้งสิ้น
“ถ้าทำรีสอร์ทแข่งกับตระกูลนี้ คงต้องคิดหนักเลยทีเดียว”
ธามเอ่ยกึ่งขำกึ่งจริงจัง ซึ่งวิรัลก็หัวเราะเบา ๆ พวกเขาทั้งคู่แยกจากพวกพิชญ์และชาคร ขึ้นไปบนบังกะโลหลังริมสุดจากทางขึ้นด้านหลังซึ่งตั้งอยู่บนฝั่งผืนดิน ทว่าพอวิรัลได้เห็นสภาพในห้อง เขาก็ต้องอุทานด้วยความตื่นเต้นและชื่นชม เพราะมันโล่งโปร่งสบาย ลำพังแค่ลมทะเลก็เย็นพอที่จะไม่ต้องเปิดแอร์ใช้อยู่แล้ว แถมรสนิยมในการตกแต่งห้องก็ยังดูดีลงตัวมากอีกด้วย
“ห้องนอนอยู่ทางนี้ครับ”
คนของม่านฟ้ายกกระเป๋าเดินทางของทั้งคู่นำมาที่ห้องนอนซึ่งเป็นห้องที่ติดกับระเบียง และมีทางลงไปสู่ท้องทะเลกว้างเบื้องหน้า
“ห้องสุดยอดเลย! อ๊ะ! นั่นระเบียงที่เห็นนี่นา คุณธามดูสิครับ! มีบันไดลงไปในทะเลจริง ๆ ด้วย น้ำใสมากเลย เห็นปลาด้วยล่ะครับ!”
วิรัลที่อึ้งกับความสวยของห้องนอน ยิ่งทึ่งมากกว่าเมื่อเห็นประตูกระจกใสที่เปิดออกไปสู่ระเบียงด้านนอก ที่มีลานระเบียงกว้างและเก้าอี้อาบแดดวางคู่อยู่สองตัว ข้าง ๆ มีบันไดลงไปสู่ด้านล่างซึ่งเป็นผืนท้องทะเล น้ำใสสะอาดและลึกราวครึ่งตัวของวิรัลได้
“ใจเย็นเด็กน้อย เดี๋ยวเธอก็ได้เล่นน้ำทะเลจนสมใจเลย ตอนนี้เราพักผ่อนกันก่อนดีกว่านะ...ว่าแต่เรื่องอาหารในแต่ละมื้อล่ะ พวกเราต้องกินที่นี่ หรือขึ้นไปกินบนเรือนพร้อมพวกม่านฟ้ากันล่ะ”
ธามยิ้มมองคนรักอย่างเอ็นดู แล้วจึงหันไปถามคนของม่านฟ้า ซึ่งอีกฝ่ายก็โค้งนิด ๆ แล้วบอกตามที่เคยได้รับคำสั่งมาก่อนแล้ว
“ท่านม่านฟ้าบอกว่า พวกท่านสามารถสั่งอาหารตามสั่งทุกอย่างที่ต้องการได้ก่อนล่วงหน้ามื้ออาหาร โดยให้ทางครัวทำและมาเสิร์ฟ ที่นี่เลยก็ได้ ส่วนอาหารเย็น ถ้าไม่เป็นการลำบากนักก็อยากให้มาทานร่วมกันที่เรือนใหญ่น่ะครับ”
ธามและวิรัลพยักหน้าอย่างรับรู้ แล้วจึงสั่งความไปให้คนของม่านฟ้านำความไปบอกเด็กสาวว่า พวกเขาจะไปร่วมรับประทานอาหารมื้อเย็นรวมกันในทุกมื้อแน่นอน
จากนั้นเมื่อได้อยู่กันตามลำพัง วิรัลก็เริ่มจัดของเข้าตู้เสื้อผ้าด้วยตัวเอง เขาแว่ว ๆ เสียงชาครกับพิชญ์ทะเลาะกันใกล้ ๆ พอเดินออกไปชะโงกดูทางห้องด้านหลังที่พัก ก็เห็นชาครลากพิชญ์กลับบังกะโลของพวกเขาไปแล้ว
“สงสัยพี่เลี้ยงเธอคงจะตามมาจัดข้าวของให้ล่ะมั้ง แล้วชาครก็คงมาลากกลับไปตามเคย ...เธอจัดการเองได้ใช่ไหมล่ะวิรัล”
วิรัลหน้าแดงวาบ แล้วรีบบอกกลับไปด้วยความอาย
“ได้สิครับ! ก็แค่เอาเสื้อผ้าเข้าตู้เอง”
“หึ ๆ ว่าง ๆ ก็ย้ำบอกพี่เลี้ยงของเธอเอาสิ ...นี่ดีนะ ที่เขาเป็นแค่พี่เลี้ยงของเธอ ถ้าเขาเป็นพ่อของเธอ ฉันคงโดนพ่อตากีดกันกลั่นแกล้งแทนแน่”
ธามเปรยขึ้นตามมา ทำเอาวิรัลหัวเราะด้วยความขบขัน แล้วสั่นศีรษะไปมา
“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ อีกอย่างถ้าไม่ได้พิชญ์ช่วยเหลืออะไรหลาย ๆ อย่าง ผมกับคุณคงไม่ลงเอยกันแบบทุกวันนี้หรอกนะครับ”
ธามอมยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย จากนั้นเขาจึงชวนวิรัลกลับเข้าห้อง แล้วช่วยคนรักตัวน้อยเก็บข้าวของใส่ตู้เสื้อผ้าและนำของใช้ส่วนตัววางไว้ในห้องน้ำให้เรียบร้อย
“วิรัลดูห้องน้ำนี่สิ ถ้าเปิดมู่ลี่นี่ออก ก็ได้แช่อ่างน้ำแล้วเห็นวิวทะเลด้วยนะ โรแมนติกจริงเลยเชียว”
ธามที่นำข้าวของส่วนตัวของเขากับเด็กหนุ่มมาเก็บที่ห้องน้ำ เรียกคนรักเข้ามา ซึ่งพอวิรัลได้เห็นเขาก็ตื่นเต้นยกใหญ่
“อ่างนี่ก็กว้างด้วยนะครับ ว้าว มีที่นั่งห้อยขาในอ่างด้วย”
“พอเห็นที่นี่แล้ว ฉันชักอยากทำบ้านตากอากาศของตัวเองสักหลัง ในหมู่บ้านของพวกเราแล้วน่ะสิ พื้นที่ในหมู่บ้านยังมีที่ว่างอีกไหมนั่น ไปสร้างบ้านพักในแบบที่พวกเราชอบไว้ไปผ่อนคลายหลังเลิกงานกันดีไหม จะได้ไม่ต้องไปในไกล ๆ ให้คนอื่นเป็นห่วงด้วยไง”
ธามเสนอความคิด ซึ่งวิรัลก็พยักหน้าทันทีอย่างเห็นด้วย
“เป็นความคิดที่วิเศษเลยครับ ไว้ผมจะลองถามพิชญ์ดูนะครับ”
ธามอมยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าร่าเริงของเด็กหนุ่ม จากนั้นพวกเขาจึงกลับมาที่ห้องนอนและเอนกายลงนอนพักบนเตียงนุ่มกว้าง ซึ่งทำมาจากวัสดุชั้นดีไม่แพ้เตียงที่คฤหาสน์ของวิรัลเลยสักนิด
“มีเวลาอีกตั้งสองสามชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาพักกลางวันเลยนะ...”
ธามบอกแล้วยกยิ้มน้อย ๆ อย่างเจ้าเล่ห์ ซึ่งวิรัลก็ชะงัก พอจะคาดเดาได้ว่าอีกฝ่ายต้องการพูดอะไรกับเขากันแน่ เด็กหนุ่มจึงแสร้งทำเป็นยิ้มหวาน แล้วพลิกกายขึ้นคร่อมร่างของคนรัก ก่อนจะจัดแจงจับร่างสูงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตทีละเม็ด แล้วกระซิบบอก
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็...”
วิรัลค้างไว้แค่นั้น แล้วจึงลุกขึ้นพรวดพร้อมกับเดินมาที่ประตูกระจกเปิดมันออก พร้อมกับหันมายิ้มหวานให้คนรัก
“ไปเล่นน้ำกันดีกว่าครับ ถ้าช้ากว่านี้แดดแรง ตัวดำหมดพอดี”
คนโดนแกล้งถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วจึงส่งสายตาเป็นการคาดโทษเอาไว้ก่อน ทว่าก็เดินไปหยิบครีมกันแดดบนโต๊ะเครื่องแป้งในห้อง แล้วเดินตามคนรักไปที่ระเบียง ก่อนจะบอกให้วิรัลนอนลงบนเก้าอี้ยาวซึ่งปรับระดับได้แล้วทำการทาครีมกันแดดให้อีกฝ่าย โดยระหว่างทา ธามก็แกล้งลูบไล้และขยำเน้นบางส่วนจนวิรัลต้องหลุดร้องครางอย่างลืมตัว
“คุณธาม...ไม่เอานะครับ...ผมอยากเล่นน้ำก่อน...”
ธามหัวเราะในลำคอ ยั้งมือที่ซุกซนแล้วทากันแดดให้อีกฝ่ายตามปกติ ก่อนจะผลัดให้วิรัลทาให้เขาบ้าง ซึ่งวิรัลก็ทาไปหน้าแดงไป เพราะต้องลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกกว้างและเรือนร่างกำยำกึ่งเปลือยของคนตรงหน้า ที่แม้จะคุ้นเคยกันดี แต่วิรัลก็แทบไม่ค่อยได้มีเวลาจ้องร่างนั้นแบบตรง ๆ ใกล้ ๆ อย่างครั้งนี้สักที
“อือ...ทาดี ๆ สิ ...เดี๋ยวก็หมดอารมณ์เล่นน้ำ แต่มีอารมณ์ทำอย่างอื่นแทนหรอก”
ธามเปรยกึ่งดุ เมื่อวิรัลนั้นเผลอลูบไล้แผ่นอกเขาชนิดที่ชวนกระตุ้นให้เกิดอารมณ์แทนที่จะทากันแดดแบบปกติที่ควรจะเป็น
“อ๊ะ! ขอโทษครับ!”
วิรัลชะงักรีบบอก แล้วบีบครีมกันแดดออกจากหลอดเพิ่มก่อนจะตบแปะ ๆ บนอกอีกฝ่ายแรง ๆ ด้วยความตกใจและกลัวจะอดเล่นน้ำเข้าจริง ๆ จนธามสูดปากด้วยความเจ็บแทน แต่ก็เพราะแบบนั้นอารมณ์ที่ถูกปลุกขึ้นน้อย ๆ ของชายหนุ่มจึงถูกดับลงไปในที่สุด...
..................................................................................
แล้วพบกันในเล่มนะคะ ^^ ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดค่ะ 
อ้อฝากแจ้งนิดหนึ่งนะคะ สำหรับนักอ่านที่เพิ่งเคยโอนเงินซื้อหนังสือกับปัด... คือ
คนที่โอนเงินให้ปัด และส่งเมล์ยืนยันการโอนเงินมาให้แล้ว ปกติปัดจะส่งเมล์ยืนยันตอบกลับให้ท่านภายในไม่เกิน 12 ชั่วโมง ถ้าเกินนี้แสดงว่าเมล์ของท่านไม่ถึงมือปัดค่ะ ให้ส่งมาใหม่ หรือสอบถามได้ทั้ง ผ่านแฟนเพจ หรือ โทรมาสอบถามโดยตรงก็ได้ค่ะ รับโทรตลอดในช่วงเวลาที่ระบุไว้ในอีเมล์นะคะ (ยกเว้นฉุกละหุกอาจจะรับช้าหน่อยค่ะ)
ปัดไม่ได้ขึ้นรายชื่อคนโอนแล้ว หรือยังไม่โอนบนบอร์ดนะคะ แต่ท่านที่โอนแล้วสามารถใช้เมล์ที่ปัดส่งยืนยันตอบกลับเป็นหลักฐานแสดงได้ หากวันส่งปัดเกิดตกหล่นไม่ได้เมล์หาชื่อท่านแล้วแจ้งหมายเลขพัสดุตามกำหนดค่ะ
ปกติปัดจะเมล์หาคนโอนหลายรอบค่ะ รอบแรกสุด คือส่งเบอร์บัญชี คอนเฟิร์มออเดอร์ อีกรอบคือ ยืนยันการโอนเงินและแจ้งกำหนดคร่าว ๆ ในการไปโรงพิมพ์ รอบต่อมาคือไปโรงพิมพ์แล้วรู้กำหนดพิมพ์เสร็จ และรู้กำหนดที่จะจัดส่งตามมา ส่วนรอบสุดท้ายก็คือ ไปส่งพัสดุที่ไปรษณีย์และแจ้งรหัสพัสดุให้ท่านทราบ โดยรอบนี้ใครให้เบอร์โทรไว้ก็จะ sms ส่งไปว่า ส่งของแล้วนะ เช็คเมล์ด้วยฯ เป็นต้น
ดังนั้นรับรองว่าถึงไม่ขึ้นชื่อหน้าเว็บ หรือตามเฟชแต่ท่านก็ไม่ตกหล่นแน่นอน ถ้าท่านมีเมล์ตอบกลับทุกระยะเช่นดังที่กล่าวมาค่ะ รับประกันโดยการทำหนังสือแล้วส่งถึงผู้รับตอนนี้ก็ 7 -8 เรื่องเข้าไปแล้วจ้า! และตอนนี้ก็ได้ยืนยันตัวรับ ID ซื้อขายกับทางเล้าด้วยนะคะ TBL-162-690 ค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
