………………………..24……………………………………
ผมพาสองคนมาที่ห้องพักของผมอย่างเสียไม่ได้ขืนอยู่มีหวังความลับแตกแน่
“ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวนะเล็กพี่ขอขำแปป นึง คิดได้ไงอ่ะ ลูกชายนายก อบต” พี่โอ๋ขำก๊ากหลังจากมาถึง
“ก็มันจวนตัวน่ะพี่ คิดออกแค่นี้ล่ะ”
“โห มึง ถามกูบ้างยัง ว่ากูอยากเป็นไหม” ไอ้เมฆเหวลั่น
“เอาน่ามึง คิดว่าช่วยกูนะ”
“แล้วนี่มึงอยู่ที่นี่จริงๆเหรอว่ะ” ไอ้เมฆเอ่ยถามผม พลางมองไปรอบๆห้อง
“อืม ทำไมเหรอ ที่นี่ดีออก ใกล้ร้านนิดเดียวเอง”
“แต่ว่ามัน…”
“เหอะน่ามึง กูเป็นแค่เด็กบ้านนอกนะตอนนี้ คงไม่มีปัญญาไปอยู่คอนโดหรูๆหรอก” ผมตัดบท เพราะแค่ดูหน้าก็รู้แล้ว ว่าไอ้นี่มันต้องเอ่ยปากให้ผมย้ายไปอยู่ด้วยแน่
“งั้นกูอยู่นี่กับมึงนะ” ไอ้เมฆบอกก่อนจะนอนลงบนที่นอนผมหน้าตาเฉย
“เฮ้ย อย่าเพิ่งนอนดิว่ะ มาคุยกันก่อน ไอ้เมฆ!!!”
“ฮ่าๆๆ พวกแกนี่ฮาดีว่ะ ตัวเล็กอยู่กับเพื่อนดีๆนะพี่ต้องไปเข้าเวรก่อน มีอะไรโทรหาพี่นะ”
“ครับพี่”
พี่โอ๋ยิ้มพลางยีหัวผมเบา ก่อนจะออกจากห้องไป ทีนี้ก็เหลือผมกับลูกชายนายก อบต นี่แล้วที่ต้องเคลียร์กัน
“ไอ้เมฆ กูรู้นะว่ามึงไม่ได้หลับ ลุกมาคุยกันดิ” ผมบอกไอ้คนที่นอนอยู่เสียงเครียด จากที่เป็นเพื่อนกันมาเกือบตลอดชีวิตผมว่าวันนี้ไอ้เมฆมันแปลกๆ จึงมันจะเอะอะโวยวายเหมือนเดิมแต่แววตามันไม่เหมือนเดิม เหมือนมันมีเรื่องที่คิดไม่ตกอยู่ในใจตลอดเวลา
“มีอะไรว่ะ ไอ้เล็กกูง่วงนะ” ไอ้เมฆบอกอู้อี้ พลางมุดผ้าห่มไปด้วย
“เมฆ” ผมเรียกเสียงเย็น
“เล็ก กูขอโทษแต่ว่าตอนนี้กูยังไม่พร้อม ไม่พร้อมที่จะบอกอะไรทั้งนั้น ขอเวลากูหน่อยได้ไหม” คนที่นอนอยู่เอ่ยบอกเบาๆ ผมจับมือเพื่อนไว้แน่น ผมไม่คุ้นเคยกับท่าทางของมันในตอนนี้ ไอ้เมฆมันไม่เคยดูอ่อนแอขนาดนี้มาก่อน
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม มึงคือเพื่อนกูเสมอนะเมฆ กูจะไม่มีวันทิ้งมึงให้เผชิญปัญหาคนเดียวหรอกนะ อยู่กับกูสักพักก็ได้
สบายใจเมื่อไหร่ค่อยบอกนะ”
“อืม ถ้ากูพร้อมกูจะบอกมึงคนแรก กูสัญญา” ไอ้เมฆบอกก่อนจะนั่งเหม่อของมันต่อไป บอกตามตรงว่าผมห่วงมันมากแต่ก็คงช่วยอะไรไม่ได้มากไปกว่าอยู่ข้างๆ เท่านั้น
“โอ้ย ร้อนว่ะ กูอาบน้ำก่อนนะ” ไอ้คุณชายเมฆบ่น จะไม่ให้ร้อนได้ยังไงล่ะครับ ห้องผมมีแค่พัดลม คุณชายที่วันๆอยู่แต่ในห้องแอร์มีเหรอจะทนได้นาน
“เฮ้อ ร้อนๆๆ” ไอ้เพื่อนรักยังคงบ่นของมันไป ถอดเสื้อไป ผมมองมันพลางส่ายหน้าระอาก่อนจะเห็นอะไรบางอย่างที่มันไม่ควรจะมี
รอยจูบ ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ไอ้เมฆรอยพวกนี้คงเป็นเรื่องธรรมดา แต่ไอ้เมฆไม่ใช่ มันหวงตัวเกินกว่าที่จะให้ใครสักคนมาทำรอยพวกนี้ ไม่ว่ามันจะนอนกับใครมันไม่เคยมีรอยแบบนี้มาให้เห็นสักครั้ง ไหนจะแววตาที่เหมือนมีอะไรในใจของมันอีก ยิ่งคิดก็ยิ่ง งง ตกลงเพื่อนผมมันเป็นอะไรกันแน่นะ
“เอาล่ะๆ เริ่มงานกันเลย” ไอ้เมฆบอกก่อนจะไปช่วยไม้เปิดร้าน อย่างที่คิดกัน ตอนนี้นายเมฆา เพื่อนผมกลายเป็นพนักงานร้านแกลอรี่ไปเป็นที่เรียบร้อยหลังจากที่มันพยายามตื้อพี่ต้นอยู่นาน พี่แกเลยใจอ่อนยอมให้มันทำงานด้วยข้อเสนอสุดคุ้มคือ มันไม่เอาค่าแรงสักบาท
“เหอะ ดีจัง มีพี่เมฆมาช่วยอีกคน ร้านเราคงลูกค้าตรึมอ่ะ” เจ้าไม้บอก
“ทำไมว่ะ ไอ้น้อง” ไอ้เมฆเอ่ยถาม เอาจริงๆคือผมก็สงสัยเหมือนกันนะครับ
“โด่พี่ อยู่หลังเขาป่ะเนี่ย เคยดูไหม คอฟฟี่ ปริ๊นซ์ น่ะ หุหุ ตอนนี้ร้านเรามีชายหนุ่มสุดหล่อ เป็นพนักงานตั้งสี่คนนะ ถึงลุงเจ้าของร้านจะแก่ไปหน่อยแต่คงเรียก ป้าแถวนี้ได้บ้าง ถือว่าหยวนๆ ฮ่าๆๆ” ไอ้ไม้เพ้อถึงซี่รี่ย์เกาหลีสุดฮิต เมื่อหลายปีก่อน พลางยกยิ้มภูมิใจ
“ไอ้ไม้ แกว่าฉันแก่อีกคำเดียว ฉันไล่แกออกแน่” พี่ต้นเหวลั่น แต่ไอ้จอมกวนมีเหรอจะกลัว
“เหอะ เอาเด้ ถ้าลุงไล่ผมออกอ่ะนะ ร้านลุงนั่นแหล่ะจะเสีย เพราะขาดตัวดึงดูดลูกค้าอย่างผม อย่าลืมดิสาวๆมาที่นี่เพราะเสน่ห์ผมนะ”
“ครับ พ่อโดม พ่อณเดช ไปเลยนะ ไปเปิดร้านโน่นไป๊” พี่ต้นไล่เสียงดังผมกับไอ้เมฆได้แต่หัวเราะกับคู่กัดต่างวัย ที่อายุห่างกัน 10 ปี แต่กลับเถียงกันเป็นเด็กประถม
บรรยากาศในร้านวันนี้ดึกคักอย่างที่ไอ้เจ้าไม้มันบอกจริงๆซะด้วยสิครับ เพราะนอกจากแฟนคลับไอ้น้องไม้ที่เป็นพวกสาวใสวัยมัธยมแล้วยังมี สาวๆ ที่มาเพิ่มเพราะไอ้เพื่อนคลาสโนว่า ตัวพ่อของผมอีกหลายสิบคน เอาเป็นว่าวันนี้ผมชงกาแฟจนตาลายไปแล้ว ต่างจากไอ้น้องไม้กับไอ้เมฆที่ คุยจ้อกับสาวๆอยู่หน้าร้าน เฮ้อโลกมันช้างไม่ยุติธรรม
“เหนื่อยไหมเล็ก มาพี่ช่วย” พี่ต้นเอ่ยถาม
“ ผมว่าพี่กับผมก็ยุ่งไม่ต่างกันนะครับ ผมไม่อยากเอาเปรียบพี่นะ”
“แต่พี่อยากช่วยเล็กนะ เต็มใจช่วยตลอดชีวิต”
ผมได้แต่ยิ้มแกนๆ กับคำพูดของพี่ต้น ผมรู้ว่าพี่ต้นรู้สึกยังไง แต่พี่ต้นเป็นคนดี ดีเกินไปที่จะมาชอบคนอย่างผม
“นี่ลุง เดี๋ยวพี่เล็กก็เป็นเบาหวานตายกันพอดีหรอก เยอะนะเราน่ะ” ไอ้เด็กแสบที่เข้ามาถูกจังหวะทุกทีเอ่ยขึ้น
“ไอ้มาร ทำไมมาถูจังหวะทุกทีเลยว่ะ”
“ผมชื่อไม้ครับลุง แก่แล้วก็งี้ ขี้หลงขี้ลืม”
“แต่สำหรับฉัน แกเป็นมาร มารความสุขด้วย” พี่ต้นพูดเสียงลอดไรฟัน
“โถๆๆๆ น่าสงสารลุงแก่ๆที่ ต้องอกหักช้ำรักอยู่ร่ำไป มามะ เดี๋ยวน้องไม้จะซ้ำเติม เอ้ยปลอบใจเองมาม่ะๆๆ” ไอ้ไม้จอมกวนยังคงล้อเลียนพี่ต้นต่อ จนผมแอบขำ ผมว่าถ้าจะมีใครสักคนที่ทำให้ผู้ชายใจเย็นอย่างพี่ต้นฟิวส์ขาดได้คงมีแค่ไอ้น้องไม้คนเดียวล่ะครับ
วันนี้ร้านเราคนเยอะทำให้พวกผมต้องชงกาแฟกันจนมือระวิง จนแทบจะเป็นลมแต่มันก็คุ้มเพราะวันนี้มีอะไรให้ทำเยอะดี ผมไม่ค่อยชอบอยู่ว่างๆเท่าไหร่มันฟุ้งซ่านน่ะครับ
“เฮ้อออออออออออ เสร็จซะที” ไอ้ไม้ จอมกวนตะโกนลั่นร้านทันทีที่ลูกค้ากลุ่มสุท้ายเดินออกไป
“เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย งานร้านกาแฟเนี่ย” คุณชายเมฆบ่นตามอีกคน
“อย่าบ่นน่า แกเองไม่ใช่เหรอที่อยากทำน่ะ เดี๋ยวพี่ต้นมาได้ยินเข้าก็โดนไล่ออกกันหมดหรอก” ผมบ่น
“แหม พี่พวกผมก็แค่บ่นเฉยๆ เนาะพี่เมฆ งายเยอะซิดีแบบว่าร้านกำไรเยอะ สิ้นปีลุงจะได้ให้โบนัสเราเยอะๆไง เนาะ” เจ้าไม้ยิ้ม
แป้น ก่อนจะแก้ตัวแทนลูกพี่มัน( ที่มันเพิ่งสถาปนากันวันนี้)
กรุ๊งๆๆกริ๊งๆๆ
เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น เป็นสัญญาณว่ามีคนเข้ามาในร้าน เจ้าไม้ที่รู้หน้าที่รีบวิ่งออกไปหน้าร้านทันที
“เฮ้อ” ไอ้เมฆถอนหายใจเสียงดัง จนผมต้องมองด้วยความสงสัย
“เหนื่อยมากเหรอว่ะ กลับบ้านก่อนก็ได้นะเดี๋ยวกูเก็บเอง”
“ไม่ใช่เรื่องงานหรอก กูมีอะไรคิดนิดหน่อย”
“เรื่องอะไรล่ะ เมื่อไหร่มึงจะบอกกูสักที”
“คือกู…..กู…..”
“พี่เล็ก มีคนมาหาครับ” ไอ้ไม้ตะโกนบอก
“อือ เดี๋ยวพี่ไป” ผมตอบกลับ ว่าแต่ใครมาหาผมกันนะ จำได้ว่านอกจากไอ้เมฆแล้ว ก็มีแค่พี่โอ๋ที่รู้นี่นา แล้วใครมากัน
“ใครมาหามึงว่ะ ไอ้เล็ก” ไอ้เมฆถามเสียงเครียด
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ”
“หรือจะเป็นไอ้วัต” ไอ้เมฆเดา
“คงไม่ใช่หรอกมั้ง ไอ้วัตมันจะตามหากูทำไม ในเมื่อมันเป็นคนพูดคำนั้นเอง”
“เล็ก กูอยู่ข้างมึงเสมอนะ ไปเถอะเดี๋ยวกูพามึงออกไปเอง ถ้าเป็นไอ้วัตจริงๆกูไม่ยอมให้มันทำอะไรมึงอีกแล้ว” ไอ้เมฆบอก
ก่อนจะจับมือผมแน่น
เราสองคนเดินออกมาจากหลังร้าน ก่อนจะเจอกับผู้ชายคุ้นตายืนรอที่หน้าร้าน
...............................................TBC....................................
ใครน๊อออออออออออออออออออออ ที่มา ฮ่าๆๆๆ
ปล คือพิตจะมาบอกว่า เรื่องนี้ จะเป็นซีรี่ย์นะคะ ชื่อว่า เล่ห์/ ร้อย/ รัก
มีทั้งหมดสามเรื่อง แต่เดี๋ยวจะบอกอีก ทีว่า อีกสองเรื่อง มีอะไรบ้าง
และตัวละครเป็นใคร
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ รักทุกคนมากๆน๊า
หัวข้อ: ซีรีย์ เล่ห์/ร้อย/รัก By Pita : เล่ห์ร้ายกลายรัก (จบ) + แจ้งข่าว P1 17/4/14 (อ่าน 289827 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก