Page 13 : ผู้ชายอายุสามสิบกว่าๆ มีเสน่ห์อย่างประหลาด (1/2)
นิตยสารเล่มใหม่ถูกจัดส่งไปตามจุดวางต่างๆ ทั้งร้านกาแฟ ร้านอาหาร โรงพยาบาล และห้างสรรพสินค้า สำหรับเดือนสุดท้ายของปีกับการได้สองหนุ่มมาขึ้นปก ถือว่าประสบความสำเร็จเหนือความคาดหมาย เพราะเท่าที่บก.เอ้ตะเวนเช็คตามร้านต่างๆ พบว่าเพียงครึ่งวัน Gayscale ก็หมดเกลี้ยงยกปึก พอกลับมาออฟฟิศ เจ้าพุดแอดมินก็รายงานว่า การแจกตามสถานีรถไฟฟ้าก็ได้รับความสนใจมากกว่าเล่มก่อนๆ อย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะสาวๆ อายุ 20 ต้นๆ ทั้งที่เป็นนักศึกษาและ first jobber
“เดี๋ยวศุกร์นี้พุดลองคุยกับพี่อ๊อดนะ ว่าจะวิ่งรถวางหนังสือตามรูทเดิมอีกรอบได้มั้ย” บก.หมายถึงการเติมหนังสือ ซึ่งปกติจะเติมทุกวันที่ 10-15 ของเดือน ทว่าครั้งนี้เป็นกรณีพิเศษ ต้องรีบเติมให้เร็วขึ้น ไม่งั้นคนจะได้เห็นหัวหนังสือเป็นช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น
“ได้ครับ เออพี่เอ้ครับ เย็นนี้พี่เป็ดชวนไปปาร์ตี้วันเกิดแกที่บ้านนะครับ”
“เออ...วันนี้นี่ พี่เกือบลืมแน่ะ” พูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาน้องชาย ไม่ต้องมีญาณทิพย์ก็รู้ว่าไอ้เอสลืมแหงๆ
ปลายสายกดรับ น้ำเสียงฟังดูรีบๆ บก.เอ้เลยเข้าประเด็นแบบไม่ต้องมีเกริ่น “เอสเย็นนี้ไปวันเกิดเป็ดมั้ย ฮะ?? จะซื้อปากกาเป็นของขวัญอีกแล้วเหรอ ปีที่แล้วแกก็ให้ปากกานะไอ้เอส เออ...เดี๋ยวฉันซื้อเอง แกนี่ไม่ได้เรื่องเล้ย”
บ่นน้องชายจบก็หันมาบอกกับแอดมินผู้จัดการทุกสิ่งอย่าง “ของขวัญเป็ดน่ะ เอ่อ พุดจัดการแล้วกัน อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ปากกา งบเท่าเดิม”
สั่งจบก็หันหลังเดินเข้าห้องไป ทิ้งให้พี่พุดนั่งอึ้งอยู่สองวิ ...ว่าแต่เขา อิเหนาเป็นเองแท้ๆ เลย!
สระว่ายน้ำข้างบ้านถูกปรับเปลี่ยนให้เป็นลานปาร์ตี้เล็กๆ สำหรับเพื่อนๆ ลูกชายคนเดียวของบ้าน คุณสหกิจกับคุณวิจิตราถูกจับเข้ากรงเรียบร้อย เพื่อจะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลานในภายหลัง วันนี้คุณหญิงลงมือเปิดครัวพร้อมลูกมืออีกสามคนตั้งแต่ช่วงบ่ายของวัน เพื่อจัดเตรียมอาหารที่วางแผนล่วงหน้ามากว่าสองอาทิตย์ ใครจะหาว่าโอเวอร์อย่างไรคุณหญิงไม่สน นี่ถ้าตาเป็ดแต่งงานเมื่อไร คุณหญิงก็ว่าจะตกแต่งครัวใหม่เพื่อทำโต๊ะจีนด้วยตัวเองเลยทีเดียว
“ฮัลโหลตาเป็ด ผลไม้ที่แม่ซื้อมาเมื่อเช้ามันหายไปถุงนึง ลูกเห็นบ้างมั้ย” ขณะนี้ลูกมือทุกคนกำลังหาถุงผลไม้ที่คุณหญิงจะนำมาแกะสลักทั่วบ้าน เป็นแตงโมพันธุ์ดีที่อิมพอร์ตจากญี่ปุ่น คุณหญิงท่านว่าเนื้อแน่นหวานกรอบ เปลือกหนาพอประมาณ เหมาะแก่การสลักลายมากกว่าแตงโมไทย
“ใช่ๆ แตงโมนั่นแหละ ฮะ!! แกยกไปกินที่ออฟฟิศ!! ตาเป๊ดดดด รู้มั้ยว่ากว่าจะส่งมาไทยน่ะแม่ออเดอร์เป็นอาทิตย์ๆ!” วางสายจากลูกชายแล้วคุณหญิงก็ลมแทบจับ เอาเถอะ เปลี่ยนจากแตงโมเป็นฟักทองก็ได้ เป็นปาร์ตี้ฮาโลวีนย้อนหลังก็แล้วกัน เฮ้อ...
ออด...ออด...เด็กดูแลบ้านกดรีโมทเปิดประตูรั้ว เมื่อมองจากกล้องวงจรปิดแล้วเห็นว่าผู้มาเยือนมิใช่ใครอื่น แต่เป็นเพื่อนของคุณเป็ดเอง ระยะนี้เห็นหน้าคุณจีบ่อยๆ ผู้ชายตัวเล็กๆ ขาวๆ หน้าตาน่ารัก มองแล้วนึกถึงตุ๊กตาอะไรสักอย่างที่คุณเป็ดยัดไว้ในห้องเก็บของ
จีรวัฒน์พาตัวเองเข้าไปที่ส่วนครัวของบ้าน เห็นแม่พี่เป็ดกำลังสาละวนอยู่กับผลไม้กองโตจึงเดินไปหยุดอยู่ข้างๆ พลางส่งเสียงทักทายเบาๆ เพื่อไม่ให้เจ้าของบ้านตกใจ
“ป้าครับ ผมเอาแตงโมมาฝาก” น้องจียื่นถุงในมือซึ่งบรรจุผลไม้ลูกโตไปให้ คุณหญิงเลิกคิ้วทำตาโต ขอบอกขอบใจยกใหญ่
“ป้ากำลังกลุ้มกับแตงโมอยู่พอดีเลยลูก ตาเป็ดดันเอาแตงโมญี่ปุ่นที่จะใช้แกะสลักไปกินซะนี่” คนได้ฟังหัวเราะตาหยี ยังไม่ทันเอ่ยอะไร คุณหญิงก็ถามขึ้นมาเสียก่อน
“แล้วทำไมมาแต่วันเลยล่ะลูก”
“มีนัดลูกค้าแถวนี้ครับ พี่เป็ดเลยวานให้ซื้อแตงโมมาคืน” ตอบอย่างสุภาพพร้อมรอยยิ้มประจำกาย เสียงแม่พี่เป็ดบ่นพึมพำอยู่กับตัวเอง ก่อนจะเอ่ยชวนผู้มาเยือนให้ชิมอาหารที่ทำเสร็จส่วนหนึ่งแล้ว
“ลองชิมบาร์บีคิวให้ป้าหน่อย อันนี้ลองปิ้งดูก่อน จืดไปมั้ยจ๊ะ” น้องจีที่วางแผนว่าจะกลับทันทีที่ของถึงมือผู้รับเลยต้องเปลี่ยนใจกลางคัน มือขาวรับบาร์บีคิวไม้โตมาแล้วส่งเข้าปาก หมูนุ่มๆ หมักซอสรสหวานๆ เค็มๆ คือรสชาติแรกที่ได้สัมผัส ตามมาด้วยมะเขือเทศและสับปะรดรสเปรี้ยวพอประมาณ ตัดเลี่ยนได้เป็นอย่างดี
“อร่อยแล้วฮะ เมนูนี้ขายดีแน่นอน” แม่ครัวใหญ่ยิ้มแก้มปริรับคำชม ก่อนจะสั่งให้เด็กเอาเมนูอื่นๆ มาให้เพื่อนลูกชิมต่อ “ลองชางเกรียด้วยนะน้องจี โถนี้ป้าใส่มะม่วงสุกไปด้วย ไม่รู้รสจะแปลกไปหรือเปล่า”
นักชิมจำเป็นรับแก้วทรงสูงบรรจุไวน์แดงผสมผลไม้สดมาชิม รสออกหวานกว่าที่เคยดื่ม แต่ก็แปลกใหม่ไปอีกแบบ “หอมมะม่วงดีนะฮะ คุณป้าหมักไว้กี่วันเหรอครับ”
“ประมาณสามวันจ๊ะ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าจะทำ ไม่งั้นคงได้หมักกับผลไม้นานกว่านี้”
จบจากเครื่องดื่มแก้วนั้น น้องจีก็ต้องลุยเมนูอื่นๆ อีกเกือบสิบรายการ จนรู้สึกอิ่มแน่นแบบท้องแทบระเบิด ทีแรกคุณหญิงจะให้อยู่ยาวจนถึงช่วงงานเริ่ม แต่น้องจีต้องขอตัวออกมาก่อน เพราะยังไม่ได้เตรียมของขวัญให้เจ้าของวันเกิดเลย
“หาสาวสวยๆ ผูกโบว์มาเลยน้องจี ป้าจะได้จัดงานแต่งต่อ” เจ้าของบ้านหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ส่วนคนฟังยิ้มรับไม่ตอบอะไร
เมื่อขึ้นบนรถแล้ว จากที่เอาแต่คิดว่าจะซื้ออะไรเป็นของขวัญ ตอนนี้ในหัวของน้องจีกลับมีแต่ประโยคสุดท้ายของคุณป้าวนไปวนมา
จะหน้าตาเป็นยังไงนะ เจ้าสาวของพี่เป็ดน่ะ...
…………. Gayscale Magazine………….
หลังไปรับบรีฟจากธนาคารสินทรัพย์เรียบร้อย สิปป์ศิลป์ก็แยกกับน้องจีที่หน้าสำนักงานใหญ่ของธนาคาร กะว่าจะไปห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ เพื่อดูของขวัญให้พี่เป็ดสักชิ้น ระหว่างรอแท็กซี่ซึ่งคนต่อคิวกันยาวเหยียด สองมือจึงคว้าสมาร์ทโฟนขึ้นมาเล่นไปพลางๆ โปรแกรมสนทนายอดฮิตขึ้นหมายเลขเตือนว่ามีข้อความเข้ามา กว่าครึ่งเป็นข้อความจากเกม line pop ที่สิปป์ไม่รู้ว่าแม่งสนุกตรงไหน ความสามารถก็ไม่ได้ใช้ อาศัยความเร็วกวาดมั่วๆ ไปอย่างนั้นเอง หลังจากเล่น(ทั้งวันทั้งคืน)อยู่สามวัน นักเขียนก็ตัดสินใจลบแอพฯ นั่นออก ไม่งั้นงานการไม่ได้ทำกันพอดี กลับมาทำฟาร์ม hay day ชิลล์ๆ ดีกว่า
“มึงจะไปซื้อของขวัญวันเกิดพี่เป็ดเปล่า” ข้อความจากตากล้องถูกทิ้งไว้เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว นิ้วเรียวกดตอบไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบกลับมาด้วยเวลาไม่ทิ้งกัน
“ไปเจอกันที่เซ็นทรัลเลยก็ได้” ข้อความสุดท้ายของเมตตาเป็นอันสรุปสถานที่นัดหมาย สิปป์จึงบอกแท็กซี่ไปตามนั้น
ระหว่างทางนักเขียนประจำกองฯ ก็ใช้เวลาใคร่ครวญถึงสิ่งที่น่าจะซื้อให้พี่เป็ด ผู้ชายอายุสามสิบกว่าๆ ไม่แน่ใจว่ากว่าไปเท่าไร แต่น่าจะเกือบๆ สามสิบห้า ลูกเมียไม่มี แก่ สปอร์ต ปากหมา กทม. บ้านรวย หน้าตาพอใช้ หัวเถิกนิดหน่อยพอมีเสน่ห์ (//กูแค่หน้าผากกว้างเว้ย – เสียงจากพี่เป็ด) แลดูเป็นผู้ชายเพียบพร้อมที่มีทุกอย่างในชีวิต อ่อ...ขาดแต่เมียอย่างเดียวนี่แหละ
แท็กซี่เทียบจอดหน้าห้างในเวลาประมาณบ่ายสามโมง กว่างานจะเริ่มก็เกือบๆ สองทุ่ม นักเขียนคำนวณเวลาในใจแล้วก็เริ่มคิดไม่ตก เดินซื้อของจนขาลากยังไงก็ไม่เกินชั่วโมงหนึ่ง กินข้าวนั่งเล่นเอาให้เต็มที่แบบไม่กลัวร้านจะไล่ก็ไม่เกินสองชั่วโมง เวลาเหลือบานเบอะขนาดนี้ จะทำอะไรดีวะ
“อยู่ไหนละมึง” ไลน์ไปไม่ตอบ สิปป์เลยต้องโทรหาเพื่อนสนิทแทน ปลายสายส่งเสียงบอกประมาณว่ากำลังหาที่จอดรถ แล้วสัญญาณก็ตัดไป
เมตตาวนรถจนเจอที่ว่าง หมุนพวงมาลัยสองสามทีก็เข้าซองจอดเรียบร้อย สิ่งแรกที่ทำหลังลงจากรถคือต่อสายหาคนที่นัดไว้ทันที ไม่ใช่โมโหกูแล้วระเบิดตัวเองกลางเซ็นทรัลไปแล้วนะ...
“เออ เมื่อกี๊แม่งไม่มีสัญญาณ กูกำลังเดินเข้าไป ฮะ?? เดี๋ยวเจอกันก่อนค่อยว่ากัน” ตากล้องกดวางสายพร้อมคิ้วขมวดเป็นปม วันนี้วันอะไร หิมะจะตก พระอาทิตย์ขึ้นแทนพระจันทร์ หรือหมามันขันได้
ไอ้สิปป์ชวนดูหนัง!!
“อะไรยังไง น้องสิปป์ถึงชวนพี่เมตดูหนังจ๊ะ” ตากล้องปรี่เข้าไปยืนแซะคนที่กำลังกดโทรศัพท์อย่างเมามัน คนถูกแซะทำหน้าหมาเบื่อโลก เอามือผลักไหล่ไอ้ตัวควายๆ ที่ยืนเบียดกลางห้าง
“ขนลุก!! มึงจะไม่ดูก็เรื่องของมึง แต่กูไม่มีที่จะสิงสถิต อีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเวลานัด กูจะไปนอนเล่นในโรงหนัง” พูดจบก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ขายตั๋วโดยไม่หันมาสนใจคนเพิ่งมาถึงแม้แต่น้อย
แล้วพี่เมตจะทำอะไรด๊าย นอกจากเดินไปซื้อน้ำกับป็อปคอร์นรอเท่านั้นเอ๊ง!
โดยปกติแล้วสิปป์ศิลป์ไม่คิดจะเสียตังค์ดูหนังในโรงด้วยเหตุผลสามข้อคือ
1. โรงหนังแม่งมืด ความมืดก่อให้เกิดจินตนาการหลายอย่าง และจินตนาการเหล่านั้นทำให้สิปป์ขนลุกขนพอง เป็นต้นว่า รู้สึกเหมือนมีใครมาหายใจรดต้นคอตลอดเวลา
2. แอร์แม่งเย็น หนาวจนดูหนังไม่รู้เรื่อง และลุกไปฉี่จนคนข้างๆ แอบสกัดขาหน้าทิ่มด้วยความรำคาญ
3. มีปัจจัยด้านเสียงที่ควบคุมไม่ได้จากการอยู่รวมกันหลายคน เช่น การเม้าท์มอย แดกป็อปคอร์น ดูดเป็ปซี่ เสียงโทรศัพท์ บีบี ไลน์ เฟสบุค ทวิตเตอร์ รวมถึงการถูกถีบเก้าอี้ และการได้ดูหนังสดโดยไม่ตั้งใจ
และในขณะนี้ที่หนังฉายมาได้ 15 นาที เหตุผลข้อสองก็เริ่มปฏิบัติงานอย่างเต็มกำลังความสามารถ...
“กูไปห้องน้ำนะ” นักเขียนผู้พ่ายแพ้แก่ความหนาวกระซิบบอกเพื่อนสนิท ก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ประตูทางออก ดีที่ได้ที่นั่งริมสุด ไม่งั้นคงต้องเดินเหยียบเท้าคนอื่นไปตลอดแถว พอเสร็จภารกิจกลับมานั่งประจำที่ เสื้อคลุมเนื้อนิ่มก็ลอยหวือมาจากคนข้างๆ แม้จะไม่ใช่เสื้อกันหนาวหนาๆ แต่ก็สามารถลดอัตราเมตาบอลิซึ่มของร่างกายลงได้กว่า 50%
คนขี้หนาวนั่งห่มเสื้อตัวอุ่นจนหนังจบ จากเดิมที่ตั้งใจตีตั๋วมาหลับ กลับกลายเป็นต้องนั่งลืมตาโพลงทั้งเรื่อง หนังมันก็สนุกพอประมาณ แต่ที่ทำให้หลับไม่ลงก็คือกลิ่นน้ำหอมประจำตัวของเจ้าของเสื้อที่รบกวนจังหวะการหายใจอยู่ตลอดเวลา เป็นความหอมสดชื่น รู้สึกผ่อนคลาย
แต่อันตรายต่อหัวใจ!TBC.
//ตอนนี้ยังไม่จบนะคะ ตัดมาก่อน เพราะอีกครึ่งลบแล้วแก้ แก้แล้วลบมาเกือบอาทิตย์แล้ว
ถ้ารอให้ครบทั้งหมด คาดว่าจะได้อ่านกันเดือนหน้า *ทำหน้าสำนึกผิด*
หายไปนานอีกแล้วววว เมื่อตอนพิเศษวันพ่อก็เขียนเสร็จไม่ทัน พอปีใหม่ก็เขียนไม่ทันอีก โฮกกกกก
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกยอดคลิก ที่มีติดตามกันมาเรื่อยๆ แม้จะหายไปเกือบเดือนนะคะ
อีกครึ่งนึงน่าจะตามมาในวันสองวันนี้ จริงๆ มันก็ไม่ยาวมาก ประมาณสองหน้าเอสี่ แต่ยังไม่ได้อย่างใจ รอแปบเน้ออ
หัวข้อ: - GAYscale Magazine - กองบ(เ)ก(ย์)สุดป่วง! #แจ้งข่าววววว P.41 30/01/16 (อ่าน 370606 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก