Lesson 51
( Kim Part )
“คุณรู้...” ใช่ เค้ารู้ชื่อผมได้ยังไงกัน ในเมื่อผมปิดตายชื่อเก่าของผมไปแล้ว โดยเปลี่ยนชื่อใหม่ทั้งหมด รวมถึงปลอมแปลงนามสกุล
“คุณเป็นใครกันแน่” เมื่อผมถามออกไปไฟในรถก็สว่างขึ้นทันที และภาพของคนที่จับตัวผมมาก็ปรากฏขึ้นมา มันทำให้ผมอึ้งและทำอะไรไม่ถูก เค้าคือ...
“คะ คุณโชว์” ผมพูดเสียงแทบไม่มี นี่หรือเปล่าที่เค้าเรียกกันว่าอาการช็อกน่ะ
“หึ ยังจำหน้ากันได้อีกหรอ” ผมไม่ตอบแต่หลุบตาลงต่ำลง
“จะไม่มองหน้ากันหน่อยหรือไง” พี่โชว์พูดเสียงแข็งขึ้น
“อ๊ะ!!!” พร้อมกับที่ผมโดนมืออันแข็งแรงกระชากหัวจนต้องเงยหน้าขึ้น
“มึงคงสนุกมากสินะ ที่ทิ้งกูแบบนี้”
“มะ...ไม่ใช่” ผมกำลังจะพูดขึ้นแต่ก็ถูกมือของพี่โชว์บีบปากไว้
“มึงอย่ามาโกหกกู...ลงทุนถึงขนาดเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุล หึ แต่มึงก็หนีกูไม่พ้นหรอก!!!!” พี่โชว์หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋า ซึ่งผมเห็นลางๆว่ามันเป็นผ้าสีขาวๆ และน่าจะมียาสลบโปะอยู่แน่ๆ
“อย่า อย่า!!! อย่าทำผมนะ” ผมพยายามตะกายหนีแต่ก็ไม่พ้นเพราะสู้แรงไม่ไหว จนกระทั่งผ้าสีขาวผืนนั้นมาปิดกลั้นทางหายใจของผม ผมพยายามกลั้นหายใจแต่ก็ไม่ไหวเผลอสูดอากาศเข้าปอด ร่างกายก็เกิดอาการชาๆ สลึมสลือและผมก็ไม่รู้สึกตัวในที่สุด
ผมรู้สึกตัวอีกทีก็พยายามลืมตาขึ้น...ที่นี่ที่ไหน เพดานห้องสีขาวสะอาดตา เตียงนอนขนาดคิงไซส์สีขาวที่ผมนอนอยู่แต่ว่ามันแปลกตรงที่ว่า ผมไม่คุ้นเคยกับสถานที่นี้เลย ผมพยายามทบทวนเรื่องราวต่างๆจนรู้สึกตัวว่าโดนจับตัวมา ผมก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแต่
“อั๊ก...โอ้ย”
“จะไปไหน” เสียงทรงพลังดังขึ้นทำให้ผมสะดุ้งตกใจนิดหน่อย
“ผมจะกลับบ้านผม พี่จับตัวผมมาทำไม”
“นี่ไงบ้าน...บ้านของเราไง หึหึ” พี่โชว์พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน ถ้าเป็นแต่ก่อนผมจะไม่รู้สึกกลัวเลย แต่สถานการณ์ตอนนี้มันไม่ใช่เหมือนเมื่อก่อนน่ะสิ
“ผมจะกลับ” ผมแจ้งความประสงค์กับพี่โชว์อีกครั้ง
“ถ้าออกไปได้ก็ออกไปสิ” เมื่อพี่โชว์พูดจบผมก็วิ่งพุ่งไปที่ประตูทันที แต่ดูเหมือนว่าผมจะช้าไปประมาณสองก้าว
“ปล่อยผมนะ อย่ามายุ่งกับผม เราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้ว ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ผมพยายามดิ้นแรงที่สุดในชีวิต แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลบวกกับฤทธิ์ของยาสลบยังพอมีอยู่บ้าง ทำให้ผมอ่อนแรงกว่าปกติ
“ออกไปได้ก็ออกไปสิ” พี่โชว์ยังยืนยันคำเดิม
“แล้วมาจับตัวผมไว้ทำไม ผมก็ออกไปไม่ได้สิ”
“ก็เพราะว่ามึงจะไม่ได้ออกจากห้องนี้อีกไง” พูดจบพี่โชว์ก็เหวี่ยงผมขึ้นไปบนเตียงพร้อมกับกระโดดตามมาแต่ผมกลิ้งหลบลงข้างเตียงอีกฝั่งนึง
“จะทำอะไร อย่ามาลุ่มล่ามกับผมนะ”
“เหอะ มีเล่นตัวด้วย คงเป็นวิธีการล่อลูกค้าแบบใหม่สินะ”
“หมายความว่ายังไง” ผมไม่เข้าใจคำพูดนั้น
“หึ หายไปตั้งสามปี”
“…”
“ไม่รู้ว่ารับแขกไปแล้วกี่คน...มังคงเน่าจนน่าสะอิดสะเอียนแล้วมั้ง” ความโกรธของผมแล่นปี๊ดขึ้นทันที ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากคนที่ผม....รัก
“เพี๊ยะ!!!!....ความคิดต่ำๆแบบเนี่ย เก็บไว้คิดคนเดียวเถอะ คำพูดต่ำๆก็หลุดมาจากคนระดับรากหญ้าเท่านั้นแหละ” ผมตอกกลับอย่างเหลือทน พี่โชว์กำหมัดแน่นและพุ่งมาจับแขนผมไว้ทั้งสองข้าง
“หรือว่าไม่จริง คนอย่างมึงจะทำอะไรได้ นอกจากเป็นอีตัวเกาะคนนั้นคนนี้หรือไม่ก็เอาตัวเข้าแลกเศษเงินพวกนั้น”
“เพี๊ยะ!!!...ปล่อยกูไอ้สารเลว!!!” ผมตบและด่ามันไปพร้อมๆกัน ผมเกลียดพี่ เกลียดพี่ที่สุด!!!!
“ฤทธิ์นักนะมึง เดี๋ยวกูจะทำให้ครางไม่หยุดเลย”
“ตุ๊บ....อึ๊” มันต่อยท้องผมอย่างแรง ผมจุกจนตัวงอเป็นกุ้ง มันก็ช้อนตัวผมขึ้นแล้วก็ปล่อยลงบนเตียง ผมขัดขืนอะไรไม่ได้เพราะแรงชกเมื่อกี้ทำเอาผมเสียเปรียบมากขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
“หมดฤทธิ์แล้วสินะ เราจะได้มาสนุกกันต่อ”
“มะ ไม่เอา ปะ ปล่อยนะ” ผมพยายามกลิ้งตัวเพื่อหลบอีกครั้ง จนเลยมาตกเตียงอีกข้างนึงผมรู้สึกระบมแขนและขามากๆจากแรงกระแทกกับพื้น
“มึงนี่ไม่จบไม่สิ้นใช่ไหม!!!” มันพูดด้วย้ำเสียงโมโหสุดขีด เดินอ้อมมาอุ้มผมทุ้มลงบนเตียงพร้อมกับถอดเสื้อผ้าผมออกไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว
“อย่า ขอร้อง” ผมพยายามพูดด้วยแรงที่มี แต่มันก็ยิ้มเยาะเย้ยผม
“กิ๊ก...กิ๊ก” เสียงล็อกกุญแจดังขึ้นพร้อมกับที่ผมรู้สึกเย็นวาบที่ข้อมือ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่าแขนทั้งสองข้างถูกตรึงไว้กับหัวเตียงด้วยโซ่ขนาดกลาง
“เรามารื้อฟื้นความหลังกันดีกว่านะ”
“มะ..อุ๊บ!!! อื้อ....อื้อ....ซ้วฟ” ผมพยายามร้องห้ามแต่ก็โดนจาบจ้วงริมฝีปากไปอย่างง่ายดาย มันจูบปากผมอย่างรุนแรงจนผมได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งเต็มปากผมไปหมด
“อ๊า เฮือก...แฮ่ก แฮ่ก” ผมหอบจนตัวโยนเมื่อมันถอนจูบออกไปและหันไปเลียชิมเนื้อผมในร่างกายส่วนอื่นแทน
“อื้อ อย่าหยุดเถอะ ผมขอร้อง” มันกำลังเลียยอดอกของผมอย่างเอาเป็นเอาตาย ผมพยายามไม่คล้อยตามแต่ร่างกายกับใจมันดันทรยศกันเองและผมก็คล้อยตามมันไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ร่างกายมึงเนี่ยมันโสมมมากขนาดไหนนะ กูสัมผัสแต่ละที่ทำไมถึงรู้สึกขยะแขยงแบบนี้” ผมถึงกับสะอึกคำนี้ ผมไม่เคยขายตัวที่ไหนและตั้งแต่วันที่ผมจากเค้ามาผมก็ไม่เคยมีสัมพันธ์สวาสกับใครอีก อาจจะเป็นเพราะว่าผมลืมเค้าไม่ได้มั้ง
“โสมมมาก...มากขนาดที่ว่าคนอย่างมึงก็คาดไม่ถึงว่ากูจะทำได้” ผมตอกกลับด้วยอารมณ์ล้วนๆ แต่ดูเหมือนว่าคำยุยงจะส่งผลเร็วจริงๆ ผมถูกกระชากอย่างแรง
“อื้อ อย่า....อ๊า อ๊ะ...อึก” เค้าใช้ลิ้นกับช่องทางหลังของผม จนผมเสียวซ่านไปหมด
“หึ ลีลาดีขึ้นเยอะเลยนี่” เค้าพูดจบผมก็รู้สึกถึงความคับแน่นด้านล่าง...เจ็บ เจ็บมากๆ
“โอ้ยยยย....ฮึก...อึก ขอร้อง...เอามันออกไป...อื้อ” ผมจุกแน่นไปหมดอาจจะเป็นเพราะว่าห่างหายไปนานมันเลยทำให้ผมไม่ชินกับการถูกล่วงล้ำเข้าไปภายในร่างกาย
“มึงน่าจะชอบมันนะ”
“ผมเจ็บ...อ๊ะ...อย่า...ฮ๊ะ....อึก...ฮือ” ผมร้องไห้เพราะความเจ็บปวดกำลังรุมเล่นงานผมอย่างหนัก ผมพยายามขอร้องเค้าแต่เค้าก็ไม่สนใจ ผมร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือดทั้งเจ็บใจ เจ็บกาย อยากหายไปจากโลกนี้ซะเดี๋ยวนี้....เผื่อว่าผมจะได้ไม่ต้องเจอคนใจร้ายที่ผมรักที่สุดมาทำกับผมแบบนี้
หัวข้อ: หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด Ms.Shizuru Lesson 77 End 19/01/2014 P.66 (อ่าน 718773 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก