หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555

[OitJi]

 

[shikyu3211]

พ่อแม่นัดเค้าจะไม่มาว่านิวไปหลอกลูกเค้ามาใช่มั้ย กลัวแบบอยากได้ลูกคืนจนไปแจ้งตำรวจแล้วมาหาว่านิวหลอกลูกเค้ามา ขอให้ทุกอย่าง่านไปด้วยดีนะนิว สักวันพ่อแม่นัดจะต้องเห็นใจแล้วก็เข้าใจนัดกับนิวแน่นอน

[mumics]

เย่ ผมรอพี่นิวอยู่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ ><
สบายใจขึ้นบ้างรึยังครับ
รักษาสุขภาพด้วยน้าครับ
//ช่วงนี้สอบกัน พี่นิวอวยพรหน่อยจิครับ (ม.ปลาย)

[poisongodx]

 

[MIkz_hotaru]

เป็นกำลังใจให้กันและกันนะ นัดนิว
ปัญหานี้คงไม่อาจคลี่คลายได้ในระยะเวลาสั้น
กำลังใจของคนรักสำคัญที่สุด
เพราะถึงจะไม่เหลือใคร อย่างน้อยก็ยังมี "เรา"

 

[broke-back]

 
นิว+นัด

อยากให้คน ทุกทุกหน้า ผ่านมาเห็น
อยากให้รู้ ว่าเราเป็น เช่นนี้..เสมอ
อยากให้ฟัง เสียงชัดว่า หากันเจอ
แล้วยอมรับ ฉันและเธอ เป็นคู่กัน

Always fulling love!
 

[walkalone208]

กำลังใจมีให้เสมอนะ

[taliz]

ดีใจที่พี่นิวยังอยู่กับนัดเหมือนเดิม

เรื่องบางเรื่องมันก็ต้องคิดถึงตัวเองบ้าง

เพราะคนอื่นไม่สามารถเข้าใจเราได้เท่าตัวเราหรอก


....ไอ้เจ้านัดก็อยู่กับดีๆละ อย่าสร้างเรื่องปวดหัวมาก
แต่ก็ดีที่รู้จักหางานทำ

[Sohso]

พ่อแม่รัก หวง เราก็รู้ แต่พ่อแม่ก็ต้องเข้าใจลูกด้วย

พวกเค้าไม่ได้อยู่กับเราตลอด น่าจะรักคนที่ลูกรักและรักลูกมากกว่าจะมากีดกัน

เรื่องรักใครก็ห้ามไม่ได้  ถ้าความสุขของลูกแลกกับความถูกต้องที่พ่อแม่บอก ใครจะมีความสุข?

เป็นกำลังใจให้นัดและนิวผ่านอุปสรรคต่างๆในชีวิตทั้งคู่ไปได้ตลอด 

[Whatever it is]

5555 ขำนัดอะ ชิวจริงๆพ่อคุณ

[Nuch shy]

ที่นิวบอกเห็นหน้านัดแล้วอยากร้องไห้นี่ทำเอาซึ้งน่ะ พี่สงสารนัดจังเลย นัดไม่อยากให้นิวเครียดไง เหตุการณ์นี้ทำให้นัดมีความคิดความอ่านที่โตขึ้นมาก มีความรับผิดชอบมากขึ้น และดูแลเอาใจใส่ความรู้สึกนิวมากขึ้นจริงๆ นัดคงจะเริ่มพิสูจน์ตัวเองจริงๆ รักกันต้องดูแลกันจับมือสร้างอนาคตไปข้างหน้าด้วยกัน นิวอย่าคิดมากเลยอย่างที่บอกเลือกความรักของนิวเลือกคนรักของนิวไว้ไม่ผิดหรอก กับครอบครัวของนัดเค้าก็คงจะคิดหนักเหมือนนิวน่ะแหละ แต่เค้าคงรู้จักนัดดีว่าคงไม่ยอมสุดท้ายพี่ว่าพ่อแม่นัดอาจจะกำลังทำใจเปิดกว้างเพื่อยอมรับก็ได้น่ะ ทางที่ดีลองให้นัดโทรไปหาแม่ไปคุยกับแม่ดู เพราะแม่นัดดูใจดีและก็ห่วงนัดมากอยู่น่ะ หรือไม่ก็ให้คุณยายนัดช่วยพูดก็ได้ คุณยายรักเจ้านัดออก แต่พี่เชื่อฟ้าหลังฝนสดใสเสมอ ให้เวลาผู้ใหญ่ก่อนยังไงก็จบลงด้วยดีแน่ๆพี่เชื่อ

ปล.พอเจอเหตุการณ์นี้พี่ประทับใจน้องนัดมาก รักนัดมากขึ้นเป็นกอง ดูโตขึ้นมากน่ะเจ้าเด็กแสบ
ปล.2 น้องนิวอย่าเครียดน่ะครับพี่เป็นห่วง(จากพี่บ้านใกล้เรือนเคียงบ้านเกิดน้องนิว สู้ๆ ค้าบ)

[่patsaporn]

นัดเฉยๆ ไม่ใช่ไม่คิดอะไร อาจคิดมากก็ได้ แต่เค้าเลือกแล้ว เค้าก็คงมีความสุขกับทางที่ตัวเองเลือก
แต่คงมีเรื่องทีต้องฟันฝ่ากันอีกมากมาย สู้ๆ นะคะ

[Nano PL]

  สู้นะคับ

[yowyow]

 

[CarToonMiZa]

 

[wichit_g]

สู้ๆคับ เป้นกำลังใจให้เสมอ

[Yarkrak]

เข้ามาให้กำลังใจน้องนิว วันนี้รักเจ้าแสบนัดขึ้นมาอีกนิดแล้ว ช่วยกันฟันฝ่าอุปสรรคให้ได้นะทั้งสองคน สู้ๆ

[Kelvin Degree]

ทั้งสองคนย้ายมาอยู่ด้วยกัน

แล้วตอนนี่ก็มีแค่กันและกัน

ดูแลกันดีๆนะครับผม

เป็นกำลังใจให้ข้ามอุปสรรคให้ได้ครับ

[walkalone208]

เห้อๆ จะเป็นยังไงกันบ้างน้อ

[maemix]

ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้ว
นัดตั้งใจเรียนให้จบนะ อย่าเอาแต่ใจ
มีไรก็หันหน้ามาปรึกษากัน สู้ๆนะนัดนิว

[nooniggee]

รักนัดนิววววว เป็นห่วงนัดนิวเสมอ ยิ่งพี่นิวนิวเป็นคนคิดเยอะ เดี๋ยวไมเกรนขึ้นอีกหรอก^___^ พี่รู้ตัวป่ะว่าพี่คิดเยอะจริงๆ ก็มันน่าน่าคิดเนอะ 555555 (ฮากริบ) ตอนนี้พี่นิว มีพี่นัดอยู่ด้วยแล้วพี่ควรจะมีความสุขนี่นา...ไหงถึงเป็นแบบนี้ได้หล่ะ??? เห้ออออ.... เรื่องครอบครัวเข้าใจยากจริงๆ ถ้าน้องเป็นพี่นัดก็คงเลือกพี่นิว ครอบครัวเลี้ยงเรามาก็จริงแต่เรามีวิธีตอบแทนพระคุณท่านอย่างอื่น ไม่ใช่ให้ครอบครัวมาตัดสินใจให้ว่าคนที่พี่นัดจะอยู่ด้วยตลอดชีวิต คนที่เป็นคู่ชีวิตจะเป็นผู้หญิงเสมอไป=_= รักไปแล้วนี่นา ... รักแรกพบอีก คนที่พี่นัดจะอยู่ด้วยต่อจากนี้คือพี่นิว ตลอดไปหรือเปล่าไม่รู้>/////< พ่อแม่เลี้ยงได้แค่กายา พอลูกเติบโตมา....ก็ตัดสินใจเองไง55555555+..... สักวันคุณแม่พี่นัด ครอบครัวพี่นัดจะต้องยอมรับในสิ่งที่พี่นัดเป็นแน่ๆ (อันนี้ไม่ได้ห่วงพี่นัด) แต่ห่วงพี่นิวนิวน่ะ พี่อย่าคิดมาก เราห้ามความคิดคุณแม่พี่นัดไม่ได้...แต่ความจริงคือพี่นัดกับพี่นิว "รักกัน" แค่นั้นพอ!! รู้ตอนนี้ยังได้ทำใจในวันหน้าและต่อๆไป สักวันท่านจะเข้าใจ^___^ สังคมเมืองไทยเปิดกว้างแล้วน่ะ ประชาชนคนไทยจะมีการปรับตัวรับกับเรื่องนี้ได้แน่นอน ส่วนม่ามี๊พี่นิวนิวเอง ก็คงต้องรู้เรื่องนี้ แต่ไม่รู้ว่าวันไหน.... บอกเฉยๆว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ แต่พี่นิวอย่าจิตตกไป (หรือว่าน้องทำให้คุณพี่จิตตก) ชิวๆ สบายๆ มาถึงเมื่อไรก็พูดความจริงไป เอาแบบจริงจัง รักจริง ไม่ทิ้งแฟนไรงี้ 5555555 (อ้าววววว......ฮากริบ) 555555555  บ้าย บายยย~ >3< จุ๊ป

[jom10]

สู้ ๆๆ  ขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคของชีวิตไปได้ด้วยดีนะครับ

 

[Ma Lullaby]

สู้นะคะคุณนิว กับน้องนัด

><ไม่มีคำบรรยายใดๆให้ลึกซึ้ง

รักและห่วงใยเสมอค่ะ;)) 

<<ส่งกำลังใจไปให้ beammmm~~~ 

[wkman]

เข้ามารอนิวต่อ  เข้ามาทุกวัน  นิวมาต่อบ่อยๆๆหน่อยดิครับ

[walkalone208]

นิวรู้ไหม พี่มารอนวที่บอร์ด ทุกวันเลยนะ
ฮิ้ววว อัพเดทหน่อยนะ แค่ข่าวคราวก็ยังดี

 

[Yarkrak]

มาให้กำลังใจน้องนิวจ้า

[Poseidon]

จะเป็นไงบ้างนะ
อยากให้ผ่านปัญหานี้ไปให้ได้จัง

[8X]

น้องนิวหายไปหลายวันแล้วเป็นห่วงนะคะ มาส่งข่าวบ้างไรบ้าง
แล้วนัดเริ่มทำงานรึยังคะ จะเป็นยังไงบ้างน๊า

[มุม มุม เดิม]

ก็สู้กันต่อไป

[new10]

ตอนที่260

สั้นๆนะคับ  ผมไม่ค่อยมีเวลาจิงๆ
ต้องขอโทษด้วยนะคับ  ถ้าว่างจิงๆจะพยายามมาต่อบ่อยๆ

ผมไม่ค่อยอย่ามาเล่า ทีละบรรทัด 2 บรรทัด  มันผิดกฎของเล้าเป็ด

ไว้ว่างๆจะนั่งพิมพ์มาอัพนะคับ ต้องขอโทษทุกท่านด้วยคับ
....................................................................

วันต่อมาผมก็ลางาน  พาไอ่นัดไปสมัครงาน
“ตัวเอง ใส่ชุดอะไรไปสมัครงาน”
“จะไปหรอนัด หวัดยังไม่หายเลย”
“แค่หวัดแค่นี้” มันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่เสียงเปลี่ยน มีน้ำมูก แค่นี้เอง สาเหตุ เพราะมันนอนใกล้ผม  ผมรู้ตัวอยู่แล้วว่าจะเป็น เพราะผมจามติดกัน10ที แบบไม่พักหายใจเลย ผมก็รู้ตัว ก็กินยาดักไว้ละ แต่ไอ่นี่ ชอบนอนเอาหน้ามาซุกใกล้ๆ มันก็เลยได้ส่วนบุญไปเต็มๆ ส่วนผมรอด
“แต่ชุดนักเรียนนี่แหละ เพราะเมิงไปสมัครพาทไทม์  เอกสารอะเอามาพร้อมยัง”
“ตัวเองเตรียมให้เค้าไม่ใช่รึ”
“หมายถึงเมิงหยิบมายัง เข้าในอะไรยาก”
“นี่ไง ถืออยู่ยังถาม”เอ้ากรูผิด กรูขอโทษ
 “เอาผ้าปิดปากปิดด้วยนะเว้ย เดี๋ยวคนอื่นจะติดหวัด”
“อืม”ผมซื้อผ้าแมสปิดปากให้มัน  พร้อมยาทิพฟี่
“จะไหวไมน้อ”
“แค่ 4 ชั่วโมงเอง”
“เออ ไม่ไหวอย่าผืนนะ”
พอไปถึงห้าง มันก็โทหาเพื่อนมา เพื่อนมันก็บอกให้เข้ามานั่งรอในlobby ในร้านเลย

“เมิงนั่งรอแปปนึงนะ ผู้จัดการทำเงินแปปนึง เดี๋ยวเค้ามาสัมภาษณ์”เพื่อนมันที่เรียนห้องเดียวกันนั่นแหละผมเคยเห็นอยู่
“เออ เมิงไปทำงานเหอะ”
“ไอ้สาส ไล่กรู”

พอเพื่อนมันไป พวกผมก็นั่งรอ
“ทำงานอะ อย่า กร่างให้มากนักนะนัด จำไว้ลูกค้าคือพระเจ้า  ถ้าไม่มีเค้า เราก็ไม่มีเงินเดือนถึงเค้าจะผิดจริงก็ต้องขอโทษ อ่อนน้อมไว้ก่อนนะ”
“จ้า คุณเมีย  อยากกินไอติมอะ  เอาปะ”
“เมิงเป็นหวัด เมิงยังจะกินอีกหรอ”
“นิดเดียวเองหน่า”

มันเดินไปซื้อ ผมก็ได้แต่มองตาม  พอมันได้ไอศกรีมโคนมา  มันจะเลียเต็มที่ แต่มันลงลืมว่ามีผ้าปิดปากอยู่ กระซวกเข้าไปทั้งอย่างงั้น เลอะผ้าปิดปากเลย
ผมได้แต่นั่งขำเงียบๆคนเดียว

“เมิงบ้าปะนัด อายคนไมละ”พอมันเดินมาถึงผม ผมก็ด่าเลย
“ลืมอะ”
“เฮ้อ เอาไปทิ้งซะไม่ต้องปิดแล้ว ทุเรศวะ”
“ถังขยะอยู่ไหน”
“โน้นไง”
“นัดไม่ต้องกินละ ผู้จัดการมาละ”

ผู้จัดการเดินมากับเพื่อนมัน
“เราหรอ มาสมัครงาน”
“คับ” มันยื่นทั้งไอศกรีม ทั้งผ้าปิดปากมาให้ผม
“ปะ พี่ขอสัมภาษณ์ก่อนนะ เตรียมเอกสารมาปะ”

แล้วมันก็ถือแฟ้มเข้าไปสัมภาษณ์  โดยทิ้งไอศกรีม ที่มันกินแล้วให้ผมกินต่อ


สักพักเค้าก็ให้มันทดลองงาน

“เค้าให้ทดลองงาน4 ชั่วโมงอะ ตัวเอง ตัวเองไปเดินเล่นก่อนก็ได้ เดี๋ยวเบื่อ”
“อืม เดี๋ยวไป”
ผมนั่งมองมันเดินเก็บถาดเช็ดโต๊ะ 
.............นี่กรูพาเมิงมาลำบากป่าววะ................

ผมนั่งมองมันเก็บโต๊ะ
ผมได้ข้อสังเกต อย่างหนึ่ง ทำไมคนไทยนั่งกินเสร็จ  แล้วปัดตูดลุกเลย  แต่ฝรั่งจะถือถาดไปทิ้งเอง   แถมคนไทยนั่งกินไปนั่งฉีกกระดาษที่เค้าใส่ในถาดมาให้อ่าน  แต่ฝรั่งเค้าหาถังขยะไม่เจอ เค้าขยำใส่กระเป๋าเค้าเอง
แปลกเนอะวัฒนธรรมการดำเดินชีวิตของคนแต่ละชาติต่างกัน  แต่ผมไม่ได้ว่าคนไทยทั้งหมดนะ แค่85%เองที่กินเสร็จแล้วเดินไปเลย  ผมอยากทำวิจัยเรื่องนี้จัง 


ผมนั่งมองมันจนเริ่มง่วง เลยออกมาเดินเล่นไปเรื่อยๆจน มันโทรตาม

มันบอกเสร็จแล้ว ผ่านงานละ(ยังไม่ถึง2ชั่วโมงเลย) ผมเลยเดินกลับไปหามัน
“ทำไมไวจังนัด”
“ไม่รู้ เค้าบอกผ่านละ แต่เดือนแรกทำงานในร้านก่อนเรียนรู้งานไปก่อน พอเดือนที่2ค่อยส่งอาหาร รู้ไทมผู้จัดการเค้าถามว่า ถ้าลูกค้าโวยวายใส่จะโกรธไม  แล้วเค้าคิดถึงที่ตัวเองบอกได้ เค้าเลยตอบกลับไปว่า โกรธคับ แต่เก็บไว้ เพราะลูกค้าคือพระเจ้า 55 ผู้จัดการรับเข้าทำงานเลย”
“อืม ดีแล้ว ทำตัวให้ดีละกันเมิง อย่ากร่างเป็นพอ”
“ อืมหน่า  หิววะ เออ ตัวเอง เค้าบอกให้เอาสำเนาสมุดบัญชีมาให้ด้วยอะ”
“แล้วจะเอาจากไหนละ ต้องเปิดใหม่อะดิ”
“คงงั้น”
“งั้นไปเปิดบัญชีก่อนค่อยไปหาอะไรกิน”
“อืม ก็ได้”
พอดีผมถือตังมันมาหมดเลย เพราะผมคิดว่าจะเอามาฝาก  เพราะว่าถ้าไว้ที่ห้องกลัวหาย


@ธนาคารแห่งหนึ่งในห้าง
เค้าถามพวกผมว่า
“ต้องการทำรายการอะไรคะ”
“เปิดบัญชีใหม่คับ”เค้าก็กดบัตรคิวให้
“เดี๋ยวนั่งรอเรียกตามบัตรคิวนะคะ”
“คับ”
ผมก็นั่งรอมองไปที่ตัวเลขบนบัตร และก็มองไปที่ตัวเลขผนัง
“อีก2คิวเองนัด”
“อืม”มันเอาโทรศัพท์ผมไปนั่งเล่นคุกกี้รัน(ผมละโคตรเกลียดคนส่งเกมส์มาเลย) ได้ข่าวว่าผัวเมิงก็ส่งหาเค้านะ
ผมรำคานอะ วันๆไม่เคยทักมีแต่ส่งเกมส์ คนในlineผมมี70กว่าคน  คนที่ไม่เคยทักยังส่งมา แต่กระทั้งแม่ผมเอง

แต่คุณรู้หรือไม่ว่า2คิวนั้น พวกผมนั่งรอเกือบ ชั่วโมง  แต่ดีตรงที่ว่ามีคุณหญิงก่อนหน้าผมรอเหมือนกันไปโวยวายใส่พนักงาน เลยได้ไวขึ้นมา
หน่อยไม่งั้นนะ รอยันห้างปิด
ผมไม่ได้อะไรหรอก แค่สงสารไอ่นัดมันหิวข้าว (แต่มันก็นั่งแดรกคุกกี้(รัน) เกือบอิ่มละมั้ง)


พอถึงคิวไอ่นัด
“อะนัดตังนี่เอกสาร”ผมยื่นตังให้มันพร้อมเอกสาร
“ไม่ไปด้วยหรอ”
“ไป แต่อยากให้ทำเองบ้าง”
ผมก็เดินไปนั่งหน้าพนักงานพร้อมไอ่นัดนั่นแหละ แต่อยากให้มันดพเนินการเอง
“ตัวเอง หมดนี่เลยหรอ”ในถามพร้อมเอามัดเงินมาตบแขนผมเบาๆ
“อืม”
พนักงานเค้าก็กรอกๆๆๆๆ และนับเงินตามหน้าที่ของเค้าไป”
“1แสนบาทถ้วนนะคะ”
“คับ”ไอ่นัด คับ แต่หันมามองหน้าผม
“เก่งนะเนี้ย มีเงินออมตั้งแต่เด็กเลย”พนักงานชมไอ่นัด
“พี่นับใหม่อีกรอบได้ไมคับ มันไม่น่าจะถึงแสน”
“ได้จ้า”พี่เค้าก็เอาเข้าเครื่องนับอีกที มันก็1แสนอยู่ดี เพราะผมนับแล้วรู้ว่ามันขาดเท่าไร ผมก็เอาเงินผมใส่ให้ครบ
“1แสนพอดีคะ”
“กรูเอาใส่เองแหละ”



พอออกจากธนาคาร
“เงินอะ ถ้าไม่จำเป็นจิงๆอย่ากดออกมาใช้นะนัด เดี๋ยววันดี คืนดีแม่เมิงทวงคืน จะไม่มีให้เค้า”
“เอ้า แล้วเราจะเอาตังที่ไหนใช้ละ”
“กรูมีของกรูละกัน”ผมส่งให้ยาย ให้แม่บ้าง ก็พอมีเงินเหลือจากค่าห้องค่ากิน ถ้าไม่สิ้นเปลืองเดือนๆนึงก็มีเงินเก็บนิดนึง(ถ้ารถมันไม่เสียบ่อยนะ)

“อยากกินอะไร”
“มีงบ200”
“หือแค่200 ซื้อส้มตำไปกินที่ห้องดีกว่านะตัวเอง”
“อืม ตามใจ  หิวมากไมละ”
“หิวใจหายหิวละ”
“ขอซื้อของใช้แปปนึงได้ไมละ”
“อืม ก็ตามใจดิ”
“แล้วเค้าให้เริ่มงานไหนอะ”
“มะรืน 5โมง – เที่ยงคืน บางวันก็แค่4-5ทุ่ม”
“จะไหวไมนัด ถ้าไม่ไหวอย่าฝืนนะ”
“ไหวดิ ปกติ เราก็นอนดึกอยู่แล้ว”
“อืมตามใจ”
“เค้าเลิกเรียนก็ต้องมาทำงานเลย เค้าคงไปรับตัวเองไม่ได้อะ”
“เออ ก็ไม่ต้องไง กรูกลับเอง มอไซก็มีตั้ง2คัน”
“อืม คนเรามันต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตบ้างแหละ”
“แหม  ทำเป็นพูดดี งานแรกไม่ใช่หรอ”
“ที่จิงๆจังๆก็ใช่อะ”


ผมซื้อพวกของใช้ในบ้านเสร็จก็พากันกลับเพราะหิวเหมือนกัน


มันกินข้าวเสร็จไปเคาะห้องไอธีร์ ชวนมันเล่นเกมส์ แต่พอดีไอ่ธีร์ยังไม่เลิกเรียน มันก็เลยนอนดิ้นไปดิ้นมา หลับเฉยเลย


พอมันทำงานวันแรก เลิกงานมา ถึงห้องเกือบตี1 บ่นปวดน่องเลย  เพราะงานเบบนี้ มันตั้งยืนตลอดผมก็เคยทำ ผมรู้ว่ามันเมื่อยมาก ช่วงที่ร่างกายยังไม่ชิน  มันไปอาบน้ำกินข้าวพร้อมกันแล้วผมก็ต้องนั่งนวดขาให้มัน  จนมันหลับ  ผมมองมันแล้วผมก็สงสารมัน จากที่มันไม่เคยลำบาก กลับมาต้องลำบาก ผมไม่รู้ว่าผมทำถูกต้องไมที่เลือกทางเดินของเราแบบนี้
ตั้งแต่วันนั้นมา แม่มันก็ยังไม่เห็นโทรมาอีกเลย

ตื่นเช้ามันก็ไปส่งที่ทำงาน แล้วก็เลยไปเรียน ตอนเย็นผมก็กลับเอง ทำนั่นทำนี่ ซื้อกับข้าวมารอกินพร้อมมันตอนมันเลิกงานกลับมา
ผมบอกมันว่า จะไปไหนให้บอก และต้องกลับมากินข้าวที่บ้าน(ถึงจะซื้อกับข้าวมาก็เถอะ)แต่ผมก็อยากกินพร้อมมัน

แต่มันก็ดี มันบอกมีความสุขดีได้เพื่อนใหม่ สังคมใหม่  มันโม้นั่น โม้นี่ให้ฟังทุกวันอะ ผมเห็นมันความสุขผมก็สุขไปด้วย