หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555

[Nuch shy]

อ่านเรื่องราวนัดกับนิวแล้วมีความสุข ครบทุกรสชาดจริงๆ ทั้งสุข เศร้า เหงา น่ารัก ฮา น้องนัดน่ารักมากเลยน่ะ เค้ารักนิวมากเลย พี่ว่าคงไม่มีใครดูแลนัดได้ดีรู้อกรู้ใจเหมือนนิวหรอก ทันกันทุกเรื่อง และนัดก็กล้าบอกใครต่อใครว่านิวเป็นแฟน ส่วนเรื่องที่บ้านนัดนิวอย่ากังวลไปเลย อะไรจะเกิดก็ให้เกิดแต่อย่าปล่อยมือนัดน่ะ อย่าทำตามใจคนอื่นจนลืมนึกถึงตัวเองและนัด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็จับมือให้กำลังใจกันผ่านมันไปให้ได้ เมื่อไหร่ที่เรียนจบมีงานทำความกดดันคงน้อยลง ประทับใจเวลาทั้งคู่ร้องเพลงให้กันและให้กำลังใจกัน น่ารักมากๆเลย อยากเจอตัวจริงทั้งคู่เลย แถมบ้านเกิดน้องนิวก็อยู่ติดบ้านเกิดพี่เลย ดีใจอ่ะบ้านใกล้เรือนเคียง ขอให้น้องสองคนรักกันตลอดไปน่ะ ผ่านปัญหาทุกอย่างให้ได้พี่เอาใจช่วย

[snowboxs]

คราวนี้ ดช.นิวหายไปนานจังเลย
หวังว่าที่หายไปเพราะมีความสุขนะคะ

[new10]

กลับมาเเล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววว


เเต่ยังไม่มีเวลาพิมเลยคราบบบบบบ


ขอเวลานิดนึงนะคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

(ผมไม่อยากโพส(ที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อหา)เยอะ  ผิดกฏของดล้า ข้อที่6

ว่าด้วยยย

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


ขอเวลานิดนึงนะคับ ช่วงนี้ยุ่งๆ

[MIkz_hotaru]

ดีใจนิวกลับมาแล้ว
 

[tararatart]

เย้ เย้ กลับมาแล้วววว คิ๊ดถึง คิดถึง
ตามสะดวกเลยพี่ แต่อย่านานเดี๋ยวหินปูนเกาะ  555

[Nano PL]

มี เฟส  ไลน์  ทวิตเตอร์  บ้างปะครับ  จะได้พูดคุยกันได้มากขึ้น  นะครับ  ขอนะครับ  อิอิ

 

อันนี้ทำไม่ได้นะครับ มันผิดกฏเน้อออ  1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด และ4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
 
อยากให้อยู่ด้วยกันนานๆ

===========================
เข้าเรื่อง

รอพี่นิวมา ฮุเร่ ฮุเร่ ฮุเร่ ฮ่าฮ่า ฮุร่า ฮุร่า ฮุร่า ฮ่าเฮ่

[gboykung]

 

[new10]

ตอนที่236 แข่งกีฬาชุมชน(วันแรก)




มาเเล้วคราบบบบบบ

ขอโทษจิงๆคับ

ยุ่งๆนิดนึง

อาจจะสั้นๆหน่อยนะคับ

...
  วันนั้น เป็นวันเสาร์ (ผมจำได้ เพราะไม่มีสอน 555)
ตอนเช้า จะเป็นพิธีเปิดสนาม น้องสาวผมมันต้องตื่นตั้งแต่ตี2 เพื่อไปแต่งตัว ที่ศาลากลางหมู่บ้านกับคนอื่นๆ เพราะท่านผู้ใหญ่บ้าน  เค้าบอกว่าจะเอารางวัลกองเชียร์ด้วย เลยลงทุนเช่าชุดอะไรเยอะแยะก็ไม่รู้  ผมต้องแหกขี้ตาขับรถไปส่งมัน(แล้วกลับมานอนต่อ)

ตื่นมาอีกที 8โมงแล้ว เค้าเดินขบวน มาถึงหน้าบ้านแล้ว ถึงพากันตื่น เพราะเสียงกลองพาเหรดดังมาก กระจกแทบแตก ไม่ตื่นก็ไม่รู้จะว่าไงละ  เค้าบอกให้นักกีฬาไปถือธงด้วยนะ แต่ผมไม่ไปเพราะง่วง  (หน้าม้าคนอื่นมีเยอะแยะ)
พอผมกับไอ้นัดได้ยินเสียงกลองเท่านั้นแหละ สะดุ้งตื่นลงไปดูทันที(หน้ายังไม่ล้างนะ) พากันยืนดูด้วย ยืนแคะขี้ตาไปด้วย  “คนหล่อทำไรก็ไม่น่าเกลียดหรอกเนอะ” (ใครๆๆ ใครอ้วก แสดงตัวมา) แต่ละหมู่บ้านไม่ยอมแพ้กันจิงๆ ชุดนี่ แบบว่าทั้งสวย ทั้งแบบแปลกๆก็มีแล้วแต่หมู่ไหนจะหามาประชันกัน
ยืนดูยังไม่ถึง10หมู่บ้านเลย(ทั้งหมด20กว่าๆหมู่) เมื่อย ผมเข้าไปตักข้าวกิน ไอ้นัดเห็นก็อยากกิน ไปตักมามั้ง
นั่งกินกันเกือบอิ่มแล้ว
“นัด เรายังไม่อาบน้ำเลยวะ”
“ไอ้อาบน้ำไม่เท่าไร ฟันยังไม่พากันแปรงเลย กินข้าวละ”
“นั่นนะสิ”
“ใครชวนละ รับผิดชอบด้วย”
“กรูชวนเมิงเมื่อไร กรูไปตักกินของกรูคนเดียวเงียบๆนะยังไม่พูดอะไรกับเมิงสักคำเลย”   ตั้งแต่ตื่นมายังไม่พูดอะไรกันสักคำเลย
“อ้าว ก็หิวเหมือนกันอะ ตัวเองอะผิด”
“งั้นเมิงล้วงคอคายออกดิ  แล้วไปอาบน้ำแปรงฟัน ค่อยมากินใหม่”
“ไม่อะ กินจะหมดละ”
“เออ  แล้วเมิงจะพูดเยอะทำไม  กินๆไปก็จบ”
“นั่นนะสิ”

กินไปดูทีวีไป เสร็จก็แยกกันไปอาบน้ำ   ทำอะไรช้าๆ เพราะผมแข่งบอลบ่าย3 คู่สุดท้าย  พี่รุตก็ปิดร้านเพราะเค้าก็ลงเล่นเหมือนกัน ไอ้นัดเลยว่าง ง้องแง้ง
พาไปดูฟุตบอล พ่อบ้าน(คู่แรก) เหมือนพาเด็ก5ขวบไปเลย 
เดี๋ยวก็ขอตังซื้อลูกชิ้น เดี๋ยวก็น้ำ เดี๋ยวก็ขนม หมดเป็นร้อย  กว่าจะได้กลับไปเปลี่ยนชุด


พอใกล้ถึงเวลาแข่งจริงๆ พี่แก้วก็ประกาศให้ไปรวมตัวกันที่ศาลากลางหมู่บ้าน เพื่อวางแผนการเล่น (ไม่เคยซ้อมกันเลย เจอหน้ากันจริงๆก็วันนี้แหละ)

วางแผนกันเสร็จก็ไปรอที่สนาม นั่งนวดน้ำมวยกันข้างสนาม
“นัดไปบ้าน ไปเอาที่คาดผมให้หน่อยดิ”
“เอาที่ไหนละ”
“ห้องไอ่แนนอะ”
“ถ้าไม่มีละ”
“มีดิ”
“ถ้าเกิดไม่มีอะ”
“เอายาง เอาผ้าคาดผม เอาหมวกอาบน้ำ เอายางในรถ เอาอะไรก็เอามาเหอะ”
“จ้าๆๆดุจิง”

ผ่านไป5นาทีมันกลับมาพร้อมถุงกระดาษเล็กๆที่ห้อยอยู่แฮนด์รถ
“อะ”ผมก็งง ให้ไปเอามาอันเดียวใส่ถุงมาทำไม
“โถ่  ไอ้..............”ด่าไม่ออกจิงๆ เพราะมันเอามาเต็มถุงเลย  ทั้งกิ๊บดำ กิ๊บสี่ๆ ที่คาบผมนี่เกือบ10อัน ทั้งแบบเขามีไฟ หูกระต่าย สรุปที่ทุกอย่างที่ผมไม่ต้องการอะ แต่สิ่งที่ผมต้องการไม่มี เพราะที่คาบผมมีแต่มีเขา มีไฟ หูกระต่าย ใครจะไปกว่าใส่
“เมิงใส่เองเถอะ ไม่เอาละ”
“อ้าว ทำไมอะ อุส่าขับรถไปเอาให้”แหม ใช้คำว่าอุส่า ขับรถไม่ถึง1นาทีก็ถึงละ
“ดูเมิงเอามาดิ  อะไรก็ไม่รู้ ”
“เอายางมันข้างหน้าดิ มันจัได้ไม่เกะกะ”
“มีหรอ”
“มีดิ”
“งั้นเอามา”

ยังไม่ได้มัดผมดีเลย เค้าก็ประกาศให้ลงสนามแล้ว ก็ได้แต่มันข้างหน้าลวกๆ

“เอ้า อาจารย์ลงด้วยหรอคับ”
“ลงดิ”
“ฮุฮู บอกไว้ก่อนนะคราบจารย์ ถึงเป็นอาจารย์ผมก็ไม่ต่อรองให้เด็ดขาด”
“ปากดีไปเถอะ เดี๋ยวรู้เลย”
“ครับๆพวกผมจะรอดู”

มีพวกนักเรียนที่ผมสอนลงแข่งด้วยเพราะเป็นรุ่นเยาวชน  แต่ทีมผมมีแต่พวกเรียน ปวส ปตรี แล้วก็พวกถึกๆ อีกทีมนี่เด็กๆผสมๆกันไป


การเตะไม่ขอพูดถึงอะ พากย์บอลไม่เป็น
ขอผมขอบอกว่าเป็นกานเตะที่เหนื่อยมาก เพราะคนพากย์เป็นอาจารย์สอนภาษาไทยโรงเรียนเก่าผมเอง  แกพากย์เหมือนพากย์เรือหางยาวเลย จะเตะทีนี่จะหลุดขำกัน  จากตอนลงสนามแรกๆ สีหน้าเคร่งเครียดมากแต่ละ  พอเจอคนพากย์แบบนี้ก็ไปไม่ถูกเหมือนกัน

“เบอร์5 ครูนิวนะมีจดหมายน้อยจากผู้ไม่ประสงค์จะออกนามฝากบอกว่า ถ้าเตะเข้า1ลูก รับไปเลย 1000บาท  2ลูก ได้ทั้งคืน  ไม่ทราบว่าสาวๆที่ไหนจะให้ครูนิวนะคับ”ผมก็วิ่งแย่งบอลไปด้วย งงๆไปด้วย พวกในสนามก็ถามว่าใคร ผมก็ส่ายหัว
“ประกาศอีกเรื่องนะคราบ มีผู้สนับสนุนให้เด็กไทยรักกีฬานะคับ คุณนัด บริจาคสปอร์นเซอร์ มา2ลัง ต้องขอบพระคุณเป็นอย่างสูงนะคับ”นัดไหนวะ

มองไปที่ที่พากย์บอล ก็รู้แล้วว่าใคร  มันใส่ที่คาดผมหูกระต่าย กำลังก้มไหว้ โบกไม้โบกมืออยู่  และไอ้จดหมายน้อยนั้น ไม่ต้องเดาว่าของใคร แล้วคนที่บริจาคก็ไม่ต้องพูดถึงเลย เพราะมีมันคนเดียวนั้นแหละที่น่าสงสัย

ไม่น่าเอากระเป๋าตังฝากไว้กับมันเลยยยยย

เมิงตังหมดเมื่อไร แดรกก้อนเกลือแน่ ใช่เงินแบบนี้ 


มีลูกนึงที่ผมเตะมุม  ใกล้ๆมุมนั้น ก็เป็นกองเชียร์ของหมู่บ้านผมนั่นแหละมาตีกลองร้องเพลงกัน
ไอ้น้อยนั้นแหละตี  ส่วนไอ้นัดมันเต้นอยู่หน้ากลองกับป้าๆอีก2-3คน  มันเดินมาตอนไหนวะ มะกี้ยังอยู่หน้าเต๊นท์ ฝั่งตรงข้ามเลย

แล้วมันไม่มียางอายเลยนะ หัวเกรียนๆเอาหูกระต่ายมาใส่หัวแล้วยืนเต้นเหมือนโดนน้ำร้อนลวกอยู่ เฮ้ออออ เพลีย


สรุปวันนั่นก็ชนะไปได้2-1 ผมเตะไม่เข้าสักลูกหรอก 5555

ทำความเคารพกรรมกรเสร็จก็ได้ สปอร์นเซอร์คนละขวด
“เป็นไงครับ เงียบเลยนะ”ผมแซวมันก่อนออกจากสนาม
“โถ่จารย์ ผมออมมือให้หรอก เป็นแก่ครู”ยังไม่หยุดปากดี
“เหรอออ”
“จารย์วันจันทร์เลี้ยงขนมด้วยนะ จารย์ชนะอะ”
“เกี่ยวไรกันอะ”
“ไม่รู้ดิ”

พวกผมเดินไปหากองเชียร์
“เมิงไม่อายรึไงนัด”
“ไม่อะ”
“ปะๆเก็บของกลับบ้าน เออ แล้วหมดตังไปเท่าไร”
“ไม่กี่ร้อยเอง อโด่”
“เหอะๆ”
“นิว  มาเป็นครูที่นี่หรอ”ผมก็หันไปตามเสียง  ชิบหายละไง  แฟนเก่า ตอนอยู่ ม 5 ชื่ออะไรผมยังลืมเลย ไม่เจอนาน หน้าตาเปลี่ยนไปมาก ผมยาว ที่สำคัญ สวยกว่าเดิม

“ใช่ๆ เรามาเป็นแค่ชั่วคราวเองไม่ได้ประจำ”
“อ้าวหรอ”
“แล้วตอนนี้ทำอะไร อยู่ไหนอะ ดูหล่อขึ้นมากเลยนะเนี้ย”เขินวะ
“ก็เรียนอยู่กรุงเทพ”
“อ้าวหรอ เราก็อยู่กรุงเทพเหมือนกัน  อยู่แถวไหนละ เผื่อใกล้กัน”
“ก็อยู่แถวๆ.........”
“อ้อ มีเบอร์ปะ”
“จะไปได้ยัง!”
“เอ่ออ  เราไปก่อนนะ ค่ำแล้ว รีบ เดี๋ยววันหลังเจอเดี๋ยวให้”
“ok จ้าๆ”


นิวรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างอยู่รอบๆตัว มันน่ากลัวมากคับ

มันเดินนำไปที่มอไซ  เบิ้ลรถเสียงดัง แล้วก็ออกตัวเลย ดีนะที่ผมรีบนั่ง เพราะรู้ ว่า ...นะ

“เฮ้ย  เร็วไปแล้วนัด เดี๋ยวเลยทางเข้าบ้านหรอก”
“.......................................”
“นัดขับเบาๆ ค่ำแล้ว เดี๋ยวก็ชนใครหรอก”
“.............................”เลยทางเข้าบ้านจนได้

“ไปไหนเนี้ย  นัด ไอ้นัด”
“......................................”ผมรู้ พูดไงก็ไม่ตอบหรอก 
มันพาผมขับมอไซไปทางทุ่งนา แล้วไปจอดอยู่กลางถนนเลย

“เมิงทำอะไรนัด เป็นไร”ผมลงจากมอไซทันทีที่มันจอดเพราะเดี๋ยวมันจะไปไกลกว่านี้ เดินกลับเองไม่ได้ กลัวผี
“เมิงทำอะไรนิว”
“อะไรกรูทำอะไรนัด”
“ใครละ เมื่อกี้”
“เพื่อน สมัยเรียนมัธยม”
“เพื่อนทำไมต้องขอเบอร์ละ”อ้าวไอ้สาส  ถามได้หมามาก
“ก็ไว้ติดต่อกันไง เมิงถามอะไรแปลกๆ”
“ไม่แปลกนะ  ถ้าเค้าไม่มองเมิงแบบนั้น”
“แบบไหน”
“ก็แบบคนรักไง ถามอีกครั้ง “ใคร!” ”
“ทำไมเมิงต้องตะคอกเนี้ย”
“ใคร”
“แฟนเก่า จบปะ”
“นั้นเห็นไม  ขอบงขอเบอร์  ถ้ากรูไม่อยู่คงโทรนัดไปเอากันแล้ว”เจ็บมาก น้ำตาแมร่งร่วงเลย
“นัด ทำไมเมิงถึงคิดว่ากรูเป็นคนแบบนั้นวะ  ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เมิงไม่เคยเชื่อใจ หรือไว้ใจกรูเลยหรอ”
“ ไม่! ”  สัส สั้นๆได้ใจความดี
“แล้วที่ผ่านมา กรูเคยทำให้เมิงไม่เชื่อใจบ้างหรือไง”อย่าตอบมาว่า บ่อยนะ ถีบยอดหน้าแน่
“ก็ไม่รู้ดิ”
“เมิงพูดแบบนี้ เมิงรู้ไม ทำให้กรูอึดอัดมาก เราแยกกันเลย ถ้าเป็นแบบนี้อยู่กันไปเพื่ออะไรวะ”
“............................................”
“สมองเมิงก็คิดได้แค่นี้ เอะอะก็เลิกๆ โตแต่ตัว”อ้าวด่ากรูอีกไอ้เชี่ยนี่
“ก็ทำไมเมิงไม่ย้อนคิดดูละนัดว่าทำไม  เพราะอะไร เพราะใคร  เมิงคิดแบบนี้กรูอึดอัดมาก เหมือนอยู่ในโลงแคบๆมืดๆ”
“เพราะใคร เพราะอะไร  ทำไมไม่ถามตัวเองละ”
“ก็แค่เพื่อนเองนะ กรูมีเมิงอยู่แล้ว หมาสักตัวกรูยังไม่เคยคิดจะเอามาแทนเมิงเลย” โดนไปดอกนึง  แต่ไม่เห็นหน้ามันหรอก เพราะมันมืดแล้ว ทุ่มกว่าๆแล้วมั้ง คืนเดือนมืดด้วย
“.................ใช่ดิ เค้ามันก็แค่หมา”อะไรอีกวะ
“เออๆ ถ้ากรูผิดมาก ก็ขอโทษแล้วกัน แต่ขอบอกไว้เลย กรูบริสุทธิ์ใจ”
“ไม่รู้ดิ ตอนนี้อาจจะบริสุทธ์ใจ พอได้เบอร์ไปก็ไม่แน่”
“นัด กรูขอต่อยหน้าเมิงทีนึง ขอเน้นๆทีเดียว เผื่อสมองกลวงๆของเมิงจะขยายตัวด้วยบ้าง”
“เอาดิ”
ผั๊ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“สมใจยัง”มีหน้ามาถามกรูอีก
“เมิงจะคิดอะไรของเมิงก็เชิญเหอะ อยู่กันแล้วเป็นแบบนี้ก็เลิกกันไปซะ ทางใครทางมัน จะได้จบๆ”

ผมเดินกลับเลย
มันก็ขับมอไซตามผม
“ขึ้นรถ”
“..........................”
“ขึ้นมา”
“...........................”
คิดดูนะ ทางหินคลุก  ตลอดข้างทางเป็นต้นไม้ยูคาสูงเท่าตึก2ชั้น  ตลอดทางเป็นทุ่งนา  ลมมาที่นี่เยี่ยวแทบเล็ด หน้ากลัวเหี้ยๆ

ถ้าไม่มีมันขับรถตามหลังนะผมวิ่งแล้ว ใครจะบ้าเดิน
“ขึ้นรถ”
“...............................”
“ไม่ขึ้นใช่ไม ได้”
บรึ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

และแล้วรถก็หายไปในความมืด  ผมหมดแรงนอนร้องไห้กลางหินคลุกแมร่งทั้งอย่างงั้นเลย

ถามว่าเจ็บไม นิดหน่อย ใจผมเจ็บมากกว่า เพราะในที่สุดมันก็ทิ้งผมไว้คนเดียว อาจเพราะผมเล่นตัวจนมันรำคานก็เป็นได้
ผมนอนร้องไห้ คลุกดินคลุกหินไปมาจนสมใจแล้วลุกเดินต่อ ทางไปทุ่งนามันไม่มีคนผ่านตอนเวลานี้หรอก ถ้าเช้าๆกับช่วงเย็นๆอะ  รถไถ่จะผ่านเยอะ

ผมปัดเศษดิน เศษใบไม้ออกจากหน้า(เพราะนอนคว่ำเมื่อกี้)
ปัดไปปัดมา ดินเข้าตาอีก ผมเดินเหมือนคนตาบอดยิ่งกว่าเดิมเลยทีนี้ อะไรจะเช็ดหน้าก็ไม่มี เพราะเสื่อผ้า ถุงเท้าก็เลอะดินหมดแล้ว

เดินขยี้ตาบ้าง มองทางบ้าง บางทีเดินตกหลุมก็มี

เดินไปได้สักโลกว่าๆมั้ง สายตาก็เริ่มปกติ  คิดไปก็ร้องไห้ต่อ เดี๋ยวไม่ต่อเนื่อง

“ขึ้นรถ”ผมยืนแข็งเลย จู๋ๆมีเสียงมาจากไหนไม่รู้  ผมเตรียมจะถอดสตั๊ส วิ่งแล้ว
แต่มันสตาสรถก่อนเลยรู้ว่าเป็นไอ้นัด
ผมไม่สน เดินต่อไป  มันก็ขับรถตาม
“เค้าขอโทษ”

มันจอดรถแล้ววิ่งมาจับแขนผม
“เค้าขอโทษ”

“..........................................”กรูไม่ยกโทษให้  ผมผลักมัน มือมันหลุดจากเขนผม(เหมือนนางเอกเนอะ ถรุ้ยยยยยยยยยย)  ผมวิ่งเลย 

วิ่งจนเหนื่อย คิดว่ายังไงมันก็ชนะอยู่ดี จะวิ่งทำไม เดินดีกว่า   รีบเดินหน่อย เพราะเกือบ5โลมั้ง

ผมก็เดินร้องไห้ต่อ อุ่นใจขึ้นเยอะมีไฟรถส่องทาง มีมันอยู่ใกล้ๆ


 ผมเดินถึงบ้านเลย





“ไปไหนกันมากลับเอาเวลานี้เนี้ย ไปกินข้าวกินปลากันไป ดูสิเนื้อตัวเลอะเทอะหมด”ยายผมถาม  ผมมองนาฬิกา 4ทุ่ม จะ5ทุ่มแล้ว ใช้เวลาเดินนานไปหน่อย
“เตะบอลนะยาย”
“ยายยังไม่เห็นเอ็งล้มสักครั้งเลยนะ”อ้าว ไปดูด้วยหรอยาย
“ก็น่ะ   อาบน้ำก่อนนะคับ”

ผมอาบน้ำ ข้าวไม่กิน ปิดไฟ  คิดไปคิดมาร้องไห้ต่อดีกว่า  ไม่รู้ดิ  คิดๆไปแล้ว ระยะเวลาที่ผ่านมามันคืออะไร ทำไมไม่เชื่อใจกันบ้าง แล้วที่อยู่ด้วยกันตลอดนี่ มันจับผิดผมตลอดเลยหรอ

ผมนอนร้องไห้จนหลับ 

แล้วก็รู้สึกตัวเหมือนฝันอะไรไม่รู้  ตื่นขึ้นมาก็ยังร้องอะ  ร้องจนคอแห้ง
“ขอโทษนะคับ กินข้าวก่อนดิ นะนะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”มันเอามือมากอดเอวผมในความมืด  ผมก็เกะมือมันออก
“ไม่หิว ไม่ต้องมายุ่งกับกรูหรอก”ผมหันหลังให้มันเลย
“กินดิ เค้าตักข้าวมาไว้ให้แล้ว”
“ไม่”
ผมเงียบ จนหลับไปเอง  ส่วนมันผมไม่สนใจ

[Whatever it is]

นัดบ้าๆๆๆๆๆ

[Damon]

โห่!!! เซ็งเบย
จิ้มตูดรีบนแทนละกัน

[poisongodx]

 

[nunnuns]

ยิ่งรักมากยิ่งระแวงยิ่งกลัวว่าจะมีอะไรทำให้แยกจากกันหรือเปล่า คือมันก็เป็นแบบนี้กับหลายๆคนนะ ไม่แปลกหรอกที่จะระวัง แต่ก็น่าจะฟังความคิดเห็นของกันและกันบ้าง ><

ปล.แต่ตอนที่พี่นิวบอกว่าให้เลิกกันไป เราตกใจมากเลย ถ้าเกิดนัดตอบตกลงเพราะอารมณ์ชั่ววูบจะเสียใจกันแค่ไหน แค่คิดก็โหดร้ายแล้ว แต่มันก็เป็นอดีตแล้วแหละเนอะ ^^

[Sabaijai]

เจอแบบนี้ก็เครียดเลยนะ

[sarawutcom]

มีทุกรสชาด  ทุกอารมณ์  ทุกรูปแบบ  อิอิ

 

[kyoya11]

คำพูดที่พูดด้วยอารมณ์เนี่ย ทำลายความรู้สึกคนได้เยอะเหมือนกันนะ

[gboykung]

 

[Hooh]

รักเด็กต้องทำใจ เรื่องง๊องแง๊งเป็นเรื่องธรรมชาติ

แต่นัดนี่หนักนะ โกรธไม่ลืมหูลืมตา

ความรักกับการไว้ใจเป็นของคู่กัน

เอาเรื่องแบบนี้มาพูดเล่นไม่ได้

ถ้าเราเป็นนิว เราโกรธมากเลยแหละอารมณ์เหมือนนิว

แล้วเราจะถามอีกรอบ แล้วบอกว่าคิดดีๆก่อนตอบ

หากอยู่ด้วยกันมาแต่ไม่ไว้ใจกันซักทีก็เลิกเถอะ

อันนี้เห็นด้วยกับนิว

แต่ขอให้นิวใจเย็นๆ ก่อน คิดดีๆ นิสัยนัดก็งี้

แต่ทำให้เขาสำนึกบ้าง อายุจะเข้าเลข 2 แล้ว

มันไม่เด็กแล้ว นัดก็ไม่ใช่คนรองรับอารมณ์

[Nano PL]

คำว่า"ไม่" คำนั้น แทบหมดแรงอ่ะ

[black-egoistic]

ร้องไห้ตามเลย
ที่นิวลงไปนอนร้องไห้คลุกดินอย่างนั้นอ่ะ
อยากจะเข้าใจทั้งอารมณ์นัดและนิวนะ
คนหนึ่งก็หึงทั้งโกรธแถมน่าจะกลัวโดนทิ้งด้วยเลยแสดงออกแบบนั้น
อีกคนหนึ่งก็ทั้งน้อยใจทั้งเสียใจ อยู่กันมานานขนาดนี้ไมไม่เชื่อใจกัน
ต่างคนก็ต่างมองหันไปคนล่ะอย่าง
ป่านนี้คงดีกันแล้วใช่ไหมเนี่ย
แต่ก็จำไว้เป็นบทเรียน
นัดก็ต้องหัดใจเย็นกว่านี้นะ
นิวเองก็อย่าแอะอะก็พูดคำว่าเลิกจิ
คนหนึ่งร้อนมาเราก็ต้องเย็นไว้
แต่ก็อย่างงี้แหละชีวิตคู่ก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้าง
สู้ๆ รักกันไปนานๆ นะจ๊ะสองหนุ่ม
 

[full69]

 

[nekko]

ค่อยๆๆคุยกันน้องนัด  น้องนิว
 

 

[i.art]

โอ๋ ๆๆๆ  นิวอย่าร้องไห้ อย่าน้อยใจนัดเลยนะ
เดี๋ยวตีนัดให้เลย นี่แน่ะ 
นัด ทั้งหึง ทั้งหวง ขั้นสุดอ่ะ เบาๆลงหน่อยก็ดีนะพ่อคุณ
ดีนะที่อยู่บ้านยาย ไม่งั้นมีงอนหนีออกจากบ้านแน่
ปัจจุบันหวังว่านัดคงควบคุมอาการได้บ้างนะ
เพราะหลังจากกลับจากบ้าน จำได้ว่า ก็มีกรณีหึงเกินพิกัดนี้อีก
อย่าใจร้อนนะ ทั้งคู่เลย พูดอะไร ทำอะไร ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ
จากเรื่องเล็กๆ อาจกลายเป็นเรื่องลุกลามใหญ่โตได้
ชีวิตยังอีกยาวไกลเลย ยังจะได้เจออะไรกันอีกเยอะแยะ
หึงกันได้ แต่ต้องเชื่อใจกันมากขึ้นนะ 
ตอนนี้กะฮาเต็มที่ ดันเศร้าตอนจบซะนี่ นัดนะนัด

แล้วไอ้ที่ว่า ยิงเข้า 2 ลูก ได้ทั้งคืน นี่ประกาศไปไม่อายใครเลยนะ 

[zelesz]

อย่าเอาอารมณ์​อยู่เหนือเหตุและผล
เอาความรักและความเชื่อใจเป็นที่ตั้ง 

[Infinity 888]

ไม่รักก็คงไม่ห่วงอย่างนี้ ที่ต้องหวงก็เพราะเธอนะมีแค่คนเดียว
เข้าจัยในความรักที่ฉันมีให้หน่อยนะเทอ

คนมันรักอ่ะ  ก็เลยมีหวง มีประชดกันบ้าง
อย่าคิดมากนะนิว รักกันๆ เด๋วตาปูดหมด
รักคือการเข้าใจและให้อภัยนะ อย่าน้อยใจจ้ะ

[why yyy]

นัดมันเข้าใจคำว่าเชื่อใจผิดความหมายปะวะ?

[Aoya]

“ด่าไม่ออกจิงๆ เพราะมันเอามาเต็มถุงเลย  ทั้งกิ๊บดำ กิ๊บสี่ๆ ที่คาบผมนี่เกือบ10อัน ทั้งแบบเขามีไฟ หูกระต่าย สรุปที่ทุกอย่างที่ผมไม่ต้องการอะ แต่สิ่งที่ผมต้องการไม่มี เพราะที่คาบผมมีแต่มีเขา มีไฟ หูกระต่าย ใครจะไปกว่าใส่"

"เดินไปได้สักโลกว่าๆมั้ง สายตาก็เริ่มปกติ  คิดไปก็ร้องไห้ต่อ เดี๋ยวไม่ต่อเนื่อง"

"ผมผลักมัน มือมันหลุดจากเขนผม(เหมือนนางเอกเนอะ ถรุ้ยยยยยยยยยย)  ผมวิ่งเลย"

"ผมก็เดินร้องไห้ต่อ อุ่นใจขึ้นเยอะมีไฟรถส่องทาง มีมันอยู่ใกล้ๆ"

"ผมอาบน้ำ ข้าวไม่กิน ปิดไฟ  คิดไปคิดมาร้องไห้ต่อดีกว่า"

แหม่ น้องนิวจะฮาไปไหน แม้แต่ตอนทะเลาะกันก็ยังฮาได้อีก
น้องนัดด้วยใส่คาดผมหูกระต่ายแล้วไปเต้นกับพวกพี่ๆ แม่บ้าน
แค่นึกภาพตามก็ฮาแล้วอ่ะ

แต่น้องนัดคบกันมานานแล้วก็ควรเชื่อใจน้องนิวบ้างนะ
คือคนเราต้องมีเพื่อนบ้าง ไม่ใช่เอะอะก็ตะบี้ตะบันหึงอย่างเดียว
ถ้าไม่ชอบก็น่าจะกลับมาคุยกันดีๆ อย่าใช้อารมณ์คุยกัน

ตอนท้ายๆ สงสารน้องนิวมากๆ

[maemix]

อีกแล้วนะ เรื่องเดิม
นัดใจร้อน รู้ว่าหึงแต่น่าจะคุยกันดีๆ
สุดท้ายก็ต้องมาง้อนิว

แต่ในทางกลับกัน ถ้าเป็นนิว
นิวจะทำยังไง

ดีน่ะที่มันผ่านมาแล้ว นัดนิว สู้ๆ

[nokkaling]

 

[Nuch shy]

ลีลาการเขียนแพรวพราวขึ้นเยอะเลยน่ะนิว อ่านไปฮาไป เข้าใจนัดน่ะรักมากหวงมาก นัดมันขี้หึงอยู่แล้วด้วยลักษณะนิวก็คงแมนๆ อารมณ์ประมาณไว้ใจเธอแต่ไม่เชื่อใจเขาละมั้ง กลัวว่าถ้ามีการติดต่อสานสัมพันธ์กลัวนิวจะเผลอใจละมั้ง เลยว่านิวไปตามอารมณ์โกรธ ส่วนนิวพอโกรธก็จากที่ใช้เหตุผลก็เอาอารมณ์มาใส่กันทั้งสองฝ่าย คำว่าเลิกอย่าพูดเลยน่ะถ้าไม่คิดว่าจะเลิกจริงๆ มันบั่นทอนความรู้สึกคนฟังและถ้าพูดบ่อยครั้งมันไม่ศักดิ์สิทธิ์ อีกอย่างพอนัดฟังจากอารมณ์หึงหวงมันก็กระตุ้นอารมณ์โมโหได้มาก ฉะนั้นค่อยๆคุยกันดีกว่า เวลานิวอารมณ์ดีดีก็สร้างความเชื่อใจให้นัดบอกรักนัดบ่อยๆ ค่อยๆบอกเขาว่าอย่าขี้หึงเกินไปนิวมีนัดคนเดียว มันจะสร้างความไว้ใจให้นัดมากขึ้น ยังไงก็รักดูแลกันดีดีอย่าใช้อารมณ์คุยกันน่ะ รักนัดรักนิวค้าบ

[่patsaporn]

มาต่อด้วยนะคะเป็นค้างมาก พลีสสสสส

ตอนแรก ๆ ยังลั้นลาแข่งกีฬากันอยู่เลยเนอะ ตอนท้ายดันดราม่าซะได้
ฮาตอนนัดไปเอายางรัดผมมาให้ อะไรของเธ๊อ ได้ใจจริง ๆ คนเนี๊ยะ
เรื่องจดหมายน้อยกับสปอนเซอร์อีก ฮาาาาา โคตรเกรียนไปยืนโบกไม้่โบกมือ
หาได้มีอายไม่ เต้นกับป้า ๆ อีก กร๊ากกกกกกก ฮาไปไหนนัด

ฉับ!!!! ตัดมาที่ดราม่าบ้าง เกิดขึ้นได้เสมอและรวดเร็วมากเมื่อนัดหึง ผ่าง!!!!
พุ่งปรี๊ดเกินร้อยตลอดอารมณ์นี้ของนัด รักมากก็หวงมาก แต่ก็ต้องเชื่อใจด้วย
เอาเข้าจริงตามที่นิวเล่านิวยังไม่เคยนอกใจนัดเลยนะตั้งแต่คบกันมา
แต่นัดนี่สิก็หลายรอบหน่อย แต่ก็ผ่านมันกันมาได้ ครั้งนี้ก็ต้องผ่านไปได้ค่ะ
นิวอาจมีน้อยใจเสียใจ ตอนลงไปคลุกหินนี่น่าสงสารนะ ออกแนวแค้นแต่ทำไรไม่ได้
แต่ก็คิดว่าเค้ารักเรามากละกัน นัดมาง้อแล้ว ดีกันนะคะ

ขอบคุณค่า อย่าลืมรีบมาเล่าอีกน้า เจ้รออยู่