เข้ามาอ่านอยู่หลายวันจนตามทันถึงตอนปััจจุบัน ก่อนนี้มีเปิดเข้ามาหลายรอบละแต่ไม่กล้าอ่านจริงจัง
เรื่องที่เป็นเรื่องเล่ากึ่งนิยายเนี่ยผมละกลัวอินกับเรื่องง่ายดิครับ
พอได้อ่านไปเรื่อยก็วางไม่ลงละ บางตอนก็นั่งซึมไปกับนิวด้วย นัดเป็นเด็กที่บางมุมก็มีความคิดแบบผู้ใหญ่นะ
ผมรู้สึกดีมากที่นัดพยายามเปลี่ยนแปลงเพื่อนิว ทั้งการเรียน แข่งรถ และนิสัยบางอย่าง การที่เราจะทำอะไร
ขนาดนี้ให้ใครสักคนได้ ผมว่านิวต้องมีความสำคัญกับนัดมาก มีอิทธิพลทางความคิดน่ะ ก็คงเพราะนัดรักมากน่ะแหละ
หึงมากด้วย ไม่ว่าใครที่ไม่รู้จักเข้าใกล้นัดไม่ได้เลย นิวเองก็คงรักมากเหมือนกันไม่งั้นคงไม่ยอมให้นัดในหลายๆ เรื่อง
อิ่มดีครับชีวิตน้องสองคนครบรสเลย
สำหรับเรื่องครอบครัว ผมไม่อยากให้นิวคิดมาก ชีวิตคู่ที่ไม่ได้เป็นไปตามเกณฑ์ของสังคม (ที่ไม่รู้ใครตั้ง) ทั้ง ชช หรือ
ญญ ถ้าจะใช้ชีวิตร่วมกันต้องผ่านช่วงเวลาของการบอกครอบครัวให้เข้าใจกันทั้งนั้น ขอแค่ทั้งสองคนรักและเข้าใจกัน
จับมือเดินไปด้วยกัน ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกครับ พ่อแม่ทุกคนถ้าลูกมีความสุข มีคนรักคนดูแลเค้าก็จะค่อยๆ เข้าใจไปเอง
บางคนอาจต้องให้เวลาบ้าง แต่ถ้าเราแสดงถึงความมั่งคงของกันและกัน ร่วมกันทำสิ่งดีๆ ดูแลกันดีๆ เค้าก็จะรับได้และ
วางใจไปเอง (รอพรบ.แต่งงานเพศเดียวกันอยู่ ว่าจะผ่านมั๊ย 5555)
ชอบที่นัดเคยพูดตอนวันเกิดที่ขอบคุณนิว อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย อยู่ดูแลกันตลอดไปนะครับ ผมเชื่อนะรักดีๆ ยังมีอยู่ในหมู่เกย์
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนเลยครับ รออ่านตอนต่อไป
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3024014 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก