ตอนที่228 เตรียมตัวเป็นครู
ตื่นเช้ามายังไม่ทันได้ล้างหน้าเลย ผู้ใหญ่บ้านก็มาบอกว่าให้ไปโรงเรียนด้วยวันนี้ เพราะทาง อบต เค้าเชิญผู้ปกครองมาประชุม ทำความเข้าใจร่วมใจ และเค้าเรียกผมไปให้ประชนดูตัว(เหมือนสัตว์หายาก เนอะ)
ผมอาบน้ำ กินข้าวเช้า ส่วนไอ้นัดนะหรอ ยังไม่ตื่นเลย คงเพลียมั้ง(อย่าคิดลึก เพลียจากการเดินทาง)แถมเจอเหล้าขาวอีก(ทำเป็นคออ่อน)
ผมก็ไม่ปลุกมันนะ ปล่อยให้มันนอนอยู่แบบนั้นนั่นแหละ
ออกจากบ้านไป 08.00 น เดินทางไปโรงเรียน เจอเพื่อนเก่าๆคนเดียวเอง ที่เหลือ ไม่ค่อยสนิท เพราะอยู่กันคนละห้อง ที่เหลือใครก็ไม่รู้
เค้าให้พวกผม ไปนั่งฟังท่านนายก อบต พูด ร่วม ชั่วโมง
แล้วปล่อยให้พวกผมไปจับกลุ่มคุยกัน เกี่ยวกับการวางแผนการสอนว่าใครรับผิดชอบอะไรบ้าง พอเจอจิงๆ รวมผมด้วย มีทั้งหมด10คน สอนตั้งแต่ ป6-ม6 (ส่วนป1-ป5ให้พวกครูประถมวัยเป็นคนสอน)
ทีมงานผม เป็นชาย9 หญิง 1 ผมไม่รู้จักสักคนเลย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะ แต่ละคนเป็นกันเองมาก คุยๆกันไปแรกๆมีแต่คับ เรา นาย เธอ(กับผู้หญิง) คุยกันไม่ถึง1 ชม มีหลุดกรูเมิงมาเฉยเลย ไปๆมาๆก็เลยตกลงกันว่า ถ้าอยู่เฉพาะพวกเราก็พูดแบบที่ชิน เพราะเราอายุเท่าๆกัน แต่อยู่ต่อหน้านักเรียน ต้องใช้คุณผมเท่านั้น
เเก้ว::::: ผู้หญิงคนเดียว อวบๆ ใส่เเว่น ขาวๆหน่อย
เกมส์ ::::: หน้าตามันดีนะ ดำๆ(ขมๆ) สูง170กว่าๆ(เตี้ยกว่าผมหน่อยๆ)
เต้::::: อวบๆ หน้าตี๋ๆ ตัวกลมๆ
โย่ :::::ไอ้นี่ขาว จมูกโด่ง ผมยาวเลยบ่า
นก :::::ไอ้นี้หน้าม่อ เห็นตัวเองหล่อหน่อยเป็นไม่ได้ ชอบอ่อยเด็กนักเรียนหญิง (มันเเค่ยิ้ม ปลาก็ติดมาเป็นอวนเเล้ว) เพราะเวลามันยิ้ม มันมีลักยิ้มมั้ง
ตุ้ย :::::หนุ่มกวนทีนหน้านิ่งๆ ขรึมๆ เเต่เล่นมุขทีนี่เเทบหายใจไม่ทัน
หนุ่ม :::::หน้ามึนๆ คุยเรื่องทะลึงเป็นที่สุด (โดยฉพาะเวลาอยู่กัน9คน ไม่รวมแก้ว)
เเสง :::::ไอ้นี่หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ เฮฮาดี
ปก :::::หัวหน้า ไอ้คนนี้เป็นการเป็นงานที่สุด ดีเเล้วที่เมิงเป็นหัวหน้าทีม
วางแผนการสอนกันเสร็จ ไอ้คนที่เป็นหัวหน้าทีม
พูดประโยคที่ทำเอาผมแทบจะเข่าอ่อนเลย
“สรุปเอาตามนี้เลยนะ”มันพูด
พวกผมก็ตกลง
“อาจารย์บอกว่า เราต้องลงวินโดน์ใหม่ คอมทุกเครื่องเพราะว่ามันโดนไวรัส ทำให้คอมช้า แล้วจะเปลี่ยนเป็นwindows 7 ทุกเครื่อง และมีคอมที่สั่งซื้อมาเพิ่ม ใหม่อีก 170 เครื่อง(เงินโรงเรียน มาส่งได้เวลาตอนกรูมาพอดีเลยนะ) เราต้องยกขึ้นไปชั้น3(ห้องคอม)”ฟังแล้วแทบเป็นลม
ผมไม่รู้หรอกว่าระบบจัดซื้อ จัดจ้างของโรงเรียนเป็นยังไง แต่ที่เห็นมีแค่รถ 6ล้อ 2คัน กระบะ1คัน แล้วคนที่มากับรถอีก6คน(ถามหน่อยมาแค่นี้ กับคอม170เครื่อง และสามารถยกได้ที่ละเครื่อง ชาติไหนจะหมด) แล้วขอโทษนะคับ เค้าบอกว่ามีหน้าที่แค่ยกลงจากรถ ไม่มีหน้าที่ยกขึ้นชั้น3ให้ อาจารย์ และรองผู้อำนวยการก็ยืนเถียงกับพวกมันอยู่พักใหญ่ แต่ไม่ชนะมัน
ตี๊ดดดดดดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดดดดดดด
“ไรนัด”
“อยู่ไหนเนี้ย เมียกรูแรดแต่เช้า ข้าวปลาไม่หาให้ผัวกิน”สัสโดนแต่เช้าเลยกรู
“ปากหมาแต่เช้าเลยนะ ข้าวหากินเอง อยู่ในหม้อนั้นแหละ ตายายก็อยู่ ถามสิ มีปากอะ”
“แล้วอยู่ไหน”
“โรงเรียน”
“อ้าว ไปแล้วหรอ เค้าจะเอารถที่ไหนใช้ละ”
“เมิงจะไปไหนอีกนัด อยู่บ้านบ้างเหอะ(เป็นคำที่ยายชอบบอกผมเวลาผมจะออกจากบ้าน ฟังจนชิ)”
“ป่าวไม่ได้ไปไหน วันนี้เค้าทำงานแล้วนะ”
“กับพี่รุตอะนะ”
“อืม”
“อืม ก็ไปทำสิ ตอนเที่ยงก็กลับมากินข้าวที่บ้านนะ ลืมเอาตังไว้ให้อะ”
“อืม”
“อยากกินอะไร ก็บอกเค้าให้ใส่บัญชีก็ไว้ก่อน เดี๋ยวกลับไปจ่ายเอง”ข้างร้านพี่รุต มีร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านของชำ
“คับๆ เค้าไปอาบน้ำแล้วนะหาววววววววววววววววว”แทนที่มันจะหาวก่อนค่อยพูด หรือพูดให้เสร็จก่อนค่อยหาว แต่ถ้าแยกแยะได้ก็ไม่ใช่ไอ้นัดสิ มันทำพร้อมกันเลย ทั้งหาว ทั้งพูด
“คราบ อย่าหนีเที่ยวนะเมิง กรูรู้ ตายแน่”
“คาบ”
หันกลับไป รถออกไปแล้ว ผมงงวะ สรุปพวกผมต้องยกใช่ไม คน10คน กับคอม170เครื่อง จอLCD อีก170จอ รวม340ลัง และไม่สามารถ ยกที2กล่องได้แน่นอน (ลังใหญ่นะ) ลิฟท์ก็ไม่มี
ผมเดินเข้าไปหาพวกมันที่ยืนหน้าอืนอยู่
“สรุปเอาไงอะ”ผมถาม
“เราต้องยก”โหหหหหหหหหหหหหห 340 ลัง หาร10 ไม่อยากจะคิดเลยว่า จะแบกลังละเกือบ10โล ขึ้นชั้น3 34เที่ยว (แล้ว มีผู้หญิง1คน เท่ากับเหลือแค่9คน)
“ให้น้องๆมาช่วยก็ได้ ไม่ต้องห่วงหรอก”อาจารย์เห็นพวกผมเหงื่อตกมั้ง เลยพูดขึ้น เค้าก็ วิทยุ บอกให้ประชาสัมพันธ์ให้ น้องผู้ชาย ม 6 ทั้ง6ห้องลงมารวมตัวกันที่สนามฟุตบอล ผมก็
ผมมองภาพเด็กนักเรียนผู้ชาย ม6 ยืนตากแดดในสนาม
หึหึ พี่ก็เคยยืนตากแดดเปรี่ยงๆแบบนี้มาก่อนเหมือนกันไอ้น้อง
พออาจารย์บอกวัตถุประสงค์ที่เรียกพวกมันมาเสร็จ อาจารย์ก็ให้พวกผมไปรออยู่ข้างบน
ผมเดินดู ทั้งชั้นน่าจะเป็นห้องคอม เพราะมันมีโต๊ะคอมเปล่าๆว่างอยู่พร้อมแล้ว(ดีไม่ให้กรูยังโต๊ะคอมด้วย)
พวกมันยกคนละรอบ2รอบเอง หมดแระ แต่ก็วุ่นวายมาก(รู้งี้กรูยกเองดีกว่า (ปากดีอีก))
“น้องคับ อย่าเพิ่งลงไปนะแปป”ผมบอกผ่านไมค์ในห้อง ทุกหันมามองเป็นตาเดียว
“น้องๆพี่รบกวนเปิดลังทุกลังนะคับ แล้วยกจอLCDวางบนโต๊ะพร้อมสายด้วยนะคับ”เชื่อไม ไม่มีใครเถียงหรือถามอะไรเลย
“ แล้วก็CASด้วยนะคับ เอาออกระวังๆนะเดี๋ยวพัง เพราะน้องต้องใช้อีกนาน”
“ผมจบแล้วพี่ ผมหมดสิทธ์ใช้แล้ว”เสียงหนึ่งแทรกมา ผมเองก็ไปไม่ถูกเหมือนกัน
“เอาหน่า น้องๆก็ยังใช้ได้”
“ผมลูกคนเดียวพี่”อีกเสียงแทรกมา แล้วเสียงหัวเราะก็ดังตามมาเป็นหมาเดือน12เลย
ขนาด พวกที่ยืนข้างๆผมยังหัวเราะ
เดี๋ยวเมิงเจอกรู รู้จักกรูน้อยไปแล้ว
“เดี๋ยวไปบอกห้องข้างๆบ้างนะ”แก้วมันบอก
“เดี่ยวผมไปเอาแผ่นโปรแกรมกับแผ่นวินโดว์ที่ห้องพักอาจารย์ก่อนนะ”ปกบอก พร้อมไปกับที่เหลือเลย ทิ้งผมไว้เคว้งคว้างอยู่คนเดียวกับฝูง อสูรกาย 50กว่าตน
“เสร็จแล้วคับพี่ ให้พวกผมทำอะไรต่อ”
“อ้อ เสร็จ แล้วหรอคับ ขอบคุณนะคับ พวกน้องหมดประโยชน์แล้วคับ ไปเรียนได้แล้ว ขอบคุณคับ”ผมบอก
“โหยยยยยยยยยพี่ ใช้เสร็จก็พูดงี้อะเดี๋ยวก็เก็บใส่ลังคืนเลยนิ”ก็พวกเมิงกวนทีนกรูก่อน
“พี่พูดเล่น เอาเป็นว่าพี่ขอบคุณมากก็แล้วกัน รบกวนน้องๆอีกอย่างนะ ตอนลงไป เอาลัง ลงไปวางไว้ใต้ตึกให้ด้วย ว่างให้เป็นระเบียบนะ ย้ำว่าให้เป็นระเบียบ”
“พี่ พวกผมไม่อยากขึ้นเรียนอะ หาอะไรให้ทำก็ได้นะ” มันเป็นเหมือนกรูเลย ตอนมัธยมก็เป็นแบบนี้แหละ
“เอาไงดีละ แล้วอาจารย์จะไม่ด่าพี่หรอ”
“ไม่หรอก ถ้าบอกว่าพี่ให้อยู่ช่วย”
“เอ้า เป็นว่า ไหนใครประกอบคอมเป็นบ้าง ยกมือให้พี่ดูหน่อย”จาก50กว่า ยกมือไม่ถึง10คน
“มีแค่นี้เองหรอ”
“เล่นเป็นอย่างเดียวอะพี่”
“งั้นกลับไปเรียนดีกว่ามั้ง”
“ไม่ดิพี่ พี่ก็สอนดิ”
“งั้น เอาลังลงไปข้างล่างก่อน จะได้โล่งๆ”
“คับ”
........................
..................
.............
....
“มาครบยัง”ผมถาม
“ครบแล้วพี่ แต่เกินมา5คน”
“หืออ เหินมาได้ไง”
“เฮ้ยเมิงมาจากไหนวะ”มันถามเพื่อนมัน ที่เหลือก็ขำ เส้นตื้นจิงๆเลย
“เอ้าเป็นว่า เกินมาก็ไม่เป็นไร ช่วยเพื่อนข้างๆก็แล้วกัน
ผมต้องสอนมัน เสียบทีละสาย เส้นนี้เสียบรูไหน อันไหนต่ออะไหน
ไม่ถึง30นาทีก็เสร็จ (ถ้าทำคนเดียวใช้เวลา3-5นาที/เครื่อง)
“เรียบร้อยทุกเรื่องแล้วใช่ไม”
“คับ”
“ไปกินข้าวกันได้แล้วมั้ง จะเที่ยงแล้ว ที่เหลือพวกพี่จัดการเอง แต่ถ้าไม่มีเรียนก็ขึ้นมาใหม่นะ ขอบคุณมาก”
“คราบ”
พอพวกมันไปหมด ผมก็เดินไปดูห้องคอมข้างๆที่มันกำลังลงวินโดน์ กันอยู่
(ขอโทษนะคราบ วินโดว์แท้ทั้งหมดเลยนะคับ ที่ลงก็ประมาณ60กว่าเครื่อง ตีราคาค่าวินโดน์แท้ ประมาณ2-3พัน แพงเหมือนกันนะ เนี้ย แต่ผมก็ยังไม่เคยใช้ของแท้เหมือนกัน คริคริ
ส่วนใหญ่หน่วยงานราชการ เค้าจะใช้ของแท้กันนะ เพราะเดี๋ยวโดน ตรวจสอบลิขสิทธิ์)
แต่ดี ที่เครื่องใหม่ มันมีมาให้พร้อมแล้ว ลงแค่โปรแกรมที่เราจำเป็นต้องใช้แค่นั้นเอง
“พี่คับ อาจารย์ให้เอาข้าวกับน้ำมาให้คับ”พวกผมก็หันไปตามเมียหน้าประตู
“ขอบคุณคะ”แก้วเดินออกไปรับข้าวกล่อง พร้อมน้ำดื่ม
“พักกินข้าวกินก่อนพวกเรา”
“ก็ดีเหมือนกัน”
มือไม้ไม่พากันล้างอะ นั่งกินอย่างงั้นเลย
ตี๊ดดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดดด
ตี๊ดดดดดดดด
“ว่าไงกินข้าวยัง”
“กินแล้ว ตัวเองจะกลับกี่โมงนิ”
“ยังไม่รู้เลย งานยังไม่ถึงไหนเลย”
“มีคนมาหาตัวเองด้วยเมื่อกี้”
“ใคร”
“ไม่รู้ ลืมถาม”
“อ้าว”
“กลับไปแล้วด้วย”
“เออ เดี๋ยวก็คงมาใหม่ละมั้ง”
“จะเสร็จกี่โมงนิ”
“ไม่รู้ดิ ไม่นานหรอกมั้ง”
“อืม เดี๋ยวถ้าร้านปิดแล้ว เดี๋ยวเค้าไปหานะ”
“มาทำไม ไกลนะ”ไม่ใช่โรงเรียนผมด้วย อีกโรงเรียนนึงไกลกว่าโรงเรียนผมอีก
“ไปรอไง”
“ลำบากไปป่าว”
“ไม่หรอก ไอ้น้อยชวนไปเล่นบอล จะได้กลับพร้อมกันพอดีไง”
“อืม เอางั้นก็ได้ แค่นี้แล้วกัน”แกรงใจพวกมัน ถึงพวกมันจะทำเหมือนไม่ฟังผมคุย แต่ก็ต้องได้ยินเข้าหูบ้างละ
“จ้า”
กินข้าวเสร็จ ก็แบ่งงานกัน 2คน test คอมทุกตัว ลงโปรแกรมที่จำเป็น ที่ต้องใช้
ตอนบ่ายกว่าๆมีพวกเดิมช่วยอีก 40กว่าคน แล้วก็มีเด็ก ม 4อีก45คน เพราะมันเรียนวิชาคอมพอดี แต่ก็ไม่มีคอมใช้ ได้พวกมันเนี้ยแหละช่วยกันลงคนละเครื่อง โดยห้องหนึ่งจะมีคอมประมาณ50กว่าเครื่อง มีทั้งหมด 4 ห้อง ห้องที่เพิ่งยกคอมขึ้นมาติดตั้งใหม่ 3ห้อง ห้องเดิมอีกห้อง ลืมบอกว่า ห้องตกแต่งใหม่ทั้งห้อง4ห้อง เฟอร์นิเจอร์ ไฮเทคมาก โปรเจคเตอร์ สไลด์ลงออโต้ อินเตอร์เน็ต ความเร็วสูง และที่สำคัญ มีโปรแกรม(สั่งทำโดยเฉพาะ)ที่สามารถควบคุมคอมของนักเรียนได้โดยผ่านเครื่องที่โต๊ะอาจารย์ แล้วสามารถดึงขึ้นจอโปรเจคเตอร์เลย ที่สำคัญ ควบคุมเมาส์ได้ด้วย เพราะฉะนั้น ถ้าเมิงนั่งเล่นเฟส ในคาบเรียนกรู หรือดูหนังโป้ กรูเอาขึ้นกระดานประจานเลย
นั่งลงโปรแกรมกันร่วม3ช ม จนพวก ม4 จะต้องเปลี่ยนวิชาเรียนแล้ว ยังไม่เสร็จ เพราะโปรแกรมต้องใช้เวลาในการลง แล้วก็มีแผ่น+แฟลตไดร์ไม่กี่อันเอง จึงสลับกันไปมาเพื่อลง เลยใช้เวลานาน
ตอนนั้น ยังทำให้คอมมันแชร์ข้อมูลกันยังไม่ได้เลย ลงต้องอาศัยแผ่นเอา(พูดเยอะ เดี๋ยวงง)
ตี๊ดดดดดดดด
แล้วก็เงียบ ผมเอาออกมาดู
เบอร์ไอ้นัด ผมเลยโทรกลับ
“ตัวเองอยู่ไหน”
“โรงเรียนดิ”
“อืม เค้าเล่นบอลรอนะ”
“อ้าว มาแล้วหรอ”
“อืม”ผมเลยออกไปดูที่ระเบียงหน้าห้อง มองลงไปก็ไม่เจอมัน
“ไหนเมิงอยู่ไหน”
“ตัวเองละอยู่ไหน”
“ตึก2 ชั้น3”
“เค้าเห็นตัวเองแล้ว ตัวเองไม่ต้องเห็นเค้าหรอก”ตึก2 มันจะหันหน้าเข้าสนามบอลพอดี
“เฮ้ย เมิงเข้ามาได้ไง โรงเรียนยังไม่เลิกเลย เดี๋ยวอาจารย์ฝ่ายปกครองเค้าก็มาไล่หรอก”
“เลิกแล้ว เห็นเด็กนักเรียนออกไปเต็มเลย”
“เหรอ น้อง เลิกเรียนกี่โมงอะ”ผมเข้าไปถามเด็ก มันมองนาฬิกาแปบนึง
“เลิกได้10นาทีแล้วพี่”
“นัด แค่นี้ก่อนนะ”
“อืม”
“แล้วน้อง ม4 เรียนคอม 3คาบไม่ใช่หรอ” เพราะตอนเช้ามี4คาบ พักเที่ยง บ่ายมี3คาบ
“คับ”ตอบพร้อมกันได้ดีมาก
“อ้าว งั้นก็กลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวรถรับส่งกลับก่อนนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ผมมา มอไซ”
“ที่เหลือละ”
“รถรับส่งออก16.30 น พี่ นี่เมิงบ่าย3กว่าๆเอง”
“เฮ้ย พี่เกรงใจอะ ถ้าใครไม่สะดวกอยู่ก็กลับก่อนนะ เดี่ยวที่เหลือพวกพี่จัดการ เพราะห้องนั้นก็เกือบเสร็จแล้ว”
“คราบ” แต่ทุกคนยังนั่งอยู่ที่เดิม เหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น พ่อแม่เค้าจะมาด่ากรูไมเนี้ย
ระหว่างที่คนกำลังเคร่งอยู่กับคอมตัวเองอยู่ ผมก็กำลังวุ่นอยู่กับคอมเครื่องหลัก ตัวเครื่องแม่มัน
“ตัวเอง!!!!!!”ในห้องเงียบกริบ
บางคนก็ชะเง้อ บางคนก็ยืน แต่สายตาจับจ้องไปที่ประตู รวมทั้งผมด้วย ใจผมร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่มเลย แต่ก็เดินขาสั่นๆออกไปหาหน้าห้อง พร้อมกับสายตาน้องๆในห้องมองมาถามเป็นคำถามเดียวกันว่าไอ้ปากแดงๆ แว๊นๆ เสื้อส้ม นี้มันเป็นใครวะ แล้วมันเรียกใครว่า “ตัวเอง”
“อะไรนัด เมิงขึ้นมาทำไม”ผมถามไอ้นัดเบาๆ หน้าห้องพร้อมมองไปในห้อง สายตายังไม่เลิกมองไอ้นัด เหมือนไม่เคยเห็นไดโนเสาร์ อย่างงั้นเลย
“ขอตังซื้อน้ำหน่อย กุญแจรถด้วย”
“เมิงทำไมไม่โทรขึ้นมาละ จะได้เอาลงไปให้”
“เห็นตัวเองยุ่งๆเลยไม่อยากกวน”นี่แหละกวนแล้วเนี้ย โยนอึมาให้กรูกองใหญ่เลย
“เอ้า ร้อยนึง พอไม”
“พอ กุญแจด้วย”
“อะ”
“เค้ารออยู่ข้างล่างนะเสร็จแล้วลงไปหาเค้าที่สนาม”
“อืม”
ฮู้ โล่ง
“ใครอะพี่”นั่นไง คำถามแรก
“อ้อ น้องพี่เอง”
“หน้าตาเหมือนไม่ใช่คนแถวนี้เลยอะ”คำถามที่2
“อ้อมันมาจาก กทม”
“มิน่าละ ถึงไม่คุ้นเลย แล้วพี่น้องทำไมต้องเรียกตัวเองด้วยละ เหมือนเป็นแฟนกันเลยอะ”คำถามที่3
“ใช่ๆๆๆๆๆ”อีกหลายๆเสียงตาม
“ที่กรุงเทพ มันเรียกยังงี้แหละ ก็พี่น้องกันคิดอะไรมาก”
“แล้วมันเรียนที่ไหน”คำถามที่4
“จบ ม 6แล้ว กำลังจะเอาพาณิชย์ปีหน้า” ถ้ากรูตอบว่าผัวตั้งแต่คำถามแรก มันก็คงจะจบประเด็นตั้งแต่ตรงนั้นแล้วใช่ไม
แต่ไม่อยากบอกหรอก เพราะอนาคตข้างหน้าอีกไม่กี่วัน ตอนที่มันปิดเทอม ผมต้องสอนพวกมัน เดี๋ยวมันจะไม่เกรง กลัวผม
“เด็กแว๊นหรอพี่”คำถามที่5
“หน้ามันเหมือนเด็กพังค์ไมละ”
“ไม่เลย”
“งั้นก็คงแว๊นละมั้ง ทำงานไป เดี๋ยวพี่ไปดูห้องข้างๆแปป”หนีดีที่สุด มันจะได้เงียบ
อีก5นาทีต่อมา ผมก็กลับมา
“มีเครื่องไหนเสร็จแล้วบ้าง ยกมือให้พี่ดูหน่อย”
“ผม /ผม /ผม/ผม /ผม /ผม/ผม /ผม /ผม”พวกมันยกมือไม่กี่คนเอง
“มีครบตามที่เขียนให้บนกระดาษนะ”
“คราบ”
“งั้นก็กลับบ้านได้ ถ้าพี่เช็คไม่ครบ เดี๋ยวให้เพื่อนโทรตาม”
“โหหหหหหหหหหห พี่”
“งั้นก็เช็คดูให้พี่หน่อยแล้วกัน ถ้าใครไม่รีบก็ช่วยเพื่อนก็ได้”
“ครับ”
บ้างคนเสร็จแล้วก็กลับ ไปทีละคน 2คน
ณเวลา17.00น
เหลืออยู่ไม่ถึง10คน
17.20 น ถึงเสร็จหมด
ไปดูห้องข้างๆก็เกือบเสร็จเหมือนกัน
ล็อคห้อง แยกย้ายกันกลับ
แต่ผมต้องไปหาไอ้นัดอยู่ที่สนามบอลกลับถึงบ้านก็เกือบทุ่มกว่าๆ
เหมือนจะไม่เหนื่อยนะ แต่กลับมาถึงบ้านเหนื่อยเฉยเลย
ดีที่มีไอ้นัดนวดให้
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3022298 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก