เห็นชื่อตอนแล้วฮาอ่ะ แต่พออ่านแล้วน้ำตาไหล

ตอนที่นิวเปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วนัดนั่งหลับรออยู่
แล้วก็ตอนที่มีกับข้าวที่นิวชอบอยู่เต็มโต๊ะ อ่านแล้วมันตื้อๆ สงสารนัด
ที่ๆ เหมาะกับนิวที่สุดก็คือข้างๆ นัด
ที่ๆ เหมาะกับนัดที่สุดก็คือข้างๆ นิว
ขอให้ทั้งสองคนอยู่ข้างๆ กันแบบนี้ไปนานๆ
มีอะไรก็แบ่งปันกันนะ ทั้งความสุข ความทุกข์ ความเศร้า
เสียใจ น้อยใจ ผิดหวัง มีอะไรก็พูดคุยกัน
อย่าเก็บไว้คนเดียวแล้วตัดสินใจทำอะไรที่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง
อีกย่างนึงคือสิ่งที่เราคิดว่าเล็กน้อยอาจจะเป็นเรื่องใหญ่สำหรับอีกคนก็ได้
อย่ามองข้ามหรือละเลยความรู้สึกของคนที่เรารักนะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่จ้ะ

ปล.เรื่องก่อนเข้า ปวส ของนัด อย่าข้ามเลย มีคนรออ่านอยู่จ้ะ