ตอนที่161 Big Mountain Music Festival (2011ปีที่แล้ว)
ผมไม่ได้จะเเถ หรือเปลี่ยนเรื่องนะ เเต่พอดีผมคิดได้
ตอนนี้ ผมไม่รู้ว่ามันก่อน น้ำท่วม หรือหลังน้ำท่วมก็ไม่รู้นะ จำไม่ได้จริงๆ
เเต่มันก็เกิดขึ้นจริงๆนั้นแหละ
ส่วน ไอ่สองตอนที่ทุกคน เรียกร้องมา รอไปก่อนนะ5555
ตอนเย็นหลังเลิกเรียนผมก็โทรหาไอ้นัด (เพราะปกติ เลิกเรียนมันก็โทรมาก่อนอยู่แล้ว แต่วันนี้มันหาย) ผมก็เลยโทรไปหามัน แต่ไม่ติด ผมก็เลิกโทร
เดินลงมากับเพื่อนๆ แล้วก็ขอแยกจากเพื่อนจะกลับบ้าน
แต่มองไปที่มันมานั่งรอประจำ ก็เห็นมันนั่งอยู่เลย เดินเข้าไปหา
“นัด โทรศัพท์เป็นไรอะ แบ็ตหมดหรอ โทรไม่ติด”
“ไม่รู้อะ โทรออกโทรเข้าไม่ได้เลย”
“แล้ว เมิงไปเล่นอะไรละ”
“ไม่รู้เหมือนกัน ลืม”
“ไหน เอามาดูดิ”ผมก็ดูให้มัน มันไปกดล็อกทุกสายสนทนา ก็เลยลองแก้ให้มันดู
“มีผัวเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คใครโทร
อย่าเอาหูไปนา และอย่าเอาตาไปไร่
ได้เมียยังสาว โบราณกล่าวอย่าไว้ใจ
ควายไม่ล้อมคอก โบราณบอกจะเสียใจ
ถ้าถูกขโมยลักไป จะเอาควายไหนไถนา” สัส มาเป็นเพลงเลยนะ พวกห่า
ไอ้นัดนั่งขำ น่าแดง น้ำดำ สงสัยคงถูกใจละสิสัส
“ไหนบอกจะกลับบ้าน ที่แท้มา กกเด็กมอปลาย กางเกงน้ำเงินอยู่นี่เอง”
“สัส ก็กรูจะเดินออกไปแล้วแต่เจอมันนั่งอยู่นี่ก่อน แล้วพวกเมิงละ กลับมาทำห่าอะไร”
“ป่าว ยังไม่ออก ร้อน”
“ถุย!!!”
“เออ ว่าแต่ ผัวเมิงมีเมียใหม่จริงหรอวะ”ผัวพ่องเมิงดิ
“สัส หยาบคาย โทรศัพท์มันโทรไม่ได้ พวกเมิงนี่คิดจัญไรจังวะ”
“อ้าว ใครจะไปรู้เนอะ พวกเรา ไม่เคยมีผัวเด็กนี่หว่า”
“เออ เรื่องของเมิงเหอะ”ผมไม่อยากเถียง เพราะเถียงไปก็แพ้อยู่ดี
“หิวข้าววะ ตัวเอง”
“แหม พวกห่านี่ มาตัวอง ตัวเอง กรูจะอ้วก สัส”
“แล้วเมิงจะมาฟังทำไมละ ไปกินที่ศูนย์อาหารดินัด ยังไม่ปิดหรอก”ผมด่าพวกมันแล้วหันมาคุยกับไอ้นัด
“เออๆๆ เค้ามีอะไรจะให้”
“อะไร”มันก็เปิดกระเป๋าหนังแบนๆของมัน
“นี่”
“โห เมิงได้มาได้ไงวะ ไอ้นัด กรูยังหาไม่ได้เลย”เพื่อนผมพูด ผมเลยดึงมาดู
มันเป็นบัตรคอนเสิร์ต Big Mountain Music Festival 2011 ใบ
“เมิงเอามาจากไหนนัด”ผมถามด้วยความงง เพราะมันใกล้จะถึงงานแล้ว หายากมาก
“ซื้อต่อเพื่อนมา”
“อโด่ กรูก็นึกว่าได้มาฟรี”ผมละเซ็ง "ห๊า เมิงซื้อต่อเพื่อนเมิงมา”
“ใช่ ทำไมอะ”
“นัด 2ใบนี่เกือบ4000เลยนะเว้ย เมิงเอาตังจากไหน”
“ไม่ถึง 3000เอง”
“3000”
“ใช่”
“เมิง เอา ตัง ที่ ไหน ไป ซื้อ”ผมเน้นทุกคำชัดๆให้มัน
“กดเอาดิ”
“โว้ว นัด มันไร้สาระวะ กรูรู้ว่าเงินเมิง แต่มันสิ้นเปลืองไมละ”
“เอาหน่า มันซื้อมาแล้ว เดี๋ยวกรูซื้อต่อมันเอง”
“ไม่นะพี่ ผมจะไป”
“นัด เมิงนี่ไร้สาระวะ เอากระเป๋าตังมาดิ ”มันก็ล้วงออกมาให้ผม
“เมิงกดบัตรใบนี้ใช้ไม”
“ใช่”
“งั้นบัตร เอ ทีเอ็มใบนี้ กรูยึด”
“อ้าว ไรอะ”
“ก็เมิง มันไร้สาระเกินไปแล้วนัด ตังก็ยังหาไม่ได้ แล้วยัง ใช้ปลืองอีก สงสารพ่อแม่บ้างเหอะ รู้ไมกว่าจะได้มาแต่ละบา.......”มันขัดผม
“พอๆ ยึดเลยๆ เอาบัตรเครดิตด้วยเลยไม”
“ได้ก็ดี”
“โห โหดเกินไปแล้วนะ”
“แล้วถ้าเมิงโทมาถามกรูก่อนกรูจะไม่ว่าอะไรเลย”
“โทรศัพท์พังอะ”
“เพื่อนเมิงไม่มีใครใช้โทรศัพท์เลยหรือ”
“......................”มันเงียบ
“เมียเมิงดุวะนัด พวกกรูไปแล้ว ถ้าเมิงตายก็โทรมาบอกพวกพี่นะ”
“สัส พวกเมิงไปเลย”ผมไล่พวกมัน
“เค้าอยากไปอะ”
“เมิงคิดแต่ได้อย่างเดียว เมิงคิดบ้างไม ว่าเมิงจะไปอยู่ ยังไง นอนที่ไหน”
“ยังไม่ได้คิด”
“เฮ้อ อะ เอาคืนไป”ผมคืนกระเป๋าตังให้มัน พร้อมบัตร
“ถ้าคราวหน้า ทำอะไรไม่ปรึกษากรูนะเมิง จะยึดแมร่งทั้งบ้านเลย เเล้วทำไมเมิงถึงซื้อมา”
“เพื่อนมันร้อนเงิน ต้องใช้เงิน เค้าเห็นใจเพื่อนเลย ช่วยมันคับ ไปนะๆ”
“เออๆคิดดูก่อน ไป กินข้าว”
“yes!!!!”
“อะไรของเมิง นัด”ดีใจออกนอกหน้าไปแล้วนะ
ผมก็พามันข้าว
เสร็จก็พากันกลับ
ผมก็ต้องมาหาห้องพัก ที่ใกล้ๆกับโบนันซ่า แต่ไม่มีเลย เต็มทุกที่เลยโทรไปเกือบ20ที่แล้ว พี่เค้าบอกว่า รัศมี20กิโลเมตร รอบโบนันซ่า เต็มหมดแล้ว ไม่มีที่ว่างเลย จะเอาเต๊นท์ไปก็ไม่รู้จะไปกางตรงไหน เฮ้อ!!!!!! เครียด
“นัด จะหิวข้าวอีกไมเนี้ย”
“ไม่รู้วะ ไม่หิว มั๊ง. ไม่ต้องหุงหรอก”
“อือ ก็ดี ขี้เกียจ”พวกผมเช่าหนังมา 3-4 ทุ่มก็นอน ง่วงแล้ว
แล้วก็หลับไป
ผมก็หลับสบาย ไอ้นัดก็หายใจรดหูผม ทำให้ผมขนลุกทุกทีเลย ยิ่งห้ามก็เหมือนยุ่งยุ
กลางดึก
“โอ้ยยย!!!!!เจ็บ”ผมร้องดังไป10ตึกเลย แล้วกระมุไปที่อกไอ้คนนอนข้างๆอัตโนมัติ แล้วก็เดินไปเปิดไฟ
“เมิงเป็นบ้าอะไรเนี้ยนัด”
“อะไรอะ”มันงัวเงียถามผม นี่ขนาดผมทั้งตะโกนตั้งกระทุ้งมันนะ มันยังไม่รู้สึกตัวเลย
“เมิง กัด หู กรู ทำไม”
“อ้าวหรอ ขอโทษ”
“สัส กรูก็คิดว่าแมงสาบมากัดหูกรู”
“ไหน ดูหน่อย”มันก็ลุกมาดูหูผม
“เจ็บสัส กัดมาได้”
“สงสัยฝันว่ากินข้าวอยู่แน่เลย”
“สัส หูกับข้าวมันเหมือนกันตรงไหน”
“555 ก็มันฝันอะ”
“เออ ช่างเหอะ นอน ง่วง ”
“ตื่นแล้ว ไม่นอน หิว”
“ไม่มีอะไรกินหรอกนัด ในตู้เย็นอะ มีแต่มาม่า จะกินไมละ”
“ไม่เอา ออกไปกินข้างนอกดิ”ผมหันไปมองนาฬิกาที่ผนัง
“นัด เมิงดูนาฬิกาดิ มันกี่โมงแล้ว นี่มันจะตี3แล้วนะ”
“เออหน่า มันต้องมีสักร้านแหละ”
“เมิงไปคนเดียวดิ กรูง่วง”
“ไม่ได้”
“งั้นก็ก็อด”
“ตัวเองไปด้วยดิ”
“หิวไม่ดูเวลาล่ำเวลาเลยนะเมิง”
จะว่าไปผมก็หิวเหมือนกันนั้นแหละ เพราะกินข้าวไว เลยหิวไว
“ไปนะ”
“เออๆ”
หน้าตาไม่ล้างอะคว้าเสื้อได้ใส่เลย ถือกระเป๋าตังได้เดินออกจากห้องเลย ไอ้นัดก็คว้ากุญแจรถวิ่งตาม
“อ้าวทำไมไม่ใส่กางเกงมาอะ”ไอ้นัดถามผมตอนจะขึ้นคร่อมมอไซ ผมชอบใส่บ๊อกเซอร์เวลานอน ถ้าออกไปไหนไม่ไกลก็ใส่ไปนะ ยิ่งกลางคืนไม่มีใครว่าหรอก
“กรูลืม ไปๆเหอะ จะได้กลับมานอน”
“นั่งดีๆนะเมิงเดี๋ยวไข่ออก”
“เออ กรูรู้หน่านัด ไข่กรู”
“สัสเมิงชอบโชว์หรอ”
“เออทำไม”ผมก้าวลงจากรถ ยืนมองหน้ามัน
“ขึ้นไปใส่กางเกงก่อน”
“ไม่ แค่นี้เองนัด”
“เมิงจะไปโชว์ให้ใครดู”
“ใครอยากดูกรูเปิดให้ดู เมิงจะไปไม่ไป ไม่ไปกรูขึ้นไปนอนนะ เรื่องมากสัส”
“ไปแต่ขึ้นไปใส่กางเกงก่อนดิ”เสียงมันเริ่มอ่อนลง
“ไม่เป็นไรหรอกนัด กรูผู้ชายนะ ไม่เสียหายหรอก”
“ถุย Kเมิงเล็กกว่ากรูยังอยากโชว์อีก”มันดูถูกผม
“เออ เล็กแล้วไง กรูจะโชว์อะ” ผมหันซ้าย หันขวา ไม่มีคน เลิกเสื้อขึ้น ดึงกางเกงลงให้มันดูเลยแมร่ง หมั่นไส้
“เออๆยอมๆไม่ใส่ก็ไม่ใส่”
“เออสัส เมิงน่าจะยอมกรูตั้งนานแล้ว”
“เมิงไม่อายกล้องหรอกนิว”
“ไหน”มันชี้ไปที่บนหัวผม ผมก็เงยดู
อึ่ง!!!!!!!
“ขึ้นมา”
“เออ”ตลอดทางผมก็คิดว่ามันจะมีใครเห็นไมวะ แต่กล้องผมว่ามันมองไม่เห็นหรอก เพราะผมอยู่ใต้มันพอดี แล้วกล้องมันทำมุม45องศาพอดี
“ร้านไหนจะยังเปิดวะนัด”จะตีสาม ใครจะรอขายให้เมิง
“นั้นดิ”ขับรถออกมาเกือบ10 โล ยังไม่เจอเลย
แต่สุดท้ายสวรรค์ก็เข้าข้าง
เป็นเหมือนร้านคาราโอเกะเล็กๆ ข้างหน้าร้านมีโต๊ะ สำหรับนั่ง ผมก็เอาร้านนี้เลย ริมถนนดีด้วย
“นั่งนี้แหละนัด”ผมชี้ไปโต๊ะที่ว่างเป็น10โตะหน้าร้าน ริมฟุตบาท
“ไม่นั่งข้างในหรอ”
“เมิงได้ยินเค้าแหกปากร้องเพลงหรอ เสียงดัง นั่งนี่แหละ”
“เอาก็เอา”
“เออดี กรูอยากโชว์ไข่”
“ยังๆ ยังไม่เลิก เดี๋ยวเมิงๆ”
“ทำไมๆ”ผมยั่วโมโหมัน
พอดีกับที่เด็กเอาเมนูอาหารมาให้ดูเลยพักไว้แปป
“เอาอะไรนัด”
“อะไรก็ได้”มันเป็นร้านอาหาร แนวๆอิสาน ผมก็เลยสั่งส้มตำ ต้มแซบ ลาบ แล้วก็โค้กลิตร พอคนรับรายการอาหารไปผมก็เล่นต่อ
ผมเหลือบเห็นผ้าคลุมโต๊ะ ยาวถึงหน้าตักผมพอดี
ผมก็รลุกไปนั่งข้างๆมัน มันก็งงๆ
“อะไร”มันถาม
“ป่าว”
“........”มันทำหน้า เหมือนหมาสงสัย
“นัด” มันก็หันมามองหน้าผม
ว่าแล้วผมก็จับมือมัน มาจับเป้าผม มันอึง!!!! แล้วผมก็เอามือผมไปลูบตักมัน
ไม่มีใครพูดอะไร ผมจับมือมันไปวางผมเป้าผมยังไง มือมันก็วางอยู่อย่างงั้น
ผมก็เริ่มลูบตักมันขึ้นมาเรื่อยๆๆ แล้วไปคลำเป้ามัน มันแข็งตัวคับ ผมก็หยุด แล้วกลับไปนั่งตรงข้ามมันเหมือนเดิม ไอ้นัดมองตาม ทำตาปริบๆ มันไม่พูดอะไรสักคำเลยคับ
ผมนั่งได้ที่แล้ว ผ็ก็เลิ๊กคิ้วถาม ประมาณว่า มีอะไร
“เมิงยั่วหรอ หรอนิว”
“ป๊าวนิ”
“หึหึ กลับถึงบ้านก่อนเถอะเมิง เสร็จกรูแน่”แล้วมันก็หันออกไปมองถนน
ถามว่าทำไมผมถึงกล้าทำ เพราะ มันไม่มีลูกค้านั่งอยู่หน้าร้านไงคับ มีแต่ผมกับมัน แล้วผ้าคลุมโต๊ะก็ยาวถึงหน้าตัก ไม่มีใครรู้หรอกว่าทำอะไร
พออาหารมาก็กันกันเงียบ ไม่พูดกันสักคำ มีแต่สงครามช้อน แย่ง สิ่งที่อยู่ในจานบ้าง
ไม่มีใครยอมใครเลย 55555
“ปะกลับ อิ่มแล้ว”หลังจาก กินๆๆกันอิ่ม แล้วก็นั่งให้มันย่อย สัก10นาที ก็กลับ
“พี่เก็บตังด้วยครับ”ไอ้นัดตะโกนไป
สักพักเค้าก็มา
เค้าก็ทวนรายการอาการให้ฟัง ผมก็ถือแบงค์100 สองใบ ผมรู้ ยังไงก็ไม่เกินนี้หรอก
“ทั้งหมด160บาทคับ”ผมก็ยื่นให้เค้า
“พี่ มีบัตรสมาชิก สาขานี้ใช้ได้ไมคับ”ไอ้นัดคะบ มันเอาบัตรคลับการ์ด ของโลตัส ในกระเป๋าตังผมยืนให้เค้า
แต่พี่เค้าก็รับไปนะ ผมก็งงว่าเค้ารับไปทำไม แล้วเค้าก็พลิกดูหน้าดูหลังบัตร
“บัตรหมดอายุเล้วคับ ใช้ไม่ได้แล้ว”เค้าตอบมา ดีเมิงไม่โดนทีนเค้าอะ
“ว๊า เสียดายจัง”ยังไม่เลิกๆ
ผมรับตังทอนเสร็จ เดินไปรอที่มอไซเลย ปล่อยมันเพ้อเจอกับคนขายไป
สักพักมันก็มา
“เป็นไง ไม่อยู่ช่วยเค้าล้างจานเลยละ”
“ได้หรอ”กรูประชด มันทำท่าจะหันกลับไป
“เดี๋ยว”
“นั้นไงเค้ารู้ว่าตัวเองจะห้ามเค้า”
“หึหึ สำคัญตัวเองไปป่าวนัด กรูแค่จะบอกว่า เอากุญแจ่รถ กับกระเป๋าตังมา กรูจะกลับ”
“โห อะไรวะ เซ็งเลย”
“จะกลับไม่กลับ พูดมาก”
“กลับๆ กลับจ้ากลับ”
“ก็ไวดิวะ”
กลับถึงบ้านก็ตี4 เจริญละ ไม่ต้องนอนกันพอดี
ผมก็เปิดคอม หาที่พักใหม่อีกรอบ หาไป หามาก็เจอจนได้ แต่ก็ไกล จากโบนันซ่า พอสมควร
แต่ทำไงได้ ดีกว่าหาไม่ได้
ผมไม่เห็นมันจะเดือดร้อนอะเลย แมร่งทำตัวชิวเกิ๊น
ผมกับมันอยู่กันถึงเที่ยงเลยนอนไม่หลับแล้ว มันก็เกินไปเปิดทีวี ไม่ถึง5นาทีก็ปิด นอนกลิ้งไปกลิ้งมา มันก็ไม่หลับ แมร่งดีดกีต้าร์ตั้งแต่ตี5 กลัวเค้าจะด่าจริงๆ แต่ไม่อยากไม่ยุ่งกับมัน รำคาน ขี้เกียจเถียง
พอเช้า ผมก็โทรไปจองห้อง ดียังมีห้องว่างเยอะ เลยโล่งไปเรื่องที่ซุกหัวนอน เค้าก็หวังดีนะ บอกด้วยว่าที่นัดหนาวให้พกเสื้อกันหนาวมาด้วย(แต่ที่ กทม ฤดูไหน ก็ร้อนเหมือนกันเลย)
พอวันจะไปจริงๆ
ผมก็ไม่ค่อยรีบนะ เพราะแค่โคราชนี่เอง
แต่ไอ้คนขับรถดิแมร่งมาหลง ผมละเซ็งกับมัน ผมบอกทางมันก็บอกรู้หน่า ว่าไปทางไหน ผมโหลดแผนที่จากในเน็ตมา ผมว่าถ้ามาตามแผนที่บอก ก็น่าจะถึงนะ แต่นี่มันเล่นหลงไปอยู่ตรงไหนของโลกกก็ไม่รู้ แผนที่ที่ผมโหลดมาก็จำกัดเฉพาะทางที่จะไปรีสอร์ท เลยแวะปั๊ม ถามเค้า เค้าก็บอกทางนะ แต่ยิ่งงงเลย
“เมิงจะเอาอะไรไมนัด กรูหิวน้ำ”
“ไม่เอา เอาก็ได้”จะเอายังไงแน่วะเนี้ย
ผมก็เข้าเซเว่น หยิบน้ำสองขวด ขนม3-4อย่าง ก็เดินตากแอร์เล่นๆรอไอ้นัดคุยกับเด็กปั๊ม ผมก็ตาดีไปเจอแผนที่ในเซเว่น ซื้อแมร่งเลย
มีสมุดไกด์ แนะสำสถานที่ท่องเที่ยวแถมให้ด้วย(ไม่งั้นไม่ซื้อหรอก)
ผมออกมา ไอ้นัดก็นั่งทำหน้าอึนอยู่ใต่ต้นไม้หน้าเซเว่น
“อะไรนัด ทำหน้าเหมือนเมากาว”
“งง กับพี่ที่เค้าบอกทางวะ”
“อะไร เมิงคุยกบเค้าตั้งนาน เมิงยังงงอีกหรอ นี่กรุได้แผนที่มาแล้วเฟ้ย ไม่มีหลง”ผมชูแผนที่ให้มันดู
ผมก็เริ่มแกะและกางกับพื้นผหน้าเซเว่นนั้นแหละ
อันดับแรก ก็ดูก่อนว่าเซเว่นที่เราอยู่ ซื่อสาขาอะ มันก็จะทำให้เรารู้ได้ว่าเราหลงอยู่ตรงไหน แล้วจะไปทางไหนต่อ
“อืมนัด จากที่ผู้เชี่ยวชาญดูแผนที่นะ อีกไม่มีร้อยโล ก็ถึงบ้านกรูแล้วนะ”
“เราอยู่ไหนอะ”มันเท้าเอวถาม
“นี่ตรงนี้เลย เนินสูง พามาทำห่าอะไรวะ”
“แฮๆ หรอ”
“ไม่ต้องมากลบเกลื่อน ขึ้นรถ”
มีต่ออีก แปปนะ
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3016011 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก