ตอนที่151 ระเบิดลงไอ้นัด 1
ผมก็งงๆนะว่าผมเล่างงๆหรือป่าว ยังไงก็บอกๆกันมั๊งนะ ช่วงนี้เอ๋อๆคับ 5555
การทำนา ก็ทำเพื่อให้ได้มาซึ่งข้าวให้เรากินและหลังการลงแขกเกี่ยวข้าวของผมเสร็จ ก็จะเวียนไปเรื่อยๆ และการที่จะทำให้ข้าวร่วงจากต้นได้ เราต้องใช้การหวดข้าวให้ร่วงจากต้น แต่ ในยุคสมัยของเทคโนโลยี เราใช้รถแทน ซึ้งมันจะไวกว่า
และการจะใช้รถนวดได้ ต้องขนข้าว(ทั้งนา)มากองรวมกันก่อน และมันก็เป็นที่มาของเรื่องนี้
หลังจากที่เก็บเกี่ยวมาได้3วัน คนอื่นเขาก็เวียนกันไปเรื่อย แต่ผมกับไอ้นัดอยู่บ้าน ยายผมก็บอกผมว่า
“ถ้าว่างๆ ไม่มีอะไรทำก็ไปขนข้าวก่อนก็ได้ พาไอ้น้อยไปด้วย ยายมันก็บ่น ว่ามันเที่ยวเก่ง หาการหางานให้มันทำหน่อย” ยายบอกผม ตอนที่ผมนอนตักยาย ส่วนไอ้นัดไปไหนไม่รู้ จ่างคนต่างอยู่เลย
“คับยาย”
“ไปเอารถไถที่บ้านน้าเอ็งก็แล้วกัน เค้าบอกให้เอามาใช้ก่อน เพราะเค้ายังไม่ได้ใช้”
“คราบบบบบบ เดี๋ยวจะพาไอ้นัดไปจัดการเอง”
“มันจะทำได้เหรอ เอามันไปลำบากเปล่าๆ”
“โห ยาย ห่วงแต่มัน แล้วผมอะ”
“เอ็งอะลูกชาวนา ยายจะห่วงทำไม แต่ไอ้นัด มันเด็กเทพนะ”
“โหยาย ผมก็เด็กเทพนะ เกิดก็เกิดกรุงเทพนะ”
“แล้วเอ็งโตที่ไหน”
“ที่นี่ไง”
“งั้นเอ็งก็เป็นเด็กที่นี่อะ”
“อ้าว สองมาตรฐานอะ ยาย”
“เอ๊ะ ไอ้นี่”
โป๊ก!!!!!
“โอ๊ย ยาย เจ็บ”ยายเขกหัวผมอะ
“หรือยายไม่เชื่อ เอาใบเกิดผมมาดูดิ ผมเกิด โรงบาลตากสินนะ”
“เออ จะเด็กไหนก็เด็กไหนเหอะ ขี้เกียจเถียงเอ็งแล้ว”
“5555 ยายไปหาหมอยังอะเดือนนี้” ยายผมเป็นหลายโรคมากคับ เท่าที่จำได้ก็ความดันสูง อะไรพวกนี้แหละ(แม่ผมอะขยันซื้อยาโน้น ยานี่ไปให้ยายกิน ยายก็บ่นๆอันนี้ยังกินไม่หมด อันใหม่มาอีกแล้ว หมอ ส่วนให้จะเป็นคล้ายๆอาหารเสริมมากกว่า )
“ไปแล้ว ยาเยอะแยะเลย”
“กินให้ถูกนะ เดี๋ยวไม่หาย”
“มันไม่หายหรอก มันเป็นโรคประจำตัว เออแล้วเจ้านัดมันไปไหนละ”
“โอ้ยยย ย่าถามถึงมันเลย ถ้าไม่ค่ำ มันก็ไม่กลับหรอก”
“เอาลูกเค้ามาอะ ดูแลดีๆหน่อย”
“ใครให้มันมาละ มันอยากมาเองนิ ค่อยดูผมจะทำให้มันเข็ดเลยละ 5555”
“ทำอะไร อย่าไปแกล้งมันสิ เดี๋ยวลูกเค้าเป็นอะไรขึ้นมา จะหาที่ไหนไปคืนเค้าละ”
“หืออออ ห่วงแต่มัน”
“ยายก็ห่วงมันแหละ”
“แล้วอีแนนไปไหน”ผมจะเรียกมันว่า อี
“เห็นมันบอกว่าไปโรงเรียน ไปทำอะไรไม่รู้ ขอตังไปตั้งแต่เช้าแล้ว”พูดถึงตัง ผมก็เหลือไม่กี่บาทเอง ในบัญชี ก็เหลือไปถึง500ซะด้วย เพราะแม่ไม่สามารถ ไปโอนให้ได้ (ผมมารู้ทีหลังว่าที่แม่ผมอยู่น้ำไม่ท่วมเลย หึหึ แม่ผมไม่อยากโอนให้ งกอะดิ)แต่ไม่เป็นไร ผมมีเสี่ยนัดอยู่ จะผลานมันให้หมดเลย หึหึ
“ลุกๆ ยาย จะไปเดินเล่น”คนแก่แถวบ้านผม ถ้าว่างๆก็จะมานั่งรวมตัวกัน ที่บ้านใครสักคนแล้ว ก็กินหมาก นั่งคุยกันเสียงดัง อย่างกับทะเลาะกัน แต่ถ้าเค้านินทากันนะ เสียงเบามาก น้ำหมากกระจายกันทุกคน
“ง่วงอะ”
“ไปนอนข้างบนไป”
“คราบ”
ผมก็เดินขึ้นไปนอนบนห้อง ตามที่ยายบอก เพราะผมเชื่อฟังยาย5555(อันที่จิง ง่วง)
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“โหลคับ”ผมไม่ได้ดูเบอร์หรอก กดรับเลย
“อยู่ไหนวะ ได้ข่าวว่ากลับบ้าน ไม่มาหากรูเลยนะเมิง”ผมก็ดูเบอร์ว่าใครวะ
“เอ้า ไอ้ห้อย(ชื่อพ่อมัน) เมิงอยู่บ้านหรอ”
“โห ไอ้แสรด ยังไม่เลิกเรียกอีก”พวกผมเรียกชื่อพ่อแม่กันแทนชื่อมาตั้งแต่ม 5แล้วมั๊ง55555 เลวเนอะ
“เออๆ มีอะไร”
“เมิงไม่มาหากรูหน่อยหรอ”
“เมิงอยู่ไหน”
“บ้าน”
“กรูไม่มีรถไปวะ เมิงมารับกรูดิ”
“เดี๋ยวกรูให้ไอ้ตี๋ไปรับ” มันก็คุยกับเพื่อนผมอีกคน
“อ้าว พวกเมิงอยู่ด้วยกันหรอ”
“เออดิ ไม่มีใครอยู่เลย อยู่กันแค่นี้เอง มาหาหน่อยดิ”
“ไม่มีรถ”
“รถเมิงอะ”
“น้องกรูเอาไป”ไอ้นัดเอาไป
“รถข้างบ้านไง”
“เค้าเอาไปทำงานดิสัส”
“อ้าว”
“ไม่ต้องอ้าวอะ ถ้าไม่มารับกรูก็ไม่ไป”อันที่จริงผมอยากนอนมากกว่า
“เออๆเดี๋ยวไปรับ”
“อือออออออ”ผมลืมตามองเพดาอยู่นาน เพราะนอนกลางวันเล้วปวดหัว มองนาฬิกาที่ผนัง บอกเวลา 5โมงเย็น โห นอนได้เยอะวุ้ย
แล้วผมก็นอนต่อ
ผมได้ยินเสียงมันเรียกหน้าบ้านแล้ว มันบอกเดี๋ยวไปรับตั้งแต่5โมงเย็น แต่นี่จะ6โมงมันเพิ่งมาถึง ซึกปกติแล้ว ขับรถความเร็วที่60/ช ม 5 นาทีก็ถึง
“เฮ้ย แปปดิ กรูยังไม่ล้างหน้าเลย”
“ไม่ต้อง บ้านกรูก็มีน้ำให้เมิงล้าง”
“เฮ้ย บ้า ไม่เอา”
“เอาเหอะขึ้นมา”
“เออออ”
“ยาย ผมไปบ้านไอ้ห้อย(พ่อมัน)นะ”ผมตะโกนบอกยาย ที่นั่งอยู่บ้านข้างๆ ไม่รู้แกได้ยินหรือเปล่า แต่ผมโดดขึ้นซ้อน มอไซมันแล้ว
ระหว่างทางก็ถามสารทุกข์กันไปเรื่อย
ผมเพิ่งรู้ว่ามันกับผม หัวอกเดียวกัน คือ หนีน้ำท่วม 555
ไปถึงบ้านมัน ก็ต้องตกใจ คนเยอะมากกก ไหนบอกสองคนวะ แต่คนอื่นๆเค้าก็มีอายุแล้ว
“เมิงมีงานอะไรกัน ทำไมคนเยอะจังวะ”
“เปล่าหรอก ก็อยากกินกันเฉยๆ กรูจะไปทหารแล้ว”
ผมปูเสื่อนั่งกันอยู่ มีขวดเบียร์ตั้งอยู่1ขวด แล้วนอนอยู่อี2ขวด แสดงว่าพวกมันเพิ่งเริ่มกิน
สักก็มีคนตักกับแกล้มมาให้
“อ้าว จิงดิ แล้วเมิงมีเมียยังวะ”
“ก็คนที่ยกแกงมาให้ไง”
“อ้าวจริงดิ”ผมก็มองหาอีกที หายไปแล้ว แสดงว่าอยู่หลังบ้าน
“เมิงไม่ถามกรูบ้างหรอ”ไอ้บ๊อบถามผม
“ถุย เมิง หมั่นตั้งแต่ ม 6 ไม่ใช่หรอ” ใช่คับ มันมันต้องแต่มอ 6 ตอนนั้น แฟนมันอยู่ มอ 4
“ได้ข่าวว่ากลัวเมียไม่ใช่หรอ”ไอ้ห้อยแซว
“เฮ้ย พูดแบบนี้ได้ไง เมิง เค้าเรียกให้เกียรติเว้ย”
“หรอๆ”
“เฮ้ย กินๆ พูดเดี๋ยวกรูหมดเวลาก่อน”มันเรียบเปลี่ยนเรื่อง
“จะไปไหนเมิง ต้องเข้าบ้านตอน2ทุ่ม”
“โห โหดอะ เมียเมิงดุขนาดนั้นเลยหรอวะ กรูเห็นเงียบๆขนาดนั้น”
“เมิงจะรู้อะไร”
“หรอวะ ว่าแต่เมียเมิงอะห้อย”เรียกชื่อพ่อมัน ที่บ้านมัน ตอนนั้นผมลืมตัวจริงๆ แต่ดีนะนั่งอยู่หน้าบ้านกันแค่3คน(ก็มันติดปากแล้วนี่หน่า5555)
“เมิงลองทายดิ เมียกรูอายุเท่าไร”
“23”
“ไม่ใช่ ไม่ใกล้เคียงเลย”
“เท่าไรละ”
“ถ้ากรูบอกว่า30 พวกเมิงจะเชื่อไม”
“บ้าหน่า”พวกผมไม่ใครเชื่อไอ้ห้อยเลย ใครจะเชื่อละ มันอายุ21 แฟน30 แต่มันก็เป็นเรื่องจริง
พวกผมก็นั่งเบียร์กันจนค่ำ ผมลืมเลยว่าไม่ได้เอาโทรศัพท์มาด้วย เพราะรีบเกิ๊น หน้าก็ไม่ได้ล้าง กินแมร่งอย่างงั้นเลย กินเบียร์ไปเยอะ ก็ปวดฉี่
“ห้องน้ำอยู่ไหนวะ”
“หลังบ้านเลย”ผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่เหมือนมีคนอาบน้ำอยู่ เลยเดินกลับไปนั่งคืน
“ไวจังวะ”
“คนอาบน้ำอยู่”
“ตรงนั้นเลย กรูฉี่ตรงนั้นมะกี้เอง”มันชีไปที่ตรงข้ามถนนคอนกรีด ตรงข้างที่พวกผมนั่งอยู่
“เออๆ”ผมก็เดินไปฉี่ตามที่มันบอก มันก็มีรถผ่านไปผ่านมาบ้าง แต่ดีที่มันมืดแล้ว ดูนาฬิกาที่ข้อมือ บอกเวลา 2ทุ่มแล้ว
“เอาโทรศัพท์มายืมหน่อยดิ”ผมบอก
“ไม่มีตังวะ”
“กรู ไม่ได้พกมา”
“โห อะไรของพวกเมิงวะ”
“ใครจะไปส่งกรูเนี้ย”ผมถาม
“กรูกะจะให้เมิงนอนนี่เลย เดี๋ยวเมิงจะได้กระโดดข้ามรั้วอีกไง” ล้อกรูจังนะ พวกเมิงเนี้ย
ผมเคยเล่าให้ฟังยังว่า
เมื่อตอนนั้น(มอ 6) ที่ตำบลผมมีงานกีฬาประจำตำบล บ้านผมแพ้ฟุตบอลมัน หมู่บ้านพวกมันชนะ เค้าก็ฉลองกันที่ศาลากลางหมู่บ้าน
มันก็ชวนเพื่อนๆไปด้วย รวมทั้งผมก็ไปด้วย แล้วก็มีรุ่นน้องที่โรงเรียนผมเนี้ยแหละ รินเบียร์ให้ผมกิน ก็เปิดเพลงเต้นกันทั้งคนแก่ ทั้งวัยรุ่น ทั้งเด็ก ไม่สนอายุ คนแก้ก็เต้นเพลงวัยรุ่น วัยรุ่นก็เต้นเพลงคนแก่ ผมว่ามันสนุกดีนะ ไอ้คนรินให้มกิน แมร่งก็ไม่รู้ห่าอะไรเลย ไม่รู้ว่ามันเมาหรือมันแกล้งผม รินเบียร์ให้กิน แล้วต่อด้วยเหล้า ใครชนแก้วกับผม ผมก็ไม่ขัด ใครบอกหมดแก้ว ผมก็หมดแก้ว
และแล้วผมก็เมา แต่ดี ไอ้คนที่ชวนผมมา คอแข็งกว่าผม ผมยอมรับว่ามันรักเพื่อนๆมาก ดูแลผมดีมาก
และแน่นอนว่ากินเหล้ากินเบียร์ ไปเยอะ ก็ปวดฉี่เป็นธรรมดา เพราะดึกแล้วด้วย ผมก็เมาสิคับ เลยไปยืนฉี่ ข้างแม่น้ำ (เอ้อ วันนั้นปีใหม่พอดีมั๊ง ลืมแล้วถ้าไม่ปีใหม่ก็วาเลนไทน์เนี้ย เค้าก็โทรหาผม(ที่ไม่ใช่ไอ้นัด) แต่ก็คุยกันไ ม่ค่อยรู้เรื่องหรอก เพราะเพลงเสียงดัง ผมก็ยืนฉี่ต่อ แล้วก็อ้วกเฉยเลย พอจะลุกก็หมดแรง เลยจับมอไซ ประคองตัวเองจะลุก แต่มอไซเวณดั้นล้มใส่ผม แล้วผมก็นอนกับดิน แมร่งอย่างงั้นเลย แล้วผมจำได้ว่า โดนลากใส่ท้ายรถกระบะไปนอนบ้านไอ้บ๊อบ พอเข้าบ้านมันได้ พ่อ แม่ น้องมันอยู่ครบเลย รวมตั้งเพื่อนผมด้วยอีก2คน มาส่งผม
“เฮ้ยเมิงไหวไมเนี้ย”
“กรูหวายยยยยยยยยยย”
“อะๆกินน้ำก่อน”แม่มันบอกผม พร้อมกับส่งขันน้ำมาให้
“จะอ้วกอีกไม”มันถามผมอีก
“อืออออ”ผมเอามือปิดปาก แล้วลุกจากที่นอน วิ่งผ่านระตูไป เจอม้าหินอ่อน ผมไม่เดินอ้อมนะ เดินขึ้นแล้วข้ามไปเลย เจอเปลอีก ผมก็มุด แล้วผมก็กระโดดขึ้นแคร่หน้าบ้านมัน แล้วไปเกาะรั้วมันอ้วก ซึ้งระยะทางไม่ได้ไกลเลย แต่อุปสรรค์เยอะ ไอ้พวกนั้น ทั้งขำ ทั้งเวทนาผม
แล้วมันก็เป็นประเด็นล้อผมได้จนถึงทุกวันนี้ คนในโรงเรียน ก็รู้ เพราะน้องๆที่อยู่ในงานเลี้ยงนั้นก็รุ่นน้อง โรงเรียนเดียวกันกับผมด้วย
ผมอายคนทั้งหมู่บ้านมันเลย ถ้าเป็นหมู่บ้านผมก็ยังไม่ค่อยเท่าไร แต่นี่ต่างถิ่น เลยอาย
ป้าโทรปลุกผมให้กลับบ้านตั้งแต่เช้ามืดเลย รองเท้าผมก็หาย พ่อไอ้บ๊อบก็แซว (ทุกครั้งที่ผมไปบ้านมัน เค้าก็ยังแซวอยู่เลย)
ผมเดินคลองถม แถวบ้าน คนเค้าจำผมได้ เค้าก็แซว ก็ขำ ซึ่งผมก็ไม่รู้จะทำไง ก็ขำด้วยบ้าง ยิ้มให้บ้าง
ผมยังไม่เคยเล่าให้ไอ้นัดฟังนะ 55555
เข้าเรื่องต่อดีกว่า
“เฮ้ยไม่ได้”
“ทำไม”
“กรูไม่ได้บอกใครไว้ เดี๋ยวเค้าเป็นห่วง”
“เหมือนกรูเลย ระแวงเสียงwave”ไอ้บ๊อบมันว่า เพราะมันคือเสยงรถเมียมัน
“โห ไอ้คนกลัวเมีย”
และแล้วก็มีเสียงwaveมาจริงๆด้วย ผมมองนาฬิกาเพิ่ง20.30เอง
“ไหนบอกว่าสองทุ่มไง” แฟนมันพูดแค่นี้เอง แล้วรถก็ยังจอดไม่สนิทด้วย
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3017106 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก