ตอนที่61 ขาดเธอไม่ได้ อิอิ
“ลุงคับ พี่ผมได้เก็บกุญแจไว้ให้ปะคับ”
“อ้อๆเก็บๆ อะนี่”
“ขอบคุณคับลุง เอ๊อลุงถ้ามีคนมาถามหาผมบอกว่าผมไม่ได้มานี่นะ”
“คับๆเดี๋ยวลุงบอกให้”
“ขอบคุณคับ”
ผมเข้าห้องได้ก็เปิดไฟ เงยหน้ามองเพดาน ไม่ยากให้น้ำตาไหลออกมา ผมคิดถึงไอ้นัดแล้วน้ำตามันไหลออกมาเอง นึกถึงครั้งแรกที่
แม่ตบผมที่สถานีตำรวจ ที่มีไอ้นัดที่ร้องไห้กับผม ผมไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ไม่รู้จักกันจะตบผม แล้วทำไมความรักของผมถึงมีแต่เรื่อง
ผมปิดไฟทุกดวงในห้องนั่งดูดบุหรี่ ในห้องนั่นแหละ เพราะปกติผมจะดูดที่ระเบี่ยง เดี๋ยวในห้องจะเหม็น
ไม่นานนักผมก็ได้ยินเสียงรถมอไซไอ้นัด ผมจำได้เลยแอบมองที่หน้าต่าง เพราะห้องผมอยู่ชั้น2ติดถนน เลยมองเห็นและได้ยินเสียงคน
คุยกัน
ผมเห็นไอ้นัดจอดรถที่ถนนเลย ไม่ขับเข้ามาด้านในเหมือนทุกครั้ง แล้วมันก็มองขึ้นมาที่ห้องผมด้วย แต่คงมองไม่เห็นรอกมันมืด
“ลุงนิวมานี่ไม”ผมได้ยินเสียงไอ้นัด
“ไม่เห็นเลย ไอ้หนุ่ม”น่ารักมากเลยลุง
แล้วมันก็ขับรถออกไป
“กรูขอโทษนะนัด กรูยังไม่กล้าเจอเมิงตอนนี้ กรูอยากอยู่คนเดียวคิดอะไรสักพัก”ผมพูดกับตัวเอง
ผมนอนทั้งน้ำตาแต่ก็หลับไม่ลง ไม่รู้ว่าไอ้นัดมันจะเป็นยังไงบ้างนะ
คืนนั้นผมได้ยินเสียงรถไอ้นัด2-3รอบ
แล้วมันก็ถามประโยคเดิมๆกับลุงยาม
แล้ววันนั้นทั้งวันผมก็ไม่ได้ออกจากห้องเลย เรียนก็ไม่ได้ไป ผมบ้าอยู่ในห้องคนเดียว คิดถึงไอ้นัดด้วย
เกือบ24ช.ม. ที่ผมไม่ได้เห็นหน้าไอ้นัด
ประมาณเที่ยงคนผมเลยนั่งรถจากหอผมไปคอนโดนัด
ไขประตูเข้าไป ไฟปิด
“เฮ้อ”โล่งอก ที่มันไม่อยู่ ผมกดเปิดไป ไอนัดนั่งอยู่ที่โซฟา หันมามองพอดี มันวิ่งเข้ามาหาผม แล้วกอดผมไว้แน่น ผมรู้สึกได้ว่ามัน
กำลังสะอื้นอยู่
“ตัวเองไปไหนมา อย่าทิ้งเค้าไว้คนเดียวแบบนี้อีกได้ไม เค้ากลัว”
ผมฟังแล้วผมรู้สึกว่าตัวเองเลวมากเลยตอนนั้นผมก็กลั่นน้ำตาไว้ไม่อยู่เหมือนกัน
“นัด กรูขอโทษที่ ไปไหนไม่ได้บอกมรึง”มันผละออกมามองหน้าผม
“ตัวเองไปโดนอะไรมา”
“เ...อ....อ คื....อ ช่างมันเหอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว”
“อ้อ เพราะอย่างนี้ใช่ไม ที่หนีเค้าไปอะ เค้าไปหาซะทั่วเลย ที่หอก็ไม่มี ไปที่มหาลัย เพื่อนตัวเองก็บอกไม่ได้มาเรียน ติดต่อไม่ได้เลย
ไปหาแม่ตัวเองเขาก็ไม่รู้ ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน เนี่ยเค้าว่าจะออกไปต่างจังหวัด”
“กรูขอโทษจริงๆกรูจะไม่หนีมรึงแบบนี้อีกแล้ว”
“แล้วใครทำตัวเองละ”
“ช่างมันเหอะนัด ก็มันผ่านมาแล้วก็ขให้มันผ่านไป”
“ได้ ถ้าตัวเองไม่บอกก็ไม่เป็นไร”ดีเว้ยพูดง่ายแบบนี้ น่ารักจัง
“แต่ค้าจะสืบเอง แล้วเค้าจะไม่ปล่อยมันไว้แน่ ต้องตายกันไปข้างหนึ่งอะ”
“นัด เพราะมรึงเป็นแบบนี้ไงกรูถึงไม่อยากบอกมรึง ยอมๆกันบ้างสิ อย่าเอาแต่ชนะอย่างเดียว
แล้วอีกอย่างกรูก็ไม่ใช่เทวดานะนัด ที่ใครจะไม่สามารถทำอะไรกรูได้ กรูเป็นคนธรรมดานัด ให้กรูเจ็บบ้างแค่นี้เอง กรูไม่ตายหรอก
กรูขอเหอะนัด หยุดไว้แค่นี้ อย่ามีเรื่องอีกเลย กรูขอนะนัด ถ้ามรึงเป็นอะไรไป แล้วกรูจะอยู่ยังไง กรูเคยบอกแล้วไง ถ้าเมิงไม่รักกรู ก็
รักตัวเองบ้าง”
“แล้วตัวเองจะให้เค้ายอมได้ยังไง ยอมให้ใครหน้าไหนไม่รู้มาทำร้ายคนรัก มันไม่ใช่ตัวเค้าวะ เค้ายอมไม่ได้จริงๆ”
“นัด มรึงเลือกเอาว่าเมิงจะยอมหยุดเพราะกรูขอ หรือมรึงจะเลือกที่จะไม่ได้เห็นหน้ากรูอีกตลอดชีวิต”
“ตัวเอง เค้าไม่เลือกทั้งสองอย่างอะ”ทั้งผมและมันตะคอกใส่หน้ากันอย่างดุดัน
“นัด ตอนนี้กรูเริ่มโมโหมากแล้วนะ”ผมบอกเพราะผมเริ่มทนไม่ได้จริง
“แต่แบบนี้มันหยาบเค้านะ”
“ถ้างั้นกรูไปจากเมิงเอง”ผมพูดแล้วหันหลังจะไปเปิดประตูเดินออก แต่ไอ้นัดมากอดผมเอาไว้ที่เอว ผมก้มมองมือมันน้ำตาผมก็ไหล
มันก็สะอึกใส่หลังผม
“เค้ายอมตัวเองแล้ว อย่าไปไหนอีกนะ นะนะ”มันพูดทั้งน้ำตา ผมรู้เพราะที่หลังผมมันเปียกตัวมันก็สั่นจากการห้องไห้
“เมิงกรูฟังกรูบ้างสินัด อีกอย่าเมิงโตแล้วนะ หัดคิดอะไรในทางบอกบ้างสินัด
“เค้ายอมตัวเองแล้ว ยอมทุกอย่างเลย อย่าไปเลยนะ”
“อืม กรูไม่ไปก็ได้”แล้วผมก็หันหน้าไปประจันกับมันแล้วประกบปากจูบมัน
ผมกับมันมองหน้ากัน แน่นิ่งนานมากแล้วก็กอดกัน
“ตัวเองยังเจ็บ หน้าไม”
“ไม่เจ็บแล้ว”แต่กรูเจ็บใจ
“เค้าเดาว่าต้องเป็นผู้หญิงใช่ไม”
ผมพยักหน้า
“พลอยใช่ไม”
ผมไม่ตอบ
“ไปอาบน้ำนอนกันเหอะนัด ดูมรึงสิ โทรมจะตายอยู่แล้ว”
“ก็เค้าตามหาตัวเองทั้งวั้นทั้งคืนนิ”ผมจุกและรู้สึกผิดกับคำพูดมัน
“กรูขอโทษนะนัด มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว ถ้ามรึงใจเย็นๆ”
“คราบ ไปอาบน้ำกัน”
“อืม”แล้วผมก็เสร็จมันในห้องน้ำอีกตามเคย ไม่รู้ทำไม มันถึงชอบห้องน้ำจัง
แล้วก่อนจะนอนมันก็ขอต่ออีกรอบ มันอึดจังวะ
“นัดพอแล้วนะกรูเหนื่อย”
“พอก็ได้ครับ พรุ่งนี้อีกนะ”
“จะบ้าหรอ นานๆทีก็ดีนะ”
“โห ทีกินข้าวทำไมกินทุกวันละ”
“อ้าว แล้วจะให้กรูตอบไงวะ แต่ไม่กินข้าวกรูก็อยู่ได้นะ”
“ไม่ได้ๆมันเป็นปัจจัย4”
“แล้วที่มรึงทำมะกี้มันเกี่ยวอะไรกับปัจจัย4วะนัด”
“งั้นก็เป็นปัจจัย5ก็ได้ เพิ่มอีกอัน”
“แถ เก่งนะนัด”
“55555 นิดหน่อยเอง”
“นอนได้แล้วจะเช้าเล้วมัง”
“คราบ good ninght ที่รัก”โห หัดเปลี่ยนภาษา
“อืม good ninght”
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3021892 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก