หัวข้อ: Friend's brother,Brother's friend เมื่อเพื่อนสงสัย... (ตอนพิเศษวันปีใหม่ P.85)

[mellowshroom]

"น่ารัก"

[-west-]

Friend's brother Brother's friend 10 ,ช่างไม่รู้เลย
[Pun's talk]

"ปัน เย็นนี้แดกเหล้ากัน"


เสียงที่ลอดตามสัญญาณโทรศัพท์ในช่วงบ่ายเป็นประโยคคำสั่งมากกว่าชักชวน สำเนียงห้วนติดหงุดหงิดนิดๆของปารณเป็นที่รู้กันในหมู่เพื่อนว่ามันกำลังอารมณ์บูดขั้นสูงสุด ทำให้ผมต้องมายืนอยู่หน้าร้านเหล้าแถบสะพานหัวช้างชะเง้อคอยาวเข้าไปหาเพื่อนสมัยมัธยมในเวลาค่ำของช่วงใกล้สอบในตอนนี้ มือไม้ที่ยกขึ้นโบกไหวๆในร้าน และส่วนสูงร่วม180 รวมไปถึงหน้าตาที่โดดเด่นจนเกินไปเป็นที่สะดุดตาได้ไม่ยาก ผมใช้สองมือล้วงกระเป๋าเดินอาดมายังมันที่ดูเหมือนดวดเหล้าคนเดียวก่อนผมถึงไปกึ่งหนึ่ง


"ไงมึง" ผมทัก โหนกแก้มกร้านแดดของบอมเริ่มแดง ตอนนี้ตามันเยิ้มเหมือนน้องชายมันไม่มีผิด แหงล่ะ ร้านนั่งเล่นบรรยากาศดีที่ปกติแล้วจะมีผู้คนพลุกพล่านไปหมดแต่ตอนนี้ยังโหลงเหลงมันเล่นซัดคนเดียวไปขนาดนี้ก็สมควรเมาอยู่


"ช้าสัด ทำเหี้ยอะไรอยู่"

"ติวการตลาดให้รุ่นน้อง"

"ผู้หญิง?"

มันถามแล้วยักคิ้วขึ้นหนึ่งข้างเชิงล้อ ผมไม่ตอบอะไรแต่คว้าแก้วทรงสูงที่ยังว่างอยู่มาเติมโซดากับเหล้าอ่อนๆแทน


"แล้วนึกเปรี้ยวอะไรมาแดกคนเดียว พวกไอ้โจ้ล่ะ" ผมถามถึงก๊วนมัน ไม่บ่อยนักที่ผมจะถูกโทรตามให้ออกมากันลำพังกับบอม ถึงเป็นเพื่อนมัธยมกันก็จริงแต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะนึกครึ้มโทรชวนกันสังสรรค์แค่2คน นอกเสียจากบอมมันมีเรื่องที่ให้พวกเพื่อนมันรู้ไม่ได้ ซึ่งถ้าจะให้เดาก็คงไม่พ้นเรื่องในบ้านมันที่ดูอีรุงตุงนังกันพิลึกแหงๆ


"มึงว่าไหม ไอ้เน็ตกับเฮียแม่งดูมีซัมติงกันจริงๆแล้วว่ะ"

คำพูดของไอ้บอมทำให้ผมชะงักแก้วที่จรดอยู่ริมฝีปาก น้ำลายที่ในคอดูข้นเหนียวจนไม่อาจกลืนได้ง่ายๆ พยายามจะไม่เอามาคิด แต่ก็ยอมรับกับตัวเองว่าผมว้าวุ่นใจเอาการเมื่อวันเสาร์ที่ปันกับเน็ตหายกันไปสองคนหลังเตะบอล



'เฮียไปส่งพี่เน็ตที่บ้าน'



บูมบอกพวกเราแค่นั้นและไอ้บอมก็มีสีหน้าเครียดขึ้นเล็กน้อย อย่าว่าแต่บอมที่กังวลนักหนาเลย ขนาดไอ้โชติไอ้โต๊ดยังลงความเห็นว่าเฮียกับเน็ตมีท่าทีแปลกๆจริง ไม่ใช้อุปปาทานหมู่อย่างที่ผมพยายามพูดให้พวกมันสบายใจ


"ทุกวันนี้กูก็ไม่ได้กำชับเฮียแล้วให้ไปคอยรับส่งไอ้เน็ต แต่แม่งดูเหมือนตอนเย็นจะไปแดกข้าวด้วยกันทุกวัน บูมบอกว่าเน็ตไม่ได้ไปกินเหล้ากับพวกพี่ก้องเลย"
รสชาดของแอลกอฮอล์แย่กว่าทุกวัน ถึงกระนั้น ผมก็ยกมันขึ้นดื่มด้วยสีหน้านิ่งเฉยแบบที่ถนัด ไอ้บอมชงเหล้าของตัวเองเพิ่ม เข้มเสียจนผมคิดว่าคืนนี้มันคงเมาเละแน่ๆ


"แล้วเน็ตมันเล่าอะไรให้ฟังบ้าง" ผมถามเชิงมารยาท แต่ก็ตั้งใจฟังผ่านเสียงบีทที่เต้นตุบกระแทกหู


"เหมือนเดิม บอกว่าไม่มีอะไร ไหนๆเฮียก็เลี้ยงข้าวมันก็เลยไปด้วย มึงว่ามันจะหักหลังกูไปจิ๊จ๊ะกันเงียบๆปะวะ"


"มึงก็คิดมาก" ผมปลอบมันได้เท่านั้น พยายามหาข้อโต้แย้งให้เน็ตเท่าไหร่ก็มองไม่เห็นว่าเพราะอะไรที่เฮียทำขนาดนี้เน็ตยังไม่ปริปากบอกอะไรไอ้บอมสักอย่าง
สายตาที่มองกันตอนนั้น ขนาดผมที่ดูอยู่ห่างๆยังคิดว่ามันมากเกินไปด้วยซ้ำ


"กูเป็นห่วงทรายแก้ว..."

ผมไม่ตอบอะไรมัน มองเครื่องดื่มสีอำพันไหลรินจากแก้วใสลงสู่ลำคอครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่คิดจะปรามให้มันพอ ต่อให้ห้ามมันก็คงไม่หยุด ปล่อยให้มันดื่มจนถึงที่สุดแล้วพามันกลับบ้านคงง่ายกว่าจะรั้งมันเพราะไม่มีประโยชน์อะไร


"วันก่อนกูไปหาเขามา"

ไอ้บอมพูดอ้อแอ้ ผมเก็บรายละเอียดขณะที่จิบเหล้าแล้วหันไปยิ้มให้ผู้หญิงโต๊ะข้างๆที่มองมาพอเป็นมารยาท

"ทรายโทรมลงไปเยอะเลยว่ะ" คนพูดยังเพ้อนิดๆ ผมถอนหายใจรินเหล้าไม่ให้คำแนะนำ ซึ่งในสถานการณ์ตอนนี้มันคงอยากระบายมากกว่าฟังใครเตือนสติ

"ตอนทรายคบกับเฮียนะ ทรายดูมีความสุขมาก ทรายใจดีกับกูมาก แล้วดูตอนนี้ดิ หน้ากูทรายยังไม่อยากมองเลย เพราะอะไรรู้ไหม กูแม่งเสือกหน้าเหมือนเฮียไง!"

มันเริ่มเสียงดัง เทเหล้าเพียวลงบนน้ำแข็งโดยไม่ผสมมิกเซอร์ ผมหันไปสั่งเอ็นไก่ทอดกับบริกรเพราะคิดว่าถ้ามันกินแบบนี้มีหวังกระเพาะพังแน่ๆแล้วใช้ความเงียบอยู่เป็นเพื่อนมัน บอมขบกรามแน่น ส่ายหัวเหมือนคนสติเริ่มหลุดลอย


"...แม่ง ไม่น่าเลย" ชายหนุ่มยังคงรำพัน มันฟุบหน้าผากลงบนบ่าผม "กูไม่น่าจูบเขาเลย..."




มันช่าง.... อ่อนแอจริงๆ...




สุดท้ายก่อนข้ามพ้นวัน ผมก็ขับแคมรี่มาจอดหน้าประตูบ้านพาณิชยโชติ เสียงไอ้ปุยเห่าระงมให้น้องชายคนเล็กของบ้านต้องเปิดไฟจากชั้นสองเพื่อชะโงกหน้ามาดูผู้บุกรุกยามวิกาลก่อนม้ากับป๊าจะตื่น

ผมหิ้วปีกไอ้บอมลงจากรถทุลักทุเลพอตัว บูมหายไปจากกระจกห้องนอนมันแล้วโผล่มาหน้าบ้าน รีบไขกุญแจรั้วก่อนช่วยผมพยุงพี่ชายตัวเองอีกด้าน เราไม่พูดอะไรกันจนถึงห้องนอน ทั้งผมและน้องชายหน้าหมวยของมันก็พร้อมใจกันโยนร่างสูงของปารณลงบนเตียงดังปุ


"ช่วงนี้พี่บอมกินเหล้าบ่อยจัง"

บูมบ่น มันถอนหายใจเฮือกแล้วมองหน้าผม "พี่ปันกินมาด้วยหรือเปล่า?"


"ก็กินพอเป็นเพื่อนมัน แต่ไม่เมา เดี๋ยวกูกลับแล้ว เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้พี่มึงด้วย"

"เดี๋ยวสิ นอนนี่ก็ได้ เดี๋ยวเจอด่าน"

บูมคว้าแขนผมไว้ จ้องหน้าตาแป๋ว ภาพตอนที่มันปีนข้ามเบาะมาจูบผมผุดขึ้นสะท้อนตาดำคู่นั้นทำให้ผมดึงแขนออก


"ไม่เป็นไร กูเคลียร์ได้"

"แต่มันก็อันตราย ไปนอนห้องบูมก็ได้เดี๋ยวบูมมานอนกับบอม"

ผมส่ายหัว ไอ้หมวยเลยจิ๊จ๊ะขัดใจในลำคอ "โกรธบูมหรือไง?"

"กูจะไปโกรธมึงทำไม ดูพี่มึงเหอะไม่ต้องห่วงกู"

ผมทำท่าจะผละออก ไอ้บูมก็เดินมาดักหน้า จ้องตาผมนิ่ง


"ตั้งแต่จูบ พี่ปันก็ไม่คุยกับบูมเลย"

"ไม่ได้โกรธ แล้วเป็นไงเรื่องมึงกับไอ้เอกอะไรนั่น" ผมเริ่มเซ็งเลยเปลี่ยนเรื่อง บูมมันถอนใจระอาทำหน้าหน่ายสุดชีวิต "ก็เหมือนเดิม"

"มีอะไรให้ช่วยก็บอก อย่ารอให้เป็นเรื่องใหญ่" ผมพูดกับมันสั้นๆแล้วเบี่ยงตัวเดินออกมาหน้าบ้าน บูมไม่ได้เซ้าซี้ให้อยู่ต่อแต่ยังเดินตามผมมาเงียบๆ ไอ้ปุยก็เหมือนกัน มันกระดิกหางระริกทำเป็นสนิทสนมกับผมดีผิดกับไอ้ชาติหมาที่ขู่กรรโชกผมในทีแรกก่อนซี้มันออกมา


"ครับ ถ้าเกินกำลังพี่ปันได้ช่วยแน่ๆไม่ต้องห่วงเลย"

"อืม อย่าลืมเช็ดตัวให้พี่มึงแล้วเข้านอนซะ ดึกแล้ว"

ผมบอกน้องชายเพื่อนตอนไขกุญแจรถ บูมยิ้มให้ผมตาปิด ผมบิดกุญแจสตาร์ทรถไอ้หมวยก็เดินมาเคาะกระจกให้ผมต้องเลื่อนลงมาถามมันว่ามีอะไร


"ขอบคุณครับ ที่มาส่งบอม แล้วก็ที่เป็นห่วงด้วย กลับดีๆนะ"

ผมละสายตาออกมาจากบานกระจกข้างคนขับมองตรงไปยังทางมืดเปลี่ยวข้างหน้า ตอบมันขณะที่ค่อยๆเลื่อนกระจกไฟฟ้าขึ้นสูง


"ก็มึงเป็นน้องเพื่อนกู"

ผมลอบมองรอยยิ้มที่เฝื่อนลงของบูมก่อนหมุนพวงมาลัยออกจากรั้วบ้าน ภาพที่สะท้อนจากกระจกหลังคือมันยังใส่ชุดนอนลายหมีสีฟ้ายืนมองรถผมห่างๆ ไอ้ปุยวิ่งวนง๊องแง๊งๆรอบตัวมันแต่บูมก็ไม่ได้หันไปเล่นตามที่ลูกน้องมันอ้อนขอ


นาฬิกาดิจิตอลสีเขียวหน้ากระจกรถปรับเวลาเป็น 0.00 ของวันใหม่ ผมตัดสินใจหักพวงมาลัยเลี้ยวไปทิศที่ห่างจากคฤหาสถ์โอ่โถงของตัวเองไปอีกฝั่งฟากของมหานคร


SLK สีบลอนด์เงินทะเบียนสวยจอดเทียบหน้าหอพักนักศึกษาเยื้องๆมหาวิทยาลัยที่นานๆผมมาทีแต่ยังจำทุกรายละเอียดของมันได้ตอนเกือบตีหนึ่ง ฟิล์มสีทึบและลานจอดรถมืดๆอาจไม่ให้รายละเอียดว่าหลังจากจอดแช่อยู่พักหนึ่งแล้วคนในรถกำลังทำอะไร แต่ผมก็รู้ได้โดยไม่ต้องใช้สมองตรึกตรองให้มากว่าเบาะสองที่นั่งของรถราคาสูงนั่นถูกใครจับจองเอาไว้

ไอ้เน็ตเดินหน้ามุ่ยลงจากประตูข้างคนขับ พอสแกนคีย์การ์ดเข้าตัวตึกได้รถของเฮียบีมจึงแล่นออกไป ตอนนั้นที่ผมผุดลุกจากเบาะหนังแคมรี่กึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าประตูกระจกของหอพักซึ่งค่อยๆแง้มลงปิดก่อนสัญญาณลอคจะดังกึก
ไอ้เน็ตยืนมองเลขลิฟที่ลดหลักลงมาเรื่อยๆ ไม่ทันสังเกต แต่พอประตูบานลิฟสีเงินเปิดออก กระจกเงาจากภายในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆก็สะท้อนให้เห็นผมที่ยืนอยู่ด้านหลังมันเงียบๆจนมันสะดุ้งโหยง


"เฮ้ย! มาเมื่อไหร่?"

"มาทันเห็นเฮียมาส่งมึงนั่นแหละ ทำไมเพิ่งกลับ"

ผมถาม กดหมายเลขชั้นที่จำขึ้นใจแล้วรอฟังคำตอบจากเพื่อนที่ไม่สนิทใจด้วยสักเท่าไหร่ "กูไปอ่านหนังสือที่หอสมุด พอปิดเฮียเลยมารับ มาแดกเหล้าแถวนี้หรือไงมึงน่ะ"

ตัวผมคงยังตลบด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์และบุหรี่ เสียงติ๊งของลิฟดังขึ้นในเวลาไม่กี่นาที ไอ้เน็ตเดินนำผมไปที่ห้อง ดูมันเงอะงะที่จะหากุญแจในกระเป๋าสะพายข้างผมเลยยื้อมาค้นแล้วไขให้ ไอ้เน็ตทำท่าเหมือนอยากจะถามอะไรสักอย่าง มันลอบมองผมแล้วเม้มปากแน่นแต่พอผมมองกลับไปแม่งก็หลบตาลงต่ำ


"จะถามอะไร?"

"เปล่า แค่แปลกใจที่อยู่ๆก็โผล่มา แถมยังทำเหมือนจะมาค้าง"

มันคงอยากถามผมว่า 'มึงมาทำเหี้ยอะไรที่นี่ตอนนี้ บ้านช่องไม่กลับ?' มากกว่า แต่ยังเกรงใจผมนิดๆจึงหาคำที่ซอฟท์ที่สุดมาถาม ผมไม่ตอบมันแต่เดินเข้ามาในห้องที่รกตากว่าครั้งก่อนมาก ช่วงใกล้สอบก็แบบนี้ กระดาษ สมุด หนังสือถูกวางกองๆรวมกันเป็นปึกหนา ชีทบางชุดผมมองแค่ผ่านๆยังรู้เลยว่ามันซีรอกซ์ซ้ำกันมาถูกโยนระเกะระกะตามพื้นห้อง ไอ้เน็ตไม่ใช่คนหัวไวแต่มันขยันมากพอที่จะเปลี่ยนตัวเองจากคนเรียนในระดับกลางให้สามารถเป็นตัวตั้งตัวตีติวเพื่อนได้ในทุกวิชายกเว้นภาษาอังกฤษตั้งแต่ช่วงมัธยม

ผมล้วงโทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ออกมาวางหน้ากระจก ถอดกางเกงยีนส์ขาเดฟสีดำที่ใส่ไปเรียนวางพาดกับเก้าอี้ให้เหลือแค่บอกซ์เซอร์ เสื้อนิสิตก็ปลดกระดุมหยิบไม้แขวนในตู้มาแขวนๆแล้วเอาไปตากที่ระเบียงก่อนเปิดตู้เย็นไปหยิบสเมอนอฟโยนให้เน็ตที่ยังยืนเอ๋อแดกเหมือนปกติ


"อะไรของมึงเนี่ย"

"แดกซะ กูมีเรื่องจะคุยกับมึงเยอะ"

เน็ตมันเม้มปาก มันไม่มองหน้าผมเหมือนที่ชอบทำ ประหยัดคำพูดคำจาไม่เป็นเน็ตคนเดิมเวลาที่อยู่ต่อหน้าเพื่อนๆ

"ไม่ต้องมามอมกูเลย"

มันบ่น ผมดึงขวดสเมอนอฟกลิ่นแอปเปิลมาจากมือมันแล้วหมุนเกลียวฝายื่นให้ ไอ้เน็ตเหลือบมองค้อนแล้วจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดนิสิต100%มาเป็นเสื้อกล้ามกางเกงบอลก่อนกระชากขวดแอลกอฮอล์สีใสไปจากมือผม


"ว่ามา"

มันพูดห้วน ทิ้งตัวเองลงบนเตียงก่อนผมจะนั่งลงข้างๆมัน


"เรื่องแรกเลย รู้เรื่องไอ้บูมเป็นเกย์ไหม" กูสัญญาว่าจะไม่เล่าให้เฮียๆมึงฟัง แต่กูไม่ได้บอกว่าจะไม่เอามาปรึกษาเพื่อนเฮียมึงนะครับปรเมศ เน็ตมันนิ่งไปยกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาจิบแล้วถดตัวขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง


"อืม... แต่กูไม่ได้บอกไอ้บอมกับเฮียหรอกนะ ดูมันไม่อยากบอก" เน็ตตอบ มันไม่ใช่พวกที่จะไปวุ่นวายปากสว่าง ผมไม่รู้ว่าเรื่องนี้เน็ตมันรู้ตั้งแต่เมื่อไร แต่การที่มันเลือกจะปิดไอ้บอมก็ทำให้ผมระแวงว่าบางทีเรื่องเฮีย มันอาจทำอะไรคล้ายๆกัน


"ทำไม? มีอะไร?"เน็ตถาม ผมยังนั่งอยู่ปลายเตียงยกสเมอนอฟอีกขวดขึ้นดื่มเป็นเพื่อนมัน


"ได้ยินมาว่าแฟนมันไม่ใช่คนดี จะให้มึงดูๆมันหน่อย"

"อีกละ? ห่า! กูไม่ใช่พี่เลี้ยงไอ้สามตัวนั้นนะ"

ถึงเน็ตมันจะบ่นรำคาญ หน้าตามันจะเหวี่ยงไม่สบอารมณ์ แต่ผมก็รู้ว่าถ้าลองพูดขอความช่วยเหลือจากมันแล้วล่ะก็มันทำให้แน่ๆ มันยกขวดขนาดกลางขึ้นสูงเหมือนหงุดหงิดที่ตัวเองไม่เคยปฏิเสธสักครั้ง


"อืม แล้วก็เรื่องเฮีย"

ผมวกกลับมาประเด็นที่แท้จริง เน็ตชะงักขวดเครื่องดื่มที่ยกขึ้นแค่แป๊บเดียว แล้วเบือนสายตาไปยังระเบียงที่ถูกกั้นด้วยกระจก


"มึงดูสนิทกันไวนะ"

"ก็แบบนี้ตั้งแต่เมื่อก่อน"

"เน็ต ถามจริงนะ มึงชอบเฮียหรือเปล่า?"

ผมไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันที่ถามเค้นมันเสียงต่ำ ลมหายใจผสมแอลกอฮอล์ถูกพ่นออกมาจากจมูกสันของตัวเอง ความรู้สึกบางอย่างเหมือนอยากฟัง ขณะเดียวกันกลับไม่อยากได้ยิน และผลสุดท้าย สิ่งที่เป็นคำตอบผมคือความเงียบงัน


ผมค่อยๆหันกลับไปมองไอ้เน็ตที่นั่งชันเข่าอยู่หัวเตียง เหลือบไปมองขวดสเมอนอฟเปล่าๆที่นอนกลิ้งอยู่บนเตียงก็แปลกใจว่ามันดวดไปหมดขวดตอนไหน แก้มใสสีแดงปลั่งเพราะเลือดสูบฉีดด้วยพิษแอลกอฮอล์ ตากลมเล็กของมันทอดลงต่ำมองปลายเท้าที่จิกกับพื้นเตียงเม้มปากแน่น


"เป็นอะไร?"

"เปล่า..."เสียงมันสั่น ผมวางขวดเครื่องดื่มลงบนพื้นแล้วค่อยๆขยับตัวเข้าหามันที่ไหลค่อยๆสั่นไหว พอแตะตัวมันก็ถดหนี


"เน็ต?"

"ช่างเถอะ มึงจะค้างใช่ไหม ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวกูหาชุดให้" พอมันจะก้าวลงจากเตียง ผมก็คว้าท่อนแขนของมันเอาไว้ ตาใสกวาดมองผมครู่หนึ่งฉายแววผิดหวังออกมาก่อนกรอกหนีและนั่นกำลังทำให้ผมบีบมือที่จับมันไว้แน่น


"ร้องไห้ทำไม"

"ไม่มีอะไร ปล่อยเหอะ กูจะไปเตรียมของให้ ง่วงแล้วจะได้รีบนอน"

มันบิดแขนออกจากพันธนาการ ซึ่งทำให้ผมอ่อนแรงเอาง่ายๆ



บ่อยครั้งที่เห็นเฮียแตะตัวมันเกินความจำเป็น แต่ไอ้เน็ตแค่ทำหน้าบูดไม่เห็นเคยปฏิเสธจริงจังแบบตอนนี้ ผมออกแรงบีบที่ข้อศอกมันมากขึ้น ขณะเดียวกัน มันก็เริ่มใช้มืออีกข้างแกะปลายนิ้วของผมออก


"ปล่อยกู..."

"ทำไมถึงจับไม่ได้?" ผมถาม ในเมื่อมันเคยชอบผม สายตามันแสดงออกแบบนั้นมาตลอด แล้วทำไม?
เน็ตไม่ตอบ เม้มปากแน่นจนผมโมโห

"พอถามเรื่องเฮียก็เป็นแบบนี้ กูแตะไม่ได้ใช่ไหม? มึงหักหลังไอ้บอมมันใช่ไหม?" ผมถามมันเสียงนิ่ง ไอ้เน็ตยังเงียบและรั้งตัวออกห่าง ผมหลับตาลงเมื่อรู้สึกจุกในใจอย่างประหลาด



ผมเคยสำคัญ แต่ตอนนี้กำลังถูกมันผลักไส



"อย่างมึงจะไปเข้าใจอะไร....."

ไอ้เน็ตพูดเสียงแผ่ว และนั่นทำให้ผมปล่อยมือ เน็ตเร่งฝีเท้าเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ



ใช่สิ ผมจะไปเข้าใจอะไร..

ผมจะไปรู้อะไรในความรักเลิศเลอของมันกับเฮียกัน



ตือดือดึ๊ง.....

เสียงข้อความโทรศัพท์จากมือถือที่วางอยู่หลังตู้เย็นของไอ้เน็ตดังตอนมันหายเข้าห้องน้ำไปแล้ว ผมถือวิสาสะเดินไปหยิบขึ้นมาดู


Beam:
ถึงคอนโดแล้ว พรุ่งนี้อย่าเลท ไม่งั้นไม่ใช่แค่หอมแน่ๆ


ผมกดลอคเครื่องตรงมุมขวาบนของโทรศัพท์ ไม่อาจบรรยายความรู้สึกหลังประโยคเรียบๆนั่นจบลงได้ นาน กว่าบานประตูห้องน้ำจะถูกเปิดออกมาและผมก็ยังนั่งอยู่ปลายเตียงไม่ไปไหน ไอ้เน็ตดูมีสีหน้าดีขึ้นมันล้มตัวนอนหันหลังโดยไม่พูดไม่จากับผมอีกปล่อยให้ความอึดอัดระหว่างเราเป็นตัวเดินเรื่องเหมือนทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันตามลำพัง
ผมลุกไปปิดไฟแล้วนอนลงข้างๆมัน ลืมตาโพลงในความมืดมิดก่อนสุดท้ายจะพลิกตัวหันมองแผ่นหลังเรียบ ยื่นมือไปลูบผมเส้นใหญ่สีแดงส้มของมันแผ่วเบา ไอ้เน็ตยังนิ่งอยู่พักใหญ่ ตัวเกร็งเหมือนทุกครั้งที่ผมแตะต้องตัว


"เน็ต..."

ไม่มีเหตุผลที่จะไปขอโทษ เช่นกัน ผมไม่ได้อยากให้มันเอ่ยอะไรออกมาในสถานการณ์แบบนี้ บ่อยครั้งที่เราไม่อาจมองหน้ากัน ด่ากันได้อย่างสนิทใจ เพราะเราต่างรู้ว่ามีอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมกับมันไม่เคยเป็นเพื่อนกันจริงๆได้ แต่แค่หลับ และลืมตาขึ้นมาใหม่ ความอึดอัดที่เหมือนเป็นกำแพงรอบตัวเรานั้นจะถูกพังทลายลงไป


เราจะเริ่มต้นใหม่ ความบาดหมางผิดใจก็จะมลายหายไปเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน


ผมปิดตาลง จนเริ่มทิ้งตัวสู่นิทรา ก่อนจะรู้สึกอุ่นในอกเหมือนถูกใครซุกตัวเข้าหา


"ควายเอ๊ย มึงมันไม่รู้เหี้ยอะไรจริงๆ...."

เสียงที่ดังแผ่วเข้ามาในความฝันทำให้ผมกระชับอ้อมแขนแน่น กลิ่นอ่อนๆที่ลอยในอากาศทชักชวนผมให้ซุกสันจมูกเข้ากดลงบนกลุ่มเส้นผมหนา


และคืนนั้น เป็นคืนที่ผมหลับสบาย แม้มีเรื่องว้าวุ่นใจมากมายเต็มไปหมด



------------------------------------------
COMPLETE Friend's brother Brother's friend 10
31/05/12



มันดราม่าอ้ะ!!!! คนอ่านไหวกันหรือเปล่า? ถ้าเครียดช่วงนี้ก็ดูข่าวการเมืองกันนะคะ นิยายเรื่องนี้จะดูซอฟท์ลงทันที 
พาร์ทนี้เฮียกริบมาก โผล่มาแค่ชื่อนิดน้อย กลายเป็นตัวละครลับไปแล้ว    เห็นรีเควสปันเน็ตมาพอสมควรเลยแอบจัดให้เบาๆ  เอ๊ะหรือไม่เบา? แฟนคลับปันเพิ่มขึ้นอีกหรือเปล่า  ไม่ต้องห่วงค่ะ เฮียได้มีโอกาสทำคะแนนแข่งกันแน่ๆ

แอบบอกนิดนึง จากสถิติแล้ว เราจะมาต่อนิยายสัปดาห์ละ 2 ครั้ง ใช้เวลาเสาร์อาทิตย์ให้เกิดประโยชน์ แต่ช่วงนี้งานเยอะจริงอะไรจริง แถมวันหยุดยาวจะไปตะลอนต่างจังหวัดด้วยเลยขอระยะปลอดภัยไม่ให้ผิดสัญญาว่าจะโผล่อีกทีวันพุธที่6 นะจ๊ะ รอเก๊าหน่อยนะ #ทำเสียงอ้อนขอความเห็นใจ 

ซียูอะเกนออนเวนส์เดย์ฮับ  ขอบคุณที่ติดตามกันมานะ 

[malula]

ปันกับเน็ต แล้วจะเอาเฮียบีมและน้องบูมไปไว้ไหน อลเวงเหลือเกิน

[itachi sasori]

 :angry2:อย่านะ อย่ามาแย่งเน๊ตไปจากเฮียนะ ปัน

อันที่จริง ปัน-เน๊ต ก็โอนะ เน๊ตชอบปัน ปันแอบหวั่นไหว เหลือแค่ปันเข้าใจตัวเองสักที

แล้วเฮียละ โอยยยยยยยยยยยยยย คิดแล้วเศร้า 

[•♀NoM!_KunG♀•]

อร๊ากกกก..........ทำมั้ยไม่มีซัมติ้งไปเลย

จะเอาคู่นี้แง๊ๆ T^T

ปากแข็งไม่ยอมรับกานทั้งคู่ สมน้ำหน้าเสียใจทั้งคู่จิ๊

รอรอน้าT^T

[The_outsider]

โอ้วววว ปัน เน็ต 
ขออีกเยอะๆ 

[singalone]

เราชอบคู่นี้ๆๆ เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆ  ชอบปันเน็ต แต่ก็รู้ว่าสุดท้ายพระเอกคือเฮียบีมอยู่ดี   

เอาปันเป็นพระเอกตอนนี้ทันมั๊ย   

[/size]

[gupalz]

มันซับซ้อนกันเหลือเกิน

[สุขาพาเพลิน]

คลุมเครือกันสุดๆอ่ะ 2 คนนี้ ปันกับเน็ตเนี่ย ไอ้หมวยกับไอ้เฮียออกจะชัดเจนซะขนาดนี้ 

[Supermimt]

มัน ซับซ้อนจังนะ

เน็ตชอบปันปันกึ่งมีใจให้เน็ต เฮียชอบเน็ต หมวยชอบปัน

ดราม่า ไม่ค่อยอยากอ่านแล้ว

รอมัน ผ่านช่วงนี้ไปก่อนน่าจะดี กะตัวเรานะเนี่ย

ถ้าปันกับเน็ตชอบกัน
แต่มีช่วงเวลาที่เน็ตใจสั่น กับเฮียเพื่อ?

แล้วน้องบูม อาหมวยของเราต้องเจ็บช้ำไปอีกแค่ไหน

เห้ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

[sunshadow]

   เฮ้อ. . . คู่นี้นี่น้า
   รักนะแต่ไม่แสดงออก จะไม่แสดงออกมากไปไหมเนี่ย
   คุยกันยังไม่ค่อยอยากจะคุยเลย

[blackyoyo]

ปันเน็ต ปันเน็ต ปันปันเน็ต(กรุณาฟังเป็นเสียงเชียร์กีฬาสี)
  ชอบมากอะ ชอบปันกะเน็ตมากมายเถอะ 

ของให้ปัน คู่กะเน็ตเถอะน้า 
(เวลาเชียร์ทีไร  ไม่ได้คู่ทุกที)
ชอบมากๆยังงัยก็เชียร์ปันกะเน็ต

ส่วนเฮีย ขอโทษน้า แต่ไปหาเอาข้างหน้าเถอะน้า พลีสสสสสส(โดนแฟนคลับเฮียตบ  )

กอด 1 ที     

[BeeRY]

รอดูเงียบๆ ต่างคนต่างก็ยังไม่รู้ใจตัวเองดี เผื่อปักใจเชียร์แล้วโดนคนเขียนหลอกบ้าง ทำใจไม่ได้แน่
นิดนึงนะคะ รสชาติ ไม่ใช่ รสชาดเน้อ 

[railay]

 

[phoenixa]

กร๊ากกกกกกก หัวเราะเยอะเฮียบีม
ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างเพื่อดึงความสนใจของเน็ตนะ
เน็ตก็จะยังไม่ตัดใจจากปันหรอก
ปันก็นะ ถ้าคิดมากขนาดนี้ ก็อยากให้สำรวจหัวใจตัวเองอย่างหนักแล้วแหละ

ดราม่า!!! จงซับซ้อนยิ่งขึ้น!

[♠DekDoy♠]

ไม่เข้าใจว่าทำไมคู่นี้ไม่ลงเอยกันหล่ะ
ถ้าเน็ตคู่เฮีย แต่มารู้ทีหลังว่าคนที่เราเคยรักก็รักเราเหมือนกันมันเศร้านะ

[janamanza]

เอฟซี ปันเน็ต ปันเน็ต  กริ๊ดดดดดดดดด  ขออย่างนี้อีกทั้งเรื่องค่าาาาาา

[yowyow]

ปันเสียดายเน็ตหรอ พอรู้ว่าไปได้ดีกับเฮียบีมอ่ะ

รอวันที่6 นะ

 

[moredee]

:z3:รักนะกันทุกคน ไม่มีใครเกลียดใครเลย

[mellowshroom]

ใครดีน้าาา ..

[na_near]

บรรยากาศดุคลุมเครือจริงคู่นี้
 ปันมีปม  เน็ตยังไม่กล้า ดีแท้ ชอบกันแต่ต้องเก็บไว้....
 คงต้องมีเฮียบีมมาเป็นตัวแปรสินะ

นี้ไงหล่ะคือเหตุผลให้เกิด3P  ก็เพราะ2คนมันยังไม่โอเค   แต่พอมี3คนลงตัวเห็นๆไง อิๆ

[donutnoi]

ยังคงเชียร์ เฮียบีมกับเน็ตต่อไป

[basza2x]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก  รอ อย่างใจจดใจจ่อ วันพุธเลยยยยยยยยยยยย

[iforgive]

ปันก็มีใจให้เน็ตนี่  แล้วทำไมต้องปิดกั้นตัวเองด้วย  น่าสงสารเน็ตนะ
ส่วนบูมท่าทางจะชอบปันเข้าแล้ว  เน็ตคงเจ็บลึก ๆ ล่ะ  ถ้าปันจะคบกับบูม  ก็สงสารเน็ตอีกนั่นแหละ
ส่วนเฮียบีมจะจีบเพราะคั่นเวลาอย่างที่ว่า  เกิดทีหลังมาเปลี่ยนใจ  ก็สงสารเน็ตอีก
เรื่องนี้เน็ตน่าสงสารที่สุดเลย  อยากให้ปันแสดงออกมากกว่านี้  ทำอย่างที่ใจต้องการบ้างสิ

[IIMisssoMII]

รอวันพุธคะ
 ตอนนี้ เเบบว่า เเสดงชัดเจนเลย เรื่อง ความสับสน ของปัน เเละเน๊ต.


+1

[Grey Twilight]

อ่านแล้วมันหงุดหงิดพิกลนะเรื่องนี้.....

ปันนี่มัน...โอยย (ถึงไลท์ ฉันขอเถียงแกนะ ปันไม่ได้เลิศอย่างที่คุยเลย อ่ะโด่ =o=) ซึนอ่ะ ปันซึนมาก อ่านจากหลายๆประโยคที่ปันคิด

'ในเมื่อมันเคยชอบผม สายตามันแสดงออกแบบนั้นมาตลอด แล้วทำไม?' < นี่เอ็งยังต้องถามอีกเรอะ?? ก็คนปกติถ้าเกิดว่ามีคนมาทำดีด้วย ถึงแม้จะไม่ชอบ แต่ถ้าเกิดคนที่เราชอบจริงๆมันไม่อะไรกับเราเลย คิดว่าเราจะรู้สึกดีเรอะ? มันก็ต้องแอบนอยด์และงอนคนที่เราแอบชอบเป็นธรรมดา

แถมยังมีประชดอีกนะ ความรักเลิศเลอระหว่างเน็ตกับเฮียบีม ผมว่าปันปิดตัวเองจากความรู้สึกที่มันบริสุทธิ์ซะมากกว่า เหตุผลนึงอาจจะเพราะการหล่อหลอมจากทางบ้านด้วย และอีกเหตุผลนึงก็คือหาทางสนับสนุนการกระทำของตัวเองด้วย เพลย์บอยก็ไม่ค่อยมองว่าสิ่งที่ตัวเองทำผิดอยู่แล้ว แล้วคนประเภทนี้จะกลัวความรู้สึกที่มัน pure มากๆ เช่นการแอบชอบหรือความรักแบบเสียสละอะไรทำนองนี้

แต่ยอมรับฮะว่าผู้ชายแบบนี้ดูมีเสน่ห์จริงๆนั่นแหละ แต่สำหรับตอนนี้ดูแบบทำเป็นโง่ในเรื่องที่ไม่ควรโง่อ่ะ ฉลาดๆขึ้นมาหน่อยก็จะดีนะ แล้วก็วางตัวกับบูม...(ดันชื่อเดียวกับผมอีกนะ ฮืออ TOT) ให้ดีๆหน่อยก็จะดีนา เอะอะปล่อยเลยตามเลยเดี๋ยวกลายเป็นยุ่งกันไปใหญ่ แต่สรุปคือเชียร์ปันเน็ตนะ (ยกป้าย FC ด้วยคน 555+)

[chin-ruyze]

มาม่าๆๆๆๆๆ ไม่เอาน้าาาาาา 
ขอแบบจัดหนักได้อ่ะเป่าง้าบบบบ 
จากการวิจัย พบว่าแบบจัดหนักจะดีที่สุดงับ หุๆๆ 
ปล.รอนะง้าบบบบ 

[นอนกินแรง]

จะเชียร์ใครดี?

[iDistort]

โอ้ยยย ดราม่าาาา

[Ebsilon]

สงสารปันแหะ

จะมีโอกาสเข้าใจกันไหมน๊อ