( เรื่องสั้น ) ........ การเดินทาง........
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ( เรื่องสั้น ) ........ การเดินทาง........  (อ่าน 2981 ครั้ง)

ออฟไลน์ Peeraneepear

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-03-2016 04:41:06 โดย Peeraneepear »

ออฟไลน์ Peeraneepear

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: เรื่องสั้น ........ การเดินทาง........
«ตอบ #1 เมื่อ22-03-2016 01:27:36 »

เป้นเรื่องสั้น แค่ไม่กี่ตอนนะครับ เรื่องนี้อาจจะเป็นส่วนเริ่มต้น หรือ อาจจะเป็นเศษขนมปังให้กับเรื่องยาวที่เขียนไว้น่ะครับ

ขอออกตัวก่อนนะครับว่า ผมชอบชอ่าน และเขียนนิยาย แต่ไม่ค่อยเอามาโพสที่ไหน มีแค่เคยโพสลงบอร์ดอื่น เรื่อง กว่าจะถึง...ซึ่งทางรัก จนมีน้องขอมาลงที่บอร์ดนี้ เลยได้มารู้จัก และแอบอ่านนอยายของท่านอื่นๆมาหลายปี เลยคันมืออยากเขียนบ้าง

นิยายของผมจะเป็นเรื่อง เอื่อยๆ เรื่อยๆ ไม่หวือหวานะครับ ผิดพลาด หรือ สนุก ไม่สนุกก็รบกวนช่วยติ เพื่อปรับปรุงด้วยนะครับ


การเดินทางที่ 1


ภาพของกรุงเทพ เมืองเล็กๆที่แสนวุ่นวายข้างล่างดูเล็กลงไปเรื่่อยๆ เมื่อ มองลงจากมุมที่ผมอยู่

ตอนนี้ผมอยู่บนเครื่องบิน และนี่คือการเดินทางครั้งสำคัญ 

เพราะเดินทางครั้งนี้ มันคือ การเริ่มต้นออกค้นหาความหมายเเละแรงจูงใจในการ อยากมีชีวิตที่เหลือต่อไปสำหรับผม   

ไม่ใช่สิ พูดแบบนี้อาจดูน่ากลัวเดินไป เหมือน ผมกําลังเป็นคนป่วยโรคซึมเศร้า และอยากหายไปจากโลกนี้ ซะเหลือเกิน

ขอเปลี่ยนใหม่เป็นคําว่า ค้นหาความหมาย และแรงจูงใจใน การอยากมีชีวิตที่เหลือต่อไปอย่างมีความสุข และหลุดพ้น การถ่วงดึงจากเรื่องราวในอดีต แทนแล้วกัน

วันนี้ผมเลือกที่จะเดินทางเงียบๆไม่ให้ใครมาส่ง แม้แต่คนในครอบครัว 

แต่ขอร้องให้คนเพียงคนเดียวมาส่งผม

ภาพของเด็กผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเคยมีความสดใส อ่อนโยน ในวันวาน แต่ในวันนี้มันกลับดูเหงา อ้างว้าง

แต่ ใน ความเหงานั่นกลับเต็มไปด้วยความเข็มแข็ง เด็ดเดี่ยว  นนท์ เด็กชายที่เป็นคนสำคัญคนนึงในชีวิตของผมเอง 
.
.
.
.
.
เสียงของพนักงาน แจ้งว่าเครื่องของเรากำลังจะถึงที่หมาย และจะลงจอดในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ฉุดผมให้หลุดออกจากความคิด เกี่ยวกับเรื่องราวในอดีต 

ปกติเมื่อก่อน แทบจะทุกครั้งผมมักจะเกร็งเล็กน้อยในเวลาที่เครื่องจะแลนดิ่งลง สู่รันเวย์ แต่ในวันนี้ มันกลับไม่มีความกลัว หรือ เกร็ง ใดๆอีกแล้ว

เพราะความกลัวมันหายไปพร้อมกับ ใครบางคนที่จากผมไปอย่างไม่มีวันกลับไม่มีความรู้สึกอะไรจะทำร้ายผมได้เท่ากับที่  แนน แฟนของผมได้จากไปจากอุบัติเหตุเมื่อ 1 ปีก่อนหน้านี้ได้ แต่ถ้ามันจะมี ก็คงจะมีอยู่เเค่เรื่องเดียวที่ทำให้ผมกลัวได้
.
.
.
.

หลังจากเครื่่องลงจอดเรียบร้อย ผมจัดการกับเอกสาร และสัมพาระ เรียบร้อย ก็ออกมารอเจ้าหน้าที่โรงแรมที่ผมจองไว้มารับ
อากาศที่นี่สะอาด และเย็นกว่าบ้านเรามาก

เมื่อตอนที่นั่งมองลงมาจากเครื่องบิน ที่นี่ภูเขายังเต็มไปด้วยต้นไม้แบบหนาแน่น แตกต่างจากบ้านเรามากนัก

รอบๆสนามบินยังคงดูธรรมชาติอยู่มาก


"สบายดี ….หลวงพระบางยินดีต้อนรับ ใช่คุณแทน หรือเปล่าครับ" เสียงทักทายจากคนข้างหลัง ทำให้ผมหันกลับไปมอง
ชายหนุ่มน่าจะรุ่นๆเดียวกับผม หรือ อาจจะมากกว่า นิดหน่อยยืนส่งยิ้มมาให้

"ใช่ครับ คุณคือคนที่โรงแรมส่งมาเหรอครับ" ผมหันมาถาม พร้อมกับส่งยิ้มแบบผูกมิตรตอบกลับไปให้ และคนตรงหน้าก็ส่งยิ้มกว้างกว่าเดิม กลับมาพร้อมกับพยักหน้า

"ใช่ครับ รถจอดอยู่ด้านนอกครับส่งกระเป๋ามาให้ผมเลยครับ เดี๋ยวผมจะพากลับไปที่โรงแรม" ไม่รอให้ปฏิเสธ คนตรงหน้าก็เดินเข้ามาแย่งกระเป๋าจากมือผมไปถือไว้พร้อมกับเดินนำหน้าพาไปยังจุดที่จอดรถ
.
.
.
.
ระยะทางจากสนามบินไปโรงแรมสวยงามมาก สีเขียวของต้นไม้ทำให้อาการเหนื่อยล้าของผมหายไปได้เยอะ

แต่ผมก็ชื่นชมธรรมชาติได้ไม่นานเพราะคนข้างๆ ส่งเสียงทำลายบรรยากาศขึ้นมาซะก่อน

"ยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย  ผม ที นะครับ เป็นเจ้าหน้าที่ของโรมแรม คุณแทนเคยมาหลวงพระบางหรือยังครับ"

"ยังครับนี่เป็นครั้งแรกครับ" ผมตอบไปโดยที่สายตาไม่ได้หันไปมองคู่สนทนา

"อ้าวเหรอครับ แล้วนี่มาเที่ยว หรือ มาทำงานครับ แต่คุณแทนยังวัยรุ่นอยู่เลย ไม่เหมือนคนทำงาน แต่ถ้ามาเที่ยว ทำไมมาคน
เดียวล่ะครับ"

ผมหันกลับมามองหน้าคนข้างเพราะรู้สึกไม่ชอบการถามที่เป็นเรื่องส่วนตัว แต่คนข้างๆ กลับส่งยิ้ม แววตาดูจริงใจกลับมา

"ไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นอะไรนะครับ ผมขอโทษที่ละลาบละล้วง ผมเห็นคุณแทนมาครั้งแรก แถมมาคนเดียว เลยเผื่อจะแนะนำที่เที่ยว หรือ สถานที่สำคัญๆให้นะครับ"

ผมรู้สึกเก้อๆเมื่่อคนหวังดี จับความรู้สึกไม่พอใจของผมออก

"ผมมาเที่ยวน่ะครับ แต่ที่มาคนเดียว เพราะคนที่เคยแพลนว่าจะมาด้วยกัน เค้าจากไปแล้วน่ะครับ"

“ผมขอโทษที่ทำให้คิดถึงเรื่องที่ไม่สบายใจนะครับ แล้วมีแผนจะไปที่ไหนบ้างหรือเปล่าครับ” คนข้างๆหันมาถามพร้อมกับแววตาที่ผมอ่านไม่ออก

“ไม่มีครับ พอดีคนที่อยากมา และวางโปรแกรมนี้เค้าไม่อยู่แล้ว ผมแค่มาที่นี่เพื่อใครคนนั้นครับ” ผมตอบคนข้างๆก่อนที่จะหันหน้าออกมองวิวข้างทาง  ภาพของผู้หญิงที่น่ารักและสดใสเสมอตั่งแต่วันแรกที่รู้จักก็แจ่มชัดในความรู้สึก

แนน แฟนที่ผมคบด้วยนานที่สุด ผมเองเป็นคนที่เบื่อง่าย และคบใครไม่ได้นานไม่ใช่ว่าเพราะชอบสนุกหรือ อะไรทั้งนั้น

แต่หลายคนที่เคยคบเมื่อเวลาผ่านไปก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดแบบที่คงไปด้วยกันไม่ได้แต่กับแนน ไม่ใช่ แนนเป็นคนที่น่ารัก และแปลกมาก อ่อนโยน แต่เข็มแข็ง เรียบร้อย แต่เด็ดเดี่ยว  และยิ่งเมื่อได้นู้จักครอบครัวของแนน

ผมก็ยิ่งตกหลุมรักครอบครัวนี้ พ่อ แม่  และ นนท์ น้องชายของแนน ทุกคนน่ารัก และเป็นกันเอง ผมสบายใจมากเมื่อได้อยู่ในครอบครัวนี้ บางทีอาจจะมากกว่าครอบครัวตัวเองเสียด้วยซ้า

“ถึงแล้วครับ คุณแทน”คนข้างๆเอื้อมมือมาปลุกผมจากความคิดถึงคนในอดีต


“ขอโทษครับ วิวสวยจนผมเพลินไปหน่อย”

“ไม่เป็นไรครับ เดวคุณแทนเข้าไปติดต่อด้านในได้เลย เดี๋ยวผมยกกระเป๋าตามเข้าไปให้ครับ ห้องคุณแทนทางเราเตรียมไว้ให้แล้วครับ “

“ขอบคุณครับ” ผมหันไปขอบคุณคนตรงหน้า ก่อนจะมองไปที่โรงแรมที่อยู่ตรงหน้า

ตึกทรงไทยประยุกต์ ที่สวยงามกับฉากหลังเป็นภูเขาหินปูนที่เขียวและมีหมอกปลกคลุมที่ยอดเขา จนอยากจะหยิบกล้องคู่ใจออกมาเก็บภาพ 

แต่ไม่เป็นไรยังมีเวลาอีกหลายวัน ผมเลยเลือกที่จะเดินเข้าไปในโรงแรมเพราะอยากพักเหมือนกัน
.
.
.
.
.
.
.
หลักจากติดต่อพนักงาน และ พนักงาน เดินขึ้นมาส่งที่ห้อง

ทันทีที่ผมเห็นห้องนอน และวิวที่ระเบียงก็ทำให้ผมหายเหนื่อยทันที ภูเขาที่เห็นด้านหน้าโรงแรม ตอนนี้อยู่ข้างหน้าแบบใกล้จนเห็นความยิ่งใหญ่ของมัน

 ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เชิญครับ” ผมหันไปตอบคนที่มาเคาะ น่าจะเป็น ที เจ้าหน้าที่ที่ไปรับผมเอากระเป๋าขึ้นมาส่ง

“สบายดีค่ะ welcome drink ค่ะ” พนักงานผู้หญิงเดินเอาน้ำสมุนไพรเข้ามาให้ พร้อมกับด้านหลังเป็น ที เดินถือกระเป๋าเข้ามา

“เรียบร้อยแล้วก็ออกไปข่างนอกเถอะ คุณแทนจะได้พักผ่อน”  เป็นที ที่หันไปบอกพนักงานผู้หญิงที่เอาแต่ยืนยิ้มส่งมาให้จนผมอึดอัด

“ค่ะคุณที”

“คุณแทนพักผ่อน ตามสบายนะครับ ลองดื่มน้ำสมุนไพรจากเราดูนะครับผมรับรองว่าอร่อย และมีประโยชน์ครับ” ทีหัมพูดหลังจากยกกระเปาไปวางเรียบร้อย

“ขอบคุณครับ  เอ่อคุณทีครับ ที่นี่มีบริการรถเช่าหรือเปล่าครับ”

“มีครับ ทั้งรถจักรยานมอร์เตอร์ไซด์ และ รถยนต์ และมรบริการคนขับให้ด้วย คุณแทนต้องการแบบไหนครับ”

“ผมขอคิดดูอีกทีนะครับว่าต้องการคนขับด้วยหรือเปล่า”

ผมตอบคนตรงหน้า เพราะไม่แน่ใจว่าการมีคนขับให้เรานั่งจะสบาย หรือ จะทำลายความเป็นส่วนตัวของผมไปหรือเปล่า

“ผมขอแนะนำว่า อยากให้มีคนขับไปด้วยก่อนช่วงแรกนะครับ แล้ววันหลังๆค่อยไปด้วยตัวเอง เพื่อจะได้ไม่หลง และมีเวลาชมวิวข้างทางครับ”

ผู้ชายคนเดิมออกความเห็นก่อนจะยิ้มและเดินออกไป

ผมเก็บคำถามที่กำลังคิดว่าจะเลือกอะไรไว้และหงายหลังกับที่นอน พร้อมนอนมองเพดาน

เสียงคนจากอดีตตามมาให้ได้ยินราวกับคนๆนั้นมากระซิบอยู่ข้างๆ
.
.
.

“ไปหลวงพระบางกันนะแทน แนนไปมาแล้วเมื่อปีก่อน รับรองแทนชอบแน่นอน มีที่ให้ถ่ายรูปเยอะแยะ และผู้คนก็น่ารัก ยิ่งโรงแรมที่แนนไปมานะ บอกเลย สวยมาก ลูกเจ้าของก็หล่อมากกก นี่ถ้าแทนไม่ไปนะ แนนจะไปเองคนเดียว แล้วจะไปจีบอีตาลูกเจ้าของโรงแรมนั่นมาเป้นแฟแทนแฟนคนเดิม เพราะจับได้ว่าว่าแฟนคนปัจจุบันมีกิ๊ก”

“ไปก็ได้ เห็นพูดถึงจังหลวงพระบางเนี้ย แล้วใครมีกิ๊ก พูดให้ดีใส่ร้ายแทนนิ”

“ไม่มีหลักฐานแต่แนนรู้สึกแต่กิ๊กคนนี้ถ้าแทนชอบเค้าจริงๆแนนหลีกทางให้ได้ เพราะเค้าน่ารัก”

“เอ้ยบ้าน่า แทนไปมีกิ๊กที่ไหนกัน “ ผมในตอนนั้นงงที่แนนเข้าใจว่าผมแอบมีกิ๊กที่ไหน

“ช่างมันเถอะแนนอาจเข้าใจผิด แต่ตกลงแล้วนะปีหน้าพอเราเรียนจบ ไปฉลองที่นั่นกันนะสัญญานะว่าแทนจะไป”
.
.
.
.
“แทนมาตามสัญญาแล้วนะแนน”

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5445
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
Re: เรื่องสั้น ........ การเดินทาง........
«ตอบ #2 เมื่อ22-03-2016 08:47:00 »

การเดินทางครั้งนี้จะพบเจออะไรหรือใครบ้างนะ
ในอดีตที่แนนว่าแทนมีกิ๊กคือกิ๊กกับนนท์เหรอ

ออฟไลน์ Peeraneepear

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: เรื่องสั้น ........ การเดินทาง........
«ตอบ #3 เมื่อ24-03-2016 04:38:42 »

การเดินทางที่ 2

ในที่สุดผมก็ตัดสินใจเลือกให้มีคนขับรถให้สำหรับการเที่ยวในวันแรกที่หลวงพระบาง
และผมก็แปลกใจเมื่อพบว่าคนที่มาขับให้ผมนั้นเป็น “ ที” คนเดียวกับที่ไปรับผมจากสนามบิน แต่ก็ไม่ติดใจอะไร
ลึกๆผมรู้สึกชอบในมารยาท และ ความใส่ใจที่มีให้ผม จากช่วงเช้าที่เราได้ไปไหว้พระมาหลายที่

ช่วงบ่ายนี้ทีได้ขับรถเพื่อจะพาผมไปกินข้าวกลางวันที่ร้านอาหารซึ่ง ทีบอกว่ารับรองว่าผมจะต้องชอบแน่ๆ 
จากช่วงเวลาที่ได้คุย และ ไปเที่ยวด้วยกันมา ทำให้ระยะห่างของเราหดสั้นลง 
และทีเป็นคนที่แปลกมาก เหมือนกับรู้เรื่องราวของผม หรือจะเรียกว่ารู้ว่าผมรู้สึกอะไรอยู่ในตอนนี้


“ถึงแล้วครับแทน เหม่ออีกแล้ว วันนี้แทนเหม่อหลายรอบมาก หลวงพระบางไม่มีเสน่หพอที่ดึงแทนให้จดจ่ออยู่กับวิวตรงหน้าได้หรือครับ”

ทีหันมาแตะผมเบาๆ

“ตรงกันข้ามต่างหาก เพราะมันสวยงามมากจนผมนึกถึงใครอีกคนที่ชวนให้ผมมาที่นี่ "


ผมหันไปยิ้มให้กับที ก่อนที่จะชวนกันลงไปที่ร้านอาหารที่คนตรงหน้าพามา
ผมมองข้างหลังทีก่อนจะพูดประโยคต่อมาเบาๆ

“และ ใครอีกคนที่ผมอยากให้มาด้วยกัน”


ร้านอาหารที่นี่วิวสวยจนผมเผลอลืมหายใจ ร้านเล็กๆที่อยู่บนยอดเขา
มองเห็นทิวเขาสลับซับซ้อนสุดลูกหูลูกตา ผมกดชัตเตอร์ไปจนนับไม่ถ้วน
ก่อนจะนึกถึงคำพูดของนนท์ เด็กผู้ชายเจ้าของรอยยิ้มเหงาๆ แววตาเศร้า

ที่ในวันนี้ไม่ค่อยจะยอมสบตากับใคร แต่ผมมั่นใจถ้าใครได้สบตาคู่นั้น
จะเหมือนถูกดูดลงไปในหลุมอะไรสักอย่างที่ไม่รู้ว่ามันลึกแค่ไหน

“ทำไมพี่แทนกดรัวอย่างนั้นล่ะ  ผมชอบกดช้าๆ ให้มั่นใจว่าชอบ หรือดีพอ ผมถึงจะกดชัตเตอร์ ผมอยากให้ทุกชัตเตอร์เป็นความทรงจำที่ดีที่สุด”


คำพูดของเด็กชายตัวเล็กๆที่ผมสอนให้ใช้กล้องถ่ายรูปในวันก่อน
จนตอนนี้ฝีมือของเด็กคนนั้นล้ำหน้าผมไปมากมายนัก ผมเองเป็นแค่คนชอบถ่ายรูป และมีกล้องอยู่ในมือ
แต่นนท์ เป็นคนที่หลงรักการถ่ายภาพ และทำให้ดีราวกับมีพรสวรรค์ในด้านนี้


ผมจำวันแรกที่เจอกับนนท์ ในฐานะ น้องชายของแฟนตัวเอง ผมรู้สึกถูกชะตา และรักเจ้าเด็กดื้อ
จอมรั้น คนนั้นมากไม่รู้ว่าเพราะอยากมีน้องชายอยู่แล้ว หรือเพราะเวลาที่เรารักใคร
เราย่อมรักคนที่แฟนเรารักด้วย

จากวันที่เด็กชายจอมดื้อเริ่มกลายเป็นเด็กผู้ชายที่ อ่อนโยน เข็มแข็งแต่แฝงไปด้วยความสดใส
ผมเห็นการเปลี่ยนแปลงของเด็กคนนี้มาตลอด 4 ปีที่ผมคบกับแนน ผมรู้ได้ว่า นนท์คือเด็กดี   
และมีแววตา และหัวใจ ที่บริสุทธิ์มาก แบบที่หาได้ยากจากเด็กในสมัยนี้ 


แต่เหตุการณ์ในวันนั้นก็มาทำลายความสดใส สวยงาม ที่ทุกคนในครอบครัวรวมถึงผม
 พยายามปกป้องให้มันคงอยู่ในตัวของเด็กคนนี้ และจากงานศพผมไม่เจอกับนนท์อีกเลย
เป็นปีเพราะนนท์ขอย้ายโรงเรียน ไปอยู่กับญาติที่ภาคเหนือ จนผมรบเร้าขอให้นนท์มาส่งผมที่สนามบิน
หลังจากที่รู้ว่านนท์ย้ายกลับมากรุงเทพเพื่อจะกลับมาเรียนต่อมหาวิทยาลัย


ผมยังจำวันที่ผมเจอกับนนท์วันนั้นที่สนามบิน  ถึงเราจะคุยกันผ่านไลน์ และ เมลล์คุยเวลาส่งรูปอวดกันและกัน
แต่นนท์ในวันนั้นเปลี่ยนไป แววตาเศร้าแต่ดูเด็ดเดี่ยว รอยยิ้มที่ทำให้หัวใจคนมองอย่างผมเจ็บปวด

แม้ผมจะมั่นใจว่าผมเป็นคนเดียวในตอนนี้ที่นนท์สนิท และมักจะเล่าเรื่องราวต่างๆในชีวิตให้รู้เสมอ
แต่ภาษาที่เราคุยกันไม่ได้บอกผมเลยสักนิดว่า นนท์ในวันนี้เปลี่ยนไปขนาดนี้ 
แต่ก็ต้องยอมรับว่าใครที่ได้คุยด้วยจะอยากปกป้อง ดูแล เด็กคนนี้ราวกับ ถูกมนต์สะกดจากอะไรก็ไม่รู้


“แทน ถ่ายเสร็จหรือยังครับ ผมสั่งอาหารไว้เรียบร้อยแล้ว มื้อนี้ผมขอเลี้ยงแทนนะครับ ถือว่าเป็นการเลี้ยงต้อนรับลูกค้าของโรงแรมเรา”

“ขอบคุณครับ แต่อย่าเลย ผมเกรงใจผมเป็นแขกของโรงแรมแต่ทำไมทีต้องมาเสียเงินเลี้ยงข้าวผมด้วย อย่าเลยดีกว่าครับ”

ผมรีบปฏิเสธ เพราะไม่อยากเอาเปรียบจากความใจดี มีน้ำใจของคนตรงหน้า

“ไม่รบกวนหรอกครับ ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกแทน โรงแรมเป็นของครอบครัวผมเอง ตอนนี้ผมมาฝึกงานอยู่น่ะครับ ขอโอกาสให้ผมได้ดูแลแทนในฐานะแขกของเรานะครับ หรือถ้าผมจะพูดจริงๆ ขอเลี้ยงในฐานะเพื่อนใหม่ ได้ไหมครับแทน”

ผมตกใจนิดหน่อยที่รู้ว่าทีเป็นใคร และอดนึกถึงคำพูดของแนนไม่ได้ เรื่องของลูกชายเจ้าของโรงแรม

“ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอรบกวนทีด้วยนะครับ และยินดีมากที่ได้รู้จักกับ..เพื่อนใหม่...นะครับ” ผมหันไปยิ้มให้ที

“ยินดีเช่นกันครับแทน”

เราต่างมองหน้าและยิ้มให้กันและกัน ก่อนทีจะพาผมเข้าไปในร้านอาหาร
ระหว่างที่เรากินข้าว สิ่ที่ติดในใจของผมคือ เหมือนทีรู้จักตัวตน
หรือความรู้สึกของผมได้ราวกับเป็นคนที่สนิทกัน  ผมไม่แน่ใจว่ามันจะเกี่ยวกับแนนด้วยหรือเปล่า
แล้วทำไมแนนถึงชวนผมมาที่นี่นัก และต้องโรงแรมนี้ด้วย 

เราคุยกันไปจนกินข้าวอิ่ม ผมเลยชวนทีออกมาเดินดูวิวภูเขาที่ไกลสุดปลายสายตา

“ที เพื่อนกันย่อมต้องไม่โกหกกันนะครับ”

ผมหันไปถามคนข้างๆ แววตาของทีวูบไหวเหมือนรู้ว่าผมจะถามอะไร

“ครับแทน” แต่ทีก็ยังคงยิ้มจริงใจส่งมาให้

“ทีรู้จักแนนใช่ไหมครับ” ทียังคงยิ้มให้ผม

“ครับแทน ผมมีโอกาสได้เจอ และรู้จักแนนเมื่อครั้งที่แนนมาเที่ยวกับเพื่อนๆเมื่อ 2 ปีก่อน ตอนนั้นผมเริ่มมาฝึกงานที่โรงแรม และกลุ่มของแนนที่มาเป็นผูหญิงเกือบหมด ผมเลยรับอาสาเป็นไกด์ให้ และผมเองก็ได้ไปเรียนที่ประเทศไทยเลยอยากตอบแทนน้ำใจคนไทยที่ มีน้ำใจกับผมตลอดเวลาที่ผมอยู่มืองไทย”

“งั้นทีก็รู้แล้วว่าแนน ไม่อยู่แล้ว” ผมมองเข้าไปในแววตาของทีเพื่อจับความรู้สึกที่ทีมีต่อแนน

“ผมรู้แล้วครับ พอดีรู้จากน้องหวาน เพื่อนของแนนที่ส่งข่าวมาบอก แต่แทนอย่ามองผมแบบนั้นสิครับ ผมกับแนน เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันครับ หลังจากแนนกลับเมืองไทย แนนยังคงส่งเมลล์มาคุยกับผมเสมอๆ และสัญญาว่าจะพาคนที่แนนรักมาให้รู้จักด้วย”

ทีพูดด้วยท่าทีสุภาพ และที่หน้ามีความเสียใจแสดงออกมาให้เห็น

“ถ้าแบบนั้นทำไมวันแรกถึงถามผมแบบนั้นล่ะครับ”

ผมอดจะเคืองไม่ได้ ถ้ารู้อยู่แล้วจะถามผมทำไม

“ผมรู้จักกับแนน แต่กับแทนเรายังไม่เคยคุยกัน จะให้ถามแทนว่ายังงัยดีล่ะครับ ผมขอโทษแทนด้วยนะครับ”

เป็นอีกครั้งที่น้ำเสียง และ แววตาคนตรงหน้าไม่มีความเสแสร้ง ให้ผมเห็น

“ไม่เป็นไรครับที ช่างมันเถอะครับ ว่าแต่ทีรู้ไหมครับว่าทำไมแนนถึงอยากให้ผมมาที่นี่นัก”

ผมหันออกไปมองยอดเขาเบื้องหน้า

“อาจเพราะแทนชอบถ่ายรูป และที่นี่มีหลายๆที่ ที่สวย แนนรู้ว่าแทนอาจจะชอบล่ะมั้งครับ หรือ แนนอาจอยากให้เราได้เจอกัน”

ผมหันไปมองเมื่อคนข้างๆพูดจบ ทำไมแนนต้องอยากให้เราเจอกัน


แต่คนข้างๆกลับไม่ได้สบตาผม แต่เลือกที่จะมองออกไปที่ยอดเขาไกลๆเบื้องหน้า
ตอนนี้เองที่ผมเห็นถึงแววตาที่เจ้าตัวไม่เคยแสดงออกมาตลอดเวลาที่ได้เจอกัน
แววตาที่แสนเศร้าคู่นั้น  จนผมต้องยกกล้องขึ้นมาถ่ายเก็บไว้


“อ้าวทำไมถึงมาถ่ายผมล่ะครับแทน”

ทีหันมาถามยิ้มๆ แววตาแสนเศร้าคู่นั้นหายไปแล้ว

“ไว้ผมกลับไป จะได้มีรูปเพื่อนใหม่เก็บเป็นที่ระลึกน่ะครับ”

ผมยิ้มให้ที แม้ในใจยังคงสงสัยกับคำพูดของที

“วิวสวยจังนะครับ อิจฉาทีนะที่ได้อยู่เห็นอะไรแบบนี้ทุกๆวัน”

ตอนนี้เรามานั่งมองวิวกันที่ม้านั่ง ลมเอื่อยๆพัดเย็นสบาย

“อย่าอิจฉาผมเลยครับ ผมเป็นคนหนึ่งที่ติดอยู่ในที่ที่สวยงาม แม้ว่าอยากจะออกไป แต่ก็ไม่สามารถ”

“แสดงว่า ทีไม่อยากมาทำโรงแรมที่บ้านเหรอ แต่ผมเข้าใจนะ เพราะวันนึงผมเองก็คงมีชะตาเดียวกัน”


ผมหลับตาแล้วเห็นอนาคตตัวเองที่ไม่ต่างอะไรกับคนข้างๆ


“แล้วแทนเป็นอย่างไรบ้างครับ หลังจากแนนไม่อยู่ ผมเห็นแทนเหมอบ่อยมาก และเวลาที่ไม่คุยกับใคร แววตาแทนดูสับสน และไม่มีความสุขเลยครับ”

ผมหันหน้ามามองคนข้างๆ

“ไม่รู้สิ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ ผมเสียใจ ผมรู้สึกเหมือนผมยังไม่ได้ตอบแทนความรักที่แนนมีให้ผมดีพอ”

“ทำไมแทนถึงคิดแบบนั้นครับ ถ้าคิดแบบนั้นผมบอกเลยว่า แนนเค้ารักแทนมากนะ และทุกสิ่งที่เค้าทำให้แทน เค้ามีความสุขที่ได้ทำ โดยไม่หวังว่าจะได้รับกลับมา แทนอย่ากังวัลเลยครับ อยากขังตัวเองในอดีตอีกเลย เพราะแทนไม่ได้ขังตัวเองคนเดียวนะ แต่คนรอบข้างของแทน ก็ถูกความเสียใจที่แทนกำลังเผชิญ ขังเขาเหล่านั้นไว้ด้วยเหมือนกัน”

“ขอบคุณนะที ขอบคุณจริงๆ ผมกำลังพยายามนะครับ ผมกำลังหาทางไถ่โทษกับความรู้สึกผิดในใจตัวเองอยู่”

“ทำไมถึงต้องรู้สึกผิดล่ะแทน ในเมื่อแนนเองไม่เคยคิดว่าแทนทำอะไรผิด” ทีหันมามองผม

“ผม เอ่อ ผม” ผมอึดอัด และ ลังเลที่จะพูด  แต่ในตอนนี้ผมแค่อยากระบายมันออกมา

“ผมมั่นใจว่าผมไม่เคยทำอะไรที่ผิดกับแนนทางการกระทำ แต่ถ้าจะผิด ก็คงมีแค่ใจ ที่มันทำผิดต่อแนนล่ะมั้งครับที”

สุดท้ายผมก็พูดมันออกมา

“ถ้าป็นเรื่องนั้นแทนอย่าทุกข์อีกเลย แนนไม่เคยโกรธแทนเลยนะ  และที่ แทนต้องทุกข์อยู่อย่างนี้เพราะความรักที่มีให้แนนไม่ใช่เหรอครับ”

คนข้างๆยังพูดปลอบใจ แต่ความหมายของมันมีอะไรที่ผมสัมผัสได้

“เรื่องไหนครับ แนนไม่เคยโกรธเรื่องไหน”

ผมหันหน้าไปถามที ผมภาวนาขออย่าให้เป็นเรื่องเดียวที่ผมกลัว ทีหันมายิ้มให้กำลังใจกับผม

“เรื่องที่แทนกำลังรักใครอีกคนใช่ไหมครับ”

สุดท้ายคนเรามักจะหนีเรื่องที่เรากลัวไม่พ้นอยู่ดี

“แนนรู้เหรอครับ แต่ถ้าแนนรู้ว่าคนนั้นเป็นใครแนนคงไม่ยกโทษให้ผมแน่นอน”

ผมพึมพำเบาๆ ตอนนี้หัวใจผมราวกับโดนบีบ

“ไม่โกรธหรอกครับแทน เพราะเค้าคนนั้นแนนเค้าก็รักมากเหมือนกัน เด็กคนนั้นเป็นเหมือนดวงใจของครอบครัว”


หัวใจที่รู้สึกเหมือนโดนบีบ ตอนนี้เหมือนราวกับคนบีบได้บีบจนมันแตกสลาย  ผมไม่รู้ว่าน้ำตาผมมาจากไหน
ผมกำลังจมอยู่กับความรู้สึกผิด และหูผมไม่ได้ยินเสียงรอบๆข้าง หลังจากได้ยินคำนั้นออกมาจากปากของที
แนนรู้ และนั่นเท่ากับผมก็ได้ทำร้ายแนน แบบเงียบๆมาโดยตลอด





“แนนครับ  แทนขอโทษ แทนขอโทษจริงๆ ถึงแทนจะรักนนท์ แต่สำหรับแทน แนนก็เป็นคนที่แทนรักมากไม่ต่างจากนนท์เลยสักนิดเดียว แทนขอโทษ”

              ***********************************************************************

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นๆนะครับอีกไม่กี่ตอนก็จบแล้ว   เรื่องยาวที่ผมเขียนไว้จะเป็นเรื่องของนนท์ เป็นหลัก   

ขอบคุณครับ

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
สรุปคือสองใจกะรวบทั้งพี่และน้อง?? ทุกข์แบบนี้เราไม่สงสารนะ สมน้ำหน้า

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด