หัวข้อ: ...จอมร้าย...ตอนพิเศษ Christmas…again and again...หน้า 143 (24/12/2021)

[blove]

ชอบคู่นี้ที่สุดเลยค่ะ อยากให้มีตอนพิเศษออกมาเยอะๆจัง #อินี่โลภจริงๆ5555555 

โอ้ยยยย พี่ทรงพลคะพี่เจ้าเล่ห์มากค่ะบอกเลย ฮ่าๆๆ ชอบคู่นี้จริงๆคือไม่ว่าพี่จักรแกจะเหวี่ยงมายังไงทรงพลก็รับมือได้หมดแถมยังเอาโรมมาอ้างอีก งี้ปีหน้าทั้งปีก็คงได้เจอกันบ่อยๆสินะคะ เดี๋ยวก็ชินค่ะพี่จักร

จักรกฤษณ์กับทรงพล คู่นี้น่าสนุก อยากให้มีเล่มเป็นของตัวเอง

ชอบคู่นี้จัง อยากให้มีเรื่องยาววว 55555

ชอบคู่นี้จังเลย พี่จักรแพ้ทางทรงพลอย่างแรง

ถ้าแยกคู่นี้ออกมาเป็นอีก 1 เรื่อง จะขอบคุณมากๆเลยครับ

(ต่อ) ♥ ขอบคุณค่ะ อยากอ่านคู่นี้ยาว

♥ อยากอ่านเรื่องยาวคู่นี้จริงๆๆๆ

♥อยากให้เขียนคู่จักรแบบแยกมาอีกเรื่องจังเลยค่ะ อยากเห็นจักรมีความสุขแบบจริงๆ บ้าง

♥ทรงพลรุกแล้ว ชอบจังคู่นี้

♥ชอบคู่นี้ อยู่กับพี่จักรแล้วทรงพลมุ้งมิ้งอะ ดูเป็นคนธรรมดา

♥คู่นี้แต่งเป็นเรื่องยาวก็คงดีนะคะ

♥ผิดไหมถ้าเราอยากให้เขาได้กัน  ฮ่าๆ ตำนานรักคุณพ่อลูกสามกับนายมาเฟียลูก(น้องสาว)ติด

♥ชอบคู่นี้จริงๆค่ะ ชวนฟินแบบแปลกๆ55

♥กรี๊ดพี่จักรกับทรงพล เรื่องนี้ยาวแน่ๆ อยากอ่านเรื่องของสองคนนี้

♥อยากอ่านทรงพลกับพี่จักรอีกนะพลีส คู่นี้เหมือนคู่กัดกันดี อยากให้มีเรื่องยาว

บลาๆ ชอบคู่นี้อีกเยอะ อารมณ์เดียวกันเลย 55555 กลับมาอ่านจอมอธิปอีก อ่านจบไปนานแล้ว แต่งงว่าทำไมตอนนั้นไม่เห็นคู่นี้นะ หรือเราโฟกัสแต่คู่หลัก พอมาอ่านอีกดันรู้สึกใจเต้นแรงกับคู่ จักรทรงพล ซะงั้น 555 คือแบบโอ๊ยยยยย มันดาร์กและเทาดี พ่อลูกสามกับมาเฟียในโลกมืด จักรเหมือนแสงว่างของทรงพล นิ่งๆยิ้มมุมปาก แล้วมาเจอกับจักรจอมโวยวาย ถ้าเป็นคนอื่นวีนใส่ทรงพลคงได้ฝั่งดินกลบหน้าแล้ว 5555 ร้ายกับทุกคนแต่ชอบแหย่คนที่ตัวเองชอบ อยากอ่าน NC คู่นี้มากๆเลย คงฟินไป10ชาติ ชอบจริงๆนะเออ 5555 ผู้แต่งไปไหนคะ ถ้าจะกรุณา  ชอบสไตล์การแต่งนิยายของคุณมาก ตามไปดูว่ามีผลงานอื่นไหม ปรากฎว่าเกือบทุกเรื่องเลยเราอ่านแล้ว อ่านโดยที่ไม่ดูผู้แต่ง แสดงว่าตกหลุมการแต่งของคุณซ้ำๆ แต่งเก่งมากค่ะ 

[Ploybudz]

ชอบน้องขนม

[sugarcane_aoi]

เอ็นดูป้ารี เป็นสาววายเต็มขั่น

[SeventeenCarat]

เรื่องนี้ชอบจักรกฤษณ์ พี่ชายในฝันเลยแบบนี้
พี่โตก็น่ารักเอาใจใส่ดี แต่ชอบที่สุดคือป้าพัชรีเนี่ยแหละ ตัวแทนหมู่บ้านเลยยยย
 
 

[NewYearzz]

     ถ้าชนคุณกอบกุล...ผมว่าฝั่งนั้นชนะ

ฝั่งนั้นค่อนข้างร้าย ป้ารีแกใส ๆ

[KKKwanGGG]

น่ารักมาก ๆ ครับ

[Dezair]

จอมร้าย
By: Dezair
.......................
ตอนพิเศษ ของขวัญ ม.ม้า


   อากาศเย็นยามค่ำในเดือนธันวาคม ทำให้อุณหภูมิภายในบ้านค่อนข้างสบาย เหมาะสำหรับมื้อเย็นเบาๆ อย่างซุปอุ่นๆ สลัด และผลไม้



   อธิปหันไปตั้งซุปเอาไว้ที่เตา เปิดไฟอ่อน เพื่ออุ่นให้ร้อน รอคนรักกลับมา



วันนี้จอมขวัญบอกว่าจะกลับมาช้านิดหน่อย เพราะต้องแวะไปที่บ้านเรือนไทยวิมลกิตติเสียก่อน แต่ไม่วายโทร.มาสั่งเอาไว้ว่าตอนเย็นอยากกินซุปมักกะโรนี



   แล้วอธิปเคยขัดใจจอมขวัญหรือ? พอเคลียร์งานได้ ไม่ต้องรอเวลาเลิก เขาก็แทบเหาะออกจากออฟฟิศ ไปแวะซุปเปอร์มาร์เก็ต ซื้อของกลับมาเตรียมอาหารให้คนรักแล้ว



   เสียงรถแล่นเอามาจอดในบ้าน หลังจากนั้นอีกพักหนึ่งเจ้าของรถก็เปิดประตูเข้ามา อธิปจำเสียงรถได้ จำเสียงจังหวะเดินได้ จำเสียงเปิดประตูได้ ทั้งหมดนี้บอกตัวตนของ ‘จอมขวัญ  วิมลกิตติ’



   ร่างสูงเดินออกจากครัว พร้อมด้วยสลัดชามโต แต่แล้วก็ต้องเลิ่กคิ้วเพราะเห็นสีหน้าของคนที่เพิ่งกลับมาถึง



   “ของขวัญ...”



   จอมขวัญเห็นหน้าคนรักก็รีบก้าวเข้าไปหา สีหน้ายุ่งเหยิง



   “แย่แล้วพี่โต”



   ได้ยินแค่นั้น ชามสลัดก็ถูกวางบนโต๊ะ อธิปดึงแขนคนรักไปนั่งคุยที่โซฟาทันที



……………………




   “ปาร์ตี้ปีใหม่มีจับฉลาก!”



   อธิปกะพริบตาปริบๆ คล้ายจะถามว่าเรื่องนี้ ‘แย่’ อย่างไร



   “ปกติที่โรงแรมของขวัญก็จับฉลากทุกปีไม่ใช่เหรอ ปีก่อนๆ พี่ก็เห็นของขวัญเอาเงินใส่ซอง...”



   จอมขวัญสั่นหน้า



   “ไม่ใช่ที่โรงแรมน่ะสิ คราวนี้ที่บ้าน!”



บ้านที่ว่าย่อมไม่ใช่ที่อื่นไกล นอกเสียจากบ้านเรือนไทยวิมลกิตติที่จอมขวัญเพิ่งกลับมา



หลานชายรูปหล่อของคุณพัชรี เวลานี้หน้านิ่วคิ้วขมวด ขยี้หัวตัวเองอย่างงุ่นง่าน



   “แล้วดูคนที่บ้านสิพี่โต! ป้ารี ลุงชัย พี่จักร กับพวกสามแสบ! มีตั้งแต่อายุจะเจ็ดสิบ ไปจนถึงยังไม่เต็มสิบ! ซื้อของขวัญแจกทุกคน คนละชิ้นยังไม่ยากเท่าซื้อชิ้นเดียวมาจับฉลากเลย!”



พวกอายุจะเจ็ดสิบได้แก่คุณชัย และคุณพัชรีเจ้าของบ้านเรือนไทยวิมลกิตติ ส่วนพวกอายุไม่เต็มสิบได้แก่หลานเด็กๆ อายุน้อยสุดในบ้านคือเด็กชายขนม ซึ่ง...แสบที่สุดด้วย



พอคิดถึงจอมแสบที่สุดในบ้านเรือนไทยวิมลกิตติแล้ว จอมขวัญก็พ่นลมหายใจด้วยความมันเขี้ยว อยากจะเขกหัวเจ้าหลานรัก แต่ทำไม่ได้เพราะพ่อมันจ้องอยู่ เลยต้องเอามาระบายกับคนรักนี่ล่ะ!



   “แล้วให้ทาย ใครเป็นเจ้าของไอเดีย” จอมขวัญถาม แต่หน้าตาบูดบึ้ง ดูท่าแล้วอยากฟ้องมากกว่าอยากให้อธิปทายเสียอีก



   แต่คำถามแบบนี้ไม่จัดว่ายาก อธิปรู้จักคนในครอบครัววิมลกิตติดี ตัวแสบเจ้าของไอเดียแบบนี้จะมีใคร ถ้าไม่ใช่...


   “ขนม?”



“ถูก! แถมมันยังบอกว่าของขวัญที่เอามาจับต้องเป็นของที่ทุกคนใช้ได้ พี่โต! แล้วของอะไรที่คนอายุเกือบ 70 ใช้ร่วมกับเด็กอายุไม่ถึงสิบ! แล้วไม่รู้มันไปเอามาจากไหน มันบอกจับฉลากแบบเดิมไม่เร้าใจ ให้แต่ละคนหาของขวัญโดยใช้ตัวอักษรตัวตรงกลางของชื่อตัวเอง มาเป็นตัวอักษรตัวแรกของของขวัญที่เอามาจับด้วย!”



บ่นหลานแสบแล้ว จอมขวัญจะไม่พาดพิงไปถึงพ่อของหลานก็ไม่ได้



“แล้วไอ้พี่จักรนะ! ไม่มีค้านสักคำ! เพราะตัวอักษรตรงกลางของชื่อมันคือ ก.ไก่! มันบอกง่ายมาก กระปุก กระป๋อง กระแป๋ง กระเป๋า! ป้ารีเลยบอกว่าพวกผู้ใหญ่ต้องหาของขวัญที่ราคาสมกับเป็นผู้ใหญ่ ส่วนเด็กๆ เอาแค่ราคาไม่เกินค่าขนมก็พอ สมน้ำหน้าไอ้พี่จักร! ตอนแรกมันคิดจะเอากระเป๋าผ้ามาจับฉลากด้วย!” 



   เล่าไปแล้วถึงจะเจ็บใจที่พี่ชายตัวเองได้ของง่าย แต่อย่างน้อยก็มีคุณพัชรีขัดแข้งขัดขาไม่ให้ง่ายเกินไป แต่ถึงอย่างนั้นการที่จักรกฤษณ์ต้องหาของขวัญยากขึ้นหรือง่ายลง ก็ไม่ได้ทำให้จอมขวัญหาของขวัญได้ง่ายขึ้นเลย!



   ของขวัญจับฉลากที่นอกจากจะต้องเป็นของสำหรับเด็กไปจนถึงคนแก่ แล้วยังเป็นของมีราคาสมกับเป็นผู้ใหญ่ ที่สำคัญคือต้องเป็นของที่ขึ้นต้นด้วยตัวอักษรตามกำหนด! ยิ่งไปกว่านั้น เวลากระชั้นชิดขนาดนี้ จะไปซื้อหายังไงให้ทัน!!


   “แล้วนี่มันวันที่ 24 เข้าไปแล้ว จะจับฉลากวันที่ 31 ขวัญจะหาทันได้ไง!” จอมขวัญทั้งลนลาน ทั้งคิดไม่ออก แต่ฝ่ายอธิปกลับขมวดคิ้วเงียบๆ


   ชายหนุ่มกำลังนึกถึงชื่อของคนรัก ‘จอมขวัญ’ ซึ่งมีตัวอักษรเป็นจำนวนคู่



   “ของขวัญใช้ ม.ม้า หรือว่า ข.ไข่”


   มาถึงคำถามนี้ จอมขวัญก็พ่นลมหายใจอีกรอบ



“ขวัญจะใช้ ข.ไข่ กะว่าซื้ออะไรก็ได้แล้วก็บอกว่า ข.ไข่ ก็คือ ของขวัญ”



อธิปอมยิ้มกลั้นหัวเราะ เอ็นดูความเฉลียวของคนรัก แต่ถึงจอมขวัญจะเฉลียว ก็มีทายาทที่เฉลียวไม่แพ้กัน



“...แต่ขนมบอก ข.ไข่ ง่ายไป ให้ขวัญใช้ ม.ม้า แทน แล้วของอะไรที่ขึ้นต้นด้วย ม.ม้าล่ะ!”



มาถึงตรงนี้ อธิปกลั้นหัวเราะไม่ไหวแล้ว จอมขวัญเป็นตัวแสบตัวร้าย เลยได้เจ้าหลานตัวน้อย ที่ร้ายชนิดเชื้อไม่ทิ้งพอกัน!



   “อย่าหัวเราะสิพี่โต! พี่โตก็ต้องไปจับฉลากที่เรือนไทยเหมือนกันแหละ! ทำมาเป็นหัวเราะ”



   ร่างสูงเม้มปาก กลืนเสียงหัวเราะลงคอ ทำเคร่งขรึมไตร่ตรอง


   “อืม...ตัวอักษรตรงกลางชื่อเหรอ ชื่อพี่...อธิป...ก็ตัว ธ.ธง...”



คนชื่ออธิปที่ต้องใช้ ธ.ธง เป็นตัวแรกของสิ่งของที่จะซื้อมาจับฉลากทำหน้าคิดเล็กน้อย ก่อนจะเปรยออกมา



“อ้อ...นึกออกล่ะ ธนบัตร แล้วกัน”



   เท่านั้น จอมขวัญก็ถึงกับตาโต



“ขี้โกง!! ธนบัตรมันต้องซื้อมาจับตรงไหน?!!”



   “ซื้อด้วยแรงไง พี่ต้องทำงานกว่าจะได้ธนบัตรนะ”



   จอมขวัญเม้มปากแน่น ถึงอีกฝ่ายจะมีเหตุผล แต่เขาก็ไม่คิดว่าเหตุผลของคนรักจะฟังขึ้นสักนิด แต่...จะโต้แย้งว่าอะไรก็นึกไม่ออก ที่สำคัญคือทุกคนล้วนนึกออกกันหมดว่าจะเอาอะไรมาจับฉลาก มีแต่เขาที่นึกไม่ออกว่าของอะไรที่เป็น ม.ม้า!



   แต่...ถ้าต้องนั่งคิดคนเดียว แล้วจะเอาหน้าบูดๆมาให้อธิปเห็นทำไมกันล่ะ?!



   ดวงตาเรียวตวัดมองคนข้างกาย


   “ถ้าพี่โตคิดออกแล้ว ก็มาช่วยขวัญคิดเลยว่าจะซื้ออะไรที่เป็น ม.ม้า”



   ปัญหาของจอมขวัญ ไม่มีวันเป็นของจอมขวัญแต่เพียงผู้เดียวอยู่แล้ว เรื่องนี้อธิปรู้ดี ดังนั้นการที่อีกฝ่ายทำหน้าเอาแต่ใจ โยนปัญหามาให้เขาช่วยขบคิดย่อมเป็นเรื่องปกติ แต่ถึงอย่างนั้น จอมขวัญก็ยังเอาแต่นิ่วหน้า พึมพำ



“ม.ม้า...ของขวัญอะไรที่ขึ้นต้นด้วยตัว ม.ม้า...ม้าเหรอ? โอ้โห ตัวตั้งเท่าไร ไม่เอาๆ”



“ม.ม้า...แมค? แมคโดนัลด์...ป้ารีจิกตาใส่แน่ แกบอกกับข้าวของแกอร่อยที่สุด”



“ม.ม้า...ไม้เหรอ ไม้กอล์ฟมั้ย ลุงชัยก็ตีกอล์ฟ ไม่ได้อีก เกิดขนมจับได้ขึ้นมา มันจะเอาไปตีอะไร ไอ้พี่จักรได้เอามาตีขวัญแทนนี่ล่ะ”



“ม.ม้า...มอเตอร์ไซค์! อ่า...เด็กๆก็ขี่ไม่ได้...”



“ม.ม้า...มะม่วง!” ร้องขึ้นมาตาโต แต่แล้วก็ห่อเหี่ยว “น้อยไปอีก...”


   “ม.ม้า...มิ้นท์! มิ้นท์ช็อกโกแลต!”



   “พี่เคยได้ยินแต่ช็อกโกแลตมิ้นท์” อธิปแย้ง จอมขวัญคนไม่แพ้ตวัดสายตามามองแล้วเถียง



“มิ้นท์ช็อกโกแลตก็มี!”



“ครับๆ มิ้นท์ช็อกโกแลตก็ได้ แล้วอะไรที่เป็นมิ้นท์ช็อกโกแลต? ไอศกรีม?”



คราวนี้คนที่เมื่อครู่เถียงแฟ่ด ถึงกับอ้ำๆอึ้งๆ เพราะไอศกรีมมิ้นท์ช็อกโกแลต หรือช็อกโกแลตมิ้นท์ ก็ล้วนราคา ‘ไม่สมผู้ใหญ่’ อยู่ดี



จอมขวัญหน้าบูด พอรู้สึกว่าอับจนก็ตวัดสายตาไปมองคนรักอีกรอบ



   “ตัว ธ.ธง ทำไมง่ายล่ะ!”



   อธิปหัวเราะร่วน เอ็นดูคนรักจนจับศีรษะอีกฝ่ายโยกไปมา


   “อ้าว พาลพี่อีก”



   จอมขวัญไม่ปัดป้อง หน้านิ่วเอาแต่คิดว่าจะซื้ออะไรดี คิดไปคิดมาก็ยังคิดไม่ออก ตอนที่ถอนหายใจอย่างจำนนก็พลันรู้สึกตัวขึ้นมา



   อธิปยังนั่งอยู่ข้างๆ มือยังลูบผมเขา สายตาทอดมองเต็มไปด้วยประกายอ่อนโยน



   ...มือของอธิปก็ยังอบอุ่นอยู่เสมอ...



...สายตาของอธิปก็ยังมองเขาอยู่เสมอ…



...ไม่ว่าจะยามสุข ยามทุกข์ ยามสบายใจ ยามมีเรื่องคับข้องใจ ยามปลอดโปร่ง หรือแม้แต่ยามมีปัญหา


…‘อธิป’...อยู่ด้วยกันอย่างนี้ และ ‘ยัง’ อยู่เคียงข้างกันอย่างนี้...


   จอมขวัญผ่อนลมหายใจลง คลายรอยย่นที่หัวคิ้ว แล้ววางมือลงบนหน้าขาของคนรัก พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนที่คล้ายอ้อนในที



   “ช่วยขวัญหน่อย”



   คนฟังยิ้มจาง ทั้งภูมิใจที่ได้เป็นที่พึ่งให้คนรัก และอบอุ่นใจที่คนรักเลือกที่จะพึ่งพิงเขา



   ร่างสูงขยับตัวนั่งเอนอย่างสบาย แล้วตอบด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆ



   “มันนี่”



   เท่านั้น คนฟังก็ถึงกับทำตาโต



   “จริงด้วย!”



   เห็นท่าทางดีอกดีใจเป็นเด็กๆของจอมขวัญแล้ว อธิปก็นึกเอ็นดู ยิ่งเห็นรอยยิ้มกว้าง ตาเป็นประกายอย่างสมหวังอธิปก็ยิ่งสุขใจ



แต่...เอ็นดูแล้ว สุขใจแล้ว...ก็ขอแกล้งสักหน่อยเถอะ



   “มีรางวัลให้พี่มั้ย” คนช่วยคิดทำเป็นถาม ถึงจะไม่เขี้ยวลากดิน ขู่เข็ญต้องได้รางวัลสำหรับการช่วยคิด ‘มันนี่’ แต่ดวงตาคมเป็นประกายชัดว่า ‘ต้องได้’



   “รางวัล?” จอมขวัญทวน หรี่ตามองคนรัก นึกหมั่นไส้ขึ้นมาตะหงิด ให้ช่วยคิดเรื่องแค่นี้ ต้องถามหารางวัลกันด้วย



   “ก็ได้ๆ ในเมื่อช่วยคิดมันนี่ งั้นก็เอามันนี่...”



สำหรับทายาทวิมลกิตติ เงินทองไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่พอจะลุกขึ้นไปหยิบ ‘มันนี่’ มาให้ กลับถูกดึงแขนลงมานั่งที่โซฟาตามเดิม ทว่า...ใกล้ชิดมากกว่าเดิม



แผ่นหลังพิงกับอกกว้าง ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจดังสะท้อน ชวนให้อบอุ่นอย่างประหลาด



   แต่...เจ้าของความอบอุ่นกลับเพิ่มอุณหภูมิให้กลายเป็นร้อนขึ้นทีละน้อย ด้วยการยื่นหน้าเข้าใกล้ เป่าลมหายใจร้อนลงกับกกหู



   “ไม่ได้ ให้ของซ้ำไม่ได้”



   จอมขวัญเองก็เริ่มหายใจติดขัด มือข้างหนึ่งของอธิปที่โอบเอวเขาอยู่ กำลังลูบหน้าท้องเขาเบาๆ ต่อให้จะมีเสื้อเชิ้ต แต่มือของอีกฝ่ายก็ยังส่งอุณหภูมิผ่านเข้าไปถึงเนื้อหนัง ร่างโปร่งสะท้านไปทั้งกาย แต่ใกล้ชิดกันมาเป็นสิบปี ย่อมมีภูมิต้านทานสัมผัสอีกฝ่ายไม่มากก็น้อย จึงพอจะทำใจแข็ง ถามกลับไป


   “แล้ว...อยากได้อะไร...”



   อธิปตวัดกายคนรักให้ขึ้นมานั่งคร่อมตัก เงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาคมดุของเขาทอประกายราวกับไฟบนต้นคริสต์มาส



เขารั้งใบหน้าของจอมขวัญลงมาใกล้ แล้วตอบ



   “ใจ...”



   จอมขวัญหัวเราะ ยักคิ้วอย่างมีชั้นเชิง “ม.ม้า ตรงไหน”



   “ทุกอย่าง...”



   ‘ตัวแสบ’ ของอธิปยกยิ้มมุมปาก แล้วเย้ย “ไม่ใช่ ม.ม้า”



ไม่แน่ใจว่าอธิปได้ยินของจอมขวัญหรือไม่ แต่มือสองข้างของเขาเริ่มลูบไล้ที่บั้นเอวของคนบนตัก ก่อนจะดึงเสื้อเชิ้ตออกมาจากขอบกางเกงช้าๆ



ทว่าก่อนจะส่งมือร้อนๆเข้าไปใต้เสื้อ จอมขวัญก็ยื้อแขนของอีกฝ่ายเอาไว้ ดวงตาเรียวที่จับจ้องใบหน้าคมดุเป็นประกายระยิบระยับ สมใจที่ตนเองต้อนอีกฝ่ายอยู่หมัด


“พี่โต ‘ใจ’ กับ ‘ทุกอย่าง’ ไม่มี ม.ม้า”



หนุ่มหล่อรั้งใบหน้าให้ห่างจากอีกฝ่ายไว้เล็กน้อย แต่ก็ใกล้มากพอ...ที่จะทำให้เวลาพูด ริมฝีปากของเขาแตะเข้ากับริมฝีปากของอีกฝ่ายราวกับไม่ตั้งใจ...แต่แท้จริงแล้วตั้งใจ



ทว่าเมื่อครู่นี้อธิปยังช่วยจอมขวัญคิด ‘มันนี่’ ได้เลย ตอนนี้ทำไมจะแก้เกมไม่ได้



เจ้าของมือที่ถูกรั้งไม่ให้ไต่เข้าไปใต้เสื้อเปลี่ยนเป็นกดเอวของจอมขวัญให้เบื้องล่างแนบชิดเสียดสีไปกับตักของเขามากกว่าเดิม ถึงแม้ต่างคนต่างยังสวมเสื้อผ้าครบชุด แต่บดเบียดกันและกันอย่างนี้ มีหรือจะอดใจไหว


   “ม.ม้า...อื้อ...” เสียงของจอมขวัญสั่นมากขึ้นทุกที มือที่รั้งมืออธิปเอาไว้ชักจะอ่อนแรง อธิปยื่นหน้าเข้าใกล้ จูบเบาๆที่ปลายคางแล้วไล้ริมฝีปากลงสู่ลำคอ กดแนบความร้อนระอุลงทีละจุด...ปลุกเร้าอารมณ์



   “ข...ขี้โกง...อื้อ...ม.ม้า...” ราวกับจอมขวัญถูกตั้งระบบให้ถามแต่เรื่อง ‘ม.ม้า’ ร่างสูงจึงเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอของคนรักที่ถูกเขาจูบไซ้จนแดง



   “ทั้งหมด...” คำตอบของเขา ผสานกับสายตารักใคร่ไม่ต่างจากวันวาน ทำเอาคนฟังสั่นสะท้านไปทั้งกาย


   อธิปไม่ได้ขาดแคลน ของนอกกายเขาล้วนมีครบถ้วน บางอย่างมีมากจนเกินพอ ดังนั้น...หากจะมีสักอย่างที่เขาจะขอจากคนรัก ย่อมไม่ใช่สิ่งอื่น



   ...ใจ...



   ...ทุกอย่าง...



   ...ทั้งหมด...



   ...ของจอมขวัญ  วิมลกิตติ...



    “ม.ม้า ไม่ใช่ตัวแรกซะหน่อย...” จอมขวัญท้วงเบา แต่ไม่รั้งมือของอธิปไว้อีกแล้ว เปลี่ยนมาเป็นโอบรอบคออีกฝ่ายไว้แทน ปล่อยให้มือร้อนระอุของคนรักเคลื่อนเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ต ลูบไล้ผิวเนื้ออย่างย่ามใจ



   “ไม่ได้บอกว่าต้องเป็นของที่มี ม.ม้า ขึ้นต้นนี่”



ของขวัญจับฉลากมีเงื่อนไขต้องใช้ ม.ม้า ขึ้นต้น แต่นี่เป็นของรางวัลที่อธิปช่วยคิดไม่ใช่หรือ



   คนบนตักหัวเราะเบา



“ขี้โกง...” เป็นการต่อว่าที่ยั่วยวน เพราะคำว่า ‘ขี้โกง’ นั้น จอมขวัญจงใจพูดบนริมฝีปากของอธิป


   “แล้วให้รึเปล่า” ไม่แน่ใจนักว่าใครตกบ่วงใครกันแน่ แต่อธิปในเวลานี้ ลดสายตาลงมองแต่ริมฝีปากแดงของจอมขวัญแล้ว



   อดีตเพลย์บอยเห็นสายตาของคนรักก็ยกยิ้มที่มุมปาก ถึงจะทิ้งชื่อเสียงนี้มานานนับสิบปี แต่ให้อย่างไรเสน่ห์ก็ยังแพรวพราวเสมอ จึงตอบกลับไปอย่างท้าทาย


   “ไม่ให้...อื้อ!”



   ผลของการท้าทายคือการถูกอีกฝ่ายกดศีรษะลงมาบดริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน คนหนึ่งดื้อจะหนี แต่อีกคนไม่ปล่อยให้หนี ยิ่งคนหนีขยับจะหนี ก็ยิ่งทำให้อีกคนไล่ต้อนเปลี่ยนมุมบดริมฝีปากไปเรื่อย จนสุดท้ายเป็นฝ่ายอธิปที่ส่งปลายลิ้นล่วงล้ำเข้าสู่โพรงปากของจอมขวัญได้สำเร็จ



“อือ...” กว่าจูบนี้จะหนำใจ ก็ตอนที่ริมฝีปากของพวกเขาแดงก่ำกันทั้งคู่ แต่อธิปไม่เสียเวลาสักนิด แม้จะถอนจูบออกมาแล้ว เขาก็ลากริมฝีปากลงสู่ลำคอขาวของคนรัก ลงมายังแผ่นอกที่เผยให้เห็นเพราะไม่กลัดกระดุมเสื้อ


ลมหายใจร้อน ริมฝีปากก็ร้อนชวนให้อารมณ์กระสันไหลพล่านไปทั้งเนื้อตัว อารมณ์รักบนโซฟากำลังระอุขึ้นทุกที ทว่า...กลิ่นบางอย่างกลับลอยมาปะจมูกของจอมขวัญเสียก่อน


   จอมขวัญดันไหล่คนรักเอาไว้ แล้วท้วง



   “เดี๋ยว...พี่โต...กลิ่นนี่มัน...” เจ้าตัวทำจมูกฟุดฟิด ในขณะที่อธิปต้องใช้เวลาอึดใจหนึ่ง กะพริบตาถี่ๆเพื่อเรียกสติกลับมา แล้วพอสติกลับมาแล้ว ชายหนุ่มก็ถึงกับตาเหลือก ร้องลั่น



   “เฮ้ย! พี่ตั้งซุปไว้!”



   สองคนพากันกระโดดลงจากโซฟา วิ่งเข้าไปในครัวอย่างรวดเร็ว เป้าสายตาของพวกเขาคือหม้อบนเตาที่กำลังส่งควันโขมง อธิปพุ่งตัวไปปิดเตาทันที แต่พอปัดควันออกจากปากหม้อก็พบว่า ซุปมักกะโรนีที่อยู่ในนั้นเดือดจนแห้งและไหม้ 



   เขากะพริบตาปริบๆ มองอาหารในหม้อแล้วก็หันไปมองคนรัก



   “เอ้อ...ไหม้...”



   จอมขวัญชะโงกหน้าไปดูแล้วก็หัวเราะขึ้นมาเมื่อเห็นว่าอะไรที่ไหม้



   “นี่ก็ ม.ม้า...ซุปมักกะโรนี” เขาว่าอย่างนั้น ทำเอาอธิปพลอยหัวเราะไปด้วย



   เป็นอันว่ามื้อค่ำวันนั้น มีแค่สลัดหนึ่งชามและผลไม้เป็นอาหาร อธิปกังวลว่าคนรักจะไม่อิ่ม เหมือนจะโทษตนเองด้วยซ้ำที่ตั้งหม้อซุปเอาไว้บนเตา แต่สำหรับจอมขวัญแล้ว...ไม่ใช่เรื่องน่าหนักใจสักนิด



   “กินแค่นี้แหละ ก่อนนอน กินมากไม่ดีหรอก...” คนพูดไม่ทันคิดไกล คิดแต่ว่าไม่อยากให้อธิปรู้สึกผิดที่ทำให้เขาอดกินซุปมักกะโรนี แต่คนฟังนี่สิ...ชะงักเพราะคิดเกินกว่านั้น



   ดวงตาคมดุมองคนที่นั่งกินสลัดอยู่ฝั่งตรงข้าม เรื่องเมื่อครู่ของพวกเขายังค้างเอาไว้อยู่เลย



   “ของขวัญจะนอนแล้วเหรอ ยังติดรางวัลพี่อยู่นะ ที่ช่วยคิดเรื่องมันนี่”



หลานชายรูปหล่อของคุณพัชรีเถียงไม่ออก เลยเตะขาคนพูดไปที ร่างสูงหัวเราะเบา ไม่พูดอะไรอีก


ทว่าเมื่อมื้อเย็นจบลง มีคนชวนอาบน้ำพร้อมกัน อีกคนก็ไม่ท้วง ไม่ดื้อ ยอมเดินตามเข้าไป แต่ไม่วายพูดลอยๆให้รับรู้



“ถือว่าให้รางวัลแล้วนะ ที่ช่วยคิดมันนี่...”


..................



สำหรับคู่รักคู่อื่น คำว่า ‘อาบน้ำด้วยกัน’ ก็อาจเป็นเพียงการ ‘อาบน้ำด้วยกัน’ อย่างคำชวน แต่สำหรับอธิปและจอมขวัญ น้อยครั้งที่คอกฟักบัวจะไม่ใช่สถานที่เกิดเหตุ


ใต้สายน้ำพร่างพราย ร่างเปลือยเปล่ายืนเบียดจนแทบเป็นเนื้อเดียว ต่างคนต่างลูบไล้กันและกัน ในขณะที่ริมฝีปากบดเบียดกันอย่างอ้อยอิ่ง คล้ายยั่วยวนกันอยู่ในที



   “จริงๆ... ‘ม.ม้า’ มีอีกอย่าง แต่ของขวัญต้องให้พี่คนเดียว” อธิปผละจูบออกห่างแล้วกระซิบเบา แต่มือยังลูบไล้เนื้อตัวคนรัก ฟองสบู่ถูกสายน้ำชะล้างลงพื้นไปหมดแล้ว เหลือแต่เนื้อตัวเรียบลื่นที่ร้อนระอุใต้ฝ่ามือ



   “อะไร”



   “Masturbation”



   จอมขวัญตาโต อยากตีอีกฝ่าย แต่...คิดอีกที เหมือนอธิปหยอกเย้าว่าเขาไม่กล้า



   ...จะไม่กล้าอะไร แค่ ‘ช่วยตัวเอง’ ให้คนรักดู...



   ...จะทำให้เป็นรางวัลที่อธิปลืมไม่ลงไปตลอดปีหน้าเลย...



   ชายหนุ่มรูปหล่อหมุนกายมองคนพูด ดวงตาเรียวเป็นประกายท้าทาย



   “ตรงนี้แคบ...ไปที่อ่างอาบน้ำสิ จะทำให้ดู...”



.......................



   จอมขวัญนั่งอยู่บนขอบอ่าง อ้าขากว้าง เผยเนื้อตัวให้เห็นเต็มสองตา มือข้างหนึ่งของเขาลูบแก่นกายจนมันชูชันและเปียกชื้น มืออีกข้างสะกิดยอดอกของตนเอง ริมฝีปากเผยอส่งเสียงครางแผ่ว ทุกสัดส่วนล้วนล่อสายตาคนที่นั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ



   อธิปมองภาพตรงหน้า มันท้าทายและปลุกเร้าอารมณ์ แม้ไม่ได้แตะต้อง แต่การเห็นคนรักเนื้อตัวแดงก่ำ ปลุกอารมณ์กำหนัดจนแข็งขืน ก็ราวกับฉุดอารมณ์ของเขาให้ไต่ขึ้นไปด้วย



   เขากวาดสายตามองตั้งแต่ใบหน้าเชิดเงย ริมฝีปากที่เผยอคราง ลงมายังลำคอที่ยังมีรอยจูบของเขา แผ่นอกแบนราบที่สะท้อนขึ้นลง ยอดอกสองข้างเป็นติ่งไต ข้างหนึ่งถูกบดบี้จนแดง อีกข้างน่าสงสารไม่ถูกแตะต้อง อธิปกลืนน้ำลายอึกใหญ่ อยากเอ็นดูข้างที่แห้งแล้งนั่น แต่ก็ทำได้เพียงกลืนน้ำลายซ้ำๆ แล้วไล่สายตาลงมายังหน้าท้อง และท้องน้อย ลงสู่เบื้องล่างที่เหยียดเกร็งและแดงก่ำเพราะถูกปลุกปั่นด้วยฝ่ามือ



มันชุ่มฉ่ำ จนน่า...ครอบครอง



   จอมขวัญมองตามสายตาของคนรัก กระตุกยิ้มอย่างพึงใจ ก่อนจะผละมือจากแก่นกายของตน แล้วไต่ลงสู่จุดที่อยู่ถัดลงไป



คราวนี้อธิปเหลือบตาขึ้นมาสบทันที ดวงตาเรียวมองตอบอย่างท้าทาย ก่อนจะทำใจกล้า กดปลายนิ้วเข้าสู่ภายในช่องทางของตนเอง



“อ๊ะ!” แค่ปลายนิ้วเข้าไปเพียงตื้นๆ จอมขวัญก็ถึงกับสะท้าน ส่ายสะโพกไปมา มันยั่วยวนอย่างร้ายกาจ จนคนในอ่างนั่งไม่ติด ลุกพรวดขึ้นมาทันที



ความเป็นชายของอธิปพรั่งพร้อมไปด้วยอารมณ์ เขาก้าวเพียงก้าวเดียวก็มาถึงตัวจอมขวัญ ดึงมือขาวออกจากปากทางคับแคบ แล้วจรดส่วนปลายของความแข็งแกร่งที่ร้อนจัดเข้าหาแทน



“อื้อ!...” จอมขวัญครางฮือ รับรู้ถึงความใหญ่โตที่ชำแรกเข้ามา แต่ไม่วายปากดี



“ไหนว่าให้ masturbation…”



อธิปก้มลงหา กระซิบเบาบนริมฝีปาก



“ถึงเวลา make love แล้วต่างหาก”



สิ้นประโยคนั้น บทรักแสนเร่าร้อนที่ขอบอ่างอาบน้ำก็เริ่มขึ้น ความเป็นชายของอธิปกดลึกในคราวเดียวชนิดไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายหายใจ เมื่อเข้าไปจดสุดความยาวแล้ว เขาก็คำรามในคอราวกับจะสะกดอารมณ์ตัวเอง จากนั้นก็ดึงความร้อนผ่าวราวกับเหล็กเผาไฟนั่นออกมาจนส่วนปลายคาอยู่ที่ปากทาง แล้วกระแทกกลับเข้าไปใหม่จนแนบสนิท



จอมขวัญกระตุกเฮือกแล้วกรีดร้อง บิดเร้าไปด้วยอารมณ์อึดอัดและต้องการ ไขว่คว้าร่างอีกฝ่ายลงมากอด แต่ยิ่งกอด ยิ่งสัมผัสกันและกัน ก็ราวกับยิ่งจุดไฟอารมณ์ จูบดูดดื่มมอบให้แก่กันแทบตลอดเวลา ปลายลิ้นเกาะเกี่ยวกันราวกับแทบจะหลอมรวม ในขณะที่เบื้องล่าง



...กระแทกเข้าลึก...ถอนออกแทบสุด...แล้วก็กระแทกเข้าไปใหม่...



ความร้อนที่แข็งแกร่งครูดไปกับเนื้ออ่อนที่ตอดรัด ต่างคนต่างรับรู้สัมผัสของกันและกัน อารมณ์วาบหวามพุ่งพล่านตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ทางเดียวที่จะระบายความรู้สึกเหล่านี้ได้ก็เห็นจะมีแต่พากันไปที่เส้นชัยของความต้องการเท่านั้น



“อ๊ะ! พี่โต!...” จอมขวัญสะดุ้ง ขาของเขาข้างหนึ่งถูกจับพาดขึ้นบ่าของคนรัก ปากทางเปิดกว้างให้อธิปกระแทกลึก ยิ่งเข้าได้ลึก ก็ยิ่งเพิ่มจังหวะกระแทกให้ถี่ขึ้น อีกมือกอบกุมนำพาจอมขวัญไปด้วยกัน มือหยาบชักรูดถี่ยิบคล้องไปกับจังหวะกระชั้น เสียงครางของพวกเขาดังก้องห้องน้ำ จนห้วงสุดท้ายที่ตะเกียกตะกายพากันไปแตะที่ปลายทางของความรู้สึก



จอมขวัญหวีดร้องขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ร่างกระตุกเฮือก ปลดปล่อยหยาดขุ่นคาวออกมาเต็มฝ่ามือของอธิป ในขณะที่ภายในร่างกายรับเอาความร้อนข้นขลั่กของคนรักเข้าไปจนหมด



เสียงครางจางลงแล้ว แต่สองกายยังแนบสนิท ริมฝีปากจูบกันดูดดื่มสลับหอบหายใจ


    ในค่ำคืนของเดือนธันวาคมที่อากาศภายนอกเย็นสบาย บทรักร้อนระอุของอธิปและจอมขวัญเริ่มต้นที่ขอบอ่างอาบน้ำ ก่อนจะพากันลงไปในอ่าง แล้วสุดท้ายก็ย้ายไปอิงแอบกันบนเตียง



   อากาศน่านอน อีกทั้งยังหมดพลังงานไปกับกิจกรรม ‘ม.ม้า’ ในห้องน้ำ พอขึ้นเตียง ซุกตัวนอนเคียงข้างคนรักใต้ผ้าห่ม จอมขวัญก็ใกล้จะหลับเต็มที แต่คนเอาแต่ใจ ก่อนจะหมดวันก็ขอเอาแต่ใจอีกสักเรื่อง



   “พี่โต...พรุ่งนี้ทำซุปมักกะโรนีอีกรอบนะ...”



   อธิปหัวเราะเบา แล้วหยอก



   “ม.ม้า”



   จอมขวัญหัวเราะไปด้วย แต่ตาปรือปรอย เห็นอย่างนั้นแล้ว อธิปก็ยิ่งเอ็นดู เขาจูบหน้าผากอีกฝ่ายเบาๆ แล้วกระซิบ



   “พี่ก็ชอบ ม.ม้า เหมือนกัน โดยเฉพาะ ม.ม้า เมื่อกี้...โอ๊ย” โทษฐานพูดเรื่องทะลึ่ง เลยถูกคนนอนซุกหยิกเอวไปที



   “พูดมาก คราวหน้าไม่ทำให้ดูแล้ว”



   “พี่ทำให้ก็ได้...โอ๊ย” โดนหยิกไปอีกที แต่อธิปก็ยังหัวเราะ ทว่าพอเห็นอีกฝ่ายหลับตาแล้ว เขาก็หยุดเสียงหัวเราะของตัวเองลง เหลือเพียงรอยยิ้มจาง กระชับกอดมากขึ้น ให้คนนอนซุกอุ่นสบาย ก่อนจะกระซิบเบา


   “Merry Christmas”



   คนซุกกายลืมตาขึ้นมองข้างหนึ่ง ดูเหมือนเจ้าตัวก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าล่วงเข้าวันคริสต์มาสแล้ว จึงนิ่งไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะหลับตาลง แล้วพูดขึ้นมาเบาๆ


   “Many more happy returns.”



   ...ถึงจะเป็นประโยคโบราณไปหน่อยก็เถอะ แต่...ก็เป็น ‘ม.ม้า’ ล่ะนะ...



   อธิปยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม กระชับกอดคนพูดแนบแน่น ราวกับอวยพรให้ตนเองและคนรักไปพร้อมๆกัน



   ...ขอให้ความสุขทั้งหลายวนเวียนกลับมาหาพวกเขาทุกปี เช่นนี้...ตลอดไป...


FIN

[Dezair]

สวัสดีค่ะ

ขอแจ้งข่าวก่อน ตอนนี้งานเยอะมาก แต่เรื่องใหม่ก็ยังมีจุดที่อยากแก้ บัวก็เลยเอามาลงไม่ทันในสิ้นปีนี้ค่ะ ขอโทษมากๆเลย คิดว่าคงได้อ่านกันในเดือนมกราปีหน้าแทนนะคะ TT


ส่วนตอนพิเศษสิ้นปี จริงๆตอนแรกตั้งใจว่าจะลง 2 เรื่อง คือนามปากกา Dezair เรื่องนึง นามปากกา ธมน เรื่องนึง แต่งานเข้าหนักมาก ถ้าหาเวลาได้ จะเอาอีกเรื่องมาลงภายในสิ้นปีนี้ค่ะ แต่ถ้าไม่ทัน ขอลงปีหน้าแทนนะคะ


ซึ่งตอนพิเศษสิ้นปีของ Dezair ก็จะเป็นเรื่องไหนไม่ได้ ตบมือให้พี่โตของขวัญ ผู้มาทุกสิ้นปีค่ะ ฮ่าฮ่า


ปีนี้ไม่ได้เขียนจอมร้ายเลย คิดถึงตะหงิดๆ ถ้าคนอ่านคิดถึงพวกเขาเหมือนกัน ก็จะดีใจมากเลยค่ะ (หรือถ้าคิดถึงเอ็กตร้ามาแต่ชื่ออย่าง ขนม พี่จักร ป้ารี ก็ดีใจเหมือนกันค่ะ ฮ่าฮ่า)


และเนื่องจากตอนนี้จะเป็นตอนพิเศษสุดท้ายของปีนี้ (สำหรับนามปากกา Dezair) ปีนี้เราเจอเรื่องใหญ่และหนักกันมาก บัวเองได้รับกำลังใจจากคนอ่านมาโดยตลอด ซึ่งมันมีค่ามากๆสำหรับวิกฤตงานหนักและเรียนหนักมาตั้งแต่ต้นปี


ขอบคุณนะคะที่อยู่ด้วยกันมา ติดตามงานของบัว เป็นกำลังใจให้กับบัวและงานเขียนของบัวมาโดยตลอด บัวก็หวังว่างานเขียนของบัวจะเป็นสิ่งเล็กๆที่สร้างความสุข สร้างกำลังใจ และเป็นเรื่องดีๆในวันนั้นๆให้คนอ่านเช่นกันนะคะ


ยังไงก็ฝากตัวสำหรับงานเขียนต่อๆไปในปีหน้า ทั้งเรื่องเก่า เรื่องใหม่ด้วยนะคะ


สำหรับปีนี้ ขอบคุณและขอบคุณมากๆเลยค่ะ


Merry Christmas & Happy New Year 2021 ล่วงหน้านะคะ

[ืniyataan]

ดีใจ...คิดถึงพี่โตกับของขวัญที่สุด..ดดดดด
Merry Christmas และสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเช่นกันนะคะน้องบัว 

[JUST_M]

คิดถึงพี่โต กับของขวัญอยู่ตลอด

ขอบคุณคุณคนเขียนที่มาลองตอนพิเศษให้อ่านตลอดๆทุกๆปี

 

ปล.พี่โตเนี่ย ตอนพิเศษเจ้าเล่ทุ๊กกกกกกที แต่ก็ชอบ 5555555

[panpang]

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ Merry  Christmas นะคะ

[haramoonlight]

คิดถึงทุกคนเลย ทั้งของขวัญ ทั้งพี่โต ทั้งป้ารี พี่จัก แล้วก็ขนมจอมแสบ ดีใจที่ได้ติดตามงานคุณบัวมาจนถึงตอนนี้ ไม่ได้นับว่ากี่ปีแล้ว แต่จากนี้และต่อๆไปก็จะคอยติดตามผลงานคุณบัวต่อไปเรื่อยๆค่ะ ขอบคุณที่สร้างผลงานดีๆให้ได้ติดตามในปีที่ผ่านมา จะรอผลงานใหม่ๆในปีหน้า  สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะ

[blove]

ผู้แต่งน่ารักมากก มาเติมพิเศษให้หวานท้ายปี มันดีต่อใจจริง  คิดถึงทุกคนเลย โดยเฉพาะจักรทรงพล 5555 ขอบคุณนะคะที่แม้งานยุ่งก็ยังแวะมาอัพให้อ่าน  เจอกันปีหน้าค่า merry christmas & happy new years 2021 

[Ac118]

Merry Christmas

เป็นของขวัญส่งท้ายปีที่น่ารักมากกกกกก
เอ็นดูความพร้อมสู้ทุกการท้าทายของ จอมขวัญ พี่โตเอ็นดูจนไม่ไหวกับใจ ทั้งรักทั้งหลงจนไปไหนไม่รอดแล้ววว
เอ็กตร้าค่าตัวเเพง มาแค่ชื่อ55555  คิดถึงทุกคนเลยค่าา น้องขนม มาแค่ชื่อยังแสบ เล่นทำเอาอาขวัญว้าวุ่น เจ้าแสบน้อย555555

ขอบคุณ. คุณบัวมากๆนะคะ แวะมาเติมความสุขชุ่มชื่นใจหัวใจให้กันตลอดทั้งปีเลย คุณบัวน่ารักที่สุด น่ารักไม่ไหว กอดดดด กอดๆๆๆ รักคุณบัวนะคะ ขอให้ปีใหม่ปีนี้ เป็นปีที่ดี มีแต่สิ่งดีๆ สุขภาพที่ดี เงินทองมากมี นะคะคุณบัว

[Psycho]

ม.ม้า เต็มไปหมด

[mab]

นานๆ มาที เผ็ชมากเลยค่ะ 5555555
ม.ม้า ม๊วบ ม๊วบ

ขอบคุณนะคะ คิดถึงงงงง

[sugarcane_aoi]

Merry Christmas ค่ะ2หนุ่ม มาให้หายคิดถึงในวันคริสมาสต์ ขอบคุณมากค่ะ

[HISY]

ฟินอีกแล้วจ้าาาา 

[river]

แก้คิดถึงได้เลย

[threetanz]

โอ่ยยย ละลายเลยยยยย ชอบมากๆ ค่ะ

[songte]

เป็นม ม้า ที่แซ่บมาก

[Kfc_Pizza]

 

[มนุษย์บิน]

เช็กอินประจำปีกับนิยายประจำใจจริง ๆ คิดถึงเจ้าของขวัญน้อยยยกับพี่โตมากกกกก

[Ginny Jinny]

พื่โตยังคงเป็นสามีแห่งชาติเหมือนเดิม

[พลอยสวย]

อยากมีสามีแบบพี่โตจริงๆค่ะ

[KKKwanGGG]

 

[lizzii]

สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณบัว ดีใจจังเลยที่เข้ามาแล้วเจอพี่โตกับของขวัญ พี่โตแซ่บมากกกกกกกก

[z9_0]

ไม่ได้เข้าเล้านานมาก พอเข้ามาก็เจอจอมขวัญเลย
เข้ามาเพื่อมาอ่านอีกรอบ ดีใจมากที่มาเจอตอนพิเศษ
คิดถึงจอมกับพี่โตขึ้นมา
ขอให้ทุกคนมีความสุขและผ่านเรื่องหนักๆไปด้วยกันนะคะ

[TuEyyy]

คิดถึงพี่โต กับน้องของขวัญเลย ยังน่ารัก อบอุ่น ไม่เคยเปลี่ยน 

[amito]

พี่โตอบอุ่นจังค่ะ เป็นโชคดีของของขวัญ ที่ได้พี่โตดูแลดีมาก